Robert Frans

Toch wil ik hier even een nuance plaatsen. Over die Westboro Baptist Church zijn we beiden het wel eens dat zij zich buitengewoon liefdeloos en onbeschoft gedragen door uitvaarten te verstoren met hun hatelijke protestborden. Maar verder hebben gemeenschappen, kerkelijk of niet kerkelijk, natuurlijk wel de vrijheid om de insteek van de uitvaarten die zij houden te bepalen. Binnen de katholieke kerk is de liturgie bijvoorbeeld vrij nadrukkelijk een gebed voor de overledene, waarin ook tijdens de homilie het leven van de overledene in het licht van het evangelie wordt geplaatst. In protestant

Kransen in die tijd waren echter ook daadwerkelijk vergankelijk. Ze waren immers van echte planten gemaakt en die gaan dood, zo zonder water en wortels. En het loon van het evangelie is ook daadwerkelijk onvergankelijk, want zij behelst Christus zelf. Paulus gebruikt de krans dus niet om de atleet als nutteloos af te schilderen, maar enkel ter vergelijking met de "onvergankelijke krans." Hij gebruikt zelfs het beeld van de atleet om de gelovigen te bemoedigen net zo toegewijd en net zo gedisciplineerd te zijn. Hij spreekt dus zowel positief als relativerend over de sport: het kent veel goede

Doel je soms op 1 Korintiërs 9, 24-27, Dat beloof ik? [24] U weet het: alle hardlopers in het stadion rennen om het hardst, maar slechts één wint er. Ren dan om te winnen! [25] Atleten ontzeggen zich alles. Zij doen dat om een vergankelijke krans te winnen, wij doen het voor een onvergankelijke. [26] Ik loop dan ook niet zomaar wat, ik ben geen bokser die in de lucht slaat. [27] Ik hard mijzelf en houd mij onder strikte tucht om niet, na voor anderen gepredikt te hebben, zelf verworpen te worden. Dat is voor zover ik weet het enige gedeelte waarin Paulus over atleten schrijft, maar hier i

TTC, ik ben geen Jehovah's Getuige.

Die eindtijdsdata destijds werden toen in de Wachttoren en Ontwaakt! uitgebreid verkondigd en neergezet als absoluut waar. En deze twee bladen vormen het belangrijkste officiele communicatiekanaal van het WTG. In het bijzonder de Wachttoren wordt dan ook wekelijks intensief bestudeerd en sinds enkele jaren komt deze uit in een publieksversie voor de velddienst, en een studieversie voor meer verdieping. Je mag het WTG dus wel degelijk houden aan wat in deze bladen en ook in haar andere lectuur geschreven staat, zeker omdat JG gehoorzaamheid schuldig zijn aan wat het WTG leert. Als in die bla

Nou, ik gebruik het bijbelse beeld eigenlijk vooral om aan te geven dat je het gesprek met zo iemand beter kan staken, omdat diegene toch niet wil luisteren. Het is nu eenmaal goed katholieke traditie om bijbelse beelden als verduidelijkende illustraties te gebruiken voor wat je wil zeggen, ook (lees: vooral) als het volledig buiten de context van het bijbelse verhaal zelf staat.

Wie de hoer ook geweest mag zijn, Johannes zag het in elk geval totaal niet aankomen. In het hoofdstuk wordt immers beschreven dat hij zeer verbaasd was bij het zien van haar. En dat nadat hij zonder verbazing vele vreemde, angstaanjagende visioenen had gezien. De combinatie hoer-beest was hem blijkbaar dus totaal vreemd, iets wat hij volstrekt niet had verwacht, of als mogelijk had geacht. De Kerk als hoer zou dus wel passen daarin. Wie zou nu verwachten dat uitgerekend de Kerk het beest zou berijden? Mij zou dat ook zeker verbazen, zelfs na het zien van al die andere visioenen. Maar wat Ã

Pieternel, als je over de katholieke Kerk wil discussieren, dan zul je eerst meer kennis over haar moeten opdoen, want nu spreek je over alles behalve de katholieke Kerk. Je spreekt nu enkel over een door ouderwetse, antipaapse propaganda geconstrueerde kerk waar geen enkele katholiek te vinden is. Je kunt dus blijven ontkennen wat St. Ignatius en Thorgrem je proberen uit te leggen, maar dan kies je er dus welbewust voor om het níét over de katholieke Kerk zelf te hebben. Dat is prima, maar dan kun je beter gelovigen zoeken die tot de door jou geconstrueerde kerk behoren. Zal bijzonder las

Je schreef dat de topicstarter, Jantien dus, zich moet afvragen of zij met iemand verder wil die meer van zijn ouders houdt dan van haar. Dat is dus haar tegen zijn ouders uitspelen en dat moet je niet doen. Hij kan namelijk prima zowel van haar als van zijn ouders houden, hij hoeft geen keuze daarin te maken. Het is ook niet aan ons om zomaar te beslissen wat zijn ouders wel of niet zouden moeten doen, of wat hij zou moeten doen. Ook jij zult je grenzen hebben in wat je wil dat je kind doet op vakantie en wat niet. In hoeverre je dan toch je kind zelf laat beslissen of niet, dat zal afhangen

Je mag nooit, nooit, nooit op die manier jezelf uitspelen tegenover de ouders. Je mag nooit iemand zomaar dwingen tot een dergelijke keuze. Oók niet in een huwelijk en zélfs niet als de ouders de ander zouden mishandelen. Echt, zo'n keuze afdwingen is het meest nare wat je iemand aan kan doen. Bedenk wel dat in het geval van deze casus zijn ouders hem al twintig jaar onvoorwaardelijk liefhebben, voor hem zorgen en al twintig jaar een diepe band met hem hebben die niemand kan evenaren. De topicstarter, met alle erkenning voor haar liefde jegens hem, komt slechts om de hoek kijken. Ook in ee

Je kunt hier het beste met zijn ouders over praten. De situatie van zijn zus is hierin niet relevant, want wellicht heeft zij daarover afspraken gemaakt met de ouders, of vinden zij haar gewoon al beter geschikt daarvoor. Wel is het zo dat hij als twintigjarige uiteindelijk zijn eigen weg moet kunnen gaan, maar zolang hij nog afhankelijk van hen is in het weekend en ook qua studie, zal hij toch ook voor een deel naar hen moeten schikken. Zoals Thorgrem terecht opmerkt: je ouders blijven belangrijk, je hele leven lang. Het hoeft op zich niet al te moeilijk te zijn om seks te voorkomen. In apa

Door Gods liefde en barmhartigheid te vragen in het gebed. Door Gods liefde en barmhartigheid te ontvangen in de sacramenten. Door Gods liefde en barmhartigheid te geven in de naastenliefde. En door je te beseffen dat de wereld al verlost is, dat je zonder Christus tot niets in staat bent en door daarom heel bescheiden en heel zachtmoedig Hem als een leerling te volgen, waar Hij ook gaat.

Veel sterkte toegewenst...

Kan allemaal, maar nog steeds is dat hier niet on-topic. Hier bestuderen gelovigen de Schrift, vanuit het christelijk geloof. Het gezag van de Schrift staat dus niet ter discussie, evenals de legitimiteit van het christelijk geloof zelf.

Violist, hier in Bijbelstudie zijn dergelijke opmerkingen over het christelijk geloof echter off-topic.

Klopt. Het panentheïsme wordt over het algemeen dan ook afgewezen binnen het christendom, om de scheiding tussen God en schepping toch helder te houden. Want hoe diep verbonden God ook is met zijn schepping, wellicht meer nog dan twee mensen met elkaar kunnen zijn, de schepping is geen deel van zijn wezen.

Ik heb weleens een wetenschapper horen zeggen dat dat inderdaad zo is, dat onze tijdsbeleving een illusie van onze hersenen is. Het zou in elk geval mooi aansluiten op wat eeuwigheid is: geen begin of einde, geen tijdsbeleving, maar enkel en alleen het nu. Iets wat je al enigszins kunt ervaren als je je laat meevoeren door bijvoorbeeld een schitterend muziekstuk en zo de tijd vergeet, niet meer ervaart. Ik denk dat een dergelijk "tijdloos" leven een belangrijke sleutel is tot werkelijk geluk en het verstaan van wat de hemel is. En dat daarom onthechtig ofwel versterving zo belangrijk is in on

Allereerst is het goed om te weten dat de Schrift en de wetenschap twee verschillende dingen zijn. De Schrift getuigt op literaire wijze van het Evangelie en verhaalt hoe de mens met God is opgetrokken en nog steeds optrekt. De wetenschap is het onderzoek naar en de ordening van de schepping in modellen, theorieën en formules. Sommige christenen geloven dat de Schrift zelf wetenschap is en dat onze wetenschap ook daarin in lijn behoort te zijn met de Schrift, maar zij vormen niet de meerderheid binnen het christendom. Ten tweede is Gods Openbaring met het Evangelie voltooid. Maar dat beteke

Las laatste een mooie gedachte, dat Jezus juist een kléín geloof in ons wil kweken, zo klein als een mosterdzaadje. Hij begint daar immers over, juist als de apostelen om méér geloof vragen. Nederige twijfel is dan juist essentieel om het geloof te krijgen dat God je wil geven, opdat je beseft dat je eigenlijk helemaal niets weet en dat God niet te vangen is in welke prachtige theorie of ritueel ook. Net zoals nederigheid je zal verheffen, armoede je rijk zal maken en kwetsbaarheid je zal sterken, zal kleinheid je groot maken, zal twijfel je zekerheid geven. Het is de paradox van het ch

Klopt, zij verschillen maar één God van de katholieken en zijn dus minimaal net zo erg. Nu hebben wij katholieken nog wel wat brandstapels op zolder liggen. Lenen?

Maar als je thuisblijft, dan behoor je weer tot de kleine groep christenen die bewust niet naar de kerk gaat. Je bent dan als het ware een soort eenmanskerkje. Kortom, níét naar de kerk gaan schept net zo goed verdeeldheid. Ik kan je verzekeren dat Christus je heel graag in zijn gemeenschap wil opnemen en liever ziet dat je naar een niet zo geweldige kerk gaat, dan dat je in je eentje blijft geloven. Je draagt dan ook niet bij aan de verdeeldheid, want het aantal kerken blijft immers gelijk als je je bij één van hen aansluit.

Mag ik je dan even extra uitdagen, Willempie? Komt ie: wie ben jij om zomaar te bepalen of het Lichaam van Christus waardig genoeg is voor jouw aanwezigheid, alsof jij haar beloning voor heiligheid bent? Ja, er zijn veel verschillende kerken, maar dat zegt nog niets over de vroomheid en het geloof van de gelovigen. Volgens mij is het nog altijd Christus zelf die dat bepaald. En van Hem weten we al dat jij noch ik waardig zijn om tot zijn Kerk toe te treden, zelfs niet in al haar gebrokenheid. Toch wil Hij dat je toetreedt tot een goede kerkgemeenschap (er zijn er voldoende in Nederland, dus j

Klopt, maar volgens de protestantse leer verricht bijvoorbeeld niet de doophandeling zelf het heil dat zij aan het doopsel verbindt, maar is het doopsel een teken van iets dat al gebeurt is of zal gebeuren in het gelovig leven. Terwijl volgens de katholieke leer het wel degelijk het doopsel zélf is dat de erfzonde afwast. Het doopsel is dan geen teken van verzoening, maar de verzoening zélf. De priester voert geen teken uit, maar is de handen en het spreken van Christus zélf op dat moment. Net zoals bij het biechtsacrament de priester daadwerkelijk namens Christus de zonden vergeeft en ni

Poiu, als jij haar terug wil hebben, wat let je dan om daar werk van te maken? Waarom zou je iets willen, maar vervolgens niet ervoor zorgen dat het gebeurd, of kan gebeuren? Doe je jezelf daarmee niet ernstig tekort? Natuurlijk, je kan wachten tot zij de eerste stap zet, maar ook zélf de eerste stap zetten. Jij wil toch met haar verder, of niet? Jij wilt iets, zij misschien niet, dus waarom zou je dan niet handelen naar wat jij wil? Dan is de kans toch veel groter dat het ook gebeurd, en dat wil je uiteindelijk toch? Het is heel wel mogelijk dat zij misschien best wel met jou verder wil, m

Hendrik, tijdens de priesterwijding wordt de priester letterlijk gezalfd met speciaal daartoe bereide olie en legt de bisschop hem de handen op. Het is dus een daadwerkelijk sacrament, een directe heilshandeling van Christus zelf, waarbij op dat moment de priester voor eeuwig en altijd priester is, ook na zijn dood in de hemel. Eenmaal gewijd, altijd gewijd, ook als de priester daarna zijn ambt zou neerleggen of zelfs de kerk zou verlaten. Dit wordt ook heel duidelijk uitgebeeld in de wijdingsliturgie: na de wijding neemt de wijdeling plaats in het priesterkoor, bij de andere aanwezige priest