Robert Frans

Welk oordeel? Het enige wat God doet bij Job, is pochen over zijn schepping, over hoe machtig Hij wel niet is. Hij oordeelt helemaal niet over Job, maar daagt hem enkel in stevige woorden uit te antwoorden. Waarop Job vervolgens zichzelf overgeeft. En zelfs die overgave kun je nog lezen als een uitdaging aan Gods adres: 'Tuurlijk, als met U toch niet te praten valt, dan zwijg ik wel, dan geef ik mij wel over...' Waarop God vervolgens inbindt. Lees die overgavetekst van Job maar eens op meer spottende toon en het klopt dan nog steeds met het verhaal. Sterker nog: op het eind oordeelt God

Judas was daar inderdaad nog bij, maar Mattias waarschijnlijk ook al, hoewel nog niet als een van de twaalf leerlingen. In Handelingen 1,21-22 werd immers gesteld: 'Dus moet een van de mannen die tot ons gezelschap behoorden gedurende de tijd dat de Heer Jezus onder ons verkeerde, vanaf het doopsel van Johannes tot de dag, waarop Hij van ons werd weggenomen, met ons een getuige worden van zijn verrijzenis.' Mattias was dus geen onbekende bij Jezus en de apostelen en behoorde waarschijnlijk tot de vaste kring van zeventig leerlingen. Jezus' voorzegging hier kan twee dingen betekenen: 1. J

Judas werd na Jezus' hemelvaart vervangen door Mattias (Handelingen 1, 12-26). Hij is dus de twaalfde apostel.

Ik zie zelf geen problemen met roetveegpieten, zoals die nu steeds meer gemeengoed worden. Het is wat lastiger met het onherkenbaar maken van de Pieten, maar ze zien er nog steeds gewoon als traditionele Pieten uit en dat is mijns inziens het belangrijkst. Ook is de discussie meer geluwd en komt de agressie eigenlijk alleen nog van voorstanders van de klassieke zwarte Piet. Er is denk ik nu dus meer ruimte om gewoon meer met elkaar rekening te houden hierin op persoonlijk vlak. Het wordt alleen een probleem als men de eigen betekenis van een symbool wil doordrukken en niet kan accepteren

In de geciteerde alinea's komen vrij veel verwijzingen naar Schriftgedeelten voor. Die heb ik niet allemaal geciteerd of kon ik niet meekopiëren, dus ik kan je aanraden de link eronder te volgen en de alinea's zelf te lezen. In de Catechismis van de Katholieke Kerk gaan alinea's 396-409 (hier te lezen) uitgebreid in op het ontstaan, het karakter en de gevolgen van de erfzonde. Sta me toe enkele belangrijke delen daaruit te citeren, met de uitnodiging om ze allemaal te lezen voor het meest volledige verhaal: Uit alinea 397: De mens heeft, door de duivel verleid, in zijn hart het vertr

Daarvoor kan ik uit twee belangrijke alinea's citeren uit de dogmatische constitutie Lumen Gentium, die tijdens Vaticanum II werd opgesteld. Uit alinea 9: In elke tijd en uit elk volk is ieder, die God vreest en het goede doet, Hem welgevallig. God heeft echter de mensen niet ieder afzonderlijk, buiten elke onderlinge verbondenheid om, willen heiligen en redden, maar Hij heeft hen willen maken tot een volk, dat hem in waarheid zou erkennen en Hem in heiligheid zou dienen. [...] Hij heeft uit Joden en heidenen een volk geroepen, dat een eenheid zou vormen niet naar het vlees, maar in

Weet ik. Ik wilde enkel tegenspreken dat deze leer naïef zou zijn. In hoeverre zij juist en waar is, is natuurlijk weer een andere discussie.

De grootste christelijke kerken wereldwijd leren echter de erfzonde en verstaan het verhaal van Adam en Eva wel degelijk ook meer universeel. Ik denk zelfs dat zonder die universelere duiding van de Bijbel, de Bijbel en ook het christendom überhaupt nooit wereldwijd verspreid zou zijn geraakt. Het christendom zou dan waarschijnlijk een exclusief joodse sekte zijn gebleven. De 'orthodoxe' visie is dus wel degelijk maatgevend. Dat doet niets af aan het gegeven dat er inderdaad ook andere visies zijn, maar zelfs kerken die de leer van de erfzonde afwijzen (zoals de oosters-orthodoxe kerk, di

Misschien is het interessanter om bij een totalitaire samenleving eens verder te kijken dan overheden alleen. Zuid-Korea bijvoorbeeld is weliswaar een democratie, maar in de praktijk zijn er nog altijd hele stevige machtsstructuren die bepalen hoe mensen moeten leven en denken en die een zeer ingrijpende invloed uitoefenen op hun levenskeuzes, financiële situatie, vriendenkring, cultuur en levensbeschouwing, etc.. Alleen zijn het daar geen grote overheden, maar grote bedrijven die deze macht cultiveren. Bedrijven oefenen er een absolute, hiërarchische macht uit over hun werknemers, zo had ik e

Wie bepaalt of een leer achterhaald is? En op basis waarvan precies? Wanneer is een leer precies achterhaald? Als zij niet meer algemeen beleden wordt, of als jij het er niet mee eens bent?

Waarom hebben ze in de NBV21 het dan weer aangepast naar het al geciteerde 'Dit is ze!', als de NBV de emancipatie zou willen bevorderen?

Er zijn altijd al verschillende zienswijzen op het Offer geweest. De voldoeningsleer is er slechts één van. Zij is vooral binnen het protestantisme gemeengoed, waardoor in een vooral protestantse of protestants geïnspireerde omgeving het kan lijken alsof het de enige, meest authentieke leer is. Maar dat is zij dus niet.

Emoties en ervaringen zijn goed noch kwaad; het hangt van de situatie af welke emotie gepast is. Soms is blijdschap heel gepast, soms juist droefheid. In het christendom wordt rouwmoedigheid om je zonden als essentiëel geacht bij elke bekering, maar ook vreugde en dankbaarheid om Gods liefde. Geen enkele emotie of ervaring is daarbij een doel op zich en het is Gods genade die bepaalt welke weg je hierin zult gaan. Of je nu heilige tranen vergiet om de wereld in zonde gezonken of uitbarst in heilige vreugde om Gods weldaden en schoonheid, of simpelweg helemaal niets voelt en ervaart, je bent da

Allereerst ben ik niet oosters-orthodox, dus kun je me daar in principe niet op aanspreken. Maar feitelijk hebben iconen voor orthodoxen ongeveer dezelfde functie als de Schrift, maar dan beeldend in plaats van literair. Veel gelovigen, protestanten incluis, ervaren Gods aanwezigheid door het lezen en biddend overwegen van de Schrift. Door de Schrift spreekt de Geest tot zowel de kerk als de individuele gelovige. Zo kun je dus ook veronderstellen dat God aanwezig is in de Schrift, als je haar leest en overweegt. Ook woorden en teksten zijn als het ware beelden, die Gods liefde voor ons bevatte

Nee hoor. Ik spreek ook helemaal niet vanuit mijn persoonlijke voorkeuren. Zelf vind ik het beeld van God als Moeder ook mooi en ik wil zelfs de heilige Geest nog weleens zien als een mooie, jonge vrouw met letterlijk vlammend rood haar. En wie weet spreken we Hem in de hemel alsnog aan als Moeder, wie zal het zeggen? De reden dat ik daar hier niet zo over schrijf, is juist omdat ik niet zomaar mijn persoonlijke voorkeuren als argumenten wil gebruiken. Ik ben dan ook niet toegetreden tot de katholieke kerk vanwege de geboden en rituelen, maar omdat ik geloof dat zij Gods openbaring, onda

Heilspedagogie betekent natuurlijk niet dat Hij zichzelf tegen kan spreken. In de kerk zie ik die verandering echter (nog) niet gebeuren. Het zou ook een behoorlijke verandering in bijvoorbeeld de liturgie betekenen en in de sacramenten. In theorie kan het best zijn dat God de kerk door de eeuwen heen langzaam naar God de Moeder wil leiden, maar dan gaan wij dat zeer waarschijnlijk in elk geval nog niet meemaken. Tot die tijd is het dus wel zo beleefd om Hem met het voornaamwoord aan te spreken waar Hij zich nu voornamelijk mee identificeert. Ik geloof niet in een dicterende God, maar

Ik moet me wat duidelijker uitdrukken. Wat ik bedoelde is niet een algeheel verbod op kunstuitingen waarin God wordt uitgebeeld. Ook in veel geestelijke of literaire werken wordt God sprekend opgevoerd of een uiterlijk gegeven dat past bij het betreffende verhaal. In het persoonlijk leven kunnen bepaalde beelden ook handig zijn om de relatie met God meer handen en voeten te geven en is daar in samenspraak met het Evangelie en je geweten ook meer vrijheid in. Je moet alleen wel ervoor waken dat je je beelden niet verabsoluteerd, niet verward met de aanwezigheid van God zelf. Net zoals je je er

Het zou inderdaad niet uitmaken als de Schrift dat ook niet zou doen. Als God daarin evenveel Moeder als Vader zou worden genoemd, of als er überhaupt geen ouderlijke aanspreekvormen zouden worden gebruikt. Maar dat gebeurt dus niet. Hij laat zich in de Schrift en ook in de geloofstraditie consequent Vader noemen, tot in het belangrijkste gebed dat Jezus ons leerde. Het maakt voor Hem dus blijkbaar wél uit hoe wij Hem noemen, anders zou dit niet zo gebeurd zijn. Als ik schrijf dat we geen beelden mogen aanhouden, dan bedoel ik daarmee dat we enkel God mogen noemen zoals Hij zichzélf openbaart.

De kwestie is dat we überhaupt geen beelden van God mogen maken. Want beelden doen onvermijdelijk tekort aan wie Hij is. We noemen Hem niet Vader omdat wij dat een beter beeld zouden vinden, maar omdat Hij zich zo aan ons heeft geopenbaard. En wel ook in het Evangelie zelf, als Jezus het belangrijkste gebed laat beginnen met 'Onze Vader'. Dat betekent niet dat we Hem enkel als mannelijk of vaderlijk hoeven te zien, want zoals het artikel al aangeeft staan er ook een paar vrouwelijke, moederlijke eigenschappen van Hem in de Schrift. Ook in de kunsten wordt Hij soms vrouwelijk uitgebeeld. God

Wat voor belang zou het Vaticaan er dan precies bij hebben om de Godsnaam te verbergen?

1. Sommige dingen zijn veranderlijk, andere dingen niet. Dat zie je eigenlijk bij elke organisatie, elke gemeenschap en ook bij elk individu. Mij lijkt dat een prima zaak en dus geen reden om te doen alsof dat bij de kerk ineens heel vreemd zou zijn. 2. De daden van de inquisitie waren inderdaad geen essentieel onderdeel van de geloofstraditie, maar van het kerkelijk beleid in die tijd. En zelfs veel zonden uit die tijd waren niet eens altijd officieel beleid, maar een corruptie ervan. 3. We sluiten geen homohuwelijken vanwege onze huwelijksvisie, niet vanwege homohaat. Er zit een gr

We kennen binnen de kerk een hiërarchie van waarheden. Niet alles wat de paus of de Heilige Stoel zegt of besluit is dogmatisch en onveranderlijk van aard.

Het protestantisme. Het ultramontanisme was kort gezegd vooral een reactie op de Reformatie. Ideeën voor een synodale kerk waren er toen al, zo ik begreep, totdat men zag hoe dat binnen de Reformatie vooral tot conflicten en verdeeldheid leidde. Men vond het daarom belangrijk dat er iemand was die de eenheid van de kerk bleef bewaren en in gezaghebbende zaken namens Christus het laatste woord bleef houden. Diegene werd de paus. De vraag is nu in hoeverre de paus absoluut gezag behoort te behouden, of dat álle bisschoppen in dat gezag moeten delen, óók als dat kan betekenen dat verschille

Dat valt mij ook wel op. Volgens mij kun je hele delen uit die brief invoegen in het evangelie naar Johannes als redevoeringen van Jezus, met een paar kleine aanpassingen hier en daar, zonder dat het zou opvallen. Hetzelfde geldt mijns inziens ook voor de brief van Jakobus in relatie tot het evangelie naar Matteüs. Die brief komt mij vaak over als een soort verlengde bergrede, zowel qua stijl als qua inhoud.

Dank voor je compliment. De rooms- katholieke kerk is niet de enige kerk die de eucharistie viert. Alle andere katholieke kerken geünieerd met Rome doen dat ook, evenals verschillende katholieke kerken die op zichzelf staan, de oosters-orthodoxe kerken en sommige protestantse kerken. Feitelijk vormen protestanten die de eucharistie en de andere sacramenten radicaal afwijzen wereldwijd een minderheid. En zelfs daar zie je hier en daar meer katholieke gebruiken en riten terugkeren en zijn er protestanten die weliswaar hun heilig avondmaal niet als sacrament vieren, maar toch wel het als mystieke