Robert Frans

Elke christen wordt door Jezus zelf gedoopt, niemand uitgezonderd. Wie het vatten kan, vatte het.

Het lijkt mij niet gepast om dergelijke aandoeningen bij iemand te suggereren, alleen omdat hij misschien niet het pad volgt dat jij normaal acht. Genoeg mensen die drastisch het roer omgooien in hun leven en daar (zeer) gelukkig van worden. Zolang er geen diagnose is en zolang jij niet bevoegd bent bij hem een dergelijke diagnose te stellen, heb je daar niets over te zeggen. En wat Lobke al zegt: priester wordt je bepaald niet "gelijk." Daar gaan minimaal zes jaar studie overheen en flink wat begeleide zelfonderzoek en onderzoek door de kerk zelf, alleen al voordat je überhaupt aan de

Kan helaas niet het hele artikel lezen, moet je voor betalen...

Denk dezelfde reactie als de reactie van Nederlandse moslims over Wilders' initiatief, dus vooral een schouderophalen over de zoveelste spotterij. We zijn wel wat gewend hier inmiddels. Misschien dat er wel boosheid hier en daar zal zijn, wat natuurlijk net zo goed ook mag, maar geen oproep tot geweld. Waarbij gezegd moet worden dat het uiten van doodsbedreigingen bepaald niet enkel uit moslimhoek komt; tegenwoordig lijkt het op social media een normale manier van argumenteren te worden als je het met een politicus of beroemdheid niet eens bent. En het kan om de meest kleinzerige dingen g

En ik ben gewend dat jij beter weet dan wat je schreef. Staan we mooi weer quitte. Zullen we nu dus weer gewoon serieus verder gaan hier?

Kijk eens aan, ben je er toch nog uitgekomen. Hoef je daar verder ook niet meer over na te denken en kun je mooi je punt maken op verjaardagen en in cafés. Want natuurlijk zijn alle niet-gelovigen altijd zuiver op zoek naar waarheid, zonder eigenbelang, dat spreekt voor zich. Als ik je alvast een extra tip mag geven: mocht iemand aankomen met een argument dat jou niet aanstaat, noem het argument dan religieus, ouderwets of voortkomend uit net zo'n eenvoudige motivatie. Die je dan natuurlijk wel even noemt, zoals je hierboven ook doet. Het maakt dan niet uit of het argument daadwerkelijk

Doopsel en doop zijn dezelfde termen voor hetzelfde sacrament. En er staat ook nergens dat dopen enkel door onderdompeling mag geschieden. Overgieting is dus ook toegestaan, hoewel onderdompeling inderdaad wel de voorkeur heeft. Besprenkelen is echter inderdaad niet voldoende, dat heeft niet dezelfde wassende werking wat overgieting wél heeft. Besprenkelen (met wijwater) is voorbehouden aan het zegenen van objecten en is niet sacramenteel van aard. Volwassendoop komt echter ook nergens voor in de Schrift. Dat wil zeggen: er staat nergens expliciet dat alleen volwassenen gedoopt mogen

Tenzij het doopsel het werk van Jezus zélf is natuurlijk.

Men mag zo ik begreep ook binnen de Kerk gescheiden van elkaar leven, doch altijd vanuit de intentie het huwelijk waar mogelijk te repareren. Het huwelijk blijft dan echter wel in stand; men kan dan niet met iemand anders trouwen of een relatie met iemand anders aangaan. Als er echter kinderen in het spel zijn, zal men wel een juiste oplossing moeten bieden, waarbij de kinderen niet uitgespeeld worden tegen de ouders. Er zijn altijd mogelijkheden om problemen op te lossen zonder je geloften te breken. Man en vrouw mogen in principe dus (tijdelijk) gescheiden leven en het is altijd moge

Als diaken wordt hij geacht celibatair te leven, ofwel niet te hertrouwen als zijn vrouw komt te overlijden en in het huwelijk extra kuis te leven. En als hij gehuwd is, wordt hij geacht niet te scheiden, of slechts tijdelijk gescheiden van elkaar te wonen als huwelijksproblemen daartoe nopen. Én scheiden én vervolgens een nieuwe relatie aangaan zijn inderdaad twee doodzonden voor een diaken: het plegen van overspel en het schenden van de celibaatsgelofte. Dat is vrij heftig inderdaad, maar zeker van een diaken eist God meer gehoorzaamheid, omdat Hij een diaken ook meer toevertrouwd. De Kerk

De Nederlandse wet heeft echter geen sacramentele rechtsgeldigheid an sich voor de katholieke Kerk. Zij kan inderdaad een burgerlijk huwelijk erkennen als het echtpaar katholiek wordt en zij nodigt ook niet-katholiek gehuwden uit om de beginselen van het christelijk huwelijk na te leven, net zoals zij staten oproept om het huwelijk en het gezin te beschermen, maar het principe is dat een katholiek huwelijk in de Kerk sacramenteel gesloten wordt. Voor de Nederlandse wet is dat misschien niet relevant, maar voor de katholieke Kerk is de Nederlandse wet weer enkel relevant daar waar zij eraan g

Bij homostellen hetzelfde als van homostellen die enkel bij de burgerlijke stand huwen, daar de PKN enkel huwelijken inzegent en niet sluit. Ik zie het huwelijk dan dus niet als huwelijk, maar als liefdesrelatie. Ik geloof wel dat (delen van) de PKN dan blijkbaar de klassieke en bijbelse huwelijksvisie gedeeltelijk heeft losgelaten en dat ze daar geen goed aan heeft gedaan. Maar zij is uiteindelijk zelf verantwoordelijk voor haar eigen kudde en moet dus doen wat haar het beste lijkt. Bij heterostellen ligt het wat ingewikkelder, daar hun huwelijk door de katholieke Kerk wel erkend kan w

De Kerk baseert haar huwelijksvisie inderdaad vooral op het scheppingsverhaal en het Evangelie. En dus ook haar visie op seksualiteit, omdat huwelijk en seksualiteit in katholiek verstaan en ook in de Schrift zelf vrij natuurlijk uit elkaar voortkomen. Zonder huwelijk geen (geoorloofde) seksualiteit, zo is het idee. De bekende bijbelteksten gaan vooral over ontuchtige handelingen buiten het huwelijk, niet over homofilie als geaardheid. Het homohuwelijk zou denk ik dan ook letterlijk niet begrepen worden in die cultuur, want hoe kun je dan nog een gezin stichten en zo je naam vestigen in het

Ik denk dat je dan de kracht van verhalen onderschat en ook van mythen. Woorden hebben wel degelijk macht en ook vandaag de dag kunnen verhalen mensen inspireren, verontrusten, uitdagen of bevestigen. Mythen hebben daarbij altijd een hele diepe betekenis, omdat zij op gecodeerde wijze wel degelijk universele, tijdloze en vaak mystieke waarheden over willen brengen. Mensen schrijven en vertellen niet voor niets al millenialang verhalen aan elkaar en zeker als de verhalen op natuurlijke wijze samengevlochten zijn met de kennis van de natuur, kan een totaal ander verhaal daarover hetzelfde

Dat is waar inderdaad, maar je ziet ook dat ik het erbij zet als ik puur vanuit het katholicisme spreek. Ik deed dat echter niet altijd, schreef daarom juist ook over andere mystieke stromingen, en misschien had ik dat nog wat meer moeten verduidelijken in het gedeelte dat je aanhaalde. Soms ga ik in mijn schrijven over van katholiek schrijven naar meer algemeen schrijven en die overgang is misschien hier en daar iets te subtiel. Het hoeft inderdaad geen harde weg te zijn, maar voor veel mensen is het dat wel. Dat bedoelde ik te zeggen, daarom ook die bemoediging. Veel mystici ervaren

Een lofzang op de RKK, of een lofzang op de Kerk ofwel de christelijke gemeenschap, waar jij blijkbaar alleen de RKK in ziet? Ik sprak volgens mij alleen over de (christelijke) levensweg in het algemeen, over de liefde en het offer in het algemeen, als reactie op jouw schrijven over dat de weg met God niet moeilijk zou (hoeven) zijn. Het is aan jou of je dat vervolgens als exclusief katholiek wil zien of niet. De katholieke Kerk zelf doet dat echter niet per se. Dat ik daarbij katholieke beelden gebruik, is nu eenmaal een vrijheid die ik hier op dit forum permitteer, maar doet niets af aan w

@HJW Och jee, kom ik nu ineens zo calvinistisch over? Serieus weer: het katholieke mensbeeld is eigenlijk nu juist helemaal niet zo negatief. De Kerk leert dat de mens goed geschapen is, bestemd voor liefde en geluk, en dat zij een relatie met God kan aangaan. Maar ook dat de mens geneigd is tot het kwaad. De katholieke geloofsbeleving is vaak dan ook juist positief. Wij vieren het leven, wij vieren het Offer en wij geloven van harte dat de mens in staat is om het goede te doen en hier op aarde al het geluk te vinden. Zelfs een uitvaart vieren we, omdat we weten dat de dood niet het ei

Ik geloof dus niet dat de waarheid relativistisch is, maar absoluut. Of eenvoudiger gezegd: er is één waarheid, die voor alle mensen even waar is, en die wel of niet (goed) gekend kan worden. Het was een reactie op de post van HJW, daar we de verkenden hoe liefde zich verhoudt tot (algemeen geldende) geboden en in hoeverre het offer een gegeven is op de weg van de liefde, of iets wat kan vermeden worden. Deze verkenning kwam voort uit een discussie over het wezen van het huwelijk, dat weer raakvlakken heeft met het homohuwelijk. Dit was van belang, omdat de discussie over het homohuw

En dat volgen is voor de mens nu eenmaal niet altijd gemakkelijk. Want die maatstaven zijn inderdaad hoog omdat God in ons blijft vertrouwen, omdat zij ons het meest maken wie en wat wij werkelijk zijn: mensen gemaakt naar Gods beeld, bestemd om te delen in zijn goddelijk leven. Wij zijn gemaakt voor de eeuwigheid. Alles wat jij zegt, spreekt mijn schrijven dan ook niet tegen. De weg van het Kruis kan zwaar zijn, maar Gods genade en liefde is altijd groter en sterker. Alleen al de wil om Hem te volgen, hoe pover misschien ook, is al voldoende om naar Hem te groeien. Ik zou toch wat

Het is inderdaad ideaal versus de praktijk. De maatstaven van Christus zijn heel hoog, waardoor wij als zondige mensen daar lang niet altijd aan kunnen voldoen. Dit betekent echter niet dat we zijn geboden kunnen aanpassen of afschaffen, maar wel dat we er op ontspannen, barmhartige wijze mee moeten omgaan en niet moeten verwachten dat iedereen meteen zo heilig is. We mogen daarin ook op Gods barmhartigheid vertrouwen, als we wel echt ons best doen om Hem na te volgen en oprecht heilig willen worden. Het niet altijd kunnen naleven van zijn gebod kan niet uit gemakzucht of lauwheid gebeuren

Het homohuwelijk wordt door de Kerk niet als huwelijk erkend. Zelf zie ik het ook niet als huwelijk. Wel als een oprechte liefdesrelatie tussen twee mensen die van elkaar houden. Maar het huwelijk is echt meer dan alleen dat. Binnen de Kerk is gezinsplanning toegestaan op natuurlijke basis, dus aan de hand van de vruchtbaarheidscyclus van de vrouw. Dat is tegenwoordig goed te meten, hoewel wel wat bewerkelijk en eigenlijk ook weer niet zó natuurlijk. Het is maar hoe je het bekijkt, denk ik dan. Maar het principe is inderdaad dat je seks met elkaar hebt voor de eenwording en voor de

Daar ben ik het toch niet helemaal mee eens. Omdat de geaardheid hebben niet direct betekent dat je meteen seks wil hebben of hebt. Zo ben ik bijvoorbeeld hetero, maar seksueel niet actief, omdat ik niet getrouwd ben. Feitelijk "praktiseer" ik dus ook niet mijn heteroseksualiteit en wordt ik ook niet geacht dat te doen. Mijn heterofilie staat dus los van hoe ik ermee omga en in hoeverre ik dus wel of niet seksueel actief ben of een relatie heb of wil. Ik denk dat het met homofilie niet anders is, daar het immers een geaardheid is en niet enkel een seksuele voorkeur. Een homo is dus ook

Ik begreep nu juist dat homoseksualiteit de geaardheid zelf betekende en zie in de media ook vrijwel nooit het woord homofilie in die context gebruikt worden. Dacht zelfs dat dat woord niet zo graag gebruikt wordt. Is het dan beter als ik alsnog weer het woord homofilie gebruik? Want ik doelde echt enkel op de geaardheid zelf, daar niet elke homofiel een relatie heeft/wil en of seksueel actief is.

Homoseksualiteit an sich wordt dan ook niet per se als zonde gezien. De enige reden waarom homoseks (vergeef me het woord) als zondig wordt gezien, is omdat het per definitie seks buiten het huwelijk is en losgekoppeld van vruchtbaarheid. Zouden twee heteromensen buiten het huwelijk seks hebben, dan zouden zij net zo goed zondig zijn. Er zijn dan ook gelovigen die helemaal geen bezwaar zien tegen een platonische liefdesrelatie tussen twee heren of twee dames, eventueel met spirituele begeleiding daarin. En daar ben ik er een van. "Gay Pride-uitingen" (vergeef me ook dát woord even) worden da

Ik geloof ook niet dat er mensen zijn die dat werkelijk zo geloven, dat men er "alleen" is voor voortplanting. Dat voortplanting een essentiëel deel uitmaakt van ons menszijn, is echter nauwelijks een achterhaalde visie te noemen. En in grote delen van de wereld is het krijgen van (veel) kinderen wel degelijk heel belangrijk. Door onze welvaart kunnen wij in het westen ons veroorloven om kleine gezinnen te stichten (waarbij hier en daar echter het aantal ouders lijkt te groeien in plaats van het aantal kinderen...), maar het westen is natuurlijk niet de héle wereld. Over de rest van je