Tomega

Elk contact brengt een synthese van tijd of tempo van de een voor de ander en distance of dispo van de ander voor de een. Dispo is overigens geen bestaand woord. Die synthese kan niet ontgaan worden. Wel kan de synthese geneutraliseerd worden, en dat gebeurt ook strikt wetmatig, als er een bron is. Want het tekort van het een is het overschot van het andere. En alleen herhaling brengt een zwaartepuntverschuiving. Dat is waarom de aanhouder wint, en ook het zuurdesem halverwege niet tot omkeer komt, en waarom een cultuur zich afzondert van andere culturen, of althans zichzelf normatief trouw blijft voeden en bewaren, en waarom kwade samensprekingen de goede zeden bederven. En herhaling is de kracht in elk systeem. Dus de synthese verandert, of we dat nu wenselijk vinden of niet. Door deelname ontkomen we er niet aan.
Zo lees ik het ook. Inderdaad. Dat is de suggestie bij TTC, die hijzelf gelooft te worden overwonnen door het fluweelzachte druppelen op de steen, dat de steen doet splijten. 
Kan ik geen kaas van maken.

Je droomt een zelfgecreëerde fantasie, maar wel een met goede papieren. Seneca sprak van homo res sacra homini in tegenstelling tot het meer bekendere homo  homini lupus. Waar jij echter afwijkt, is dat zelfzucht volgens jou leidt tot vreedzaam samenwonen. En die fantasie bij jou is vooral mogelijk geworden doordat je in een sprookjeswereld bent opgegroeid, waarin goed en kwaad slechts onschuldige verhaaltjes waren voor het slapengaan, en niemand bij goed verstand zich kon voorstellen dat mensen die zich met plechtige eden hebben verbonden aan een heilige moraal, elkaar voor de rest van hun leven verdrietig willen maken of op straat elkaar zonder wettige reden zouden doodmaken. Maar die fantasie van jou wordt ook al gelogenstraft door de eerste kinderen van deze wereld: de ene broer doodt de andere broer uit zelfzucht.
Ik stel dus, dat jij een luxe salonpositie inneemt die is gefaciliteerd door een veel hogere moraal, dan bij jou is blijven hangen. Grappig genoeg zijn de mensen van die veel hogere moraal veel minder naief en veel realistischer dan wat bij jou is achtergebleven. En dat is een beetje de wrange kant van een tanende moraal: de fantasierijke emotionele goede bedoelingen ijlen nog lang na, waardoor de samenleving des te harder ten val komt. Want de remmen ontbreken, en een gezond realistische kijk ontbreekt op wat die eerdere generatie nu werkelijk bezielde en bewoog, dat ze zo'n fantastische moraal aan jou hebben nagelaten.
Inderdaad. Zonder wet is de goede moraal geen wet nodig. En zelfs met de beste wet zal de slechte moraal in de fout gaan.
En de basis is dus een wettige moraal, die niet alleen vriendelijk leert en bemoedigd, maar ook vestigt en beschermt.
Wat elk kind meekrijgt is zelfzucht. Ieder in eigen maat en sterkte. En sommige kinderen trekken er zelfs hun moraal uit. Jouw fantasieën hebben daar geen macht en geen gezag. Maar wel kun je bij jezelf nagaan, dat het ideaal niet sterk in onszelf is vertegenwoordigd.

Rust, regelmaat en reinheid, is een zalving voor de geest.
Dat zeg je wel. Jij erkent geen hogere moraal en wel een beroep op zelfzucht. Daarmee diskwalificeer je jouw moraal in je eigen voorstelling.

Weer een profetes gevonden. Nee, er gebeurde nogal wat vooraf. Grote ingrijpende zaken. De kinderen van de profeten maakten het Elisa zwaar. Ongeloof en verzoeking waren leidend. De vloek van Elisa trof (de mannen van) de stad. En niet alle kinderen stierven. Geen lieflijk verhaal, maar wel een met grote krachten die door iedereen aldaar werden onderkend als krachten van God, dat is van de hogere moraal die ze niet zochten te dienen.

Hoezo zou Elisa die kinderen vermoord hebben? Was dat niet het werk van een beer, of van een machtige God, of van een speling der natuur? Zit jij er dan niet mee hoe rommelig gemakzuchtig je oordeelt over situaties en normen die jij niet begrijpt?

Het verstand van de mens overstijgt bij tijden niet de emotionele verstarring van een konijn. Hoe zou jij een vervloeking willen doen kwalificeren als doodslag door middel van een beer? Is je geloof zo sterk, dat een ander voor jouw geloof beschuldigd en veroordeeld kan worden? Was daar niet ook goddelijk ingrijpen nodig? Wat denk je zelf, hoe vaak heb jij dan al niet iemand vermoord?! En is jouw geloof ook zo sterk, dat de verhoring van de vloek of het gebed van Elisa, door jou gezien wordt als een goddelijke daad van Elisa zelf door de beer te bedienen?  Hoe in de war kun je zijn, dat je hiervoor zelfs een bijdrage op jouw naam  zet, en oprecht meent dat je jezelf zo serieus nemen kunt, dat je begint te schelden over idioten die iets moeten verdedigen?!

Het is niet algemeen bekend en erkend, maar de miljoenen joden werden systematisch samengedreven en als schapen naar de slachtbanken gedreven in Europa, het thuisland van de christenen. Er was geen oorlog met de joden zoals die wel was onder europeanen onderling. Er was geen revolutie onder de joden, zoals die wel was in Amerika en Frankrijk. Er was geen criminaliteit of onaangepastheid onder de joden, zoals die wel was onder zigeuners. Er was geen moraalvloek onder de joden zoals die wel was onder de zedendelinquenten. Maar wat er was, was dat de messias die werd verworpen, nu een profeet werd die hun lijdensweg 2000 jaar van tevoren aankondigde en voorging, en de profetie van Ezechiël 37 die de hopen beenderen verkondigde dat zij nieuw vlees en een nieuw leven zullen krijgen.
En wat daar nog meer is, is dat de christenen leren dat wat de joden ondergingen, een afschaduwing geeft van wat ook de christenen te wachten staat. Dat is de christelijke leer vanaf het begin. Welkom daarom in jouw wereld zonder hogere moraal. Want zij die vasthouden aan de moraal, hebben een zwaardere weg te gaan. Wie het leven hier zoekt, heeft ook de macht om daar hier voor te strijden. En wie een functie elders begeert, ondervindt op zijn weg weinig opbeuringen naar het vlees. Dat strijdt daar ook mee, zoals ook jij betoont.

Foei, wees eens wat empathischer. Ga eens heel even uit van de theoretische mogelijkheid dat te tegenspreker niet onredelijk is. En dat te meer als het jou nog een raadsel is waar het over gaat.
Jij krijgt koude rillingen bij mij. Ik zeg daarom in antwoord daarop dat koude rillingen iets is voor moraallozen. Dat is voor bij moraallozen. Maar jij krijgt rillingen bij uitingen van hoge moraal. 
Dat is jouw gebrek. Waar je ziet en leest dat een hoge moraal wordt geëist, is de vraag voor jou en een punt van overweging wat jij in jouw platgeslagen en afgestompte moraal kunt hebben gemist in die moraal die je ziet en waarvan je leest.
Hier heel gekunsteld proberen de hoge eisen van moraal bewijzen barbaars te zijn, is jezelf zand in de ogen strooien. Barbaars is om een tijdelijk welzijn te verkiezen hoven je idealen. Dat is meegaan met elke verkrachter, misbruiker, usurpator, en bedreiger. En pas waar je beseft dat je eigen insteek wel heel barbaars is, kom je op een uitgangspunt van kunnen beoordelen wat dan bij die moraal die je zo verfoeit, zo verfoeilijk is. Wat je ziet wordt niet lieflijker.  Maar het brengt je wel op een hoger niveau van begrip wat het principe van een hoge moraal van de mens vereist in het dagelijkse leven.

Dat is het incorrect. Afgoderij is niet een woord van een gelovige. Het is een woord van degenen met meer zicht op hoe het werkelijk zit, dan de gelovige. Het gouden kalf was geen afgodendienst voor het volk. Maar voor God.
Besef, dat ook de term gelovige niet afhangt van welk geloof je aanhangt, maar slechts wat in het leven voor jou doorslaggevend is voor wat jij beschouwt als waarheid. Jij bent daarom evengoed, en misschien wel meer, gelovig dan wat/wie jij een gelovige noemt.
Het volk Israël spaarde menselijkerwijs nog wel eens levens waar daar geen toestemming voor was gegeven. Ook datzelfde volk nam nog wel eens mensenlevens waar daar geen toestemming voor was gegeven.
Dat bevestigt mijn en dus ook jouw opinie, dat de mens meer offert dan hem lief zou moeten zijn.
Wat jij dan kennelijk niet meeweegt, is een order van hogerhand. Als de legercommandant jou zegt iemand om te brengen, dan is dat jouw leven dat op het spel staat, samen met dat leven van die ander. En de christelijke plicht zegt daar, dat je gode meer gehoorzaamt dan de mens, en je zult dus een morele beslissing nemen. En of je daarbij hier sterft is (moreel) onbelangrijk, want de dood is geen dreiging meer. Maar de zonde wel.

Hoe zouden jullie selectief of aangepast schrijven toedichten aan hen die met meer macht en gezag de eeuwen trotseerden dan jij,
terwijl je zelf aangepast en selectief leest wat ze schrijven??

In Genesis wordt een reden en een verklaring gegeven, namelijk dat de mens in bepaalde opzichten gelijk is geworden aan God. Dat geeft de mens macht en kracht en mogelijkheden om met God te strijden. Zoals ook de slang de mogelijkheid had. Wat er niet staat, maar wel deductief aanwezig, is dat de mens werd gerecruteerd door de slang, en God die onderworpenheid aan de slang strafte met onderworpenheid aan de slang: de slang staat voor de dood en verderf van het goede, en voor de duisternis en voor in de kou komen te staan.
En ook in Genesis, al gelijk in dat derde hoofdstuk, staat dat God deze val en dit verderf en die lijdensweg en de strijd zal aangaan en overwinnen, en dat het zaad van de mens daarin zal overwinnen. Overwinnen is de duivel overwinnen en aangezien de duivel staat voor dood en verderf is dat ook de dood overwinnen. Met als prachtig detail, dat het overwinnen van de dood in het vlees slechts overdrachtelijk is, en de overwinning in de geest de realiteit van de eeuwigheid beschrijft. In de mens wordt dus een zaad gezaaid, dat eenmaal ontkiemd, de overwinning krijgt ,et daarin weer een leven tot in eeuwigheid, maar niet op het niveau en de schaal van Genesis, maar nu in op een hoger duurzamer bestaansniveau en inclusief de kennis van goed en kwaad. En daarmee bereikt de mens het niveau van Wie God is. Nu kan dat niet omdat God Geest is, en geen mens, Dat is waarom God in Christus Zichzelf vernederde tot het niveau van de mens, om in Christus ook als zaad te zijn, dat net als de mens een verhoogde staat van bestaan en duurzaamheid te verkrijgen in een lichaam. God is dan dus onder de mensen. Is God dan Christus. Jazeker, omdat Gods volkomenheid is in Wie Christus is. Maar tegelijk is in Chrostus meer dan Christus is, namelijk de Geest die God is. Dat is geen mysterie en niet mirakuleus van aard en gedaante, maar dat is lichaam en geest en zoon en vader en eenheid van denken, zoals de mens ook geroepen is om in eenheid te denken. Dat begrijpen is niet zo moeilijk als het wel klinkt, omdat de schepping ons daarvan voorbeelden en modellen laat zien.
De mens heeft altijd van alles geschreven, zoals ook hier. Inclusief het gaan aanpassen bij de bedoelingen van de schrijver bij wat wordt gelezen. Maar de bijbel leert een eenduidig verhaal, waarin inderdaad de mens steeds zichzelf de rol toeschrijft om te gaan veranderen wat is geschreven en gedaan. De verandering zit niet in het materiële waar de mens geen vat op krijgt, ook al meent de mens van wel, maar in de geest, waar de mens zelfs zover gaat dat de schrijver monddood of buiksprekend of kwaadaardig wordt voorgesteld en geïnterpreteerd door de lezer. Want in de lezer woont een geest van tegenstand tegen het natuurlijke en het waarachtige en het logische van wat daadwerkelijk voor ogen is. 

Als je de visie niet aanhangt om niet onder maar boven het water te ademen, ben je in het diepe ten dode opgeschreven, hoewel je nog even leeft zolang je denkt en doet.
Is dat arrogantie, of is dat een visie? Of is dat besef en het delen van iets van de realiteit?
Zalig zij, die zien waar ze staan of vallen, en het leven zoeken waar dat te vinden is. Een natuurlijke drenkeling hapt naar leven en grijpt naar vastigheden. Een dwaas verdrinkt en meent daarin zijn geboorte te ondergaan. Een gelovige kijkt en ziet en kiest ten leven of ten dood. Is kiezen voor het leven iets onverstandigs? Daarom is niet het geloof de boosdoener, maar het niet kijken en niet zien en niet denken, alvorens te komen tot een hartelijke en verstandige en wijze keuze. Die keuze is namelijk opnieuw een keuze in geloof, dat dan in de ogen van de kiezer een zeker weten of vast vertrouwen is. En gokkers verliezen omdat zij niet zoeken.
Zalig zij die de waarheid geloven, zonder deze gezien te hebben. Ongelukkig zijn zij die de waarheid loochenen, hoewel zij deze met eigen ogen kunnen zien.
Alle visies pogen te verklaren wat als realiteit overal zichtbaar is, namelijk dat het leven ooit gekomen moet zijn. De visies zijn nietszeggend, maar de realiteit zegt alles. En ook iedereen weet dat.
Terechte gedachte. Want wie ontkoppelt van wetenschap en religie, die kan puur op gronden van natuur en evidente realiteit van ons leven, ontdekken dat er iets is van hogere aard en wezen, dan wijzelf en de natuur zijn. Alleen al het ons volmaakte denken kan raken aan dat niveau. Maar dan is het wel zaak om dat denken te aarden in natuur en wet en wezenskenmerken van heilige eenheden.
De zoeker van de weg naar waarheid, die vindt deze ook. Maar de volger van wegwijzen, eindigt zonder weg in het moeras of de in de beschutting van wegwezen.
De bijbel is geen wegwijzer, maar een bron van wegwijzers en wegwijzen en wegwezen en wegwezers, en hoe het hun verging. En daardoor weer alsnog toch een wegwijzer.
De bekeerling toont wie zijn vader is in wat hij belijdt en doet. Dat het concept vader wordt erkent, bewijst dat er meer is dan we nu hebben.

Precies. Maar niet zelfs. Nu wij door de Zoon kinderen van Abraham zijn, is relevant hoe het Ismaël vergaat. De dienstknecht kan genade winnen, en de zoon kan genade verliezen.

Daar God niet gebonden is aan de schepping en dus geen aanwijsbaar Iets is binnen het universum, is er geen sprake van het kunnen terugdrijven van Hem. God is 'Ik ben', Hij is als het ware het bestaan, het zijn zélf. Zoals een boek niet zonder schrijver kan, al kun je de schrijver in het verhaal zelf niet aanwijzen, zo kan de schepping niet zonder Schepper.
Het is echter eerder zo dat wij onszélf als het ware terugdrijven uit de schepping met zulke ontwikkelingen. Onze vroegste voorouders zagen zichzelf als onderdeel van de schepping, waarin alles ademt en leeft en alles bezield is met het goddelijke. Wij zien onszelf als eenzame, al dan niet destructieve goden aan de top zonder gelijken, op een minuscule planeet in een koud, donker en levenloos universum. Let maar eens op hoe we ons denken en leven altijd weer aanpassen aan onze eigen technologie en niet aan onze natuur. We worden steeds mechanischer en accepteren veel meer van de tech dan van elkaar en de natuur. En die ontwikkeling kan alleen Christus nog keren.

De gemeenschap met God de Vader, de Zoon en de heilige Geest. Dat is de gemeenschap, die je buiten de gemeenschap met mensen plaatst, indien zij niet datzelfde fundament hebben. Want gemeenschap met mensen, staat aan de gemeenschap met God in de weg.

De vrouw zegt, sorry, maar kinderen krijgen is mij een te grote last of taak of verantwoordelijkheid. Moreel is dat de meest zuivere houding of inschatting . Maar ondertussen ben je wat je bent, en leef je vanuit diepere invloeden, dan die van de verzuchtende mens. Niettemin is de ziel van de mens sterk verbonden met wat de mond belijdt. Bedenk daarom goed wat je belijdt; ook de engelen rekenen daarmee.

Hout drijft, en steen zinkt;
steen blijft en hout slinkt;
De kentering doet 
steen drijven,
en hout zinken.
Maar wie zal daartoe het verstand verlichten; 
en de benodigde  wijsheid doen bezinken?
Gaan we met lucht bouwen, en nat bewaren?
Of toch de hoeksteen des zinkens hooghouden,
en de heilige houten huisjes met geweld eronder? 
Op het fluweel ligt rede, geduld, en kennis.
Dat wat kent, kan ook wat kent eren,
zodat ook wat miskent, kan kenteren.
fluweelzacht, want wat te hard gaat,
kentert niet, maar draait door.
Een constructief 2024 gewenst!

Kwestie van inleving, want hoe het echt zit, staat er niet.
Met het woord van de slang. De slang wilde de mens klein en afhankelijk maken.
De mens wilde zichzelf groot maken. Dat is begeerte met een toegestane basis, want de mens was groot.
En God wilde dat de mens zijn begeerte tot meer, vrijwillig onderwierp in gehoorzaamheid,
uit liefde voor God en voor de heerlijkheid die de mens had.
Dus het draait om gehoorzaamheid uit liefde, die de slang niet zag gebeuren bij de mens,
en die de mens inderdaad niet kon opbrengen, en waarvoor God had voorzien,
dat er dan  een beter en hoger plan in werking zou treden.
Nu mis je, denk ik, als ik het goed zie, dat Barnabas hier een inzicht geeft dat ook als de slang was terechtgewezen door Eva c.q. Adam, de mens ook (iets van) kennis had gekregen van goed en kwaad. Want in het paradijs was dan niet alleen een boom geweest, met een doodstraf bij ongehoorzaamheid, maar ook nog een slang die de dodelijke ongehoorzaamheid promoot. Dat geeft anti-identificatie en vijandschap. Die er nu ook gekomen is, maar nu met de mens en de slang aan dezelfde kant in het verdoemhoekje, terwijl in het alternatieve scenario het de mens en God samen waren geweest tegen de slang. En dat laatste is wat God middels Christus alsnog kwam brengen en vervullen.
Het ging over de geestelijke werkelijkheid die achter de woorden staat. Recht staan heeft te maken met geloof en gehoorzaamheid. Geloof dat waar is wat was toevertrouwd, en gehoorzaamheid aan wat is toevertrouwd. Los van de vraag of dat nodig of noodzakelijk is. Want wat uit liefde en toegenegenheid gebeurt, behoeft geen nadere verklaring en redengeving. Soms tegen de waarheid in, die alom wordt tentoongesteld. Tentoongesteld werd, dat de mens er beter van zou worden. Waarheid. En gevraagd werd om de gehoorzaamheid en toegenegenheid en liefde in zoverre even op een lager pitje te zetten. Een duivelsargument zou ook zijn, om te argumenteren dat ze met die kennis ook beter God zouden kunnen kennen en dus dienen en gehoorzamen. Het liegen zit dus niet in de onwaarheid, maar in het liegen tegen God, in het verloochenen van God als hun Vader. Die waarheid en de waarheid van de slang en de waarheid van meer kennis hebben, bracht ook de waarheid dat God hen uit het paradijs liet verjagen. Dat toegepast op de geestelijke werkelijkheid achter de woorden: wie gelooft dat God leeft, die begint wat God heeft gegeven serieus te nemen. Want dat is wat God heeft gegeven. Wie recht staat tegenover wat God heeft gegeven, die heeft geen argumenten en redenaties en zelfs geen behoefte of lust om af te doen en iets te breken van wat God heeft gegeven. En de spiegelvraag is dan hier: geloof je wel wat God heeft gegeven?

De bomen zijn op de weg geplaatst van de mens, net als de hof van Eden als geheel. Zo is ook de slang toegelaten in de hof, om de mens kennis te geven van de waarden die samenhangen met het goddelijke. Kennis geven, is niet gelijk aan kennis maken. De mens wilde kennis maken met de slang, en met het woord dat de slang bracht. Dit is geen spel en geen flauwigheid, maar dit is een realiteit waarin de mens moet leren, dat er grenzen zijn aan de macht van de mens. Want die grenzen worden niet gevonden in het vlees en door het vlees, en die grenzen worden ook niet gevonden door de geest (uit God) in het vlees dat de geest krijgt (door de slang). Maar de mens moet zoeken en ontdekken en leren omgaan met het concept dat de geest vrij is tot alles wat uit God is, en zich niettemin onderwerpen (=wet=beperken=loskomen van de eigen wil) aan wat God daarvan bestemd heeft om te benutten en te gebruiken en vrij mee om te gaan. Ten diepste is dat in het geheel niet vrij, voor wie niet geheel uit God is, (of althans volkomen vol liefde voor God, of althans totaal zoekend om net zo heilig te zijn als God).
Dat gaat niet. Dat kan ook niet. Want de geest die in de mens woont behaagt zichzelf, en die zoekt niet God buiten zichzelf te behagen. Dat getuigt van een enorme onvoorstelbaar grote en goddelijke (geestelijke) macht die de mens heeft. Want de mens behaagt God in zichzelf. Daar staat God buiten, maar daar staat niet de geest buiten die God aan de mens gaf. De geest die God aan de mens gaf, is machtig gemaakt tot goed en tot kwaad. Het kwaad, dat kwam tot uitdrukking in de slang die ging spreken. Tot op de dag van vandaag heeft die slang gesproken. Maar ook als het de duivel was die de vrouw liet liegen over de slang die sprak, is het nog steeds de slang die sprak. Want een andere werkelijkheid is geestelijk onbestaanbaar, Onbestaanbaar is een werkelijkheid waarin de duivel er is, en in de mens werkzaam is, maar daarvan niet de debits krijgt, omdat een slang dat gedaan zou hebben. Dus in de geestelijke werkelijkheid die werkelijker is dan de vleselijke werkelijkheid, is de slang de duivel, omdat de slang zich zo heeft geopenbaard door de vrouw. Of natuurlijk gewoon zoals het er ook staat, door het spreken in het vlees van de slang. Zoals ook de engel tegen Bileam. Hier haarkloverijen beginnen over de geestelijke werkelijkheid achter de woorden die er gewoon staan, is niet anders van gehalte dan de excuses van Adam en Eva toen ze ter verantwoording werden geroepen. Want wie gelooft dat God leeft, die twijfelt niet over de waarheid, maar die twijfelt of hij wel recht staat tegenover de waarheid. Tenzij hij die waarheid niet gelooft, maar in dat geval is het ook niet nodig om achter de waarheid naar waarheid te zoeken. Dan wordt alleen leugen gezocht, en die wordt door het hart omarmt en aangenomen als rustgever voor de eigen ziel. Maar alles met elkaar, is die actie leeg en doelloos en op zichzelf gericht met brandende pijlen.

Wie ben je? Het Woord kan niet door de wereld worden begrepen. Terwijl de Statenvertaling er een heel zuivere weergave van geeft.

50 Wat ik bedoel, broeders en zusters, is dit: wat uit vlees en bloed bestaat kan geen deel hebben aan het koninkrijk van God; het vergankelijke krijgt geen deel aan de onvergankelijkheid.
Die Paulus dat is me er eentje!

De tollenaar wordt niet neergezet als slechterik, naar als reikhalzende naar verlossing uit zijn ellende. Dat is niet elke tollenaar. De hoer wordt niet neergezet als slechterik maar als reikkhalzende naar verlossing uit haar ellende. Dat is niet elke hoer. De lepralijder en de lamme worden niet weggezet als onacceptabelen, maar als reikhalzende naar verlossing uit hin ellende. Dat geldt niet alle ellendigen. Maar de zichzelf rechtvaardigende farizeeēr wordt neergezet als adderengebroed en veroorzakers van ellende. Zo wordt ook de zichzelf rechtvaardigende zondaar neergezet als hardnekkig en onbekeerlijk en van een geslacht dat ten onder gaat door gebrek aan kennis. Het verschil is gelegen is de eigen veronderstelde plaats, en de richting waarnaar men kijkt en gaat.

1. Het huwelijk is heilig; zegt God;
2. Iedereen mag met eenieder man/vrouw meervoud/enkelvoud part-time/fulltime trouwen, Zeggen zij;
3. Uit 1. en 2. volgt dat al die relaties ook in hun optiek geheiligd zijn.
En ik vind het allemaal maar niks. En dat dan mensen liefde kunnen hebben, is normaal. De liefde tussen mannen of vrouwen onderling is mogelijk veel zuiverder, omdat die niet wordt besmet door de begeerte. Hier dus ineens begeerte toestaan, breekt in ėėn klap alle zuiverheid af die er kan zijn tussen hartsvrienden en zielsverwanten. Dat is net zo schadelijk als een kind, dat wordt begeerd, maar niet doorheeft dat daar begeerte is in plaats van liefde.
En dan komen de wettelozen met monogaam en onderling goedvinden. Dat is geconditioneerd denken en praten. Want als iemand jou zijn liefde wil geven, moet je sterk in je wet staan, om daar ongevoelig voor te zijn.

Zonder het woord / de schrift, is het heil een zaak van de overleggingen in het hart van de mens. Maar ook Salomo in al zijn wijsheid kon niet naderen tot de wijsheid en de waarheid, zonder de erkenning dat het einde van de wijsheid is, om de wet van God te doen.
Dat vervolgens daarin leven en kracht en diepte besloten ligt, is door het woord dat God gaf. Zonder dat woord, is het Licht een onbegrepenheid, die in deze wereld zo slecht doorkomt in het menselijk denken, dat God de aarde verdierf, en de leeftijd van de mens aanzienlijk inkortte.
Jesaja 64:4-5  Ja, van ouds heeft men het niet gehoord, noch met oren vernomen, en geen oog heeft het gezien, behalve Gij, o God! wat Hij doen zal dien, die op Hem wacht. Gij ontmoet den vrolijke, en die gerechtigheid doet dengenen, die Uwer gedenken op Uw wegen; zie, Gij waart verbolgen, omdat wij gezondigd hebben; in dezelve is de eeuwigheid, opdat wij behouden wierden.

De vrouw zegt, sorry, maar kinderen krijgen is mij een te grote last of taak of verantwoordelijkheid. Moreel is dat de meest zuivere houding of inschatting . Maar ondertussen ben je wat je bent, en leef je vanuit diepere invloeden, dan die van de verzuchtende mens. Niettemin is de ziel van de mens sterk verbonden met wat de mond belijdt. Bedenk daarom goed wat je belijdt; ook de engelen rekenen daarmee.

De letter doodt, omdat het niet gaat om het naleven van de letter, maar het om het doen naar de geest van de letter. Dat is naar de geest van de wet. Dat is naar de geest van het oude verbond. Dat is als zonen die doen zoals de vader doet, uit liefde, begrip en eenheid met wie de vader is. En niet als knechten die de regel van de wet hebben en daaarnaar doen zoals is opgedragen. Dat is zonder geest en zonder liefde voor de wet.
Als de profeten dan zeggen dat God de wetten in de harten zal schrijven, is dat geen profetie van vrijheid en wetteloosheid, maar een profetie dat de mensen zullen zijn als kinderen van God, en niet als onderworpenen aan (de wet van) God. Maar het gaat nog steeds om dezelfde wet, maar nu naar de geest van de wet en de maker van de wet.
Als je dan spreekt over personificatie van de waarheid on Christus, wordt het een beetje hopperiaans. Ik denk niet dat je begrijpt wat ik bedoel, dus heeft meer zeggen geen nut. Het nut van Christus dat Hoj van de waarheid getuigenis kwam doen, en deze ook invulling gaf. Dat is niet diep of mystiek, maar concreet.