Tomega

Waarom zoek je niet bij jezelf: slecht lezen, knippen en het tegenovergestelde ervan maken. 
Als de bijbel dan geen kant noch wal raakt, dan is de norm dat de bijbel waarheid spreekt.
Uit die logica volgt dat het gaat om teksten,
tegen welke logica jij je verweert dat je juist komt met teksten. 
Goed, de conclusie is dus onderstreept en wel door jou, dat de bijbel waarheid spreekt.
Jij zegt dan: je epistels raken kant noch wal.
Ik zeg: jij verwerpt de epistels van God.
Dan kunnen we twee dingen doen:
1. Bewijzen dat mijn epistels wel kant en wal onderscheiden, en ze verbinden.
2. Bewijzen dat jij de epistels van God verwerpt.
Het eerste wil je niet op ingaan. Het tweede blijft dus over als onderwerp.
Ik zeg dat elke bijbeltekst is gegeven als maat en als zwaard en als hulplijn,
om te voorkomen dat je geest met je geest aan de hobbel gaat,
of dat je vlees met je geest aan de hobbel gaat,
zodat je geestelijk gaat verstaan wat God niet heeft gezegd,
en vleselijk denkt van wat als geestelijke rijkdom wordt aangeboden.

Het begrip overtreding, wet, en geweten zijn logische begrippen. Dat is voor ons moeilijk omdat wij zijn grootgebracht met de dubbele lading van wet in je hart en wet op papier en wet die straft tot de dood en wet die in het hart een norm stelt, terwijl er geen straf wordt gegeven. Mattheüs 5 leert hoe wet en norm samenhangen, en Rom. 7 leert de logica. Maar dat terzijde.

Tot het moment dat de wet wordt gesteld, is er geen overtreding,
want de overtreding zonder de wet is geen overtreding van de wet. Die is er immers niet.
Het geweten volgt dus de natuur. Het geweten stelt zichzelf de wet.
De natuur bedriegt zichzelf en het geweten in de natuur kent God niet volkomen,
dat is het Licht dat er is, maar niet gegrepen wordt, hoewel het er wel is.
God heeft tot Noach de mens voldoende leeftijd gegeven om te leren in de natuur en om te groeien tot kennis van God en van het Licht. Dat dat kan bewijzen Henoch en Noach en waarschijnlijk veel meer dan we denken.
Maar; als systeem was het corrupt er komt als een zuurdesem steeds meer kwaad in de wereld, terwijl het goede steeds wegen vindt om verduisterd te worden. Het vuile komt vanzelf, en het goede behoeft altijd strijd.
Daarom heeft God overeenkomstig zijn belofte een weg en een wet en een leerweg gemaakt,
waarin Hij de mens leert goed van kwaad te onderscheiden.
maar dat leren brengt dus ook méér zonde in de wereld,
want de wet die liefde is en rechtvaardigen voor eeuwig doet leven,
toont in de praktijk alleen maar ellende van de mens,
dat is de afstand die de mens nog heeft tot de wet.
En zo zie je dat je gelijk hebt. De mens gaat er ten onrechte van uit dat het geweten
de letter volgt van de wet van God. Maar de mens moet die wet wel liefhebben, in Christus,
of anders gewoon houden. En op geen enkele wijze is er ruimte om de wet te haten, en God lief te hebben.
Wat ook niet logisch zou zijn, omdat Christus voor die wet en de rechtvaardiging onder die wet is gestorven,
en dat uitsluitend deed uit liefde voor de liefde, dat is de wet, de Vader die Wettig is, en al de Zijnen die deelnemen in de liefde van de Vader en de Zoon en dat ook met hart en mond belijden door de heiige Geest.
De katholieken zeggen dat de bijbel onfeilbaar is, maar voor de tijd van toen.
De protestanten zeggen dat de bijbel onfeilbaar is, van kaft tot kaft.
En wie wat anders zegt is geen echte katholiek of protestant.

Ik zeg, dat het een gelijk is aan het ander, met maar één verschil:
de heilige Geest liegt niet. Dus blijft het oude normatief,
in het verband van het geheel in Christus, geldig tot in eeuwigheid.  
De katholieken krijgen zo een zure boodschap dat ze niet langer deden wat de heilige Geest beval.
De protestanten krijgen zo een zure boodschap dat genade en Geest niet alle kennis (leiding) geeft.
En elke logisch denker begrijpt dat de heilige Geest, als die leeft,
gewoon graag zoekt te doen wat de heilige Geest heeft gezegd.
Daar is geen mysterie, maar logica en wet en een God,
die van eeuwigheid tot eeuwigheid steeds dezelfde is,
bij verdorven en verdraaide generaties die eigenlijk nooit iets anders doen,
dan in de tijd alles traineren en tornen en omturnen wat eens recht was,
en ook nog gewoon recht en waar en zeker in hun bezit is,
als ze er maar naar zouden willen grijpen.

Overal in alle tijden, is het probleem niet het gezag zelf, maar de verwerping ervan.
De regering maakt er een potje van, Vandaar dat zoveel mensen een mondkapje dragen
De wet is secuur en evenwichtig. Maar de mens is zonder wet en zonder norm en zonder discipline om te doen wat oirbaar is.
Zoals de waard tekorten heeft, vertrouwt hij de betaling gelegd te worden op de tafel. 
Zoals de gasten tekorten hebben, is de betaling een blok aan hun been. 

Gasten beperken zich meestal tot hun dorst van het moment,
de waard meestal tot zijn vakantie en oudedag.
En eenieder zoekt z'n eigen hand te vullen.
Toch zoeken waard en gast elkaar steeds op.
Overal is wat, en saamhorigheid is zeldzaam.

Boekjeswijsheid is ongelijk aan wijsheid, en derhalve als giftig te beschouwen.
Nou, volgens mij ging het er meer om hoe jij bij de bestaande twijfel in je eigen omgeving kennelijk uit je nest was gerold, om alhier geconfronteerd te worden met de horden van in het christelijke denken, die je in je onderbewustzijn tevergeefs te identificeren zocht als de epistemologische obstakels waar je eens zo zonder twijfel gelukkig onder gelijken was. 
Maar hoop is inderdaad wat je als een tijdloos gegeven vergezelt. Licht in de duisternis, is het besef dat jouw onderwerp zich ook wel staande houdt zonder jouw toewijding, terwijl jouw ziel ondertussen wijkende is, zwalkende van licht tot duister, niet herkennende dat wat licht en duister is, met je gekozen zaklampje gewoon zonder betekenis is. Pas als je het zaklampje uitdoet, krijg je zicht op de werkelijkheid. Het licht uit, dat is: alle normatieve positieve inbreng wegstrepen, zoals verwoord in Zondag 1 die luidt:
Vraag: waaruit kent u uw ellende?
Antwoord: uit de wet van God.
Als dan God wiens Wet goed is, ons de duisternis toont, wat is er dan goed aan die wet en aan God?
Goed is dat we de kennis van goed en kwaad loskoppelen van ons denken, en ijken aan God.
En zo leren we dat ons zicht op het licht, pas tot z'n recht komt, als de duisternis wordt vergroot.

Vergroot God dan bewust de duisternis?
Ja, en Nee. De wet is goed, en wie haar onderhoudt is rechtvaardig en zal zeker Gods heerlijkheid ingaan.
Maar de bedriegelijkheid van de achterwaarts wijkende ziel is zodanig verbonden met zelfredzaamheidsdenken,
dat de ziel nodig heeft hoe hij steeds tekort schiet, zodat hij niet alleen ziet hoe groot zijn afstand is tot de wet,
maar ook kan begrijpen en ervaren hoe lang de weg nog is, en hoe principieel anders denken het vereist,
om daadwerkelijk ook maar één stap dichterbij God te komen, zonder dat je denkt dat zelf gedaan te hebben.

De Relativiteitstheorie van het recht is deze: de weg der rechtvaardigen, kent geen rechtvaardigen.
Nochtans zal niet één van die rechtvaardige niet rechtvaardigen de eindstreep halen, als ze niet
daadwerkelijk beginnen met het zetten van hoogst zuivere rechtvaardige stappen,
in afhankelijkheid van de gezochte zuiverheid en heiligheid van God,
die immers heilig is, en een verterend vuur.

Dat is met argumentatie en inlegkunde het tegengestelde brengen van wat er staat. 
1. De ongelovige Joden gaan niet in, in de rust.
2. Toch wordt er nog gesproken van rust.
3. Daaruit volgt dat de rustdag van de wet niet ceremonieel is maar nog steeds een komende rust voorafschaduwt.
1. De verharde en ongelovige christenen gaan niet in, in de rust.
2. Toch wordt er nog gesproken van rust.
3. Daaruit volgt dat de rust rustdag van de wet niet ceremonieel is maar nog steeds een komende rust voorafschaduwt.
Jij zegt dan: Oh nee, hoor Christus is mijn rust, en die ben ik al ingegaan, of druk doende om die nog in te gaan.
Waarmee op jou slaat wat Paulus zegt:

Hebreeën 4:11
Laat ons dan ons benaarstigen, om in die rust in te gaan; 
opdat niet iemand in hetzelfde voorbeeld der ongelovigheid valle.
Maar als je gelooft, dat je die rust verliezen kunt, en dat je ook gekomen in die rust nog steeds achterwaarts kunt wijken van de levende God,
dan weet je dat je nog niet gearriveerd bent, en nog niet kunt spreken van de rust die je ingegaan bent.

En de rust van de wet is derhalve niet ceremonieel, maar inhoudelijk:
zie toe dat je de wet van God erkent wet van God te zijn.
Want de wet van God leert het raamwerk van de liefde. van God.
Maar, is dan je verweer, hebben wij dan niet de rust van Christus, en zijn wij niet verlost?
Wees niet dwaas. Het volk Israël was ook in de rust van het het Koninkrijk van God ingegaan
en leefde onder de meest rechtvaardige koning aller tijden, namelijk onder de zoon van David: Salomo.
Zo is ook Christus' Koninkrijk de rust van het volk van God. Maar dwaasheid is om te denken
dat wat je nu hebt, het eindstation is van het Koninkrijk van Christus.
Zo geldt ook vandaag: er blijft nog een rust over voor het volk.
Als er dan nog een rust over blijft, dan heb je de wet bewezen nog niet vervallen te zijn. 
En de mens bevrijdde zichzelf van God en van de wet, die alleen goed was voor de ongelovigen en verharde nepgelovigen,
en maakte zichzelf wetten, en hij zag dat die beter waren.

Het ging in de Wet ook niet om een dag, maar om de rust van God waarin de mens deelneemt als hij met God samenleeft. Dat is een grotere rust dan die van Adam en Eva, want Adam en Eva leefden niet samen met hun Koning; "been van hun been en vlees van hun vlees". Want God is Geest en woont niet tussen de mensen.
Toch is waarom het niet gaat, wel neergelegd in een wet van een dag. Want; in zes dagen heft de Heere de hemel en de aarde gemaakt, en Hij rustte op de zevende dag. Dat gaat over de heiligheid van God, en de rust in genieting en bekijken die God nam, die de mens is tot rust en genieting en bekijken van wat God gaf.  
Die dag staat symbool en is een vooruitspiegeling van wat komen gaat: de opstanding en samenleven met God.

Gehoorzaamheid, geloof, aannemen; het zijn allemaal begrippen die op een of andere manier ergens wel passen. Ik stel dat alle ongeloof vanaf Adam en Eva voortspruit uit ongehoorzaamheid. God communiceert altijd voldoende, en ingeval van verloren kennis en positie, gaat Hij ook tot het diepste der duisternis om Zijn kinderen te kunnen bereiken.  
En dat is nu precies de kern. De terminologie sluit je eigen ongehoorzaamheid buiten. De Joden waren echt wel gelovig. Godslastering, is wat zij Jezus tegenwerpen. Heiligheid, is wat zij van Hem eisen. En zelfs als de Romeinen Jeruzalem willen sparen kiezen de Joden voor God en tegen godslastering en laten zij zich liever afslachten, dan dat de Romeinen met hun vaandels in de tempel komen. Wat geloof, is wordt niet bepaald naar wat jij gelooft, maar naar wat God heeft gezegd: ben je gehoorzaam geweest.
Net zoals de Joden zeggen dat een onheilige de tempel niet in mag,
zo zeg jij dat de Joden niet in de waarheid mogen zijn.
Net zoals de Joden claimen Abrahams kinderen te zijn,
claim jij dat je de waarheid van Christus bezit.
Maar; dat is precies hetzelfde als geloven wat je gelooft. Jouw ongehoorzaamheid is in jouw eigen wereld onbestaanbaar, net zoals het voor de Joden onbestaanbaar is dat zij geen kinderen van Abraham zouden zijn. En dit gaat dus niet over jou, maar over iedereen die zegt dat hij door Christus gered is, Wie is gered en gearriveerd, die heeft geen gehoorzaamheid meer nodig.
Toch is de bijbel één vraag om toch als het je belieft gehoorzaam te zijn aan de Levende God. 
Maar alleen als het je belieft. Want van offerdiensten uit plicht heeft God een gruwel;
terwijl het brandoffer van Noach voor God de nieuwe wereld was, Genesis 8:21.
 

Als je een witte auto koopt, zie je ineens allemaal witte auto's. Als je door de Geest wordt geleid dan ervaart je ziel voortdurend waarheden, die ondertussen geen ander doel dienden dan bevestiging van het geloof en het drijven tot wat wèl uit God is en uit waarheid en uit liefde en uit recht en uit barmhartigheid.
En dat is je antwoord: het waren niet de Beatles waar het mee begon. Het gaat verder terug.
Bewijs:
En het gaat nog véél verder terug. Steeds als het Woord van God verlaten wordt, dan begint iedereen "te doen wat goed is in eigen ogen".
Wat steeds een aanduiding is om te vertellen dat iedereen begon te doen wat kwaad is in Gods ogen.
En Eva wilde graag via de boom verstandig worden en meer kennis hebben van God.
De boom was in haar ogen begeerlijk en goed om meer van God te leren. En zo gebeurde ook. 
En de dwaasheid van vandaag, is dat christenen doen wat goed is in eigen ogen, en ondertussen zeggen dat het goed is in Gods ogen.
En dat bewijs vinden ze dan in hun eigen hart. En dat onderbouwen ze met Romeinen 8 en Galaten vier over de leiding door de heilige Geest.
Terwijl de heilige Geest zóveel erover heeft gezegd dat concreet is en alle navolging waardig, en zodanig heilig is naar de wil en de eigen woorden van God, dat degenen die zich naar dat woord gingen richten en hun leven ernaar inrichtten zodanig goed bezig waren, dat gezegd kon worden: en eenieder deed (tenminste iets) wat goed was in Gods ogen, en dat wist men zeker, want mijn ijkte het doen en het denken aan de heilige Schrift, en het domweg geloven in devotie maakte plaats voor kritisch denken in een zeker weten, en de heilige Geest opende de verstanden en een wetenschap van waarachtige kennis van Gods natuurwetten ontwikkelde zich, en steeds meer begon de mens te beseffen, dat God werkte volgens wetten en intelligente samenhang, en de Logica won, en de Renaissance kwam en de Verlichting. En wonderen van weleer, werden nagebootst en nagebouwd in techniek en wetenschap, en de mens werd in veel zaken gelijk aan God, kennende de werkingen waarmee God de wereld bestuurt.
Maar dit alles diende niet tot erkenning van de waarheid van weleer, maar tot hoogmoed en zelfvergenoegdzaamheid en decadentie, en de mens maakte zich aan God gelijk. Net zoals de Grieken de goden van de berg Olympus afhaalden en in hun steden voerden, zo haalden de christenen hun God uit de hemel en plaatsten Hem in hun eigen harten en hoofden als de Kracht die God aan hen had gegeven, met evenveel zinnen als er mensen zijn, en vanaf toen heersen zei over God.
Ik zeg dus dit: het begon ermee dat men in het hart Gods Woord begon te verlaten. Het merendeel van de schrijvers van na de tweede wereldoorlog waren kinderen van dominees. Wat het vermoeden wettigt, dat het al een generatie eerder fout ging. Wat mij weer doet versterken in een sentiment dat het formeel verlaten niet de oorzaak is, maar het verlaten van God in de grondwet van Mattheüs 5, de bergrede. Namelijk God dienen in het kleine, niet door haalbare werken in moeizame beslissingen uit kwaden, maar in eenvoud door levende brieven van God te zijn. 
Wat is een levende brief van God? Dit, dat men doet wat God zegt, en ondertussen steeds een getuigenis geeft van wat wel en wat niet naar de schriften is.
Zodat steeds alle zonde in genade weggespoeld kan worden. Want; zolang zonde zonde genoemd wordt is er geen schade voor de ziel.
Maar waar zonde goed en door God gezegd wordt bevonden, daar moet God ingrijpen. Dat is een natuurwet. 
Dus lijkt het mij helder: het was er al vanaf het begin, en Nietzsche levert het bewijs dat Europa veel heeft bereikt in geloof.
Terwijl het christendom elke dag opieuw de keuze heeft om zich te bekeren, en om et priesterambt voor het land weer op te nemen.
Vreemd genoeg heeft Cobid-19, nog niet een louterend effect gehad op het christendom.
Ik denk, dat dat komt omdat men ècht niet gelooft. Het is puur ongeloof. 
Men gelooft ècht niet dat Gods hand in alles doorwerkt,
en dat God echt iets zeggen wil met deze pandemie,
en trouwens met zoveel meer tegelijk.
Maar toch is dat raar: de kerken stellen profeten en priesters te zijn van de hoogste God.
Alle Geestgelovigen zeggen, Gods leiding te krijgen in hun hart.
Maar alles valt stil, op een moment dat het spannend wordt.
Maar; was het niet zo dat juist die heilige Geest die in het hart werkte,
de gelovigen bracht tot onverstaanbare klanken en onbegrijpelijke lofprijzingen?
Is er dan nu op dit moment geen enkele profeet, die kan uitleggen,
waarom het stil is in het kamp van de levende brieven van God?
Ik zeg dit dat de heilige Geest al gesproken heeft, en dat staat in de bijbel,
en wie het zoekt vindt het en wie het leest, weet dat de tijd kort is. 
2Petrus 2:1-11
1 En er zijn ook valse profeten onder het volk geweest, gelijk ook onder u valse leraars zijn zullen,
die verderfelijke ketterijen bedektelijk invoeren zullen, ook den Heere, Die hen gekocht heeft,
verloochenende, en een haastig verderf over zichzelven brengende;
10 Maar allermeest degenen, die naar het vlees in onreine begeerlijkheid wandelen,
en het gezag verachten;
die stout zijn, zichzelven behagen, en die de heerlijkheden niet schromen te lasteren;
Omdat de engelen in sterkte en kracht meerder zijnde, geen lasterlijk oordeel tegen hen voor den Heere voortbrengen.
Mysterieus, die laatste zin, vind je niet? Is dat genade of een vloek?

Ja, het klopt, denk ik. Maar de mens zet zichzelf klem. Het doet er niet toe, en daarom kun je het veilig negeren of ook niet negeren. En zo groeit materialisme zonder dat je het weet. In sommige refo-omgevingen bijvoorbeeld schijnt naar men zegt liefde voor merkkleding norm te zijn.
Er bestaat geen kerk waar je gratis lid van kunt zijn. Dat bewijst dat de norm is losgelaten, en het is symptomatisch voor het geloofsvertrouwen, dat ontbreekt.
Een ander aspect waarin je het ziet, is in de vele hypotheken. Kan een huwelijk wordt al gezegd dat de mens niet langer alleen God kan dienen, maar door het huwelijk ook het vees dient. Maar een hypotheek gaat veel verder: het is voor de duur van een werkzaam leven en door de hypotheek ontstaat een slavenjuk ( je hebt je werkzame leven verkocht) en een afhankelijkheid van de werkgever. En dat kan dan weer worden gecompenseerd door desondanks maar zo je baan op te willen geven, als God dat vraagt.
En daar ligt denk ik de kern: God vraagt niet meer zoveel van de mens, en de mens belooft niet meer zoveel aan God, en geeft dat ook niet. Terwijl God nog zo uitdrukkelijk had gezegd, absoluut geen trek te hebben in offers in uiterlijkheden, maar juist zoekt de offers in het hart en in de liefde en in het uitdragen (levende brieven die voordoen en verkondigen) Wie God is. 
Voorbeeld van iemand die het materialisme opgaf is Frans Horsthuis, die een paar terechte inzichten en praktische geloofsbespiegelingen geeft in z'n boekje 'De Koninklijke weg':
"Frans is priester van het Aartsbisdom Utrecht. Als pastoor van Neede maakte hij in 1968 een reis in Israël. Op de Olijfberg voelde hij dat Jezus hem zei dat de christenen de Kerk gemaakt hadden tot een organisatie, gebouwd op geld, op wereldse structuren en wetenschap. Het draaide erop uit dat hij ontslag nam als pastoor, en een zwervend leven ging leiden, zonder de zekerheid van een vast inkomen, en zonder geld. Op zijn tochten is zijn relatie met God steeds meer verdiept en heeft hij veel mensen kunnen vertellen over God." Bron.
Het Koninkrijk is het zaad van geloof dat groeit, en de schat van het hebben, waar je iets mee wilt doen, en ik leg de klemtoon bij het moeten zoeken: je bent er nog niet, en de wedren is nog niet gelopen, en de prijs is nog niet gewonnen, zodat gearriveerdheid in de Geest en rust om nog langer Gods Woord te doen, geldt als verfoeilijk en een tegenstaan van God, een "bedroeven van de heilige Geest" zoals dat heet.
Het Koninkrijk vereist gemeenschap met God. Gemeenschap, dat is de heilige Geest, het heilige intieme van de liefde, en dat is in iedere ziel anders, en dat vraagt in iedere ziel niet een claimen en een geestelijke zelfbevrediging, maar een inleven en een overgeven en een zoeken te doen wat die ander wil en blij maakt.
Gods wil en wat God behaagt. Zo simpel is het. 
Efeziërs 3:9-12
Mij, den allerminste van al de heiligen, is deze genade gegeven,
om onder de heidenen door het Evangelie te verkondigen den onnaspeurlijken rijkdom van Christus,
En allen te verlichten, dat zij mogen verstaan, welke de gemeenschap der verborgenheid zij,
die van alle eeuwen verborgen is geweest in God,
Welke alle dingen geschapen heeft door Jezus Christus;
Opdat nu, door de Gemeente, bekend gemaakt worde aan de overheden
en aan de machten in den hemel de veelvuldige wijsheid Gods;
Naar het eeuwig voornemen, dat Hij gemaakt heeft in Christus Jezus, onzen Heere;
In Denwelken wij hebben de vrijmoedigheid, en den toegang met vertrouwen,
door het geloof aan Hem.
Merk op dat alles wordt verkocht, en dat niemand gebrek heeft.
Er werd dus vermogen verzameld in vrijwillig onverstand,
en het werd uitgedeeld zonder rente of investering of nadenken over wat daarna komt.
Dat kenmerkt een geloof, dat God ondertussen voor alles zorgt.
Dat vráágt natuurlijk om een beproeving van dat geloof, om het weer te breken.
In Jeruzalem kwam bijvoorbeeld een hongersnood. Daar werd dat geloof al gestopt,
ware het niet dat de gemeenten in Azië wat zij hadden deelden met de gemeente te Jeruzalem,
zodat het verwachte ongeloof, juist méér geloofsversterking bracht.

Jouw fundament en je ideaal berust op zelf verzonnen leringen die niet door Jezus zijn overgegeven,
onder verwerping wat Jezus wèl daadwerkelijk heeft geleerd en nu juist staat in dat door jou verfoeide boek.
terwijl niets van iets nog toepassing vindt door je extra toegevoegde 'slaafse navolging',
welke toevoeging in zichzelf tegenstrijdig is. Want het uit vrije wil dienstbaar zijn aan je fundamentele principes,
vraagt een toewijding van ook jouzelf, die voor elke ander de kwalificatie van 'slaafs' krijgt.
Want je onderwerpt jezelf eraan met hart en ziel en verstand.
Dat gaat naar de aard der dingen, véél verder dan de slaafse navolging.
Het gaat dan om zoonschap of kindschap.
Efeziërs 5:6-15
Dat u niemand verleide met ijdele woorden;
want om deze dingen komt de toorn Gods over de kinderen der ongehoorzaamheid.
Zo zijt dan hun medegenoten niet.
Want gij waart eertijds duisternis, maar nu zijt gij licht in den Heere; wandelt als kinderen des lichts.
(Want de vrucht des Geestes is in alle goedigheid, en rechtvaardigheid, en waarheid),
Beproevende wat den Heere welbehagelijk zij.
En hebt geen gemeenschap met de onvruchtbare werken der duisternis, maar bestraft ze ook veeleer.
Want hetgeen heimelijk van hen geschiedt, is schandelijk ook te zeggen.
Maar al deze dingen, van het licht bestraft zijnde, worden openbaar; want al wat openbaar maakt, is licht.
Daarom zegt Hij: Ontwaakt, gij, die slaapt, en staat op uit de doden; en Christus zal over u lichten.
Ziet dan, hoe gij voorzichtiglijk wandelt, niet als onwijzen, maar als wijzen.

Sadrach, Mesach, en Abednego moesten heel eenvoudig buigen voor een beeld waarvan zeker was dat hun buigen toestemming had van alle omstanders en ook niemand tot schade was, terwijl heel erg zeker was dat de enige ware God die hemel en aarde geschapen heeft, onmetelijk trouw en barmhartig en liefdevol is.
Dus: buigen ze, vanzelfsprekend.
Gelukkig genoeg, is er dan een Woord van God, dat ons informeert en leert hoe het zit.
Ongelukkig genoeg heeft die bijbel geen gezag.
Gelukkig genoeg biedt de bijbel zoveel waarheid in samenhang, dat de kennisdrager het begrijpt als logisch en zingevend en waarachtig, en daarom niet een bijzonder label van "gezag" behoeft, om alle navolging waardig te zijn.
Ongelukkig genoeg is er dan het gilde der dooddoeners, die elke tekst interpreteren als iets van die tijdelijke situatie van plaatselijke personen in een totaal onwetenschappelijke setting zonder het voortschrijdende inzicht, dat ons zoveel bóven die plaatselijke persoonlijke anders gemotiveerde waarheden van aloude tijden met mensen zonder al die inzichten die wij zo ontzettend overvloedig hebben.
Maar gelukkig is ook dit, deze constatering, niet meer dan betekenisloos ietsje in de wereld van Nietsche (humanistische canon).
Ongelukkig genoeg zit Nietsche vreselijk fout en draaft de wereld enthousiast haar oordeel tegemoet.
Gelukkig is wie die dit leest, zo wars van wat hij leest dat 'ie z'n eigen plan en plaats zal kiezen.
Als Paulus zegt dat de overheid het gezag heeft, dan is dat niets anders dan dat Christus zegt dat de Joodse leiders het gezag hebben (op de stoel van Mozes zitten). Doe wat ze zeggen zegt hij, maar doe niet naar hun werken. Dat is: erken het gezag, dat immers van God gegeven is, maar houdt je verre van hun manier van omgaan met alles. Dat is dezelfde gehoorzaamheid als die van een slaaf: hij dient God door te gehoorzamen, en hij verdient daar schatten in de hemel mee, omdat zijn meester in zijn dienstbaarheid ziet, hoe de slaaf wordt geregeerd door een andere heer en rekent met een andere dimensie en overheersing beantwoort met orde en liefde en geduld en lijdzaamheid: er komt dus iets van Christus in de wereld, terwijl Christus er helemaal niet wordt geëerd en gediend, behalve dan in het minder ceremonieel zichtbare lijdzame. Het ceremonieel dienen is op deze wijze een vorm van ware godsdienst. Mits de slaaf er zich niet op laat voorstaan.
Het mooiste voorbeeld van blind gehoorzamen in geloof in waarachtige liefde, bieden Sinterklaas en Zwarte Piet. Zij zijn de enigen die al eeuwen voortleven, en je ziet hoe zij in hun onderlinge relatie zodanig liefdevol zijn geworden, dat Zwarte Piet een erepositie heeft bij zijn meester, met de bekende Italiaanse pluim op zijn hoed van de adel, dat zijn meester hem laat oordelen over goed en kwaad en volledige vrijheid geeft om de malste en idiootste capriolen uit te halen, en letterlijk alles toevertrouwt aan hem en zelf als zwakke lichamelijk betekenisloze oudere het gezag en de wijsheid vertegenwoordigt, terwijl Zwarte Piet als slaaf vrijer en minder gebonden is dan al die zogenaamde moderne vrijen, die zelfs officieel op televisie en door deurwaarders in naam des Konings geconfronteerd worden met de enorme slavenballen die zij aan hun benen hebben hangen, en er tot hun dood ook blijft, tenzij ze in een schuldsanering terecht komen. Welke vrijen overigens voor een groot deel flexwerkers zijn, die aan onrechtvaardige meesters zijn onderworpen, die hen per uur zelfs zonder functioneringsgesprek kunnen ontslaan. Welk voorbeeld dan tegelijk ook tranentrekkend triest is, aangezien Zwarte Piet zijn eigen identiteit niet mag houden, en de enige traditie die bewijst dat we niet discrimineren maar juist het kwaad in liefde kwadeloos gesteld hebben, zoals ook de bijbel gebiedt, gebruiken als handvat om van een multiculturele traditie een zuiver blank festijn te maken. De wereld is stapelgek geworden, te beginnen in onze eigen hof en haven. 
En Mozes, en Jozef, en Nehemia, en Jacob onder Laban. Paulus zegt: eer en gehoorzaam de overheid (het gezag). Wil je werkelijk nut hebben van ook maar enig geschrift in de wereld, dan moet je beginnen met redelijke gedachten en structuren te omarmen. Als jij op de weg rijdt en die weg die wordt totaal gebarricadeerd, dan ga je om die barricade en je vervolgt die weg. Maar echt onzinnig is om dan principieel die weg te mijden en door de landerijen verder te trekken, omdat die weg ongeschikt en onbekwaam was om jou tot weg te kunnen dienen. Het is maar een beeld, maar ik hoop dat de boodschap helder genoeg is ermee verder te kunnen.
Nee, niet je geweten, maar wat God zegt. Zegt God twee dingen tegelijk, dan kies je ervoor om niet de mens en zelfs niet je naaste maar om vooral God te dienen, en daar is de mens vrij en het geweten schoon. Wat het geweten toevoegt, dat pleit vooral het eigen vlees vrij. Neem het uitgekauwde en totaal verkeerd verwerkt en gevallen voorbeeld van steun aan de Nazi's. Het geweten gaat rekenen met kansen en risico's en komt tot menselijke schimmigheden in onheiligheden. Je zegt niet zodra de razzia in jouw straat aanvangt: ik stap naar buiten ga voor mijn deur staan en biedt à la Ghandi (lees: Christus) lijdzaam burgerlijk verzet: je wordt ter plekke doodgeschoten of meegenomen. En als de Joden een ster moeten dragen, dan ga je niet als volk diezelfde ster dragen tot complete frustratie van het scheidbeleid (wat ook echt is gebeurd in Bulgarije), want waarom zou je? Begrijpelijk en menselijk en naar voorbeeld van groten onder Gods leiding. Maar heilig en gehoorzaam is totaal anders: wat God verbiedt, dat doe je niet. En dan ga je rechtop staan zoals de vrienden van Daniël, en dan kom je in de vuuroven zoals zij. Letterlijk. Dan waren dus de Joden vergast geworden en ook alle Nederlanders. Heel eenvoudig. En nu dat niet gebeurd is, is de bevrijding wel een bevrijding van de Joden, maar niet van de Nederlanders, zodat elke christen weet dat wat als schaduw de joden overkwam, hem in de werkelijkheid nog te wachten staat. Als Gods genade niet veel groter is en de eigen ellende niet veel beter wordt gekend, is het gebeurd. Want let wel: als er één zijn leven had geofferd voor de redding, dan was het genoeg geweest en ook geëerd te worden zoals (zelfs) ook het doden van alle burgers in Hiroshima en Nagasaki geëerd wordt. Maar: die ene die zich offert geldt steeds vanuit het individu gerekend. Dus is het naar de norm om het even of één zich opoffert, of een heel volk. Met dit verschil, dat het aantal ook de aanklacht vergroot met een wal die het schip keert, terwijl guerilla en schimmigheden de aanklacht verkleint en de aandacht voor het kwade verlegd en nuanceert. Zonder te oordelen over individuën en concrete situaties, is de wetmatige normatieve orde en lijn volstrekt helder.
Zo ongelooflijk suf: je rekent je rijk en wijs met een gelokaliseerde versie van de norm, maar je hebt er kennelijk geen enkel besef van dat door deze wijze van uitleg elke norm zich elk moment tegen je kan keren met een andere motivatie en toepassing, zodat jouw ingebrachte methodiek van de bijbel een kwaad en verderfelijk boek maakt, uiterst geschikt om Hitlerachtige toestanden te herhalen. De waarheid is zo anders: stop met verkrachten van de bijbel, en begin met geloven dat er een waardevolle eenduidige samenhang is. Zelfs een waardeloze norm wordt heilig, als de gezindheid van de toepassers heilig is, en zelfs het heiligste boek wordt een verkrachter van normen en waarden en mensen als de gezindheid van de toepassers onheilig is. Jij draagt met je norm bij aan het verkorten van de reikwijdte van Gods heilige Geest en aan het einde van een bijbels gebiedsdeel.
Openbaringen 2:4-5
Maar Ik heb tegen u, dat gij uw eerste liefde hebt verlaten.
Gedenk dan, waarvan gij uitgevallen zijt, en bekeer u, en doe de eerste werken;
en zo niet, Ik zal u haastelijk bij komen, en zal uw kandelaar van zijn plaats weren,
indien gij u niet bekeert.

David zegt over de uitverkiezing van de mens; Heer wat is het toch dat u naar de mens hebt omgezien? Maar voor David was de uitverkiezing ook het meest essentiële om te groeien in geloof door de kracht van de Geest. Hij wordt namelijk als onbetekenende jongste uitverkozen en gezalfd door God door de dienst van Samuël, en vanaf dat moment kan het bij David niet meer stuk. Hij is mens en doet van alles fout, maar in dat alles gaat er zo'n ongelooflijke kracht door hem, dat niets meer hetzelfde is. Als hij wordt vervloekt, dan ziet hij daarin een boodschap van God, Als Gods naam wordt gelasterd door reus Goliath, dan ziet hij daarin zijn rol om te vertrouwen dat God zelf erbij is om gerechtigheid te doen. Als Saul hem benauwt en dood hem bedreigt, ziet hij steeds de zalving als garantie dat hij uiteindelijk gered zal worden en koning zal worden op de troon die God hem geven zal. En zo ook de profetie dat zijn zoon zal heersen in gerechtigheid. Toch is de weg niet altijd zo helder als bij David. Paulus geeft een veel concreter begrijpelijker (makkelijker om mee te identificeren) beeld, waarin veel meer onzekerheid zit, van de strijd moeten strijden, en de wedren lopen, en de ellendigheid van de kleinheid van de mens, en van de enorme zwakheid die God toch verkiest om sterkte doorheen te werken, en van het goede dat hij wel wil, maar het kwade waarvan hij niet los kan komen. Ik denk dat tegenwoordig veel gelovigen in vrijmoedigheid veel van David hebben, maar ondertussen niet het oprechte alles voor God doen en alles voor God overhebben en alles van God verwachten. David hield van God, en van alles wat God gaf: zijn wet, de natuur, de spelingen van krachten en werkingen, de ongrijpbare leiding door alles heen, de controle die steeds het  heilige vraagt en gerechtigheid doet en altijd zijn kinderen beschermd. Pas toen hij zag hoe God zelfs de beste bedoelingen strafte in Zijn heilige toorn, toen de ark werd gesteund en aangeraakt dor Uza, kreeg David het echt benauwd van God, en durfde/wilde hij de ark niet naar Jeruzalem halen. 
Bij David en bij Paulus kun je met recht zeggen dat ze voorkennis hadden: beiden waren ze heel persoonlijk op een weg gezet die ook was voorzegd een bepaalde loop te zullen hebben, met een vastgestelde uitkomst. Maar meestal is het minder helder, wat de te lopen weg is. Meestal is er minder persoonlijke sturing en ondersteuning. Maar dan is ook goed om te bedenken hoe vaak God ingreep in de geschiedenis van de mensheid, dat is niet zo heel vaak als je de bijbelse gebeurtenissen verdeeld over 6.000 jaren. En ten tweede, verandert dat niets aan het persoonlijke oorspronkelijke geloof van zowel Paulus als David. beiden hadden een diep geloof en een innige band met hun God, en dat zat toch echt in hun. En dat is dan de derde lijn die je kunt zien: wat nu als er wèl een diep geloof is, en God komt niet met bevestigende en vervullende en versterkende kracht? Datzelfde kun je ook anders zeggen: wat maakte dat David en Paulus zo enorm gelovig waren voordat God hun persoonlijk ging opzoeken en bevestigen? Bij Nehemia bijvoorbeeld, lees je steeds heel mooi hoe hij voortdurend zich verontschuldigt bij God: Heer ik doe naar beste weten en kunnen, reken mij mij deze daad of deze omgang of deze keuze niet ten kwade! Hier zie je veel meer het zoekende en het afstemmende, zonder dat er ook gewag wordt gemaakt van bevestiging en versterking dat hij op de goede weg zit. En als de discipelen dan eindelijk iets van geloofsindaling laten zien, dan zegt ook Jezus: zalig zij die geloven, zonder dat ze het eerst moesten zien. De discipelen zijn hier eigenlijk de beste voorbeelden voor ons hier en nu. Want ze hadden alles en wisten alles en kenden de uitleg ook, en toch kwamen ze maar niet los van wat ze in handen hadden: steeds was de nieuwe dag het verlengde van de dag ervoor. Terwijl Christus elke dag opnieuw hun probeerde te brengen op de eerste dag van hun wedergeboorte. Wat tegelijk laat zien dat die wedergeboorte met vallen en opstaan gaat. Zelfs op de laatste dagen van hun samenzijn, als Maria ze naar Gallilea had gedirigeerd in opdracht van de engel bij het graf, zie je hoe de verhouding tussen Jezus en zijn discipelen gepaard ging met bestraffing om hun ongeloof en verharding. Wij zijn dan wel eens geneigd om Jezus voor te stellen als vriend en als broer, maar de waarheid laat hier toch zien, dat de centrale vraag is wat Jezus tegen ons gezegd zou hebben als hij hier was. Want immers, als de discipelen in Marcus 16 niet zo enorm bestraft waren, hadden zij ook wel in de waan kunnen leven dat Jezus niet meer hun bestraffende meester was, maar hun vriend en gelijke en veilig in hun hart woonde. En het komt er dus op neer, om zo dicht bij de bijbelse waarheden te komen, dat het zo levend wordt, dat je eigen leven er ook doordrenkt mee raakt. dat je in je persoonlijke leven afspiegelingen ziet van de hoofdpersonen en de verhalen van de bijbel. Dat geeft namelijk houvast, om niet in de valkuil te geraken, dat één verhaal als een soort van typologie in je denken gaat wonen, en de andere verhalen onschadelijk stelt.
En het centrale beantwoordende punt dat ik daarom zou willen maken is deze: ik zie dat veel mensen zoeken om een persoonlijke relatie te hebben met God. En ik geloof echt dat dat essentieel is en getuigt van godskennis, want we leven in een tijd dat veel mensen God zien als veel minder persoonlijk. Maar; de kern van een persoonlijke relatie is dat je de ander wilt leren kennen en wilt leren begrijpen. Dat je gekend bent en wordt, dat is het uitgangspunt en dat geeft het geloof. Dus die bevestiging die is wel mooi en nuttig en soms noodzakelijk, maar die is niet leidinggevend voor je dagelijkse bezigheden. Want leidinggevend voor je dagelijkse bezigheden, is om zelf God beter te leren kennen en om Hem beter te willen begrijpen, en om in alles steeds iets van Hem te zien en te verwachten, in geloof, in plaats van van jezelf en van mensen en van wetenschap en van het zichtbare. Het speciale is dus niet dat wij speciaal zijn en uitverkozen zijn en anders in de wereld gezet zijn; maar het speciale is dat God zich laat kennen. Hij houdt zich niet verstopt, maar openbaart zich door Zijn Woord. En pas als je dat weet en ook voelt, dan landen de afzonderlijke bijbelse verhalen, en zul je nooit meer laatdunkend over bijbelboekschrijvers en onbetrouwbaarheden en tegenstrijdigheden spreken; want je weet dat de bijbel voor jou een andere status en een andere rol en een andere lading en een vastere basis biedt. En ik zeg erbij, dat dat gevoel geen beleving of emotie of  inblazing is, maar steunt (naast geloof) op kennis. Bevestiging volgt zeker, voor wie begint met geloven, dat de bijbel waarheid biedt.

Je dus mist de kern van wat Christus zei: ik red die de Vader mij geeft. Dat is niet Sjako, en dat is niet die mens zelf, maar dat is de Vader. En de Vader vraagt en wil en eist en doet ook dwars tegen alle weerstand in op alle mogelijke manieren precies datgene wat alle creatuur moet doen: Zijn eer en Majesteit vertegenwoordigen.
Als jij zegt alle mensen, dan loochen jij het feitelijke dat Christus zegt: alleen zij die de Vader Mij geeft, die red ik. En Hij zegt daartoe ook: Niemand komt tot de Vader, dan via mij.
Maar ik zeg erbij dat dit onderwerp voor jou misschien een ongeschikt onderwerp is. Het zet je kennelijk op een verkeerd been.
Jij weegt af wat jouw eer bevindt, tegenover het Recht en de Heerlijkheid van God?
Neem daarom van mij aan, dat je nooit als argument mag inbrengen: dat zou niet eerlijk zijn.
Je brengt je vlees in als norm, terwijl je verzuimt om Gods Wet als ijkpunt te nemen.
Vanaf de geboorte trekt de Geestelijke Zwaartekracht van het Licht. Maar niet alle geest en niet alle ziel, wordt daardoor geraakt en getrokken. Daar doet niemand iets aan, want dat is zo gedaan. Maar dat is een zaak van een hoger niveau, want voor jou en voor mij en voor heel de schepping geldt: doe die zwaartekracht ook zelf versterken en ontbranden tot nieuwe kracht en brengen aan alle creatuur. En zo zie je, dat je eigenlijk op een ander niveau van praten terecht komt, waar je gewoon weinig affiniteit mee, hebt. Dat is prima, maar realiseer je daarbij dan wel, dat elk onderschoffelen van een niveau of perspectief, in principe sektarische (dat is, een element structureel beklemtonen ten laste van een ander element) doorwerkingen krijgt, waardoor je sommigen zult verliezen, die eigenlijk gewonnen hadden moeten worden. Maar als troost zij gezegd, dat je anderen weer kunt winnen, die juist door de zonde in die bepaalde hoek of trechter en tunnel waren beland. En zo leer je zoetjes aan dat God het uiteindelijk Zelf bewerkt. Daar sta jij buiten, hoewel je een centrale rol hebt in de bediening ervan.
En op een andere manier heb je ook wel een punt, en ook gelijk. De Vader geeft namelijk de ziel antwoord op het rechtvaardige gebed. De Vader heeft dus kracht in macht en middelen en bevoegdheid en recht en genade, om te geven wat een ziel vraagt. Dus je hebt gelijk, dat er een factor is van eigen inbreng en beïnvloeding. Dat erken ik en daarin heb je gelijk. Maar het schuift tegelijk het niveau van wat aan God is hoger op: Hij heeft dat voorzien, c.q. Hij bewerkt alles de goeden ten goede. Misschien is dit gewoon niet zo'n goed onderwerp voor mij ...  
Je vertoont hier hetzelfde sympathieke zouteloze krachteloze als Wesley in Kruisigem brengt.
De uitnodiging, voor niemand uitgezonderd, vraagt om de eigen begeerte en zelfs de natuurlijke aard los te laten,
en een nieuwe geboorte te ondergaan, tot heilig Kind van God.
Je moet begrijpen, dat dit bepaald geen uitnodiging is voor wie in dit leven zichzelf heeft gevonden,
terwijl het een innerlijke wens is van eenieder die zichzelf in dit leven reeds verloren heeft.  
Het is dus helemaal niet waar, dat jij iets te bieden hebt!
Maar wat je brengt, dat is voor sommigen een oordeel en een aanfluiting,
en voor anderen een uitredding en een geschenk.
Pas als je dat beseft, begin je iets te vatten,
van de uitverkiezing: het is niet aan jou.
De zaaier, kan geen maaier zijn.
En Zijn twaalf discipelen tot Zich geroepen hebbende,
heeft Hij hun macht gegeven over de onreine geesten,
om dezelve uit te werpen, en om alle ziekte en alle kwale te genezen. 
Zo zult gij niet bezorgd zijn, hoe of wat gij spreken zult;
want het zal u in dezelve ure gegeven worden, wat gij spreken zult.
Worden niet twee musjes om een penningsken verkocht?
En niet een van deze zal op de aarde vallen zonder uw Vader. (Matt.10)
Niemand kan tot Mij komen, tenzij dat de Vader, Die Mij gezonden heeft, hem trekke;
en Ik zal hem opwekken ten uitersten dage. (Joh.6:44)
Zie daar, Ik en de kinderen, die Mij God gegeven heeft. (Hebr.2:13)
Maar het zitten tot Mijn rechter-, en tot Mijn linker hand, staat bij Mij niet te geven,
maar het zal gegeven worden dien het bereid is van Mijn Vader. (Matt.20)
 

Ik sluit me bij Mullog aan, en ik meen ook dat het willen zuiveren van het forum van oudgedienden, het forum zelf tot 'religie en sekte' maakt:
dat is méér willen beschermen wat binnen is, dan redden wat buiten is, met als resultaat dat wat binnen is, eruit weggezuiverd wordt.
Terwijl - dear paradox - en passant een belangrijk motief om te zuiveren is om juist te winnen wat buiten is.
Dat levert als resultaat een zuivering tot een veilige resort voor enkele aangepasten,
wat bedoeld is als een ontmoetingsplaats voor vele ook onaangepasten. 
Het waardevolle van een forum, is dat de deelnemers consistente lijnen en patronen vertonen die identificerend zijn, 
waardoor je op een gegeven moment de personen leert kennen, zoals ze echt zijn.
Hoe raarder/afwijkender hoe beter, zodat je leert omgaan met alle soorten van personages,
en van karakters, hebbelijkheden, gedachten en stromingen van leer en leven.
Een ban of een waarschuwing, zou zich moeten richten op wat er echt niet hoort, of wat zich echt grof heeft gedragen.
En dan denk ik dat TTC absoluut niet die kwalificatie verdient van zwaar beledigend, want hij zegt al tijden dat de extremen
lessen zijn van het leren kennen van de gulden middenweg.
Waarmee hijzelf bewijst dat als hij iets extreems brengt, dat dat in het kader is van het zoeken van het midden.
Hoewel niet ondenkbaar is dat heel zijn inbreng voor hem een zaak van grappen en grollen is,
met al die persoontjes en hun leringen, die hij eenvoudig van repliek kan dienen,
met een encyclopedisch softwareprogramma. Maar wat hij ook is en doet, hij doet het consequent en met beleid,
en biedt daarin méér ter bespiegelende bezinning, dan menig ander.
Maar de moderator heeft het wettig forumgezag, dus zeg ik het wel,
maar ik speel deze bal ter overweging vooral aan mijzelf,
onder excuses dat het mogelijk wordt gevoeld als kritiek.

Ik sluit me bij Mullog aan, en ik meen ook dat het willen zuiveren van het forum van oudgedienden, het forum zelf tot 'religie en sekte' maakt:
dat is méér willen beschermen wat binnen is, dan redden wat buiten is, met als resultaat dat wat binnen is, eruit weggezuiverd wordt.
Terwijl - dear paradox - en passant een belangrijk motief om te zuiveren is om juist te winnen wat buiten is.
Dat levert als resultaat een zuivering tot een veilige resort voor enkele aangepasten,
wat bedoeld is als een ontmoetingsplaats voor vele ook onaangepasten. 
Het waardevolle van een forum, is dat de deelnemers consistente lijnen en patronen vertonen die identificerend zijn, 
waardoor je op een gegeven moment de personen leert kennen, zoals ze echt zijn.
Hoe raarder/afwijkender hoe beter, zodat je leert omgaan met alle soorten van personages,
en van karakters, hebbelijkheden, gedachten en stromingen van leer en leven.
Een ban of een waarschuwing, zou zich moeten richten op wat er echt niet hoort, of wat zich echt grof heeft gedragen.
En dan denk ik dat TTC absoluut niet die kwalificatie verdient van zwaar beledigend, want hij zegt al tijden dat de extremen
lessen zijn van het leren kennen van de gulden middenweg.
Waarmee hijzelf bewijst dat als hij iets extreems brengt, dat dat in het kader is van het zoeken van het midden.
Hoewel niet ondenkbaar is dat heel zijn inbreng voor hem een zaak van grappen en grollen is,
met al die persoontjes en hun leringen, die hij eenvoudig van repliek kan dienen,
met een encyclopedisch softwareprogramma. Maar wat hij ook is en doet, hij doet het consequent en met beleid,
en biedt daarin méér ter bespiegelende bezinning, dan menig ander.
Maar de moderator heeft het wettig forumgezag, dus zeg ik het wel,
maar ik speel deze bal ter overweging vooral aan mijzelf,
onder excuses dat het mogelijk wordt gevoeld als kritiek.

Ik weet niet wat @TTC gedaan heeft maar hij zit, of zat, al langer dan ik op dit forum. Vaak vervreemdende uitspraken, vreemde topics en wazige uitspraken en ongebruikelijke associaties. Ik kan mij niet of nauwelijks voorstellen dat hij bewust trolt. Ik vind een permanente ban van een lid van dit forum die toch wel in een speciale categorie lijkt te vallen wel heel erg streng. 

1Samuel 13:14
De HEERE heeft Zich een man gezocht naar Zijn hart, en de HEERE heeft hem geboden een voorganger te zijn over Zijn volk,
omdat gij niet gehouden hebt, wat u de HEERE geboden had.
1Koningen 15:3-5
En Abiam, de zoon van Rehabeam, wandelde in al de zonden zijns vaders, die hij voor hem gedaan had;
en zijn hart was niet volkomen met den HEERE, zijn God, gelijk het hart van zijn vader David.
Maar om Davids wil, gaf de HEERE, zijn God, hem een lamp in Jeruzalem,
verwekkende zijn zoon na hem, en bevestigende Jeruzalem.
Omdat David gedaan had wat recht was in de ogen des HEEREN,
en niet geweken was van alles, wat Hij hem geboden had,
al de dagen zijns levens,
dan alleen in de zaak van Uria, den Hethiet.
 

Wel, wel, nog een loochenaar van een fysieke opstanding in ons midden?
Hoe onderscheid je dat die velen, van de waarheid wijken? Hoe ontsnap je aan je eigen inzicht dat ook jij mogelijk niet weet wat de bijbel leert, maar gewoon je eigen overleggingen en waarheden in de Schrift terug projecteert?
Heb je daarvoor een zuivere norm en een betrouwbare maatstaf?

Ik denk dat er maar één basis-zonde is, waaruit alle het andere ontsproten is, namelijk om méér in het licht te zijn, dan je al bent.
Iemand die goed doet in eigen beheer is in het licht en doet het licht uitwerken. Maar iemand die in eigen beheer méér in het licht is en méér licht brengt en werkt, die krijgt méér genade en aandacht en beantwoording. Dat is precies wat gebeurde met de offers van Kaïn en Abel. 
De begeerte wordt geboren bij het zien van méér genade, terwijl jij minder hebt.
Dat is inderdaad zoals jij al zegt: begeren met jaloezie als gevolg.
Adam en Eva werden ook verleid door de begeerte en door de jaloezie naar zichzelf (wat ze niet hebben):
ze kunnen verstandiger worden en méér kennis krijgen van de heerlijkheid van God..
Liefde maakt dat je de wettiger wilt zijn en heiliger; het is een goede begeerte.
Maar de begeerte gevoegd bij de kennis dat je er niet volkomen bent,
creëert een basis, die je kan doen zondigen, zie Gen 4: Kaïn moet heersen over de begeerte:
En de HEERE zeide tot Kain: Waarom zijt gij ontstoken, en waarom is uw aangezicht vervallen?
Is er niet, indien gij weldoet, verhoging? en zo gij niet weldoet, de zonde ligt aan de deur. 
Zijn begeerte is toch tot u, en gij zult over hem heersen.
Want Abel kreeg meer genade, terwijl Kaïn als eerstgeborene er meer recht op had.
Zo moesten Adam en Eva heersen over hun begeerte om dichter bij God te komen.
Zo moest het volk bij de berg en Abraham, en Jozef, en Mozes en David en Christus, en Paulus heersen over de tijd tot God hen riep,
dat is over de begeerte om het zelf te gaan zitten doen en verwachten van het zichtbare en het haalbare,
maar om te blijven in geloof en in trouw en in volharding tot Gods beloften en geboden. 
Zo denk ik dat er engelen zijn die gehoorzamen en trouw bleven,
en engelen die niet zuiver bleven in hun begeerte om dichter bij God te komen, 
en door Gods lankmoedigheid daarvoor de ruimte kregen.
Dat zou verklaren dat ook de satan nog bij God kon komen,
en nog niet uitgeworpen was uit de hemelen.
Want dit is, denk ik, het verschil met de mens,
dat de engelen geen eenheid met elkaar vormen, althans niet op de wijze
zoals een vader en een zoon wel een eenheid vormen,
waardoor hun ongerechtigheid meer een relatieve ongerechtigheid was:
dat wil zeggen zonder schade voor anderen, behalve God.
Maar zo niet de mens; die een heel andere bestemming had,
en gemaakt was om één te kunnen worden met God;
om in een geestelijke eenheid met God te zijn.
Dat verklaart dat de mens onder de engelen is gesteld,
maar alsdan zal regeren over de engelen.
Toegegeven, dit is een eigen inschatting op basis van wat ik zie.
Maar er is wel een mooi beeld overgeleverd van hoe het voor God is en werkt,
als het gaat om met liefde en lankmoedigheid en gerechtigheid.
Het is een voorbeeld van Het Gezag van de heilige Geest,
samen met MAN/VROUW in het ambt 
Namelijk, er is een gelovige met het gezag van het eigen individu onder leiding van de Geest,
en er is een gelovige met het gezag van de leer, de stoel van Mozes,
en er is God, die dat allemaal moet aanzien:
ik heb het over Mirjam, Aäron en Mozes.
Dat is het verhaal van Mozes, die door God werd gered,
uit de benauwdheid waarin Aäron en Mirjam hem brachten, in Numeri 12.
Mozes was voor Aäron namelijk als een God.
En Mozes was de meest lankmoedige man op aarde.
Dat had als gevolg dat hoewel hij sterk in de liefde was, hij in zijn lankmoedigheid werd overheerst; (dat zie je trouwens ook weer terug in de scheidbrief).
Ten eerste door Aäron die het wettige gezag van God vertegenwoordigde.
En ten tweede door Mirjam die als een van de drie kinderen met de heilige Geest (als profetes),
meende niet onder te doen voor Aäron, die op de stoel van Mozes zat,
en ook niet voor Mozes die op de stoel van God zat (doordat Aäron door Mozes' onwilligheid op Mozes' stoel kwam te zitten).
Merk hier vier bijzonderheden op:
1. Lankmoedigheid werkt corrumperend voor anderen, hoezeer het ook getuigt en vol is van liefde.
2. Vrijmoedigheid in oprechtheid werkt corrumperend voor jezelf. Hoezeer het ook getuigt van liefde.
3. Het als een God zijn, zie ik ook terug in de relatie: Mozes liet Aäron zijn gang gaan, omdat hij liefdevol en barmhartig was, en alleen als het erop aan komt, greep hij in. Daardoor had Aäron veel vrijheid en kracht van God (via Mozes) en ruimte om zelf naar eigen inzichten iets te zeggen, maar tegelijk moest hij van tijd tot tijd verantwoording afleggen bij Mozes wat soms echt niet grappig was. Het gouden kalf is een voorbeeld hoe Aäron bij afwezigheid van de Leiding, ging dwalen. En de zonen van Aäron werden door God verbrand, omdat zij nog veel meer vrijheden namen dan Aäron, die aan Mozes rapporteerde.
Exodus 4:14-16 Toen ontstak de toorn des HEEREN over Mozes, en Hij zeide: is niet Aäron, de Leviet, uw broeder? Ik weet, dat hij zeer wel spreken zal, en ook, zie, hij zal uitgaan u tegemoet; wanneer hij u ziet, zo zal hij in zijn hart verblijd zijn. Gij dan zult tot hem spreken, en de woorden in zijn mond leggen; en Ik zal met uw mond, en met zijn mond zijn; en Ik zal ulieden leren, wat gij doen zult. En hij zal voor u tot het volk spreken; en het zal geschieden, dat hij u tot een mond zal zijn, en gij zult hem tot een god zijn.
Numeri 12:1-9 Mirjam nu sprak, en Aäron, tegen Mozes, ter oorzake der vrouw, der Cuschietische, die hij genomen had;
want hij had een Cuschietische ter vrouw genomen. En zij zeiden: Heeft dan de HEERE maar alleen door Mozes gesproken?
Heeft Hij ook niet door ons gesproken? En de HEERE hoorde het!
Doch de man Mozes was zeer zachtmoedig, meer dan alle mensen, die op den aardbodem waren.
Toen sprak de HEERE haastelijk tot Mozes, en tot Aäron, en tot Mirjam: Gij drie, komt uit tot de tent der samenkomst! En zij drie kwamen uit.
Toen kwam de HEERE af in de wolkkolom, en stond aan de deur der tent; daarna riep Hij Aäron en Mirjam; en zij beiden kwamen uit.

En Hij zeide: Hoort nu Mijn woorden! Zo er een profeet onder u is, Ik, de HEERE,
zal door een gezicht Mij aan hem bekend maken, door een droom zal Ik met hem spreken.
Alzo is Mijn knecht Mozes niet, die in Mijn ganse huis getrouw is.
Van mond tot mond spreek Ik met hem, en door aanzien, en niet door duistere woorden;
en de gelijkenis des HEEREN aanschouwt hij; waarom dan hebt gijlieden niet gevreesd
tegen Mijn knecht, tegen Mozes, te spreken?
Zo ontstak des HEEREN toorn tegen hen, en Hij ging weg.
 
Exodus 32: 21-22, 31-33 En Mozes zeide tot Aäron: Wat heeft u dit volk gedaan, dat gij zulk een grote zonde over hetzelve gebracht hebt? 
Toen zeide Aäron: De toorn mijns heren ontsteke niet! gij kent dit volk, dat het in den boze ligt.
Zo keerde Mozes weder tot den HEERE, en zeide: Och, dit volk heeft een grote zonde gezondigd, dat zij zich gouden goden gemaakt hebben.
Nu dan, indien Gij hun zonden vergeven zult! doch zo niet, zo delg mij nu uit Uw boek, hetwelk Gij geschreven hebt. 
Toen zeide de HEERE tot Mozes: Dien zou Ik uit Mijn boek delgen, die aan Mij zondigt.
Daarom denk ik persoonlijk dat:
- Als Satan een gevallen engel is, was hij dan ooit een goede engel? Jawel.
- Hoe kwam hij dan ten val? Onbekend, maar de bekende val is denk ik dat hij wist dat hij macht zou krijgen om over de mens macht uit te oefenen
   en hij wist dat hij altijd / duizend jaar over ze zou regeren. Ik denk persoonlijk, dat hij niet kon vallen (genade en macht was hem beloofd), omdat hij de overwinning kende,
   en wist dat geen mens tot God komt buiten hem om.
- Hoe kwam hij dan ten val? De satan weet veel en kan veel, en is in staat om elke belofte te dwarsbomen in het vlees,
   maar hij kan niet vrij in de toekomst kijken; dat kon zelfs Jezus niet. God deed het onverwachte: waar de mens zijn vlees verloor,  (Abraham offerde het in zijn zoon, en Christus in Zijn vlees, en in de kracht van de Geest sindsdien vele kinderen van God in kennis van en in navolging van Christus), daar gaf Hij zijn vlees, en ook stelde hij Christus Zijn Zoon (en daarmee de Macht over alles wat gemaakt is), onder de macht van de satan; wat de omgekeerde wereld was, die werkelijkheid kon worden door het verlies van tevoren in te bouwen en te omarmen als weg van overleving. Het enige blijvende belang en de enige blijvende redding van satan, is dus gelegen in het overreden of verleiden van Christus.
- Heeft hij mogelijk, net als Adam, een verkeerde keuze gemaakt? Ik denk persoonlijk dat hij geen zoon is van God, maar een engel, wat in mijn beleving een principieel verschil is, omdat we weten dat de mensen zelfs zullen heersen over de engelen, en ten tweede dat hij evenveel gezag over het vlees (de mens) kreeg als Christus het kreeg over de ziel van de mens. Omdat gezag door God zelf verordineerd is, kon de satan zijn gezag niet verliezen. Maar hij rekende buiten de waard toen God de mens ging leren om bewust het vlees te verloochenen en om de begeerte en het goede en het eigen vlees (jezelf en je vader en moeder en je broers en zussen) te haten, en om te rekenen met de kennis van de overwinning van goed en kwaad, namelijk dat het goede ook de kroon en de heerlijkheid en de genade deelachtig wordt van Gods eeuwig koninkrijk. God speelt geen vals spel en is rechtvaardig, en daarom moet hij dat doen in geloof alleen, want de mens is definitief uit zijn heerlijkheid geworpen. net zoals ook rechtvaardigheid gebiedt dat elk wonder dat met vleselijke kracht is gewerkt, ook zoveel wonderkracht geeft aan de satan. Dit weet ik niet zeker, maar gelet op Openbaringen en de geestelijke natuurwetten die evenzeer gelden als de aardse natuurwetten, denk ik dat dit of zoiets toch geldig moet zijn. En om het geloof en de zekerheid en de eigen betrokkenheid en het bewijs dat de ziel echt die kant op gaat kracht bij te zetten, deed God het wonder gebeuren dat God de mens zelf gelijk werd. Dat veroorzaakte een nieuw speelveld en een nieuw krachtenveld, waardoor de satan nog voordat zijn rijk begint, al verloren heeft en mee afgerekend is. Christus zegt als de wonderlijke genezingen door heel Israël gebeuren: "Ik zag een lichtflits waarin de satan buitengeworpen werd uit de hemelen op de aarde." Maar wel moet de geschiedenis nog door de fase heen, waarom de satan eens gevallen is in zonde: hij zal regeren. Het beest dat het gezag verwierp, heeft niet één hoofd, maar vele koppen, en die zal uit de zee komen, en op heel de aarde aanbeden worden. Het meerkoppige beest is dus een anomalie al in het paradijs; maar in het paradijs presenteerde hij zich nog als de listigste der dieren. Listig, dat is alle beperkte kennis (Eva dacht dat ze dood neer zou vallen) aanwenden om de meerdere kennis in een ander daglicht te stellen (Nee, je valt zeker niet dood neer, maar je zult wel Gods kennis krijgen), zodat de hogere kennis verborgen blijft ( Je wordt uit Mijn genade geworpen en Je zult vanaf nu sterven en langzaam dood gaan en terugkeren tot het stof).
Het meerkoppige beest zal dus op heel de aarde aanbeden worden. En wonderen doen. Wie durft te zeggen dat dat niet in Jeruzalem zal zijn? Wie zal niet zeggen dat het beloofde duizendjarige rijk aan de Joden, evenals het Koningschap van Salomo, niet eerst een vleselijke belofte inhoudt (met de knoet in harde rechtvaardigheid door het beest), voordat de geestelijke belofte in werking treedt (in liefde door Christus)? En wie zal bepalen of daarbij het beest niet een tijd in rechtvaardigheid gebonden wordt of dat het beest die tijd buitengesloten wordt en het Christus zelf is die regeert? De bijbel spreekt 100% waarheid. Iedereen die hier méér waarheid claimt te hebben die daarvan afwijkt (of ook die daaraan voldoet), zal worden misleid door tegenkrachten die sterker zijn. Wat leerde Christus ons als Hij wordt gevangengenomen? "De overste van deze wereld heeft aan Mij niets meer". Dus er is steeds een belang van de satan waarom iets goeds nog mag gebeuren: de discipelen werden zonder Christus overgeleverd aan dwalingen en machten en ellende. Daarom werd de heilige Geest uitgestort niet als lakei van de nieuwe koningen en priesters, maar als Trooster om bij te staan bij de strijd naar het vlees voor de mens die niet naar het vlees is, maar uitsluitend geestelijk gestreden mag worden. Want het kwaad zal komen als een engel, en claimen uit God zelf te zijn. Het geeft te denken over alle geestelijke werken en instituten op deze aarde die zichzelf naar het vlees in stand menen te moeten houden op gezag van God.  
Dit alles kan ik je veilig zeggen, want mensen bij de rosenkruisers en oosterse godsdiensten hebben een zelfbedachte redding met geloofsverhaal en mensen als JG hebben een eigen engelenverhaal, en mensen als de art.31 hebben hun eigen afgrondelijke diepten om in te storten, en de verlijers in de Geest, zullen elk waarachtig door God gesproken woord eerst onderwerpen aan hun eigen mengeling van bloed en water dat ontspruit uit hun geest en buik. Hun doet niets iets. En jijzelf was het ook die me verzekerde dat je aan de bijbel genoeg hebt. Dat is zo. Dat heb je, en dat is ook het enige dat gezag mag hebben. Al het meerdere kan in de Geest worden gespiegeld en bevonden,
maar zal NOOIT de eenheid met God verbreken, en dus ALTIJD het Woord van God ERKENNEN van God Zelf te zijn gegeven.
Dat geeft dus een veilige bandbreedte. Met kennelijke instemming van de overste van deze wereld, die kennelijk aan hetzelfde tegelijk ook voldoende struikelkracht met voldoende struikelingen ontleent. Dat je er maar op bedacht bent!

Ik had de eerste woorden terug getrokken. Zou je het ook willen weg halen? 
Het is simpel: Jezus diende ons in liefde en zo dienen wij uit liefde de vrouw en de vrouw de kinderen en de kinderen elkaar.
Wie de grootste wil zijn, zal de ander moeten dienen 

Ik herken niet wat je knipt. Maar het lijkt me dat de schepping die zucht, weinig moeite heeft om zich ver van Gods heerlijkheid af te weten. En dat is ook beschreven met twee cherubs met vlammende zwaarden.
Straks zal de schepping en de heerlijkheid met de mensen van Gods welbehagen zijn. Die mensen geven aan God de eer, en ook alles getuigt van Gods eer, en God is alles in allen, zodat de scheiding tussen de heerlijkheid van God en het andere wegvalt. Gelukkig is er nog kennis en een hel, zodat de heerlijkheid niet verbleekt, en ook niet toegeeigend wordt door de zielen die er deel van mogen uitmaken, terwijl tegelijk al die zielen ook precies weten dat God wel bestaat - wat opnieuw lastig wordt omdat nu niet God in alles weg lijkt, maar in alles al aanwezig is. Wat in alles is, verliest de eigen identiteit en andere oorsprong.
En dat laatste (het wel blijven onderscheiden dat God de Maker de Enige is) is wat we wel echt nodig hebben, want God heeft gezegd dat Hij temidden van zijn volk komt wonen.
Ja grapjas, maar als iets een eigen plek krijgt in tijd of plaats of bewustzijn, dan is dat toch echt in z'n eigen element alleen, en dus nergens anders. En of er dan dwarsstraten zijn en waar, is een kwestie van hoe het is gemaakt. Zoals de appel niet ver van de boom valt, hoewel wij wel weten dat dat soms toch heel ver is.

Of er een touw aan vast te knopen is lijkt mij geen criterium. Ik lees hier regelmatig verschillende reacties van verschillende leden die volstrekt onbegrijpelijk zijn. Zeker als je ze echt probeert te lezen. Hoewel het mij zou verbazen vermoed ik dat er in mijn 3850 berichten sinds ik lid ben ook wel 1 te vinden is (mits je goed zoekt😂).
Maar deed het niet behalve spam verwijderen. @sjako heeft ook vrij expliciet aangegeven dat hij weer begon. Ik ben van mening dat hij niet mag worden aangesproken op voor die tijd.
Dat is wat anders dan moderator.

Ik ben heeft een verschijning en een wil. Wie is, heeft een wil om te doen wat een ander wil en om te willen zijn wat de ander is. Dat hebben van een eigen wil, is identificerend en bewijst de een, niet tegelijk de ander te zijn. Het bewijst dat je jezelf niet kunt afsterven; en het leert ons dat het jezelf afsterven niet gaat over het individu an sich, maar over de vorm en verschijning. Die kennis brengt zicht, namelijk op de persoon die zich veranderd weet. De veranderde, is niet degene in wie hij zich veranderen wil; maar hij identificeert zich er wel mee; zoals een kind zich identificeert met zijn vader.

Jawel; en ja, ik weet het; wat ik ermee zeggen wil, is dat koolstof en/of diamant een principieel en technisch andere zaak is; als je de kernen onder druk zet, dan kan de boel ontsporen (kernbom) of de boel kan tot een hardere fijnere stof gedrukt worden, wat bij koolstof dus diamant oplevert. Anders dan bij ontkieming en ontbranding (kernbom = ontbranding van de kerndeeltjes) is een andere onderlinge verhouding van de kerndeeltjes door hoge druk veroorzaakt geen principieel andere stof. Het blijft koolstof.  
Het beeld van diamanten kan wel. maar past denk ik eerder in de toekomende tijd voor wat God zelf maakt, of in de huidige tijd voor het hardste dat de Tegenstander kan maken. Want het aardse is gehouden om te worden gelouterd als goud en zilver, en dat is dus niet door hoge druk in een krappe ruimte, maar door  hoge druk door verbranding/ontkieming in een grotere ruimte waaruit het ook de voeding haalt. Het is niet zuiver en wordt wel zuiver. Terwijl het beeld van diamant past voor wat is, en nog meer wordt wat het is. Hardheid der hardheden. dat is zowel goddelijk (lichtweerkaatsing) als ongoddelijk (onbeweeglijk ten overstaan van de Schepper). Maar vanuit de kern onveranderlijk. De mens en het aardse is niet onveranderlijk, maar is juist gezet om wel te veranderen. 
En hij bracht mij weg in een woestijn, in den geest, en ik zag een vrouw, zittende op een scharlaken rood beest,
dat vol was van namen der gods lastering, en had zeven hoofden en tien hoornen.
En de vrouw was bekleed met purper en scharlaken, en versierd met goud,
en kostelijk gesteente, en paarlen, en had in hare hand een gouden drinkbeker,
vol van gruwelen, en van onreinigheid harer hoererij.
En op haar voorhoofd was een naam geschreven, namelijk Verborgenheid; het grote Babylon,
de moeder der hoererijen en der gruwelen der aarde.
En ik zag, dat de vrouw dronken was van het bloed der heiligen, en van het bloed der getuigen van Jezus.
En ik verwonderde mij, als ik haar zag, met grote verwondering.
Prachtig hoe een gulden snede op deze manier een harmonische groei en vervulling geeft die weer terug komt tot een enkel punt. Het punt dat dan wordt gemaakt, is dat je het net zo groot kunt maken als het beeld laat zien, maar dat het uiteindelijk weer teruggebracht wordt tot de oorspronkelijke vorm van de eerste manifestatie. Toch is wat ervan wordt gemaakt, onlosmaaklijk verbonden met wat het in het kleinste al is.

De mens krijgt een handvat om het licht op te vangen, en kijkt erin,
en ziet tot zijn ontsteltenis alleen duisternis. Teleurgesteld laat hij het vallen, en vervolgt zijn loop,
maar het handvat breekt in stukken, en de mens loopt erin en verwondt zich eraan,
en bekijkt ontstemd wat dat toch is; (of hij kijkt niet en merkt het niet).
Maar daar zijn dan die vele schitteringen van het licht dat van boven komt.
Het hele handvat is een enige weg in de diepte, en het gebroken handvat vele wegen overal.
Wie zal het kunnen zoeken en helen en verenigen? En is die eenheid, wat is gewenst?
Maar zie; het handvat was een oliekruik: levend water, dat nu overal stroomt,
die eenheid is zo organisch, dat het allerlei groei bewerkt, waar leven is.
En de vraag blijft: wat is dan het handvat, dat wat groeit, zich er nog naar blijft richten?
Is dat Christus, of het woord, of misschien het leven in lijden?
Het is zowel het een als het ander, voor elk naar de maat van geschiktheid, 
en bestemming tot genade, tot meerdere genade, en ook tot gram.