Robert Frans

Jazeker, maar géén geweld en al helemaal geen moord. Pim had dat niet hoeven verwachten en heeft zijn moord dus op geen enkele wijze over zichzelf afgeroepen. Zijn geklaag dat hij gedemoniseerd zou worden had geen pas inderdaad, want felle kritiek en politieke tegenstand is wat je wél in een vrije democratie mag verwachten als je zeer controversiele uitspraken doet en al helemaal als je zelf ook je opponenten vijandelijk afschilderd. Maar geweld en moord horen daar niet bij. De media moeten niets. Ze mogen zo partijdig zijn als ze zelf willen. Dat is immers inherent aan persvrijheid en

Een politicus moet veilig en wel kunnen discussieren en harde stellingen kunnen innemen, zonder het risico vermoord te worden. En hij (of zij) moet veilig en wel felle, harde kritiek op een andere politicus kunnen uiten, zonder het risico vervolgd te worden. Ook als hij uitspraken doet die te ver gaan of die teveel mensen provoceren, mag dat nooit een reden zijn voor geweld of vervolging. Er is maar één iemand schuldig aan de dood van Pim Fortuyn en dat is Volkert van der Graaf. Pim zelf was er niet schuldig aan. Zijn tegenstanders waren er niet schuldig aan. Zij voerden gewoon een (soms

Je mag het echter altijd voor je kinderen opnemen en waar nodig en mogelijk geweld gebruiken om ze uit het gevaar te halen. Niet om te vergelden inderdaad, maar wel om je kinderen in veiligheid te brengen en waar mogelijk ervoor te zorgen dat degene niet nogmaals aan je kinderen komt. En een overheid heeft de opdracht haar bevolking te beschermen tegen vijandige mogendheden. Zij kan niet zomaar voor haar volk besluiten dat zij weerloos door de vijand veroverd kan worden. Je moet inderdaad van harte bereid zijn om te vergeven en te bidden voor je vijanden. Je mag niet over hen oordelen, wa

Ik stel nergens dat we níéts weten van Hem, alleen dat we niet álles weten en ook niet dat we weten hoe het is om Hem te zijn. En ik geloof niet uitsluitend in de Bijbel. Dat doen alleen bepaalde protestanten. Zeker niet. Dat is niet wat het christendom leert. Straffen zijn er niet altijd om pedagogische redenen. Als je het héle OT leest, dan zullen je een paar dingen opvallen. 1. De Israëlieten roeiden niet het hele volk uit. 2. De Israëlieten veroverden maar een relatief klein deel van het land en verloor vaak ook weer stukken land. 3. Israël had voortdurend t

Prima, wat jij wil. Ook die misbruikers en hen die het toedekten vallen onder Gods oordeel en toorn, als zij zich niet alsnog bekeren. Denk maar niet dat God ook maar een beetje welgevallig op hen neerziet. Integendeel, Hij rekent het hen des te zwaarder aan, omdat zij het vertrouwen dat ze genoten zo afschuwelijk misbruikt hebben. Ook in de Bijbel zie je vaak hoe God niet zelden juist zijn éígen gelovigen vonnist en tot bekering oproept. Met de kerk is dat niet anders. Lidmaatschap van de kerk is geen vrijbrief voor de hemel. Een wijding of professie is geen vrijbrief voor de hemel. H

Dat geldt vaak ook voor atheïsten inderdaad. Omdat we in zonde gevallen zijn. En niet iedereen wil naar de hemel. Hij bestrafte die volkeren om dezelfde redenen waarom Hij uiteindelijk Israël bestrafte en net zo goed van dat stuk land verjoeg middels de Babylonische ballingschap. Omdat ze gruweldaden verrichten, zoals kindoffers en tempelprostitutie. En ook wij zullen onder het oordeel vallen als wij geen afstand willen doen van de gruweldaden waarmee wij onze luxegoederen en -diensten vergaren. Nee, hypocriet zou zijn om een vraag die je niet weet toch te beantwoorden.

Je kunt geen vrede hebben met het kwaad. Je kunt de haat niet liefhebben. Het is het één of het ander. En ik weet zeker dat als bijvoorbeeld jouw kinderen kwaad wordt aangedaan, je dan ook als een leeuwin ze zal verdedigen. Misschien dat je de daders (ooit) kunt vergeven en misschien maakt het je niet uit als ze jou uitschelden of slaan. Maar wee hun gebeente als ze ook maar in de buurt van jouw kinderen komen. Ik weet zeker dat duizenden, miljoenen misbruikte, uitgebuite, mishandelde en vertrapte kinderen en volwassenen uitzien naar de dag van hun bevrijding, verlossing en genezing, de d

Ik houd het bij de Bijbel zelf en de Kerk. Die ons openbaart wat het lijden van Christus voor Hem en voor ons betekent. Door een redelijk, goed onderbouwd geloof. Bekering is een levenslang proces, waarbij je voortdurend zondigt en weer vergeven wordt. Ik evangeliseer niet, maar beantwoord gewoon je vragen. Als je dat liever niet hebt, dan is dat prima, maar dan hoef je ook niet op mij te reageren. Prima, als jij dat gelooft. Op dezelfde manier als gevangenen nu ook doen. Goed, je hebt je antwoorden dus al. Daar kan ik dan niets meer aan toevoege

En een president die tijdens de bestorming rustig in het Witte Huis zit te eten en pas uren later een eerste verklaring geeft in de achtertuin. Waarin hij nog fijntjes aangeeft de bestormers volkomen te begrijpen. Nadat hij voorafgaand aan de bestorming al een urenlange rally hield waarin de aanwezigen werden opgehitst naar het Capitool te gaan, om het Congres daar 'aan te moedigen' de verkiezingsuitslag niet te bevestigen. Ik herinner me nog de beelden van de extra troepenmachten in de straten van Washington, die maar stonden te wachten op het presidentiële bevel. Dat pas heel laat in de avon

De keuze is dan dus inderdaad heel eenvoudig: ofwel je gaat er vanuit dat Jezus God is en dan hebben we beiden niet voldoende besef van hoe gruwelijk zijn lijden voor Hem moet zijn geweest, daar wij immers geen goden zijn. We zijn dan afhankelijk van openbaring. Ofwel je gaat er vanuit dat Jezus een gewoon mens was en dan is Hij op zijn atheïstisch gestorven zonder zicht op een eeuwig koningschap. In beide gevallen heeft Jezus dus heel verschrikkelijk geleden. De christelijke idee die je oppert is echter een idee dat vooral bij protestanten populair is. Er zijn verschillende ideeën over h

Nog niet inderdaad. Daar was het de tijd nog niet voor. Er was nog geen VN, er waren zelfs nog geen stabiele overheden met professionele politie- en krijgsmachten. Het was een tijd van veroveringen, wreedheid en totale vernietigingen. En ook nu zijn er oorlogen die je niet meer kunt oplossen met een simpele oproep tot vrede. Zo'n vredesoproep is namelijk alleen zinvol als het door iemand wordt verricht die bij alle betrokken partijen voldoende gezag daarvoor geniet en alle betrokken partijen voldoende belang hebben bij vrede. Soms is oorlog nodig om vrede te stichten. Dat klinkt paradoxaa

Wees dankbaar dat je in een land leeft dat vrede kent, dat niet onderdrukt wordt door een meedogenloze, wrede tiran en dat je al zo lang deze tijd van vrede en vrijheid mag genieten, dat deze teksten je wezensvreemd overkomen. Genoeg volken hier die heel goed begrijpen wat hier wordt geprofeteerd en daadwerkelijk hopen op zijn bevrijding. Omdat al deze gruwelen en erger henzélf al zo lang aangedaan zijn. Deze teksten zijn geen rustige gebeden van een peinzende theoloog over haar schrijftafel, met een goed glas wijn erbij. Het zijn heftige smeekbeden en uitingen van hoop, door iemand die onde

Je hebt denk ik beiden nodig. Het innerlijke proces zoals je inderdaad goed omschrijft, maar ook het externe proces om je daarin te begeleiden en je het doel voor ogen te laten houden. Christus zelf hield immers zijn zeer strenge bergrede tegen gewone mensen zoals jij en ik en niet uitsluitend tegenover vergevorderde mystici. En we zijn niet altijd zo sterk en heilig dat we uitsluitend het innerlijke proces het werk kunnen laten doen. We hebben hulp en soms ook vermaning nodig. Over het algemeen bereid je je als priesterstudent, novice (kandidaat-monnik) of verloofden ook voor op het nieu

6 januari 2021

Het is een populaire truuk van populistische politici. Eerst doen ze allerlei extreme uitspraken, waarvan ze heel goed weten dat die veel polarisatie en woede zullen opwekken. Als die woede en kritiek dan opkomt, dan beschuldigen ze de critici van demonisering en zelfs ook nog van alle aanslagen tegen de populist. Zij zouden dat immers maar aanwakkeren. Als je dan zegt dat de populist zélf die woede op de hals haalt en oogst wat hij zaait, dan zal hij je meteen beschuldigen van victim blaming. Het is te vergelijken met de pester die constant zijn slachtoffers aan het treiteren en provocer

En het WTG heeft het verhaal niet eens meer in haar bijbel staan. Dit als een merkwaardige terzijde.

Maar een nogal belangrijk christelijk idee is dat Hij God is en ál onze zonden op zich nam. Wij als gewone mensen hebben dan onvermijdelijk geen flauw besef van hoe diep en ingrijpend het lijden voor Hem moet zijn geweest. Wij zijn dan slechts verre buitenstaanders, die enkel het fysieke aspect ervan zien. Dat al onvoorstelbaar gruwelijk was. De enige aanwijzing die we daartoe hebben, is hoe het lijden onszelf al levenslang kan traumatiseren, ook al zouden we daarna weer alles mee hebben. Maar voor de rest zijn we afhankelijk van wat Hij ons daarover openbaart. En elk mens kan tot gelo

Tja, als je alles wat Hij in algemeen christelijk verstaan is wegverklaard en al zijn daden bagatelliseert, dan houd je inderdaad natuurlijk niets over. Zo kun je alles wat we betekenisvol en inspirerend vinden met koude logica wegverklaren. Maar dan houd je uiteindelijk ook niets van betekenis over. Maar zou Gerrit dat ook hebben gedaan voor zijn vijanden? Daarbij stierven deze mensen ook voor een idee waarvan ze geloofden dat die henzelf oversteeg. Zij geloofden zo ook dat hun sterven en hun nalatenschap betekenis zou krijgen. Zij gaven dus ook zelf betekenis aan hun daden, die je ne

Omdat we als mensen ons niet zozeer laten leiden door woorden of preken, maar door voorbeelden en verhalen. En hoe concreter het verhaal of het voorbeeld, hoe universeler we het ervaren. Met zijn kruisdood liet Jezus op de meest indrukwekkende wijze zijn liefdevolle zelfgave aan ons zien. Als God werd Hij mens, onderging alles wat wij als mensheid ook ondergaan, en overwon het door uit de dood te verrijzen en ons daarin te laten delen. Zo hebben we een God die ook aan den lijve weet wat lijden is. Woorden zijn dan al haast niet meer nodig, want dit voorbeeld is al krachtig genoeg om wereld

En dát is dus waar ik naar vroeg. Gewoon een onderzoek dat aantoont dat het celibaat dus mede risicoverhogend kan zijn. Hoewel ook volgens dat artikel andere onderzoeken, zoals inderdaad Deetman, dat verband weer niet zagen. Maar je bent nu de eerste hier die er daadwerkelijk een weet te leveren. Dat stelde ik niet. Je hebt het woordje 'vaker' over het hoofd gelezen. Ik stelde dat het niet váker voorkomt binnen celibataire gemeenschappen. Met celibataire gemeenschappen doel ik op gemeenschappen waarvan de leden niet seksueel actief zijn. Misbruik schaar ik niet onder seksuele a

Maar celibatair leven is mijns inziens dus ook géén risicoverhogende factor. Misbruik komt immers in celibatair levende gemeenschappen niet vaker voor. Gemeenschappen waar veel misbruik voorkomt hebben allemaal vrijwel dezelfde eigenschappen die het misbruik mogelijk maken. Het celibaat is daar geen van. Ik spreek niet namens alle katholieken. Daarbij doe je de vele onschuldige katholieken hiermee geen recht, is je uitspraak sowieso veel te kort door de bocht en wordt er door de kerk nu veel gedaan om het misbruik te voorkomen. Als je hierover wil blijven spreken, dan moet je je wel ve

Ik ontken ook niet dat een ongezonde omgang met seksualiteit tot misbruik kan leiden. Maar ik heb geen bewijzen gezien dat celibatair leven zélf al tot misbruik zou leiden, dat het celibaat zélf een intrinsiek ongezonde, gevaarlijke leefwijze zou zijn. Men kan immers op gezonde wijze celibatair leven en op ongezonde wijze niet-celibatair. Tot nu toe gaan de hier aangehaalde onderzoeken alleen over oorzaken die ik al wist en erken, maar die je dus ook in andere gemeenschappen tegenkomt. Ik gaf de Jehovah's Getuigen al als voorbeeld, maar ook de entertainmentindustrie, sportverenigingen, de

Daar ben ik het ook volledig mee eens en dat spreek ik ook niet tegen. Alleen is niet elke kinderhater een pedoseksueel en is het dus niet goed om zowel misopedisten als pedoseksuelen onder dezelfde term te scharen. Tenzij je natuurlijk ook gewoon de term pedoseksueel blijft gebruiken, zodat het duidelijk blijft dat je op pedoseksuelen doelt. Dan is er niets mis mee om ze daarnaast ook kinderhaters of misopedisten te noemen.

Dat begreep ik al meteen inderdaad, maar de term 'misopedist' slaat ook op de onschuldige variant. Dat is denk ik ook de reden dat we kindermisbruikers gewoon kindermisbruikers of pedoseksuelen blijven noemen (pedoseksuelen zijn pedofielen die daadwerkelijk misbruiken). Ik denk dat het goed is om woorden zo correct mogelijk te blijven gebruiken, zeker bij dit soort zeer gevoelige kwesties.

Een misopedist is echter iemand die een hekel heeft aan kinderen. Hoewel misbruikende pedo's inderdaad bepaald niet uit liefde voor kinderen handelen, is niet elke kinderhater natuurlijk meteen een kindermisbruiker. Ongetwijfeld zullen verreweg de meeste misopedisten kindermisbruik net zo walgelijk vinden. Daarnaast zijn er ook pedo's die niets met hun gevoelens doen, die gevoelens ook als verkeerd erkennen en kinderen daarom waar mogelijk uit de weg gaan. Zij handelen dan juist níét uit haat voor kinderen, want zij willen hen immers geen kwaad aandoen. Het lijkt mij daarom niet wenselijk om m