Robert Frans

Ik vraag me weleens af: hoe zal God straks oordelen over hoe we zijn schepping, zijn aarde beheerd hebben? Over hoe wij de enige taak die wij kregen vervuld hebben? Zal Hij straks misschien niet gewoon verschrikkelijk kwaad zijn op hoe wij daarmee zijn omgegaan? Hoe wij haar verwoest, geplunderd, uitgeput en vervuild hebben, louter en alleen om meer, meer, meer te krijgen?
We noemen als christenen onszelf graag de kroon op de schepping, maar wat zou jij doen als jouw kroon jou vreselijk ziek zou maken, de dood nabij? Zou je die kroon dan niet onmiddelijk van je hoofd af willen werpen, het vuur in? Wat is nu belangrijker dan: de kroon, of degene die hem draagt? Toch zeker degene die hem draagt! En die maken wij nu juist kapot, om de kroon maar te laten groeien en glanzen...

Gelukkig zijn is eigenlijk helemaal niet zo moeilijk. Je hebt er helemaal niet zoveel voor nodig. Voedsel, huisvesting, een hechte, zoveel mogelijk zelfvoorzienende gemeenschap, zinvol en concreet werk waar je zelf direct de vruchten van plukt, de relatie met God... vrijwel alles wat wij nodig hebben is gewoon uit de natuur zelf te halen.
De reden dat het voor ons nu vrijwel onmogelijk is om weer geheel terug te keren tot een veel eenvoudigere staat van leven komt niet door God of door de schepping. Het komt door onze eigen opgetuigde, steeds complexere, mondialere en alles beheersende systemen en moderne mythen, die steeds meer van ons eisen en steeds meer stress en vervreemding opleveren. Ja, ze leveren ook gemak, vrijheid, schoonheid en kennis op, maar valt het je dan niet op dat elk gemak weer nieuwe, soms hardnekkigere problemen en ook ziekten oplevert?
Niet de schepping is voor ons 'de realiteit', maar de economie, de politiek, de vrije markt, de strijd om macht en prestige, de technologie, noem maar op. De echte werkelijkheid door God geschapen zien we als minder werkelijk dan de leefwijzen die wij onszelf en elkaar opleggen, om de economie maar te blijven dienen.
Steeds meer mensen lopen echter vast in die systemen, raken langdurig gestresst of erger, en worden vervolgens niet zelden daarop veroordeeld. Terwijl die systemen voortdurend veranderen, complexer worden en steeds sneller gaan. In plaats van die systemen op onze natuur aan te passen, ten dienste van wat wij echt zijn, passen wij onszelf aan aan die systemen. Moeten we nóg flexibeler, nog sneller, nog alomvattender, nog individualistischer, nog koopzuchtiger, nog specialistischer, etc. worden.

Als het voor ons dus zeer moeilijk is geworden om weer op eerlijke, respectvolle en duurzame wijze met de natuur om te gaan, dan ligt dat niet aan de natuur. Wij hebben dat helemaal aan onszelf te danken. Verstrikt in al die duizelingwekkende systemen weten we geen uitweg meer en willen we vaak al niet eens meer ontsnappen.
Wij willen graag twee heren dienen: God en de mannon, maar dat gaat ons nooit lukken. Het is het één of het ander. Uiteindelijk zullen we moeten kiezen en zul je eenmaal 'bij de hemelpoort' álles achter moeten laten wat jij zo belangrijk en redelijk vond, maar dat je in feite enkel maar tot last was. En ja, dat zal verschrikkelijk pijn doen.
Ondertussen gaan veel schitterende landschappen verloren, sterven vele dieren massaal uit, verliezen veel traditionele gemeenschappen hun grond en grotendeels hun authentieke leefwijzen en verwerven wijzelf enorme rijkdommen over de rug van veel behoeftige mensen die we niet eens bereid zijn fatsoenlijk te betalen voor hun diensten.
De pure fictie van een WK, dat uitsluitend kan bestaan door allerlei zelfbedachte mythen rondom beroemde voetballers, zogenaamde verbroedering en kunstmatig gecreëerde prestige rondom een simpel spelletje dat op elk veldje in elke gemeenschap prima beoefend kan worden, vinden wij belangrijker dan de échte levens van échte mensen die onze stadions bouwen en daarvoor bijvoorbeeld in Qatar massaal het leven laten onder de meest verschrikkelijke omstandigheden.

Maak je maar geen illusies: wij zullen nooit uit onszelf de echt radicale offers willen brengen die nodig zijn om ons echt te bekeren en op onze belachelijke schreden terug te keren. Niet op individueel en niet op collectief niveau. Wij vinden de mannon, onze rijkdommen en al onze mythen daaromheen veel te essentiëel om op te geven. En al zouden we het willen, we kúnnen het haast niet meer, omdat ons aller welzijn zo enorm vervlochten daarmee is tot op het diepste niveau.
De enige manier waarop wij enigszins te bekeren zijn, is door een grootschalige apocalyptische, wereldwijde ramp, die ons dwingt weer geheel tot onszelf en onze directe omgeving te keren. Alleen God zelf kan nog ingrijpen en uiteindelijk zal Hij dat ook doen.
Maar het is heel wel mogelijk dat Hij ons eerst nog tot het absolute dieptepunt laat gaan, nóg dieper en erger dan wij ons nu kunnen voorstellen, opdat we ons goed zullen beseffen waar wij in vredesnaam al die tijd mee bezig zijn geweest.

Wat de toekomst ook in petto heeft, houd er maar rekening mee dat het er bepaald niet aangenamer op zal worden, ook niet als Christus binnenkort al terug zou keren. Als Hij ons uit goddelijke liefde zal vergeven en louteren, zal dat een pijn en een lijden opleveren die wij ons nu niet kunnen voorstellen. Maar uiteindelijk ook een vreugde en geluk die wij ons nu niet kunnen voorstellen, mits wij ten volle en onvoorwaardelijk bereid zijn Hem liefdevol te volgen en Hem te laten doen wat Hij wil.
En elke klacht die wij hier nu uiten, elke al dan niet bijbels klinkende tegenwerping in onder meer dit topic zal uiteindelijk ijdelheid der ijdelheden blijken, lucht en leegte. We hebben geen enkel excuus. We kunnen enkel nog hopen op Gods barmhartigheid. En die hoop zal nooit tevergeefs zijn.

2 uur geleden zei Dat beloof ik:

Heb je gelezen wat daar staat?

Een paus die 7 kinderen verwekt bij maitresses en dan stel jij

 

een paus die het geld er zo hard doorheen jaagt dat hij kardinalen alleen aan neemt als ze daar voor betalen en dan stel jij
 

Je laatste reactie zegt:

maar dat is volstrekt tegenstrijdig met:

 

Ik maak dan ook onderscheid tussen de heiligheid van het ambt en de heiligheid van de persoon die het ambt bekleedt. Het pauselijk ambt is heilig, daar de paus Petrus opvolgt. Maar dat betekent niet dat elke paus als persoon heilig is. Het pausschap is geen garantie voor de hemel, integendeel haast: hoe meer verantwoordelijkheid, hoe strenger het oordeel.
De meest verdorven personen kunnen diaken, priester, bisschop, kloosterling of watdanook zijn, omdat een dergelijke roeping niet je vrije wil ontneemt. Het geeft vele zegeningen om die roeping waar te maken, maar ook vele beproevingen die niet iedere geroepene weet te weerstaan. Dat is onderdeel van het mysterie van de roeping, dat mensen het kunnen misbruiken om hun eigen verdorven verlangens te (blijven) botvieren.

De zonde kan dus onnoemlijk veel schade aanrichten en veel mensen verderven, maar zij vermag niets tegen de Kerk zelf. Die blijft ononderbroken in de geschiedenis voortbestaan en blijft de leer van Jezus getrouwvol verkondigen.

4 uur geleden zei Hetairos:

Om het voor mezelf behapbaar te maken, een reactie in gedeelte.

Er zijn natuurlijk meerder 'momenten' aan te wijzen. De geboorte van Jezus (als aspirant tweede Adam) , Zijn doop in de Jordaan (toen Hij zich openbaarde en Zijn aardse bediening begon), de kruisiging (als voltooiing van zijn 'roeping' als tweede Adam), de opstanding (als overwinning op de dood), de hemelvaart (zodat de Heilige Geest kon komen) en de uitstorting van de Heilige Geest; het Lichaam van Christus op aarde wordt gebouwd.

In de katholieke mystieke traditie wordt het moment dat Jezus' zijde en Hart wordt doorboord met een lans nog weleens als de 'verwekking' van de Kerk gezien en het Pinksterfeest als haar 'geboorte'.
Want zoals Eva uit de zijde van Adam werd genomen, zo werd de Kerk als Bruid uit haar Bruidegom genomen. En zoals Adam het een rib kostte om zijn vrouw te ontvangen, zo kostte het Jezus zijn Hart, dat vloeide van water en bloed, waarmee elke christen gedoopt en gereinigd wordt. En net zoals Adam en Eva één vlees vormden, vormt de Kerk met Christus zijn ene, ondeelbare Lichaam.
En net zoals een baby veertig weken in de schoot van de moeder verblijft, verbleven de apostelen, leerlingen en Maria na de opstanding van Christus veertig dagen biddend in de bovenzaal, voordat de heilige Geest zich in hen openbaarde en de Kerk de wereld binnentrad.

Op 14-4-2022 om 19:13 zei Hetairos:

We weten en geloven allemaal wel iets, dat in relatie staat met de eindtijd. De wederkomst van Christus, de opname (rapture), het millennium (1000 jarig rijk) en die dan vóór, tijdens of na de wederkomst van Christus. De positie van Israël en de positie van de gemeente.

Waar ik naar op zoek ben, is in feite een soort chronologisch overzicht waar al of enkele van deze zaken (misschien kun je deze nog aanvullen) in terugkomen.

[...]

Wellicht is het topic te ruim van opzet, maar dan kunnen we, mocht dat nodig zijn, wel sub-topics aanmaken. (Ik weet overigens niet of we dat zonder moderator voor elkaar krijgen, maar de huidige lijkt op wintersport, wie weet het?).

In de roman Operatie Wederkomst van Paul Maier wordt het volgende mijns inziens vrij verduidelijkende overzicht gegeven, met eigen toevoegingen cursief:

Opvattingen over de Duizend Jaar (Millennium) en de Wederkomst

A. Dispensationeel premillennianisme:

- Tijdperk van de kerk
- Verborgen wederkomst van Christus; opstanding van de Rechtvaardigen/'Opname'
- 7 jaar verdrukking
- Zichtbare wederkomst van Christus; schapen/bokken-oordeel
- 1000 jaar vredesrijk
- Satans 'korte tijd'
- Opstanding van de Onrechtvaardigen/Witte Troon Oordeel
- Nieuwe hemel en nieuwe aarde

B. Historisch premillennianisme:

- Tijdperk van de kerk
- Christus wederkomst; opstanding van de Rechtvaardigen
- 1000 jaar vredesrijk
- Satans 'korte tijd'
- Opstanding van de Onrechtvaardigen/Witte Troon Oordeel
- Nieuwe hemel en nieuwe aarde

C. Postmillennianisme

- Tijdperk van de kerk
- 1000 jaar vredesrijk
- Satans 'korte tijd'
- Christus' wederkomst; opstanding der doden / 'Opname'/ Laatste Oordeel
- Nieuwe hemel en nieuwe aarde

D. A- (of Non-)millennianisme

- Tijdperk van de kerk (1000 jaar vredesrijk, symbolisch)
- Christus' wederkomst; opstanding der doden / 'Opname'/ Laatste Oordeel
- Nieuwe hemel en nieuwe aarde

Het A-millennianisme wordt door de katholieke, oosters-orthodoxe, calvinistische, lutherse en anglicaanse kerken aangehangen. De andere theologieën zijn voornamelijk in de zeventiende eeuw ontstaan in evangelicale, charismatische en doopsgezinde kringen, of zelfs nog veel later.
De Jehovah's Getuigen hebben weer een eigen kijk op de wederkomst, die ik als volgt zou willen samenvatten (corrigeer me maar waar ik mij vergis):

- Tijdperk van de apostelen
- Tijdperk van de grote afval
- Aanstelling door Christus van het Wachttoren Genootschap als 'getrouwe en beleidvolle slaaf'
- Verborgen wederkomst van Christus in 1914; opstanding der 144.000 gezalfden in de hemel na hun overlijden
- Tijdperk van de 'getrouwe en beleidvolle slaaf'
- Wederkomst van Christus; vernietiging der onrechtvaardigen
- 1000 jaar transitie naar paradijsaarde onder leiding van de gezalfden; opstanding der rechtvaardigen op aarde
- Satans 'korte tijd' (dacht ik)
- Nieuwe hemel en nieuwe aarde

10 uur geleden zei Dat beloof ik:

Nou, er zijn nogal wat corrupte, door en door slechte pausen voorbij gekomen in de loop der millenia hoor.

https://scientias.nl/de-ergste-pausen-uit-de-geschiedenis/ 

Dan heeft Christus bij bovenstaande pausen even niet goed opgelet, zullen we dan maar zeggen.

Reken maar dat Hij scherp op hen heeft gelet. Ook in Middeleeuwse kunstwerken zie je heel wat geestelijken in de hel wegzakken; ook toen al had men haarscherp in de gaten dat je geestelijke stand niet bepalend is voor je zieleheil, maar enkel in hoeverre je daadwerkelijk je roeping waarmaakt. Je vrije wil blijft nu eenmaal intact en de duivel zit nooit stil. Dat blijft het mysterie van de roeping: God roept en zegent, maar de mens kan deze genade blijven verwerpen en zijn of haar roeping misbruiken voor eigen gewin.
Natuurlijk kunnen we hier niet vaststellen waar deze pauzen nu zijn, dat oordeel is aan God zelf, maar ze dienen inderdaad wel als ernstige waarschuwing dat je zelfs in het hoogste ambt vatbaar blijft voor zonde en verderf, als je niet volstrekt nederig, liefdevol en verbonden met God blijft.
Een waarschuwing die ook niet-katholieken tot zich kunnen nemen: juist als je hoge idealen nastreeft en daarmee veel macht en invloed kunt uitoefenen in je gemeenschap, wees dan extra voorzichtig: de prachtige eigenschappen die je nodig hebt om de mooiste idealen uit te voeren, kunnen ook gebruikt worden om het ergste kwaad te verrichten. Maar toch moeten we het goede blijven nastreven.

2 uur geleden zei Hetairos:

Daarom heeft God ook leraren etc, in de Gemeente aangesteld. Dus daar heb je wel gelijk in. Maar dan ontstaat weer een ander probleem: is elke leraar, etc. door God aangesteld, of heeft men bedacht Hem een handje te helpen en 'de enige juiste universiteit' in het leven te roepen? Je komt zo van de regen in de drup, dunkt me.

De apostelen hebben van Christus onder meer het leergezag ontvangen, dus naar hen moeten we luisteren. Omdat de apostelen echter niet eeuwig hier op aarde zouden rondlopen, hebben zij opvolgers gewijd, te beginnen met Mattias die de apostel Judas Iskariot opvolgde (Hnd 1, 12-26). Deze opvolgers hadden dezelfde volmachten als de eerste apostelen en werden in die tijd opzieners, bisschoppen of in sommige gemeenten zelfs engelen (zie bijvoorbeeld de opschriften van de brieven in Openbaringen 2-3) genoemd. Uiteraard wijdden deze opzieners ook weer opvolgers, werden ook priesters of presbyters en diakens gewijd ter ondersteuning van deze bisschoppen, en zo kun je een hele stamboom van opvolgers achterhalen, tot op de dag van vandaag.
Een stamboom, want de kerk is niet zozeer een instituut of organisatie, maar een echte, bovennatuurlijke familie, door het doopsel verwekt, die helemaal teruggaat op Christus zelf en waar Christus dus werkelijk doorheen werkt.

Als je dus wil weten of je met een legitieme, apostolische leraar ofwel herder te maken hebt, dan hoef je enkel na te gaan of hij in deze zogenoemde 'apostolische successie' staat en dus door een echte opvolger van de apostelen door handoplegging is gewijd. En als je wil weten of hetgeen hij verkondigt wel de juiste leer is, dan hoef je enkel na te gaan wat de rest van deze opvolgers verkondigen, wat zij de eeuwen door hebben verkondigd, en wat dus ook officiëel door de kerk is vastgesteld.
Want binnen de kerk kan weliswaar stevig gezondigd worden en nog meer van dat onfraai's, maar dwalen kan zij op fundamenteel niveau nooit, omdat Christus dat zal blijven verhoeden. De kerk zelf moet dus ook minimaal uit de apostolische tijd stammen en ononderbroken in de geschiedenis redelijkerwijs zichtbaar hebben bestaan, met die apostolische successie als haar ruggengraat.

Op 10-4-2022 om 01:17 zei Gaitema:

Komt de Heilige Geest door jouw keuze voor Jezus óffff komt jouw keuze voor Jezus door het werk van de Heilige Geest?

Beiden. Het is God, ofwel de heilige Geest, die de mens roept tot bekering en het is de mens die daarop reageert en vervolgens bij een positieve beweging richting God het doopsel en de heilige Geest middels het vormsel kan ontvangen. De relatie tussen God en mens is altijd tweerichtingsverkeer, al heeft God in Christus alreeds de eerste stap gezet door zelf Mens te worden en als onze Welbeminde naast ons te staan.

6 minuten geleden zei Hetairos:

Inderdaad. Een en ander staat dus in relatie tot de theologie, die je al van te voren hebt; immers de Bijbel zelf claimt niet Gods woord te zijn. Dat kan dus niet zomaar uit een onbevangen (onbevooroordeeld) lezen worden geconcludeerd. Overigens denk ik wel, dat God over de samenstelling van de canon heeft gewaakt, zodat de Bijbelse Boodschap (die zich intrinsiek in de Bijbel bevindt) door iedereen kan worden gelezen. En de Heilige Geest doet dan de rest. Immers, de letter doodt, maar de Geest maakt levend.  

Het is echter de vraag wat iemand nu echt wil zeggen, als Hij poneert dat de Bijbel in geheel Gods onfeilbare Woord is. Men verschaft zichzelf dan toch een autoriteit, die de mogelijkheid geeft andersdenkenden af te wijzen wijzen of, nog erger, op de brandstapel te zetten?

Als de Schrift Gods onfeilbare Woord zou zijn, dan zou ze ook een onfeilbare uitlegger nodig moeten hebben, anders heb je er alsnog weinig aan. Sommigen zullen dan inderdaad niet geheel onterecht wijzen naar de heilige Geest, maar de waarheid is dat zij die de Schrift als zodanig beschouwen, vooral ontzettend verdeeld zijn over de precieze uitleg ervan en niet zelden zelfs over de meest fundamentele, doctrinaire kwesties.
Daar de Geest echter één maakt en niet verdeeld, aangezien een verdeeld rijk niet kan standhouden, is het mijns inziens wel duidelijk dat er dan ook een zichtbare, concrete, aardse uitlegger nodig is, die de onfeilbare uitleg kan vaststellen namens alle christenen en ook door alle christenen als zodanig wordt erkend. Een onfeilbaar Woord kan met niets minder genoegen nemen.

En nee, de idee dat de Schrift geen uitleg zou behoeven kan om dezelfde redenen afgewezen worden; ook die doctrine veroorzaakt vooral veel serieuze verdeeldheid onder de aanhangers daarvan, die elkaars uitleggingen vaker niet dan wel aanvaarden.

Op 13-4-2022 om 19:55 zei Hetairos:

Het gaat in dit geval om de volgende tekst:

2 Tim. 3:16-17 (HSV) "Heel de Schrift is door God ingegeven en is nuttig om daarmee te onderwijzen, te weerleggen, te verbeteren en op te voeden in de rechtvaardigheid,
opdat de mens die God toebehoort, volmaakt zou zijn, tot elk goed werk volkomen toegerust."

2 Tim. 3:16-17 (NBG1951) "Elk van God ingegeven schriftwoord is ook nuttig om te onderrichten, te weerleggen, te verbeteren en op te voeden in de gerechtigheid, opdat de mens Gods volkomen zij, tot alle goed werk volkomen toegerust."

2 Tim. 3:16-17 (NWV 1992) "De gehele schrift is door God geïnspireerd en nuttig om te onderwijzen, terecht te wijzen, dingen recht te zetten, streng te onderrichten in rechtvaardigheid, opdat de mens Gods volkomen bekwaam zij, volledig toegerust voor ieder goed werk"

Het vetgedrukte laat zien waar de versies van elkaar afwijken.

Deze tekst is overigens praktisch de enige die in de hele Bijbel te vinden is en spreekt over de inspiratie van de hele Bijbel. De tekst wordt dan ook gebruikt om de gedachte te onderbouwen  dat de gehele Bijbel Gods woord is. Maar het is de vraag of dit uit de genoemde tekst blijkt. Of is er meer over te zeggen?

Welke versie vinden jullie de beste, en waarom? En waarom is de andere eventueel niet correct? En wat zijn daarvan de consequenties?

Veel protestanten gebruiken deze tekst om hun doctrine 'alleen de Schrift' te onderbouwen, maar feitelijk staat dat er niet. Er staat dat 'heel de Schrift' gezaghebbend is, maar niet 'alléén de Schrift'.
Ook zal het je misschien opgevallen zijn dat de tekst niet aangeeft waar de Schrift dan precies uit bestaat. Je vindt nergens een inhoudsopgave van bijbelse boeken in de bijbeltekst zélf. Natuurlijk kent elke bijbel wel een inhoudsopgave, maar die behoort niet tot de Schrift zelf.
Voor veel users hier zal het wellicht vanzelfsprekend zijn dat het om de 66 bijbelboeken gaat, maar de kwestie is dat enerzijds die canon (dus index van bijbelboeken) niet in de Schrift zelf wordt aangegeven en dat anderzijds er meerdere canons in omloop zijn. De katholieke bijbel heeft bijvoorbeeld 73 boeken en enkele aanvullingen op bestaande boeken en de oosters-orthodoxen hebben zelfs meer boeken in hun bijbel. Over sommige bijbelboeken, vooral Openbaringen, was destijds nog wel wat discussie voordat ze uiteindelijk in alle kerken in de Bijbel terechtkwamen. De protestantse canon is naar mijn weten zelfs de jongste canon, pas ontstaan na de Reformatie.
Zelfs in Jezus' tijd was er al discussie over welke boeken nu in de joodse canon behoorden: de sadduceeën hielden het bijvoorbeeld uitsluitend bij de vijf eerste boeken, ofwel de Torah, terwijl de farizeeën ook de Profeten erkenden. Pas in de eerste eeuw na Christus werd een officiële Joodse canon vastgesteld, als reactie op het opkomende christendom.

In deze tekst gaat het waarschijnlijk uitsluitend om wat wij nu het Oude Testament noemen, daar de nieuwtestamentische geschriften nog niet bestonden, ofwel nog (lang) niet gecanoniseerd waren in een Nieuwe Testament. Historisch gezien kun je deze tekst dus uitsluitend toepassen op het OT, nog niet op het NT.
Wil je echter wél het NT tot de Schrift en dus Gods Woord rekenen, dan ontkom je niet aan buitenbijbelse argumenten. Je ontkomt dan niet aan een ook toen al bestaande legitieme geloofstraditie, die aan de hand van de overgeleverde, apostolische leer uiteindelijk kan vaststellen wat tot de Schrift behoort en wat niet.

Op 13-4-2022 om 11:05 zei Hetairos:

Dit topic houdt verband met een ander onderwerp, dat ik hier aankaartte: "Een besturend lichaam of een lichaam dat bestuurd wordt?" 

De gnostiek had (eerste eeuwen van het Christendom) veel - en heeft (tot op de huidige dag) nog steeds veel invloed op het religieuze denken van de mens. En dus ook op de mens, die zich verenigd binnen een kerk, genootschap of sekte.

Daar de leer van de gnosis geheim was en slechts voor ingewijden, kan haar invloed op doctrinair gebied echter slechts heel beperkt zijn. Maar één van haar kenmerken was het radicale afwijzen van al het lichamelijke en een dergelijke neiging zie je echter ook hier en daar in het christendom gebeuren. De grens tussen godvruchtige versterving en valse verachting kan nogal dun zijn als je hier te onzorgvuldig mee omgaat en zonder geestelijke leiding je daarin verdiept.

Citaat

Een van de algemene kenmerken van de gnostiek is, dat er kennis (inzicht) bestaat, die slechts voor enkelen binnen de groep beschikbaar is. Dat splits de kerk of het genootschap in feite in tweeën: zij die kennis hebben en zij die (nog) geen kennis hebben. Degenen die kennis hebben onderwijzen degenen die die kennis nog niet hebben.

Nee, de gnostiek splitst de gemeenschap in drie groepen: de ingewijden, zij die waardig geacht worden ingewijd te worden en zij die de geheime leer nooit zullen ontvangen. Binnen elke christelijke kerk of kerkgemeenschap is de leer echter openbaar toegankelijk voor iedereen die geïnteresseerd is. Op internet kun je vrij eenvoudig de katholieke, calvinistische, evangelische, etc. leerstellingen terugvinden en je kunt elke priester of dominee erover navragen.

Citaat

En dan lijkt het wel alsof elke geloofsgemeenschap hiervan last heeft. Immers het WTG kent een bestuur, dat de zuivere leer bepaalt en bewaakt en zelfs de Bijbel, naar eigen inzichten, heeft her-schreven, de Mormonen kennen ook hun specifieke (esoterische) geschriften, die maar door enkelen kunnen worden uitgelegd, zelfs de traditionele! kerken en genootschappen kennen dogma's en leerstellingen, die als normatief worden beschouwd en in feite boven het gezag van de Bijbel uitstijgen. Niet de Bijbel zelf is de norm, maar de uitleg die men in de loop van de tijd heeft ontwikkeld.

Nee hoor, dit is vrij normale organisatie, hoewel de ene gemeenschap hierin natuurlijk strikter is dan de andere. Het voornaamste verschil is dat de Kerk zelf állen onderwijst die onderwezen willen worden en niet slechts een handjevol uitverkorenen die door zeer strenge ascese zich waardig maken voor het ontvangen van de gnosis.
Dat er dogma's zijn is dan ook vrij normaal, omdat er nu eenmaal eeuwige waarheden over Christus zijn die je moet belijden om christen genoemd te worden. Ze stijgen dan ook niet per se boven het leergezag uit, maar worden juist door haar bevestigd en uitgekristalliseerd.

Dat enkel de Bijbel de doctrinaire norm zou zijn is overigens een uitsluitend protestantse leerstelling en dus niet per se algemeen christelijk. In principe is dat voor veel protestanten ook een dogma, want voor eeuwig en altijd waar en door de meeste protestantse kerken formeel beleden.

Citaat

Herkennen we dit? En hoe zit het met 'onze' eigen kerk/groep. Is de Bijbel het enige gezag of heeft de uitleg van 'iemand' het laatste woord? Dat laatste is een vorm van gnosticisme. Mee eens? Of niet? Vertel ons hoe jij dit ziet.

Nee, dat laatste is gewoon normale, christelijke praktijk. Binnen zowel het katholicisme als de orthodoxie heeft de Kerk het laatste woord, steunend op zowel de Schrift als de Traditie, omdat zij als gemeenschap van christenen de leer door alle tijden en culturen heen getrouw overleverd en uitlegt. Zij is immers de grondslag en pijler van de Waarheid (vgl. 1 Tim. 3, 15).
In de Schrift kom je nergens tegen dat uitsluitend de Schrift het leergezag zou genieten, laat staan wélke boeken van de Schrift dan precies (er gaan verschillende bijbelse canons rond, waarvan de protestantse met 66 boeken er slechts één is). Dat is allemaal buitenbijbelse, protestantse geloofstraditie die je in de apostolische tijd niet terugvindt. De Schrift hééft natuurlijk absoluut gezag, in het bijzonder het Evangelie, maar niet exclusief.

Gezien de enorme verdeeldheid binnnen het protestantisme is het ook wel duidelijk dat een te absoluut aangehouden sola Scriptura volstrekt onwerkbaar is. Het brengt geen eenheid en helderheid van leer, maar enkel verwarring, twist en niet zelden ook haatzaaierij. Waarbij elke kerk of zelfs elke individuele gelovige weer meent de enige, ware, juiste bijbelse uitleg te leren.

4 uur geleden zei Dat beloof ik:

Het doet me goed om van jou te lezen dat je wetenschappelijk bewijs daarvoor belangrijk vind.
Maar dat is er niet. En dat is er ook niet voor het idee dat homoseksualiteit een medische ziekte of aandoening is.
Vandaar dus.

Klopt. Daarom sta ik zelf ook niet achter homo-genezingscursussen. Uiteindelijk kun je daarmee zelfs nog meer kwaad doen dan goed, omdat zo'n genezingspoging ongetwijfeld alleen maar teleurstellingen gaat opleveren en een verkeerd beeld van homoseksualiteit geeft bij de 'patiënt'.

En ik heb ook nooit de wetenschap afgewezen hè? Mijn geloof is niet gestoeld op onwetenschappelijk denken.

Als je wetenschappelijk kunt bewijzen dat geloof een medische ziekte of aandoening is (en het merendeel der mensheid dus ziek is) en dat het genezen kan worden, ga je gang.

1 uur geleden zei Mullog:

Dat schrijf ik toch?

 

Ah, dat had ik even over het hoofd gezien. Beschouw mijn post maar als niet geplaatst.

21 uur geleden zei Mullog:

Dan begrijp je mijn argument niet goed, of leg ik het niet goed uit. Hoe othodoxer of fundamenteler in het geloof hoe minder ruimte er is voor liefde en/of tolerantie ten opzichte van andersdenkende. Het is dus niet zo dat geloof het criterium is maar de manier waarop men in dat geloof zit. Je zou nog, waarschijnlijk terecht, kunnen opmerken dat dit niet alleen geldt voor geloof maar ook voor politieke overtuigingen en aanverwante.

Maar dat geldt toch bij zo'n beetje alle levensbeschouwingen en ideologieën, niet alleen bij religieuze? Het gaat vrijwel altijd mis zodra iemand te radicaal in diens leefwijze wordt, omdat een dergelijke radicaliteit meestal tot hoogmoed, harde oordelen over anderen en ongeregelde beheersdrang leidt.
Van veganisten tot kapitalisten, van utilisten tot asceten, allen kennen precies dezelfde kwade neigingen, alleen heeft de ene groep nu eenmaal meer macht en mogelijkheden om tot massale uitvoering daarvan over te gaan dan de andere.
Van gelovigen hebben we misschien meer voorbeelden, omdat zij simpelweg in de meerderheid zijn en een langere geschiedenis kennen, maar we kennen toch ook verschrikkelijke voorbeelden van niet-gelovigen die hun ideeën op gewelddadige wijzen wilden opleggen aan anderen.

Hoe zie jij dat dan precies? Wat maakt het voor jou bij gelovigen dan anders dan bij niet-gelovigen?

Op 24-4-2021 om 02:02 zei Gaitema:

Het is mij iets te veel het hele artikel in het Engels te lezen. De taal is mij niet vertrouwt genoeg, dus ik ga op jullie commentaar af.

Ik geloof zelf dat het beter is voor het christendom en bovendien ook Gods wil, dat kerkgebouwen gesloten en gesloopt worden en in nergens meer te bekennen is. Een kerk binnen huiskamers of zaaltjes is veel persoonlijker en beter voor de meelevenden. Ieder komt meer tot zijn recht.

Groet,

Gerwin

Hoe weet je zo zeker dat jouw ideeën Gods wil zijn, als Hij in de geschiedenis vrij duidelijk christenen laat samenkomen in de meest uiteenlopende kerkgebouwen, van heel eenvoudig tot heel luisterrijk?
Zowel katholieken als oosters-orthodoxen als protestanten, van klassiek tot modern, bouwen speciale ruimten voor de eredienst. En ook de eerste huiskerken waren grote huizen van rijke gelovigen, waarin speciale, gewijde vertrekken voor de eucharistie en voor het doopsel werden ingericht. En die huiskerken waren er omdat er simpelweg nog geen openbare kerken gebouwd konden worden. Christenen hebben zelfs een tijdje in catacomben moeten samenkomen.
Waarom zou het bouwen van openbare kerken dan tegen Gods wil zijn?

'Huiskamerkerken' hebben veel meer de neiging om te sektarisch of juist te vrijblijvend te worden, zeker als men niet per wijk maar per doelgroep zulke gemeenschappen inricht. Ook kunnen ze voor buitenstaanders juist heel hoogdrempelig zijn, omdat je er niet even anoniem kan binnenglippen (je moet zelfs aanbellen bij iemand thuis) en ze überhaupt een heel stuk minder zichtbaar tot volstrekt onzichtbaar zijn.
Terwijl in bijvoorbeeld katholieke regio's je vaak even een kerk kan binnengaan om er te bidden, een kaarsje aan te steken of om gewoon er even tot rust te komen en van de schoonheid van de kerk te genieten. Vaak is zo'n kerk van verre al zichtbaar door een toren.
En als je een keer naar de mis wil, dan kun je (buiten coronatijd uiteraard) gewoon op de vastgestelde tijd vrijblijvend binnenkomen en plaatsnemen, zonder dat je je eerst aan iedereen moet voorstellen.

Er hoeft hier dan ook helemaal geen sprake te zijn van of-of. Men kan gewoon een grote kerk aanhouden, waarbij de gelovigen naast de openbare erediensten in verschillende meer persoonlijke kringen verspreid over de wijk samenkomen.
Ook kan men daarnaast gebeds- en of studiegroepen oprichten die zich in het bijzonder verdiepen in een bepaalde devotie, theologisch onderwerp, culturele uiting of leefwijze, en natuurlijk uiteenlopende verenigingen voor allerlei activiteiten, van koren tot gaarkeukens tot schoonmaakploegen. Juist in een grote kerk kun je zulke dingen veel gemakkelijker opzetten en heb je ook letterlijk veel meer ruimte voor grootschalige activiteiten.
Het lijkt mij daarom niet juist om de verschillende vormen van samenkomst tegen elkaar uit te spelen, alsof God maar één werkwijze door heel de geschiedenis zou kennen, als de verschillende vormen elkaar nu juist zo mooi kunnen aanvullen.
 

37 minuten geleden zei Gaitema:

Waarom denk je nou dat ik dit open? Ik krijg daar prompt voor het eerst van mijn leven een ban en ik kom daarover daardoor er niet in contact met de moderator. Denk jij soms dat ik dat doe om aandacht te trekken? Of om een soap te beginnen? Nou, welk oordeel vel jij?

Ik voel geen enkele behoefte over jou te oordelen. Wel geef ik mijzelf de vrijheid je twee vragen te stellen:

1. Stel dat je Credible.nl nooit gekend zou hebben, wat had je dan in plaats van dit topic aan vervolgstappen ondernomen?
2. Wat kan Credible.nl in jouw ogen precies betekenen in het zoeken (en herstellen) van contact met Geloofsgesprek.nl?

Gaan we hier nu ook soaps van andere fora bespreken? Alsof Credible niet genoeg aan haar eigen soaps heeft...

22 minuten geleden zei Vioolmeisje:

O oke, wat voor mensen zijn hier wel? En heb je tips waar ik wel vrienden kan zoeken?

Is er geen kerk in de buurt waar je heen kan, met eventueel een jeugdvereniging, -koor of iets dergelijks?

1 uur geleden zei Dat beloof ik:

Leuk verwoord met een kwinkslag en een smiley, maar de praktijk was anders. Als men van plan was te trouwen moest huewelijksexamen doen bij de priester, de het echtpaar in wording uitlegde dat God het huwelijk bedoelde als opstapje naar een gezin en dat er dus kinderen moesten komen. Snel en veel. Na het huwelijk kreeg men een boekje (  Nuttige wenken en korte onderrichtingen voor gehuwden, in verschillende vormen verspreid) waarin simpelweg stond dat het verwekken van kinderen een huwelijksplicht was.
In de RK kerk werd het dus wel degelijk als plicht beschouwd, in tegenstelling tot wat jij hier boven schrijft.
Kennelijk ben je dus niet goed op de hoogte met de geschiedenis van jouw kerk, en dat zou je jezelf kunnen aantrekken. 

Je sprak echter over gróte gezinnen en daar spreekt het door jou geciteerde boekje niet over. Gezinsvorming is inderdaad een belangrijk doel van het katholiek huwelijk, en in veel werelddelen van het huwelijk an sich, en soms wordt op dat doel meer de nadruk gelegd en soms weer op het ándere doel, namelijk de eenwording tussen man en vrouw.
Openstaan voor het krijgen van kinderen is inderdaad een gelofte die je aflegt, los van of je ze krijgt of niet. Maar in hoeverre het echt afgedwongen werd, verschilde ook toen volgens mij erg per regio en zelfs per pastoor. Ik weet dus niet in hoeverre de schets die jij geeft echt maatgevend was en is voor het katholieke leven toen en nu.
Ik weet wel dat er ook hier veel misstanden in waren, dat er genoeg nare verhalen over te vertellen zijn. Maar niet zelden strookten de misstanden niet per se met de katholieke leer zelf en met de geest daarvan. In bepaalde dingen was het Nederlandse katholicisme bijvoorbeeld juist veel strenger en onbuigzamer dan het katholicisme wereldwijd.

1 uur geleden zei Dat beloof ik:

Gezien het voorgaande. Kun je je voorstellen dat er mensen zijn (waaronder ik) die er nogal om lachen dat de katholieke kerk de woorden duurzaamheid en kleinschaligheid gebruikt? 

De katholieke sociale leer kent als pijler onder meer het subsidiarisme, waarin de samenleving van onderaf wordt georganiseerd, op basis van zelfstandige gemeenschappen, met overheden als ondersteunende diensten waar gemeenschappen zichzelf niet kunnen voorzien.
Ook zet zij in op een duurzame, respectvolle omgang met de natuur; de paus heeft daar zelfs een hele encycliek over geschreven, namelijk Laudato Si. Sowieso kent zij een lange traditie van soberheid en gematigdheid.
Kleinschaligheid en duurzaamheid zijn dus wel degelijk belangrijke elementen van haar sociale en morele leer. Ze kent misschien andere oplossingen daarvoor dan jij voorstaat en zal misschien niet zo braaf de westerse tijdsgeest volgen als jij misschien zou willen, maar dat betekent niet dat ze in álles het tegenovergestelde zou zijn dan waar jij voor staat.

In plaats van te lachen om elkaars al dan niet vermeende standpunten, is het wellicht interessanter om middels dialoog zich in elkaars standpunten te verdiepen. Om na te gaan wat de ander nu écht gelooft en of vindt, kerkelijk of niet-kerkelijk, en op basis van argumenten elkaar aan het denken te zetten.
Wie weet kunnen we van elkaar leren en de goede vruchten plukken van elkaars denk- en leefwijzen. Vanuit het besef dat elke beweging, levensovertuiging of ideologie haar eigen geschiedenis vol mooie en duistere kanten kent, met regio's waar met strakke hand de bijbehorende leefwijzen werden of worden opgelegd en regio's waar dat niet het geval was of is.

1 uur geleden zei Dat beloof ik:

Net zoals een cultuur waarin een plicht om zoveel mogelijk kinderen te krijgen tegenwoordig wordt afgekeurd.

Dat is een verkeerde veronderstelling. Lange tijd is de bevolkingsgrootte namelijk vrij stabiel gebleven of steeg in ieder geval niet heel erg. En dat was onder andere tijdens het beging van de agrarische ontwikkeling.
Wat toen wel gebeurde is dat de gemiddelde leeftijd hoger werd, waardoor mensen langer leefden, en dus meer kinderen konden krijgen. Meer kinderen krijgen was o.a. nodig omdat er altijd wel een aantal dood ging voor het bereiken van de volwassen leeftijd.

Een belangrijke factor bij de grote gezinnen zoals die een eeuw geleden in Nederland bestonden, was de RK-kerk. Die bevorderde dit en verbood zelfs voorbehoedsmiddelen. Opmerkelijk dus, dat jij nu wél schrijft:

 in dat opzicht  heeft de RK-kerk dus wel een ontwikkeling in positieve zin mee gemaakt.

De katholieke kerk roept nu vooral op tot zowel edelmoedigheid als verantwoordelijkheid in het krijgen van het aantal kinderen. Als je dus een groot gezin wil stichten, moet je er wel voor zorgdragen dat je haar ook echt goed kan onderhouden.
Het stichten van grote gezinnen is volgens mij nooit echt een plicht geweest, maar werd in bepaalde regio's wel gewoon geacht, waardoor het soms alsnog als plicht overkwam. Het hielp niet dat pastoors nieuwe stellen vroegen of er al kinderen waren, al dan niet met de beste intenties, dat natuurlijk destijds ook als dwingend ervaren kon worden.
Ook binnen veel andere christelijke kerken was het destijds vrij gewoon om grote gezinnen te stichten, alleen waren wij als aanhangers van het Ene Ware Geloof daar natuurlijk beter in...

Het katholicisme blijft echter seksualiteit wel onlosmakelijk verbinden met het open staan voor vruchtbaarheid. Voor haar geen Brave New World-achtige praktijken.
Dat betekent dat ook als je aan legitieme (natuurlijke) gezinsplanning doet, je een kind dat alsnog wordt verwekt als welkome gave ontvangt, ofwel ter adoptie aanbiedt als je echt niet voor het kind kunt zorgen. Abortus bij ongewensde zwangerschappen zal dus altijd uit den boze blijven.

2 uur geleden zei Mullog:

Dat kan, denk ik, alleen als je daarbij besluit wereldwijd een goede gezinsplanning te doen en het aantal mensen op aarde niet verder te laten stijgen en ik verwacht eigenlijk de totale bevolking terug te brengen tot het aantal van zo rond de jaren vijftig van de vorige eeuw. En dat is iets waar volgens mij geen enkele religie actief aan mee wil werken of een realistisch beleid voor voorstaat.

Ik zou beter zeggen: vrijwel geen enkele levensbeschouwing. Het recht om in vrijheid kinderen te krijgen zit in elke cultuur diep ingebakken en waar een cultuur daarvan afwijkt, zoals China met haar eenkindsbeleid, wordt dat internationaal afgekeurd.
Mijns inziens blijft dat ook terecht, blijft dat een intrinsiek mensenrecht. Je kunt als gemeenschap echtparen aanmoedigen om verstandig te handelen inzake het aantal kinderen, maar je kunt ze mijns inziens niet zomaar verplichten wel of geen (groot) gezin te stichten, of om elk kind teveel te aborteren (zoals wederom in China).

Overigens zijn de grote gezinnen (waarschijnlijk) ontstaan al vanaf onze agrarische ontwikkeling, omdat we steeds meer mensen nodig hadden om steeds meer voedsel te produceren voor steeds meer mensen.
De veelal niet-sedentaire jagers-verzamelaars hebben juist níét zulke grote gezinnen, omdat ze simpelweg niet zoveel kinderen tegelijkertijd kunnen meedragen. Daar krijgt een vrouw gemiddeld om de 3 á 4 jaar een kind, nadat het 'vorige' kind ontspeent is, wat voor haar ook veel gezonder is.
Helaas leidde dat in sommige stammen ook tot infanticide als er een tweeling of een te ziek kind geboren werd, maar in het algemeen zorgde de leefwijze op natuurlijke wijze dus voor kleinere gezinnen.

Je ziet dan ook dat gezinnen gemiddeld kleiner worden naarmate de welvaart groeit, uitzonderingen daargelaten. Maar ook dat juist die groeiende welvaart weer voor uitputting, verwoesting en dierenleed zorgt. Zowel culturen met kleine gezinnen als culturen met grote gezinnen zijn daar dus debet aan.
Het beste kun je dus een samenleving inrichten die gebouwd is op gematigdheid tot soberheid, duurzaamheid en respect voor mens, dier en natuur, maar waar men geen grote gezinnen hoeft te stichten om de gemeenschap te kunnen onderhouden. Waar men misschien veel meer gericht is op gemeenschap en verbondenheid en niet op hebzucht en egocentrisme.
Een samenleving waar men van elkaars rechten weet, maar ook van elkaars verantwoordelijkheden. Waar men bij alles wat mogelijk is, ook zorgvuldig nadenkt over of het dan ook echt goed is om te doen. Met welzijn als uitgangspunt en niet welvaart.

Eén ding blijft echter wel overeind staan, denk ik: in een gezonde demografie heb je wel meer jongeren dan ouderen nodig. Die kun je zelf verwekken, maar door een ruimhartig immigratiebeleid ook binnenhalen. Hoewel je daarmee mogelijk ándere landen weer met de problemen van vergrijzing opscheept, want een jongere kan natuurlijk op maar één plaats tegelijk zijn.

Op 17-4-2021 om 12:06 zei Olorin:

Die leermeester hielp actief mee aan de visserij en aan dierlijke consumptie. 
Dat wil niet zeggen dat bioindustrie of als westerse vloot de zee leeg vissen voor de kust van arme landen met sleepnetten in die geest ligt.

Dat is dus wel het hele verschil. Jezus at weliswaar ook gewoon vlees en vis en liet Petrus en Andreas als teken van hun zending zelfs met volle netten aan land komen. Maar dieren voor eigen gebruik doden of houden is toch iets heel anders dan ze levenslang massaal opsluiten in verschrikkelijke stallen, of ze beestachtig mishandelen in bepaalde fokkerijen, voor veel te veel en veel te goedkope dierlijke producten. En soms zelfs gewoon omdat het kan.
Met duurzame, kleinschalige en ruim opgezette boerderijen, waarin dieren in hun natuur gerespecteerd worden, kunnen we voldoende voorzien in onze onze noden. Al het andere komt puur voort uit hebzucht, gemakzucht en een totale onverschilligheid jegens de schepping. Daarvoor zijn we eigenlijk niet te verexcuseren.

1 uur geleden zei Hermanos2:

Dankjewel! Ik kom verschillende indelingen tegen. Ben er nog niet uit welke indeling mij het meest gaat helpen om beter de weg te vinden in deze literaire schatkamer. 

Misschien moet je niet zozeer enkel op de psalmen studeren, hoe vroom en verrijkend dat ook absoluut kan zijn. Misschien gaan op een bepaalde manier je ogen wel open als je ze gewoon probeert te bidden. Bijvoorbeeld elke dag een paar psalmen.
Het zijn immers op de eerste plaats al dan niet gezongen gebeden en daar Christus ze ook gebeden heeft en zelfs aan het kruis nog uit Psalm 22 citeert, is het bidden van de psalmen automatisch ook het samen bidden met Hem. Het zijn de gebeden van Jezus zelf, die Hij ook door jou heen wil bidden.
Bid de psalmen, het beste zonder er een over te slaan, en probeer ze met Gods hulp te verinnerlijken. Het is dan heel mogelijk dat je een andere soort rijkdom in de psalmen aantreft en ze daadwerkelijk tot leven komen. Omdat het dan ook jóúw gebeden worden en je jouw leven samen met Christus in de psalmen herkent.

Op 2-4-2021 om 12:38 zei zendeling:

In de hedendaagse manier van denken is de spirituele beoefening (toepassing) niet langer gekoppeld aan irrationele of halfbegrepen of mythische ideeen, maar logisch navolgbaar en toe te passen.

Kortom, het katholicisme in de praktijk dus. Althans, dat valt daar net zo prima onder. Net zoals het atheïsme, het boeddhisme, ja alle levensbeschouwingen die consistent in zichzelf en met de wetenschap zijn.

Op 2-4-2021 om 12:38 zei zendeling:

Het verschil is vrij eenvoudig te onderscheiden en dat bepaal je zelf door iets verder analytisch na te denken over de onderliggende denkwijzen in diverse typen levensbeschouwingen. Rationeel denken is universeel, dus er hoeft helemaal niets "leidend te zijn" daarin, buiten het gezonde verstand.

Als rationeel denken inderdaad universeel is, dan hoeft hedendaagsheid dus niet als criterium te gelden. Ergo: een hedendaags idee moet zich dan zelfs eerst nog maar wereldwijd bewijzen, in vele culturen en tijden, voordat het als universeel erkend kan worden.
Uitsluitend hedendaags moeten denken lijkt mij dan dus eerder beperkend dan verruimend, denk je niet? Sowieso, waarom zouden we de geschiedenis moeten verdelen in zulke hokjes en mogen we haar niet als één organisch geheel zien, waarin onze voorvaderen ons juist ook veel kunnen leren?

Op 2-4-2021 om 12:38 zei zendeling:

Het is beter of zo jij wilt "goed" omdat er bij een heldere rationele denkwijze geen conflict meer is tussen de diverse irrationele religieuze dogma's en opvattingen en bovendien harmonie met de rest van de samenleving. De rationelere benadering van de spirituele beoefening ís al hedendaags, de grote meerderheid van de beter opgeleiden is daar allang aangekomen en heeft de irrationelere manier van religiebeoefening reeds achter zich gelaten.

Wanneer is een dogma dan irrationeel in jouw verstaan? Mijns inziens kan iets enkel irrationeel zijn als het inconsistent in zichzelf of met de wetenschap is. Zodra een levensbeschouwing, dogmatisch of niet, zichzelf en de wetenschappelijke feiten niet tegenspreekt, is zij dus al rationeel te onderbouwen en kan zij zelfs waar zijn. Er moeten dan dus andere criteria zijn om iets tot irrationeel te verklaren. Welke zijn dat dan volgens jou?

Op 2-4-2021 om 12:38 zei zendeling:

Er zit geen enkel conflict tussen het hedendaagse denken en het beoefenen van spiritualiteit, dus er hoeft helemaal niets "vertaald" te worden naar situaties. Je vraag dienaangaande is dan ook onlogisch.

En wat nu als het hedendaagse denken wél conflicteert met spiritualiteit, welke weg moet dan gevolgd worden? Het hedendaagse, westerse denken is bijvoorbeeld voor een belangrijk deel gegrond op het utilisme, wat in veel facetten strijdig is met spiritualiteit en mystiek zoals deze in de belangrijkste stromingen beoefend wordt.
Moet je dan alsnog een utilistische mystiek creëren, die dus mogelijk tegenstrijdig in zichzelf kan worden en daardoor irrationeel, of het criterium van hedendaagsheid alsnog laten vallen omwille van een zuivere mystiek?

Op 2-4-2021 om 12:38 zei zendeling:

Archaische denkwijzen zijn per definitie overgeleverd uit een ver verleden en op bepaalde punten in conflict met modernere denkwijzen. Archaisch wordt hier bedoeld als versleten, niet meer in harmonie met de huidige manier van denken. Zoals bij het vooropstellen van vermeende "goddelijke instructies" of mythische voorstellingen van zaken boven de modernere manier van denken (bijvoorbeeld het conflict met evolutie) die zich vooral baseert op het logisch analyseren van de uitkomst van experimenten.

Je vertrekpunt is dan echter niet hedendaagsheid, maar de wetenschappelijke methode. Geloof je dan dus dat mystiek met experimenten aan te tonen en te bewijzen is, dat dus ook God op zodanige wijze te bewijzen is?
Moet volgens jou een mystieke leer dus echt bewezen zijn, of is het voldoende dat zij niet strijdig is met de wetenschap? Kan men dus in het bestaan van God geloven, ook al kan de wetenschap zijn bestaan erkennen noch ontkennen, of moet de wetenschap daar eerst uitspraak over gedaan hebben?

Op 2-4-2021 om 12:38 zei zendeling:

Een deel van de orthodox-christelijken blijkt te heulen met extreem-rechts, daar ga je al.

Het extreem-rechtse gedachtengoed, gegrond op het sociaal darwinisme, was in die tijd echter ook hedendaags en vooruitstrevend, gestoeld op wetenschappelijke ideeën over de evolutie en natuurlijke selectie van de mens, rationeel te onderbouwen en dus helemaal van die tijd. Immers, op diezelfde gronden fokken wij ook honden.
Betekende dat dat men destijds dus er goed aan deed om op die gronden  het sociaal darwinisme te omarmen? Zo niet, welke andere criteria had men dan moeten aanhouden om ook toen het sociaal darwinisme en dus het nationaal-socialisme af te wijzen?

3 uur geleden zei Hermanos2:

Het boek Psalmen is in één woord, prachtig. Maar het zijn er 150. Ik probeer er wegwijs in te worden. Ik zie dat ze niet 'at random' opgeschreven zijn. Maar dat er een ordening is. Deze ordening maakt het boek overzichtelijker. Geeft nog meer betekenis aan de inhoud. En maakt het opzoeken van een of meerdere psalmen eenvoudiger. 

Heeft iemand van jullie zich al eens beziggehouden met deze bewust gekozen volgorde, deze ordening? 

Welke patronen hebben jullie ontdekt?

Er zijn zeven boetepsalmen te onderscheiden, namelijk 6, 32, 38, 51, 102, 130 en 143, waarvan 51 de meest bekende is.
Verder kun je 121, 122, 125, 126 en 132 tot intochtspsalmen rekenen, gezongen tijdens pelgrimstochten.
Ook heb je de zogenoemde halleel-psalmen, namelijk 113 tot en met 118, die tijdens de grote joodse feestdagen gezongen worden, behalve op Poerim. Volgens de Talmoed horen 120 en 134 daar ook bij.
Daarnaast de dagelijkse halleel-psalmen, gevormd door 145 tot en met 150. Deze 5 psalmen beginnen en eindigen ook met het alleluia.

Naast de genoemde psalmgroepen zijn er hier en daar nog kleine groepjes, zoals de kroningspsalmen 20 en 21.
Ook de psalmen 1-2 worden nog weleens als één psalm gezien, evenals 42-43.
De psalmen 104-107 vormen weer een groep lange, meer beschouwende psalmen, die dieper ingaan op Gods weldaden en heilsgeschiedenis.
De psalmen staan verder echter vrij door elkaar heen, verdeeld over vier boeken, zoals Sjako al aangaf. Als je ze dus op volgorde zou lezen of bidden, dan ga je van top naar dal, van dal naar top, dwars door alle gevoelens, ervaringen en wijsheden heen.
En is dat misschien niet juist ook exemplarisch voor het geestelijk leven, dat zich ook niet netjes laat ordenen, maar meebeweegt in de (schijnbare) grilligheid van het bestaan, waar alleen God zelf het volle zicht op heeft?