Peter79

Waarom dat "dus"? De eerste stap is om er achter te komen wat Mattheus wilde vertellen; de tweede stap is om je af te vragen wat je zelf plausibel acht. Ik denk dat Mattheus wilde bewijzen dat Jezus de Messias is, maar of ik de doden die opstaan letterlijk moet nemen, weet ik ten eerste niet en ten tweede doet dat er volgens mij niet toe. Ik denk dat geloven gaat over dat wat je niet ziet, terwijl historie gaat over wat je wel ziet. Als je naar de historie kijkt, zie je dan God aan het werk? De ene persoon wel, de andere niet. Wat is het verschil tussen die twee personen? Geloof. Wat M

Ik denk dat de motivatie "het staat in de wet en daar heb je je aan te houden" vervangen wordt door een andere motivatie, die van binnenuit komt. Dat "van binnenuit" is niet alleen iets van het individu, maar ook van de christelijke gemeente. Er ontstaat zoiets als een gemeente-ethiek. Natuurlijk kan zo'n ethiek weer als extrinsieke motivatie gaan werken en op die manier ook nuttig zijn. Een mens kan nu eenmaal goed structuur gebruiken, maar deze ethiek heeft een afspraakkarakter en niet een boven alle tijden en plaatsen verheven goddelijke norm waar de mens aan onderdoor gaat. Daarbij is de g

Wat waar is, hangt dus af van de context. Als het vriest, kan ik op de vijver staan; als er geen ijs ligt, haal ik een nat pak als ik op de vijver probeer te staan. In beide gevallen blijft de waarheid dat water in vloeibare en in vaste vorm zich kan aandienen. Op die manier kan je door de context erin te betrekken tegenstrijdigheden oplossen. Wat ook een manier is, is door verschillende visies eerst te benaderen via hun overeenkomsten. Het niveau is dan niet dat mijn visie waar is, dus dat een andere visie niet waar is, maar eerst kijk je naar de overeenkomsten en dan zie je dat je het o

Men kan eenvoudigweg niet geloven dat het goed is om iets goeds los te laten: gij zult niet doodslaan, dat blijft toch voor altijd gelden? Maar je moet het loslaten, want een extrinsieke motivatie (het mag niet) moet plaats maken voor een intrinsieke motivatie (ik wil het niet). Achterliggend is een verlangen naar zekerheid: wat als er geen regels zijn, dan weet je nooit of je het goed doet. Maar daar komt het juist aan op vertrouwen: wandel met Jezus en wees een leerling. Je kan het als een doublure beschouwen, maar ik vind dat een oppervlakkige lezing: je lost het probleem niet op, m

Uiteraard, iedereen heeft goede redenen. Klopt, alles is geoorloofd, niet alles is nuttig. Wat je aanhaalt, heeft dan nog in het bijzonder betrekking op de relatie tussen joden en heidenen, om elkaar niet tot aanstoot te zijn. Het is precies deze gedachte: Het is namelijk heel moeilijk om alles los te laten. Men leest hoe men het zelf willen lezen. Ik denk dat het "totdat" wordt gelezen als synoniem met zolang hemel en aarde bestaan. Men versmalt de wet vaak tot de tien woorden die God zelf in de stenen tafelen had geschreven. Men heeft allerlei goede redenen,

Vraag de religieuze Joden maar eens of Gods beloften voor altijd vast staan. Voor wat betreft de regels doen zij inderdaad net als christenen aan cherry picking. De wetten van toen staan in verhouding tot Jezus' koninkrijk als schaduwen ten opzichte van de werkelijkheid. Als ik jou een kado beloof, je ziet er erg naar uit en op een gegeven moment zet ik het voor je neer, dan heb ik mijn belofte vervuld. Maar de religieuze Joden hebben het kado afgewezen, en wijzen nog steeds op de beloften. Dus de vervulling van de belofte, het kado, is in plaats gekomen van de belofte zelf. Het kado i

21 november overleed E.P. Sanders. Ik kende hem niet, maar zijn werk sluit wel aan bij wat ik hiervoor zei: His real (and only) objection to Judaism was that it denied the new reality of God’s saving work through Christ. In words that have often been quoted, Sanders concludes: “In short, this is what Paul finds wrong in Judaism: it is not Christianity. En: Sanders interprets Paul’s doctrine of justification to be his way of explaining how God embraces Gentiles and Jews as members of his new covenant community. Justification refers to one’s status as a member of the community, and tha

Het is een beetje als: "deze tafel staat vol met eten dat jij lekker vind. Het is meer dan je op kan. Eet ervan tot je verzadigd bent." Het eerste element is een gegeven: "meer dan je op kan". Het wil niet zeggen dat je alles op moet eten. Het tweede element is dat je genoeg eet tot je vol zit. Dat geeft de bedoeling aan: dat je lekker eet en niets tekort komt. De uitspraak over tittel en iota zonder het "totdat" geeft m.i. de opinie van het Jodendom aan: Gods beloften gelden voor zolang deze aarde bestaat. Maar Jezus geeft een legitieme inperking: het gaat bij de beloften om de inlossin

De crux zit hem in: totdat alles gebeurd zal zijn. M.i. was dat het geval toen Jezus riep: het is volbracht!

klopt, het vergt studie. In dit geval is het vrij eenvoudig: lees niet alleen Romeinen 2, maar lees de hele brief en al in hoofdstuk 3 kom je deze tekst tegen: Nu weten wij, dat de wet, bij al wat zij zegt, tot hén spreekt, die onder de wet zijn, opdat alle mond gestopt en de gehele wereld strafwaardig worde voor God, daarom, dat uit werken der wet geen vlees voor Hem gerechtvaardigd zal worden, want wet doet zonde kennen. Als het aan de wet lag, waren wij allen reddeloos verloren, of we nu die wet zouden hebben ontvangen of niet. Gelukkig is het niet de wet die ons moet redden: Thans is

Het christendom is dan ook één van de historische wortels van onze huidige wetgeving. Wat betreft zelfbeschikking ligt het genuanceerder; op een as van individuele vrijheid naar gemeenschap zitten christenen dichter bij de pool van de gemeenschap dan het huidige dominante humanisme. De huwelijksgemeenschap begrenst de zelfbeschikking van de vrouw om naar believen over de vrucht in haar buik te beschikken. Maar uiteindelijk gaat het om de individuele relatie van een mens met God. De algemene levensvisie van het christendom is dat als je uit liefde voor God en de naaste leeft, dan heb je niets m

Als ik kijk naar de toeslagenaffaire, dan waren er ambtenaren die trouw hun plicht vervulden conform de wet. Er zullen vast ambtenaren zijn geweest die vanuit hun hart beseften dat het niet klopte. Mogelijk uitte zich dat in verhoogd ziekteverzuim. Maar over het geheel laat de toeslagenaffaire zien dat het naleven van de wet op zich niet voldoende is; het is nodig dat mensen moreel besef hebben en de wet zo toepassen (bijvoorbeeld met coulantie) dat er geen morele grenzen (die dus buiten de NLwet liggen) worden overschreden. En zo zijn er tegenwoordig heel veel affaires en crises in Nederland

Maar wie bepaalt uiteindelijk wat goed is voor die minderheid? Dat is de meerderheid. Daarbij kan het best zijn dat de moraliteit van de meerderheid die van de minderheid overruled (paternalistisch: wij weten beter wat goed voor je is dan je zelf). Om met elkaar samen te leven, is een set regels nodig. Daarbij is niet de vraag wat uiteindelijk goed of slecht is, maar of de regels het samenleven te bevorderen. Voor het draagvlak en de naleving helpt het natuurlijk als de wet zoveel mogelijk aansluit bij wat mensen als goed en rechtvaardig ervaren. Moraliteit vastleggen in wetten is

Moraliteit en rechtsbescherming zijn verschillende dingen. De christelijke regel is dat de overheid ten goede van de mens is ingesteld en om die reden gehoorzaamd moet worden, of het nu een goede of een slechte overheid is. Als God ons oordeelt, doet Hij dat niet volgens de maatlat van de Nederlandse wet, maar naar wat er leeft in ons hart.

Als de stem iets zegt dat God ook kan zeggen, dan is de Bron misschien wel gelijk aan God. In de naam van Jezus is ons behoud.