Robert Frans

Klinkt dus als gewone, geschiedkundige bewijsvoering: aan de hand van geldige, relevante bronnen en waar nodig deductie, ga je door diepgaand onderzoek na of bepaalde beweringen daadwerkelijk waar kunnen zijn. In principe dient elke bewering over geschiedenis op dezelfde wijze gestaaft te worden. Ook als je zegt dat zijn oom in 1918 een bank zou hebben beroofd, zul je op diezelfde wijze bewijs moeten leveren. Alleen bij de ene bewering zullen sommigen daar minder behoefte toe voelen dan bij de andere. Daarom lijken sommige onderzoeken nogal open deuren in te trappen, van het niveau: "Uit ond

Of iets dan buitengewoon is of niet, blijft dan een persoonlijke mening en dus geen wetenschappelijk onderscheid. Misschien vind ik het wel volstrekt ongeloofwaardig dat iemand 100 meter in 100 seconden zwemt. Dan wil ik ook bewijs daarvan zien. Beide beweringen kun je echter op dezelfde, gewone wijze bewijzen. Je hebt geen speciaal zwembad of speciale stopwatch nodig om die tweede tijd te bewijzen. Ergo: je hebt juist exact dezelfde middelen nodig die je voor normale tijdmeting bij zwemprestaties ook gebruikt. En als jij zo'n ongelooflijke tijd zegt de kunnen zwemmen, dan ben je ook van har

Beiden kun je echter op dezelfde, gewone wijze bewijzen: met een zwembad en een stopwatch.

Je kunt daar beter een eigen topic over starten. Hier is het voldoende om Gary te adviseren om wat dat betreft zijn kerk en zijn geweten te volgen.

Ik weet niet hoe de organisatiestructuur bij jouw kerk is, maar je kunt dan in elk geval óf spreken met de voorganger die wél bij jouw pastorale eenheid hoort, of de predikant die over de héle gemeenschap gaat. Als het goed is, kun je dus altijd bij een dominee of pastoor terecht in je kerk. Misschien. Of methoden die de tand des tijds hebben doorstaan en dus vandaag de dag nog prima bruikbaar zijn. Waarom zou je immers het wiel opnieuw willen uitvinden? Ik bedoel, al tweeduizend jaar hebben stellen samen met God geleeft, dus waarom niet uit die ontelbaar hoeveelheid ervaringen willen p

Wat let je om daarover samen met je voorganger erover te spreken? Je mag toch aannemen dat als hij over zulke dingen preekt, hij je dan ook concrete en pastorale aanwijzingen kan geven in het vormgeven ervan in je dagelijks leven. Kortom, neem eens contact met hem op hierover. Als alles goed en lekker loopt, dan zou ik zeggen: probleem opgelost. Niet dan? Waarom schiet dat zijn doel voorbij? Ik bedoel, als dat een eenvoudig en zelfs ook vrij voor de hand liggend middel kan zijn om samen toch aan bezinning te doen, wat is dan het probleem?

Als je mij toestaat, doch niet omdat ik je dom zou vinden of zo: scientisme is de overtuiging dat uitsluitend de wetenschap gebruikt kan worden bij het beantwoorden van levensbeschouwelijke vragen en dat alleen de wetenschap de oplossingen voor onze wereldwijde problemen kan aandragen. Het scientisme is dus een visie op de wetenschap, niet de wetenschap zelf. Niet elke wetenschapper is daarom scientistisch; er zijn ook wetenschappers die een theïstische of een andere atheïstische overtuiging navolgen.

Ik zie hier op het forum dat je nogal gek bent van dat soort complexe schemaatjes met allemaal ingewikkelde vaktermen, maar ik heb niet het idee dat iemand je echt kan volgen. Ik vrees toch dat je eenvoudigere taal zult moeten schrijven hier, je schema's zult moeten toelichten en vaktermen zult moeten uitleggen. Of gewoon niet gebruiken. Anders heb je kans dat het vooral erg stil blijft aan de overkant.

Als je elkaar nog niet zo vaak ziet, dan is het logisch dat je nog niet helemaal intensief met stille tijd bezig bent. Die preek was waarschijnlijk dan ook vooral gericht op mensen die al samenwonen en dus dagelijks elkaar zien. Wil je hier toch iets mee doen, dan is het denk ik van belang dat je het niet te ingewikkeld maakt voor elkaar. Stille tijd kan bijvoorbeeld namelijk ook gewoon letterlijk stil zijn betekenen, zonder allerlei vrome toestanden eromheen. Je kunt bijvoorbeeld eerst samen het onzevader bidden, vervolgens een tijd stil zijn tot jullie beiden het wel mooi genoeg vinden en

En ook zeer vroeg vanaf het begin wetenschap bedreven, dat hand in hand ging met hun culturen. Sjamanen bijvoorbeeld geloofden misschien in een bovennatuurlijke wereld, maar hadden niet zelden ook tegelijkertijd buitengewoon veel kennis van dieren, planten en de menselijke geest. De magiërs, medicijnmannen en ook alchemisten van toen waren zeer te vergelijken met de wetenschappers van nu, want ook zij onderzochten de flora en fauna en deden zo veel kennis op over hun omgeving. Natuurlijk. Waarom denk je dan dat kunst een geliefd propagandamiddel is voor dictators? Omdat kunst wel degelijk

Dat lijkt mij ietwat kort door de bocht. Deze drie zijn wel meer dan enkel persoonlijk, ze staan juist aan de basis van de ontwikkeling van elke cultuur. Hoewel je godsdienst dan beter kunt vervangen door levensbeschouwing, ter verbreding. En ze kunnen wel degelijk het vergaren van kennis beïnvloeden, zowel negatief als positief. Het Japanse animisme bevordert bijvoorbeeld vrij significant de robotica daar, omdat die cultuur geen enkel probleem ziet in het beschouwen van robots als levende wezens en ze dus niet als concurrent ziet voor de mens. En in het vroege Arabische Rijk zorgde de islam

Klopt, Magere Hein, dat zei ik al: we hebben veel goede en ook veel kwade dingen te danken aan wat mensen met die kennis doen. De mens heeft dan ook altijd al wetenschap bedreven, alleen dan natuurlijk niet altijd op de wijze zoals wij nu doen. In de Middeleeuwen hechtte men bijvoorbeeld veel waarde aan het redeneren: men geloofde dat je kennis kon krijgen door erover na te denken, de ratio te gebruiken. Het zoeken naar bewijs vond men maar een zwakke geste. Dat heeft veel ontwikkeling en beschaving gebracht, maar pas met de huidige methode ging het pas echt snel allemaal. En we hebben ook o

Ik denk wel dat we onderscheid moeten maken tussen de wetenschappelijke methode en de wetenschappelijke praktijk. Het lijkt mij dat scientisten de methode wel omhelzen, totdat er natuurlijk een betere komt, maar lang niet altijd alle praktijken. Zo zullen er ook scientisten tegen de door jou genoemde dierproeven zijn, MysticNetherlands. De wetenschappelijke methode an sich is inderdaad een gereedschap, het is goed noch kwaad. Net zoals een hamer slechts een gereedschap is en de timmerman bepaald wat hij er mee bouwt. Mocht de hamer bijvoorbeeld worden gehanteerd voor het bouwen van een nazib

Is het moeten toepassen van rede, verstand en het gezonde verstand dan niet een universele regel? De Grieken vatten destijds de universele moraal samen in onder meer vier belangrijke deugden: wijsheid, rechtvaardigheid, gematigdheid en moed. De kerk heeft deze toen overgenomen als kardinale deugden en er drie theologische deugden aan toegevoegd: geloof, hoop en liefde. De kardinale deugden kom je echter in vrijwel alle culturen wel tegen, of hun tegenhangers worden in elk geval vrijwel unaniem afgewezen. Wijsheid wordt in elke cultuur hooggeacht. Een ieder wordt geacht verstandig en bezonn

Ik denk vooral dat veel gelovigen dan niet zozeer niet-gelovig worden, maar allereerst een hele tijd domweg niet meer weten wat nu waar is en wat niet. En dat het inderdaad best mogelijk is dat sommigen toch God blijven aanbidden, maar Hem dan wel heel anders bezien. Als buitengewoon complexe metafoor, of als episch verhaal dat zij willen blijven vertellen omdat er toch veel diepgang en waarheid in zit, of gewoon als de stem van het eigen geweten. Het is zelfs heel wel mogelijk dat veel gelovigen dat nu alreeds doen en het bestaan van God dus heel anders bezien dan enkel de wetenschappelijke

Ik citeer voor je enkele gedeelten uit de Geloofsbelijdenis van Nicea: Ik geloof in één God, de almachtige Vader, Schepper van hemel en aarde, van al wat zichtbaar en onzichtbaar is. En in één Heer, Jezus Christus, eniggeboren Zoon van God, vóór alle tijden geboren uit de Vader. God uit God, licht uit licht, ware God uit de ware God. Geboren, niet geschapen, één in wezen met de Vader, en door wie alles geschapen is. [...] Ik geloof in de Heilige Geest, die Heer is en het leven geeft, die voortkomt uit de Vader en de Zoon, die met de Vader en de Zoon tezamen wordt aanbeden

...het prachtige weer in combinatie met het zeer vlakbij een heel groot en gevarieerd bos wonen, afgewisseld met weidse heiden.

Nee, maar je zult wel je bronnen hebben waar je veel belang aan hecht. En mocht er toch een dogma van de kerk tegenstrijdig zijn met de andere dogma's, of met de werkelijkheid zoals wij die ervaren, dan is het ook einde oefening voor de kerk. De reden dat het katholieke geloof zo lang bestaat en zo enorm wereldwijd verbreid is, is omdat zij blijkbaar werkt, omdat zij voor veel mensen voldoende omschrijft wat zij ten diepste geloven en ervaren. Net zoals er ook andere grote levensovertuigingen zijn die blijkbaar werken, die het al duizenden jaren volhouden. Welke dan het meest waar is? Well

Natuurlijk. Je kunt namelijk ook op rationele wijze onderbouwen dat de Kerk bijvoorbeeld het leergezag heeft en dus haar als gezaghebbende leraar aanvaarden. En je kunt ook onderbouwen dat het mogelijk is dat God ons eeuwige, onveranderlijke kennis geeft over zichzelf, daar Hij zelf in wezen eeuwig en onveranderlijk is (ik spreek dan dus puur over zijn wezen). Je kunt het vergelijken met een wetenschappelijke onderzoeksmethode: als die eenmaal aanvaard is, dan aanvaard je idealiter ook alle feiten die daaruit voortkomen, ook als ze tegen je eigen ideeën ingaan. Je stelt dan je ideeën bij, n

Heel eenvoudig, omdat je zelf aangeeft dat ratio niets te maken heeft met levensovertuiging, maar met goed argumenteren. Dat het met goed nadenken en vragen stellen te maken heeft. Daaruit volgend kan men dus in elke levensovertuiging rationeel zijn, dus ook in een theïstische. Want anders zou ratio wél verbonden zijn aan één of bepaalde overtuigingen en zouden we onszelf tegenspreken.

Precies. Ook als je iets niet gelooft, kun je wel de rationaliteit ervan erkennen. Je kunt niet in God geloven, het inderdaad als fictie afdoen, maar wel de rationaliteit van een godsdienst over hem erkennen.

Mooi. Dan kunnen we het er dus prima over eens zijn dat ratio een theïstische levensovertuiging niet in de weg staat, omdat zowel theïstische als atheïstische levensovetuigingen rationeel (en ook irrationeel) opgebouwd kunnen zijn. En dat geloof en ratio elkaar dus niet bijten. Ik dacht namelijk dat je dat eerder stelde, maar nu we het eens zijn over de definitie van ratio, kunnen we gelukkig dat idee nu achter ons laten. Toch?

Dus ratio is volgens jou geen gereedschap om goed te kunnen beargumenteren, maar een eigen levensovertuiging in zichzelf, Dat beloof ik? Wat leert de ratio verder dan?

Heb gelezen en gekeken. En ik blijf erbij: zéér dunne scheidslijn die hij hanteert, zéér dunne scheidslijn. Maar dat was mijn punt ook niet. Mijn punt was dat je geen moraal kunt ontwikkelen uitsluitend op basis van wetenschap of zelfs ratio. De wetenschap zal zeker bijdragen in die ontwikkeling en ook nieuwe, ethische vragen opwerpen, maar zijzelf is enkel een empirische onderzoeksmethode. Net zoals de ratio enkel een manier van redeneren is, een gereedschap om een goed en consistent verhaal op te bouwen. Alles wat je méér concludeert dan de harde, wetenschappelijke feite, is uitsluit

Hij schreef dat op Twitter, als antwoord op de vraag van een moeder wat zij moest doen met haar ongeboren kind, die Down had. Je kunt het hier lezen. Toen reageerde een ander op hoe dan te handelen bij iemand met autisme, en toen had hij een heel ander antwoord. Hier kun je het lezen.