Robert Frans

In de hemel mag je meeleven met mensen, zo ik begrijp, maar wel op volkomen vredige wijze, zoals Christus dat ook doet. En met vredig bedoel ik niet onverschillig of apathisch, maar juist met een diepe bewogenheid, of juist met een diepe "heilige woede," doch met de diepe vrede in je ziel, omdat je weet dat alles in Gods hand is en elk lijden als een offer aan Hem opgedragen kan worden en zo deel kan worden van Christus' lijden. En door die liefde zul je graag voor diegene bidden.

Zij zullen dan waarschijnlijk meer hebben met het beeld van Christus die als Mens door het lijden gaat en zo hen daarin ontmoet en zo ook hun lijden en straks hun dood een bijzondere, geheiligde betekenis geeft. Of met het beeld van Christus die als Bruidegom zich geheel geeft aan de Bruid en zich zo volmaakt kwetsbaar opstelt, zodat Hij echte liefde van degene kan ontvangen en diegene zich ook aan Hem kan geven, juist door het lijden heen. Het Offer zal hen op andere wijze tot grote troost en onmisbare kracht zijn en zal zo de afstand tussen God en mens dichten. Want dáárvoor is Christus aa

Gezonde mensen hebben geen dokter nodig, maar zieke wel. (Lucas 5,32)

Het beste ziekenhuis is het huis waar de meeste zieke, gewonde en wegterende mensen liggen. Een ziekenhuis waar alleen maar gezonde mensen rondlopen is verdacht, evenals een ziekenhuis waar je niet te ziek mag zijn, omdat je anders voor een gesloten deur staat. In een goed ziekenhuis kom je dan zowel gezonde als zieke mensen tegen, waarbij de gezonde mensen de zieke mensen bijstaan en zelf ook erkennen zó weer ziek te kunnen worden. In een goed ziekenhuis wordt dan vaak ook veel duidelijker zichtbaar wie er echt ziek zijn en wie echt gezond. Niemand kan er zich meer beter voordoen dan hij i

Heilig is, zo ik begreep, iemand die volmaakt is toegewijd aan God, als een levende offergave, en daardoor niet meer in zonde leeft of kan leven. De meeste gelovigen bereiken die staat pas na hun dood. Heilig is een ambt of een voorwerp als het geheel is toegewijd aan God en voor niets of niemand anders meer kan worden toegepast. Het wordt uitsluitend nog ingezet ten behoeve van bovennatuurlijke zaken, zoals de sacramenten, of het bovennatuurlijk leergezag. Een onheilig persoon kan echter een heilig ambt bekleden, dankzij Gods genade en wil om met gewone mensen zoals jij en ik te samenwerken

Het zou me niets verbazen als het er ongeveer .

Jaja, met zijn malle fratsen.

Ik had begrepen dat een sacrament in feite een directe handeling tot de mens is van Christus met zijn Lichaam, dus de Kerk, waarbij de geestelijke, vertegenwoordiger en deel van het Lichaam, zijn handen en mond is. En dat daarbij een zeer bijzondere samenwerking tussen Christus en de Kerk ontstaat: Christus verricht de handeling en de Kerk laat die handeling op liturgische wijze geschieden, met woord en rite. En omdat de geestelijke daartoe ook middels een sacrament is gewijd, wordt elk sacrament dus als het ware door een sacrament toegediend en zo dus de handeling van Christus daadwerkelijk d

Interessante vraag is of je de overheid wel echt tegenover de samenleving kan zetten, of dat de overheid niet gewoon het procedurele onderdeel van de samenleving is, waar de samenleving dan ook gewoon aan meebetaald. Als een ambtenaar namens de overheid iemand een uitkering toekent, dan neemt die ambtenaar immers toch net zo goed deel aan de samenleving dan wanneer een diaken dat namens een kerk of gewoon een rijk iemand namens zichzelf dat zou doen. Het is wellicht daarom ook dat giften aan erkende goede doelen aftrekbaar zijn van de belasting; omdat je daarmee net als bij belastingen finan

Wat zou een mens toch moeten zonder zijn beste en meest toegewijde kameraad, die hem werkelijk nooit in de steek zal laten en hem liefdevol en trouw bijstaat tot na zijn laatste uur? Zonder de dood is er geen leven, maar bestaan we slechts.

Niet geheel ontopic, maar wellicht een aardige aanvulling op en verbreding van het onderwerp. Maar als je liever hebt dat we directer op het onderwerp blijven ingaan, dan is dat mijns inziens natuurlijk geen probleem.

Dat begrijp ik inderdaad.

Dat is waar, Bonaventura, maar dan zou ik er eerder voor pleiten dat er bijvoorbeeld eens in de maand een Mis-met-commentaar is, op een meer laagdrempelig tijdsstip en eventueel naast de gewone Mis. Dat in elke Mis doen zou ik zelf onwenselijk vinden en ik denk dat ik daarin niet de enige ben. Over bovennatuurlijke ervaringen heb ik eigenlijk nog niet eens echt geschreven. Het gaat me meer om het natuurlijke ritme van de liturgie, zeg maar. Als je de liturgie steeds zou moeten onderbreken voor uitleg, dan kan dat de sfeer enigszins verstoren, tenzij je de uitleg natuurlijk naadloos kunt inte

De gasten welkom heten is natuurlijk geen probleem, maar als je bijvoorbeeld alle rituelen zou uitleggen, dan verstoor je wel de liturgie. Ook is het goed als de homilie meer diepgaand op het Evangelie kan ingaan, dus echt gericht op het geloofsleven van de gelovigen. En dat werkt ook niet als je eerst alsmaar de basisbeginselen van het katholieke geloof moet uitleggen (waarbij gezegd moet worden dat veel katholieken in Nederland de basis ook niet altijd meer kennen of willen kennen), omdat de gasten het anders niet begrijpen. Homiletiek is dan ook een heel andere discipline dan evangelisatie

Het ligt er ook aan wat voor karakter de kerkdienst heeft. Bij de katholieken is de Mis bijvoorbeeld niet gericht op buitenstaanders. In de Mis belijden katholieken hun geloof en hebben ze gemeenschap met Christus; het is de kern van hun geloofsleven. De pastoor preekt dus eigenlijk altijd voor eigen parochie. Gasten zijn van harte welkom, maar ze worden niet direct tijdens de Mis aangesproken. Voor hen is er evangelisatie en catechisatie om meer over het geloof te weten te komen. En dat kan zich uiten in de vorm van speciale lezingen, cursussen, bijeenkomsten, campagnes, audiovisueel materiaa

Quote: Waar baseer je dat op? In Genesis 3 staan zogenoemde vervloekingen, dus gevolgen van de zondeval, geen geboden van God. Quote: God zei tegen man én vrouw dat ze moesten heersen over de aarde (Gen 1:28). Dus Hij zei niet dat de man moest heersen over de aarde en de vrouw hem daarbij moest helpen. En er staat weliswaar in Gen 2:18 dat de vrouw als 'helper' werd geschapen voor Adam. Maar het is een grote misvatting dat het woord 'helper' zoiets betekent als 'hulpje'. In het Hebreeuws staat er 'ezer kneged'. Het woord 'ezer' betekent: bekwamer, intelligenter en krac

Als het andersom was geweest, was elke vrouw nu een kenau geweest en elke man een doetje. Serieus weer: ik denk dat het vooral te maken heeft met het karakter van de man en van de vrouw, dat God zo heeft besloten. Waarbij aangetekend moet worden dat Genesis 3 geen besluiten inhouden, maar enkel constateringen. Vóór de zondeval moest de man al werken in de tuin en stond de vrouw hem al daarin bij, maar was er vanzelfsprekende harmonie tussen de twee, omdat ze zo prima samenwerkte en elkaars natuur volledig erkenden en eerbiedigden. Iets wat nu nog altijd niet gebeurt. Nu volgen een aanta

Quote: of in elk telefoongesprek aan te geven dat het werk van die persoon in kwestie 'enkel ijdelheid' is omdat wanneer hij zich niet bekeerd zal branden en zijn leven enkel 'genadetijd verspilling' is. Bij telefonische verkopers is dit natuurlijk wel weer geniaal om te doen.

Mensen hebben het over het algemeen metéén door wanneer je zo'n gesprek probeert aan te vangen en zullen dat dan ook niet accepteren. Ze voelen vaak prima aan of je echt interesse hebt in hun verhaal, of dat je ze enkel je eigen verhaal wil opdringen. Je kunt beter gewoon open en eerlijk zijn, zonder verborgen agenda's en vooral in je gedrag laten merken dat je Christus volgt. Dus door een betrouwbaar, aangenaam, niet-zeurend, bescheiden en zo goed als mogelijk vrolijk iemand te zijn. En dat nog niet eens om te evangeliseren, maar omdat je weet dat je daardoor een gelukkiger mens wordt en

Wat ik eens had begrepen staan engelen buiten tijd en ruimte en kun je dus niet echt een tijdsstip aanwijzen waarop de satan gevallen zou zijn. Je kunt dan ook niet echt zeggen wanneer de satan voor het kwaad zou hebben gekozen. In het begin, dat wel, maar "het begin" is wellicht ruimer te trekken dan enkel een bepaald tijdsstip. Want de schepping werd ook in het begin geschapen, maar in het begin was er ook nog geen tijd en ruimte, zodat het begin, dus het moment vlak vóórdat de schepping aanving, ook niet te bepalen valt. Een mens groeit door zijn bewuste keuzes (bestaan onbewuste keuzes

Niet meer te redden jij.

Heel vroegah, toen de zondag nog geen vooravond had en elke parochie wel een paar priesters had, had je in bepaalde streken ook nog de vissersmis, zo had ik eens gelezen. Die begon zo tegen vijf uur 's morgens, zodat ook de vissers die nu eenmaal ook op zondag moesten vissen, toch nog naar de Mis konden. Kijk, dát zijn pas tijden!

Niet helemaal, Eulogía. Want de mens ervaarde al enig verschil, enige afstand tussen hem en de dieren; ze vond bij hen geen gezelschap. Ze was dus eigenlijk al bezig mens te worden. De ontwikkeling van het moreel besef, gesymboliseerd door het eten van die boom, was dan ook in feite al de laatste stap in de bewustwording van de mens. Vanaf dat moment was er geen weg meer terug. Met de menswording laadde de mens voortaan dus ook schuld op zich, omdat ze immers nu wist wat goed en kwaad was en daarin dus gelijk aan God werd.

De mens werd mens toen ze kennis kreeg van goed en kwaad en zo al meer gelijk aan God werd. Ze werd zich dus bewust van wie en wat ze is en verloor daardoor haar onschuld. Net zoals een kind zijn onschuld verliest zodra het kennis heeft van goed en kwaad.

De zondeval was onvermijdelijk, omdat de mens daardoor van dier tot mens werd. Alleen ging het wellicht allemaal iets te snel, sneller dan God had bedacht, waardoor de mens zich een ongeluk schrok toen ze ineens haar naaktheid, haar kwetsbaarheid zag, en nog niet wist hoe daarmee om te gaan. Waardoor ze zich prompt voor God verborg en dat tot op de dag van vandaag van nature doet. Bedenk ook dat de mens niet zozeer gelijk aan God wilde zijn, maar door het eten van die vrucht al daadwerkelijk gelijk aan God was. Dat geeft God immers zelf toe in Genesis 3. Ze had enkel nog niet het eeuwig leve