Robert Frans

HJW, soms heb je bepaalde kennis nodig om verder te komen, maar moet je eerst klaar zijn om haar te ontvangen. Om te kunnen opereren, heeft de chirurg kennis en goed gereedschap nodig. Maar voordat hij die kennis en gereedschappen kan ontvangen, moet hij wel de juiste gesteldheid en geestelijke rijpheid ontwikkelen om op volwassen wijze de buitengewoon verantwoordelijke functie te kunnen uitoefenen. De geschiedenis leert ons dat de mens niet massaal geestelijk rijp genoeg is gebleken om met haar rentmeesterschap in combinatie met de kennis van goed en kwaad om te gaan. Onze leefwijze is gebo

Aanslag in Nice. Vrachtwagen rijdt op massa in, tot nu toe 84 doden. Hier meer nieuws en informatie erover.

Zou dat dan nodig moeten zijn om gewoon over het verhaal en de gebeurtenissen daarbinnen te kunnen spreken? "O gelukkige schuld dat voor ons zo'n grote en verheven Verlosser verdiende." Het felix culpa, de gelukkige schuld kom je tegen in de paasjubel die aan het begin van de Paaswake wordt gezongen. Het houdt in dat door de zondeval de Incarnatie van God de Zoon plaats kon vinden en de mens zo zelfs tot een hogere status kon worden gebracht dan zij vóór de zondeval was, namelijk de gelijkwaardigheid en daardoor volledige vereniging met God. Er speelt dus wel meer dan enkel zondeval=fo

Het was onvermijdelijk dat de mens kennis van goed en kwaad zou krijgen. Anders zou zij voor eeuwig min of meer als dieren hebben geleefd. Wel dieren met meer kennis en vaardigheden om de andere dieren te kunnen benoemen en de schepping te onderhouden, maar niet met de kennis en het bewustzijn van zichzelf, van leven en van dood zoals wij die nu hebben. Op zich loog de slang ook niet, toen hij zei dat de mens gelijk aan God zou worden qua kennis, want dat is iets wat God zelf naderhand ook vaststelt. En ze daarom als de wiedeweerga van de boom des levens wilde wegjagen. Hij loog alleen over d

Speciaal voor Lobke, de Kraken: Hier vind je meer informatie over dit beessie.

Kijk uit voor de Kraken!

Nou, dat laatste hoop ik toch niet voor je, als je bij die mooie dame bent.

HJW, ik denk dat we het al behoorlijk met elkaar eens zijn. De kern van het katholicisme is het mysterie. Niet altijd fijn nee en soms zou een wat, ja, duidelijkere relatie met God wel helpen, maar het is zoals het is. We weten meer niet dan wel, elk dogma over Hem is er een te weinig, maar het mysterie hindert ons niet om Hem en elkaar lief te hebben. Het geeft juist ruimte, adem daartoe. Net zoals vrouwen ook volstrekt onbegrijpelijk zijn, maar we wel intens van hen kunnen houden. Misschien juist wel daarom. Klopt. Offers, wierook en tempel waren een normale manier van het aanbidden

Het is echter niet zo dat ik mij echt in alles kan vinden wat de kerk leert. Ik vertrouw erop dat zij het juiste leert, maar niet altijd van harte, zeg maar. Net zoals ik ook niet kan begrijpen dat God het meest wrede lijden door de natuur veroorzaakt laat bestaan. De lijdensmystiek begrijp ik wel, maar de wel erg creatieve wreedheid van moeder natuur bepaald niet. Had ook wel wat minder creatief gemogen, zeg maar. God is het dus echt niet altijd met mij eens en dat hoeft ook niet. Goede vrienden kunnen altijd van mening verschillen over dingen en dingen met elkaar uitpraten als het nodig is

Klopt. Niet omdat de mens God is, maar omdat God mens is en de mens in het goddelijke wil laten delen. Met name Deuteronomium is echter heel duidelijk geschreven als een verbond: het volk gehoorzaamt God op liturgisch en sociaal gebied en God zorgt daarop voor zijn volk en geeft zelfs zichzelf aan haar als eigendom. De offercultus moet dus in die context worden overwogen. In die teksten staat inderdaad dat God liever rechtvaardigheid ziet dan offers. Het is dus en-en. Offers brengen is mooi, maar het betekent niets als je daardoor niet rechtvaardiger en liefdevoller gaat leven. Het één

"MAN OVERBOORD!" Deze keer is het de scheepsmoeder zelf die met een touwladder binnenboord wordt gehaald. Het moet ook niet gekker worden hier. Ziezo, welkom terug! En als je toch nog steeds een echte kielhaling wil zien, dan nodigen wij deze Arie van harte uit aan boord. We beloven je een diepgaande show die tot de laatste meter zal boeien.

God is mens geworden juist om die gelijkwaardigheid te bewerkstelligen. De offercultus van het OT is een beeld van het offer zoals ik omschreef. Klopt. God geeft zichzelf aan de mens, de mens geeft zichzelf aan God. Jawel dus. Ook daarin geeft God zich aan het volk. Hij voedt haar (zelfs letterlijk met manna in de woestijn), Hij leidt haar naar het beloofde land, Hij draagt haar op adelaarsvleugels. In Ezechiël 16 wordt zelfs op dramatische wijze omschreven hoe God zich wel degelijk aan Israël had gegeven, geheel voor haar had gezorgd. Klopt, namelijk een God die mens is geworden

Je kunt het vergelijken met een diepgaande liefdesrelatie tussen twee mensen. Die is ook gebaseerd op overgave, op het je kwetsbaar opstellen aan de ander. Of domweg op het je overgeven in het liefdesspel. Zeker als je samen woont houd je rekening met elkaar, ben je veel samen en offer je bij tijd en wijle iets leuks op als de ander het echt heel vervelend vindt. Je stopt met flirten met andere vrouwen, je offert vrije tijd omdat het je kookbeurt is, je steekt tijd en energie in het samen doen van leuke dingen. Natuurlijk zullen zulke offers je vaak licht lijken, maar dat hoeft niet altijd.

Het idee van een offer is dat je God het beste van het beste aanbiedt. Dat kan inderdaad je beste stuk vee zijn, maar ook het beste voedsel in huis. Of meer innerlijk gezien, de vrucht van je talenten, het werk dat je in de samenleving naar beste vermogen verricht en zelfs misschien ook de ziekte die je opdraagt als deelname aan Gods lijden. Voor de mensen in die tijd was vlees inderdaad het beste (luxe-)voedsel dat je kon krijgen. Het beste en gave dier van stal offeren kon dus economisch gezien wel degelijk een behoorlijk offer zijn, omdat je zo een belangrijke bron van inkomsten en ook van

Nee, het is meer zo dat ze al die verhalen over offer en overwinning, over stervende en verrijzende goden of mensen vervuld zien in Christus. Ook vandaag de dag zijn in film en literatuur zulke verhalen gemeengoed: de protagonist leidt een goed, gelukkig bestaan, komt door het één en ander in diepe ellende terecht, is de wanhoop nabij, maar weet toch uit het dal te komen en daardoor juist gelukkiger te worden. Of de protagonist geeft letterlijk zijn leven om de wereld te redden, of om zijn geliefde te beschermen. Net zoals alle verhalen over grote monsters en natuurkrachten die steden aanv

Verschil is dat a) Jezus God zelf is en dus volmaakt kan en daarom mag oordelen, wij niet God zijn en daarom niet mogen oordelen en c) Hij niet over hun "theoloog-zijn" oordeelt, maar over hun hypocriete gedrag. Ergo: Hij en de farizeeën waren het in veel dingen gewoon met elkaar eens. Hij was dus niet tegen het bestuderen van de Schriften of het volgen van Gods geboden, maar wel tegen het uithollen van die geboden door enkel de letter, maar niet de geest na te volgen. Als je iemand ergens van beschuldigd, in dit geval dus van liegen, dan zul je dat moeten bewijzen, zo eenvoudig is het.

Iedereen is van harte uitgenodigd. Dus neem een mooie danspartner bij de hand en wals mee.

Je moet ook niet wegduiken, maar gewoon je koppie leegmaken en je laten meevoeren door de mooie dans. * ziet dat ook de violist meewalst met zijn mooie dame, beiden ook in galakleding * Way to go, son, way to go.

Je maakt nu alle theologen wereldwijd uit voor huichelaars en hypocrieten. Dat is een vrij stevige beschuldiging die je bij deze per individuele theoloog grondig mag bewijzen, stuk voor stuk. Anders is het enkel laster.

* pakt Dwarrel galant bij de hand en zwiert met haar over het dek op de klanken van een prachtige wals, in smetteloos wit zomerkostuum * Zo, al veel te lang niet meer gedaan hier, dat werd weer eens tijd.

Ik doelde ook niet zozeer op historische betrouwbaarheid, maar meer op de betekenis van een verhaal in de geloofstraditie. Een verhaal hoeft niet per se historisch precies zo gebeurd te zijn, om toch van betekenis te zijn. Het kan ook op andere manieren waar zijn. Het kan dan zijn dat de geloofstraditie een verhaal niet per se als historisch betrouwbaar ziet, maar wel als voldoende betekenisvol om door te geven aan volgende generaties. Omdat het iets over de geschiedenis van de mens met God zegt, of over hoe wij met God, elkaar en schepping dienen te leven om het kwade te weerstaan.

Ik denk dat dat komt omdat zaken als de Holocaust of Graham te vroeg zijn om het echt al te kunnen duiden in de heilsgeschiedenis. Toen de verhalen uit het OT voor het eerst werden opgetekend, waren de betreffende gebeurtenissen ook al eeuwenlang geleden gebeurd. Terwijl de Holocaust maar een paar decennia oud is. Ook het verhaal van Christus had tijd nodig, veel tijd, om werkelijk verstaan te worden zoals wij haar nu verstaan. Daar gingen zeker een paar eeuwen overheen. Maar de eerste fundamenten waren al wel gelegd in het begin. Het is heel mogelijk dat de Holocaust over zegge honderd of

Violist, mag ik je een boek aanraden? Namelijk Hoe een klein rotgodje God vermoordde, geschreven door Guus Kuijer. Kuijer is een niet-gelovige en meent dat veel gelovigen God juist lasteren door van Hem een klein, naargeestig "hitlertje" te maken. Aan de hand van bijbelse verhalen en actuele gebeurtenissen laat hij zien dat volgens hem God een groots idee is, net zoals de muziek van Bach groots is, maar dat het idee ten prooi kan vallen aan lage, kleinzielige gedachten en ideeën. Net zoals Bach ook weinig meer aan wordt als je verplicht wordt zijn muziek op precies die en die wijze te interp

God vraagt ook helemaal niets in het verhaal. De gelofte die Jefta doet is volstrekt facultief. In de Schrift wordt het doen van geloften aan God niet erg aanbevolen, juist omdat je ze te allen tijden moet houden. Beter geen gelofte dan een loze gelofte. Het is in het verhaal dan ook eigenlijk volstrekt niet relevant of hij zijn dochter nu moest doden of niet. Het gaat erom dat hij een onbezonnen gelofte deed, zonder voldoende na te denken over de consequenties, en nu een keiharde les daarover leert. En zo de lezers of toehoorders van het verhaal, die misschien te lichtzinnig met geloften o

Ook als ze zou sterven, is het niet vreemd dat ze dan zou treuren dat ze als maagd zou sterven. Ze kreeg van Jefta dan nog wel twee maanden respijt, maar was al wel gewijd aan God en kon daarom dus sowieso niet huwen. En als ze dat zou kunnen, welke man zou dan willen trouwen met een vrouw die nog maar twee maanden te leven heeft en hem dus geen gelukkig huwelijk met kinderen zou kunnen schenken? Ze zou ook in het geval van een letterlijk brandoffer dus als maagd sterven, omdat ze dan nog maar twee maanden te leven had en niet meer zou kunnen trouwen met een man. En dat was in die tijd altij