Robert Frans

Ik bedoelde het ook meer sarcastisch. Ik ben inderdaad bepaald niet onder de indruk van de nieuwe, 'vrije' manier van discussieren, zowel binnen als buiten de politiek, zowel door rechts als door links als door whatever. Het schijnt allemaal te moeten kunnen en het schijnt heel belangrijk te zijn dat we elkaar kunnen beledigen, bedreigen en belasteren, maar ik zie er eerlijk gezegd geen enkel nut en noodzaak in. Ook uit persoonlijke ervaring weet ik dat je met respect, eerlijkheid en beleefdheid veel meer gehoor krijgt en mensen dan ook jou respectvol, eerlijk en beleefd zullen behandelen.

Goed om te horen. Dat betekent dat je je blijkbaar niet inlaat met discussies op social media als X of Instagram, of dat je daar een afgeschermde omgeving met beschaafde mensen hebt weten te creëren. De giftige sfeer daar is niet te vergelijken met wat je hier af en toe van bepaalde users leest, en die wordt er door mensen van allerlei soorten en achtergronden gecreëerd. Ook ikzelf lees zulke uitingen inderdaad vrijwel uitsluitend hier. En in het verleden ook door anders- of niet-gelovigen. Maar ik kom dan ook eigenlijk niet op social media en voel ook steeds minder de behoefte daartoe. J

Voor zover ik begrijp niet. Alleen God kan scheppen en direct ingrijpen in de natuur op het hoogste niveau. Maar engelen kunnen wel invloed uitoefenen op onze geest, hebben een onvoorstelbare mensenkennis na honderdduizenden jaren studie op de eerste rang en de satan is nu eenmaal ook een engel, net als zijn demonen. Zij kunnen ons ertoe verleiden om magie te beoefenen en zo buiten God om te proberen wonderen te bewerkstelligen. Of magie nu echt bestaat of niet, maakt voor hen dan nog niet eens uit. Zolang het ons maar van God afhoudt, die het ons verbiedt. Eventuele gevaarlijke effecten, of d

Omdat het als potentieel heel gevaarlijk wordt gezien. Bij klassieke magie probeer je de natuurwetten te manipuleren voor eigen doeleinden, die goed of kwaad kunnen zijn. De kijk op magie is in de kerkgeschiedenis nogal complex: zo werd het geloof in heksen door de katholieke kerk altijd afgewezen, maar was het eveneens niet goedgekeurde boek De Heksenhamer ook onder katholieke geestelijken toch populair, met alle gevolgen van dien. In sommige tijden werd onderscheid gemaakt tussen goede magiërs en slechte, in andere tijden werden allebei de vormen als duivels gezien. De door jou genoemde

Duidelijk. Heb ik nog een andere vraag: wat gebeurt er eigenlijk volgens jullie met de 144.000 gezalfden als Jezus' regering is overgedragen aan God de Vader? Worden ze dan van hun taken ontheven? En zo ja, blijven ze dan in de hemel of keren ze alsnog terug naar de aarde?

Wat bedoel je precies met het door mij vetgedrukte? Betekent het dat je nog steeds de neiging tot zonde behoudt, daar er blijkbaar nog actief het een en ander de kop in wordt gedrukt?

Wat jij voorstelt kan ook inderdaad. Maar het gaat Jezus mijns inziens vrij duidelijk om de intentie waarmee je bidt. Als je op een straathoek je persoonlijk gebed gaat verrichten, puur om de wereld te laten zien hoe vroom en toegewijd je wel niet zou zijn, dan handel je niet naar dat gebod. Maar als je met een aantal medegelovigen in de openlucht een gebedsviering houdt om dezelfde reden als waarom we in het algemeen gebedsvieringen houden, dan hoeft er niets aan de hand te zijn. Het kan dan een mooi getuigenis zijn van het geloof, net zoals een processie, dat ten diepste ook een groot gebed

Maar wel gezamenlijk gebed. De eerste christenen kwamen al samen in gebed en baden ook in de tempel. Het gebod van Christus gaat erom dat je niet openlijk bidt om gezien te worden. Dat staat het samen bidden, al dan niet via communicatiemiddelen op grote afstanden niet in de weg.

Precies, om niet op te vallen. Content creators die hun podcast of livestream met gebed beginnen (en eindigen) doen dat niet om daarmee op te vallen en extra vroom over te komen, maar gewoon omdat zij samen met hun luisteraars de content met gebed willen beginnen. En daar is niets mis mee.

Maar uiteindelijk is die hele offerdienst wel afgeschaft. En lees je in de Profeten juist vrij vaak dat offers door God juist niet geduld werden als men niet rechtvaardig en vroom genoeg leefde. En ja, áls je een offer bracht, moest die wel goed zijn. Ook vandaag de dag behoort de liturgie goed en verzorgd te worden gevierd met de juiste 'ingrediënten', naar je beste kunnen. De levitische voorschriften stammen uit een zich ontwikkelende priestertraditie, waarbij de offers ook als voedselvoorziening voor de priesters en levieten dienden. Bij bijna alle offervormen werden delen van het offer imm

Omdat het brengen van offers in die cultuur een heel gewone manier was om de goden te aanbidden. De idee was dat je het beste en het meest belangrijke wat je had zo aan de goden af te staan om hen gunstig te stemmen. Dat kon een deel van de oogst zijn, of een goed stuk vee en in sommige godsdiensten zelfs een van je kinderen of een belangrijk persoon in het algemeen. God besloot bij Israël daarop aan te sluiten en haar offerdienst verder te reguleren in het kader van de heilspedagogie. Dat betekende: geen cultusbeelden, absoluut geen mensenoffers, geen priesterkoningen en uiteindelijk slechts

Dat lijkt me een wat eigenaardig motief, daar ook zonder die zes stappen het OT nog altijd vol staat met allerlei dierenoffers. Alsof je de vele reclames vandaag de dag wil wegmoffelen door één reclameblok op televisie weg te laten... Waar is het overigens ook niet. Het is juist de nieuwste Bijbelvertaling (NBV21) die vertaalt als na elke zes stappen. Alle andere Nederlandse vertalingen hebben het alleen over na zes stappen. Inclusief de Statenvertaling. En ook bij die vertalingen kun je het lezen als na elke zes stappen; zo interpreteerde ik het zelf ook eigenlijk altijd. Mogelijk bedoel

Tenzij blijkt dat God inderdaad geen geslacht heeft, maar zich toch aan zijn kerk openbaart als Vader, Zoon en Geest. En het blijkbaar toch voor Hem uitmaakt hoe je Hem noemt en daarvoor zich zelfs voor het eerst openbaarde in een cultuur en tijd waarin men geloofde dat woorden en namen ontzaglijk veel kracht en betekenis hebben, veel meer nog dan visuele beelden. Een geloof dat we nog steeds delen, daar God zelf al door het woord schiep, en waarop ook de sacramenten zijn gebouwd. Als God zich door het woord openbaart en met het woord schept, dan kun je er wel veilig vanuit gaan dat woord

Ik heb de opening inderdaad gezien. En zag er zelf aanvankelijk dus ook geen Avondmaal in. Ik geef alleen wel aan dat ik die interpretatie niet zo vreemd vind. Ook de stralenkrans kan gemakkelijk als een halo gezien worden, die in veel schilderingen rondom het hoofd van heiligen en ook van Jezus te zien is. Het is daarbij ook mogelijk dat niet alle commentatoren wereldwijd die tekst hebben voorgelezen, of dat het vele mensen ontgaan is door alle pracht en praal van de vier uur durende ceremonie. Ik ben het dus op zich gewoon met je eens, maar begrijp de alternatieve lezing voldoende goed

Niet bewust wellicht, maar ik vind het echt niet te vergezocht van christenen, joden en moslims om die betekenis toe te kennen aan het tabelau vivant. Ik bedoel, echt iedereen en zijn hond kent het Laatste Avondmaal van Da Vinci, terwijl alleen kunstkenners het Feest der Goden kennen. Ik zelf had ook geen idee van dat schilderij, totdat deze commotie opkwam. Het is dus helemaal niet gek om in een Franse ceremonie in de hoofdstad Parijs, waarin het Lourdes en Da Vinci al eerder uitgebreid werden gerefereerd, in een lange, bezette tafel met een vrouw met stralenkrans in het midden een parodie

Ook de moslimwereld heeft negatief gereageerd op de tableau vivante, omdat voor hen Jezus een bijzonder heilige profeet is en zij daar ook het Laatste Avondmaal inzagen. Zo zie je maar weer hoe de Olympische Spelen toch velen weet te verbroederen.

Dan zal ik als bange, geïndoctrineerde, gehersenspoelde gelovige maar niet reageren. Je hebt je antwoord immers al en wat heb ik daar dan nog aan toe te voegen?

De relatief kalme, rustige omgang met heilsmiddelen blijft inderdaad een uniek mysterie waar alleen degenen die ze ontvangen werkelijk aan kunnen raken. Neem nu de eucharistie, waarin Jezus zelf met heel zijn wezen werkelijk tegenwoordig is. Zouden we dan niet jankend moeten kruipen over de vloer, sidderend richting het altaar, om het allerheiligst Lichaam van zo een grote Verlosser zomaar te ontvangen en zelfs te éten? Alsof wij Hem ook maar enigszins waardig zijn, hoe dúrven we! Maar toch durven we. Toch kruipen we niet wekelijks richting altaar. We belijden onze onwaardigheid, staan op, gaa

Hiermee doe je haar geschiedenis echt tekort, maar het voert te ver om dat hier uit te diepen. Laten we het erop houden dat er al in de Middeleeuwen gewoon vertalingen van de Bijbel in omloop waren, dat er toen ook theologen waren die de bijbel bestudeerden en er meer mensen konden lezen dan men nu gewoonlijk denkt. De enige reden dat na de reformatie de bijbel zo massaal verspreid kon worden, was door de uitvinding van de boekdrukkunst, waardoor boeken een stuk goedkoper en een stuk gemakkelijker te reproduceren werden. Daarbij hebben ook de oosters-orthodoxe kerken en de meeste protestantse

En ook dat is heel wel mogelijk. Er is namelijk onderscheid te maken tussen private en leerstellige openbaringen. God kan aan een persoon of een gemeenschap een teken, woord of verschijning geven om haar te bemoedigen, haar geloof te verdiepen of te waarschuwen. Deze openbaringen kunnen vervolgens (wereldwijd) heel populair worden als ze resoneren met veel meer mensen dan alleen de ontvangers, ook op hoog kerkelijk niveau, zelfs tot aan de paus. Denk maar aan de verschijningen die ten grondslag liggen aan het bedevaartsoord Lourdes, of aan de Heilig Hart-devotie. Maar private openbaringen, hoe

Dat wil ik best geloven, maar niet elke uitspraak van een kerkvader geniet evenveel doctrinair gezag. Kerkvaders kunnen zelfs dingen zeggen waar de kerk uiteindelijk afstand van moet nemen. Zo leerde Augustinus bijvoorbeeld de predestinatie en hij niet alleen, maar hebben alleen de reformatoren later die leer overgenomen. Ook de theorie van de limbo is een tijd lang heel populair geweest, maar maakt geen deel (meer) uit van de officiële leer. Er is dus binnen de kerk best veel ruimte om op vrijmoedige wijze over God en zijn wezen te spreken. Maar niet elk spreken geniet evenveel gezag en

Dat oordeel komt jou niet toe. Maar sta mij toe te citeren uit De grote scheiding, van C.S. Lewis: 'Ik weet het niet precies, mijnheer. Sommige mensen op Aarde zeggen dat het verloren gaan van één ziel de vreugde van allen die behouden zijn, tenietdoet.' 'Je ziet dat het niet zo is.' 'Ja, maar ik heb het gevoel dat het zo moet zijn.' 'Dat klinkt erg barmhartig, maar weet je wat daarachter loert?' 'Wat dan?' 'De eis van de liefdelozen, die in zichzelf gevangen zitten, dat zij de hele schepping mogen chanteren. Dat niemand gelukkig mag zijn totdat zij, op hun eigen voorwaarden, er

Natuurlijk weet ik beter. En er zijn ook volop conciliaire besluiten genomen die niet hetzelfde niveau hebben als dogmatische besluiten. De katholieke kerk kent een hiërarchie van waarheden. Niet elk besluit en niet elke verkondiging is dus even belangrijk of voor alle tijden en culturen bedoeld. Maar als het gaat om wezenlijke zaken die ons geloof definiëren, moeten we erop kunnen vertrouwen dat God toen dezelfde is als God nu. En dat zijn algehele voornemen toen dezelfde is als zijn algehele voornemen nu. Zonden die we begaan, hoe ernstig ook, veranderen daar niets aan, want zonde staat los

Ook die kennen rust en vertrouwen in Gods barmhartigheid. Er is dan ook veel vreugde, vrede en schoonheid te vinden binnen het christelijke geloof. Uiteindelijk is echter alleen relevant of een leer waar is of niet. Beter een onprettig klinkende waarheid dan een prettig klinkende leugen. Ook in de Schrift vind je hier en daar waarschuwingen in die trant.

Dat God zelf bepaalt is dan ook geen argument, want er is geen enkele christen die dat níét gelooft. Als ik schrijf dat God middels concilies en synodes zijn kerk bijstuurt, dan schrijf ik dat omdat ik dat geloof, niet omdat ik dat bepaal. En ik geloof dat omdat kerken zonder zulke gezaghebbende wereldwijde organen uiteenvallen in allerlei elkaar tegensprekende groeperingen, waarbij elke groepering ervan overtuigd is dat zij wél vroom genoeg is om Gods ware leer te verkondigen.