Robert Frans

Als honden en katten die liefdevolle dingen doen naar de hemel gaan, gaan honden en katten die wrede dingen doen dan naar de hel? Zoals een hond die zonder reden een kind doodbijt? Of een kat die vele vogeltjes doodt en wreed met haar prooien speelt, puur voor het plezier? Wordt dat gedrag dan ook meegewogen in Gods oordeel? Want bedenk wel: als een dier naar de hemel zou kunnen, dan heeft dat dier precies dezelfde verantwoordelijkheden als wij en kan het dus ook verloren gaan. Dat hoort dan immers ook bij het pakket, omdat goed en kwaad, hemel en hel uit vrijwillige keuzes voortkomen en niet

Als je met opgaan bedoeld dat we helemaal met Hem samensmelten en dus onszelf verliezen, dan heb je gelijk dat dat niet zijn voornemen is. Maar een dergelijke vereniging heeft mijns inziens dan ook niets met liefde te maken, maar komt meer over als verovering. Dat is eerder iets wat de duivel wil: door verovering zoveel macht verwerven, dat iedereen een verlengstuk van hem wordt en geen stap kan zetten die hij niet bedacht heeft. Zonder er uiteraard iets voor terug te hoeven geven. Macht en liefde hebben op aarde meestal maar weinig met elkaar van doen. Wanneer we echter verenigd met Go

Waarom zou Hij geen vereniging kunnen zoeken? Kan Hij niet volmaakt met ons verenigd raken, juist omdat Hij volmaakt God is? Inderdaad, wij kunnen niet God worden, maar vereniging met God betekent niet dat je jezelf verliest, maar juist ten volle jezelf wórdt. Daarbij is God wel Mens geworden, zodat die afstand allang in Christus beslecht is en Hij ons vanuit zijn menselijkheid kan laten delen in zijn goddelijke natuur. Naar mijn idee is God liefde en is heel het doel van zijn schepping die liefde. En liefde betekent naar mijn idee nu juist vereniging en gemeenschap met elkaar, omdat je i

Dat Jezus door de duivel beproefd werd, doet niets af aan zijn zondeloze natuur. Hij overwon de duivel dan ook glansrijk, wat de duivel ook probeerde. Juist omdat Hij machtiger en sterker is dan ons, kan Hij ons redden uit de zonde. Alleen zij die kunnen zwemmen, kunnen drenkelingen uit het water redden. In dezelfde Hebreeënbrief staat dan ook dit: Want wij hebben een hogepriester die in staat is mee te voelen met onze zwakheden; Hij werd zelf op allerlei manieren op de proef gesteld, precies zoals wij, afgezien dan van de zonde. -Hebreeën 4,15; WV75

Je mag natuurlijk geloven wat je wil, maar de idee dat Jezus met de erfzonde geboren zou zijn wordt in het christendom algemeen vrij stevig afgewezen. Jezus heeft geen zonde gekend en ook geen enkele neiging tot zonde. Jezus is immers God, God is liefde, dus is er in Hem geen enkele plaats daarvoor. Jezus was en is volmaakt mens, volmaakt God, dus volmaakt zuiver. Voorts had het doopsel van Johannes niet dezelfde betekenis als het christelijke doopsel. Het christelijk doopsel reinigt inderdaad van de erfzonde en vergeeft eventuele begane persoonlijke zonden, maar het doopsel van Johannes was

Het bijzondere is dat anderen Maria's maagdelijkheid juist weer zien als teken van haar macht. Zij had immers geen man nodig om zwanger te worden, ze was een sterke, onafhankelijke vrouw waar geen kwaad tegenop gewassen was, zonder gemits en gemaar aanvaardde ze haar roeping, moedig en getrouw stond ze onder het kruis, terwijl op de geliefde leerling na alle apostelen gevlucht waren, en ze is dus nu in katholiek verstaan de koningin des hemels. En als je haar lofprijzing in Lucas 1,46-55 leest (ofwel het Magnificat), dan lees je ook dat zij bepaald geen zoetgevooisd geloof had. Net zoals met

Het is prima om de discussie over Maria (weer eens) in relatie tot de katholieke kerk aan te gaan hier, maar dan wel op basis van wat de katholieke kerk daadwerkelijk leert. En je loopt hier volgens mij lang genoeg rond om hierin al lang en breed door katholieken gecorriceerd te zijn omtrent Maria's status. Ik begrijp dus eerlijk gezegd niet waarom je nu weer helemaal opnieuw wil beginnen, je een beetje van de domme houdt. Voor users nieuw in deze discussie de feiten over wat de katholieke kerk wel en niet over Maria gelooft op een rij (ik zeg dus niet dat onderstaande doctrines zélf feit

Ik gaf het femisme als een jou aansprekend voorbeeld van hoe een op zich vreedzame beweging toch kan clashen met waarden die daar tegenin gaan en hoe de strijd om vrede toch, wel, strijd kan veroorzaken. Daarbij gaf ik dus nog geen oordeel over het feminisme zelf. Het feminisme is ook te pluriform en te complex om daar een eenvoudig oordeel over te kunnen vellen. Sommige feministen doen goed werk, anderen weer niet. Met de cancelcultuur of afrekencultuur bedoel ik de afrekencultuur op social media, waarbij mensen die bekritiseerd worden ook direct worden geboycot en buitengesloten tot zelfs

Daar heb ik je al eerder over geschreven. Mensen die het absoluut goede doen en daadwerkelijk vrede willen stichten, worden niet zelden geminacht tot gehaat. Ik gaf je al het voorbeeld van de feministe in een huis vol conservatievelingen, die weliswaar geen ruzie in huis wil, maar ook respectvol en gelijkwaardig behandeld wil worden. En huisgenoten dus erop zal aanspreken als zij dat niet doen en de discussie erover zal aangaan als dat nodig is. Ook als dat toch tot conflicten leidt, omdat zij weet dat echte vrede pas kan ontstaan op basis van gelijkwaardigheid en respect jegens iedereen. Ma

Mensen die Hem niet (juist) kennen, zullen op hun geweten beoordeeld worden als zij zonder die kennis sterven. Zij kunnen gered worden als zij in hun leven werkelijk trachtten onvoorwaardelijk lief te hebben en de waarheid te zoeken. Zij zullen Hem dan juichend begroeten als de bron van alle liefde die zij ervaarden en waarvoor zij streden en leden, maar die zij geen naam konden geven. Niet hun verdiensten redden hen dan, maar ook dan Christus' genade alleen, die zichzelf in hen herkende. Christenen die Hem wél kennen, maar toch welbewust zondigen, zullen alsnog verloren gaan als zij zonder

Als je mij een reactie toestaat. Ik denk eerder aan dit: Zalig de armen van geest, want aan hen behoort het Rijk der hemelen. Zalig de treurenden, want zij zullen getroost worden. Zalig de zachtmoedigen, want zij zullen het land bezitten. Zalig die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid, want zij zullen verzadigd worden. Zalig de barmhartigen, want zij zullen barmhartigheid ondervinden. Zalig de zuiveren van hart, want zij zullen God zien. Zalig die vrede brengen, want zij zullen kinderen van God genoemd worden. Zalig die vervolgd worden om de gerechtigheid, want hun beho

Maar tóch zijn ze beide dezelfde kerk. En is dat eigenlijk niet iets heel troostrijks, dat God dwars door al onze zonde, al ons vuil ons als zijn geliefde kinderen blijft zien? Dat Hij in ons Christus blijft zien en ons arme zondaars voor zijn machtige heilswerken inzet? De strijd aan het front is inderdaad nooit fraai om te zien en kent vele vermijdbare slachtoffers. Maar als wij werkelijk zouden beseffen wat die strijd is, dan zouden wij zien hoe de duivels sidderen voor het schrikwekkende leger dat de kerk ook op aarde is. Elk doopsel is een klinkende overwinning, elke eucharistieviering ee

God vraagt ons niets meer dan wij samen met Hem kunnen volbrengen. De sleutel zit dus in het laatste zinsdeel. Zonder Hem kunnen wij niets, met Hem alles. Zonder Hem lijken al zijn geboden recht tegen onze natuur in te gaan en is het proberen navolgen ervan een zinloze, moeizame tot zelfs schadelijke onderneming. Met Hem wordt onze natuur steeds meer geheeld, steeds meer doordrongen van zijn liefde, en worden zijn geboden steeds meer een bron van liefde en vrede. Zonder Hem zijn we bang voor het allesdoordringende licht. Met Hem vrezen we licht noch duister. Zonder Hem lopen we tegen de muren

Het autoriteitsargument is alleen een drogreden wanneer je niet legitiem op autoriteit kunt terugvallen. Maar bij openbaringen gaat het nu juist wél om de vraag wie de autoriteit heeft om deze vast te stellen en door te geven. Zij worden immers niet door logisch redeneren of wetenschappelijke bewijsvoering verkregen, maar worden ons van bovenaf door God gegeven. Het enige wat je logisch kunt beredeneren, is in hoeverre iets of iemand mogelijk (!) een relevante bron van openbaring kan zijn en consistent doorredeneert op de openbaring. Maar ook dan blijft het afhankelijk van geloof en vertrouw

De meest uitgebreide definitie van de Drie-eenheid vind je in de Geloofsbelijdenis van Athanasius. Ik citeer eruit: Het katholieke geloof nu is, dat wij één God in de Drie-eenheid en de Drie-eenheid in de eenheid aanbidden, zonder de Personen te vermengen of het Wezen te delen. Want de Persoon van de Vader, die van de Zoon en die van de Heilige Geest zijn ieder een andere Persoon. Maar één is de Godheid van de Vader en van de Zoon en van de Heilige Geest, gelijk is hun heerlijkheid en gelijk van eeuwigheid hun majesteit. Zoals de Vader is, zo is de Zoon, zo is ook de Heilige Geest

De Drie-eenheid wordt echter in heel het christendom geleerd, niet alleen door de katholieke kerk. De oosters-orthodoxen leren het, de lutheranen, de calvinisten, de anglicanen, de baptisten, de doopsgezinden, de mennonieten, de evangelischen, de charismaten, noem maar op. De enige groep van enige betekenis die de Drie-eenheid afwijst is de groep van de Jehovah's Getuigen en haar afsplitsingen. En die wordt door geen enkele kerk als christelijk erkend. Iets wat ook geheel wederzijds is, dus even goede vrienden verder natuurlijk. Bedenk je wel dat er echt een aantal hele essentiële momente

Niemand kan zich dat voorstellen, omdat Gods wezen onbevattelijk voor ons os. Daarom zijn we afhankelijk van Gods openbaring, die ons leert dat Hij van alle eeuwigheid af aan drie Personen is. Alledrie de Personen zijn God, dus eeuwig en ongeschapen. Er kan dus nooit een moment zijn geweest dat Hij maar één Persoon zou zijn, alsof de andere twee later geschapen zouden zijn en dus niet werkelijk God. Toch is Hij wel maar één God. Dat maakt de Drie-eenheid zo'n mysterie. We kunnen daarvan iets ervaren in het huwelijk, als man en vrouw 'één vlees' worden, terwijl ze toch twee personen blijven.

God is niet in zijn eentje en ook nooit geweest. God is drie Personen: de Vader, de Zoon en de heilige Geest. Dat is ook precies de reden waarom Hij in zichzelf liefde kan zijn. De drie Personen houden volmaakt van elkaar op een wijze die wij niet kunnen bevatten en waarvan wij een glimp opvangen wanneer God de Zoon zijn leven voor ons geeft. Hij heeft ons ook niet geschapen omdat Hij ons nodig zou hebben, of omdat Hij anders eenzaam zou zijn of tekort zou komen. God is Algenoegzaam in zichzelf; Hij heeft niets en niemand nodig. Hij schiep ons omdat Hij ons wilde. Liefde wil zichzelf uitdele

Een klein voorbeeldje van hoe wij Gods geboden zodanig naar onze hand zetten, dat ze niet het heil brengen dat ze zouden kunnen brengen. In het OT staat een eenvoudig verbod op rente. Dit betekent dus dat je geen rente mag vragen als je iets uitleent. Leen je 2 euro uit, dan behoor je tevreden te zijn met 2 euro teruggave. Niet meer, niet minder. Hoe zijn wij nu met dit gebod omgegaan? Het jodendom constateert aan de hand van Exodus 22,24 dat het verbod op rente alleen voor leningen onder volksgenoten geldt. Fair punt, waardoor zij dus aan niet-Joden gewoon volop rente kunnen vragen en dat d

Dit vind ik nu net een buitengewoon interessant onderwerp, waar ik veel over nagedacht heb. Tot nu toe zijn dit in het kort mijn gedachten: Grote rijken verbrokkelen steeds meer als ze te machtig worden. Mythisch wordt hierover verhaald met de toren van Babel. God gedraagt zich daar als het ware als een boer die vol zorgen de stad ziet groeien. Zodra de mens te eensgezind wordt, jaagt God haar weer uiteen en brengt verwarring, mogelijk om te voorkomen dat we door onze macht in combinatie met de zonde onszelf zouden vernietigen. Mogelijk heeft God ook in zijn kerk enige keren zo gehandeld

Sta mij toe iets meer uit het betreffende bijbelgedeelte te citeren: En ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde; de eerste hemel en de eerste aarde waren verdwenen en de zee bestond niet meer. [...] Toen kwam een van de engelen met de zeven schalen die gevuld waren met de zeven laatste plagen, naar mij toe en zei: “Kom! Ik zal u de bruid, de vrouw van het Lam tonen.” En hij bracht mij in de geest op een zeer hoge berg en toonde mij de heilige stad, Jeruzalem, terwijl zij van God uit de hemel neerdaalde, stralend van de heerlijkheid Gods: zij schitterde als het kostbaarste gest

In sommige extreme gevallen moet je die keuze maken inderdaad.

Uiteraard moet je je eerst met je naasten verzoenen bij conflicten en mag je nooit zomaar mensen afwijzen omdat zij anders leven en denken. Maar soms kan dat niet meer en dan moet je kiezen: blijf je bij Christus en het evangelie, of geef je toe aan waar je niet aan toe moet geven omwille van de lieve vrede? Ook als je niet in Christus gelooft kun je soms voor zulke keuzes komen te staan. Stel dat een man zich ook tegen jou ronduit vrouwonvriendelijk gedraagt en ook zeer vrouwonvriendelijke principes aanhangt, ongeacht hoe je hem van het tegendeel probeert te overtuigen en ongeacht hoe vrien

Waar doelt @Chartreuse volgens jou dan op? Want volgens mij refereer ik in de laatste twee alinea's naar de innerlijke strijd die het echt willen goeddoen soms oplevert en heeft @Chartreuse het daar ook over. Alleen God kan ons inderdaad nog verlossen uit het kwaad en van het lijden, dat klopt inderdaad. Uit onszelf gaan we dat niet meer doen. Echter, dat we inmiddels aan deze situatie gewend zijn, betekent niet dat het intrinsiek bij ons hoort. We hebben niet voor niets dat hardnekkige paradijsverlangen, dat in vrijwel al onze levensbeschouwingen weer opsteekt. Ziektes hebben er ech

Dat is op zich waar... hier in het vrij rustige westen. Maar er zijn natuurlijk ook genoeg werelddelen waar het wel degelijk heel gevaarlijk is om andere keuzes te maken dan de overheid of je omgeving verwacht. En waar men wel degelijk letterlijk de wapens moet oppakken om vrijheid, veiligheid en rust te creëren. Ik denk dat de metafoor van de strijd daarom wereldwijd zo aansprekend is en niet alleen in het christendom. Het is iets waar veel mensen dagelijks mee te maken hebben en dat ook als een dreigende wolk boven ons kan hangen bij tijd en wijle. Ook in onze fictieve verhalen komt veel str