Robert Frans

Je hoeft geen sorry te zeggen. Als je iets verschrikkelijk vind, dan kun je dat beter gewoon eerlijk zeggen. Zolang je gewoon inhoudelijk reageert, is er wat mij betreft niets aan de hand. Ik geloof de dingen in het OT wel, alleen wel elk verhaal naar het eigen literaire genre. Een mythe ga je niet als geschiedschrijving lezen en een stuk geschiedschrijving niet als mythe. Een gedicht lees je niet als een wiskundeformule en een wiskundeformule niet als een gedicht. Ook lees ik de Schrift niet als onfeilbaar boek dat letterlijk door God zelf gedicteerd zou zijn, omdat ik daar geen aanle

Toch wordt in christelijk verstaan het lijden van Jezus als vele malen erger geduidt dan het lijden van Job. Het is absoluut waar dat het verliezen van je kinderen iets heel, heel ergs is. Maar het verlaten zijn door God is oneindig malen erger. Hij is immers de Bron van die grote liefde die doet rouwen om een overleden kind. Daarbij kan het verlies van je kind dragelijker worden als je gelooft dat je ze uiteindelijk in de hemel weer zult ontmoeten, of in elk geval als je omringd wordt door liefdevolle mensen en misschien zelfs net als Job weer kinderen krijgt. Die kunnen natuurlijk geen enk

De meeste atheïsten willen helemaal niets in het bijzonder bestrijden, maar geloven gewoon niet dat er een hiernamaals is en vinden het daarom onzinnig om je leven daarop in te richten of daarop te hopen. Vooral als je in hun ogen het jezelf en anderen onnodig moeilijk zou willen maken met allerlei geboden, in de hoop daarvoor beloond te worden in het hiernamaals. Hun gedachtengang is dat je nú iets van het leven moet maken en dat je in dít leven het geluk en de zin moet zien te vinden. Waarbij gezegd moet worden dat de meeste gelovigen van dat laatste in principe ook uitgaan. Alleen gelo

Dat hoeft ook niet; men kan de sacramenten ook heel eenvoudig zonder poespas toedienen. Het gaat dan ook niet om uiterlijkheden, maar om wat de sacramenten ten diepste zijn: de heilshandelingen van Christus zelf. En daar wij allen Christus nodig hebben, hebben we ook zijn heilshandelingen nodig. Nee, het is andersom. De bedienaar wordt naar God getrokken. Laat je niet door je ogen bedriegen, want wat je ziet is iets heel anders dan wat er daadwerkelijk gebeurt. Wanneer een sacrament wordt toegediend of gevierd, is het Christus die initieert en handelt en de bedienaar die daartoe als in

Klopt. Ook jou heeft Hij niet nodig om zijn evangeliewerk te doen. Israël had Hij destijds niet nodig, laat staan haar offers en priesters. Adam had Hij niet nodig om de aarde te beheren. Sterker nog: Hij had ook Maria niet nodig om Jezus geboren te doen worden; Hij had Hem zelfs prima zonder geboorte meteen als volledig mens op aarde kunnen plaatsen. En nog erger: Hij heeft het hele Offer niet eens nodig om jouw zonden te vergeven. Hij geeft ons dit alles dan ook niet omdat Híj het nodig heeft, maar omdat wíj het nodig hebben. Wíj hebben de sacramenten nodig, wíj hebben die gemeenschap op a

En juist omdat wij ook geloven dat de sacramenten louter het werk van Christus zijn, geloven wij dat de geldigheid ervan niet afgemeten kan worden aan het geloof van de bedienaar of de ontvanger. Elk sacrament is een directe heilshandeling van Christus zelf, dus is het van belang concreet te kunnen vaststellen of het sacrament daadwerkelijk is toegediend of niet, dus of de juiste handelingen en riten daartoe correct zijn uitgevoerd met de correcte bedienaren en ingrediënten. Wanneer een bisschop jou op correcte wijze na je doopsel het vormsel toedient, dan ontvang je dus onvoorwaardelijk

Uiteraard. Wanneer de bisschop het sacrament toedient, is het Christus zelf die de vormeling de heilige Geest schenkt. De bisschop is slechts zijn instrument, als onderdeel van zijn Lichaam. Bij elk sacrament is het God zelf die initieert en de Kerk die volgt. Zelfs bij het gebed is het zo dat als elke keer als je gaat bidden, het dan Christus zelf is die jou uitnodigt en daartoe de aandrang, het verlangen of het plichtsbesef geeft.

Wat ik had begrepen geloven ze in het boeddhisme en volgens mij ook in het hindoeïsme wel degelijk in een eindbestemming, namelijk het nirwana, de ultieme verlichting. Het kan je enkel verschillende levens in verschillende dimensies (waaronder ook hel-achtige als je keer op keer slecht leeft) kosten om er te komen.

Omdat de apostelen daarna door handoplegging de heilige Geest uitdeelden. Je kunt daarover lezen in Handelingen 8:18, Handelingen 9:17 en Handelingen 19:1-6. De keren dat het niet gebeurt, gaat het om bijzondere momenten, waarbij de heilige Geest voor het eerst over een bepaalde groep gelovigen wordt uitgestort en zo bewees dat zij ook voortaan de heilige Geest dienen te ontvangen. Ook Jezus' zelf geeft inderdaad op eigen, unieke wijze de Geest aan zijn apostelen. Maar daarna is de handoplegging en ook de zalving gemeengoed geworden in de christelijke kerken en wordt tot op de dag van vand

Ik moet me iets duidelijker uitdrukken. Ja, de heilige Geest was er toen ook al, alleen niet voor iedereen. Alleen koningen, profeten en andere mensen met een speciale rol in de heilsgeschiedenis konden worden gezalfd met de heilige Geest. Sinds de geboorte van de kerk op het eerste pinksterfeest kan echter élke gelovige met de Geest worden gezalfd door het sacrament van het vormsel.

Met het offer brak het rijk Gods op aarde aan: God trad in onze geschiedenis, overwon de dood en zo de erfzonde, zodat wij hier al met Hem verbonden kunnen leven en door woord en sacrament werkelijk Hem met heel zijn wezen in ons midden kunnen hebben. Door het offer worden we bevrijd van de erfzonde en vergeven van onze persoonlijke zonden en kunnen we delen in de goddelijke natuur. Het offer is echter ook een nieuw begin, namelijk het begin van de totale verlossing van de schepping, van de totale eenwording van hemel en aarde. Daartoe wordt de kerk steeds meer verbreid over de aarde, leren

Wanneer je volhardt in het geloof en sterft in verbondenheid met Christus, dan heb je de duivel overwonnen, want je bent dan immers met God in de hemel. Hij heeft je niet ten val kunnen brengen en jouw ziel is hem zo ontglipt. Zo is elk gebed en elk sacrament al een overwinning op de duivel, omdat ze immers mensen tot God brengen. En zo hebben de martelaren ook de duivel overwonnen, door hun leven te geven voor Christus. Met jouw volharding en jouw sterven verdwijnt de duivel echter natuurlijk niet definitief van het wereldtoneel. Hij gaat nog altijd rond 'als een briesende leeuw', op zoek

Sta me toe het hele loflied te citeren: Nu is gekomen het heil en de macht en het koningschap van onze God en de heerschappij van zijn Gezalfde, want de aanklager van onze broeders is neergeworpen, die hen aanklaagde bij onze God, dag en nacht. Zij hebben hem overwonnen door het bloed van het Lam en door het woord van hun getuigenis, want zij hebben hun leven geminacht ten dode toe. Daarom juicht, hemelen, en gij die daar woont. Wee u, aarde en zee: de Duivel is ziedend van woede bij u neergekomen, want hij weet dat zijn dagen geteld zijn. -Openbaringen 12,10-12

Ik ben geen vrijzinnige gelovige, anders had ik inderdaad net zo goed een deïst of agnost kunnen worden, maar een katholiek die de katholieke leer omtrent de Schrift aanhoudt. De Schrift is door God geïnspireerd en vormt samen met de Traditie de geloofsschat van de katholieke kerk, die het leergezag heeft wat betreft het katholieke geloof en die ook de Schrift heeft samengesteld. Op deze website van de katholieke kerk in Nederland wordt op rustige toon uitgelegd welke rol de Schrift speelt in het geloof en ook wat de Traditie nu is. Ik citeer: De Heilige Schrift of de Bijbel is voor chris

Het verhaal van Job mag dan fictief zijn, maar de discussie tussen hem en zijn vrienden is maar al te echt en zo ook hoe God daarop reageert. Het verhaal wil afrekenen met allerlei theologische stelsels die uiteindelijk nooit voldoen om het kwaad te beredeneren, omdat Gods voorzienigheid een mysterie blijft. De vrienden verklaren nog liever de onschuldige schuldig, dan dat ze hun eigen theologieën betwisten. God gaat daar dus niet in mee. Job was een rechtvaardig man en had dit lijden beslist niet verdiend. De aanloop naar zijn lijden is denk ik bewust vrij bizar van opzet (God die weddens