Robert Frans

Misschien beiden wel. Want onder het mom van entertainment is natuurlijk wel veel meer mogelijk. De sleutel is echter het woord entertainment. Het is nep, het is geacteerd, dat brandende meisje is een stunt professional en deze toneelstukjes worden op geen enkele wijze uit haat opgevoerd. Het maakt nogal verschil of twee mensen vrijwillig voor het plezier zo'n gruwelact opvoeren, of dat een daadwerkelijk slachtoffer gruwelijk wordt omgebracht met als laatste blik de kille, sadistische haat van haar beul op het netvlies. Daarom vinden mensen het ook prachtig om een oorlog na te spelen, inc

En deze schatjes dan...?

Eigenlijk wel vreemd dan, want Allerzielen zelf valt op 2 november, terwijl Allerheiligen op 1 november valt. Halloween is dan dus de vooravond van Allerheiligen en niet van Allerzielen. Je zou toch verwachten dat een dergelijk feest dan op de vooravond van Allerzielen zou vallen...

Graag gedaan, schaapje!

Killing me softly with her words...

Ik begrijp hieruit dus dat je al tot een kerk behoort en met je dominee over dit soort dingen kan spreken? Dat is dan natuurlijk des te mooier, want de dominee heeft als het goed is een degelijke en lange theologische studie afgerond en kan je dus een schat aan kennis en informatie ontsluiten over juist de onderwerpen waar je geïntereseerd in bent. En juist ook over de historische en filosofische context van de bijbel en het christendom zelf. Ik kan je dus van harte aanraden om hem eens te vragen waar je het beste de gewenste informatie kunt zoeken, het beste natuurlijk zoveel mogelijk to

Dat begrijp ik; het maakt natuurlijk verschil of je het Woord van God zelf vereert of een heilige eert. Ik wilde enkel aangeven dat het jodendom, ook ten tijde van de tempel, heilige voorwerpen en gebouwen graag mooi versierde en versiert en met veel plechtigheden omringde. Waarbij de grootste plechtigheid en luister natuurlijk gereserveerd is voor de directe aanwezigheid van God zelf. Ook de joodse tempel kende daarin een opbouw: hoe dichter bij het heilige der heiligen, hoe meer goud, luisterrijke versieringen en hoe meer exclusiviteit. Ook binnen het katholicisme kennen we een dergelij

@DeVos Je moet je geloof dan ook niet enkel baseren op of voeden met artikelen op internet, want daar ga je inderdaad niet uitkomen. Je moet niet verwachten dat je in je eentje, vanuit je huiskamer of slaapkamer, werkelijk zult groeien in het geloof. Het beste is nog altijd om een goede, stabiele en betrouwbare kerk of gemeente op te zoeken en daar catechese of anderssoortig onderricht en verdieping te ontvangen. Want de Schrift komt het meeste tot haar recht binnen een biddende, vierende gemeenschap. Van daaruit kun je dan lectuur zoeken die door haar aangeraden word. Natuurlijk zijn er v

Op een forum als deze mag je echter juist wel tegenargumenteren. Graag hoor ik het daarom van je als ik de eerbiedige omgang met de Torah onjuist weegeef en of waarom dat niet te vergelijken is met het eerbiedig omgaan met heilige zaken in andere godsdiensten. Natuurlijk, theologisch zijn de verschillen groot, maar volgens het jodendom is de Torah toch heilig en het Woord van God?

Er is over het algemeen prima onderscheid te maken tussen een (tegen)mening en een belediging. Sommige vrijbuiters schijnen dat heel ingewikkeld te vinden, maar dat ligt meer aan hun zwakke geest dan aan de situatie zelf. Een mening geef je immers met argumenten, dus redenen waaróm je iets vindt, terwijl beledigingen vooral uit bespottingen en wellicht ook scheldwoorden bestaan. Als je bijvoorbeeld zegt dat Mohammed een valse profeet is, omdat zijn leer strijdig is met het christelijk geloof en misschien ook omdat je zijn optreden niet profeetwaardig zou vinden, dan geef je een mening, of ee

Dat klopt ook. Alleen zonder deze talen, zonder de grote verhalen kunnen we het goddelijke niet zien, niet duiden. Als we het Offer van Christus belijden, dan belijden we ook geen theologische constructie over lijden en dood die iedereen zou moeten geloven en beredeneren. We belijden alleen: hier is uw God, lijdend en genezend, overwinnend door te sterven, hier is de mens die naar Hem zoekt, lijdend en genezend, die verlangt naar liefde, passie en mededogen. En dat overstijgt uiteindelijk alles wat wij waarnemen, kennen, doorvertellen en herinneren.

Ik weet het niet. Ik geloof wel dat a. het meeste lijden uit de zonde voortkomt en wij dat lijden dus zelf ook kunnen voorkomen, b. dat het lijden door het Kruis een diepe betekenis heeft gekregen en men met diens lijden zo heel intiem kan delen in Christus' offer en c. dat het lijden niet het laatste woord heeft en uiteindelijk overwonnen zal worden. Dat God als volmaakt beeld van zichzelf een gemartelde Man aan een kruis toont, zegt denk ik ook veel over zijn goddelijk wezen. God wil niet dat zijn kinderen lijden, maar dat we gelukkig en vrij Hem en elkaar liefhebben. Dat wij in alle kwets

Ik begrijp je en deel ook je weerstand tegen het onbeschrijflijke leed. De term "gekunstelde constructies" vind ik dan weer spijtig om te horen, omdat we wel degelijk serieus nadenken over het lijden en de mens in relatie tot God en we niet zomaar wat verzinnen. We proberen zo enkel Gods barmhartigheid te duiden, die lang niet zo zwart-wit is als sommigen ons doen laten geloven. De zieken en lijdenden zijn Gods grootste schatten en verdienen in het bijzonder al onze zorg, aandacht en gebeden, zo leert de Kerk ons ook. Ook denk ik dat je algemene uitspraken verward met persoonlijke cases. Van

Ik kan daar ook niet altijd wat mee hoor. En heb ook menigmaal me afgevraagd of het allemaal eens niet wat minder, ja, langdradig en nodeloos wreed kan allemaal. Maar toch... Als ik de kerk binnenloop, dan hangen aan de muren rondom de kerk veertien afbeeldingen van een man die gefolterd en gekruisigd wordt en hoog boven het altaar hangt pontificaal een groot kruisbeeld. Tijdens de mis wordt sacramenteel het kruisoffer tegenwoordiggesteld op een altaar in de vorm van een Romeins graf, waarin wellicht ook stoffelijke resten van een heilige liggen (weet niet of mijn kerk die heeft). Toch is

Het probleem is natuurlijk dat als je een zekere betekenis aan lijden wil geven en voorbeelden van mensen geeft die naar die betekenis leefden, je meteen de vraag krijgt: "Maar al die anderen dan?" Of men roept terug dat die anderen dus blijkbaar verkeerd zouden hebben geleefd, of niet bekeerd zouden zijn? Terwijl je natuurlijk ook iets over de een kan zeggen, zónder meteen iets over de ander te zeggen. Als ik Titus Brandsma als voorbeeld geef over hoe hij in Dachau toch Gods vrede bewaarde en zelfs medelijden met de SS-ers had, dan zeg ik daarmee niets over zijn kampgenoten en bagatelliseer

Die vraag is over het algemeen niet relevant voor veel bewuste gelovigen. Het gaat er niet om of een idee het leven zin geeft of niet, maar of het idee juist is, ofwel het meest volledig verwoordt wat de mens voortdrijft. En met of zonder God, uiteindelijk weten ook veel gelovigen dat ze zelf iets van het leven moeten maken en het leven vanuit liefde en mededogen uiteindelijk het meeste geluk geeft. Daarbij kan het idee van een liefhebbende God zowel aantrekkelijk als beangstigend zijn. Want als we zeggen dat God liefde is, dan bedoelen we wel het serieuze werk en dus niet dat wat kleffe ged

Bevredigende antwoorden zijn dan ook altijd antwoorden die jouzelf aangaan. Als je een antwoord weet te vinden op het lijden dat jou overkomt, dan kan dat rust en innerlijke genezing brengen. Maar ook al Antwoorden voor andere mensen vinden gaat je niet lukken en dat is denk ik ook onze taak niet. Wij zijn er niet om antwoorden te brengen, maar Christus. Klinkt nogal als een dooddoener, maar wat ik daarmee bedoel is dat we als Christus moeten zijn voor mensen in nood. Dus hulpvaardig, liefdevol, barmhartig, meelevend, dat soort dingen. Bij dit soort vragen denk ik altijd even aan de zalig

In de OP van het oorspronkelijke topic vertelt Gaitema zijn verhaal over hoe hij voorzien werd in wat hij op dat moment het meest nodig had: een nieuw huis en zelfs een nieuwe stofzuiger. Daar is hij God dankbaar voor en dat deelt hij dus met ons. Vervolgens stelt DBI een aantal kritische vragen over hoe hij dat dan beziet in het licht van de orkaanramp in Puerto Rico, waarom God die mensen dan geen nieuwe huizen zou geven. En vindt hij het egoïstisch dat Gaitema zijn voorspoed toeschrijft aan Gods voorzienigheid. Volgens mij reageerde ik daar vrij netjes op door aan te geven dat mensen

Heb dit soort berichten wel vaker gelezen: hoe kun je dankbaar zijn als rijke westerling voor je voorspoed, terwijl in andere werelddelen mensen liggen te creperen? De vraag is wellicht uit integere, oprechte bedoelingen gesteld, maar toch zou het mijns inziens niet juist zijn om een soort taboe te creëren op eenvoudige dankbaarheid voor het goede dat je hebt. Dankbaarheid om het goede, hoe klein ook, maakt namelijk bescheiden, vrolijker en uiteindelijk toch liefdevoller. Wie het kleine niet eert... Het één sluit het andere dan ook niet uit. Je kunt in hetzelfde gebed namelijk dankbaar zi

Een zeer geheime overlevering leert ons dat Paulus in 1 Korintiërs 14,33-35 aanvankelijk dit schreef: Zoals in alle gemeenten der heiligen, mogen de vrouwen in uw bijeenkomsten ook spreken. Het is niet toegestaan hen het woord te ontnemen; zij moeten gelijkwaardig blijven, zoals trouwens de wet het voorschrijft. Totdat hij eens een vergadering van de zusterhulp daar bezocht...

Eenmaal in de hemel, altijd in de hemel, die zekerheid mag je van God inderdaad verwachten. Een heilige kan echter wel van de heiligenkalender worden geschrapt als bijvoorbeeld blijkt dat hij of zij nooit bestaan heeft, of dat diens levensverhaal wel érg sterk gemythologiseerd is. Maar als je een echt-bestaande heilige bent, dan is er geen sprake van dat je ooit weer uit de hemel kan worden verwijderd. Blijkbaar is God daarin barmhartiger en milder dan jij. Iemand kan uit onwetendheid iets verkeerds verkondigen, of iemand kan gewoon een eigen gedachte verkondigen die hem of haar wel mo

Mág worden, niet móét. De heiligenverering is facultief. Natuurlijk ontkom je er niet aan als katholiek dat er heiligen vereerd worden, met name tijdens liturgische plechtigheden en feesten, en kun je het ook niet verbieden als het gebeurt. Maar in je persoonlijke devotie ben je vrij in welke heilige je wel of niet wil vereren.

En vergeet ook niet hoe men vandaag de dag in de synagoge met de vaak rijkelijk versierde en bekleede Torah omspringt. Het wordt plechtig rondgedragen, gekust en gestreeld, de Torah zelf wordt nooit met de handen aangeraakt maar altijd met een speciaal aanwijshandje, de jad, en Torah's voor de synagoge worden ook speciaal met de hand letter-voor-letter gekopieerd op speciale materialen door speciaal daartoe toegeruste schrijvers. Het zeer eerbiedig omgaan met gewijde zaken en het rijkelijk versieren met patronen en beelden van bijzonder heilige voorwerpen is een eeuwenoude traditie die je in e

Daar zij enige hinder ondervinden in het voortzetten van het leven op aarde na het verlies van hun hoofd, zullen zij hun levens inderdaad voortzetten in de hemel en voor het martelaarschap een rijkelijke beloning ontvangen. Ook als zij overigens niet onthoofd zijn, maar op andere wijzen zijn gedood vanwege hun geloof in Christus. En uiteraard is er plaats in de hemel voor élke gelovige die in vriendschap met Christus sterft, want die vriendschap laat zich nu eenmaal niet onderbreken door een onoverkomelijkheid als de dood.

Hoe zielig om te lezen!