TTC

Om te achterhalen hoe ze nu tot dat sociaal vreemde idee van co-creatieve rente zijn gekomen, vergt een minimale inspanning. Als een handig weetje dat verder geen betekenis hoeft te hebben, doch eenvoudig middels een aantal ggz-technieken technisch denkbaar, en veel meer.

Apart was ooit de bedenking dat de weg van de minste energie zou betekenen dat we in het vigerende systeem een aantal parameters en aspiraties kunnen veranderen om zodoende een fluweelzachte evolutionaire doorstart te kunnen maken, maar het was teveel werk.

Heikel is de opdracht wanneer je mensen hoort praten over problemen die eigenlijk al opgelost zijn maar nog niet eerder meer informatie over gegeven werd, om ze dan snel een hyperlinkje toe te vertrouwen en te hopen dat het allemaal wel goed komt, geen garantie op succes. Wie de stilte hoort spreken en dat netjes vertaalt in de vorm van vragen aan het adres van religieuze experten, zal misschien merken dat de stilte ook niet gezien kan worden, het is apart.

Bij het proces is de weg denken we aan een voor het individuele zelf zware beproeving dat gaandeweg voortschrijdende inzichten kan opleveren die als kruimeltjes kunnen gedeeld worden voor zij die er interesse in tonen. Maar die kruimeltjes die als spreekwoordelijke zaadjes gezien kunnen worden krijgen maar zelden aandacht binnen toxische sferen waartoe ze nu net een hulp willen zijn, niet dat ze geheim zouden zijn maar omdat de menselijke geest nu eenmaal met andere dingen bezig is. En dat maakt finaal van die kruimeltjes loodzware betonblokken in de harten van diegenen die ze gewetensvol drag

Leuk en aardig om het te willen hebben over een fluweelzachte paradigmashift, over derde orde veranderingen en co-creatie, als het per toeval als E-werker ook al jaren je niche is en je presenteert in alle integriteit een aantal neutraliserende katalysatoren die hier direct op inspelen met een vraag tot deskundig onderzoek, zal je nadien misschien toch twee keer nadenken vooraleer je allerhande ‘mooie’ praatjes zomaar gelooft, dat is ervaringskennis. Maar net dat is dan ook waarom je hulpvragen stelt, omdat derde orde impulsen inherent inderdaad veel hoop herbergen maar ook een zware impact ku

Je kan ze bezwaarlijk perfectionisten noemen wanneer ze het hebben over kleine dingen die op een bierviltje passen, hierop geschetst de grove contouren van een aantal verklarende beginselen die door verschillende mensen op verschillende manieren geïnterpreteerd konden worden. Hun punt was dat nu net die kleine dingen telkens opnieuw naar de achtergrond verdwenen, maar onderliggend als tijdloos bleven bestaan, om het de volgende keer nog eens te proberen. Maar na verloop van tijd en op basis van repeterend traumatische ervaringskennis werd het voorspelbaar tevergeefs, ondanks alle hoop en vreed

Toen ze eenmaal op zoek gingen naar die ‘crack’ om dat licht te kunnen laten schijnen, kwamen ze niet meer dan een grote krater tegen die wereld noemde, wat ze in verwarring bracht.

Het is en blijft verbazingwekkend hoe moeilijk eenvoudige ideeën doorstroming vinden, een goede manier om telkens opnieuw het denkspoor te verleggen is door ze te vermengen met andere ideeën, wat voor het betrokken subject als uitermate stigmatiserend, denigrerend en marginaliserend ervaren kan worden, ondanks alle hoop.

Een fluweelzachte paradigmashift is op zichzelf al een gestoord idee, omdat we het maar amper kunnen voorstellen dat zoiets überhaupt zou kunnen binnen een omgeving waarin het nulsomspel domineert, maar niettemin wel een aantal andere zaken zou kunnen verklaren.

Je zal het straks merken, wanneer je gevraagd wordt om tot drie te tellen, ben je weg.

Een Kafkaiaans systeem is eenvoudig te herkennen aan het feit dat wanneer je durft zeggen dat er iets mankeert aan het beoordelingsmodel, dat je dan logischerwijs ook gestoord bent, winnen is onmogelijk.

Het punt dat een aantal E-werkers ooit wilde maken was dat bij een fluweelzachte paradigmashift een aantal katalysatoren in rekening gebracht kunnen worden, deze faciliteren dit proces maar niet zonder dat een aantal obstakels onder de deskundige loep worden gelegd. Over specifiek deze obstakels stellen ze in alle preventieve bedachtzaamheid al jaren hulpvragen aan experten, in milde overreding. Het voor sommigen volstrekt normale resultaat is dat ze niet meer als gewone mensen beschouwd worden, dit mogen we blijven slikken alsof we geen empathische gevoelens zouden kunnen hebben, geen hart, n

En als gewone mensen je twee woorden schrijven, begrijp je er vierhonderd niet van. Heb je geen 144.000 zendelingen voor nodig, een goed boek begrijpend lezen volstaat.

Elke dag kijken naar een wereld met problemen waarvan iedereen op internet gewoon kan nalezen waarom ze strikt theoretisch al lang opgelost zijn, is een bevreemdende wereld.

Blijkbaar weet je nog steeds niet wat de toepassingsmogelijkheden zijn van een special purpose vehicle, je zal niet eens durven om hierover na te denken. Je zou immers al een heel andere taal gesproken hebben, wat niet belet om het misschien eens te proberen zonder dat hiervoor enig mythisch lidmaatschap tot deze of gene partij hoeft vermoed te worden. Maar het zal weer te moeilijk zijn, we zullen weer naar boven moeten staren omdat in alle nuchterheid naar de wereld kijken niet van deze wereld is, kennen dat ondertussen. Is niet aan Willempie besteed, we hopen dat z'n hart mag opengaa