Robert Frans

Niet helemaal. De precieze tekst van de absolutie is: God, de barmhartige Vader, heeft de wereld met zich verzoend door de dood en de verrijzenis van zijn Zoon en de Heilige Geest uitgestort tot vergeving van de zonden; Hij schenke u door het dienstwerk van de kerk vrijspraak en vrede. En ik ontsla u van uw zonden in de naam van de Vader en de Zoon + en de Heilige Geest. De tekst geeft dus inderdaad aan dat God door de Kerk de zonden vergeeft en op grond daarvan ontslaat de priester de boeteling van diens zonden. De priester heeft dus een actieve rol hierin, als de handen en mond van

Helaas voor je, maar het kan zomaar zo wezen dat God jou brutaalweg heeft ingezet om haar gebed te verhoren. Die neiging heeft Hij nogal eens, misschien wel gewoon om niet-gelovigen een beetje te trollen. Maar wees gerust, God zal je er vast wel voor belonen.

Hij deed het uit solidariteit met de mensen, om in hun lijden te delen. Zo werd Hij volledig mens, in alle aspecten en komt Hij ons het meest dicht nabij. Mensen leren elkaar het meest intiem kennen in lijden en gevaar en nu mogen wij God daarin ook het meest intiem kennen. Zijn lijden is verschrikkelijk, omdat het lijden van de mens verschrikkelijk is en omdat het kwaad verschrikkelijk is. Wanneer iemand een depressie heeft, of zeer getraumatiseerd is, dan heeft diegene hulp nodig om inderdaad wel degelijk in te zien dat diens kijk niet gezond is voor degene en zelfs desastreus is.

Klopt. Daarom sprak ik ook over "veel" gelovigen. Dat is katholieke leer inderdaad, of in elk geval niet in tegenspraak ermee. Het katholicisme leert dat het Offer van Christus op een of andere wijze verzoening bracht tussen God en mens, maar het wezen van het Offer is, jawel, een mysterie. Binnen de katholieke (mystieke) traditie is het huwelijksbeeld veelal belangrijker om het Offer te duiden dan het strikte oudtestamentische offerbeeld. Het Offer wordt er op verschillende wijzen geduid en dat is zelfs in de Schrift al gaande. In Handelingen 17 gebruikt Paulus bijvoorbeeld niet he

De zondag is een feestdag, een hoogfeest zelfs. En op feestdagen verricht je geen zwaar werk, maar neem je tijd voor de dingen die ik noemde. Zo eenvoudig is het eigenlijk.

Enerzijds verwijt men God soms dingen, anderszijds vertrouwt men volledig op zijn Voorzienigheid. Men gaat met Hem om als met een goede vriend, tot wie ze in vertrouwelijkheid hun grieven en verweringen kunnen uiten en met wie te redeneren valt over dit soort dingen. De teksten van de Schrift en ook van veel gelovigen daarna moet je ook in die context zien. God staat veel toe in deze wereld, Hij geeft ons enorm veel vrijheid, en daar wordt Hij door vele gelovigen ook over bevraagd. Maar uiteindelijk laat Hij alles toe ten goede van ons, ook al begrijpen we niet altijd waarom. God ver

Dat dagelijks samenkomen kan nog steeds en in veel parochies wordt door de week ook de mis gevierd. Daar zijn ook gewoon eigen lezingen en wisselende gezangen/gebeden voor. Meestal een of een paar dagen in de week, maar sommigen ook dagelijks. In kloosters wordt het sowieso dagelijks gevierd, evenals het getijdengebed. Uiteraard is de liturgie dan soberder qua zang en aantal lezingen en gebeden; meestal wordt er niet gezongen. De zondag wordt als een hoogfeest gevierd. Op de zondag vieren we de mis, verrichten we geen zwaar werk en worden we geacht niet te vasten. Ook niet tijdens de veertig

Daarom zei ik ook dat het nogal wat wat-als-denken behelst. Historici beginnen daar dan ook niet aan, juist omdat we uiteindelijk niets kunnen bewijzen daarin. Soms komt het inderdaad over alsof we God alleen maar willen vrijpleiten, zoals Bonjour ook aangeeft. En voor een deel zal dat misschien ook wel zo zijn. We geloven dat het leven mooi en goed is, doch zien veel kwaad om ons heen, en daarop proberen we antwoorden te vinden. De hele Schrift gaat daar dan ook over, over die spanning tussen de zonde en de liefde. Het bijzondere daarbij is dat in de Schrift God juist níét altijd wordt

@HJW Je nuances zijn zeker terecht hoor en ik denk ook dat bijvoorbeeld de film God on Trial jou zeker zou interesseren. Daarin wordt God berecht door een barak Joden in Auschwitz en komen jouw argumenten ook zo langs. Met als aanklacht dat Hij het verbond zou hebben verbroken. Immers, waarom de Joden zo laten lijden, terwijl zij Hem nu juist trouw bleven? Ook het boek Job, over een persoonlijk leven, is een bekend bijbelboek dat al te vaststaande theorieën relativeert tot onderuit haalt. Oorlogen en geschiedkundige ontwikkelingen in het algemeen blijven complexe materie. We vertrouwen op

Eerlijk gezegd weet ik dat niet precies. Ik geloof van harte dat God op eigen wijze de geschiedenis positief beïnvloedt, maar het hoe en wat blijft een mysterie. Het zou mogelijk kunnen dat God die oorlogen toestond om ons recente voorbeelden van de echt gruwelijke kant van de mensheid ten volle te tonen en ook het gevaar van ideologieën waarin niet de mens zelf het doel is, maar een utopisch toekomstbeeld waar de mens zich koste wat het kost op eigen kracht naartoe zou moeten ontwikkelen. Ook zou het zomaar kunnen dat Hij Hitler liet opstaan en de macht grijpen, ter voorkoming van een mis

Waar zijn de nazi's nu dan? Wees gerust, ik ben geen oorlogszuchtig geval of zo, maar jouw voorbeeld is eigenlijk niet zo sterk. Ja, er zijn verschrikkelijke dingen gebeurd in W.O. II op een nog nooit vertoonde schaal, maar W.O. II was wel binnen tien jaar alweer voorbij. Terwijl de cultussen uit het OT vaak vele malen ouder waren en ook de tirannieën daar vaak veel langer duurden. Je zou je dan bij wijze van spreken nog kunnen afvragen waarom God destijds zoveel trager was dan nu (los van de vraag natuurlijk in hoeverre de cultusomschrijvingen in het OT werkelijk zo gebeurd zijn of dee

Dit lijkt mij een goede aanvulling inderdaad. Maar je mag God altijd om hulp vragen als je dat niet altijd lukt en hoeft je daarvoor niet te schamen. Ook mag je aan anderen hulp vragen; je hoeft het nooit alleen te doen. En als je je eens somber voelt, of bedroefd bent door een nare gebeurtenis, dan hoef je je daar ook niet meteen schuldig over te voelen. Ergo: soms is droefheid of woede zelfs gerechtvaardigd, als het gaat om het bestrijden van de zonde en het meeleven met je naasten. Emoties zijn goed noch kwaad; wat je ermee doet bepaalt of je zondigt of niet. Als je je droefheid tot bitte

Volgens Christus zelf was de sabbat voor de mens gemaakt en niet andersom. De sabbat was dus helemaal niet bedoeld als offer, maar als rustdag, om bij te komen van het zware werk. Zij was een gave van God, een feest, als voorafschaduwing van de vrede die Christus zelf is. Ook wees Hij het overreguleren van deze dag met allerlei geboden en verboden nu juist af. Overigens viert de katholieke Kerk de zondag als eigen feestdag, niet als sabbatsviering. Ze vergelijkt het wel met de joodse sabbat, maar het is dus niet de joodse sabbat zelf. Er is dus geen sprake van een verplaatsing van de sa

Laten we dan wel even het héle verhaal erbij halen: Reeds voor die tijd trad er in die stad een zekere Simon als tovenaar op; hij deed het volk van Samaria in verbazing staan en gaf zich uit voor een heel bijzonder iemand. 10 Allen, van klein tot groot, hingen hem aan en zeiden: “Hij is de Kracht Gods, de Grote”; 11 zij hingen hem aan, omdat hij ze geruime tijd door zijn toverkunsten verbaasd had. 12 Maar nu zij geloof geschonken hadden aan de prediking van Filippus over het Rijk Gods en de naam van Jezus Christus, lieten mannen zowel als vrouwen zich dopen. 13 Ook Simon zelf nam het gelo

Daar zijn verschillende vrij beproefde manieren voor. Allereerst kan het besef dat het simpelweg een opdracht van God zelf is daarin al helpen. Dat klinkt vreemd, want hoe kun je nu verplicht blij gaan zitten zijn? Maar soms kan dit besef je wel helpen. Soms moet je verplicht een taak op je nemen, maar begin je naderhand die taak toch leuk of toch niet zó onprettig te vinden, omdat je er aandachtig mee bezig bent. En heel aandachtig aan iets goeds werken kan je al heel dicht bij geluk brengen. Misschien wel het belangrijkste wat je kunt doen, is God simpelweg in gebed vrágen om blijdsch

Elke christen wordt door Jezus zelf gedoopt, niemand uitgezonderd. Wie het vatten kan, vatte het.

Het lijkt mij niet gepast om dergelijke aandoeningen bij iemand te suggereren, alleen omdat hij misschien niet het pad volgt dat jij normaal acht. Genoeg mensen die drastisch het roer omgooien in hun leven en daar (zeer) gelukkig van worden. Zolang er geen diagnose is en zolang jij niet bevoegd bent bij hem een dergelijke diagnose te stellen, heb je daar niets over te zeggen. En wat Lobke al zegt: priester wordt je bepaald niet "gelijk." Daar gaan minimaal zes jaar studie overheen en flink wat begeleide zelfonderzoek en onderzoek door de kerk zelf, alleen al voordat je überhaupt aan de

Kan helaas niet het hele artikel lezen, moet je voor betalen...

Denk dezelfde reactie als de reactie van Nederlandse moslims over Wilders' initiatief, dus vooral een schouderophalen over de zoveelste spotterij. We zijn wel wat gewend hier inmiddels. Misschien dat er wel boosheid hier en daar zal zijn, wat natuurlijk net zo goed ook mag, maar geen oproep tot geweld. Waarbij gezegd moet worden dat het uiten van doodsbedreigingen bepaald niet enkel uit moslimhoek komt; tegenwoordig lijkt het op social media een normale manier van argumenteren te worden als je het met een politicus of beroemdheid niet eens bent. En het kan om de meest kleinzerige dingen g

En ik ben gewend dat jij beter weet dan wat je schreef. Staan we mooi weer quitte. Zullen we nu dus weer gewoon serieus verder gaan hier?

Kijk eens aan, ben je er toch nog uitgekomen. Hoef je daar verder ook niet meer over na te denken en kun je mooi je punt maken op verjaardagen en in cafés. Want natuurlijk zijn alle niet-gelovigen altijd zuiver op zoek naar waarheid, zonder eigenbelang, dat spreekt voor zich. Als ik je alvast een extra tip mag geven: mocht iemand aankomen met een argument dat jou niet aanstaat, noem het argument dan religieus, ouderwets of voortkomend uit net zo'n eenvoudige motivatie. Die je dan natuurlijk wel even noemt, zoals je hierboven ook doet. Het maakt dan niet uit of het argument daadwerkelijk

Doopsel en doop zijn dezelfde termen voor hetzelfde sacrament. En er staat ook nergens dat dopen enkel door onderdompeling mag geschieden. Overgieting is dus ook toegestaan, hoewel onderdompeling inderdaad wel de voorkeur heeft. Besprenkelen is echter inderdaad niet voldoende, dat heeft niet dezelfde wassende werking wat overgieting wél heeft. Besprenkelen (met wijwater) is voorbehouden aan het zegenen van objecten en is niet sacramenteel van aard. Volwassendoop komt echter ook nergens voor in de Schrift. Dat wil zeggen: er staat nergens expliciet dat alleen volwassenen gedoopt mogen

Tenzij het doopsel het werk van Jezus zélf is natuurlijk.

Men mag zo ik begreep ook binnen de Kerk gescheiden van elkaar leven, doch altijd vanuit de intentie het huwelijk waar mogelijk te repareren. Het huwelijk blijft dan echter wel in stand; men kan dan niet met iemand anders trouwen of een relatie met iemand anders aangaan. Als er echter kinderen in het spel zijn, zal men wel een juiste oplossing moeten bieden, waarbij de kinderen niet uitgespeeld worden tegen de ouders. Er zijn altijd mogelijkheden om problemen op te lossen zonder je geloften te breken. Man en vrouw mogen in principe dus (tijdelijk) gescheiden leven en het is altijd moge

Als diaken wordt hij geacht celibatair te leven, ofwel niet te hertrouwen als zijn vrouw komt te overlijden en in het huwelijk extra kuis te leven. En als hij gehuwd is, wordt hij geacht niet te scheiden, of slechts tijdelijk gescheiden van elkaar te wonen als huwelijksproblemen daartoe nopen. Én scheiden én vervolgens een nieuwe relatie aangaan zijn inderdaad twee doodzonden voor een diaken: het plegen van overspel en het schenden van de celibaatsgelofte. Dat is vrij heftig inderdaad, maar zeker van een diaken eist God meer gehoorzaamheid, omdat Hij een diaken ook meer toevertrouwd. De Kerk