Robert Frans

Voornamelijk op basis van onverklaarbaarheid. Ik weet niet de precieze procedure en voorwaarden, maar eerst moeten in elk geval alle natuurlijke oorzaken worden uitgesloten. Het moet dus volstrekt duidelijk zijn dat er geen sprake kan zijn van een "gewone" psychiatrische of somatische stoornis. Daarvoor wordt dus minstens een psychiater ingeschakeld. Als die oorzaken uitgesloten zijn, wordt gekeken naar de mogelijke theologische achtergrond van de klachten. De symptonen kunnen namelijk ook gewoon simpelweg onverklaarbaar zijn, zonder dat ze meteen duivels hoeven te zijn. Ze moeten dus van ee

Wat ik begrijp heeft de "mobiele exorcist" gewoon tijdens een telefoongesprek met de patient de gebeden uitgesproken. Geen gewapper dus. Maar kleurrijke figuren zul je altijd hebben, in welke gelederen ook. In het artikel lees ik echter niet meer dan dat het Vaticaan weer priesters wil laten kennismaken met het exorcisme. Misschien is dat wel juist om al the enthousiaste "doe-het-zelvers" de juiste noodzakelijke kennis en voorzichtigheid bij te brengen.

Dat kan echter ook een ongelukkige woordkeuze van de schrijver zijn, of misschien van de woordvoerder die hierover sprak. Er worden namelijk wel degelijk psychiaters en andere artsen betrokken bij dergelijke onderzoeken. Voor de exorcist is het daarom ook van belang dat hij alvast het eerste onderscheid kan maken en dus algemene kennis heeft over psychiatrische aandoeningen of stoornissen, zodat hij de symptonen beter kan duiden en bespreken met de psychiater. De katholieke Kerk is over het algemeen zeer terughoudend als het om dit soort exorcismes gaat. Het is absoluut niet te vergelij

Als het wordt herkend als psychische stoornis, dan zal er binnen het katholicisme geen dergelijk "groot-exorcisme" plaatsvinden. Dat kan namelijk alleen als alle medische diagnoses en natuurlijke oorzaken door gewone artsen zijn uitgesloten en de klachten aan een aantal vrij specifieke eisen voldoen. In de film The Exorcist zie je, naast natuurlijk het welbekende Hollywood-spektakel, ook de te volgen procedure tot aan het exorcisme vrij realistisch weergegeven. Je opmerking over die cracker is mijns inziens vrij ongepast, zeker in dit subforum, en ook niet relevant voor deze discussie.

Nee, dat je je grieven en protesten op geweldloze wijze uit en dat je elkaar met woorden bestrijdt en niet met wapens. En dat je het (eventueel lijdzaam) aanvaardt dat niet alles zal lopen zoals het jouws inziens het beste zou zijn en er beslissingen kunnen en zullen worden genomen die tegen jouw principes ingaan. Het betekent dat je altijd de discussie mag aangaan, altijd mag protesteren tegen besluiten en argumenten en altijd mag trachten invloed uit te oefenen in politiek en samenleving, maar dat je daarin de wet en de rechtsstaat accepteert en dus niet overgaat op geweld en op terrorisme

Waarom zouden we ons boos moeten maken dan? Volgens mij richt een dergelijke verontwaardiging zich enkel tot groepen die (doods)bedreigingen uiten, gewelddadige demonstraties houden of aanslagen plegen wanneer iemand iets doet wat hen niet zint. Daar is bij deze groep gelovigen echter geen sprake van. Hun tegenacties vallen gewoon binnen de normale democratische normen.

Klopt. Dat spreekt mijn schrijven dan ook helemaal niet tegen. Je kunt hier namelijk uit opmaken dat Jezus' naam blijkbaar wordt gelijkgesteld met die van Jehovah. Net zoals in de evangelieën Jezus zichzelf de goede Herder noemt, terwijl in de Psalmen die titel Jehovah toekomt. Daarom worden de eerste dopelingen in Handelingen ook gedoopt in Jezus' naam. In heel het NT wordt dan ook veel belang gehecht aan Jezus en aan zijn naam, die redding brengt voor een ieder die Hem aanroept en Hem navolgt. In de context van het hele geciteerde bijbelgedeelte, waarin vrij uitdrukkelijk Jezus als Heer

Echter niet altijd. Als we namelijk wat verder terug lezen in dat gedeelte, dan zien we dit: Over de gerechtigheid door de wet schrijft Mozes: De mens die haar volbrengt, zal door haar tot het leven komen. Maar de gerechtigheid uit het geloof spreekt aldus: Zeg niet bij uzelf: Wie zal ten hemel stijgen? alsof het nodig was Christus te doen afdalen; of: Wie zal neerdalen in de onderwereld? alsof het nodig was Christus uit het dodenrijk te doen opstijgen. Neen, zegt de Schrift, het woord is vlakbij, het is in uw mond, het is in uw hart, het woord namelijk van het geloof, dat wij verko

Klopt, alleen die zie je nog maar zelden. Maar we kunnen haar gebruiken voor verwachtingsvolle aankondigingen, bijvoorbeeld dat de bugs nu bijna opgelost zijn, of dat de crew nu bijna voltallig is.

Klopt, ze zijn kleurenblind. Wanneer je met een rode doek wappert, reageren ze op het gewapper en niet op de kleur. Wapper met een blauwe doek bij een agressieve stier en je hebt net zo goed een probleem. Maar misschien kunnen we wel de liturgische kleuren hier gebruiken? Goud: een feestelijke aankondiging, bijvoorbeeld dat een user mod is geworden; Groen: een hoopvolle aankondiging, bijvoorbeeld een verandering van beleid; Rood: een vermanende aankondiging, bijvoorbeeld dat we weer on-topic moeten gaan; Paars: een droeve aankondiging, bijvoorbeeld dat een user gebanned is.

Paulus spreekt echter wel over de kerk of gemeente als het Lichaam van Christus. De gemeenschap van christenen is dus wel degelijk het Lichaam. En volgens de eerste brief aan Timoteüs ook de pijler en grondslag van de Waarheid (vgl. 1 Tim 3,15). En organismen bestaan weer uit organen. Althans, menselijke organismen doen dat wel en Christus is ten volle mens, naast ten volle God. En inderdaad, de Kerk bestaat uit vele instituten, ordes, parochies, congegraties, etc. Met het gezin als kleinste gemeenschap. Als de Kerk dus het Lichaam van Christus is, en dat is zij volgens de Schrift, d

Is dat zo? Volgens mij mogen we wel degelijk elkaar op algemeen geldende geboden wijzen. Als iemand bijvoorbeeld steelt, dan mogen we diegene er toch op wijzen dat hij daarmee Gods geboden overtreedt. Je kunt dan hoogstens discussieren over wat Gods geboden zijn en wat niet, zoals hier in dit topic alreeds gebeurt omtrent homoseksualiteit en relaties, maar dát er algemeen geldende geboden zijn waar we elkaar aan kunnen houden, is volgens mij toch een gegeven dat je ook buiten het christendom tegenkomt. Als iemand bijvoorbeeld zijn dochter uithuwelijkt, dan mogen wij diegene daar toch ook o

De Kerk of Gemeente is een organisme inderdaad. Maar ook een organisme kent botten, structuur en hersenen die alle processen aansturen. Dus is het niet meer dan normaal dat ook het Lichaam van Christus, dat de Kerk is, onder meer uit vaststaande onderdelen bestaat. Anarchisme wordt nergens in de Schrift aanbevolen. Klopt. Er is dan ook slechts één Kerk. En als je je beklaagt over al die denominaties, wat let je dan om je aan te sluiten bij de oudste en grootste Kerk die er is, namelijk de katholieke of oosters-orthodoxe Kerk? Zij is er al vanaf het beginne, zij is er altijd geweest en

In de literatuur kent men echter ook nog zoiets als de unreliable narrator, de onbetrouwbare verteller. Mogelijk waren dit inderdaad Juda's gedachten, maar waren dezen simpelweg niet correct. Probeerde Hij Jezus te beschuldigen van iets waar hij uiteindelijk zelf voor koos. De hele musical wordt dan ook verteld vanuit het perspectief van Judas, dus men kan alle teksten als Judas' gedachtengang zien. Een verwrongen gedachtengang waarin alles vaststaat, de mens en ook Jezus zelf geen keuzes hebben, maar God alle kaarten in de hand houdt en niemand daar iets aan kan veranderen. Alleen waar Je

Zelf heb ik zowel de bekende filmversie uit 1973 als de musicalversie van Andrew Lloyd Webber uit 2000 op de plank staan. Het bijzondere is dat allebei de versies precies hetzelfde verhaal vertellen, met precies dezelfde liederen, teksten, personages en gebeurtenissen, maar toch twee totaal verschillende films zijn. Waar 1973 nog relatief vrolijk en kleurrijk is, is 2000 behoorlijk grauw en grimmig. Pilatus is er een dictator in uniform, de hippies zijn veranderd in gewelddadige straatbendes en bij de geselscéne wordt het bloed niet geschuwd. Plotseling klinken de liederen dan toch heel ande

Volgens mij kende men in de bijbelse tijd niet echt een specifieke leeftijdsaanduiding waarop men zou kunnen huwen. Zodra een meisje vruchtbaar was en in staat was een kind te dragen, kon ze in principe met een man trouwen. Trouwen met een zeer jong meisje zou er dus eerder onder efebofilie vallen dan onder pedofilie. Mogelijk gingen vrouwen toen ook op latere leeftijd de puberteit in dan nu, maar dat weet ik niet zeker. Vandaag de dag schijnen vrouwen namelijk steeds jonger te gaan puberen. Over seks met nog onvruchtbare kinderen wordt nergens geschreven in de bijbel, ook niet in de re

Ik denk dat er verschillende dingen hierin meespelen. Politieke partijen richten zich in Amerika niet op de zwevende kiezer, of op de kiezers van andere partijen, maar vrijwel uitsluitend op de eigen achterban. Hun taak is voornamelijk het overtuigen van de eigen achterban om überhaupt te gaan stemmen. Dus halen ze vooral kwesties aan die bij de achterban het meest spelen en willen ze vooral de gevaren van de andere partij extra belichten. Kwesties die direct leven en dood aangaan zijn daar natuurlijk bij uitstek geschikt voor, ook omdat deze onderwerpen veel eenvoudiger in pakkende mar

Bedoel je hiermee nu dat de door de DSM genoemde psychiatrische aandoeningen en stoornissen (ten diepste) zondig zijn?

Is dat relevant dan? Als iemand hulp nodig heeft, dan biedt je die hulp gewoon aan. Niet het gewicht van het leed is van belang, maar het gewicht van degene die het draagt. En soms kan klein leed alsnog groot leed worden, juist omdat er onvoldoende aandacht aan geschonken is.

Men verbiedt seks tussen mannen, niet homoseksualiteit an sich. Men kende homoseksualiteit niet als geaardheid, maar blijkbaar wel het gegeven dat sommige mannen nog weleens met andere mannen het bed deelden. Die voorwaarde voor seks geldt echter voor iedereen, niet enkel voor homo's. De kwestie is natuurlijk dat homo's vanwege hun geaardheid niet met iemand van het andere geslacht willen of kunnen trouwen, dat begrijp ik ook wel, evenals de moeilijkheden die dat kan opleveren. Maar de katholieke huwelijksleer is verder gewoon consistent, ook als zij daardoor mensen van het huwelijk ui

Verrezen ben Ik, en nog altijd ben Ik bij U, alleluia; Gij hebt uw hand op Mij doen rusten, alleluia; wonderbaar is uw wijsheid, alleluia, alleluia. -Introitus Paasmis Iedereen een zalig Pasen toegewenst!

Ik ga er vanuit dat homoseksualiteit een geaardheid is en niet enkel een seksuele handeling. Net zoals heteroseksualiteit méér is dan als man vrijen met een vrouw of vice versa. Zie ik dat dan verkeerd? Ik ga niet uit van een volmaakte schepping. Ik ga uit van een schepping vol uitzonderlijke dingen, soms mooi en soms minder mooi, waarbij we samen met God de opdracht hebben haar verhaal te voltooiën. Welke rol homoseksualiteit daarin precies heeft, is niet aan ons om te bepalen. Het is er, zo simpel is het, en we hebben er gewoon op een normale, respectvolle wijze mee om te gaan. Waarb

Ik veroordeel enkel ontucht. Niet homoseksualiteit an sich. Zij neemt wat mij betreft dus geen speciale positie daarin in; ook als heteromannen met elkaar het bed in zouden duiken, zou het ontucht zijn. Geen verschil daarin dus. En dan nog oordeel ik niet over mensen persoonlijk. Dat zeg ik niet. Ik zeg enkel dat het niet naar de natuur is zoals wij die verstaan. Dat is geen oordeel, maar een constatering vanuit het geloof. Net zoals ik constateer dat er ziekte is, zonder erover te oordelen. Een oordeel zou zijn wanneer je het goed- of afkeurt, wanneer je meent dat het wel of niet zond

Jij ziet een ongeordendheid dus als hetzelfde als een ziekte? Waar baseer je dat dan op? Ik bedoel, in de medische wereld is er ook onderscheid tussen ziektes, aandoeningen, stoornissen, etc. In het katholiek taalgebruik (dat juist ook veel gedetailleerde termen voor allerlei begrippen kent, zoals de Romeinen die al kenden) is er dus ook onderscheid tussen een ongeordendheid en een ziekte. Onder een ongeordendheid wordt in deze context verstaan dat het iets is wat tegen de orde ingaat zoals wij de schepping in relatie tot God begrijpen. Het hoeft dus niet per se een ziekte te zijn, of zelfs

Klopt. Aan de andere kant moeten mensen de vrijheid hebben om bepaalde vormen van humor of spot te grof, beledigend en of smakeloos te vinden en daarmee dus niet geconfronteerd te hoeven worden. Als humor immers een soort plicht wordt, dan is er ook geen lol meer aan. Daarbij zal er wel degelijk altijd humor blijven dat gewoon te ver gaat, bepaald door cultuur en tijdsgeest. En kan actuele humor daarbij soms ook gewoon "too soon" zijn. Men moet daarover dan ook vrij met elkaar kunnen discussieren, zonder elkaar uit te maken voor wat dan ook.