Robert Frans

2 uur geleden zei sjako:

Het is een misterie die kennen we. Echt, de Drieeenheid staat nergens en het is een heidense gedachte die al teruggaat tot het oude Babylon en de Egyptenaren.

De Drie-eenheid is niet gebaseerd op heidense drietallen, maar andersom. Zij zijn een voorafschaduwing van de Drie-eenheid, samen met veel drietallen in de schepping en ook in onze culturen.

4 minuten geleden zei Breuk:

Dat niet loslaten geldt zeker voor Mozes. Zijn graf is niet bekend. Ook in de dood laat God zijn profeet niet achter.

Als wellicht aardige aanvulling vanuit het NT: uiteindelijk, na vele eeuwen, mag Mozes zelfs toch nog voor een keer het beloofde land betreden. Als Jezus van gedaante veranderd op de berg (Mt 17,1-8, Mc 9,2-8, Lc 9,28-36), dan wordt Hij immers vergezeld van Mozes en Elia.

7 minuten geleden zei Petra.:

Aangezien zelfs Mozes verkeerd kan begrijpen wat Gods opdracht is, omdat wat gisteren de opdracht/bedoeling was morgen verkeerd kan zijn, denk ik dat het euvel niet is waarom God iets gebiedt, maar dat je als mens kennelijk niet in staat bent om de opdracht altijd goed te begrijpen. Zelfs als je Mozes bent die altijd op God vertrouwd heeft en met God sprak als -een vriend- . Dus dat zegt nogal wat!

Voor ons zal God dan inderdaad milder en genadiger zijn. Maar voor iemand als Mozes, die nota bene van aangezicht tot aangezicht met Hem sprak, stelt Hij hogere verwachtingen. Ook vandaag de dag verwacht Hij bijvoorbeeld van zijn priesters méér dan van zijn lekengelovigen. Wanneer een leek hier onzin uitkraamt, dan zal God haar dat milder aanrekenen dan wanneer een priester hier onzin uitkraamt. Want die priester heeft leergezag en dus de volmacht namens God te spreken. Hij heeft een voorbeeldfunctie voor kerk en samenleving. Zijn woorden en daden kunnen daardoor veel meer schade berokkenen dan die van haar. En gezien zijn lange studie, gebedsleven en zijn dagelijkse omgang met de sacramenten mag God van hem verwachten dat hij extra zorgvuldig luistert en handelt.

Maar ook buiten het geloofsleven is het zo dat mensen met meer macht en aanzien door de samenleving veel zwaarder worden afgerekend op hun wandaden. Want van hen verwachten wij een voorbeeldfunctie. Juist zij moeten zich extra zorgvuldig aan de wet en de algemene waarden houden, omdat zij met hun macht immers veel meer schade en ellende kunnen aanrichten bij misbruik ervan.

1 minuut geleden zei Petra.:

In Exodus 17 zegt God "Neem je staf. Als je op de rots slaat, zal er water uit stromen, zodat het volk te drinken heeft." 

Als Mozes dan daarna (Numeri 20) in een vergelijkbare situatie komt en weer om water vraagt en dan weer te horen krijgt dat ie zijn staf moet nemen om de rots te bevelen water te geven, dan vind ik het logisch dat ie weer hetzelfde doet als de keer ervoor. Hij had immers geleerd dat het bevelen gebeurt door met de staf op de rots te slaan. 

Numeri 20

" 8 ‘Neem de staf en roep met je broer Aäron de Israëlieten bijeen. In hun bijzijn moeten jullie de rots daar bevelen water te geven. Jullie zullen water voor hen uit de rots laten komen" 

Niet per se. Met die staf verrichtte hij inderdaad Gods tekenen, maar dat gebeurde niet altijd door ermee te slaan. Het splijten van de Rietzee gebeurde bijvoorbeeld door het heffen van de staf over de zee (Ex. 14,16), niet door op het water te slaan. Ook daarin was God steeds vrij specifiek over wat Mozes met de staf moest doen. Slaan als hij moest slaan, opheffen als hij moest opheffen, uitsluitend bij zich houden als hij uitsluitend bij zich moest houden. Ook en juist als een teken erg leek op een vorige, bleef nauwkeurigheid hierin een vereiste. God gaf níét hetzelfde bevel als bij de vorige rots, dus moest Mozes níét hetzelfde doen als bij de vorige rots.

Het interessante is dat als Mozes de eerste keer op de rots moet slaan, God zelf op de rots aanwezig is (Ex. 17,6). Ook moesten een aantal oudsten bijeen verzameld worden. De oudsten hadden echter de taak om recht te spreken, net als Mozes zelf. Kortom, God liet zichzelf symbolisch slaan ten overstaande van het gerecht, om zo water te geven. Hierin kun je een heenwijzing zien naar Christus, de Rots van ons heil, die door een gerechtshof beschuldigd, geslagen en gekruisigd werd en ons daardoor het levende Water schenkt.

De tweede keer is de opdracht aan Mozes daarom anders van aard. Nu moet hij de rots uitsluitend bevelen. Niet slaan, want dan had God dat net als bij de eerste keer simpelweg opgedragen; in deze verhalen is God behoorlijk secuur in zijn woorden. En natuurlijk wist men toen ook al hoe je een bevel moest geven. Ook hierin ligt een betekenis: de tweede keer dat Christus zal komen, zal er geen kruis meer op Hem wachten, zal Hij niet meer beschuldigd en geslagen worden. Hij zal zelf oordelen en zo door het woord zegevieren en de nieuwe hemel en aarde scheppen. God is nu dan ook niet meer op de rots aanwezig.

Mozes sloeg echter wél ook de tweede keer op de rots. Hiermee ging de heenwijzing verloren. Natuurlijk zal hij absoluut niet geweten hebben van deze symboliek, maar dat hoefde ook niet. Hij hoefde alleen maar te gehoorzamen en op God te vertrouwen. Net zoals wij ook vandaag de dag simpelweg op God moeten vertrouwen, ook als we niet altijd weten waarom Hij zus en zo gebiedt. En hoe meer macht en verantwoordelijkheid Hij ons geeft, hoe meer Hij daarin van ons verwacht.

Op 29-4-2024 om 16:56 zei sjako:

En waarover gaat die koning dan regeren?

‘Wees vruchtbaar en word talrijk, bevolk de aarde en breng haar onder je gezag: heers over de vissen van de zee, over de vogels van de hemel en over alle dieren die op de aarde rondkruipen.’
-Genesis 1,28; NBV21

'De dieren die in het wild leven, de vogels van de hemel, de dieren die op de aardbodem rondkruipen en de vissen van de zee zullen ontzag en angst voor jullie voelen – ze zijn in jullie macht.'
-Genesis 9,2; NBV21

Gecombineerd met de Bijbelteksten die @Jahu citeert, kunnen we dus redelijkerwijs concluderen dat de mens thans heerst over de aarde en de verloste mens zal blijven heersen over de nieuwe hemel en aarde. Het rentmeesterschap dat we opgelegd kregen, zal dan eindelijk alsnog ten volle tot haar bestemming komen. En zoals er in Genesis geen sprake is van een speciale klasse van heersers, maar de gehele mensheid de opdracht tot heersen kreeg, zo zal dat op de nieuwe hemel en aarde ook zijn.

Uiteraard is er ook een geestelijke dimensie, die zo mogelijk nog belangrijker is: we zullen er heersen over onze eigen natuur en geest en er volmaakt vrij zijn, omdat alles wat we daar willen altijd en zonder uitzondering naar Gods wil zal zijn. We kunnen daar dus als het ware doen waar we maar zin in hebben, zonder te zondigen. Dat vraagt een zelfbeheersing en verbondenheid met God die hier maar weinigen bereiken, maar dat daar net zo natuurlijk is als ademen.

Ook zullen we er heersen over elkaar. Niet door het elkaar geven van bevelen en elkaar de maat te nemen, zoals regeringsleiders nu op aarde doen. Maar op de manier zoals Jezus ons voordeed in het Evangelie: door elkaar 'de voeten te wassen',  door elkaar er volmaakt dienstbaar te zijn in liefde. Heersen is bij God altijd dienen, net zoals we al in Genesis ten dienste van de aarde werden gesteld en niet van onszelf. En in het dienen zullen we de grootste eer vinden.

Volgens mij zijn er inmiddels zoveel Babylonische hoeren aangewezen door zoveel bijbeltijgers, dat je er een rosse buurt mee kunt beginnen.

5 uur geleden zei Dat beloof ik:

Er zijn een aantal zaken die niet kloppen aan de redenatie van @Figulus en @Robert Frans. Ten eerste zijn hun handelingen niet in strijd met wat hen werd opgedragen. Ze moesten de staf mee nemen en de rots bevelen water te geven. Dat hebben ze gedaan. Er werd niet gezegd hoe ze dat bevel moesten geven, dus kunnen ze daar ook niet strijdig in handelen. Ten tweede stelt men dat ze worden gestraft omdat ze in het bijzijn van de Israëliërs geen ontzag hebben getoond voor God. Maar die wisten helemaal niet welke instructies Mozes en Aäron hadden gekregen, dus konden ze ook niet de indruk krijgen dat die twee geen ontzag toonden.

Het geven van een bevel wordt echter over het algemeen mondeling of schriftelijk gedaan, niet door de betreffende ondergeschikte te slaan. Dat was in die tijd niet anders. Als God Mozes dus opdraagt de rots te bevelen, maar Mozes besluit op de rots te slaan, dan is dat dus niet naar Gods opdracht. Je interpretatie is mijns inziens daarom iets te vergezocht.
In een eerdere post schrijf je dat Mozes niet foutief handelde door te zeggen dat hij zélf water uit de rots zou halen, omdat God hem dat immers opdroeg. Maar hoewel Mozes inderdaad zelf de rots moest bevelen, was het door God dat er water uitkwam. Zonder Gods opdracht kon Mozes roepen of slaan wat hij wilde, maar zou er geen water uit de rots komen. Mozes handelde namens God en had daarom God de credits moeten geven.

Citaat

Verder Is opvallend dat Aron te horen krijgt dat hij niet naar het beloofde land gaat, en dat hij in het vervolg van Numeri ook direct sterft. De cultuur van deze mensen stond vol van de magische rituelen (zie Numeri 19). Ik denk dat het heel goed mogelijk is dat men een verklaring zocht voor Arons dood, waardoor de verhaal is ontstaan. In het vrij korte verhaal staan namelijk zoveel inconsistenties, dat ik me niet voor kan stellen dat het echt is gebeurd.

Die mogelijkheid sluit ik inderdaad niet uit. Er staan wel meer verhalen in de Pentateuch die onredelijk streng overkomen, maar vooral bedoeld lijken te zijn om bij de toehoorder tijdens de Babylonische ballingschap extra eerbied voor Gods woord en nabijheid in te scherpen. Tijdens die ballingschap waren ze immers alles kwijt: tempel, koning, land, vrijheid. Deze toen ook al eeuwenoude verhalen moesten denk ik daarom God alsnog heel nabij brengen middels een levendige, beeldende vertelling, waarin zowel troost als vermaning te vinden is. Als dan bijvoorbeeld in Exodus hoofdstuk na hoofdstuk de tabernakel gebouwd wordt, dan wordt deze als het ware in de harten van de toehoorders gebouwd en komt God hen heel nabij. En als in Numeri het kamp wordt opgebouwd en van plaats naar plaats trekt, dan trekken de toehoorders in het hart mee, op naar de beloofde redding.

15 minuten geleden zei bila:

Hoi Allemaal, 😊

Ik ben de Bijbel aan het lezen in 3 jaar tijd en heb eigenlijk een vraag waar ik niet uitkom. Ik heb meerdere vragen, maar nadat ik verder lees komt daar meestal een antwoord op. 

In het boek Numeri klagen de Israëlieten wel vaker dat ze geen eten hebben, geen water en dat ze liever in Egypte waren gebleven. 

Zo ook in Numeri 20.  Men klaagt bij Mozes en Aäron dat er geen drinkwater is. Hierop gaan Mozes en Aäron naar de tabernakel en zegt de Heer tegen hen dat ze met een staf tegen een berg moeten slaan en dat er dan water uit de berg zal komen voor het volk en hun vee. Daarna zei de Heer tegen Mozes en Aäron 'Omdat jullie niet op mij vertrouwd hebben en in het bijzijn van de Israëlieten geen ontzag hebben getoond voor mijn heiligheid, zullen jullie het volk niet in het land brengen dat ik het geef'. 

Dit snap ik niet, want ik lees namelijk niet dat Mozes en Aäron niet op de Heer hebben vertrouwd in dit hoofdstuk. 

Is er iemand die hier met me over wil praten?

Laten we de betreffende bijbelverzen, namelijk Numeri 20,7-12 erbij pakken (Nieuwe Bijbelvertaling):

De HEER zei tegen Mozes: ‘Neem de staf en roep met je broer Aäron de Israëlieten bijeen. In hun bijzijn moeten jullie de rots daar bevelen water te geven. Jullie zullen water voor hen uit de rots laten komen, en mensen en vee te drinken geven.’
Mozes nam de staf uit het heiligdom, zoals de HEER hem had opgedragen.
Hij en Aäron lieten iedereen bij de rots samenkomen. ‘Luister, opstandig volk,’ zei Mozes, ‘zullen wij voor u uit deze rots water laten stromen?’
Hij hief zijn hand op, sloeg tweemaal met zijn staf op de rots, en het water stroomde eruit, zodat iedereen te drinken had, en ook het vee.
De HEER zei tegen Mozes en Aäron: ‘Omdat jullie niet op mij vertrouwd hebben, en in het bijzijn van de Israëlieten geen ontzag hebben getoond voor mijn heiligheid, zullen jullie dit volk niet in het land brengen dat ik het geef.’

Er zijn hier dus twee dingen aan de hand. 1. Zoals Figulus al aangeeft, sloeg Mozes op de rots, terwijl God hen opdroeg enkel te bevelen. Ze vertrouwden er niet op dat gewoon tot de rots spreken voldoende was. 2. Mozes zegt dat hij en Aäron zélf water uit de rots zullen laten stromen. Hij eigent zich dus het wonder toe, in plaats van te zeggen dat Gód het water zal laten stromen, en toont zo dus geen ontzag voor Gods heiligheid.

Omdat Mozes en Aäron het meest dicht bij God stonden en de meeste volmachten en privileges hadden in het kamp, hield God hen ook aan extra hoge en strenge maatstaven. Net zoals je van een goedbetaalde topvoetballer meer prestaties mag verwachten dan van een amateur. Wat ze hier deden was daarom onacceptabel in Gods ogen en voor Hem de reden om ze niet in het beloofde land zelf toe te laten.

11 minuten geleden zei Flawless victory:

Nee dat was niet de reden dat de mens uit het paradijs werd gezet.   De mens is uit het paradijs gezet omdat hij ongehoorzaam was aan God en van de boom at. 
 

Technisch gezien is dit niet helemaal correct. De straf voor het eten van de verboden vrucht was de dood en de drie vervloekingen voor man, vrouw en slang. De mens werd alleen uit het paradijs verjaagd om te voorkomen dat hij ook van de levensboom zou eten en in zijn zondige staat ook nog onsterfelijk zou worden. Het was dus eerder om te voorkomen dat de mens te machtig zou worden, een thema dat in de daaropvolgende hoofdstukken van Genesis regelmatig terugkeert.

5 uur geleden zei Petra.:

Uiteraard spreken deze mensen niet zomaar een persoonlijke mening; ze zijn immers door God geroepen tot die ambten. Kennelijk roept God ook (getrouwde) homo's en ook vrouwen tot die ambten. 

Lees nog eens wat je zelf schreef (zie gedeeltelijk citaat hieronder) over Gods heilspedagogie als een proces wat vele generaties kan duren.  In dit geval nam je slavernij als voorbeeld, maar daar kun je elk voorbeeld invullen. Het gaat immers om een stapsgewijs verandertraject.  Als we jouw bovengenoemde handelswijze op je slavernij verhaal toepassen had je daarmee kunnen bepleiten dat slavernij moet blijven omdat het in lijn is met wat onze voorouders ook al leerden en geloofstraditie. Misschien is het feit dat God tegenwoordig homo's en vrouwen tot ambten roept ook vanwege de heilspedagogie.

1. In hoeverre deze dominees tot hun ambt geroepen zijn, dat mogen protestanten zelf uitzoeken. Als katholiek houd ik het bij het katholieke priesterschap. Hoewel homo's officieel niet tot diaken, priester of bisschop gewijd kunnen worden, zijn er alsnog homoseksuele diakens, priesters en bisschoppen actief en lijken weinig mensen daar echt bezwaar tegen te hebben. Wellicht dat daarin ook officieel ooit verandering kan komen, maar dat is aan de kerk.

2. Nee, je kunt niet elk voorbeeld invullen bij de heilspedagogie. Dogma's en sacramenten blijven namelijk behoorlijk dezelfde. Het huwelijk is een sacrament, al vanaf het begin ingesteld en door Christus herbevestigd als een verbond tussen man en vrouw met het oog op liefde, wederzijdse zorg en gezinsvorming. Dat staat net zo vast als dat de eucharistie met brood en wijn dient te worden gevierd en deze op het altaar het lichaam en bloed van Christus worden.

Een wijziging in het huwelijkssacrament zou een zodanige breuk betekenen met de geloofstraditie, dat een kerkelijk schisma vrijwel onvermijdelijk zou worden en de opponenten het nieuwe kerkelijk huwelijk alsnog niet zullen erkennen, wellicht zelfs ook niet tussen hetero's. Een kerkelijk huwelijk tussen homo's zou alleen mogelijk zijn als de kerk overtuigend kan bewijzen dat in haar geschiedenis vanaf de apostolische tijd altijd al homo's voor de kerk werden gehuwd. Met alleen een paar enthousiaste theologen, hoe gerenommeerd ook, kom je er dus niet.

37 minuten geleden zei Petra.:

Hi RF, dat is een hele goeie vraag en idd de essentie van bijna alle disputen m.b.t. de Bijbel.  Volgens de ene mens zegt God dit en volgens de andere mens zegt God wat anders, van een beetje anders tot soms zelfs het tegenovergestelde. 

Als je in de Bijbel alle uitspraken van Jezus bekijkt zie je ook verschillende manieren van reageren naar verschillende mensen. De schriftgeleerden vallen Jezus met regelmaat aan op punten. Dat zegt nogal wat. Ze worden immers niet voor niks schriftgeleerden genoemd; ze weten dondersgoed wat er geschreven staat, en kennelijk volgt Jezus volgens hen niet altijd de Schrift. 

Dus wat aan te vangen met dominees (of anderen) die het tegenovergestelde beweren? Misschien heeft de ene het goed en de ander fout OF misschien hebben beiden het juist en moeten we gewoon accepteren dat ieder een eigen uniek pad loopt en God tegen de ene dit zegt en tegen de ander dat.  Voor jou is het niet oké, voor een ander is het wel oké.

Op zich niet onredelijk bedacht en bij minder belangrijke kwesties ook een vrij normale manier van handelen. Alleen het punt is wel dat een dominee of pastoor niet namens zichzelf spreekt, maar namens zijn (of haar) kerk, denominatie en het christendom in het algemeen. Hij kan dus niet zonder meer zijn persoonlijke mening en pad verkondigen, maar is gehouden aan zijn geloofstraditie. Ook als hij daardoor soms mensen moet teleurstellen.

Nieuwe interpretaties en ideeën moeten geworteld zijn in wat onze voorouders ook al leerden en wat de kerk nu algemeen leert. Wanneer twee dominees bij fundamentele kwesties als het huwelijk elkaar vervolgens tegenspreken, dan zal één van die dominees daarom zijn visie alsnog moeten herzien om in lijn te blijven met de geloofstraditie.

1 uur geleden zei Dat beloof ik:

Nibiru is de naam van een planeet waarvan het bestaan nooit is aangetoond, maar waarvan men dacht dat die tot de binnenste zone van het zonnestelsel zou komen en daar de boel door elkaar zou sturen. Dat is een heel ander fenomeen. 

Dan kun je wel alles wat ergens aan de buitenkant zit Nibiru noemen, maar dat is dus niet wat Nibiru zou zijn.

Ik dacht echter dat zowel het artikel als Nibiru-theoretici aan dezelfde vermeende planeet refereerden. Nu begrijp ik echter je vraagstelling beter, dus waarvan akte.

Op 26-4-2024 om 17:39 zei Dat beloof ik:

Waarom plaats je dit onder Nibiru, want daar heeft dit niets mee te maken? 

De vermeende extra planeet wordt nog weleens Nibiru genoemd.

45 minuten geleden zei Petra.:

Tja..zoals je kunt lezen zei God dat het oké is. ZHij is er gelukkig niet zo van onder de indruk of ene Figulus iets walgelijk vindt. 😄

Als God tegen de ene dominee zegt dat homoseksuele handelingen zondig zijn, maar tegen de andere dat ze oké zijn, tot welke dominee heeft God volgens jou dan gesproken?

Op 24-4-2024 om 22:16 zei Figulus:

Ik ben van mening dat het niet gaat om wat ik of jij wil, maar om wat God wil. Daarom ben ik dan ook overtuigt van het feit dat God die zaak stuurt en je laat kennis maken met een partner.

Een grondige reden zou kunnen zijn dat je ervoor kiest geen relatie aan te gaan omwille van het feit dat het je kan afleiden van de dienst aan God. Dan ben ik geneigd om het als offer te zien.

Afhankelijk van je visie op overbevolking. Ik geloof daar niet in en schaar dat onder de categorie fabeltjes.

1. Niet iedereen wordt door Hem tot het huwelijk geroepen. Ook als je heel graag zou willen trouwen of meent dat je zou moeten trouwen, betekent dat nog niet dat je ertoe geroepen bent. Er zijn meerdere roepingen, zoals het priesterschap of het kloosterleven. Sommige mensen worden zelfs als kluizenaar geroepen tot de eenzaamheid. Elke roeping is een genade van God, niet iets waar je op kunt voorstaan. We hebben geen rechten bij Hem.

2. Er zijn verschillende legitieme redenen om ongehuwd te blijven. Het is niet aan jou of mij om te bepalen of iemand wel of niet om legitieme redenen ongehuwd blijft. En of je nu trouwt of niet trouwt, je krijgt altijd met het kruis te maken. Wat voor jou daarbij een klein offer is, kan voor de ander juist heel zwaar zijn. Niet het gewicht van het kruis telt, maar het gewicht van degene die het draagt. En jij kent alleen je eigen gewicht en vaak ook maar ten dele.

3. Of er nu wel of geen overbevolking is, er zijn nu in elk geval ruim voldoende mensen op aarde om de noodzaak tot voortplanting flink te nuanceren. Al zou de helft van de mensheid geen kinderen krijgen, dan nog blijft het voortbestaan van de mensheid verzekerd en Gods opdracht voldaan.

2 uur geleden zei Dat beloof ik:

Tsja, zo staat het in de Bijbel. Maar lijkt het je niet logischer dat als er problemen van oorlogszuchtige aard waren, de stammenleider verklaarde dat hij namens God optrad ? 
Of dat een leider die alle stammen onder zich bracht (de David-figuur) dat deed ?

Het is vrij makkelijk om naderhand zaken zo eenvoudig voor te stellen, maar je ziet nu zelf: als je het vooraf doet, is het behoorlijk ongeloofwaardig. 

Dat soort teksten worden dan weer op papier gezet door nieuwe leiders die de oude verdreven maar het volk toch ook willen wijsmaken dat ze door God op de troon zijn gezet.

Mijn bericht was ook niet helemaal serieus bedoeld. Ik wilde alleen maar aangeven dat als je echt een consequent bijbelse theocratie wil, zoals God het oorspronkelijk wilde, dat je dan zomaar ineens een heel andere regeringsvorm kan krijgen dan we gewend zijn. Of wat algemener gezegd: dat de Bijbel blijkbaar verschillende vormen van theocratie laat zien en de discussie tussen autonomie versus centralisatie ook in de Bijbel terug te vinden is. Een centrale regering hoeft dus zeker niet per se bijbels te zijn.

Uiteindelijk is de mensheid thans opgedeeld in verschillende natiestaten en centrale regeringen, maar in het grootste deel van onze geschiedenis was zij dat juist niet. En in verschillende gebieden zijn de natiestaten nog altijd heel broos en zwak, omdat de oorspronkelijke gemeenschappen er zich geen natie voelen. Soms zijn er zelfs doodleuk grenzen dwars door hele gemeenschappen getrokken en werden die gemeenschappen zo bruut uit elkaar getrokken. Dat helpt niet bij het creëren van een nationale identiteit natuurlijk, zeker als die grenzen van buitenaf met geweld worden opgelegd...

Wat betreft de instelling van de Israëlische monarchie: volgens het bijbelse verhaal, te lezen in 1 Samuel 8, vroeg het volk nadrukkelijk om een vaste koning voor hun oorlogen, om zo meer te lijken op de omringende landen. Samuel voerde het koningschap vervolgens met tegenzin en vergezeld van verschillende waarschuwingen in. Er was dus geen sprake van een richter die zich tot koning liet uitriepen of het koningschap met geweld zich toeëigende. Dat soort politieke spelletjes gebeurden pas nádat de monarchie gevestigd was. Daar de boeken van Samuel al veel meer historisch van aard zijn, denk ik dat de monarchie destijds inderdaad op dergelijke wijze tot stand kwam, hoewel ongetwijfeld in het boek heel bondig samengevat.

Nou ja, een echt bijbelse theocratie zou nog een interessant experiment kunnen zijn. Zoals er immers 12 stammen waren in het bijbelse Israël, zo hebben wij 12 provincies. Dus de staatsindeling hebben we al mee. Als we dan kijken hoe het bijbelse Israël geregeerd werd vóórdat ze tegen Gods wil in (!) om een koning begon te zeuren, was het een vrolijke chaos. Elke stam deed maar wat, slechts losjes met elkaar verbonden door een godsdienst met een mobiel heiligdom. En als er problemen waren van meestal oorlogszuchtige aard, stelde God een tijdelijke charismatische aanvoerder aan, een rechter of richter genoemd, die de betreffende stam(men) uit de penarie hielp.

Ik zie het al voor me: 12 autonome provincies, slechts gebonden door een grondwet, de christelijke godsdienst en een ceremoniëel, apolitiek staatshoofd dat permanent door de provincies reist in een mobiel huis en de algehele normen en waarden onderwijst en door voorbeeld representeert. Met een aantal nationale feestdagen waar alle bewoners aan meedoen. Die hebben we gelukkig al, net als een apolitiek staatshoofd, dus dat is snel geregeld. En als er gevaar dreigt uit bijvoorbeeld Rusland, dan zal God vast wel een sterke leider met de uitstraling van een Rico Verhoeven aanstellen om het land te verenigen, samen optrekkend met omringende landen, en Poetin even een kopje kleiner te maken. Waarna die aanvoerder weer netjes ontheven wordt van zijn of haar taak, desnoods door een plotselinge dood door de hand van diezelfde God als hij te moeilijk daarover gaat doen.

Ik vrees echter dat dat toch niet helemaal gaat werken, mensen al snel weer om een permanente sterke leider gaan zeuren en de chaotische theocratie alsnog veranderd in een starre autocratie. Dat doen sterke leiders nu eenmaal, of ze nu koning of president zijn, en God houdt dat dan vrij duidelijk niet tegen, net als in het bijbelse Israël. En we trappen er elke keer weer in, of we nu wel of niet gelovig zijn. Ach ja, je kan niet alles hebben hè: ook het bijbelse Israël ging die weg. Uiteindelijk leidde het tot haar splitsing en daarna de Babylonische ballingschap, maar hé, het leverde toch maar wel even tijdelijk wat rijkdom en enige vrede op en dat is ook wat waard natuurlijk...

9 minuten geleden zei Figulus:

Het is dan ook niet de bedoeling om te kiezen voor geen relatie als daar geen grondige reden voor is. De bedoeling en opdracht is immers om je te vermenigvuldigen. (Genesis 1:28)

Wel, een heel grondige reden kan zijn dat je simpelweg niemand tegenkomt met wie je een relatie wil aangaan. En een homo zal nooit met een vrouw willen trouwen. Net zoals een heteroman nooit met een man zal willen trouwen.

Overigens is het huwelijk niet verplicht. Jezus zegt zelf dat er mensen zijn die omwille van het rijk Gods celibatair leven (vgl. Mat. 19,3-12). Ook in het OT werd bijvoorbeeld de profeet Jeremia door God zelf geroepen om níét te trouwen (vgl. Jer. 16,1-2). Trouwen moet je alleen doen als je met iemand en diegene met jou het leven wil delen en een gezin wil stichten. Het huwelijk is een roeping; daarbuiten is kuisheid de normale christelijke levenswijze.

De oproep tot vermenigvuldiging is ten eerste tot de mensheid in het algemeen gericht en ten tweede vandaag de dag al zodanig succesvol uitgevoerd, dat het absoluut geen bezwaar is als minder mensen daarvoor kiezen.

1 uur geleden zei Figulus:

Zelfverklaarde christenen die lijden aan Bijbel analfabetisme. Meer kan ik er niet van maken. God is liefde en Zijn Woord leert wat liefde is. Als homoseksualiteit universeel gepraktiseerd zou worden, dan zou het menselijke ras na een generatie uitgeroeid zijn. Daar valt niets liefs aan te ontdekken.

Daar zijn er echter weer veel te weinig homoseksuelen voor, althans, voor zover wij weten. Maar stel dat er voldoende homo's daarvoor zouden zijn en zij zouden massaal geen homoseksuele relaties aangaan, dan zou de mensheid alsnog uitsterven. Want zij zullen ook dán niet met vrouwen trouwen en kinderen krijgen. Tenzij je ze dwingt, maar daar wordt echt niemand blij van, zacht gezegd. Of ze nu dus actief naar hun geaardheid leven of niet, voor de groei van de wereldbevolking zou het niet uitmaken.

Vergis je niet: voor een homo is het het alternatief voor een homorelatie geen heterorelatie, maar helemaal geen relatie.

Kernwapens zijn nooit een goed idee. Period.

8 uur geleden zei antoon:

Hoewel deze geschriften in sommige gevallen enige historische waarde hebben, steunt de bewering dat ze canoniek zijn, op geen enkele deugdelijke grondslag. Alle aanwijzingen duiden erop dat de Hebreeuwse canon met het schrijven van de boeken Ezra, Nehemia en Maleachi in de 5de eeuw v.G.T. werd afgesloten. De apocriefe geschriften hebben nooit tot de joodse canon der geïnspireerde bijbelboeken behoord, en maken er ook nu geen deel van uit.

Hiëronymus, die als „de beste Hebreeuwse geleerde” van de vroege kerk wordt beschreven en die in 405 G.T. zijn Latijnse vertaling van de bijbel, de Vulgaat genoemd, voltooide, sprak zich definitief tegen de apocriefe boeken uit. Hij was zelfs de eerste die het woord „apocriefen” uitdrukkelijk in de zin van niet-canonieke boeken gebruikte.  bron inzicht in de schrift

Johannes sloot met Openbaring duidelijk alle boodschappen,  profetien en al meer af,  hieraan toevoegen is bedenkelijk. en nogmaals als iets niet toegevoegd kan worden hoeft het aan waarde niet altijd af te doen, ik heb er ook veel aan, kan ook begrijpen dat Katholieken er troost in vinden, niet per definitie verkeerd.

Wij volgen dan ook de christelijke canon, niet de joodse. De joodse canon werd pas in de eerste eeuw na Christus formeel vastgesteld. Toen pas haalden de joden de deuterocanonieke boeken eruit. En Hiëronymus heeft uiteindelijk wel degelijk deze boeken in zijn Vulgaat opgenomen. Hij noemde ze inderdaad 'apocrief', maar dat woord had toen een veel neutralere betekenis dan nu. Om verwarring te voorkomen, noemen wij ze nu daarom deuterocanoniek. Tijdens het concilie van Trente werd deze Vulgaat uiteindelijk als norm gesteld. Zo werkt dat dan ook in onze kerk: kerkvaderen en andere gelovigen kunnen verschillende ideeën en opvattingen hebben en meestal is daar ook ruimte voor. Wanneer die ruimte er niet zonder meer kan zijn, of bij teveel twist erover, wordt door de kerk zelf op formele wijze vastgesteld welke opvatting de norm is.

Grappig ook dat je Openbaring noemt. Dat boek was namelijk nog veel controversiëler in de christelijke geschiedenis dan de deuterocanonieken, met name omdat het zo vaag en onduidelijk werd gevonden. Nog in de vierde eeuw betwijfelden Johannes Chrysostomus en andere bisschoppen of het wel in de Bijbel thuishoorden. De oosterse kerken lezen er nog altijd niet uit tijdens hun liturgische vieringen, al staat het boek wel in hun bijbel. Ook Hebreeën, 2 Petrus, 2 en 3 Johannes, Jakobus en Judas zijn langere tijd betwist geweest. En Luther hemzelf betwistte wederom de canoniciteit van Jakobus, vanwege het belang van werken dat deze brief omschrijft. Dat paste aanvankelijk niet bij zijn sola gratia.

Kiezen voor een bestaande canon is dus onvermijdelijk kiezen voor een bestaande geloofstraditie. Want alleen vanuit een al bestaand geloof kun je een bijbelse canon samenstellen.

13 minuten geleden zei antoon:

Oa. makkabeeën zijn boeken met historische waarde, ik heb er heel veel aan en inderdaad Jezus was aanwezig bij het feest der lichten, hij veroordeelde het niet, maar als je ziet dat talloze aanhalingen uit boeken zoals Jeremia, Jesaja en veel anderen gedaan worden en bij die boeken niet, dan kan  je je afvragen waarom.

Waarom zou je je dat moeten afvragen? Jezus citeert ook niet letterlijk uit elk canoniek bijbelboek, maar die worden daar ook niet minder canoniek van. Daarbij heb ik denk ik al een aardig aantal voorbeelden gevonden waarin wel degelijk aan uitspraken en profetieën van de deuterocanonieke boeken wordt gerefereerd door ook Jezus zelf.
Maar zelfs als dat niet zo zou zijn: wat dan nog? Tot aan de Reformatie zaten ze probleemloos in elke christelijke Bijbel en in de joodse Bijbel van de apostelen, en de vaak genoemde redenen om ze eruit te willen halen staan niet in de Bijbel zelf. Ze zijn gebaseerd op een al bestaande protestantse geloofstraditie, dat zich onafhankelijk van de katholieke kerk wilde ontwikkelen. Net zoals de katholieke en orthodoxe canons zijn gebaseerd op hun al bestaande genoemde geloofstradities.

9 uur geleden zei Dat beloof ik:

Erg Amerikaans plaatje. Maar serieus, Jezus afgebeeld als Arische Übermensch? Dat is toch wel erg overdreven hoor.

Het is volgens mij ook létterlijk een Amerikaanse afbeelding, namelijk over de stichting van het betreffende land. Volgens mij heeft Jezus daar hun Onafhankelijkheidsverklaring in de hand, staan achter Hem onder meer de Founding Fathers en rondom Hem Amerikanen uit allerlei tijden, staten/kolonies en klassen. Op de achtergrond het Capitool en het Hooggerechtshof, de twee belangrijkste symbolen van hun democratische overheidsmacht.

Er is nog veel meer symboliek uit te halen, zoals de man op de voorgrond met zijn gezicht in zijn handen of het jongetje dat op die Verklaring wijst, maar die weet ik zo snel niet te duiden. De algehele betekenis lijkt mij echter wel duidelijk: het is Jezus zelf die de onafhankelijkheid en zo het bestaansrecht van Amerika sanctioneert. One nation under one God. Als we dat maar even weten.

Het spreekt voor zich dat er geen inheemse Amerikanen te vinden zijn.

8 minuten geleden zei sjako:

Henoch is ook interessant omdat je er veel dingen in terug ziet die je ook in het NT ziet. Maar dan alleen het eerste boek.

Wellicht nog goed te melden dat Henoch geen deel uitmaakt van de deuterocanonieke boeken. Dit omdat je deze vaker aanhaald. De deuterocanonieken in de katholieke canon zijn:

Tobit
Judit
Baruch
Baruch 6, ofwel Brief van Jeremia
Wijsheid van Jezus Sirach
1 Makkabeeën
2 Makkabeeën
Wijsheid (van Salomo)
Toevoegingen aan Ester
Toevoegingen aan Daniël