Figulus

Post hoc ergo propter hoc. Dus jij maakt de dieren onschuldig, maar Elisa schuldig. Wat is je criterium? Wie het meeste haren heeft?

Wanneer er een overvloed aan informatie is, kiezen mensen vaker voor de perifere route. Over het algemeen zorgt de perifere route voor minder duurzame en minder stabiele attitudeverandering.

Daarmee wordt het plots bloedserieus. Wie stoer roept over andermans oorlog, verraadt vooral dat z’n grote mond weinig te zeggen heeft.

Je zou kunnen zeggen: waar te veel is, ontstaat wrijving. Of het nu gaat om informatie, meningen, mensen, verlangens — zodra het begint te dringen, schuren de grenzen.

In sommige Oost-Europese esoterische kringen leeft het idee dat het Westen “op zoek is naar spiritualiteit” of "losgeraakt is van het Ene", en dat men daar behoefte heeft aan morele en spirituele heroriëntatie. Het bericht spreekt met dat idee op de achtergrond. Wellicht een emotionele poging om harten te veroveren. Anders hou ik het op asymmetrische oorlogsvoering.

Je bent vast niet de enige in Nederland die zich afvraagt wat een Nederlandse soldaat in Oekraïne te zoeken heeft.

En het varken dat een van haar biggen opeet zou eigenlijk voor het gerecht gesleept moeten worden. Als er een varkensrechtbank bestond, dan had die zeug nu een flinke aanklacht aan haar staart hangen: "Moord met voorbedachte rade op eigen kroost." Maar helaas (of gelukkig, vanuit het standpunt van de natuur), leven dieren volgens instinct, niet volgens moraal. Eigenlijk is het vreselijk arrogant om in een gebied zo vol beren erop uit te trekken. Je zou kunnen zeggen dat de beren gewoon hun territorium verdedigen. Misschien zouden ze eerst even moeten overwegen of ze niet gewoon zelf

Je veronderstelt dat ik kindermoord goedkeur, terwijl ik nergens beweer dat het om moord gaat. Daarmee vecht je tegen een karikatuur van mijn standpunt, niet tegen mijn werkelijke woorden.

Je zegt dat moraal persoonlijk is en geen universele geldigheid heeft, maar tegelijk lijk je jouw morele oordeel wel als vanzelfsprekend 'juist' te beschouwen. Dat is opvallend. Want als alles subjectief is, wat maakt jouw moreel oordeel dan méér waard dan dat van iemand anders? Je lijkt toch ergens te vertrouwen op een objectieve basis, al wil je die niet expliciet erkennen. Het is misleidend en onredelijk om te doen alsof ik voor kindermoord zou zijn, enkel omdat ik weiger om morele oordelen los te koppelen van context, tekst en theologisch begrip. Mijn standpunt is niet dat kindermoord

Dus als iemand 42 kinderen laat verscheuren en zegt: ‘Ik voel dat dit moreel juist is’, dan mag jij dat walgelijk vinden, maar niet verkeerd noemen, want er is geen universeel fout. Toch? Als je morele oordelen reduceert tot persoonlijke meningen, dan betekent dat óók dat je afwijzing van bijvoorbeeld kindermoord of slavernij niets meer is dan een smaakverschil. De vraag is dan: waarom spreek je erover alsof het méér zou zijn dan dat? Vanwaar je boosheid? Ik merk dat dit onderwerp sterke gevoelens oproept, en dat begrijp ik ergens ook wel. Moraal raakt aan diepe overtuigingen, e

Dat is gerechtvaardigd omdat er tijdens oorlog nu eenmaal slachtoffers vallen. Als de poesjes van het zogenaamde edele verzet nu eens niet bij de baby's in de wieg gingen liggen...

Zolang het kind er maar blij mee is.

Als daar de hersenen mee ingeslagen kunnen worden, prima.

Wat een nonsens. De enige die ik de hersens zou kunnen inslaan is een moslim die een kind vermoord, dat is alles.

De observant. Bang voor een blauwe plek, of is de tribune je ding?