Robert Frans

Emoties en ervaringen zijn goed noch kwaad; het hangt van de situatie af welke emotie gepast is. Soms is blijdschap heel gepast, soms juist droefheid. In het christendom wordt rouwmoedigheid om je zonden als essentiëel geacht bij elke bekering, maar ook vreugde en dankbaarheid om Gods liefde. Geen enkele emotie of ervaring is daarbij een doel op zich en het is Gods genade die bepaalt welke weg je hierin zult gaan. Of je nu heilige tranen vergiet om de wereld in zonde gezonken of uitbarst in heilige vreugde om Gods weldaden en schoonheid, of simpelweg helemaal niets voelt en ervaart, je bent da

Allereerst ben ik niet oosters-orthodox, dus kun je me daar in principe niet op aanspreken. Maar feitelijk hebben iconen voor orthodoxen ongeveer dezelfde functie als de Schrift, maar dan beeldend in plaats van literair. Veel gelovigen, protestanten incluis, ervaren Gods aanwezigheid door het lezen en biddend overwegen van de Schrift. Door de Schrift spreekt de Geest tot zowel de kerk als de individuele gelovige. Zo kun je dus ook veronderstellen dat God aanwezig is in de Schrift, als je haar leest en overweegt. Ook woorden en teksten zijn als het ware beelden, die Gods liefde voor ons bevatte

Nee hoor. Ik spreek ook helemaal niet vanuit mijn persoonlijke voorkeuren. Zelf vind ik het beeld van God als Moeder ook mooi en ik wil zelfs de heilige Geest nog weleens zien als een mooie, jonge vrouw met letterlijk vlammend rood haar. En wie weet spreken we Hem in de hemel alsnog aan als Moeder, wie zal het zeggen? De reden dat ik daar hier niet zo over schrijf, is juist omdat ik niet zomaar mijn persoonlijke voorkeuren als argumenten wil gebruiken. Ik ben dan ook niet toegetreden tot de katholieke kerk vanwege de geboden en rituelen, maar omdat ik geloof dat zij Gods openbaring, onda

Heilspedagogie betekent natuurlijk niet dat Hij zichzelf tegen kan spreken. In de kerk zie ik die verandering echter (nog) niet gebeuren. Het zou ook een behoorlijke verandering in bijvoorbeeld de liturgie betekenen en in de sacramenten. In theorie kan het best zijn dat God de kerk door de eeuwen heen langzaam naar God de Moeder wil leiden, maar dan gaan wij dat zeer waarschijnlijk in elk geval nog niet meemaken. Tot die tijd is het dus wel zo beleefd om Hem met het voornaamwoord aan te spreken waar Hij zich nu voornamelijk mee identificeert. Ik geloof niet in een dicterende God, maar

Ik moet me wat duidelijker uitdrukken. Wat ik bedoelde is niet een algeheel verbod op kunstuitingen waarin God wordt uitgebeeld. Ook in veel geestelijke of literaire werken wordt God sprekend opgevoerd of een uiterlijk gegeven dat past bij het betreffende verhaal. In het persoonlijk leven kunnen bepaalde beelden ook handig zijn om de relatie met God meer handen en voeten te geven en is daar in samenspraak met het Evangelie en je geweten ook meer vrijheid in. Je moet alleen wel ervoor waken dat je je beelden niet verabsoluteerd, niet verward met de aanwezigheid van God zelf. Net zoals je je er

Het zou inderdaad niet uitmaken als de Schrift dat ook niet zou doen. Als God daarin evenveel Moeder als Vader zou worden genoemd, of als er überhaupt geen ouderlijke aanspreekvormen zouden worden gebruikt. Maar dat gebeurt dus niet. Hij laat zich in de Schrift en ook in de geloofstraditie consequent Vader noemen, tot in het belangrijkste gebed dat Jezus ons leerde. Het maakt voor Hem dus blijkbaar wél uit hoe wij Hem noemen, anders zou dit niet zo gebeurd zijn. Als ik schrijf dat we geen beelden mogen aanhouden, dan bedoel ik daarmee dat we enkel God mogen noemen zoals Hij zichzélf openbaart.

De kwestie is dat we überhaupt geen beelden van God mogen maken. Want beelden doen onvermijdelijk tekort aan wie Hij is. We noemen Hem niet Vader omdat wij dat een beter beeld zouden vinden, maar omdat Hij zich zo aan ons heeft geopenbaard. En wel ook in het Evangelie zelf, als Jezus het belangrijkste gebed laat beginnen met 'Onze Vader'. Dat betekent niet dat we Hem enkel als mannelijk of vaderlijk hoeven te zien, want zoals het artikel al aangeeft staan er ook een paar vrouwelijke, moederlijke eigenschappen van Hem in de Schrift. Ook in de kunsten wordt Hij soms vrouwelijk uitgebeeld. God

Wat voor belang zou het Vaticaan er dan precies bij hebben om de Godsnaam te verbergen?

1. Sommige dingen zijn veranderlijk, andere dingen niet. Dat zie je eigenlijk bij elke organisatie, elke gemeenschap en ook bij elk individu. Mij lijkt dat een prima zaak en dus geen reden om te doen alsof dat bij de kerk ineens heel vreemd zou zijn. 2. De daden van de inquisitie waren inderdaad geen essentieel onderdeel van de geloofstraditie, maar van het kerkelijk beleid in die tijd. En zelfs veel zonden uit die tijd waren niet eens altijd officieel beleid, maar een corruptie ervan. 3. We sluiten geen homohuwelijken vanwege onze huwelijksvisie, niet vanwege homohaat. Er zit een gr

We kennen binnen de kerk een hiërarchie van waarheden. Niet alles wat de paus of de Heilige Stoel zegt of besluit is dogmatisch en onveranderlijk van aard.

Het protestantisme. Het ultramontanisme was kort gezegd vooral een reactie op de Reformatie. Ideeën voor een synodale kerk waren er toen al, zo ik begreep, totdat men zag hoe dat binnen de Reformatie vooral tot conflicten en verdeeldheid leidde. Men vond het daarom belangrijk dat er iemand was die de eenheid van de kerk bleef bewaren en in gezaghebbende zaken namens Christus het laatste woord bleef houden. Diegene werd de paus. De vraag is nu in hoeverre de paus absoluut gezag behoort te behouden, of dat álle bisschoppen in dat gezag moeten delen, óók als dat kan betekenen dat verschille

Dat valt mij ook wel op. Volgens mij kun je hele delen uit die brief invoegen in het evangelie naar Johannes als redevoeringen van Jezus, met een paar kleine aanpassingen hier en daar, zonder dat het zou opvallen. Hetzelfde geldt mijns inziens ook voor de brief van Jakobus in relatie tot het evangelie naar Matteüs. Die brief komt mij vaak over als een soort verlengde bergrede, zowel qua stijl als qua inhoud.

Dank voor je compliment. De rooms- katholieke kerk is niet de enige kerk die de eucharistie viert. Alle andere katholieke kerken geünieerd met Rome doen dat ook, evenals verschillende katholieke kerken die op zichzelf staan, de oosters-orthodoxe kerken en sommige protestantse kerken. Feitelijk vormen protestanten die de eucharistie en de andere sacramenten radicaal afwijzen wereldwijd een minderheid. En zelfs daar zie je hier en daar meer katholieke gebruiken en riten terugkeren en zijn er protestanten die weliswaar hun heilig avondmaal niet als sacrament vieren, maar toch wel het als mystieke

Wat Hij Maria verleende was een zeer speciale gunst, omdat zij zijn Moeder zou worden en de kracht moest ontvangen deze unieke roeping waar te maken. Wijzelf kunnen door het doopsel verlost worden van de erfzonde en door gebed, sacramenten en naastenliefde van de neiging tot het kwade. Maria is zo samen met Jezus zelf voor ons een voorbeeld van hoe een leven zonder zonde eruit ziet. Die gunst mogen wij ook genieten, maar nu nog niet. Ook zij wisten op hun manier van het Offer. Als je de oude godsdiensten verkent, komt het offer heel vaak terug als thema, zelfs nog in de vorm van sterve

Wij geloven echter dat Maria wel degelijk door het Offer van Jezus verlost werd, maar als het ware met terugwerkende kracht. Dat klinkt misschien wat vreemd, maar als Christus als God zijnde buiten tijd en ruimte staat, kan Hij de vruchten van zijn Offer ook op alle tijden en plaatsen toepassen. Daardoor kan Hij ook voor jou en mij gestorven zijn, al zit er tweeduizend jaar afstand tussen ons en het Offer. Daardoor kon Hij ook met zijn apostelen het Laatste Avondmaal vieren en daarin voor het eerst hen zijn Lichaam en Bloed uitreiken, al was het Offer daartoe nog niet gebracht. Als we de

Je citeert zelf al de juiste bijbelteksten over Maria's status. Het is de engel Gabriël die haar de begenadigde noemt, ook wel vertaald als 'vol van genade'. Ze werd na haar conceptie van de erfzonde en de gevolgen ervan verlost, om zo Jezus volmaakt te kunnen ontvangen. Net zoals in het OT de ark van het verbond in het bijzonder geheiligd en gereinigd werd om Gods woord te ontvangen. Daarom was zij dus vol van genade, zodat zij ten volle Gods Moeder kon zijn en de zonde geen scheiding tussen Jezus en haar kon brengen. En profeteert zij niet zelf in het Magnificat (Lc 1,48) dat alle geslachten

Die negatieve draai bestaat echter wel. Het zal ongetwijfeld niet de normale gang van zaken zijn, maar er bestaan wel moeders en vaders die hun kind smoren met hun bezitsdrang. Dus ja, ook zulke mooie emoties kunnen negatief uitvallen als je ze niet beheerst. Misschien vind je dat een nare boodschap, maar het is wel de realiteit. Geen enkele emotie kan een doel op zichzelf zijn. Het doel is altijd Gods liefde, waar al het goede uit voortkomt. Er is dan ook geen enkele emotie waar geen misbruik van kan worden gemaakt, die niet kan worden geperverteerd. Als je je uitsluitend op Gods liefde

In het centrum van Gods liefde, net zoals wij daar ook zijn. Maria wordt vereerd als de Moeder van God, met ongeveer dezelfde status als de koningin-moeder in het oude oosten. God blijft God en als Koning oneindig verheven boven wie dan ook. Maar Maria geniet wel een bijzonder gezag en haar gebed wordt altijd verhoord. Ze is dus geen vierde Persoon in de Drievuldigheid.

Eigenlijk wel ja. Je positieve emoties onderwerpen betekent namelijk niet dat je ze niet mag hebben, maar alleen dat je ze overgeeft aan God ter genezing en heiliging. Zodat ze je niet tot zonde leiden. Als moederliefde bijvoorbeeld overgaat tot een verstikkende bezitsdrang jegens het kind, dan is dat vaak nog moeilijker uit te roeien dan haat jegens een kind. Omdat moederliefde zo hoog gewaardeerd wordt en bezitsdrang daar zo op kan lijken. De liefde, of eigenlijk het gebrek eraan, moet dan alsnog onderworpen worden en gericht op God. Hoe hoger gewaardeerd een emotie is, hoe dieper men ermee

Ik had daar inhoudelijk al op gereageerd dat die gelijkenis sowieso mijns inziens ongepast is, daar het huwelijk een voorafbeelding is van de liefde tussen Christus en zijn Bruid de Kerk. Je kunt niet alle menselijke vormen van liefde en genegenheid zonder meer op de liefde tussen de drie Personen van God toepassen, ook al komt elke vorm van liefde van God vandaan. Zelfs als een gelijkenis bijbels gezien gepast zou zijn, kan het zo zijn dat deze in de gemeenschap waarin je verkeert toch te bevreemdend wordt ervaren en je dus alsnog een andere gelijkenis zult moeten vinden. Maar ook dan is

Ik blijf gewoon bij mijn standpunt. Dit topic gaat niet over kindermisbruik en zij die onschuldig daaraan zijn, hebben het recht om gewoon vrijuit te kunnen blijven spreken over seksualiteit, ongeacht wat ze geloven en vinden. En mensen zijn onschuldig tot het tegendeel bewezen is, ook als misbruik in bepaalde kringen veel voorkomt.

De houding van de kerk is nu dat misbruikers moeten worden bestraft en dat onschuldigen gewoon vrijuit blijven gaan. Zij die geen misbruik plegen of hebben gepleegd, mogen gewoon vrijuit over liefde en seksualiteit blijven praten en hoeven zich absoluut niet schuldig te voelen als zij in seksualiteit een voorafschaduwing van Gods liefde zien. En het is echt niet zo dat alle seksuele contacten tussen katholieken vormen van misbruik zijn hè. Verreweg de meeste katholieken hebben gewoon seks op vrijwillige basis en gruwelen van het kindermisbruik. Zij hoeven zich dus ook niet het zwijgen hierover

Ik had begrepen dat donkere materie ook voor ons volstrekt onwaarneembaar is. We weten niet wat het is, waar het is en welke invloeden het nu precies uitoefent in het waarneembare universum. Toch wordt met het bestaan rekening gehouden, voor zover ik begrijp, omdat het mogelijk meer antwoorden kan geven op vragen die we hebben over het universum. Er wordt zelfs vanuit gegaan dat het universum voor het grootste deel daaruit bestaat. Ook kunnen we niet verder kijken dan drie dimensies, maar gaan we wel uit van meerdere dimensies, al dan niet 'opgerold'. En natuurlijk kunnen we het binnenste van

Volgens mij haal je nu wel enkele mystieke beelden door elkaar, wat soms nogal verwarrende resultaten oplevert. Het huwelijk wordt bijvoorbeeld over het algemeen als voorafbeelding gezien voor de liefde tussen Christus en zijn Bruid, de Kerk. De Kerk als Bruid en de Kerk als het Lichaam van Christus kun je mijns inziens niet zomaar door elkaar heen gebruiken. Het 'huwelijk' tussen Christus en de Kerk, gesloten op het kruis, brengt vervolgens inderdaad nieuw leven voort door het doopsel, als de gelovige wedergeboren wordt en zo zijn of haar ja-woord geeft. In het rozenkransgebed spreken we

Chartreuse schreef dat de mensheid in het algemeen zich voortplant en in gemeenschappen leeft. Daarop reageerde jij met de nuancering dat dat bij jou niet opgaat. Waarop ik aangaf dat het spreken in dergelijke algemeenheden noodzakelijk is voor een discussie die het individu overstijgt. Met correcte algemeenheden doel ik eenvoudigweg dat de algemeenheden wel feitelijk moeten kloppen. Ik denk dat we het echter wel voldoende hierin met elkaar eens zijn om dat nu te laten rusten en ons te concentreren op de discussie zelf.