Robert Frans

Wie ik ben om dat te bepalen? Dat lijkt mij nogal de omgekeerde wereld, alsof mijn visie zo vreemd of arrogant zou zijn. Terwijl het een vrij normale visie is dat het leven te verkiezen is boven de dood. Het is pas sinds de laatste decennia dat zaken als euthanasie toegestaan zijn. Ik ben dus geen vreemde eend in de bijt of zo, zeker omdat ik ook gewoon probeer te onderbouwen waarom ik zus en zo geloof. In het wetsvoorstel wordt echter helemaal niet geschreven over ondraaglijk lijden, maar over mensen die menen dat het leven voor hen voltooid is. Zou het immers over ondraaglijk lijden alleen

We kunnen inderdaad de vereenzaamde bejaarden de mogelijkheid geven zichzelf te doden. We kunnen natuurlijk ook de samenleving zódanig inrichten, dat ouderen er tot op hun laatste dag erbij horen, met alle ongemakken die erbij horen. Dat hebben we vele eeuwen al zo gedaan, zoals bovenstaande users hier omschrijven, dus dat is het probleem niet. Het probleem is alleen dat dat niet past in onze individualistische samenleving en we dat misschien ook helemaal niet meer willen. Dus kiezen we niet voor een collectievere oplossing waarin we naar elkaar omzien en waarin we respectvol, menselijk en s

Is het leven dan exclusief van jou? Dat is al een vraag die je niet zonder meer kunt beantwoorden, want daarover verschillen al vele meningen. Ik bedoel, je hebt het van je pa en ma gekregen en je hebt er zelf niet voor betaald. Je zou net zo goed kunnen zeggen dat je van je pa en ma bent, puur afhankelijk van of je individualistisch of collectief denkt. Het individualistische denken is in onze cultuur wellicht vrij vanzelfsprekend, maar daarmee nog niet meteen de enige juiste. Het denken dat jij verwoord is dus volstrekt cultuurafhankelijk, hoe mooi en terecht de gedachte misschien gevonden

Dat is echter wat de overheid ook "zegt" als je suicide wil plegen. Het kan zelfs een reden zijn om je gedwongen te laten opnemen. En, om een lichter voorbeeld te gebruiken, als je wil roken, dan mag dat ook enkel op daartoe aangewezen plekken en wordt dat ook steeds verder verontmoedigd. Drugsgebruik al helemaal. Van een brug basejumpen mag ook niet overal en veiligheidsmaatregelen op je werkplaats negeren kan je ook in problemen brengen met je leidinggevende. Dus nee, je mag inderdaad niet zomaar alles doen wat slecht voor je is, dus al helemáál niet jezelf van het leven (laten) beroven

Niet mee akkoord. Dat zou namelijk betekenen dat pasgeboren baby's in de hemel niet hetzelfde geluk zouden kennen als mensen die na een lang leven daar zijn aangekomen. Terwijl volgens Christus elke hemelbewoner dezelfde zaligheid wacht, volgens de gelijkenis van de dagloners. Hoewel wij hier op aarde een bijzondere roeping hebben, namelijk deelname aan de strijdende Kerk, en hoewel het lijden inderdaad louterend kan werken voor de ziel als men deze opdraagt aan Christus, is daarmee niet gezegd dat het lijden noodzakelijk zou zijn om het eeuwig geluk te verkrijgen.

De "hiërarchische uitleg" had ik inderdaad al eerder gehoord, maar ook de uitleg dat Paulus gewoon partijvorming binnen de kerk wilde voorkomen. Ik denk dat beide uitleggingen waar zijn. De Kerk is niet uitsluitend je eigen pastoor, je eigen bisschop, de paus of zelfs uitsluitend Christus. De Kerk is dat alles. Je kunt niet vroom roepen dat je de Kerk niet nodig hebt om tot Christus te komen, zoals de laatste leus lijkt te beweren. Nee, je hebt Christus nodig om tot de Kerk te komen. De vorming en voltooiing van de Kerk is het doel van Christus op aarde. Christus is dus inderdaad binnen d

Dat doet me dan ook denken aan hoe de H. Benedictus het westerse kloosterleven hervormde. De vroege woestijnvaders en ook de kloosters erna leefden, om het kort te zeggen, heel streng en legden veel nadruk op gebed, versterving en boetedoening. De woestijnvaders hielden bij wijze van spreken een wedstrijdje wie op het minste aantal rijstkorrels per dag kon leven. Benedictus schreef toen een mildere Regel waarin hij meer nadruk legt op de balans tussen werk, gebed en rust. Hij erkende dat de menselijke geest nu eenmaal zwak is en dat je haar ook tegemoet moet komen voor een vruchtbaar monasti

@Flash Gordon De vraag is dan wat je precies onder lijden verstaat. Stel dat het mij niets meer zou kunnen schelen of ik gezond ben of niet, dan nog kan ik lijden aan een ziekte. Simpelweg omdat de symptonen ervan heel erg pijn doen. Clusterhoofdpijn bijvoorbeeld, ook wel zelfmoordhoofdpijn genoemd, levert in het ergste geval dagelijks onvoorstelbare pijn op. Zoveel pijn, dat je niet eens de energie meer hebt om te onthechten van wat dan ook, omdat die pijn heel je leven beheerst. Mij lijkt dat toch ook een manier van lijden, die je niet zomaar oplost door overgave eraan. Pijn is nu eenma

@Flash Gordon Een vraagje. Hoe versta of hoe ervaar je dan de woorden "almachtige God" (omnipotens aeterne Deus) in bijvoorbeeld de prefatie van de H. Mis en volgens mij ook in de dogmatiek van de Kerk? Hoe moet je deze titel begrijpen, in het licht van wat jij schrijft en ik in mijn vorige post heb proberen te overwegen?

Misschien iets voor een nieuw topic?

@Magere Hein Zoals je misschien al weet, ben ik op geen enkele wijze anti-wetenschappelijk. Ik aanvaard alle wetenschappelijke feiten op dezelfde wijze als jij doet. En met mij ook de katholieke Kerk, dus daarover hoeven we niet verder te spreken. Er is echter meer dan enkel de feiten. Je uitsluitend aan de feiten houden gaat niet direct eenheid opleveren, want de feiten zelf geven geen moraal weer. De zwaartekracht bijvoorbeeld geeft enkel aan waarom iets valt, maar niet wat je wel en niet zou moeten laten vallen. En de evolutie geeft de ontwikkeling van leven in de natuur weer, maar niet o

Met gelovigen valt net zo goed of slecht te discussieren als met niet-gelovigen. Het verschilt gewoon heel erg van mens tot mens. Ik ken immers ook genoeg niet-gelovigen waarmee nauwelijks echt te discussieren valt. Die kunnen dan niet inzien dat je met de rede ook op ándere visies kunt komen en niet alleen die van hun, omdat naast de rede ook je eigen visie op mens en schepping erg bepalend is hoe je feiten interpreteert en wat je belangrijk vindt en wat niet. Daarnaast zie ik ook genoeg gelovigen die wel degelijk beredeneren waarom zij zus en zo geloven en daarvoor niet (uitsluitend) relig

Ik ben pas onder de indruk van een voorspelling dat Jezus in deze tijd al zal terugkomen, als men daarbij kan aantonen dat men in de Middeleeuwen massaal geloofde dat ze nog ruim vijfhonderd jaar te gaan hadden en dat ze nu dus op de helft zijn. Immers, als zelfs de bijbelse tekenen zo duidelijk naar deze tijd zouden wijzen, dan moeten de vroege christenen dat toch ook geweten en geleerd hebben? Kort gezegd: we weten simpelweg niet wanneer Hij komt en volgens mij is dat ook niet het onderwerp hier.

Eerst zeg je dat redelijkheid niet voldoende is en daarna zeg je dat je argumenten voldoende zijn. Maar goede argumenten zijn toch ook gebaseerd op redelijkheid? Daarnaast ben ik tot nu toe niet heel erg onder de indruk van de huidige "discussiewijze" in Nederland. De harde lijn wordt inderdaad wel vaker ingezet, maar het resultaat is over het algemeen vooral dat de partijen nog dieper de hakken in het zand zetten en nog ferventer het eigen gelijk gaan propageren. Het werkt dus duidelijk niet. Ik probeer niet zozeer redelijk te zijn, als wel praktisch. Zelfs nog zo praktisch, dat als bi

@Thorgrem Maar nu spreek je over openlijk en inhoudelijk de discussie aangaan. Dat is mijns inziens toch wat anders dan wat DeThomas omschrijft en ook wat ik omschrijf. DeThomas schrijft immers over spotten, honen en het verleiden tot zonde. Daar bereik je mijns inziens uiteindelijk niets mee. Dat zie je bijvoorbeeld ook in de discussie over Zwarte Piet: veel geschreeuw, veel gedreig, veel gespot en helaas ook veel racisme, maar zijn de verschillende bewegingen daardoor uiteindelijk nader tot elkaar gekomen? Helpt die manier van "discussieren" dan zo goed? Duidelijk niet, en toch blijven we

Is er dan geen verschil tussen een kleine splintergroepering binnen een Nederlandse subcultuur en een totalitair regime in een buurland dat actief landen verovert en miljoenen doden op haar geweten heeft? Ik heb namelijk soms het idee dat de verhoudingen nogal eens erg zoek zijn in onze cultuur. Bij de meest onbenullige onderwerpen gaan er letterlijk doodsbedreigingen over en weer en zijn nuances volstrekt taboe, terwijl de echt belangrijke onderwerpen grotendeels onbesproken blijven. Waarom zou ik mij druk moeten maken over zo'n kleine groep, binnen een gemeenschap waar niemand echt la

Erg jammer, inderdaad...

Zelf zie ik twee dingen in de Schrift en ook in de kerkgeschiedenis terug: 1. God lijkt erg op een schrijver. Zoals je weet, kunnen schrijvers ook hele werelden en zelfs universa scheppen met slechts enkele pennenstreken. Maar als Tolkien zijn Midden-Aarde schept, dan is hij ook niet eerst bezig met miljoenen bladzijden aan evolutie voordat de eerste rassen eindelijk eens opkomen en de geschiedenis van Midden-Aaarde kan beginnen. Nee, hij begint vrij direct met het verhaal. De hobbits bestaan al, de geschiedenis is voor een groot deel al verlopen en Midden-Aarde heeft al een probleem me

Ach, vind het wel prettig om op een forum te zitten waar vrouwen geen publieke dames zijn en de vrouwelijke schoot niet wordt toegepast in elke zin, mannen geen specifieke delen van de penis of de penis zelf zijn, waar je geen vreselijke ziekten hoeft op te lopen als je een andere opinie verkondigt en waar je zelfs niet dood of het land uit hoeft als men het volstrekt niet met je eens is. Waar men, kortom, gewoon een volwassen, geciviliseerde discussie kan hebben die zowel fel als opbouwend kan zijn. Mijns inziens wordt hier niet teveel gemodereerd. Het is eerder zo dat op teveel websit

Weet je zeker dat God zich enkel aan gelovigen openbaart? Er zijn immers ook veel niet-gelovigen die uiteindelijk Hem vinden, juist door bijzondere ervaringen of verhalen. God openbaart zich aan ieder mens, gelovig en ongelovig, en wie zich kwetsbaar, bescheiden, zachtmoedig en leergierig opstelt, zal Hem ook horen. In het eigen geweten, in iets wat een collega ineens zegt, in de stilte van de natuur of van een klooster, in een bijzonder mooie film of mooi boek, in elk geval iets wat bij de horende past. En wie zegt dat God niet allang ook tot dictators spreekt, constant weer, maar dat zij s

Dat kan een verklaring zijn. Net zoals je ook kunt verklaren waarom mensen niet-gelovig zijn, zonder hun eigen zelfstandige denken in acht te hoeven nemen. Alleen, wat schieten we daarmee op? Maakt het voor de waarheid iets uit of zij nu op deze of op die manier wordt gevonden? Ik denk dat de kwestie van het lijden daarbij echter beter in een ander topic besproken kan worden, namelijk in die van Lobke. Daarbij heeft God volgens het christelijk geloof al alles gedaan om de mens te verlossen van alle kwaad dat zijzelf begaat. Hij heeft ons een weg gewezen om te ontsnappen uit de cyclus va

Behalve dan dat de mens, als je het verhaal van Genesis inderdaad op die manier wilt lezen, nog wel de kennis van goed en kwaad heeft. De mens is dus dan alsnog gelijk aan God geworden want zelfs sterven zal ze ook volgens het WTG niet meer doen. God joeg de mens uit het paradijs, zodat ze niet alsnog van de boom van het leven zou eten en dus alsnog weer onsterfelijk zou worden. De situatie zal dus niet hetzelfde zijn, want de mens heeft daar dan én die kennis, én die onsterfelijkheid. Wat God volgens Genesis niet wilde, gebeurt dan volgens het WTG alsnog. Daarbij is er nog een belangrijk

Dualisme veronderstelt dat goed en kwaad twee gelijke tegenpolen zijn, die elkaar in balans houden. Dat is echter niet het geval. De satan is geen tegenhanger van God, want de satan is slechts een engel en daarom eerder een tegenhanger van de aartsengel Michaël, aanvoerder van het hemels leger. De satan kan dan ook niets zonder dat God het toestaat en het kwaad heeft het goede nodig om voort te bestaan. Het is als het ware een parasiet dat niets anders doet dan het goede perverteren. Een zonde is dan ook niets anders dan een geperverteerde deugd. Zo is luiheid een pervertering van rust, jaloez

Het staken van een medische behandeling is inderdaad geen euthanasie. Volgens het katholieke kerkrecht mag, zo begreep ik, een medische of therapeutische behandeling gestaakt worden als deze werkelijk geen zicht meer geeft op genezing of op een draaglijk bestaan, ook als dat (onmiddelijk) de dood van de patient tot gevolg zal hebben. Palliatieve sedatie is ook altijd toegestaan, ook als de mate van verdoving de dood van de patient kan betekenen (soms heb je zoveel morfine nodig om de pijn draaglijk te houden, dat het fataal kan worden). Euthanasie daarintegen behelst het actief doden van d

@violist Ook van mij uit twee opmerkingen: 1. Ik ben niet protestants, maar katholiek. 2. Goed of zeer goed staat niet gelijk aan volmaakt. Alleen God is immers volmaakt. De mens is eigenlijk een symbiose tussen engelen en dieren, zo leert de geloofstraditie. God had ons inderdaad als engelen kunnen maken. Hij had ons ook permanent als dieren kunnen maken. Maar Hij schiep daarintegen een wezen naar zijn eigen beeld, die zowel deel uitmaakt van de schepping als deel uitmaakt van de hemel. Die zowel sterfelijk en tijdelijk als onsterfelijk en tijdloos is. God had zoveel kunnen d