Robert Frans

1 uur geleden zei Fundamenteel:

Detoxen, vervreemden van de wereld, nader tot God komen, kwade geesten verdrijven.

Ik hoop ook meer discipline in mijn geloof te kunnen handhaven daarna.

Maar het is me nog nooit gelukt, werkelijk nooit. Nu ben ik wel beter voorbereid.

De grooste kwalen zijn reeds getemperd.

Als ik je dan een aantal tips uit eigen ervaring mag geven:

Laat het versterven zélf niet het doel zijn. Het gaat er niet om hoe streng je vast, maar of het je liefde tot God én je naasten doet vermeerderen. Het moet je nederig en zachtmoedig maken, open voor Gods ingevingen. Als je er ziek van wordt, te hoogmoedig of te verbitterd, dan kun je beter gewoon weer matigen. Bij serieuze ziekte zelfs direct ermee stoppen. Je zou dus ook eigenlijk moeten 'vasten' in het altijd zo streng willen zijn. Houd een regime aan dat je veertig dagen kunt volhouden, dat voldoende beperkt is om je te laten merken dat je aan het vasten bent, maar ook voldoende mild dat het je niet ergert of ziek maakt.

Traditioneel zijn er drie elementen belangrijk in de veertigdagentijd: het vasten, het bidden én het geven van aalmoezen. Je helemaal vervreemden van de wereld is dus eigenlijk niet de bedoeling. Sowieso is dat geen christelijke opdracht; zelfs officiële kluizenaars zijn op hun eigen, unieke wijze toch met de wereld verbonden. Het is juist een extra gepaste tijd om er voor je naasten te zijn en om door vrijwilligerswerk en of financiële giften bij te dragen aan liefdadigheid. De veertigdagentijd is niet iets om in je eentje door te willen gaan, je kunt dat juist beter samen met andere gelovigen doen, zodat je elkaar kunt bemoedigen, van elkaar kunt leren, etc.

Beschouw de vastentijd niet meteen als mislukt als je niet alle verstervingen weet aan te houden. Nogmaals: die zijn níét het doel van de vastentijd. Daarbij ben je ook volledig afhankelijk van Gods genade als het gaat om hoe je de vastentijd beleefd. Een droge, dorre periode waarin je maar weinig devoots uit handen krijgt kan je niet zelden veel dieper laten groeien in Christus dan een inspirerende periode waarin je veel doet en ervaart. Het gaat er niet om dat je o zo sterk en krachtig de grootste ontberingen zou weten te doorstaan. Het gaat om je nederig en vertrouwvol overgeven aan Gods liefde en barmhartigheid.

Vergeet het gebed niet. Naast een programma van verstervingen, is het ook heel zinvol een programma van gebeden en bezinningen aan te houden. Dat hoeft ook niet heel extreem, maar wel iets waar je elke dag even mee bezig bent. Er zijn speciale dagboeken en kalenders voor de veertigdagentijd met bezinnende teksten en of gebeden, maar ook elke dag uit Exodus lezen, dat veertig hoofdstukken kent, is een veel toegepaste devotie. Het gebed, het innige contact met God draagt je door de tijd en en zal je steeds meer doen verheugen op Pasen. Want de veertigdagentijd is ten diepste ook een vreugdevolle tijd vol verwachting, omdat we immers uitzien naar de komst van Jezus.

1 uur geleden zei Fundamenteel:

Oordeel niet naar het aanschijn.

Wanneer dronk ik mijn laatste alcoholische drank? Wanneer vapete ik mijn laatste topje wiet? Dat weet je niet, en ik ben het intussen ook vergeten...

Medicatie neem ik echter al bijna 10 jaar niet meer en vaccins worden al circa 4 jaar lang niet meer verlengd.

En met geen medicatie, bedoel ik zelfs geen pijnstillers.

Holistisch.

Wat is het doel van de vastentijd, volgens jou?

3 uur geleden zei Dat beloof ik:

Dat ben je gelijk in. Maar we kunnen de Paus toch niet overal de schuld van geven.

Het is inderdaad gemakkelijker om naar een ander te wijzen dan naar jezelf.

Dit soort ingewikkelde discussies krijg je denk ik als je poëzie zo letterlijk juridisch wil opvatten. Sjako heeft gelijk: het gaat hier duidelijk over rechters, gezien de vragen die hen gesteld worden. In het Bijbelse Israël werden rechters geacht namens God te vonnissen en Hem zo te vertegenwoordigen, net zoals Mozes dat destijds deed, en namen zo poëtisch gezien deel aan de hemelse raad. Hier wordt hen verweten dat zij niet opkwamen voor de kwetsbaren, een verwijt dat ook vandaag de dag veel rechters en ook veel politici wereldwijd zich zouden moeten aantrekken, of ze nu namens God zouden spreken of niet.

Dat ze zonen van de Allerhoogste worden genoemd conflicteerd daar ook niet mee, want zo werden hoogwaardigheidsbekleders in Israël wel vaker genoemd. Zij hadden immers de heilige Geest ontvangen en waren zo op unieke wijze met God verbonden. Vandaag de dag is élke christen met de Geest gezalfd, maar toen was dat dus enkel voorbehouden aan priesters, koningen en rechters. Christus wordt ter onderscheiding daarvan dan ook dé Zoon van God genoemd, de Mensenzoon, of de Eerstgeborene.

Dat neemt niet weg dat je deze psalm ook als kritiek kunt lezen op godsdiensten en levensbeschouwingen met 'goden' die er vooral voor de machthebbers zijn en die de armen meedogenloos uitbuiten voor eigen gewin en hen geen recht willen doen. Ook vandaag de dag kom je zulke goden tegen, zowel door gelovigen als niet-gelovigen nagevolgd. Denk aan de vrije markt, het consumentisme, het individualisme of het globalisme.
Maar ook meer letterlijke goden: superrijke mensen die net als de goden van weleer schitterende, enorme 'tempels' bewonen, heel veel bezit en rijkdom aan zichzelf toewijden, veel macht en invloed uitoefenen, waar vele mensen afhankelijk van zijn voor hun directe welzijn en waar men massaal tegenop kijkt als toonbeelden van succes, innovatie, de Amerikaanse Droom, noem maar op. Terwijl voor hun leefwijzen miljoenen mensen honger moeten lijden, levensgevaarlijk werk moeten doen voor een hongerloontje, kinderen niet naar school kunnen, de aarde wordt vervuild en uitgeput, noem maar op.

1 uur geleden zei Mullog:

Een vorm en  doel dat je in je verdere tekst geheel naar eigen inzicht invult. Over bescheiden en nederig gesproken..

Voor iemand zoals ik die niet in het bestaan van goden, en daarmee ook niet in het bestaan van God, gelooft is deze redenering alleen bedoeld om lijden te rechtvaardigen. Niet een motivatie om er iets aan te doen.

Ik probeer in mijn schrijven zo dicht mogelijk te blijven bij wat de katholieke kerk leert, wat ik inderdaad ook zelf waarneem in zowel de schepping als in de samenleving en wat ik leer van andere mensen die lijden. Maar uiteindelijk spreekt een ieder ook vanuit eigen inzichten en eigen levenservaring. Dat moet je mij dus maar niet teveel kwalijk nemen.

Ik kan me zo voorstellen dat als je niet in een liefdevolle God gelooft, dat elke verklaring omtrent het lijden sowieso weinig zal zeggen. Mogelijk zou je dit ook zo gesteld hebben als ik een heel andere verklaring zou hebben gegeven. Uiteindelijk zul je zelf je eigen antwoorden moeten vinden, al dan niet samen met God. Het belangrijkste is in elk geval dat het lijden niet het laatste woord hoeft te hebben, maar ook haar eigen zin heeft binnen de schepping.

Of het demotiveert om iets aan het lijden te doen? Nee, want zoals ik al zei wordt ook binnen de kerk volop aan hulpverlening gedaan, tot in de meest afgelegen gebieden. Het gaat hier nogmaals om lijden waar je niets meer aan kunt doen. Daarom citeerde ik in een eerdere post aan jou ook de Serenity Prayer. Tegen zulk lijden blijven strijden heeft geen zin en zal het lijden mogelijk zelfs alleen maar verergeren. Natuurlijk kun en moet je blijven zoeken naar manieren om dat lijden in de toekomst te genezen of te voorkomen, maar tot die tijd kun je het beter vredig aanvaarden.

Op 2-2-2024 om 16:43 zei Mullog:

Een beetje wrang. Dat Hij blijkbaar een onvolmaakte wereld geschapen en blijkbaar nooit de fut gehad heeft om daar wat aan te doen. Nu ga je ongetwijfeld zeggen dat Hij Zijn Zoon daarvoor gezonden heeft. Maar dat maakt het in mijn ogen een nogal absurd toneelspel, 

[...]

Je hebt mensen die dat kunnen. Een van de mensen die ik gekend heb had terminale kanker en ik ben nooit iemand tegengekomen die positiever in het leven stond dan hij. Die houding heeft zijn levenspanne met jaren verlengd. Maar de kern is dat er iets niet deugt aan de schepping als je dat toestaat. En dat ligt bij de schepper en niet bij de geschapene.

God heeft de wereld precies geschapen zoals Hij dat wilde. Om te bepalen of een schepping volmaakt is, moet je eerst achterhalen wat het doel ervan is. En dat kan alleen de schepper ervan bepalen. God heeft ons een wereld geschapen vol schoonheid en vol gevaar, zodat de vrije keuze betekenis heeft en we ons er vrij kunnen ontwikkelen tot Gods kinderen. Blijkbaar hoort enige pijn daar ook bij en ook de mogelijkheid voor het kwaad te kiezen. Ook in het paradijs kon Adam uit een boom vallen, een onweersbui over zich heen krijgen, dat soort dingen. Had er dan niet wat minder pijn kunnen zijn? Ongetwijfeld, maar dan hadden we die mindere pijn wellicht als onaanvaardbaar erg beschouwd. Het is uiteindelijk de zonde die ons hoogmoedig en ontevreden maakt, niet de schepping zelf. Juist nederige, bescheiden en vaak ook (daaronder) lijdende mensen hebben niet zelden een veel zachtere, positievere kijk op het leven.

Het hangt namelijk erg van je verwachtingen af in hoeverre je het leven weet te aanvaarden zoals het is. Hoe welvarender de zondige mens is, hoe minder tegenslag zij weet te verdragen. Want met elke verworvenheid stijgen onze verwachtingen exponentieel hoger dan de verworvenheid weet waar te maken, waardoor we alsnog weer ontevreden worden. We verleren steeds meer om gewoon echt dankbaar te zijn voor wat wij hebben; meestal komt het de armere mensen toe die dankbaarheid nog te kennen. Zie toch hoeveel er geklaagd wordt en mensen zich beledigd voelen door de kleinste versprekingen, in een land vol vrijheid, rijkdom en mogelijkheden. Zie toch hoe de onvoorstelbare mogelijkheden tot vrije communicatie alleen maar meer verdeeldheid, misbruik, getreiter en ruzie zaaien. Alles is fantastisch hier, maar niemand is tevreden.

Heel de schepping is gericht op ontwikkeling door het voortdurend scheppen en aanpassen van nieuw leven. Zelfs sterren kennen een cyclus van geboorte, opbloei en sterfte. Wanneer de ontwikkeling voltooid is en de mens samen met de schepping volgroeid, is zij werkelijk geheel naar Gods beeld geschapen, vol van zijn tijdloze en dus eeuwige liefde, en bereikt zij haar einddoel: de vereniging met God. Al haar vreugde, al haar lijden vinden hun zin daarin en zijn als het ware bouwstenen van onze geest, die samen een tempel vormen. Ze kan dan alle lasten en beperkingen die elke ontwikkeling meebrengt van zich afwerpen en eeuwig met God gelukkig zijn. Zonder zondeval zou dat een volstrekt natuurlijk verloop zijn geweest en was de fysieke dood slechts de bekroning van die ontwikkeling. Maar nu met de zondeval moet het contact met God daartoe eerst weer hersteld worden, kost het 'afkicken' van het kwaad veel meer moeite en pijn en vrezen we de dood.

23 uur geleden zei Willempie:

Je begrijpt dus niet wat hij bedoelt? Indien je het wel denkt te begrijpen, kun je dat dan proberen te verwoorden met iets zinnigers dan dat hij nergens meer de lol van inziet?, 

Als ik het door Dat beloof ik geciteerde couplet even mag vertalen:

Zie, mijn gevoel voor menselijkheid is verloren gegaan
Achter elk mooi ding bevind zich een vorm van pijn
Ze schreef mij een brief, op heel aardige toon
Ze schreef in woorden waar zij aan dacht
Ik kan gewoon niet inzien waarom het mij iets moet schelen
Het is nog niet donker, maar dat komt nog wel

De interpretatie van Dat beloof ik lijkt mij prima bruikbaar. De auteur lijkt meer te verzuchten dat achter alles wat mooi is altijd weer lijden verscholen zit. Dat door alles de grauwheid van het bestaan doorvlochten is en hij het zinloos acht om zich nog ergens om te bekommeren. Het klinkt mijns inziens niet als een positieve kijk op het lijden, maar juist als een sombere kijk op de vreugde. Je zou hier zelfs een vleugje Prediker in kunnen herkennen.

Vergelijk het met Tomas a Kempis, die in De Navolging van Christus schrijft dat je overal het kruis tegenkomt en er nooit aan kunt ontsnappen, maar tegelijkertijd het kruis wel leven schenkt, geneest, vreugde schept, redding brengt, vrede sticht, noem maar op. Ook hij verzucht dus als het ware dat je overal het lijden tegenkomt, maar laat dat samengaan met een lofzang op het kruis, omdat daarin alle lijden en ook alle vreugde haar zin vindt. Want bij het kruis ontmoeten we de verrezen Christus.

12 minuten geleden zei Mullog:

Om te beginnen door wat je zelf schrijft:

[...]

Niet dat al deze punten allemaal direct een ernstig lijden in zich hebben maar het is wel dat de nadruk ligt op het vooral geen lol hebben in het leven en geen poging mogen doen je lijden te ontlopen of verzachten.

Dan is er natuurlijk nog het onderwerp van dit topic wat tot ernstig lijden bij de slachtoffers leidt. 

Dan is er nog het, volgens mij vooral in fundamentalistische en orthodoxe kringen gebezigde uitgangspunt dat we met z'n allen in zonde geboren zijn en die last onlosmakelijk ons hele leven met ons mee zullen dragen.

Dan hebben we natuurlijk nog de talloze heiligen waarvan het merendeel vooral door hun lijden heilig zijn geworden.

Dan hebben we nog de mensen die zichzelf in navolging van christus aan het kruis laten nagelen en kastijden (gelukkig doorgaans in verre oorden)

Dan is er de kern van het christendom, het evangelie, wat uitgebreid stil staat bij het lijden van Jezus. in de RKK kerken is er ook sprake van een lijdensweg die alle stadia van het lijden van christus uitgebreid in beeld brengt.

En als klap op de vuurpijl is het symbool van het christendom een aan stukken geslagen lichaam aan een Romeins martelwerktuig.

En dan vraag jij je af hoe ik erbij kom?

Het gaat er meer om wat in het bekende Serenity Prayer wordt gebeden, hieronder in het Nederlands:

God, schenk mij de kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen,
de moed om te veranderen wat ik kan veranderen
en de wijsheid om het verschil hiertussen te zien.
Om één dag tegelijkertijd te leven,
om van één moment tegelijkertijd te genieten,
om moeilijke tijden te accepteren als het pad naar de vrede,
om deze zondige wereld, net zoals Hij deed, te aanvaarden zoals het is, niet zoals ik wil dat deze zou zijn,
om erop te vertrouwen dat Hij alle dingen zal rechtzetten als ik me aan Zijn wil overgeef,
om in dit leven gelukkig genoeg te zijn en om met Hem overgelukkig te zijn:
voor altijd in het volgende leven. Amen.

Inderdaad, we vieren het lijden van Christus en we zien het op onze beste momenten als een grote eer om ons lijden aan Hem op te mogen dragen. Maar dat betekent nooit dat we het zelf mogen opzoeken, veroorzaken of dat we het niet mogen wegnemen of genezen waar mogelijk. Bij al die heiligen ging het om lijden waar zij niets (meer) aan konden doen. Ook dát lijden heeft niet het laatste woord, maar kan haar zin vinden in het kruis, of minder religieus gezegd: in de overgave eraan. Het kan zelfs als een vorm van loutering worden ervaren.

Ik heb een vrouw gekend die elke dag pijn leed, maar toch altijd vrolijk en opgetogen bleef. Zij was haar naasten tot troost in plaats van andersom. En inderdaad: we kennen onze heiligen die in de meest zware omstandigheden hoop bleven houden en zelfs voor hun vijanden bleven bidden. Als wij zulke mensen, die jij vast ook in je omgeving wel kent, gedenken en vieren, dan doen we dat niet omdat we van het lijden houden. We doen dat omdat we zo'n omgang met het lijden als een genadegift zien, als iets unieks en bijzonders. Want zo'n instelling kan paradoxaal genoeg juist het lijden verzachten tot zelfs wegnemen. De zieke heeft dan nog wel pijn, maar lijdt niet meer daaraan. Het lijden heeft dan juist níét meer het laatste woord. Net zoals Jezus zelf toch ook glorieus verrees uit de dood.

Wanneer een alcoholist eenmaal afgekickt is, mag hij over het algemeen geen druppel meer drinken. Nooit meer. Hij wordt dus door zijn ziekte hevig beperkt in een op zichzelf volstrekt onschuldige handeling. Immers, wat is er mis met een biertje drinken met je vrienden? Helemaal niets, maar wel als je dus hersteld van een verslaving. En die beperking kan lijden opleveren, want je moet je constant beheersen bij iets waar je vrienden onbekommerd veel plezier aan beleven. Aanvankelijk kan het leven na het afkicken zelfs saaier en harder lijken, omdat de roes van de dronkenschap immers weg is en je, zoals Javier Guzman in een van zijn shows zegt, 'alles in TL-licht ziet'. Maar met goede hulp en liefdevolle naasten om je heen zul je uiteindelijk juist een veel zinvoller, gelukkiger en vrijer bestaan opbouwen.

Zo zien wij ook de zonde. Het is iets verslavends en soms zijn er harde, moeilijke leefregels nodig om daar niet in terug te vallen. De zonde heeft onze natuur heel diep gecorrumpeerd, zodat ook wij bijvoorbeeld geen beschaving en geen kerk meer kunnen opbouwen zonder uitbuiting, verwoesting, misbruik en uitputting. Het lukt ons gewoon niet. We weten best wel wat we behoren te doen, we proberen het vaak ook, maar we vallen altijd weer terug in dezelfde patronen van onschilligheid, decadentie en hoogmoed. Dus zegt het Evangelie: nee, stop daarmee. Leef kuis, leef sober, vergeef je vijand, heb onvoorwaardelijk lief, wees nederig, vier het leven zoals het is, noem maar op. Kunnen wij dat uit onszelf? Nee, maar Christus wil ons daarbij helpen. En is altijd bereid ons te vergeven bij elke terugval. Zo behoren wij ook elkaar steeds weer te helpen en te vergeven.

Nu zal ik het meteen begrijpen als je tegenwerpt dat zoiets als seks tussen twee mannen op dezelfde wijze beleefd kan worden als seks tussen man en vrouw en daarom niet meer of minder zondig kan zijn. Die discussie is hier ook vaker gevoerd en heeft vooral te maken met hoe je (huwelijk en) seksualiteit in haar oorspronkelijke bedoeling ziet. Maar dat we onszelf veel meer beperkingen moeten opleggen dan wij doen, om werkelijk een rechtvaardige beschaving op te richten en uiteindelijk ook zelf echt gelukkig en vrij te zijn, dat lijkt mij behoorlijk grond hebben in de realiteit die wij nu creëren. En dat geluk en die vrijheid vieren wij dus ook graag, ook als we er nog lang niet zijn. Want in dit alles vertrouwen we erop dat de zonde en het lijden niet het laatste woord hebben, dat God ons goedgezind is en met mededogen op ons neerziet. Geen waarheid zonder genade. Ook als we keer op keer terugvallen en door anderen al opgegeven zijn.

1 uur geleden zei Dat beloof ik:

Het is opmerkelijk dat katholieken bij de minste kritiek op hun kerk vaak komen met 'de kerk is de grootste liefdadigheidsinstelling ter wereld'.
Wellicht geeft de kerk op papier veel geld uit aan liefdadigheid.
Dat kan want inderdaad is de kerk heel rijk (al wordt dat snel minder).
Helaas voor de kerk, moet een steeds groter deel van de liefdadigheid gedwongen bestaan uit schadevergoedingen aan slachtoffers, al zal de kerk dat zien als 'pastorale hulp naar aanleiding van gebeurtenissen in het verleden'. En dan is weer liefdadigheid en klinkt het niet zo erg.

[...]

Liefdadigheid? Ja, met geld dat over de ruggen van armen bij elkaar is geharkt. En zolang er maar geen condooms worden gebruikt en vrouwen hun mond moeten houden.
Is dat liefdadigheid? Nee, dat is onderdrukking. Precies dat, wat de RK kerk al eeuwenlang doet.

Je kunt inderdaad ervoor kiezen om al het goede zo negatief mogelijk in te kleuren en al het negatieve nóg negatiever. Die keuze kun je maken. Ik maak die keuze niet. Ook niet als het om goede dingen buiten de of buiten mijn kerk gaat. Hoewel jij dat dan waarschijnlijk wel weer hypocriet of inconsequent zult vinden.
Daarom noemde ik ook de protestantse kerken, ook al vind jij blijkbaar dat zij niet genoemd behoren te worden. Anders zou je dat denk ik niet zo over hen gezegd hebben, maar gewoon met mij erkend hebben dat zowel katholieke als protestantse kerken goede dingen (proberen te) doen. En ja, samen ook met niet-kerkelijke goede doelen. Die zou ik volgens jou dan ook niet mogen noemen, maar gelukkig ben jij mijn maatstaf niet, laat staan de stropop die jij van mijn geloof maakt.

Ik gaf echter alleen heel simpel een weerwoord aan @Mullog, die beweerde dat het in het katholieke geloof alleen om lijden zou gaan. En dat is dus aantoonbaar niet waar. Je kunt alle hulpverlening van de kerk dan allemaal slecht, bar en boos vinden. Maar je kunt dan niet stellen dat ze alleen maar lijden wil bevorderen of in stand houden. Want dan zou ze die hulpverlening nooit hebben opgezet. Ik bedoel, je gaat toch geen ziekenhuizen, afkickklinieken, scholen en universiteiten oprichten als je oprecht gelooft dat we hier enkel behoren te lijden en daar niets tegen behoren te doen? Als je een samenleving wil zien dat uitsluitend en consequent is gegrond op lijden, dan moet je 1984 gaan lezen.

Je kunt dus weer gerust zijn, je hoeft echt niet bang te zijn dat we ook maar één seconde vergeten dat jij de kerk alleen maar bar en boos vindt of anders heel graag doet alsof je dat vindt. Nuances of verklaringen zijn namelijk geen goedpratingen, kritische reacties op niet-gelovigen zijn geen verwijten en positieve eigenschappen benoemen is niet hetzelfde als negatieve eigenschappen ontkennen. Echt niet. Ik weet dat op social media dat wel allemaal zo geldt, maar die zijn al helemáál niet mijn maatstaf. Behalve dan een maatstaf voor zoals het níét moet.

Dat wij als gelovigen door woord en daad zodanig van het Evangelie moeten getuigen, dat niet- of andersgelovigen ons als een levende Bijbel kunnen zien. Dat als er geen bijbels zouden zijn, ze alleen ons nodig hebben om niet alleen te horen, maar ook te zien wat het betekent om God lief te hebben en door God geliefd te zijn. Waarschijnlijk refereert ze daarbij naar een vers uit 2 Korintiërs 3:

Gij zelf zijt onze aanbeveling, geschreven in ons hart, maar voor allen te zien en te lezen,  een open brief van Christus, met onze hulp opgesteld, niet met inkt geschreven maar met de Geest van de levende God, niet op stenen tafelen maar in de harten van levende mensen.

1 uur geleden zei Mullog:

Dat is het christendom. Lijden, lijden en nog eens lijden. En dat vanwege door mensen bedachte regeltjes. Wie er beter van wordt is onduidelijk maar doorgaans niet degene die lijdt.

Maar we hebben het over de rol van een kerk en niet over dichter bij Jezus komen. En dan zie ik dat kerken er vooral op gericht zijn en baat hebben bij het cultiveren van lijden om door een niet te controleren belofte van een einde aan het lijden mensen aan zich te binden in plaats van mensen tijdens hun leven van het lijden te verlossen. 

Hoe kom je daar nu ineens bij? De katholieke kerk is nog steeds de grootste liefdadigheidsinstelling ter wereld en veel protestantse kerken dragen ook volop hun steentjes bij. Heel veel ziekenhuizen zijn door de kerk opgericht, net als veel universiteiten. In zelfs de meest afgelegen plekken deelt ze voedsel uit, bouwt ze voorzieningen, organiseert ze hulpverlening voor uiteenlopende mensen en geeft ze onderwijs. In sommige door oorlog, corruptie of diepe armoede verscheurde gebieden is zij zelfs de laatste overgebleven baken van hulp en stabiliteit.

Er is veel vreugde, schoonheid, muziek, cultuur en hoop binnen de kerk te vinden, omdat het lijden er juist níét het laatste woord heeft. Zelfs de eucharistie, waarin we toch het Offer van Christus tegenwoordigstellen, is een vreugdevolle bijeenkomst dat leven en licht schenkt en in het teken staat van dankbaarheid (de betekenis van het woord 'eucharistie), liefde en gemeenschap. We zijn een vierende gemeenschap, ook als we lijden en ook als we offers moeten brengen. De Schrift zegt het al: wat we in tranen zaaien, mogen we met vreugde oogsten (vg. Ps 126). Dat is de hoop die ons in moeilijke tijden overeind houdt.

Dat je het in veel dingen niet met haar eens bent is prima te begrijpen; ook ik vind sommige dingen vreemd tot overdreven. Maar met dit schrijven kun je echt niet verder naast de waarheid zitten.

3 uur geleden zei Mullog:

En dat doen we door bijvoorbeeld homo's te accepteren als lid van de geloofsgemeenschap en ze daarna te vertellen dat ze hun natuurlijke gedrag, verliefd worden en seksuele intimiteit met hun geliefde hebben, achter zich moeten laten.

Net zoals ongehuwde hetero's alsnog kuis moeten leven als ze dat niet doen.
Net zoals sekswerkers en andere mensen met een zondig beroep een ander beroep moeten kiezen.
Net zoals mensen die naar porno kijken en masturberen daarmee moeten stoppen.
Net zoals ongeneeslijk zieke mensen hun ziekte vreedzaam en in vertrouwen moeten dragen als ze verbitterd zijn.
Net zoals vervolgden omwille van Christus Hem niet mogen verloochenen, wat er ook gebeurt.
Net zoals mensen die alleen met geld verdienen bezig zijn radicaal andere prioriteiten moeten stellen.
Net zoals mensen met een kinderwens deze moeten opgeven als ze kinderen niet op natuurlijke wijze kunnen krijgen.
Net zoals mensen met vijandelijkheid en wraakzucht jegens iemand diegene moeten vergeven.
Net zoals mensen met veel macht en aanzien zich als de kleinste en minste van allen moeten opstellen.

Vrijwel alle mensen moeten flinke offers brengen als zij serieus Christus willen navolgen. Zelf kan ik ook heel veel dingen die mij heel mooi, levensvervullend en betekenisvol lijken toch niet doen, vanwege het kruis dat ik draag. Is dat leuk of gemakkelijk? Nee, maar dat is de frontlinie nooit en dat is onze positie in de strijd tegen het kwaad.
Bekering is dan ook echt bekéring: je erkent dat je de foute weg gaat, dat al het goede van God komt, en keert je om naar Hem. Homo's zijn daarin geen speciale uitzondering en er zijn ook genoeg mensen die veel zwaardere offers moeten brengen en een veel zwaarder kruis hebben te dragen voor Christus.

En dat allemaal niet uit angst voor straf, maar om bevrijd te worden uit het kwaad en ten volle mens te worden naar Gods beeld. Waarbij God altijd vol liefde bereid is je te vergeven en je te helpen als je daar niet altijd in slaagt. Het is zelfs zo dat hoe meer je omwille van Christus opgeeft, hoe meer je ervoor terugkrijgt en hoe dichter je bij Hem komt.

3 uur geleden zei sjako:

Net zoals overal gaan er ook wel eens zaken niet goed. Dat zegt niks over de organisatie als geheel.

De betreffende film laat echter voor zover ik weet de correcte procedure van een uitsluiting zien. De protagoniste begaat een zonde door seks te hebben met haar vriend en wordt bij ontdekking daarover gedetailleerd ondervraagd door een gerechtelijk comité. Ze krijgt nog een kans als ze berouw toont, met de opdracht het via een brief uit te maken met hem, maar doet dat echter uiteindelijk niet. Ze gaat zelfs met hem samenwonen en als gesprekken aan de deur door de ouderlingen met haar niets opleveren, wordt ze uitgesloten. Waarna ze zelfs door haar hartsvriendin straal genegeerd wordt als ze elkaar passeren. Voor een JG zal de film dus geen bijzonder schokkende ontdekkingen bevatten en hij/zij zal waarschijnlijk zelfs de uitsluiting begrijpen.

Je schrijft dat de soep niet altijd zo heet wordt gegeten als opgediend en dat zal bij sommige gemeenten vast wel het geval zijn. Niet elke JG is even streng en even gehoorzaam en niet elke JG gaat bijvoorbeeld graag langs de deuren. Maar er zijn veel mensen die uitgesloten zijn en toch over het algemeen heel anders getuigen. Zij werden wel degelijk letterlijk doodgezwegen en verloren daarmee in één klap hun hele familie en vriendenkring. En in de lectuur van het WTG wordt nog steeds geboden om zo te handelen bij een uitsluiting. Het negeren is dus de norm, niet het contact houden. Er zijn dan ook niet voor niets hulpinstanties die JG en vaak ook ex-leden van andere zeer besloten gemeenschappen proberen te helpen in het opbouwen van een nieuw leven.

13 uur geleden zei Dat beloof ik:

Volkomen onzin. Staat nergens in het NT.

Jazeker wel, Jezus bevestigd wel degelijk het huwelijk tussen man en vrouw, inclusief de onverbrekelijkheid ervan. Vooral in Matteüs 19 gaat Hij heel erg op het huwelijk in. En ook in de rest van het NT, net als het OT, wordt het huwelijk tussen man en vrouw wel degelijk als volstrekt normatief neergezet en worden homoseksuele handelingen expliciet veroordeeld.

Citaat

En zulke verwrongen beelden over seks hebben op mensen een desastreuse invloed. De kerk leert kennelijk niet van haar fouten in het verleden.

Een dan dit er nog bij zetten, terwijl je stelt dat mensen kuis moeten blijven? Dan begrijp je er helemaal niets van.

Nee, liefdeloosheid, gebrek aan affectie, machtszucht en teveel scrupuleusheid omtrent seksuele voorlichting en intimiteit hebben een desastreuze invloed. Net zoals decadente losse seksuele contacten die hebben. Net zoals het objectiveren van vooral het vrouwelijke lichaam en de seksindustrie die hebben.
En de idee dat seksualiteit de enige of belangrijkste vorm van echte, diepe affectie zou zijn kan ook behoorlijk beschadigend uitpakken, zeker bij een verkeerd verstaan van wat seksualiteit ten diepste is. Het wekt verwachtingen die vaker niet dan wel waar te maken zijn en kan in het ergste geval zelfs tot ongewenste zwangerschappen leiden, met of zonder anticonceptie.
Films waarin twee mensen na de eerste date al meteen passievolle, volledig op elkaar ingespeelde seks hebben en iedereen dat heel normaal vindt zijn wat dat betreft bizar slechte voorbeelden, maar toch blijken mensen zich daardoor te laten beïnvloeden. Met niet zelden nare gevolgen voor nog prille relaties.

Élke verkeerde omgang ermee kan levens verwoesten, of de verkeerde omgang nu genot geeft of niet. En dat geldt voor alle goede gaven die God ons geeft. Élk mens moet zich bekeren en met Gods hulp en bijstand verkeerde verlangens afleggen.
Dat neemt niet weg dat we de oorspronkelijke betekenis en doel van elke gave moeten blijven voorhouden en ook nooit mogen oordelen over mensen die daarin hun eigen keuzes maken.

1 uur geleden zei Mullog:

Wat ik betoog is dat een kerk (niet specifiek RKK, ook andere kerken) inconsequent is als men een norm stelt en alle afwijkingen daarop als zonde bestempeld. Om daarna die vermeende zondaars wel op te nemen maar allerlei beperkingen op te leggen.

Tja, maar dat is nu juist precies de taak van de kerk; het opnemen van mensen die van nature niet in staat zijn Christus na te volgen. Ze is er niet voor rechtvaardigen, maar voor zondaars. Ze is geen beloning, maar een reddingsboei. Daarbij heeft elke gelovige met beperkingen te maken, omdat Gods geboden vaak tegen onze natuur ingaat. Ik bedoel:

Zalig de armen van geest, want aan hen behoort het Rijk der hemelen.
Zalig de treurenden, want zij zullen getroost worden.
Zalig de zachtmoedigen, want zij zullen het land bezitten.
Zalig die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid, want zij zullen verzadigd worden.
Zalig de barmhartigen, want zij zullen barmhartigheid ondervinden.
Zalig de zuiveren van hart, want zij zullen God zien.
Zalig die vrede brengen, want zij zullen kinderen van God genoemd worden.
Zalig die vervolgd worden om de gerechtigheid, want hun behoort het Rijk der hemelen.
Zalig zijt gij, wanneer men u beschimpt, vervolgt en lasterlijk van allerlei kwaad beticht om Mijnentwil: Verheugt u en juicht, want groot is uw loon in de hemel.
-uit Matteüs 5, WV75

Klinkt niet echt als het westerse, moderne ideaal van de rijke, sterke, overwinnende, assertieve, consumerende mens, toch? Heel ons denken, heel onze natuur moet vernieuwd worden en alleen dan zullen wij ontvangen wat deze zaligsprekingen beloven. Homo's en queers in het algemeen zijn daar absoluut geen uitzondering in: iedereen heeft offers te brengen, sommige mensen zelfs nog veel zwaarder dan kuis levende homo's. Maar alles wat je opgeeft, krijg je ook in veelvoud weer terug, hier of hiernamaals.

De kerk is er niet om je in je leefwijze te bevestigen, maar om je te helpen steeds meer op Christus te gelijken. Ze is geen hotel, maar een ziekenhuis, een afkickkliniek voor onze verslaving aan de zonde. En de eerste stap in dat programma is het erkennen dat je verslaafd bent aan de zonde en dat je Christus nodig hebt om af te kicken en steeds vrijer te worden. Ook als dat, net als in een gewone afkickkliniek, voor nu extra beperkingen in je leefwijze oplevert.

2 uur geleden zei Fundamenteel:

Toch wel he? Het scheppingsverhaal leert dat ieder wezen naar diens eigen aard geschapen is. De evolutietheorie leert dat alles van enkelvoudige cellen afstamt. En dat de mens een gemeenschappelijke voorouder met bijna alle soorten deelt.

Dat vind ik wel haaks op elkaar staan.

De eigen aard sluit een gezamenlijke afstamming echter niet uit. Zo blijf jij ook een uniek geschapen persoon met een eigen karakter, ook al stam je van je ouders af en deel je met alle mensen wereldwijd een aantal gemeenschappelijke voorouders.
En zo blijven olifanten en paarden volstrekt uniek geschapen wezens, die niet met elkaar kunnen paren, ook al hebben ze een zeer vroege gemeenschappelijke voorouder.

Dat we met alle dieren één grote familie vormen is dan ook volstrekt in lijn met hoe God het bijbelse Israël en later zijn Kerk organiseert, namelijk uitsluitend via natuurlijke respectievelijk bovennatuurlijke geslachtslijnen. Jij 'stamt' binnen de Kerk immers ook af van degene die jou gedoopt heeft en jou zo wedergeboren deed worden, diegene stamt weer af van de eigen doopbedienaar, en zo helemaal terug tot de apostelen.
God organiseert heel de schepping en heel zijn rijk vrijwel uitsluitend via familiestambomen. Zelfs in onze eigen organisaties grijpen we vaak terug op stamboomstructuren om de hiërarchie aan te geven. En al deze natuurlijke of bovennatuurlijke families doen niets af aan onze eigen uniekheden, maar vullen die zelfs aan.

28 minuten geleden zei Mullog:

Dan moet die kerk het homohuwelijk institutionalisering. Want anders plaatst men de homo mens via een omweg alsnog in een onmogelijke positie. 

Ik begrijp overigens dat er in de RKK voorzichtige beweging die kant op is.

Dan is de kerk ook op dat gebied halfbakken en inconsequent.

Hoezo dat laatste? Het huwelijk is geen plicht en ook niet noodzakelijk voor je zieleheil. Het wordt zelfs als een genadegift gezien, waarop niemand recht heeft, maar waar God mensen bij tijd en wijle toe kan roepen.
Het leven is méér dan enkel het huwelijk. Je identiteit ligt in méér dan enkel je geaardheid. Ook als je ongehuwd en dus kuis leeft, blijf je volwaardig kind van God en volwaardig mens, of je er nu voor kiest of niet. Er zijn vele wegen naar het geluk in Christus, de ene moeilijker dan de ander, als je bereid bent ervoor open te staan en waar nodig het kruis daartoe te dragen.

Het homohuwelijk in het sacrament insluiten kan alleen met een fundamenteel andere visie op het huwelijk, waarbij vruchtbaarheid en dus ook seksualiteit ervan losgekoppeld zijn. Het huwelijk wordt dan een meer reguliere liefdesrelatie, feitelijk niet te onderscheiden van al bestaande reguliere samenlevingscontracten.
We hebben het huwelijk echter niet uitgevonden, het is ons gegeven door Christus en door onze voorouders. Het is dus niet aan ons om daar fundamentele wijzigingen in aan te brengen. Dat proberen zal ongetwijfeld ook tot veel meer gedonder, verdeeldheid en scheuringen leiden binnen de kerk, want katholieken zijn bepaald niet zo kritiekloos als sommigen denken.

Hier en daar staan katholieken steeds positiever tegenover reguliere liefdesrelaties tussen onder meer homo's. De kerk hoeft daar mijns inziens zelf ook niet per se negatief in te staan. Maar die relaties worden daarmee nog geen huwelijk, ook niet als men het huwelijk imiteert, en dienen dus kuis te blijven.
Dat betekent echter helemaal niet dat intimiteit en diepe affectie verboden zijn. Kuisheid is een positieve gave, waardoor je liefde voor je naasten op bijzondere wijze verdiept kan worden. Helaas is daar in het verleden te weinig aandacht voor geweest, benadrukte men vooral het niet-mogen, en werd elke vorm van affectie zo'n beetje afgewezen. Met alle nare tot verschrikkelijke gevolgen van dien. Daarop wordt nu gelukkig al sinds enige decennia steeds meer teruggekomen.

1 uur geleden zei Dat beloof ik:

Dat is dan hypocriet van die kerk, want met deze stelling lijkt het met 'buiten het huwelijk kuis leven, homo of geen homo' alsof er geen verschil is. Maar dat is er wel want er bestaat binnen die kerk geen 'binnen het huwelijk' voor homo's.

En voor wel meer mensen, of ze dat nu willen of niet. Het huwelijk is enkel bedoeld voor hen die samen met een partner willen leven in liefde en trouw, die openstaan voor het samen stichten van een natuurlijk gezin en daartoe seks met elkaar kunnen hebben. Als iemand dat niet kan of wil, betekent dat niet dat diegene minderwaardig zou zijn of daarmee zondigt. Er is dus geen reden om mensen die uitgesloten zijn van het huwelijk ook uit de kerk te sluiten.

Met die redenatie zou ik bijvoorbeeld ook niet in de kerk welkom moeten zijn, daar ik überhaupt niet wil trouwen en geen kinderen wil.

32 minuten geleden zei Mullog:

Omdat het halfbakken en inconsequent is iets te definiëren als zondig (daarmee in dit geval iets natuurlijks als tegennatuurlijk) en daarna te zeggen dat het ok is als je het maar niet praktiseert.

En wat als een kerk homoseksualiteit niet als zondig bestempeld, maar enkel als een ongeordendheid, en vervolgens haar gelovigen gebiedt om buiten het huwelijk kuis te leven, homo of geen homo?

Zojuist zei Hermanos2:

Sorry, maar ik kan daar oprecht niets mee. Dat is voor mij een echte dooddoener. Ik vind geen mysterie in de kruisdood. 

Het mysterie van de kruisdood een dooddoener noemen is dan wel weer een echte 'is nooit grappig' natuurlijk. Maar het is nu eenmaal wat het is. Al in de Bijbel kom je verschillende verklaringen tegen: als vervulling van de wet van Mozes, ter verlossing van de schepping, als daad van liefdevolle overgave, als bewijs dat Hij het recht heeft over de doden te oordelen, om de dood te ontkrachten, etc. Er is niet één verklaring die alle vragen beantwoord, zonder alleen maar méér vragen op te roepen.

Ook binnen het deel van het protestantisme dat het Offer graag tot in detail wil verklaren, is men hevig verdeeld over hóé dan precies. Voor wie bracht Hij precies het Offer, voor alle mensen of enkel voor de uitverkorenen? En gaat de rest dan automatisch naar de hel of niet? Kun je dat Offer zelf aannemen, of moet het je gegeven worden? En hoe weet je wanneer het je gegeven is? Brengt het Offer verzoening voor allen, of voor slechts enkelen? Nam Hij op het kruis onze zonden op zich, of al bij zijn doopsel in de Jordaan? Wanneer maakt het Offer je tot kind van God? Welke rol hebben doopsel en Avondmaal daarin, of de werking van de Geest?

God zelf is ook een mysterie. Het grootste mysterie zelfs dat wij kennen. Hij is echter geen dooddoener, maar een levengever. Net als het Offer dat Hij omwille van ons bracht.

1 minuut geleden zei Hermanos2:

Naar mijn mening is de kruisdood overbodig zonder schepping. Want er valt niets goed te maken. Dan had Jezus beter zelf als goede wijze leraar de bergrede kunnen verkondigen in alle bereikbare landen. Dan bestond er geen noodzaak voor genezingen en duivel uitdrijving. 

Christenen die de evolutietheorie niet afwijzen, wijzen echter ook de schepping niet af. Je schetst hiermee dus een valse tegenstelling.

4 minuten geleden zei Willempie:

Het wordt volgens mij voornamelijk gebruikt als een hulpmiddel bij Bijbelstudie. Als (voor)leesbijbel is de vertaling ongeschikt. Daar is het ook niet voor bedoeld, denk ik.

Eigenlijk is/was de Naardense Bijbel juist wel bedoeld om voorgelezen te worden. Er zit een bepaald ritme in de tekst, aangegeven door de vrije regelval, bepaalde woordvolgordes en hier en daar accenttekens, die geschikt is om declamerend voor te dragen. Wat echter wel een vak apart is. Ook weet het de Hebreeuwse poëzie meer naar voren te brengen in het Nederlands, inclusief sommige woordgrapjes. De psalmverzen worden zelfs in steeds twee vershelften gesplitst, voor monastieke, dus onberijmde zang.

Het blijft echter inderdaad een wat ingewikkelde vertaling, waardoor het als voorleesbijbel nooit echt aangeslagen heeft. En voor het monastiek zingen van de Psalmen heeft de katholieke kerk zelf al twee prima vertalingen beschikbaar, waaronder een die vooral in kloosters gebruikt wordt.

2 minuten geleden zei Hermanos2:

Dat geloof ik je. Want de RKK is meegegaan met de evolutie theorie en heeft dus een ander verklaringsmodel voor Jezus' offer moeten zoeken.

Ik bedoelde te vragen waarom Jezus als 120-jarige door het Middelland Zeegebied zou moeten hebben getrokken.

Overigens kennen wij geen officiele verklaring van Jezus' Offer, want het wezen daarvan is een mysterie. Wat jij schrijft kan dus net zo goed mede waar zijn. Het enige wat we weten is dat het heel kort gezegd de mens met God verzoende en de relatie tussen God, mens en schepping herstelde.

22 uur geleden zei Willempie:

Johannes is de enige auteur in de Bijbel die de antichrist noemt. Hij heeft het over de geest van de antichrist die ook in zijn tijd al werkzaam was en een ultieme laatste persoon in de eindtijd waarin die geest tot volkomen wasdom komt. Hij beschrijft de antichrist als een persoon, niet als een ding. Belangrijk is om te weten dat het woord "anti" niet alleen "tegen" betekent maar vooral ook "in plaats van" (bijvoorbeeld in het woord antipater).

De antichrist is echter niet één persoon, maar bestaat uit meerdere personen door de tijden heen. Johannes schrijft er het volgende over:

Kinderen, het is ‘het laatste uur'. Gij hebt gehoord dat de ‘antichrist’ moet komen. Inderdaad, er zijn nu al vele antichristen opgestaan, en daarom weten wij dat het laatste uur is aangebroken. Zij zijn uit ons midden voortgekomen, maar zij behoorden niet werkelijk tot ons. Hadden zij tot ons behoord, dan waren zij bij ons gebleven; maar het moest duidelijk worden dat zij geen van allen bij ons horen.  Maar ook gij hebt van de Heilige de inwijding ontvangen, ook gij bezit allen ‘kennis'.  En ik schrijf u niet, omdat gij de waarheid niet zoudt kennen, maar juist omdat gij haar kent en omdat de leugen onverenigbaar is met de waarheid.  Wie is de leugenaar? Wie anders dan hij die ontkent dat Jezus de verlosser is? Dat is de ‘antichrist’: de loochenaar van de Vader en van de Zoon.  Wie de Zoon loochent heeft ook de Vader niet; wie de Zoon belijdt heeft ook de Vader.
-1 Joh. 2, 18-23; WV75

Hieraan onderkent gij de Geest van God: iedere geest die belijdt dat Jezus Christus werkelijk mens is geworden, is van God;  maar iedere geest, die Jezus neerhaalt, is niet van God, en dat is de eigenlijke ‘antichrist'. Men heeft u gezegd dat hij komen zou, maar hij is reeds in de wereld, nu al.
-1 Joh. 4, 2-3

Want veel verleiders zijn tot de wereld uitgegaan; zij loochenen de komst van Jezus Christus in het vlees. Dat is het kenmerk van de verleider en de antichrist.
-2 Joh. 7

Hij lijkt dus te doelen op gelovigen die van de kerk afgekeerd zijn ('zij zijn uit ons midden voortgekomen'), die ontkennen dat Jezus de Verlosser is en die de wereld verleiden tot afvalligheid, ofwel die de kerk vervolgen en zo vijandig bejegenen. Hij ontkent eerder juist dat het maar één persoon zou zijn, door te stellen dat állen die bovenstaande doen de antichrist zijn. Hij zegt immers eerst dat zij gehoord hebben dat dé antichrist moet komen, wat waarschijnlijk destijds binnen die kerkgemeenschap geloofd werd, maar nuanceert dat onmiddelijk door te zeggen dat er nu al véle antichristen zijn opgestaan.

Ik zie hierin dus geen aanwijzingen voor een specifieke laatste 'antichrist' die in het einde der tijden zou opstaan.  In het boek Openbaringen komt het woord antichrist überhaupt niet voor, zodat je deze term ook niet zonder meer op een van de vele verschijningen uit dat boek kunt toepassen.

Op 28-1-2024 om 10:20 zei Hermanos2:

Zou evolutie een bewezen feit zijn dan had Jezus beter 120 jaar oud geworden en op tournee gegaan rondom de Middellandse zee en daar zijn wonderen gepresenteerd en zijn levenswijsheden.

Ik zie het verband niet, eerlijk gezegd.