Peter79

Nee. Het staat het Christendom vrij om Pasen elke zondag te vieren of welke andere frequentie en welk ander moment ook. Voor Kerst en Hemelvaart is er geen equivalent in het OT terwijl we op die momenten stil staan bij momenten in de heilsgeschiedenis. En Pinksteren gaat net als Pasen terug op een OT feest, maar het oogsten van christenen is niet seizoensgebonden, dus het moment maakt niet heel veel uit. De gegroeide praktijk bevalt mij goed. Dan heb je nog OT-feesten die geen breed gedragen christelijke variant hebben. Ik mis ze niet, maar een extra feest op de kalender lijkt me nie

Ik bedoelde macht. Alleen al de macht van het getal. Macht waarvan je je niet bewust bent als je een meerderheid vormt of een heersende klasse. Zoals in emancipatie: is emancipatie gelijkheid van de vrouw aan de man, waarbij de norm de blanke man is? Of moet er na de emancipatie van de vrouw ook nog de emancipatie van de man plaatsvinden. Moet je voor eenheid terugkeren naar de moederkerk? Wat is terug na 500 jaar, van mensen die de Reformatie niet hebben meegemaakt? Wie bepaalt de voorwaarden? En naar de "moederkerk" gaan, betekent dat niet gewoon dat het met macht (onder de noemer gezag) opg

Eenheid is er door elkaar gewoon te accepteren en stoppen met wederzijds verketteren. De kwestie wie van wie is afgesplitst, doet hier helemaal niet ter zake. Ik noemde het macht, want je beroepen op afkomst en oudere papieren is ook macht. Je hebt iets, dat de ander niet heeft en daaraan onleen je macht om de zaken in jouw richting te buigen. Dezelfde geschiedenis delen we. Punt. De Reformatie is net zo goed deel van de geschiedenis van de "moederkerk" als dat de "moederkerk" deel is van de geschiedenis van de kerken uit de Reformatie. In een voorwoord voor ons kerkblaadje stelde ik de v

De taal van de macht. "Wij hoeven niet te veranderen, maar jullie".

En was de naam van de Heer dan al wel bekend? De naam was in het OT essentieel. Jakob vraagt ernaar in Genesis 32: 29: Jakob vroeg daarop: Vertel mij toch Uw Naam. En Hij zei: Waarom vraagt u naar Mijn Naam? En Hij zegende hem daar (HSV). In Exodus 3: 13 komt de vraag terug: En Mozes zei tegen God: Zie, wanneer ik bij de Israëlieten kom en tegen hen zeg: De God van uw vaderen heeft mij naar u toe gezonden, en zij mij zeggen: Wat is Zijn Naam? Wat moet ik dan tegen hen zeggen? En God zei tegen Mozes: IK BEN DIE IK BEN. Ook zei Hij: Dit moet u tegen de Israëlieten zeggen: IK BEN heeft mij n

Er is inderdaad maar één naam onder de hemel gegeven tot behoud en dat is de naam Jezus (en die betekent ook nog eens JHWH redt). Handelingen 4, 12, Mattheus 1:21

Ik moest gelijk denken aan deze dominee toen je naar een kerkdienst in Smilde verwees. Jullie zijn echt geestverwanten.

De Galatenbrief kan je helpen om in je vrijheid te blijven staan. Ook toen al waren er mensen die allerlei regeltjes promootten, alsof die regels ertoe zouden doen.

Laat je er niet door ontmoedigen. Het hoort erbij, net als in de tijd van het Nieuwe Testament.

De wet is een doodlopende weg, zoals Paulus ook zegt: toen het gebod in mij begon te leven, begon ik te sterven. Maar Jezus zei tegen de vrouw op overspel betrapt: ook ik veroordeel u niet. Dat is genade.

Het christendom is denk ik inderdaad wel te strak, de verjoodsing zal niet leiden tot een vloeiende overgang naar Jodendom. Het zal een mengvorm blijven. Het gaat met name hierom. Jezus zegt bij zijn gevangenneming (Mattheus 26:56): Maar dit alles is geschied, opdat de schriften van de profeten in vervulling zouden gaan. Als je het boek Mattheus leest, zoals in deze publicatie, dan is eerst de Thora vervuld en dan ook nog alle profeten. Het is daarom vreemd als er door christenen gesproken wordt over allerlei nog openstaande profetieën - alsof Christus niet daarvan de vervulling is gewees

Hij is daarin heel summier, maar hij noemt het wel: Toch moet ook gezegd worden dat er iets verandert als niet alleen binnen maar ook buiten het jodendom mensen van hem beginnen te getuigen dat Hij de Christus is. Dan ontstaat er een nieuwe beweging die eerdere grenzen overstijgt en meer dan ooit een universeel karakter krijgt. Dit is wat de auteur erover zegt: Naast een theologische is ook een politieke positiebepaling vandaag de dag verhelderend. Ik kijk uit naar een rechtvaardige en vreedzame oplossing in Israël voor Joden en Palestijnen, gebaseerd op wederzijdse erkenning

Vroeger was ik van mening dat ik de stem van de Geest hoorde via mijn geweten. Nu denk ik daar anders over, hoewel de Geest het geweten uiteraard kan gebruiken. Maar het geweten is volgens mij vooral een vorm van mijn ik die op de troon wil zitten, in plaats van het oordeel aan God overgeven. Het geweten moet daarom sterk gerelativeerd worden, ook al is het essentieel in de omgang met anderen. Maar het geweten kan dus ook als kanaal werken om ons aan te klagen en neer te sabelen; om over ons te regeren, in plaats van onze Heer.

Voor verwanten (ouders/broers/zussen etc) die geloven, is dit natuurlijk wel een zeer groot gemis. Ik heb diverse christelijke ouders over hun kinderen gehoord, kinderen die het geloof vaarwel hadden gezegd. Is het voor die verwanten mogelijk om daar in dit leven vrede mee te krijgen?

Ik had beter kunnen zeggen: thora. Christenen beroepen zich op rentmeesterschap, maar als ze dat uit de Bijbel halen, moeten ze daar ook de rest van de thora bij betrekken. Rentmeesterschap lijkt een soort plicht in zich te hebben om te benutten. Natuur mag er niet om zichzelf zijn, nee, natuur is er om te benutten. Antropocentrisme bij uitstek. Maar in de thora, kom je ook andere lijnen tegen: God sluit na de zondvloed niet alleen een verbond met de mensen, maar ook met de dieren. Er is naast reine ook onreine natuur, gekarakteriseerd door roofdieren en aaseters - de wildernisnatuur waar Job

Het woord rentmeesterschap wordt in de bijbel slechts in drie teksten gebruikt, in economische betekenis. Het is een begrip dat niet alleen gaat over bewaren of beschermen, maar ook over exploiteren. Terwijl de joden delen van de natuur nog ongemoeid lieten (vanuit het idee dat iets heilig dan wel onrein is), hebben christenen, daarin de Griekse filosofie volgend, de deur open gezet voor ongebreidelde exploitatie. echter, niet de mens is de kroon op de schepping, maar de sabbat, en tegenover het streven naar efficiëntie staat de Thora die vraagt om een deel van de oogst op het land

Trouw schrijft hier gewoon over en haalt zijn info uit Israëlische bron. Maar ik weet niet wat de Russen melden, ik vertrouw Russische media minder dan Israelische.

Een betere vertaling dan koninkrijk is dan ook iets in de trant van koningsschap of regering. Het gaat niet om een plaatsbepaling of afgrenzing van een gebied, maar om het regeren als activiteit van God.

Kunnen we ergens in real life dan nog eens genieten van je bijdragen? Alle goeds!

In onze familie hebben we het erover wat onze keuzes daarin zijn; de kwestie doneren komt naar ik heb begrepen in alle keuzemogelijkheden onder de aandacht van de nabestaanden.

Behalve ja en nee is er ook nog de optie in het register dat de nabestaanden erover gaan, of zouden ze dat als nee beschouwen?

Het is een kleine moeite om te registreren, en dat had ik al gedaan, dus ik maak me er niet meer druk om. Straks in maart de sleepwet proberen weg te stemmen. Kortgeleden hebben we het gezagsregister ingevuld. Het bleek dat als ons als ouders iets zou overkomen, dat onze kinderen buiten de familie terecht zouden komen. Volstrekt niet in het belang van het klnd, maar ach. Je moet steeds meer een oplettende burger worden en eigenlijk is dat maar goed ook.

Zou het zo zijn dat waar het geloof in God afneemt, het geloof in de overheid toeneemt?

Jammer Hendrik. ik zal je bijdragen missen, net als die van Mystic. Het ga je goed

Het mag inderdaad blijven schuren, om het gesprek gaande te houden en elke gesloten theologie een spaak in het wiel te steken.