Robert Frans

Dat is niet echt een argument hè? De democratie stamt toch ook uit het jaar nul, namelijk van de Grieken, en die vinden wij ook nog steeds heel eigentijds. Dus tja.

Literair en poëtisch gezien wel natuurlijk, want het wordt door velen geroemd als een erg mooie, plechtige vertaling om uit voor te lezen. Heel veel spreekwoorden, gezegden en begrippen hebben wij dan ook aan deze vertaling te danken en door het zeer oude taalgebruik geeft zij haar zin en betekenis ook niet zomaar prijs. Voor de gereformeerde gemeenten en indirect eigenlijk ook voor andere Nederlandse gereformeerde kerkgemeenschappen is zij liturgisch nog altijd van essentiëel belang, omdat zij de kern van hun liturgie en geloofstraditie vormt. Heel het liturgisch/kerkelijk taalgebruik, incl

De "kerken met machtige klanken en geweldige akoestiek" zijn veelal katholieke kerken of katholieke kerken geweest, geannexeerd door de protestanten destijds. Ze waren en zijn dus gebouwd voor de katholieke liturgie, die met haar gregoriaans, muziek, wierook, Latijn, rituelen en kunst een voorafbeelding van de hemelse liturgie wil weergeven. Daarom zijn die kerken vaak ook zo hoog. Dat de protestanten vervolgens ontdekten dat je er ook geweldig uit volle borst hun berijmde psalmen in kon zingen en het orgel daarbij flink kon laten meebulderen, was voor hen natuurlijk alleen maar mooi meegeno

Mijn eerste parochie kende ook veel vrijzinnigheid onder de gelederen en helaas zaten die gelovigen ook in verschillende liturgische werkgroepen en koren. Waardoor de liturgie nog weleens (dus niet altijd!) vrijwel tot volstrekt onherkenbaar was als katholieke eredienst waarin het Offer centraal zou moeten staan. Maar in die parochie was er toch ook heel veel geloof aanwezig, zodat ik er ook rustig aan twee koren kon deelnemen (gemengd en gregoriaans). Groepen die wekelijks de rozenkrans baden, charismatische vieringen hielden, bedevaarten maakten en ook de mis devoot vierden en zongen. Ook

Oordeel je zo niet érg over veel mensen die daar naar de kerk gaan? Wie zijn wij om te bepalen of ze traditiegelovigen zouden zijn of niet? En hoe weet jij of iemand bezield is of niet? Ik ken wel meer mensen die heel rustig zijn in de kerk, gewoon onopvallend deelnemen aan de riten, maar een heel warm, bezield geloof hebben. Exact, het heeft vooral gewoon met cultuur te maken, niet zozeer met wel of geen bezieling of oprechtheid. Je spreekt jezelf hier dus al een beetje tegen. En ook bij evangelischen is niet elke bezieling meteen oprechte bezieling; sommigen zullen uit gewoonte zo me

Zijn striemen brachten ons genezing, aldus Jesaja. Het een sluit het andere niet uit. Zijn lijden is nu juist bedoelt voor de echte genezing van de ziel, namelijk van de zonde, ofwel de afstand tussen God en mens. De tekenen die Hij verricht in de evangelieën en die Hij ook vandaag de dag verricht staan nooit op zichzelf, maar verwijzen allemaal naar deze genezing en ook naar het eeuwige voedsel dat Hijzelf is. En in die tijd bewezen ze ook zijn goddelijke afkomst en de nabije komst van Gods Rijk. In de psychiatrische zorg kennen we echter ook het fenomeen ervaringsdeskundigen. Dit z

Vertrouw op God, maar zet wel je kameel vast. Ze heeft nu een kerkdienst gemist, maar nu heeft ze misschien geleerd wat zorgvuldiger met haar scootmobiel om te gaan, zodat ze niet in de toekomst nóg meer kerkdiensten zal missen.

Allereerst mag je me uitleggen wat je precies bedoelt met "vergelijk schrift met schrift" en in hoeverre dat bijbels dan te verantwoorden is. In de Schrift zelf komen we die term immers niet tegen, laat staan het idee dat uitsluitend de Schrift gezaghebbend zou zijn. Modestus haalt al terecht Johannes 20,23 aan, waarin Christus de apostelen direct de volmacht geeft zonden te vergeven. Ik weet niet wat je nog zou willen toevoegen aan de woorden van Jezus zelf, maar voor ons zijn die al vrij duidelijk. Paulus omschrijft de Kerk in zijn brief aan de Korintiërs daarnaast als het Lichaam van

Nee, maar een krokodil spuwt ook weer geen vuur. Het zijn lyrische, dus stijlvol overdreven omschrijvingen, die in de poëzie natuurlijk gewoon toegestaan zijn.

Veel vertalingen houden het bij de nijlpaard in de eerste omschrijving en de krokodil in de tweede. Waarbij het uiteraard lyrische, mythische omschrijvingen zijn om vooral de brute kracht van deze beesten af te schilderen. Job is immers een zeer poëtisch geschrift. Ik heb weleens als tegenwerping gehoord dat het miezerige staartje van de nijlpaard dan nogal overdreven zou zijn afgeschilderd als flinke boom in Job 40,17, maar het Hebreeuwse woord daarvoor wordt vaak gezien als eufemisme voor de penis van het dier. De Naardense Bijbel echter noemt het tweede beest Leviatan en het eerste b

Niet helemaal. De precieze tekst van de absolutie is: God, de barmhartige Vader, heeft de wereld met zich verzoend door de dood en de verrijzenis van zijn Zoon en de Heilige Geest uitgestort tot vergeving van de zonden; Hij schenke u door het dienstwerk van de kerk vrijspraak en vrede. En ik ontsla u van uw zonden in de naam van de Vader en de Zoon + en de Heilige Geest. De tekst geeft dus inderdaad aan dat God door de Kerk de zonden vergeeft en op grond daarvan ontslaat de priester de boeteling van diens zonden. De priester heeft dus een actieve rol hierin, als de handen en mond van

Helaas voor je, maar het kan zomaar zo wezen dat God jou brutaalweg heeft ingezet om haar gebed te verhoren. Die neiging heeft Hij nogal eens, misschien wel gewoon om niet-gelovigen een beetje te trollen. Maar wees gerust, God zal je er vast wel voor belonen.

Hij deed het uit solidariteit met de mensen, om in hun lijden te delen. Zo werd Hij volledig mens, in alle aspecten en komt Hij ons het meest dicht nabij. Mensen leren elkaar het meest intiem kennen in lijden en gevaar en nu mogen wij God daarin ook het meest intiem kennen. Zijn lijden is verschrikkelijk, omdat het lijden van de mens verschrikkelijk is en omdat het kwaad verschrikkelijk is. Wanneer iemand een depressie heeft, of zeer getraumatiseerd is, dan heeft diegene hulp nodig om inderdaad wel degelijk in te zien dat diens kijk niet gezond is voor degene en zelfs desastreus is.

Klopt. Daarom sprak ik ook over "veel" gelovigen. Dat is katholieke leer inderdaad, of in elk geval niet in tegenspraak ermee. Het katholicisme leert dat het Offer van Christus op een of andere wijze verzoening bracht tussen God en mens, maar het wezen van het Offer is, jawel, een mysterie. Binnen de katholieke (mystieke) traditie is het huwelijksbeeld veelal belangrijker om het Offer te duiden dan het strikte oudtestamentische offerbeeld. Het Offer wordt er op verschillende wijzen geduid en dat is zelfs in de Schrift al gaande. In Handelingen 17 gebruikt Paulus bijvoorbeeld niet he

De zondag is een feestdag, een hoogfeest zelfs. En op feestdagen verricht je geen zwaar werk, maar neem je tijd voor de dingen die ik noemde. Zo eenvoudig is het eigenlijk.

Enerzijds verwijt men God soms dingen, anderszijds vertrouwt men volledig op zijn Voorzienigheid. Men gaat met Hem om als met een goede vriend, tot wie ze in vertrouwelijkheid hun grieven en verweringen kunnen uiten en met wie te redeneren valt over dit soort dingen. De teksten van de Schrift en ook van veel gelovigen daarna moet je ook in die context zien. God staat veel toe in deze wereld, Hij geeft ons enorm veel vrijheid, en daar wordt Hij door vele gelovigen ook over bevraagd. Maar uiteindelijk laat Hij alles toe ten goede van ons, ook al begrijpen we niet altijd waarom. God ver

Dat dagelijks samenkomen kan nog steeds en in veel parochies wordt door de week ook de mis gevierd. Daar zijn ook gewoon eigen lezingen en wisselende gezangen/gebeden voor. Meestal een of een paar dagen in de week, maar sommigen ook dagelijks. In kloosters wordt het sowieso dagelijks gevierd, evenals het getijdengebed. Uiteraard is de liturgie dan soberder qua zang en aantal lezingen en gebeden; meestal wordt er niet gezongen. De zondag wordt als een hoogfeest gevierd. Op de zondag vieren we de mis, verrichten we geen zwaar werk en worden we geacht niet te vasten. Ook niet tijdens de veertig

Daarom zei ik ook dat het nogal wat wat-als-denken behelst. Historici beginnen daar dan ook niet aan, juist omdat we uiteindelijk niets kunnen bewijzen daarin. Soms komt het inderdaad over alsof we God alleen maar willen vrijpleiten, zoals Bonjour ook aangeeft. En voor een deel zal dat misschien ook wel zo zijn. We geloven dat het leven mooi en goed is, doch zien veel kwaad om ons heen, en daarop proberen we antwoorden te vinden. De hele Schrift gaat daar dan ook over, over die spanning tussen de zonde en de liefde. Het bijzondere daarbij is dat in de Schrift God juist níét altijd wordt

@HJW Je nuances zijn zeker terecht hoor en ik denk ook dat bijvoorbeeld de film God on Trial jou zeker zou interesseren. Daarin wordt God berecht door een barak Joden in Auschwitz en komen jouw argumenten ook zo langs. Met als aanklacht dat Hij het verbond zou hebben verbroken. Immers, waarom de Joden zo laten lijden, terwijl zij Hem nu juist trouw bleven? Ook het boek Job, over een persoonlijk leven, is een bekend bijbelboek dat al te vaststaande theorieën relativeert tot onderuit haalt. Oorlogen en geschiedkundige ontwikkelingen in het algemeen blijven complexe materie. We vertrouwen op

Eerlijk gezegd weet ik dat niet precies. Ik geloof van harte dat God op eigen wijze de geschiedenis positief beïnvloedt, maar het hoe en wat blijft een mysterie. Het zou mogelijk kunnen dat God die oorlogen toestond om ons recente voorbeelden van de echt gruwelijke kant van de mensheid ten volle te tonen en ook het gevaar van ideologieën waarin niet de mens zelf het doel is, maar een utopisch toekomstbeeld waar de mens zich koste wat het kost op eigen kracht naartoe zou moeten ontwikkelen. Ook zou het zomaar kunnen dat Hij Hitler liet opstaan en de macht grijpen, ter voorkoming van een mis

Waar zijn de nazi's nu dan? Wees gerust, ik ben geen oorlogszuchtig geval of zo, maar jouw voorbeeld is eigenlijk niet zo sterk. Ja, er zijn verschrikkelijke dingen gebeurd in W.O. II op een nog nooit vertoonde schaal, maar W.O. II was wel binnen tien jaar alweer voorbij. Terwijl de cultussen uit het OT vaak vele malen ouder waren en ook de tirannieën daar vaak veel langer duurden. Je zou je dan bij wijze van spreken nog kunnen afvragen waarom God destijds zoveel trager was dan nu (los van de vraag natuurlijk in hoeverre de cultusomschrijvingen in het OT werkelijk zo gebeurd zijn of dee

Dit lijkt mij een goede aanvulling inderdaad. Maar je mag God altijd om hulp vragen als je dat niet altijd lukt en hoeft je daarvoor niet te schamen. Ook mag je aan anderen hulp vragen; je hoeft het nooit alleen te doen. En als je je eens somber voelt, of bedroefd bent door een nare gebeurtenis, dan hoef je je daar ook niet meteen schuldig over te voelen. Ergo: soms is droefheid of woede zelfs gerechtvaardigd, als het gaat om het bestrijden van de zonde en het meeleven met je naasten. Emoties zijn goed noch kwaad; wat je ermee doet bepaalt of je zondigt of niet. Als je je droefheid tot bitte

Volgens Christus zelf was de sabbat voor de mens gemaakt en niet andersom. De sabbat was dus helemaal niet bedoeld als offer, maar als rustdag, om bij te komen van het zware werk. Zij was een gave van God, een feest, als voorafschaduwing van de vrede die Christus zelf is. Ook wees Hij het overreguleren van deze dag met allerlei geboden en verboden nu juist af. Overigens viert de katholieke Kerk de zondag als eigen feestdag, niet als sabbatsviering. Ze vergelijkt het wel met de joodse sabbat, maar het is dus niet de joodse sabbat zelf. Er is dus geen sprake van een verplaatsing van de sa

Laten we dan wel even het héle verhaal erbij halen: Reeds voor die tijd trad er in die stad een zekere Simon als tovenaar op; hij deed het volk van Samaria in verbazing staan en gaf zich uit voor een heel bijzonder iemand. 10 Allen, van klein tot groot, hingen hem aan en zeiden: “Hij is de Kracht Gods, de Grote”; 11 zij hingen hem aan, omdat hij ze geruime tijd door zijn toverkunsten verbaasd had. 12 Maar nu zij geloof geschonken hadden aan de prediking van Filippus over het Rijk Gods en de naam van Jezus Christus, lieten mannen zowel als vrouwen zich dopen. 13 Ook Simon zelf nam het gelo

Daar zijn verschillende vrij beproefde manieren voor. Allereerst kan het besef dat het simpelweg een opdracht van God zelf is daarin al helpen. Dat klinkt vreemd, want hoe kun je nu verplicht blij gaan zitten zijn? Maar soms kan dit besef je wel helpen. Soms moet je verplicht een taak op je nemen, maar begin je naderhand die taak toch leuk of toch niet zó onprettig te vinden, omdat je er aandachtig mee bezig bent. En heel aandachtig aan iets goeds werken kan je al heel dicht bij geluk brengen. Misschien wel het belangrijkste wat je kunt doen, is God simpelweg in gebed vrágen om blijdsch