Robert Frans

Sta me toe antwoord hierop te geven. Op Wikipedia wordt syncretisme als volgt beschreven: Syncretisme is in de godsdienstwetenschappen het naar elkaar toegroeien van religies, een poging om uiteenliggende of tegengestelde geloven en religies met elkaar te combineren. Een equivalent woord kan fusie of hybridisatie zijn. Neem het katholicisme als voorbeeld. Zij heeft door de eeuwen heen verschillende gebruiken uit andere godsdiensten gekerstend. Maar zij is nooit Wodan, Zeus of Thor zelf gaan aanbidden. Het kerstenen hield dus in dat de gebruiken daadwerkelijk een katholieke duid

Dat is echter niet meer zo, zo had een getuige mij eens vertelt, omdat dat volgens de AVG niet meer mag. Zij vertelde me zelfs dat daardoor het een stuk lastiger is geworden om huisbezoeken bij te houden, omdat ze alleen mogen noteren als de geïnteresseerde daar bewust toestemming voor geeft.

Helaas, die is al bezet:

Misschien omdat jij je kind gewoon goed aanvoelt en het kind jou? Jullie kennen immers elkaar al wel een tijdje.

Dat is ook wel een extra nadeel van die roetveegpieten, hoe prima ze de zwarte pieten ook vervangen: het is véél gemakkelijker om iemand te herkennen. Bij de landelijke intocht zag ik bijvoorbeeld meteen wie de hoofdpiet speelde, terwijl ik geschminkte gezichten normaliter echt niet zomaar herken. Je moet dus wel echt heel goed de meest strategische gelaatstrekken schminken om dat te voorkomen. Het beste kun je dan ook pieten van buiten inhuren, of in elk geval door mensen laten spelen die niemand van de betrokken kinderen kent. Dat is een keuze inderdaad, maar ik zie daar het proble

Anderzijds wordt, zoals hier al getoond werd, in bijvoorbeeld Curaçao Sinterklaas weer wél gewoon met zwarte pieten gevierd. Waarbij de vaak toch echt zwarte mensen zich daarvoor gewoon roetzwart schminken. Het is dus deels ook maar net hoe je het beziet, welk verhaal je het meeste raakt. Het is dus echt niet zo dat zwarten altijd moeite zouden hebben met zwarte piet en blanken niet. En de meeste mensen houden zich er volgens mij niet eens zo mee bezig. Ze vinden eerder vooral die opdringerige sfeer irritant. Als iemand last heeft van zwarte piet, dan kun je daar rekening mee houden. En so

Wat mij betreft is er maar één groep Nederlanders die mag bepalen hoe zwarte piet er uit moet komen te zien, namelijk de kinderen zelf. Hún feest, hún regels. Laat een maand voor de landelijke intocht maar een nationale kinderraad komen, door loting samengesteld uit een flink aantal nog in de Sint gelovende kinderen vanuit alle provincies, voorgezeten door de goedheiligman zelf. De NTR weet met haar jarenlange Sinterklaasjournaal-ervaring daar vast wel een mooi, spannend verhaal van te maken. De kinderen kunnen dan bepalen of de pieten zwart, roetveeg en of gekleurd mogen zijn. Voor de Sin

Jij zal dan meer de gnostische-marcionistische bril opzetten. En weet je, dat is mijns inziens dan ook helemaal geen probleem. Er bestaat namelijk niet zoiets als een objectieve of neutrale canonisatie van wat de Schrift zou moeten zijn. De Schrift is namelijk een geloofsboek, een verzameling geschriften samengesteld uit een al bestaand geloof. Het geloof komt dus niet voort uit de Schrift, maar precies andersom. Het is niet een soort koran die uit de hemel is gevallen of direct gedicteerd zou zijn door een engel, maar de weerslag van wat de vroege christenen geloofden. Als jij iets h

En met uw geest. Het is maar net hoe je de (heils)geschiedenis interpreteert. We lezen in het Evangelie al wel dat Petrus de sleutels van het rijk der hemelen krijgt en dat hij sowieso een bijzondere rol speelt. Ook in Handelingen neemt hij als eerste het woord. Natuurlijk krijgen de andere apostelen ook dezelfde volmachten als Petrus, net zoals alle bisschoppen die ontvangen, maar Petrus wordt heel expliciet de rots genoemd waarop Christus zijn Kerk bouwde. Wij hechten daar een eigen betekenis aan, steunend ook op onze eigen Traditie. Zoals ik al eerder in dit topic schreef, is de

Christus is inderdaad niet gebonden aan de sacramenten, Hij is soeverein en doet wat Hij wil. Maar Hij heeft ons wel de sacramenten gegeven, omwille van onszelf. En wel in elke kerk die allezeven de sacramenten bedient, daartoe geldig gewijde bisschoppen en priesters heeft en de leer van Christus al tweeduizend jaar doorgeeft en uitkristalliseert. De RKK is daarvan verreweg de grootste, maar zij is niet de enige. Je hebt ook de oosters-katholieken, de oosters-orthodoxen, de kopten, voor een deel ook de anglicanen, etc. We kunnen allemaal gaan speculeren over wat God wel of niet zou do

Je bent niet de enige. Niet iedereen is nu eenmaal voor onredelijkheid vatbaar. Je kunt Jezus dagelijks ontvangen in de eucharistie. Hoe dat precies allemaal gaat is een mysterie, maar we geloven dat we Hem dus volledig ontvangen. Net zoals een man en vrouw zich volledig aan elkaar geven en elkaar 'ontvangen' als ze gemeenschap met elkaar hebben en ook daarna elkaar liefhebben. De enige manier om erachter te komen hoe het is om Hem te ontvangen, is door katholiek te worden, een leven van gebed, sacramenten en naastenliefde op te bouwen en zo daadwerkelijk te delen in zijn geheimen. D

Jij kiest er echter zélf voor om het geestelijke en materiële tegenover elkaar uit te spelen, alsof ze niet bij elkaar horen. Maar geest en materie zijn één; Christus zelf is immers ook mens geworden. We wijzen het materiële inderdaad niet af, omdat zij immers goed geschapen is. De mens zelf heeft dan ook geen lichaam en ziel, maar zij ís een lichaam en ziel. Jouw lichaam is net zo goed deel van jou als jouw ziel. Je lichaam minachten is jezelf minachten. Je ziel minachten is jezelf minachten. De Kerk is dus zowel geestelijk als materiëel. Door materiële sacramenten wordt het geestelijk

Maar dat is wat anders dan alcohol helemáál verbieden hè? Daarbij waren die bruiloftsgasten waarschijnlijk al dronken toen Jezus zijn wonder verrichte, daar men verbaasd was dat de beste wijn voor het laatst bewaard zou zijn. Men schonk gedurende het feest immers steeds minder goede wijn, omdat je eenmaal dronken het verschil toch niet meer proeft. Maar ja, Christus' gaven zijn nu eenmaal van de hoogste kwaliteit, dus ook als Hij water in wijn veranderd. In heel de Schrift wordt ook eigenlijk nergens expliciet negatief over alcohol gesproken. Men waarschuwt er eigenlijk enkel voor

Kinderen krijgen over het algemeen dus geen wijn uitgereikt tijdens de communie. In de oosters-orthodoxe Kerk echter wel; daar worden op een lepeltje een stukje brood en wat wijn in de mond van de gelovige geplaatst en daar mogen gedoopte baby's al direct de communie ontvangen. Maar volgens mij is er geen bewijs dat alle oosters-orthodoxen minder gezond zouden leven daardoor of allen daardoor permanent beschadigd zouden zijn. Integendeel; veel (grotendeels) oosters-orthodoxe culturen leven vrij gezond. En als Jezus zo fel tegen alcohol zou zijn, wat overigens ook nergens van Hem opgetek

De sacramenten zijn tijdloos en door Christus zelf ingesteld. Ze zijn dus niet van ons. Er is daarom geen sprake van dat wij de ingrediënten zomaar kunnen wijzigen. Eventueel kan de liturgie rondom de sacramenten herzien worden, zoals bijvoorbeeld tijdens Vaticanum II is gebeurd, maar de basis blijft dezelfde. Mensen die alcoholist zijn, kunnen inderdaad nog geen slokje wijn drinken. Meestal wordt er echter enkel onder de gedaante van brood gecommuniceerd door het volk en kun je ook als misdienaar de wijn aan je voorbij laten gaan (kinderen krijgen de wijn over het algemeen sowieso niet a

Tja, die hou je altijd natuurlijk. Ik geloof echter dat Hij een mysterie is en blijft en het katholicisme legt dan ook veel meer de nadruk daarop. Zelfs het wezen van het Offer beschouwt zij als een mysterie: we weten dat zijn dood en verrijzenis God met de mensen verzoent en de mens zo verlost van de zonde, maar over het precieze hoe en wat kan men van mening verschillen. En als persoonlijke overweging hou ik altijd aan: als God het altijd weer met mij eens lijkt te zijn en wel heel erg aangenaam resoneert met wat ik wel of niet belangrijk vind, dan is de kans aanzienlijk dat ik niet God v

Uiteindelijk spreken we over een natuur die wij niet kunnen begrijpen, namelijk het wezen van God. Uiteraard wil ik helemaal niets afdoen aan de wijsheid van de heilige Antonius en de eerbied die wij hem verschuldigd zijn. Maar toch geloof ik niet dat dit het enige is wat over God gezegd kan worden. Ons spreken schiet immers altijd tekort; elk woord over Hem is er een te weinig. Ik geloof dat het een reden heeft waarom de Schrift en óók de Traditie God zo expressief afschilderd. Waarom wij, als geschapen naar Gods beeld, ook zo expressief zijn in ons doen en laten. De Traditie haalt zelfs

Je impliceert hier dat het eeuwig leven in de hemel dus eigenlijk een soort eeuwige pauze is, waar alles stilstaat. Dat conflicteert echter met je stelling dat God in een eeuwig nu leeft. Hier op aarde zien we namelijk juist dat alles enkel in het 'nu' gebeurt, in het heden. Het heden is nu juist de enige 'tijdsperiode' waarin het gebeurt, waarin alles voortdurend verandert. Terwijl de geschiedenis vaststaat in onze herinneringen en de toekomst nog gevormd moet worden, vanuit ons perspectief dan. God is geen statische macht, maar een actieve, dynamische, energieke Schepper, bestaande ze

In de dagen na kerst vieren we het feest van de Onnozele Kinderen (onnozel = hier oud woord voor onschuldig). Hiermee gedenken wij de kinderen die volgens Matteüs door Herodus werden vermoord, uit angst voor het pasgeboren Kindje. Zij zijn dus feitelijk de eersten die omwille van Christus stierven. In katholieke streken waar Sinterklaas niet voornamelijk de dienst uitmaakt, is het ook een echt kinderfeest, waar de kinderen voor een dag de baas zijn in huis. De liturgie past echter vervolgens onderstaande tekst juist op deze kinderen toe: Weer keek ik, en zie, daar stond het Lam op de

Er ís dan ook orde binnen zijn Kerk. We kennen immers bisschoppen, priesters en diakens, net als de vroege Kerk destijds. We kennen de sacramenten en de dogma's en we kennen het kerkelijk leergezag. We kennen de Schrift en we kennen de Traditie. Wat we echter níét kennen, is een God die na tweeduizend jaar kerkgeschiedenis ineens zijn hele Kerk om zou gooien, alle dogma's zou tegenspreken, zich plotseling op enorme afstand zou begeven door alle sacramenten ineens slechts symbolisch te maken of zelfs af te schaffen en alle gaven die Hij aan alle gelovigen schenkt, ineens enkel nog zou bestemm

Over de schepping, over de eigen geest. In Genesis 1 staat immers vrij duidelijk dat de mens geschapen is om te heersen over de schepping. En toen was er toch echt geen sprake van een aparte klasse gezalfden. Nu al zijn we geroepen om als profeten Gods woord te verkondigen, als priesters onszelf aan Hem toe te wijden en als koningen over het kwaad in onszelf te heersen en God zo te dienen. Waarbij heersen volgens het NT ook vrij duidelijk gelijk staat aan dienen, de minste willen zijn, de anderen de voeten willen wassen. De kwestie is dit: op basis van één beeld uit Openbaringen, creë

Ook dat verschilt per monarchie. De Britse koning wordt bijvoorbeeld immers nog steeds gekroond én gezalfd in een kerkelijke ceremonie.

Ook binnen de katholieke Kerk wordt je gezalfd tijdens het vormsel en ontvang je zo de heilige Geest, hoewel wij enkel het hoofd zalven middels een kruisje op het voorhoofd. Gedoopte kinderen ontvangen het vormsel meestal op twaalfjarige leeftijd, volwassen dopelingen direct na het doopsel. Elke christen is zo een gezalfde, waarin de heilige Geest is uitgestort. Er is geen sprake van een speciale klasse gezalfde christenen; alle beloften in de Schrift gelden voor alle christenen die het doopsel en vormsel ontvangen en in vriendschap met Hem leven. Iedere zo gedoopte en gezalfde christen

Het zal per godsdienst verschillen en ook per stroming binnen elke godsdienst. Er zijn bijvoorbeeld christelijke stromingen die de predestinatie leren, dus dat al voor je geboorte bepaald is of je naar de hemel of de hel gaat en je daar absoluut niets aan kan doen. Als je gedurende je leven dan niet de ervaring of bevinding van geloof hebt gehad, dan kan het vooruitzicht op eeuwige verdoemenis inderdaad enorm beangstigen.

Klinkt op zich wel logisch. Diepgelovigen geloven over het algemeen in Gods barmhartigheid en vergeving en hopen of vertrouwen daarom op een gelukzalig leven in het hiernamaals. 'Diepatheïsten' geloven dat er na dit leven niets meer is, dus ook geen herinneringen en geen oordeel, zodat ze niets hoeven te vrezen bij het sterven. Terwijl gematigd gelovigen en wellicht ook gematigd atheïsten vaker enige twijfel zullen hebben over wat de dood precies is, of in elk geval er geen helder vastomlijnd beeld van zullen hebben. En die onzekerheid, het niet weten waar je (voor eeuwig) aan toe bent, maak