Robert Frans

Dat is al een wat intensievere wijze van biddend lezen, die voornamelijk in kloosters wordt beoefend. Je leest dan heel langzaam, regel voor regel, een korte bijbeltekst en zodra een zin of woord je raakt, blijf je daar 'hangen', om erover te bidden en na te denken. Zowel de verbeelding als de rede als je ervaringen werken dus mee aan het diep doordringen in wat de tekst jou wil zeggen. Het vergt enige geestelijke oefening en goddelijke bijstand (zonder Hem kun je immers niets!) om deze wijze van mediteren je eigen te maken, zeker als je het dagelijks zou willen doen, maar het kan het inne

Sta me toe jouw schrijven daarom als uitstekende aanvulling te zien. Het is absoluut waar dat niet elk Schriftgedeelte je evenveel zal zeggen; sommigen zullen ronduit saai, ergerlijk of bevreemdend zijn, of weet je er met de beste wil van de wereld geen mooie boodschap uit te halen. Maar dat mag ook. En soms kan een Schriftgedeelte dat je nu heel saai vindt, bij een volgende keer lezen ineens je toch diep raken. Of andersom. Ik geloof dat de Geest je daarin kan leiden en soms ook je oog 'toevallig' op teksten kan laten vallen die je net op dat moment nodig had. Het is mijns inziens daarom

De Schrift is op verschillende manieren hierin te lezen. Traditioneel kennen wij vier lagen van duiding: de letterlijke, de symbolische, de morele en de toekomstgerichte laag. Of in officiëlere termen: de historische, allegorische, tropologische en anagogische laag. Maar laten we het bij de eerstgenoemde termen houden en ze doornemen. Eerst lees je een tekst dus letterlijk. Je vraagt je af: wat staat er, wat gebeurt er precies in het verhaal? Wie zijn de personages en wat doet en zegt God hier? Het is daarbij nog niet eens relevant of het historisch precies zo gebeurt zou zijn of niet;

Als katholiek neem ik de Schrift zeer serieus, maar lees haar niet als een op zichzelf staand gegeven. Naast de Schrift kent de katholieke Kerk ook de Traditio, ofwel de (mondelinge) overlevering die door de eeuwen heen is doorgegeven en verder ontwikkeld. De bijbel is dus bij ons op het al bestaande geloof gebaseerd en niet andersom, zoals bij veel protestanten het geval is (nuances even daargelaten). Wij onderbouwen weliswaar ons geloof wel met de bijbel, maar ook met wat belangrijke kerkleraren toen en nu geschreven en gezegd hebben en wat de Kerk tijdens concilies en synodes onder leidin

Consistentie hoeft niet waar te zijn. Het kán wel waar zijn, maar het hoeft niet. Zijn stellingname is echter niet consistent met wat het christendom algemeen leert. En inconsistentie kan sowieso niet waar zijn.

Goh, daar komt ie nu mee, na tweeduizend jaar christendom... ? Natuurlijk is dit onzin. Christenen bidden niet wereldwijd het Onze Vader, in vrijwel alle kerkelijke stromingen, om vervolgens van een willekeurige bijbeltijger op een willekeurige, Nederlandse website te horen moeten krijgen dat zij volgens de nieuwste bijbeluitleg zich daar ernstig in zouden vergissen. Ongetwijfeld zal de beste auteur heel tevreden zijn met zijn uitleg, blij dat hij het wiel opnieuw heeft kunnen uitvinden, maar met het algemene christendom heeft het natuurlijk weinig meer te maken. Die is immers niet geb

Waardeer zijn eerlijkheid en zie dit als bewijs dat hij met jou die weg níét wil gaan. Dat hij met jou wél een serieuze relatie wil aangaan en samen met jou de voorwaarden daarvoor wil scheppen, ook op het gebied van seksualiteit. Zijn verleden is zijn verleden en daar jij daar persoonlijk geen deel aan had, is het niet iets waarover je te oordelen hebt. Je hebt hem dus niet te vergeven, je hebt hem zelfs geen excuses daarvoor te vragen of te eisen, maar mag natuurlijk wel met hem afspreken dat hij dat verleden ook in zijn handelen en keuzes achter zich laat. En als hij dat doet, dan zou h

In de Kerk; In de sacramenten; In het gebed en de stilte; In de mensen om je heen; In je eigen ziel; In de schepping; In de hemel.

Binnen het katholicisme wordt daar echter niet vanuit gegaan, zo had ik begrepen. De mens was bestemd om hier op aarde in volmaakte verbondenheid met God samen te werken aan de schepping, om daarna op hoge leeftijd als vanzelfsprekend door de dood in de hemel opgenomen te worden. Zo zou de mens talrijk worden, zich verspreiden over de aarde en zich in alle rust en vrijheid ontwikkelen, in harmonie met de schepping en vertrouwend op Gods wijsheid en voorzienigheid. Heel anders dus dan nu, waar haar ontwikkeling door het veel te hoge tempo enorm veel onherstelbare schade, uitputting van natu

Nee dus, dat doe ik niet, tenzij iemand mij daadwerkelijk aangeeft dat hij/zij het een belediging vindt dat ik zeg dat alle mensen zondaars zijn. Dan zal ik met diegene daarover in gesprek kunnen gaan, uitleggen wat ik daarmee bedoel en over het algemeen de onrust wel weer wegnemen. Daarbij is het sowieso goed om luchtige opmerkingen niet te serieus te nemen, om wel de lucht een beetje erin te houden. Anders wordt het allemaal zo zwaarmoedig en humorloos. Ik weet dat het tegenwoordig een beetje bon ton is om elke niet te positief klinkende opmerking meteen als belediging op te vatten, m

De dogma's en instellingen vormen 'slechts' als het ware de botten van het Lichaam dat de Kerk is. Zij staan niet op zichzelf, maar hebben als doel om Christus tegenwoordig te stellen op aarde en zijn Leer door te geven. Ook jij zult dingen geloven over Hem waarvan je gelooft dat die altijd en voor eeuwig waar zijn. Maar die vaste leerstellingen staan jouw geloofsbeleving toch ook niet in de weg, maar versterken en verdiepen haar juist. Christus laat ons nu eenmaal niet geheel in het ongewisse. Een taal kent ook vele spellings- en grammaticaregels, maar dat weerhoudt niemand ervan ermee

Omdat Hij en de Vader volmaakt één zijn, samen met de heilige Geest. Ligt eraan in hoeverre die ervaring klopt met de feiten. Soms kan iemands ervaring wel degelijk het meest waar zijn en soms ook niet. Het is niet zo dat een ervaring per se nietszeggend is als het gaat om waarheid. De Waarheid laat zich enkel in het totaal kennen, in het gehele verhaal. Ervaringen, argumenten, verhalen, noem maar op, dragen allen bij tot het steeds meer verstaan van Gods liefde en barmhartigheid en tot de essentie van het kwaad. Of het een belediging is of niet, laat ik aan de ander over. Ma

Met name op mystiek niveau zijn er veel diepe overeenkomsten inderdaad, hoewel vaak in de verschillende levensbeschouwingen natuurlijk heel anders verwoordt. Het voornaamste verschil is christologisch van aard: het christendom leert dat Jezus zelf de bron van de mystiek is en dus niet enkel een leraar. En dat de waarheid niet enkel een set dogma's en verhalen is, maar een Persoon, namelijk Christus zelf. Maar voor een buitenstaander zullen die verschillen voornamelijk theoretisch overkomen inderdaad. Net zoals voor een niet-wijnkenner de verschillende wijnen erg op elkaar zullen lijken, maar

En dat is nu juist de kwestie. Veel van zulke new agers (sta me toe jouw term hierin te gebruiken) menen dat de waarheid relatief is en dat ieder een eigen waarheid kan hebben. Maar dat werkt dus niet zo, want dat levert een religie op die niet erg beklijft en van losse, niet met elkaar verbonden devoties aan elkaar hangt. De grote mystieke stromingen, van het katholicisme tot het boeddhisme, kennen daarom een uitgebreid stelsel van allegorieën, metaforen, verhalen, leerstellingen, geboden, morele stelsels en riten die tezamen één groot verhaal vormen. Je kunt het vergelijken met het sp

Traditioneel onderscheiden wij de strijdende Kerk op aarde, de lijdende Kerk in het vagevuur en de zegevierende Kerk in de hemel. Zij die niet in het vagevuur geloven, houden dus nog altijd de twee andere kerken over. Hoewel de Kerk natuurlijk in Christus volmaakt één is, daar zowel de gelovigen op aarde als in de hemel in Hem met elkaar verbonden zijn, zal die eenheid uiteindelijk ook volop zichtbaar en onweerstaanbaar worden bij de wederkomst, als heel de hemel en heel de aarde één worden en ook onze lichamen definitief verlost worden van de vergankelijkheid en de gevolgen van de erfzonde.

Dat zal nog moeten blijken in zijn verdere ontwikkeling. Niet zelden zijn het meest dogmatisch zij die beweren niet dogmatisch te zijn. Op mij komt dat altijd over als iemand die principiëel wil hongeren naar voedsel en daartoe de honger zelf verheerlijkt. Maar de mens is niet enkel op aarde om vragen te stellen, maar ook om antwoorden te vinden, om gevoed te worden met de Waarheid. Net zoals de mens niet op aarde is om honger te lijden. Twijfel is geen deugd op zichzelf, maar enkel een middel om je gedachten te rijpen en te richten op het goede, op de Bron van wijsheid en inzicht. O

Nee, dat is het eigenlijk niet. Een bacterie is namelijk een levend organisme en een virus is dat niet. Een virus is niet méér dan een minuscuul klein deeltje erfelijk materiaal, omhuld door eiwit. Ze planten zich ook niet zelfstandig voort, zoals bacteriën wel doen, maar vermenigvuldigen zich door het infecteren van gezonde cellen . Ook hebben ze geen eigen stofwisseling.

De Bruid van Christus en het Lichaam van Christus zijn twee mystieke beelden die inderdaad betrekking hebben op de Kerk, die alle rassen, stammen, talen en grenzen overstijgt. Of je nu jood bent of heiden, iedereen kan door bekering en doopsel toetreden tot de Kerk en zo tot de volmaakte gemeenschap met Christus. Als Bruid is zij Christus' grote geliefde, die Hij door het kruisoffer ten huwelijk gevraagd heeft en waarop zij door zichzelf aan Hem toe te wijden 'ja' heeft gezegd. Als gelovigen delen wij zo heel direct in die huwelijksband en mogen wij zo gemeenschap hebben met Christus, onze B

Wat hij allemaal zegt klinkt echter behoorlijk katholiek allemaal; ik lees maar weinig in het artikel wat daar tegenstrijdig mee is. Jammer dat hij zijn kijk op het christendom zo heeft laten beïnvloeden door een vrij specifieke en jonge stroming binnen het protestants-evangelische spectrum. Hopelijk vindt hij geluk, liefde, wijsheid en vrede in zijn nieuwe leefwijze en wordt hij er een liefdevoller, zachtmoediger en begripvoller mens van. En kan hij zich waar nodig ook verzoenen met zijn verleden.

Dat lijkt me nogal wiedes, dat is een kwestie van je gezonde verstand gebruiken en ook lichamelijk goed voor jezelf te blijven zorgen. En aanraking hoort daarbij: jonge kinderen die bijvoorbeeld nooit uit affectie worden aangeraakt, krijgen daar echt enorm last van in hun verdere leven. Maar ook als je als volwassene nooit affectief aangeraakt wordt, gaat je dat bepaald niet in de koude kleren zitten. Veel priesters die celibatair leven spreken over 'huidhonger', dus de enorme behoefte aan fysiek (sensueel) contact, die ze grotendeels moeten missen vanwege hun leefwijze. Dat is een serieuze

De eerste alinea was natuurlijk sarcastisch bedoeld. Bij deze dus ook weer opgelost. Ik zelf geloof dat heel de schepping door Gods Geest bezield is en leeft. Ook de sterren, planeten, rotsen en bomen leven, hoewel natuurlijk niet op dezelfde wijze als wij. Maar ook zij ontstaan, brokkelen of sterven af, vormen zich door de tijden heen, noem maar op. Alles wat door God geschapen is draagt iets van zijn goddelijk leven in zich. Dat is wat binnen mijn geloofstraditie immanentie genoemd wordt: heel de schepping is uiting van Gods leven, zonder God zelf te zijn. God bezield de schepping z

Wat een barbarij inderdaad, dat we elkaar zomaar aanraken, alsof onze lichamen gewoon bij onze natuur horen en gewoon aangeraakt kunnen worden, en geen enge dingen zijn die je zoveel mogelijk moet mijden. Het idee inderdaad, dat je zomaar onbeschaafd een hand zou geven, iemand een troostende arm om de schouder zou slaan, of je geliefde liefdevol zou zoenen. En in deze tijd dat je die dingen misschien wel heel erg zou missen. Als het beschaafd zou zijn om het lichaam zodanig te minachten, dat elke aanraking uit den boze zou zijn en men zelfs blijkbaar moet geloven dat Jezus mensen eigenl

Het Offer van Christus houdt nooit op, ook niet als een aantal kerken tijdelijk de mis niet opdragen, alleen al omdat zij inderdaad eenmalig, eeuwig en tijdloos is. Ze wordt alleen niet meer overal tegenwoordiggesteld, dat is alles. Heel naar en ik baal daar ook wel van, maar het is even niet anders. Hoeveel vreugde zal er dan niet zijn als ik eens weer wél eindelijk op zondag naar de kerk kan. Daarbij wordt wel degelijk nog altijd overal de mis opgedragen, alleen niet meer in alle kerken en niet meer met andere mensen erbij. Elke priester kan zelfs desnoods in zijn eentje dagelijks

1. In het duister van Auschwitz koos vroedvrouw Stanislawa Leszczynska (1896-1974) voor het licht van het leven. Inmiddels loopt er een zaligverklaringsproces voor de Poolse, die in het kamp duizenden kinderen ter wereld hielp komen. Plots is het doodstil. Verstijfd van angst zitten vrouwen op hun britsen. Het is Kerstavond en SS-arts Josef Mengele komt een barak in Auschwitz binnen. Daar heeft de Poolse vroedvrouw Stanislawa Leszczynska net het brood uitgedeeld dat zij kreeg opgestuurd van thuis. Dat is een vergrijp tegen een van de vele kampregels waarop de dood staat. Leszczynska, door

Hij sprak ze aan op hypocrisie, op het uithollen van Gods geboden, niet op tradities an sich. En Paulus laat ons zelfs geheel vrij in het bepalen of we bijvoorbeeld wel of geen offervlees mogen eten en welke feestdagen we wel of niet vieren. Zolang we maar wel elkaars geweten blijven respecteren en dus rekening met elkaar blijven houden. Het liefst ziet Christus een Kerk waarin de één omwille van de ander geen offervlees in diens nabijheid wil eten, maar de ander omwille van de één weer geen problemen heeft om het samen met diegene te eten. Zodat we dus echt elkáár tot dienst zijn, zo min mo