Robert Frans

Het is eigenlijk niet zo moeilijk. Wanneer een godsdienst zegt één God te aanbidden, dan ga je er vanuit dat zij één God aanbidt. Ze heeft jou echt niet nodig om te bepalen of zij monotheïstisch is of niet, dat kan zij prima zelf. Ook als de heiligen op goden uit andere religies zouden lijken, zijn het simpelweg geen goden zolang christenen ze niet als goden erkennen. Ook als de hindoestaanse goden op op zichzelfstaande entiteiten lijken, zijn het simpelweg enkel manifestaties van de ene God zolang hindoestanen dat zeggen. Als je wilt weten wat een godsdienst leert, dien je uit te gaan va

Jawel, want er wordt dan nog steeds uitgegaan van slechts één God. Het christendom kent geen meerdere goden, dus is zij per definitie monotheïstisch. De Vader, Zoon en Geest zijn drie Personen, maar wel slechts één God. Maria is überhaupt geen god, maar een heilige. Alleen als er meerdere goden in het spel zijn, al dan niet hiërarchisch geschikt, is er sprake van polytheïsme. Het hindoeïsme is zo ik begreep ook monotheïstisch, omdat de verschillende goden als manifestaties van de ene Schepper-God worden erkend. Het zijn dus geen zelfstandige goden, maar als het ware delen of verschijningen v

Ik zelf heb er geen problemen mee om het christelijk geloof als het meest waar te zien en het Evangelie als de vervulling van alles wat goed en schoon is in deze wereld, maar tegelijkertijd de vele lichten van waarheid in andere levensbeschouwingen te erkennen en ze daarin te respecteren tot hoog te achten. Ik herken veel van Christus en zijn Offer in de vele verhalen, rituelen, ideeën en mystieke tradities buiten het christendom en kan me soms zelfs nog meer verwant voelen met een andere godsdienst dan met een andere christelijke kerk. Die moderne Amerikaanse megakerken spreken mij bijvoorbee

@neohumanist Je weet toch wel dat het hindoeïsme en het boeddhisme ook veel religieuze kenmerken hebben? Ook zij kennen goden, hiernamaalsen (inclusief hellen), mystieke rituelen, hiërarchische verhoudingen tussen meesters en leerlingen, kloosterorden en complexe leringen over het bovennatuurlijke in relatie tot het natuurlijke. Net zoals jodendom, christendom en islam weer veel praktische leefregels, handreikingen en devoties kennen. Het is allemaal bepaald niet zo zwart-wit en het verschilt in al deze genoemde levensbeschouwingen ook enorm per stroming en per cultuur waar men de nadruk op le

God zelf is bovennatuurlijk en daardoor in principe niet waarneembaar voor onze natuurlijke lichamen. We zouden ook onmiddelijk sterven als Hij zich ten volle in onze natuur zou openbaren. We kunnen Hem nu dus niet zien, horen of voelen. Als we iets van Hem ervaren, dan is dat omdat Hij ons die ervaring geeft. Dit is toch wel een belangrijke nuance, omdat sommigen menen dat als je God niet ervaart, je dan wel niet dicht bij Hem zou zijn of wel niet genoeg zou geloven. Sommigen hangen zelfs hun redding aan het ontvangen van een of andere (mystieke) ervaring. Maar zo werkt dat dus niet per se.

Het is denk ik meer zo dat het niet iets is waarover je snel spreekt in het openbaar, omdat de persoonlijke ervaringen Gods iets intiems zijn en ook niet zonder meer te omschrijven. Het gaat verder en dieper dan vreugde en inspiratie alleen. Daarbij zijn we qua ervaring volstrekt afhankelijk van Gods voorzienigheid. Je kunt dit alles heel devoot doen, maar toch jarenlang totaal niets ervaren, of zelfs complete leegte en dorheid. Dat is dan net zo goed deel van Gods wil voor jou, als wanneer Hij je al heel snel allerlei mooie ervaringen zou geven. Meestal wisselen perioden van volheid en leegte

Ter aanvulling op wat @Willempie hierboven alreeds schreef: ik denk dat Hij bedoelt dat het celibataire leven voor veel mensen onbegrijpelijk overkomt, ook vandaag de dag. Het huwelijk of in elk geval het aanhouden van een seksueel actief leven wordt toch als een essentieel ideaal gezien, ook en vooral in onze verhalen. Natuurlijk werken de misbruikschandalen niet erg mee aan een (her)waardering van het celibaat, maar dergelijke misstanden en anderssoortige ellende kom je ook in het huwelijk tegen. We blijven zondaars, gebroken mensen, geneigd tot het kwaad. Toch blijft God ook mensen tot het

Ik luister zowel naar Genesis als naar Paulus. De Schrift geeft dus de ruimte om hierin je eigen keuzes te maken. Ook Jezus zelf, die wij als God erkennen, geeft aan dat er mensen zijn die zich onhuwbaar maken omwille van Gods rijk: Niet iedereen kan dit begrijpen, maar alleen zij aan wie het gegeven is. Er zijn onhuwbaren die zo uit de moederschoot zijn voortgekomen; en er zijn onhuwbaren die door de mensen zo gemaakt zijn; maar ook zijn er onhuwbaren die zichzelf onhuwbaar hebben gemaakt omwille van het Rijk der hemelen. Wie bij machte is dit te begrijpen, hij begrijpe het! -Matteüs

Dit topic is echter niet bedoeld om uitsluitend de aandacht te vestigen op autisme of neurodiversiteit. Het gaat mij meer om 'ondergesneeuwde' bevolkingsgroepen in het algemeen, waarvan ik ook enkele voorbeelden noemde. Ik gebruikte mijn eigen bevolkingsgroep enkel als persoonlijk voorbeeld. Daarbij is het door jou gelinkte topic gesloten. De aandacht vestigen op meer mediagenieke, charismatische bevolkingsgroepen maakt je sneller populair bij je eigen achterban, ongeacht of jij en je achterban nu voor of tegen zijn. Alleen kan dat dus wel ten koste gaan van andere bevolkingsgroepen die net

WIJ ZIJN ER OOK NOG... Wist je dat er een Autistic Pride Day op 18 juni en een Neurodiversity Pride Day op 16 juni bestaat? Ik zelf kwam er ook pas enkele dagen geleden achter, terwijl ik nota bene al zo lang weet dat ik 'neurodivers' ben. Het is niet op het nieuws geweest, het stond naar mijn weten nergens groot in de kranten en werd ook zeker nergens live uitgezonden. Terwijl vanmiddag een zekere andere Pride-optocht wél live wordt uitgezonden, lhbt volop in de schijnwerpers staat en hier al het zoveelste topic over dit onderwerp is geopend en ongetwijfeld weer veel reacties met dezelfd

Je vergeet de mogelijkheid om 2 en 4 met elkaar te combineren. Veel christenen zullen namelijk wel in deze 'categorie 5' vallen: zij gehoorzamen in elk geval de belangrijkste geboden, zij bidden regelmatig en gaan naar de mis of de eredienst, doen veel goeds in hun omgeving en vertrouwen op Gods liefde en voorzienigheid. Ook zijn er kloosters die het monastieke gebedsleven combineren met praktische werkzaamheden in de samenleving, zoals onderwijs, verpleging of de missie. Daarbij kun je van categorie 2 in elk geval niet zeggen dat zij uitsluitend gedreven wordt door haar persoonlijke wensen

In principe is de Bijbel geen politiek pamflet. De belangrijkste waarden voor een christen zijn de eerbiediging van het leven, de bescherming van het (klassieke) huwelijk en het gezin, de vrijheid van onderwijs en godsdienst, de intrinsieke waardigheid van de mens en het rentmeesterschap over de schepping. Deze waarden kunnen in allerlei politieke vormen worden gewaarborgd. Bij abortus kun je bijvoorbeeld allereerst inzetten op het verminderen van het aantal abortussen en niet zozeer op een algeheel verbod. En de bescherming van het huwelijk hoeft het vastleggen van alternatieve samenlevingsvo

Dat kan ik me best voorstellen. Toch houdt God ook van deze mensen en ziet Hij met erbarmen en mededogen op hen neer. En wie weet doen zij dat juist uit de meest liefdevolle intenties, die wij niet kennen, en doen zij in het verborgene misschien wel de meest prachtige werken. Daarom is het zo lastig om te oordelen over mensen en is ons dat niet toegestaan, omdat wij enkel zien wat wij (willen) zien, terwijl God alles weet. Maar als Gods genade inderdaad er voor iedereen is, dan ook en juist voor de mensen die wij onaangenaam, onaantrekkelijk, liefdeloos of ronduit slecht vinden. Christus kwam

Links handelt vanuit schuldgevoel, rechts vanuit hebzucht. Serieus weer: Traditioneel wil heel kort gezegd links een grotere overheid en rechts een grotere vrije markt. Maar vandaag de dag zijn de verschillende politieke partijen en standpunten zo diffuus, dat het moeilijk is om nog over links of rechts te spreken. Er zijn linkse partijen met enkele rechtse standpunten, rechtse partijen met enkele linkse standpunten, partijen die ergens in het midden zitten, partijen die überhaupt niet meer in deze twee gebieden in te delen zijn, etc. In landen als de VS is er feitelijk helemaal geen s

De katholieke kerk leert dat God hemel en aarde gemaakt heeft, dus ook alle natuurwetten, inclusief de tijd. Ze leert dat God zowel transcendent als immanent is. En ook leert zij wel degelijk dat de engelen in het begin voor of tegen God kozen en de kwade engelen uit de hemel werden geworpen. Tenslotte staat zij het elke gelovige toe om hierover verder na te denken en er eigen, goed onderbouwde ideeën over te ontwikkelen en te bediscussiëren, zolang ze maar niet strijdig zijn met het katholieke geloof zelf. Kortom, ik zeg en doe naar mijn weten dus niets wat tegen het katholicisme ingaat.

Vaak wordt het vergeleken met de zon. De zon schijnt voor iedereen om niet, of je nu goed of slecht leeft. Maar om van de zon te kunnen profiteren, moet je wel naar buiten, om zo haar licht en warmte op te vangen. Of anders minimaal de gordijnen opendoen en het raam openzetten. Dat is dan ook geen 'werk', maar je simpelweg openstellen voor haar gave, om zo warmte en licht te verkrijgen. Als jij op zijn genade antwoordt door zijn gaven welwillend te ontvangen, dus de bekering van het hart, het doopsel en de communie, dan ga je als het ware ook 'naar buiten', om zo open te staan voor zijn liefde

Je vindt het geloof sowieso verzonnen en nergens bewezen, dus dit zegt niet veel natuurlijk. Voor zover ik weet is hetgeen ik schrijf gewoon in lijn met de katholieke leer. Ik laat me graag corrigeren aan de hand van officiele kerkelijke uitlatingen als ik ernaast zit, of aan de hand van wetenschappelijke uitingen als ik op dát gebied ernaast zit, maar dit soort opmerkingen voegen mijns inziens daarin niet veel toe.

Dat bedoelde ik ook niet te zeggen. Hij schiep de engelen met een vrije wil en dus niet opzettelijk afvallig. De engelen kozen echter direct na of tegelijkertijd met hun schepping voor het goede of het kwade. De tijd ontstond immers pas bij de schepping van deze kosmos; daarvoor was er geen tijd en dus geen verleden, heden en toekomst. Alles was nu, volstrekt tijdloos. Dat kunnen wij ons nauwelijks voorstellen, zo gewend dat we zijn aan het leven in de tijd. Daardoor kunnen we ons ook geen ander beeld van de eeuwigheid vormen dan een eindeloos lange tijdslijn. Ondanks dat de tijd wellicht al

Dat kan het feest inderdaad ook zijn, als je het met die intentie op goede, bewuste wijze viert en het beste daarna natuurlijk ook daadwerkelijk de vastentijd in acht neemt. Wanneer carnaval echter slechts een excuus wordt om je lam te zuipen en de beest uit te hangen, dan gaat die mooie boodschap natuurlijk wel verloren. Dan is ook geen sprake meer van vrolijk en uitbundig feestvieren, maar van een vreugdeloos, plat hedonisme (en drankzucht) waar je uiteindelijk met een katerig gevoel weer uit komt. De theorie blijft dan slechts theorie. Het is overigens wellicht interessant te weten dat

Ik heb geen Netflix en kijk sowieso weinig televisie, maar het is altijd goed als ook vaders hun verantwoordelijkheid (blijven) nemen in het opvoeden van hun kinderen en dat ook normaal wordt gevonden. Een vader past dus niet op zijn kinderen als de moeder even weg is, maar doet dan precies hetzelfde als de moeder zou doen als de vader weg is. En papadagen bestaan net zo min als mamadagen. Bij het opvoeden en het onderwijzen van kinderen zijn mijns inziens dan ook zowel mannen als vrouwen nodig. Ze vullen elkaar mooi aan. Ook bij mijzelf zie ik dat ik als man niet zelden anders omga met mijn

Een totaal tegenovergestelde interpretatie die ik eens hoorde, stelde juist weer dat carnaval een voorafspiegeling is van de... hel. Omdat het juist het hemelse zou perverteren, zodat het uitmondt in een leeg, grenzeloos hedonisme en bepaald niet in de dienstbaarheid en zelfverloochening waar het Evangelie toe oproept. Carnaval zou dan samen met de veertigdagentijd en het paasfeest een drieluik vormen: carnaval als de hel, de veertigdagentijd als het louterende vagevuur en het paastriduum (Witte Donderdag, Goede Vrijdag, Paaswake, dus ook drie dagen!) als de hemel. Door alledrie de feesttijden

Wérden ze toen afvallige engelen, of wáren ze dat al? Immers, de eerste mensen werden ook al door een zekere engel verleid tot het eten van die boom. Toen was er dus al minimaal één afvallige (aarts)engel. Het is dus niet onwaarschijnlijk dat alle afvallige engelen toen al, wel, afvallig waren. Ik denk dat zodra de engelen geschapen waren, ze hun keuze hadden gemaakt. Althans, zo zou het er voor ons uit hebben gezien als wij door de lens van de tijd die gebeurtenis zouden waarnemen. Wanneer de afvallige engelen uit de hemel werden gezet, is weer een ander verhaal. Ik geloof dat dat gewoon

Ik zelf geloof dat engelen zuiver geestelijke wezens zijn, die in de hemel wonen en daarom in principe buiten tijd en ruimte staan. Dat betekent dat elke engel de keuze voor of tegen God in beginsel al ten volle gemaakt heeft en daarop niet kan terugkomen. Net zoals de natuurwetten vaststonden toen de oerknal eenmaal begonnen was. Goede engelen zullen dus onvoorwaardelijk God blijven liefhebben, kwade engelen zullen God onvoorwaardelijk blijven haten. Ze kunnen niet worden bekeerd, overtuigd of zelfs tot twijfelen worden gebracht. Waar wij mensen langzaam groeien in onze keuze, vertraagd door

Nee, want deze gaven zijn handelingen van God zelf. Het is God die jou bekeert, het is God die jou het doopsel toedient en het is God die jou zijn Lichaam en Bloed laat nuttigen. Ook jullie geloven dat je het Offer van Christus moet aanvaarden om gered te worden. En dat aanvaarden doe je door Gods gaven daartoe aan te nemen. Het geloof is niet enkel het aanhouden van een gedachte, maar doe je met heel je wezen. Net zoals een kind niet voor de liefde van zijn moeder werkt door te eten wat zij hem bereidt en de kleding aan te (laten) trekken die zij hem geeft, maar het eten en de kleding vanuit

Uitsluitend door genade worden we gered en kunnen we met God verzoend worden. Hij zet altijd de eerste stap. Aan dat werk kunnen wij niets aan- of afdoen, behalve dan zijn genade wel of niet aanvaarden door bekering, doopsel en communie. Hoe wij vervolgens verder met Hem leven, bepaalt welke verdere schatten we in de hemel verzamelen. Die schatten worden ook wel verdiensten genoemd, maar ook zij komen voort uit Gods genade. Hij schenkt ons niet zijn gaven omdat wij daar recht op zouden hebben, maar omdat Hij van ons houdt, ons wil redden uit het kwaad en daartoe graag met ons zijn liefde en ri