Robert Frans

Kwispel, het is hier dan ook volstrekt niet relevant of jij het wel of niet met mij eens zou zijn of niet en hoe puur of bijbels jij wel of niet zou geloven. Mijn interesse heeft dat dan ook totaal niet. Hier is uitsluitend relevant wat het voor jou zou betekenen als God toch niet zou blijken te bestaan en niemand meer om die waarheid heen kan. Als je die vraag niet kan of wil beantwoorden, zoek de discussie dan ergens anders, in een ander topic. Niet hier.

Als God werkelijk niet meer zou bestaan, dan zou dat dus ook het einde van de Kerk betekenen: één dogma omver, álle dogma's omver. Je kunt dat denk ik het beste vergelijken met het plotseling verdwijnen van een wijdverbreide taal en cultuur. Als een taal geen enkele betekenis meer heeft, dan zal men dus een andere taal moeten kiezen of spreken om hetgeen wat men al die tijd wilde zeggen, te blijven zeggen. En als een cultuur krachteloos is geworden, dan raken veel mensen cultureel gezien op drift. Wat zou India zijn zonder hindoeïsme? Of Tibet zonder boeddhisme? Japan zonder shyntoïsme?

Jezus is niet zozeer mens geworden toen Hij op aarde kwam, maar heeft "het vlees aangenomen." Hij was dus alreeds mens, maar incarneerde op aarde en had vanaf dat moment dus ook een menselijk lichaam. Die Hij vervolgens nimmer meer heeft afgedaan; Hij is nu met lichaam en ziel in de hemel. Het wezen van God is immers onveranderlijk, dus Jezus was altijd al honderd procent God en honderd procent mens, eeuwig en ongeschapen. Het begrip "mens worden" dat binnen het christendom nogal eens wordt gebezigd, slaat dus meer op die incarnatie, de aanname van het vlees. Als Genesis vertelt dat wij naa

Nee, maar als deze christenen zouden zeggen dat in hun kerken het creationisme algemeen wordt aanvaard, waarom zou ik hen dan niet geloven? Vanuit theologisch perspectief is het westerse, burgerlijke huwelijk voor veel kerken sowieso al niet zonder meer het huwelijk zoals God het instelde. Een klassiek christelijk huwelijk is onverbrekelijk, óók gericht op het op natuurlijke wijze stichten van een gezin en daarom dus ook uitsluitend gesloten tussen man en vrouw. En nog beter is het natuurlijk als het in de kerk sacramenteel is gesloten. Het zijn vooral seculieren die het westers huwelijk

De vraag is in hoeverre die vraag nu werkelijk nuttig is. Mensen blijven er toch wel verschillende denkwijzen en wereldbeelden op na houden, zowel theïstisch als atheïstisch. Natuurlijk zul je waarschijnlijk meer vrede krijgen als iedereen op dezelfde wijze denkt en of gelooft, maar dat gaat nooit gebeuren en zoiets proberen af te dwingen levert geen al te fraaie resultaten op. Dus kun je beter gewoon proberen in vrede met elkaar samen te leven en hen te straffen die met geweld en haatzaaierij proberen de rust en de beschaving te verstoren. Of ze nu religieus zijn of niet-religieus. Daar

Dat zeg ik ook niet hè? Natuurlijk is er ook een heteroscene en natuurlijk is die ook niet even kuis. Maar ik heb zelf ook van verschillende homo's gehoord dat de contacten gemiddeld wel wat losser zijn. Niet dat ze maar wat in het rond krikken of zo, maar toch. En wat betreft het imiteren van het heterohuwelijk: dat heb ik niet van mijzelf. Er zijn namelijk wel degelijk homo's die het homohuwelijk niet zien zitten, die geen behoefte hebben om hetero's in alles na te doen. Ze vormen misschien geen meerderheid, maar zijn er wel.

Vinden mensen over het algemeen ook nogal, ja, vreemd tot verwerpelijk. Maar heteroseksualiteit hoeft, zoals je ook wel begrijpt, niet geaccepteerd te worden, want dat is statistisch gezien nog altijd de "normale gang van zaken" in zo'n beetje alle culturen en tijden. Betekent niet dat homo's meteen verkeerd, zondig of knetter zijn, maar wel dat hun geaardheid veel meer uitzonderlijk is. Het is bepaald niet fifty-fifty qua verhouding homo-hetero. En de idee dat de homoscene gemiddeld wat losser omgaat met seksuele contacten, is ook niet helemaal uit de lucht gegrepen. Er zijn dan ook genoeg h

Iedere samenleving kent wel haar seksuele taboes, ook de onze. Homoseksualiteit is nu redelijk geaccepteerd, maar je mag nog altijd niet met meerdere partners tegelijk getrouwd zijn, een oude man die met een piepjonge doch volwassen vrouw trouwt wordt zéér schreef aangekeken, verschillende professionele relaties sluiten liefdesrelaties ook uit (denk aan psychiater-patiënt, docent-leerling, etc.), incest tussen volwassen familieleden is ook ronduit verboden, óók als er geen kinderen van kunnen komen, etc. Maar ook tegen veel parafiliën wordt (zeer) afkeurend aangekeken, zoals necrofilie

Binnen de katholieke traditie moet een doctrine/dogma over het bovennatuurlijke aan zo'n vier voorwaarden voldoen. 1. De doctrine is apostolisch, dus vindt haar wortels in de tijd van de apostelen. Dat betekent niet per se dat de doctrine uitgewerkt en al in die tijd te vinden moet zijn, maar wel dat de eerste beginselen ervan zijn geformuleerd. Zo schrijft bijvoorbeeld Paulus in zijn brieven veel soberder en indirecter over de eucharistie dan Thomas van Aquino in zijn summa, maar ze sluiten wel op elkaar aan en geven beiden aan dat het brood het Lichaam des Heren is. 2. De doctrine is k

Klopt. Er zijn genoeg mannen (en soms ook vrouwen!) die bewust een kaal hoofd aannemen. Je kunt het zelfs ook gewoon door de kapper laten doen. Zelf heb ik mijn haar ook het liefst heel kort. Niet kaal, maar wel gemillimeterd. Er zijn zelfs ook mensen die het doen om een statement te maken tegen bijvoorbeeld ijdelheid. Zo zijn er ook kloosters waar de monniken bewust kaal worden geschoren.

En je kan geloven dat er een God of dat er goden zijn of niet. Ook niet in God geloven is een filosofische keuze. Prima, dan hang jij blijkbaar een rationele levensbeschouwing aan. Ook een eigen keuze. Precies, heel breed dus. Zodra een levensbeschouwing het bestaan van God of goden ontkent, is het atheïstisch. Doet een levensbeschouwing dat niet, dan is het theïstisch. En ik wel, hoewel dan in slechts één God. Zo maken we beiden een bewuste keuze. Nee hoor, ik schrijf gewoon over God. En regelmatig hier ook over God of goden. Christenen zijn bepaald niet de enigen die God G

Ik begrijp prima wat atheïsme is, namelijk alles wat niet in God of goden gelooft. Een breed begrip dus, waar mijn voorbeelden prima onder vallen. Zodra iemand niet in God gelooft, is diegene atheïst, zo eenvoudig is het. Dus typisch atheïstisch is elke ideologie die God of goden buitensluit. Atheïstisch communisme is dus atheïstisch, waar christelijk communisme weer theïstisch is. Als een regering dus uitsluitend atheïstische argumentatie en beleid voert, dus zonder geloof in God of goden, dan is zij atheïstisch. En zo is boeddhisme zonder goden dus ook atheïstisch, maar boeddhisme

Allereerst kun je atheïstische bewegingen grofweg indelen in het zogenoemd sterke en het zwakke atheïsme. Het sterke atheïsme verwerpt het bestaan van een god, het zwakke atheïsme acht het bestaan van een god niet geloofwaardig. Daarnaast kunnen atheïsten verschillend naar de wetenschappen kijken. Sommigen erkennen uitsluitend en alleen de wetenschap als legitieme gezagsbron, waarbij enkelen de wetenschap nog vernauwen tot uitsluitend de natuurwetenschappen en de wiskunde. Er zijn echter ook atheïsten die ook de eigen ervaringen of "het gevoel" net zo legitiem vinden en dus niet enkel

Er zijn ook net zoveel niet-religieuze of atheïstische levensbeschouwingen, in allerlei kleuren en maten. Dus als je die criteria wil blijven handhaven, dan kun je ook je eigen overtuiging, theïstisch of atheïstisch, niet serieus nemen.

En wat wil je daarmee zeggen?

Er is een Afrikaanse natuurgodsdienst, weet niet meer welke, waar men gelooft dat de scheppende god slecht is en men hem juist moet tergen in doen en laten. En het deïsme is een opvatting die stelt dat God wel alles geschapen heeft, maar vervolgens daarna nooit meer ingegrepen heeft, nooit contact met de mensheid heeft opgezocht, en het dus letterlijk bij scheppen gehouden heeft. Theïsme houdt dus niet altijd het geloof in een actief ingrijpende god in waarmee men op één of andere manier een relatie mee kan onderhouden. Net zoals atheïsme niet altijd het afwijzen van het bovennatuurlijke

Nee, een theïst verhoudt zich tot een atheïst zoals de ene buitenlander tot de andere, met ieder een eigen taal en eigen cultuur. Dat de ene taal of cultuur misschien minder woorden of culturele uitingen heeft dan de ander, maakt niet dat die ene taal of cultuur kleinschaliger of zelfs efficiënter zou zijn. Want ook een "doe maar gewoon-mentaliteit" kan een bewuste, culturele uiting zijn. Om een religieus voorbeeld daarin te geven: een sobere gereformeerde kerk is vaak net zo bewust sober als een overdadige katholieke kerk overdadig is. Een gereformeerde blieft geen kermis in zijn kerk, e

Dat is dus een vals onderscheid. Je kunt namelijk ook niet in naam van het theïsme een oorlog beginnen. Dat doe je namelijk in naam van een god of de goden, of in naam van de waarden die jouw wereldbeeld voorstaat. Zo kun je dus ook niet in naam van het atheïsme een oorlog beginnen, maar wel in naam van de waarden die jouw wereldbeeld voorstaat. Als je bijvoorbeeld het rationalisme voorstaat, dan kun je in naam van de rede handelen. En als je een dictator wil verdrijven, dan kun je in naam van de vrijheid handelen, of van de revolutie. Een katholiek zal bijvoorbeeld nooit in naam van het ka

Maar theïsme en atheïsme wél. En binnen zowel theïstische als atheïstische levensbeschouwingen zijn er fanatiekelingen geweest die met geweld en onderdrukking hun ideologie probeerden op te leggen aan anderen. De geschiedenis leert ons dat élke levensbeschouwing een gevaar kan vormen zodra haar volgelingen andere levensbeschouwingen wil onderdrukken. Maar zij leert ook dat deze volgelingen dat mechanisme lang niet altijd bij de eigen levensbeschouwing willen herkennen. Atheïstische denkers zijn daarin echt niet anders dan theïstische denkers. Bij sommige atheïsten op fora (niet pe

Heb weleens eerder van dat boek gehoord en ook weleens stukken van gelezen. En voor zover ik gezien heb, is het eigenlijk een best wel epische scifi-hervertelling van onder meer de bijbelse verhalen, met eigen aanvullingen, interpretaties en verklaringen. Natuurlijk zijn er dan altijd weer mensen die het heel serieus nemen en volgens sommige recensies zich eindelijk bevrijd voelen van de kerkelijke leer, terwijl ze de facto dan natuurlijk niets anders doen dan de ene leer voor de andere leer inwisselen. Maar als je het boek gewoon leest als science-fiction op kosmologische schaal, waarin ele

Je kunt niet zomaar de pen pakken. Het moet je worden gegeven.

Misschien. Vond het wel een mooi verhaal. Want ook verslaafden moeten zo af en toe toch eens eten halen. Het verhaal vind je trouwens hier. Waarbij het verhaal ook aangeeft dat het geven van eten eigenlijk ook net zo mooi en vaak ook effectiever is. Zelf heb ik ook een aantal keer gewoon eten gehaald voor een dakloze, maar soms ook gewoon een euro of zo. Het gaat er denk ik meer om dat je ze allereerst als mensen ziet, als gelijkwaardigen, en niet enkel als daklozen of als verslaafden. Het is een investering inderdaad. Maar het kan zich dus wel terugverdienen. Ik heb het verhaal hier terug

Ook weleens het verhaal gelezen van iemand die standaard altijd geld aan bedelaars gaf. En op de vraag of hij dan niet bang was dat diegene er drugs van zou kopen, zei hij vervolgens dat diegene in elk geval dan wel de keuze had om dat wel of niet te doen. En die keuze ontneem je zo iemand als je niet geeft. Daarbij is er een doodeenvoudige en manier om daklozen aan werk, inkomen en menselijke waardigheid te helpen: geef ze een woning. Want zodra ze een eigen adres hebben, kunnen ze echt een baan zoeken, in alle rust afkicken van evt. verslavingen en een stabiele omgeving creëren om te werke

Weet je dat wel zeker? Want die vier geesten/dieren initiëren wel veel van de rampen en beproevingen in Openbaringen met hun "Kom!" Alleen al hun afschrikwekkende uiterlijk geeft denk ik al wel aan dat ze bepaald niet voor de troon staan voor de gezelligheid. En wie zegt dat beproevingen of straffen niet goed zijn? Als ze door God gegeven worden, dan zijn ze net zo goed als wanneer een vader of moeder diens kinderen op juiste wijze straft of corrigeert. Alleen duivelse beproevingen zijn slecht, omdat die er immers op gebrand zijn een mens van God af te brengen, waar God zelf de mens enkel wi

Daarmee ga je er dus vanuit dat geloofwaardigheid enkel een historische betekenis kan hebben. Dat is in de verschillende literaire genres echter lang niet altijd het geval. Een verhaal kan volledig fictief en mythisch zijn, maar toch geloofwaardig. Je schrijft: "Nee natuurlijk zijn dit soort verhalen niet echt bedoeld. Ze passen binnen het zgn. magisch denken, een fase die elk kind in zijn ontwikkeling doorloopt (en weer achter zich laat, bij een gezonde, normale ontwikkeling)" Dit soort verhalen worden echter over het algemeen door volwassen mensen in die culturen doorverteld. Uit dit cit