Robert Frans

De meest uitgebreide definitie van de Drie-eenheid vind je in de Geloofsbelijdenis van Athanasius. Ik citeer eruit: Het katholieke geloof nu is, dat wij één God in de Drie-eenheid en de Drie-eenheid in de eenheid aanbidden, zonder de Personen te vermengen of het Wezen te delen. Want de Persoon van de Vader, die van de Zoon en die van de Heilige Geest zijn ieder een andere Persoon. Maar één is de Godheid van de Vader en van de Zoon en van de Heilige Geest, gelijk is hun heerlijkheid en gelijk van eeuwigheid hun majesteit. Zoals de Vader is, zo is de Zoon, zo is ook de Heilige Geest

De Drie-eenheid wordt echter in heel het christendom geleerd, niet alleen door de katholieke kerk. De oosters-orthodoxen leren het, de lutheranen, de calvinisten, de anglicanen, de baptisten, de doopsgezinden, de mennonieten, de evangelischen, de charismaten, noem maar op. De enige groep van enige betekenis die de Drie-eenheid afwijst is de groep van de Jehovah's Getuigen en haar afsplitsingen. En die wordt door geen enkele kerk als christelijk erkend. Iets wat ook geheel wederzijds is, dus even goede vrienden verder natuurlijk. Bedenk je wel dat er echt een aantal hele essentiële momente

Niemand kan zich dat voorstellen, omdat Gods wezen onbevattelijk voor ons os. Daarom zijn we afhankelijk van Gods openbaring, die ons leert dat Hij van alle eeuwigheid af aan drie Personen is. Alledrie de Personen zijn God, dus eeuwig en ongeschapen. Er kan dus nooit een moment zijn geweest dat Hij maar één Persoon zou zijn, alsof de andere twee later geschapen zouden zijn en dus niet werkelijk God. Toch is Hij wel maar één God. Dat maakt de Drie-eenheid zo'n mysterie. We kunnen daarvan iets ervaren in het huwelijk, als man en vrouw 'één vlees' worden, terwijl ze toch twee personen blijven.

God is niet in zijn eentje en ook nooit geweest. God is drie Personen: de Vader, de Zoon en de heilige Geest. Dat is ook precies de reden waarom Hij in zichzelf liefde kan zijn. De drie Personen houden volmaakt van elkaar op een wijze die wij niet kunnen bevatten en waarvan wij een glimp opvangen wanneer God de Zoon zijn leven voor ons geeft. Hij heeft ons ook niet geschapen omdat Hij ons nodig zou hebben, of omdat Hij anders eenzaam zou zijn of tekort zou komen. God is Algenoegzaam in zichzelf; Hij heeft niets en niemand nodig. Hij schiep ons omdat Hij ons wilde. Liefde wil zichzelf uitdele

Een klein voorbeeldje van hoe wij Gods geboden zodanig naar onze hand zetten, dat ze niet het heil brengen dat ze zouden kunnen brengen. In het OT staat een eenvoudig verbod op rente. Dit betekent dus dat je geen rente mag vragen als je iets uitleent. Leen je 2 euro uit, dan behoor je tevreden te zijn met 2 euro teruggave. Niet meer, niet minder. Hoe zijn wij nu met dit gebod omgegaan? Het jodendom constateert aan de hand van Exodus 22,24 dat het verbod op rente alleen voor leningen onder volksgenoten geldt. Fair punt, waardoor zij dus aan niet-Joden gewoon volop rente kunnen vragen en dat d

Dit vind ik nu net een buitengewoon interessant onderwerp, waar ik veel over nagedacht heb. Tot nu toe zijn dit in het kort mijn gedachten: Grote rijken verbrokkelen steeds meer als ze te machtig worden. Mythisch wordt hierover verhaald met de toren van Babel. God gedraagt zich daar als het ware als een boer die vol zorgen de stad ziet groeien. Zodra de mens te eensgezind wordt, jaagt God haar weer uiteen en brengt verwarring, mogelijk om te voorkomen dat we door onze macht in combinatie met de zonde onszelf zouden vernietigen. Mogelijk heeft God ook in zijn kerk enige keren zo gehandeld

Sta mij toe iets meer uit het betreffende bijbelgedeelte te citeren: En ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde; de eerste hemel en de eerste aarde waren verdwenen en de zee bestond niet meer. [...] Toen kwam een van de engelen met de zeven schalen die gevuld waren met de zeven laatste plagen, naar mij toe en zei: “Kom! Ik zal u de bruid, de vrouw van het Lam tonen.” En hij bracht mij in de geest op een zeer hoge berg en toonde mij de heilige stad, Jeruzalem, terwijl zij van God uit de hemel neerdaalde, stralend van de heerlijkheid Gods: zij schitterde als het kostbaarste gest

In sommige extreme gevallen moet je die keuze maken inderdaad.

Uiteraard moet je je eerst met je naasten verzoenen bij conflicten en mag je nooit zomaar mensen afwijzen omdat zij anders leven en denken. Maar soms kan dat niet meer en dan moet je kiezen: blijf je bij Christus en het evangelie, of geef je toe aan waar je niet aan toe moet geven omwille van de lieve vrede? Ook als je niet in Christus gelooft kun je soms voor zulke keuzes komen te staan. Stel dat een man zich ook tegen jou ronduit vrouwonvriendelijk gedraagt en ook zeer vrouwonvriendelijke principes aanhangt, ongeacht hoe je hem van het tegendeel probeert te overtuigen en ongeacht hoe vrien

Waar doelt @Chartreuse volgens jou dan op? Want volgens mij refereer ik in de laatste twee alinea's naar de innerlijke strijd die het echt willen goeddoen soms oplevert en heeft @Chartreuse het daar ook over. Alleen God kan ons inderdaad nog verlossen uit het kwaad en van het lijden, dat klopt inderdaad. Uit onszelf gaan we dat niet meer doen. Echter, dat we inmiddels aan deze situatie gewend zijn, betekent niet dat het intrinsiek bij ons hoort. We hebben niet voor niets dat hardnekkige paradijsverlangen, dat in vrijwel al onze levensbeschouwingen weer opsteekt. Ziektes hebben er ech

Dat is op zich waar... hier in het vrij rustige westen. Maar er zijn natuurlijk ook genoeg werelddelen waar het wel degelijk heel gevaarlijk is om andere keuzes te maken dan de overheid of je omgeving verwacht. En waar men wel degelijk letterlijk de wapens moet oppakken om vrijheid, veiligheid en rust te creëren. Ik denk dat de metafoor van de strijd daarom wereldwijd zo aansprekend is en niet alleen in het christendom. Het is iets waar veel mensen dagelijks mee te maken hebben en dat ook als een dreigende wolk boven ons kan hangen bij tijd en wijle. Ook in onze fictieve verhalen komt veel str

Welke beelden zou jij voor de, wel, worsteling met het kwaad en onrecht in de wereld en met je eigen tekortkomingen daarin dan liever omschrijven?

Het gebruik van Engelse termen is echter wel wat anders dan geheel in het Engels schrijven. De termen die ik gebruikte, gebruikt Credible.nl zelf ook. Maar mijn schrijven was wel in het Nederlands, net zoals dit schrijven. En wanneer je iets wil communiceren, is het wel zo beleefd en gewoon verstandig om zélf je communicatie voor de ontvanger begrijpelijk te houden. Wanneer de user iets zou moeten opzoeken wat je zelf prima met hetzelfde gemak kunt leveren, dan is de vuistregel eigenlijk dat je het gewoon zelf levert.

Ik begrijp eerlijk gezegd niet waarom sommigen hier wat laatdunkend doen over users die teksten liever in het Nederlands lezen. Credible is immers een Nederlandstalig forum en de FAQ zelf geeft aan dat in het Nederlands geschreven dient te worden. Dus users die dat wensen staan gewoon volledig in hun recht. Moeite hebben met Engels of met moeilijker Nederlands is daarbij helemaal geen schande, maar iets waar je gewoon rekening mee kunt houden als iemand aangeeft dat te hebben.

Het is iets wat je buiten het christendom echter ook veel tegenkomt. Iemand strijdt voor een meer rechtvaardige, vreedzame wereld, maar krijgt daardoor ruzie met haar naasten, omdat zij niet achter die idealen staan of geen belang erbij hebben. Stel je bijvoorbeeld een feminist voor, die opkomt voor haar rechten en die strijd voor een meer vreedzame, inclusieve wereld. Dat kan dan conflicten opleveren met haar meer conservatieve familie. Maar ze zal zichzelf toch als voorvechter voor vrede, veiligheid en gerechtigheid voor de wereld achten, ondanks die ruzies. Soms moet je dus inderdaad de str

Dan heb ik je verkeerd verstaan. Ik dacht dat, ook in de context van je tweede zin, je bedoelde dat het liefdeloos zou zijn die gevoelens te verkwanselen of te vernietigen in tegenstelling tot het volledig navolgen ervan. Maar je schrijven is echter inderdaad ook te verstaan in lijn met wat ik bedoelde en je hier aangeeft en dat was dan dus ook de bedoeling. Bij deze hopelijk rechtgezet.

Houd er alleen wel rekening mee dat niet alleen volgens christenen deze gevoelens (enigszins) ontspoort zijn geraakt. Net zoals onze eetlust bijvoorbeeld dat ook is. Je kan immers God niet wijsmaken dat het goed en gezond is om veel te veel te eten en vervolgens tonnen voedsel weg te gooien, omdat we het niet meer opkunnen. Na het zelfs nog geproduceerd te hebben op beestachtig wrede wijze als het om dierlijke middelen gaat. En zie ook hoe het gezonde verlangen naar eigen bezit volledig is doorgeslagen naar het onbegrensd kopen, kopen, kopen van zoveel en zo goedkoop mogelijke zooi, zonder int

Vreemd, want de a in lhbtqia+ staat nu juist voor aseksualiteit, wat weer impliceert dat het géén stoornis is, maar een voorkeur, identiteit of geaardheid. Het heeft zelfs een eigen vlag (zwart, grijs, wit, paars). Ik dacht namelijk dat in het lhbt-alfabet nu juist geen psychische stoornissen waren opgenomen...

Die belofte blijft ook standhouden. De kerk bestaat immers nog steeds. Ze zal niet verdwijnen. Misschien zal er veel veranderen, misschien komt er weer eenheid, misschien zal ze krimpen tot slechts een paar miljoen gelovigen wereldwijd of minder. En ongetwijfeld komen er nog zwaardere beproevingen en zal het laatste schandaal binnen haar niet het laatste zijn. Maar ze zal niet verdwijnen. En inderdaad, de katholieke kerk vertrouwt volledig op die belofte en haar continuïteit is dan ook zichtbaar in heel de geschiedenis. Maar in de hemel is er geen katholieke, protestantse of orthodoxe kerk mee

Allereerst komt dat citaat van mij en niet van @Hermanos2. Ik geloof ook niet dat God je verloren laat gaan, louter omdat je naar een verkeerde kerk zou gaan. God is niet gebonden aan zijn sacramenten en ook niet aan zijn kerk, maar het is wel zo dat Hij het meest direct door zijn kerk werkt en je als protestant wel minder van zijn werkelijke aanwezigheid op aarde geniet dan als katholiek. Je mist immers de sacramenten en hun genezende, helende werking. Als je katholiek blijkt te geloven, wordt je dan ook wel geacht om alsnog katholiek te worden. Maar het kan wel gebeuren dat in het hie

Even een kleine correctie: je vergeet in je vertaling de zin 'The heart of Christian discipleship is a relationship with God the Father, Son and Spirit rooted in the life, death and resurrection of Jesus Christ.' te vertalen. Daardoor krijgt de zin 'De kerk heeft een hiërarchie...' in jouw vertaling een heel andere context.

Niemand kan daar met zijn of haar hersenen omheen, want het wezen van God is een mysterie. Het willen omvatten heeft dan ook geen zin; we zijn hierin afhankelijk van wat Hij ons openbaart. Dat is alsof je de hele oceaan in een kuil op het strand wilt scheppen. Maar met wat Hij ons openbaart kunnen we wellicht wel iets meer een beeld ervan vormen. Zo openbaart Hij dat Hij liefde is en dat Hij drie Personen is: Vader, Zoon en heilige Geest. Deze twee wezenskenmerken komen alreeds natuurlijk uit elkaar voort, daar je niet liefde in je eentje kunt zijn. Liefde is immers relatie en overgave aan e

Even ter correctie: ik probeerde uit te leggen wat hij volgens mij bedoelde. Ik maakte zijn idee dus niet de mijne. Zelf ga ik als katholiek uit van het onveranderlijke leergezag van de katholieke kerk.

Lijkt me vooral ook een pijnlijke, zéér invoelbare gebeurtenis... Er is echter wel een verschil tussen het Israël toen en de kerken nu. De spanning tussen geestelijkheid en volk is van alle tijden en kom je zowel in de geschiedenis van Israël als in de kerkgeschiedenis tegen. De geestelijkheid is vaak toch meer academisch en mystiek van aard, waar het volk meer speels en folkloristisch is. Al in de middeleeuwse kerk zag je hoe het volk dol was op de vaak uitgebreide passiespelen in de kerk, terwijl de geestelijkheid toch liever de formelere, Latijnse liturgie waardeerde en uiteindelijk d

Misschien, zou kunnen. Sowieso kunnen we niets verwachten qua hoe God zou werken, omdat wij Hem niet kunnen bevatten en daarom voornamelijk afhankelijk zijn van zijn openbaringen. God kan het één of het ander doen en beiden kunnen probleemloos voortkomen uit zijn wezen, zonder dat wij het begrijpen. Gods voorzienigheid duiden betekent toch vooral dingen achteraf verklaren. En dan nog blijft het enigszins giswerk zolang de volle geschiedenis ons niet is geopenbaard. Het kan dus ook heel goed zo zijn dat er wel degelijk één ware kerk is, maar dat een aantal gelovigen zich daarvan hebben verwij