Robert Frans

13 uur geleden zei Hermanos2:

Laat ik beginnen met te stellen dat de afstand tot Paulus inmiddels 2000 jaar is. Het christelijke landschap is een lappendeken geworden die het niet meer toelaat om gelovigen uit te sluiten. In Paulus’ tijd was dit duidelijker dan nu.

Ook toen was het christelijke landschap een lappendeken. Door middels van concilies werd echter de meest juiste leer vastgesteld en werd de Kerk steeds meer één. De waarheid blijft immers de waarheid, ook als velen haar niet meer zouden aanhangen. Dat je vooral in het protestantisme veel verdeeldheid tegenkomt, juist omdat men zich op uitsluitend zoiets multi-interpretabels als de Schrift wil baseren en geen kerkelijk leergezag meer aanvaardt, is spijtig, maar geen reden om te doen alsof er geen waarheid meer zou bestaan.
Ook als we erkennen dat aan de Reformatie zowel de katholieke als de protestantse kerken schuld hebben, is dat geen reden om te relativeren wat niet gerelativeerd kan worden. God schaft niet zomaar de sacramenten en de noodzaak ze ontvangen af, omwille van een aantal gelovigen die ze niet meer erkennen. Liever leidt Hij ze met zachte, geduldige hand weer terug tot de Moederkerk, of laat Hij ze in het hiernamaals de volle Waarheid alsnog juichend begroeten als ze in dit leven God liefdevol naar hun beste weten hebben gediend.

Citaat

Vreemd dat je refereert aan DBI. Die kraakt alles af wat met geloof te maken heeft. Maar, okee. Ter wille van jou reageer ik erop. Kerken mogen wat mij betreft heel goed oppassen met iemand te excommuniceren want ons rechtvaardigheidsgevoel is heel anders dan dat van God. Wij vinden het niet erg dat Mozes een extra klap op een rots gaf. Toch denkt God daar héél anders over en weigert hem entree in het beloofde land. En andersom, waar wij het gedrag van Simson en David sterk afkeuren tilt God er minder zwaar aan.

Er is dan ook geen kerk die een dergelijke maatregel zomaar toepast. Bij ons is een 'gewone' doodzonde bijvoorbeeld geen reden tot ex-communicatie. Er zijn maar een paar echt hele zware, ernstige zonden die daartoe leiden. En dan nog kun je altijd weer terugkeren als je berouw hebt. Alleen het oordeel na je dood is definitief; alles daarvóór kan altijd veranderen.

Citaat

Tegenwoordig is geen enkele kerk de ware kerk. De ware gelovigen zitten verspreid in alle kerken. Het is waar dat de katholieke kerk een van de oudste, misschien wel de oudste kerken is, maar dat zegt mij niets. Getuige de belachelijke reden tot huwelijksvoltrekking van Boris Johnson is de RK echt geen voorbeeldkerk. Ik heb geen probleem met het voortbestaan van de katholieke kerk. Integendeel. Maar bescheidenheid is op zijn plaats. Alle kerken zijn wat mij betreft gelijkwaardig, menselijk en feilbaar. Christus woont in de harten van de gelovigen.

Dat is een moderne, protestantse visie die pas in de laatste decennia echt opkwam. Het is zeker een vriendelijk idee, met een kern van waarheid erin, en ik hoop echt dat het bijdraagt aan de oecumene en gemeenschap in het protestantse landschap. Maar dat maakt het idee niet ten volle waar. Ze is niet terug te vinden in de apostolische bronnen en is niet ononderbroken door hun opvolgers geleerd.
En wat ik al zei: onze zonden (waarbij ik echter zelf niet oordeel over het door jou genoemde huwelijk, omdat ik daar te weinig van afweet en het mij ook niet aangaat) zijn geen maatstaf voor Gods werk. De maatstaf is God zelf. Als Hij belooft dat als wij de sacramenten toedienen, Hij dan werkelijk tegenwoordig is, dan ís dat ook zo, ongeacht hoe wij daarnaar leven en welke fouten en zonden wij begaan. Ze zijn Gods werk, niet de onze, dus kunnen we niet onze menselijke maatstaven daarop loslaten.

Onze pastoor vergeleek het sacrament van de eucharistie afgelopen zondag met een briefje van vijftig. Op zichzelf een stukje gekleurd papier en van weinig waarde. Maar omdat de Europese bank zegt dat het vijftig euro waard is, ís het ook vijftig euro waard. Het maakt dan niet uit wat je met die vijftig euro doet, of dat de directeur van die bank misschien wel een corrupte maffiabaas zou zijn.
Zo wordt het brood en de wijn op het altaar het Lichaam en Bloed van Christus, simpelweg omdat Jezus dat zegt. Ongeacht hoe wij daar ons verder naar gedragen. Het lijkt dan nog wel gewoon op brood en wijn, met alle kenmerken ervan, net zoals dat bankbiljet nog steeds een stukje papier lijkt, zodat je als buitenstaander legitiem kunt zeggen dat het maar brood en wijn of dat het maar een gekleurd papiertje is. Maar door een feilloze belofte, door een sacramentele handeling van Christus zelf, ís het geen brood en wijn meer. Net zoals door een juridische handeling van de Europese bank het papiertje geen papiertje meer is, maar een bankbiljet van vijftig euro.
En waar een bank kan omvallen en zo haar geld alsnog waardeloos kan maken, kan de Kerk van Jezus Christus echter niet vallen, omdat Hij haar eeuwig in zijn hand houdt.

3 minuten geleden zei Apache:

En wat is dat evangelie dan volgens jou?

Kort gezegd dat God van ons houdt. Dat God liefde is. Dat Hij zijn leven voor ons heeft gegeven en de dood heeft overwonnen in Christus, om ons met Hem te verzoenen. Dat Christus is verrezen en werkelijk met lichaam en ziel tegenwoordig is op aarde middels de kerk, zijn mystieke lichaam, en de zeven sacramenten, in het bijzonder de eucharistie, waarmee Hij direct zijn heilshandelingen verricht. Dat ons door Schrift, Traditio en het leergezag van de Kerk het evangelie door alle eeuwen heen getrouw is overgeleverd.
Dat Jezus eens terugkeert om de volken te oordelen, het kwaad te vernietigen, de doden te laten verrijzen en de nieuwe hemel en aarde te vestigen, waar de rechtvaardigen met en in God zullen eeuwig zullen leven, terwijl de onrechtvaardigen eeuwig van Hem afgesneden zullen zijn. En dat we tot die tijd geroepen zijn door gebed, sacrament en naastenliefde steeds meer op Christus te lijken, nu alreeds een voorproef van het hemels geluk te smaken en het geloof te verkondigen over de hele wereld.

1 uur geleden zei Hermanos2:

Waarbij ik wil opmerken dat geen kerk dit vers voor haarzelf mag opeisen. De kerk is de gemeenschap van gelovigen in Christus en de poorten van de hel staan symbool voor de dood. 

Niemand heeft het recht om het geloof van anderen te betwijfelen evenals hun christelijke identiteit. Christus is door de Vader aangesteld als rechter. Op zijn rechtvaardige oordeel vertrouwen we. Evenals op zijn genade. 

Waar baseer je dat dan op? In de Schrift worden vooral door Paulus verkeerde leringen wel degelijk stevig aangepakt tot vervloekt en hij geeft ook aan dat uit twisten moet blijken wie het ware geloof heeft. Nergens in de Schrift vind je de door jou gestelde verboden. Het is best mogelijk dat met de huidige verdeeldheid je hierin voorzichtiger moet zijn en enige nuanceringen op zijn plaats zijn, maar het Evangelie is niet relativistisch. Er is één geloof, één kerk, één Heer, en de ene kerk of kerkgemeenschap behoort daar meer toe dan de ander.
Wanneer iemand iets verkondigt dat duidelijk in strijd is met de algemene christelijke leer, terwijl hij beweert christelijk te zijn, dan heb je zelfs de plicht diegene op het algemeen christelijk geloof te wijzen. En @Dat beloof ik geeft het terecht al aan: als iemand zich zo schandelijk gedraagt, dat het met geen mogelijkheid meer christelijk te noemen is, dan behoor je als christen je daarvan te distantiëren en diegene daarop aan te spreken. In het ergste geval dient zo iemand ge-excommuniceerd te worden. Nee, je mag niet over mensen oordelen, maar over de dingen die zij zeggen of doen wél.

Overigens is er ook geen sprake van opeisen, maar van verkondigen wat door onze voorouders is overgeleverd. Het christendom is niet in het jaar 2023 uitgevonden, maar in 33, toen de kerk ontsproot uit de zijde en het Heilig Hart (dat we deze maand vieren) van de gekruisigde Heer. En wat Hij onderwees, hebben de apostelen en hun opvolgers getrouw doorgegeven, tot in deze tijd. Wij hebben de waarheid niet in pacht, maar hebben haar als een kostbare schat toevertrouwd gekregen van onze Heer, door onze voorouders. En wij hebben het recht niet deze zomaar te relativeren of zelfs te wijzigen. Überhaupt hebben wij helemaal nergens recht op, maar dat is weer een ander verhaal.

1 uur geleden zei Apache:

Toch kondigt de bijbel ook perioden van duisternis aan waarin het evanglie obscuur wordt.

Ik vraag me dus af waar je deze 3 criteria op baseert, en welke kerken je ermee afdoet als 'geen waar evangelie lerend'.

Het zijn dezelfde criteria waarmee ook de bijbelboeken zijn vastgesteld. En hoewel je in de Schrift inderdaad over 'de grote afval' leest, dus een toename van dwaalleringen binnen de kerk, lees je ook dat de kerk de grondslag en pijler van de waarheid is, dat Jezus altijd bij haar zal zijn en dat de poorten van de hel haar niet zullen overweldigen.
Tussen alle stemmen door, de ene meer waar dan de andere, zal dus altijd gezagvol het juiste evangelie door de kerk worden geleerd. Geen enkele zonde en geen enkel schandaal binnen de kerk kan haar daarvan weerhouden, want zij is het mystieke lichaam van Christus, waardoor Hij blijft spreken en handelen, en kan in haar kern niet aangetast worden.

17 minuten geleden zei Hetairos:

Je verwijt anderen bezig te zijn met esoterische (verborgen) zaken, terwijl hier op dit forum gewoon man en paard worden genoemd.

Ter correctie: hij schreef in zijn door jou geciteerde post over exoterische leringen in relatie tot ons christenen, niet esoterische. Exoterie is het tegenovergestelde van esoterie en heeft dus betrekking op alles wat door iedereen gekend kan worden. Het christendom is bijvoorbeeld een exoterische godsdienst, in tegenstelling tot het gnosticisme.

5 uur geleden zei Dat beloof ik:

De meeste mensen ervaren het als bevrijding van op lucht gebaseerde psychische druk en zijn blij dat ze de ontwikkeling hebben kunnen maken om daar uit te stappen.

Nou, prima toch? Maar voor sommige mensen is die weg wél moeilijk, wat zich dus kan uiten in boosheid. En daar vroeg de openingspost naar. Of mijn reactie vervolgens een typische reactie zou zijn, weet ik niet, daar ik volgens mij niet echt een typische gelovige ben. Áls die überhaupt al bestaan: meestal is de 'typische whatever' vooral een stereotypering van degene die dat woord gebruikt. Ik probeer me zo goed mogelijk in te leven in andere mensen, maar zal dat waarschijnlijk nooit goed genoeg doen. Net zoals je sowieso maar weinig goed nog kan doen in deze samenleving in dit soort discussies; je doet het meestal óf fout, óf niet goed genoeg. Het is wat het is, doe er maar mee wat je wil. Ik doe mijn best, met de beste intenties, en als dat niet genoeg is, dan heb ik mij daarin maar weer te schikken.

Op 7-3-2023 om 07:48 zei Petra.:

Maar goed, naar mijn weten zijn dat allemaal geen dingen meer van de huidige tijd. Toch zijn er zat tegenwoordige geloofsverlaters met een enorme boosheid/aversie (of hoe je het ook noemen wil) naar het christendom. Wat ik me afvraag.. je kan ook gewoon niet meer geloven en klaar. Dus waarom met zo'n heftige reactie blijven zitten ?

Naast de misstanden die hier alreeds genoemd zijn, speelt er ook iets anders. 'Gewoon niet meer geloven' klinkt gemakkelijk, maar behelst natuurlijk wel een fundamentele verandering in je levensbeschouwing en leefwijze. Je kijkt terug op je leven en ziet dat je al je energie, motivatie en zelfdiscipline hebt besteed aan iets wat je nu een leugen vindt. Waar je vroeger devotie en gemeenschap zag, zie je nu leegte en kadaverdiscipline. Teksten en rituelen die je vroeger inspireerden, zeggen je nu niets meer. Je kunt je dan bedrogen en belazerd voelen door je omgeving en daar boos over worden, vooral als je in een hele hechte, fanatieke gemeenschap leefde.
Daarbij kan de idee dat er echt geen God zou zijn en er dus ook geen enkele bovennatuurlijke hoop, iemand (tijdelijk) psychisch verlammen. Niet iedereen zal dat per se als goed nieuws aanvaarden. De gedachte dat je er alleen voor staat, dat er geen liefdevol Opperwezen over je waakt en dat je alles helemaal zelf moet uitvinden en uitzoeken in een groot, koud en schijnbaar zinloos universum, kan zeer somber stemmen tot erger. En ook die droefheid, die onzekerheid en dat schokkende besef kan zich vervolgens uiten in boosheid.

In feite gebeurt er dan niet veel anders dan bij een bekering tot het christendom, inclusief soms een (tijdelijk) extra negatieve perceptie van de niet-christelijke buitenwereld. Ook dan verander je van leefwijze, zie je de wereld ineens door heel andere ogen en ben je daar helemaal vol van. Dat afzetten hoort ook gewoon bij die ontwikkeling, of je nu christen of atheïst wordt, en is ook bedoeld om eventuele nog resterende twijfels te verwerken. Meestal trekt dat wel weer bij, naarmate je levensvreugd en zin weet te vinden in je nieuwe levensbeschouwing en je beseft dat je omgeving over het algemeen geen kwaad in de zin had. Ook levenservaring die je opdoet en domweg het ouder worden helpen daarbij.

Je kunt het misschien vergelijken met stoppen met roken. De meest fanatieke anti-rokers zijn meestal zij die er pasgeleden vanuit sterke principes mee gestopt zijn. Zij moeten nu leren leven zonder tabak en doordat ze daar zo mee bezig zijn, zien ze overal sigaretten en rokende mensen. En zij willen hun nieuwe inzichten over hoe ongezond roken wel niet is met iedereen delen, met name met hun nog rokende naasten. Misschien doen ze allerlei mooie, nieuwe ervaringen op, zoals meer adem, meer frisse lucht, meer energie, meer smaakvermogen, etc., en gunnen ze hun rokende naasten die ervaringen ook. En tenslotte, als het verlangen naar een sigaret soms toch nog oplaait, moeten ze zichzelf weer streng overtuigen van de juistheid van hun beslissing.

Op 30-5-2023 om 23:22 zei Doctorow:

Kent iemand een katholiek, boeddhistisch of ander religieus idee dat een realistische benadering biedt van het vreedzame samenleven van de mensheid en de wereld zonder oorlogen?

Dagelijks jezelf verloochenen, je kruis opnemen en Christus volgen.

7 uur geleden zei Dat beloof ik:

Maar dat is nooit gebeurd. Hij heeft ooit voorschriften voor offeren afgegeven, hoe vlees aan hem moet worden geofferd bijvoorbeeld en die zijn nooit veranderd. Veganisme staat dus haaks op de Bijbel.

Wanneer iemand een schrijven met 'Stel je voor...' begint, dan volgt daarna altijd een hypothetische, dus fictieve situatie. Hij wil dan dus niet zeggen dat die situatie echt gebeurd is, maar wil met die meestal eenvoudigere situatie een complexer onderwerp inzichtelijker maken. Zo gebruikte ik de hypothese van een vegetarische God dus niet om te zeggen dat God vegetarisch zou zijn, maar gebruikte ik een simpeler, ook voor niet-gelovigen goed te volgen voorbeeld van hoe een hypothetisch vegetarische God middels de heilspedagogie een vleesetende mensheid op het vegetarische pad zou kunnen brengen.

Citaat

Verder heeft God duidelijk aangegeven een hekel te hebben aan homos en is daar nooit op terug gekomen.

Allereerst heeft God geen hekel aan homo's, maar alleen aan ontucht tussen mannen. Maar goed, waarschijnlijk komt dat bij jou op hetzelfde neer. Bij mij niet overigens, maar een ieder maakt nu eenmaal de eigen afwegingen hierin.

De kwestie is natuurlijk dat jij uitsluitend en alleen de Bijbel als goddelijk gezag wil erkennen. En dat is vooral een heel protestants beginsel. Ik bedoel, stel dat de paus namens de katholieke kerk gezaghebbend zou verklaren dat God helemaal geen hekel heeft aan homo's, dan zal ik dat als een mogelijke aanwijzing van God zien, zeker gecombineerd met wat ik net hierboven schrijf. Maar mogelijk zul jij dan weer naar de Bijbel wijzen en zeggen dat de paus die twee Bijbelverzen over seks tussen mannen blijkbaar negeert. Waarop ik als katholiek weer legitiem kan stellen dat jij de Traditio en het kerkelijk leergezag negeert. Kortom, echt veel verder kom je daar ook niet mee.

Terwijl het eigenlijk niet zo moeilijk hoeft te zijn. Als je niet in God gelooft, dan kan er voor jou helemaal geen gezaghebbende, goddelijke bron zijn en kun je gelovigen dus helemaal niet aanspreken op wat zij wel of niet gezaghebbend zouden moeten vinden. Als je dan toch de Bijbel als doctrinair gezaghebbend bron wil aanvaarden, dan zul je álle voor gelovige gezaghebbende bronnen én voor hen gezaghebbende uitleggingen van de Bijbel moeten aanvaarden. Want voor jou is er immers geen reden om de ene bron of Bijbeluitleg als gezaghebbender te zien dan de andere. Wanneer een kerk om wat voor reden dan ook stelt dat God wel of geen hekel aan homo's heeft, dan zou dat voor jou net zo gezaghebbend of niet-gezaghebbend moeten zijn dan wanneer de Bijbel dat zou doen.

1 uur geleden zei HJW2:

Ik vind het een mooi, zij het erg traag, model. Probleem wat ik er mee heb: wat zie je ervan in de praktijk terug ? Kun jij voorbeelden noemen die jij in deze tijd ziet, waarin voor jou de heilspedagogie naar voren komt.

Verkrachtingen nemen niet af, kindermisbruik niet, oorlogen niet, honger niet: zijn dat allemaal onderwerpen die God klaarblijkelijk niet belangrijk genoeg vindt om in Zijn heilsplan mee te nemen ?

Het is soms frustrerend traag inderdaad, maar God zal zijn redenen hebben om het zo te doen. Hoewel traagheid natuurlijk ook relatief is; tweeduizend jaar christendom is een flits vergeleken met hoe lang de moderne mens hier op aarde leeft. Er is in die tijd echt ongelooflijk veel veranderd in de wereld, zowel ten goede als ten kwade, na duizenden en duizenden jaren relatieve stabiliteit.
Zelf vind ik het lastig om de huidige tijd zomaar te duiden in het licht van de heilspedagogie, omdat ik Gods wil bij lange na niet ten volle ken op dat gebied, mijn blik op de kerk en de wereld zeer beperkt is en ik ook niet de theologische bagage heb om daar een echt duidelijk antwoord op te geven. Ook is de heilspedagogie soms net als de evolutie: in een korte tijdsspanne zie je het niet gebeuren, maar als je heel de geschiedenis ervan bekijkt, zie je wel degelijk de evolutie plaatsvinden. Bedenk dat het OT zelf ook zo'n vijfduizend jaren omspant.

Wel denk ik dat de dingen die jij noemt, wel degelijk afnemen. Er is nu veel minder oorlog, zodanig dat als we het begrip 'wereldvrede' hetzelfde zouden definieren als het begrip 'wereldoorlog', we eigenlijk al van wereldvrede kunnen spreken. Steeds minder mensen lijden honger en seksueel misbruik wordt steeds feller veroordeeld en aangepakt. Ook wordt de roep om de klimaatcrisis serieus aan te pakken steeds luider en zie je hier en daar steeds meer mensen en (kleine) gemeenschappen die het materialistische bestaan afzweren en experimenteren met alternatieve, meer off grid leefwijzen.
Dat zijn positieve ontwikkelingen waar God ongetwijfeld ook de hand in heeft, maar in hoeverre ze direct onder Gods heilspedagogie vallen, weet ik niet.

Wat misschien wel directer op zijn handelen wijst, is dat we nu veel meer mogelijkheden hebben om het Evangelie te verspreiden. De kerk heeft middels Vaticanum II wel degelijk haar leer genuanceerd en de liturgie laagdrempeliger gemaakt. Ze heeft haar zonden uit het verre verleden erkend en excuses voor aangeboden en het seksueel misbruik wordt eindelijk ook steeds beter aangepakt. Daarvoor was een nogal ontnuchterende, verschrikkelijke wakeup call nodig, met al die verhalen die plotseling naar buiten kwamen (zelfs nog in de veertigdagentijd toen), maar het schijnt mij toe dat God af en toe dat ook laat gebeuren als wij te hardleers blijven.
De huidige paus wil zijn macht weer meer bij de bisschoppen brengen, wat ook best een verandering is, heeft veel hervormingen in de curie ingevoerd, waarbij ook vrouwen daar leidinggevende functies kunnen bekleden, en zet ook meer in op thema's als klimaat, armoedebestrijding en zachtmoedigheid. Sowieso zijn de laatste pausen veel bescheidener en soberder in hun doen en laten geweest dan de pausen van weleer.
Tenslotte is de kerk veel meer en veel serieuzer in blijvend dialoog met andere godsdiensten en levensbeschouwingen en vinden hier en daar ook verzoenende gesprekken plaats. Het is inmiddels gewoonte dat de paus bij belangrijke feestdagen van andere religies een bemoedigende, niet-proseliterende brief aan de betreffende gelovigen schrijft.

Sommige katholieken kijken echter vrij kritisch naar zulke veranderingen en menen dat de huidige paus de kerk zo op een zijspoor zet, of zelfs zou breken met de geloofstraditie. Andere katholieken juichen het allemaal van harte toe en hopen op nog méér. Wie er gelijk zal hebben, zal de geschiedenis uiteindelijk uitwijzen. Hierin moeten we denk ik maar gewoon op God vertrouwen, alleen al om te voorkomen dat we uit hoogmoed onze eigen wil valselijk als Gods wil gaan projecteren.
De heilspedagogie is denk ik ook niet bedoeld om mee te voorspellen wat Gods beleid nu zou zijn in deze wereld en wat de kerk nu wel of niet zou moeten doen. Het is vooral een vertrouwen dat God de geschiedenis in zijn hand heeft, ook als dingen soms heel moeilijk, zwaar en traag gaan, en van daaruit proberen zo liefdevol mogelijk naar het Evangelie te leven, naar je eigen roeping en mogelijkheden.

2 uur geleden zei HJW2:

Dat is niet wat in de katholieke leer hoor. Als God zich zou aanpassen aan een volk, dan zou in Nederland een vrouw best priester kunnen worden en zou het celibaat best afgeschaft kunnen worden. De katholieke leer geeft juist aan dat men heel bewust NIET met de volken meegaat en koste wat kost vasthoudt aan de leer.

De heilspedagogie is echter een heel katholieke term. Ik kwam die term ook pas tegen toen ik mij in de katholieke leer verdiepte. Maar je als God aanpassen omwille van die heilspedagogie is natuurlijk iets anders dan alle normen en waarden van een volk zonder meer overnemen.

Stel je voor dat God zou willen dat een volk en later de hele wereld vegetarisch wordt en middels de heilspedagogie dat wil bewerkstelligen. Dan zal Hij eerst dat volk leren wat respectvoller met dieren om te gaan, mogelijk ook door bepaalde voorschriften omtrent de slacht, om vervolgens langzaam maar zeker haar meer te stimuleren vleesvervangende middelen te ontwikkelen, desnoods met strengere hand waar nodig. Hij zal dus op geen enkele wijze onverkort toegeven aan haar zucht naar vlees, maar het enkel toestaan daar waar het haar ontwikkeling niet in de weg staat.
Wanneer dat volk dan die ontwikkeling, met alle gebeden, discussies, twijfels en terugvallen die daarbij horen, vervolgens optekent en die verhalen wereldwijd verbreid raken, dan zou je op basis van die oude teksten kunnen concluderen dat God vlees eten vroeger geen probleem vond, zelfs het slachten van dieren zou voorschrijven, en dat Hij van gedachten zou zijn veranderd. Of dat God vroeger slechte geboden gaf of zomaar slechte dingen toestond en nu niet meer. Of dat hij nu ook allerlei andere wenselijke geboden en waarden zou instellen, daar Hij blijkbaar dus zich aan ons aanpast, en we daarom in álles met de tijd zouden moeten meegaan.
Maar dat hoeft dus allemaal niet zo te zijn. Wat God ons geeft door Schrift, geloofstraditie en kerk, is wat Hij geeft, niet meer en niet minder. En altijd met de intentie om ons meer op Christus te laten lijken, het Evangelie wereldwijd steeds meer ingang te laten vinden, en niet andersom. Sommige dingen zijn daarin veranderlijk, sommige dingen weer niet. De weg met God zal dus altijd zowel pieken als dalen kennen, zowel vrijheden als grenzen. Er zal altijd iets zijn wat ons afstoot, waar wij ons niet zonder meer in kunnen vinden, waarin we toch maar weer op Gods goedheid moeten vertrouwen.

1 uur geleden zei HJW2:

Een volk geheel uitmoorden en vrouwen als oorlogsbuit meenemen is een anachronische neiging ?

De doodstraf vanwege sprokkelen van hout op sabbat......

Er zijn wel wat voorbeelden te geven van zaken die toch echt universeel en tijdloos niet goed zijn. Het is ook aan de kerk om misschien wel in te zien dat die bijbelteksten van toen wel iets zeggen......

Dat zijn de extremere overblijfselen die inderdaad voortkomen uit een zeer antieke, patriarchale kijk op oorlog, vrouwen en religieuze rituelen die we nu inderdaad niet meer als juist erkennen. Toen was dat heel normaal, ook in omringende landen, maar langzaam maar zeker werd dat minder normaal. Al in het bijbelboek Richteren lees je dat de de klassieke totale oorlog helemaal niet altijd zo zelotisch werd uitgevoerd als het bijbelboek Jozua doet voorkomen, maar Israël nogal eens allerlei politieke verbonden sloot met omringende volkeren en zich op verschillende wijzen tot hen verhield.
Die ontwikkeling zie je dus in de Schrift terug, maar ook gewoon in de geschiedenis van Israël en de dagelijkse praktijk toen. Vaak werd de soep veel minder heet gegeten dan opgediend en ook vandaag de dag is dat het geval; Israël kent bijvoorbeeld nu alleen nog de doodstraf voor oorlogsmisdaders uit de Tweede Wereldoorlog en ook binnen de katholieke kerk en veel andere kerken wordt meestal veel minder streng met de geboden omgegaan dan je op grond van hun formulering zou verwachten.
Wij herkennen daarin Gods heilspedagogie: Hij past zich aan een volk of een gelovige aan en past van daaruit steeds meer het volk of de gelovige aan Hem aan. Zodat we steeds meer op Hem gaan lijken. En hoe dat dan eruit ziet, heeft Christus zelf in zijn leven en onderricht geopenbaard.

De Schrift is geen kant-en-klaar instructieboek dat een volk beschrijft dat al helemaal volmaakt naar Gods wil leeft. Ze verhaalt over een religieuze geschiedenis, een religieus volk in wording, dat door schade en schande steeds meer leert op God te vertrouwen en zijn wil te herkennen en na te volgen.
Ook de huidige kerk is een Godsvolk in wording, is work in progress, net als elke individuele gelovige. We herkennen ons in de Schrift, omdat wij ons in die geschiedenis herkennen, op zowel kerkelijk als individueel niveau, en omdat wij ook in onze geschiedenis Gods voorzienigheid ervaren. Het laatste schandaal zal ongetwijfeld niet het laatste schandaal zijn, maar ongetwijfeld ook niet het laatste woord hebben.

12 uur geleden zei Dat beloof ik:

Dat begrijp ik zonder meer van die  jongeren, dat ze moeite hebben met onrecht.  Maar wat ze dienen in te zien is dat wat willen, lijnrecht op de Bijbel staat. Om dat recht te praten moeten ze dus veel delen van de Bijbel negeren.

Nee hoor, dat hoeven ze niet. Want ze kunnen namelijk ook inzien dat de mozaïsche wetten en tradities voor die tijd al vrij progressief tot revolutionair waren en betere bescherming boden aan bijvoorbeeld vrouwen. Dat ook toen al in de praktijk bijvoorbeeld de doodstraf maar zelden tot vrijwel nooit daadwerkelijk werd uitgevoerd. En ze kunnen dan ook inzien dat door de bijbelse tijden heen de nadruk steeds meer op barmhartigheid, rechtvaardigheid en universaliteit kwam te liggen, met name bij de profeten. Dat God met hen al de weg insloeg die Hij tot op de dag van vandaag met alle mensen van goede wil gaat. Net zoals de 'donkere Middeleeuwen' in Europa al de grondslagen legden voor haar rechtspraak, onderwijs, wetenschap, cultuur en kosmopolitische wereldbeeld.

Het enige wat ze daarvoor hoeven te doen, is de wat dwaze, anachronische neiging onderdrukken om de eigen normen en waarden één op één te projecteren op duizenden jaren oude tijden en culturen, om ze vervolgens daarop te veroordelen. En iets meer geduld en zachtmoedigheid te betrachten in het meewerken aan hervormingen vandaag de dag, net zoals God dat ook doet. Dat schijnen sommige mensen heel moeilijk te vinden, maar dat is wel de enige manier om onze voorouders en zo ook hun al dan niet bijbelse geschriften echt recht te doen en zelf ook wat nederigheid en geduld te leren.

Dieren zijn qua uiterlijk, lichaamseigenschappen en karakter gebouwd op wat zij eten. Wij mensen zijn dat ook. Wanneer je van een leeuw dus een herbivoor wil maken, wordt het feitelijk een totaal ander beest, meer een soort koe met manen. Hij moet dan andere tanden en kiezen krijgen, een veel langere spijsvertering, een andere lichaamsbouw, zijn jachtinstinct moet worden gedoofd, noem maar op. In feite respecteer je de leeuw dan niet zoals hij is en vind je dat hij eigenlijk geen plaats heeft in de schepping. Net zoals mijns inziens mensen die katten en honden enkel plantaardig voedsel geven hun eigenheid niet respecteren en beter gewoon herbivore huisdieren in huis halen.

Ik geloof dat de schepping goed is zoals God die geschapen heeft. Elk dier, of deze nu carnivoor of herbivoor is, heeft haar eigen gerechte plaats en draagt op eigen, unieke wijze bij aan het ecosysteem (alleen muggen en wespen moeten natuurlijk dood ). De dood is dan ook helemaal geen kwaad, maar een normaal onderdeel van het leven. Alleen voor ons kan de dood door de zonde kwaad uitpakken, maar wie in Christus gelooft, hoeft haar niet te vrezen.
Hoe dat op de nieuwe hemel en aarde zich zal manifesteren, dat weten we niet. De Schrift meldt dat de schepping er verlost wordt van haar vergankelijkheid, maar of dat betekent dat ook dieren daarom er eeuwig leven, wordt niet gemeld. Alleen van mensen weten we dat zij er eeuwig zullen leven en niet meer zullen sterven, maar ook dat eeuwig leven zal toch weer anders zijn dan enkel 'oneindig lang'. Het is zelfs nog maar de vraag of de tijd zoals wij dat nu kennen dan nog wel bestaat en we dan feitelijk niet gewoon met schepping en al in de hemel opgenomen zijn.

53 minuten geleden zei Wijngaard1990:

Ik vind dat dieren die dieren doden dat nooit zonder reden doen. Als konijnen niet gedood worden door honden en katten dan zijn er simpelweg te veel konijnen die de biodiversiteit aantasten. Daarnaast deed mijn hond dat nooit. Dus ik vind niet dat mijn hond verantwoordelijk gehouden moet worden voor het gedrag van andere dieren.

Maar stel dat jouw hond wél echt iets verkeerd zou hebben gedaan, zoals het aanvallen van een andere hond of misschien zelfs een kind? Zou hij dan alsnog naar de hel moeten?

En ja, dieren doden inderdaad meestal niet zonder reden, hoewel ook dieren voor het plezier kunnen jagen en geweld kunnen plegen. Dolfijnen worden bijvoorbeeld gevreesd door haaien, omdat zij daadwerkelijk zonder enige noodzaak met een hele pod een haai kunnen mishandelen. Maar hoe je hond zich naar jou toe gedraagt, is eveneens niet zonder reden. Ook daar liggen natuurlijke instincten aan ten grondslag, die door langdurige domesticatie aan de menselijke behoeften zijn aangepast en ontwikkeld.
Dat is dus de hele kwestie: dieren kunnen niet verantwoordelijk worden gehouden voor wat wij onder kwaad gedrag verstaan en dus ook niet voor wat wij onder goed gedrag verstaan. Ze kunnen niet zondigen, dus ook niet goeddoen. Om te zondigen of om goed te doen moet je immers de welbewuste keuze daartoe kunnen maken en dat kunnen voor zover wij weten alleen mensen en engelen. En die vrije wil is wel de grondslag van Gods liefde en dus van de hemel.

Als honden en katten die liefdevolle dingen doen naar de hemel gaan, gaan honden en katten die wrede dingen doen dan naar de hel? Zoals een hond die zonder reden een kind doodbijt? Of een kat die vele vogeltjes doodt en wreed met haar prooien speelt, puur voor het plezier? Wordt dat gedrag dan ook meegewogen in Gods oordeel? Want bedenk wel: als een dier naar de hemel zou kunnen, dan heeft dat dier precies dezelfde verantwoordelijkheden als wij en kan het dus ook verloren gaan. Dat hoort dan immers ook bij het pakket, omdat goed en kwaad, hemel en hel uit vrijwillige keuzes voortkomen en niet uit ons instinct. Zonder volledige vrije wil kun je goed noch kwaad doen, want je handelt dan uitsluitend naar je natuur. Als een dier dus goed kan doen, dan kan zij ook kwaad doen. Maar als een dier geen kwaad kan doen, dan kan zij dus ook geen goed doen.

Volgens het katholieke geloof hebben dieren geen onsterfelijke ziel en delen zij niet in het verbond dat God met mensen gesloten heeft. Ze gaan dus niet naar een hiernamaals na hun overlijden en hebben geen eeuwig leven. De liefde die je voor je huisdier had zul je echter wél meenemen naar de hemel. En alle wreedheden tegen de vele dieren die je oogluikend toestond bij het eten van elk onnodig stuk vlees uit de bio-industrie, of zelf beging als agrariër, zul je óók meenemen naar de hemel. Ik zou dus wel heel voorzichtig zijn met het God vragen om je dierenliefde mee te wegen in het oordeel, want dat zou dan nog weleens vies tegen kunnen vallen. Want het is maar de vraag of God zomaar wil meegaan in ons kunstmatig geschapen onderscheid tussen huisdieren en veedieren.

13 minuten geleden zei Hermanos2:

Waarom zou hij wèl vereniging zoeken? Als de schepping opgaat in God is Hij opnieuw alleen. En volgens mij is de schepping voortgekomen uit een overvloed aan liefde. God zoekt een schepping om zijn liefde op te projecteren. Te delen. Op vergelijkbare manier ontstaat een kinderwens. Daarom denk ik dat God altijd God blijft. We zullen weliswaar dicht kunnen naderen maar niet in hem opgaan. Maar goed, dat blijft filosoferen. 

Als je met opgaan bedoeld dat we helemaal met Hem samensmelten en dus onszelf verliezen, dan heb je gelijk dat dat niet zijn voornemen is. Maar een dergelijke vereniging heeft mijns inziens dan ook niets met liefde te maken, maar komt meer over als verovering.
Dat is eerder iets wat de duivel wil: door verovering zoveel macht verwerven, dat iedereen een verlengstuk van hem wordt en geen stap kan zetten die hij niet bedacht heeft. Zonder er uiteraard iets voor terug te hoeven geven. Macht en liefde hebben op aarde meestal maar weinig met elkaar van doen.

Wanneer we echter verenigd met God raken, zullen wij niet onszelf verliezen, maar juist vinden. We worden dan niet minder mens, maar méér mens. We worden dan niet minder vrij, maar vinden in Hem de volledige vrijheid. Volmaakt uniek, maar ook volmaakt één.
Hier op aarde kunnen we ons dat door de pervertering ervan maar moeilijk voorstellen. Daarom hebben we zo'n moeite met de Drievuldigheid, omdat dat een manier van denken vereist die grotendeels verloren is gegaan. Maar ik geloof als we eenmaal met Hem verenigd zijn, we ons dan niet meer kunnen voorstellen dat we ooit met minder genoegen konden nemen.

43 minuten geleden zei Hermanos2:

Misschien wil God wel dat we zijn goedheid bereiken maar Hij zoekt geen vereniging.

Waarom zou Hij geen vereniging kunnen zoeken? Kan Hij niet volmaakt met ons verenigd raken, juist omdat Hij volmaakt God is? Inderdaad, wij kunnen niet God worden, maar vereniging met God betekent niet dat je jezelf verliest, maar juist ten volle jezelf wórdt. Daarbij is God wel Mens geworden, zodat die afstand allang in Christus beslecht is en Hij ons vanuit zijn menselijkheid kan laten delen in zijn goddelijke natuur.

Naar mijn idee is God liefde en is heel het doel van zijn schepping die liefde. En liefde betekent naar mijn idee nu juist vereniging en gemeenschap met elkaar, omdat je immers niet in je eentje liefde kunt zijn. Daarom is God ook Drievuldig in zichzelf.

3 uur geleden zei Tomega:

Hebreeën 2:17-18

Waarom Hij in alles den broederen moest gelijk worden, opdat Hij een barmhartig en een getrouw Hogepriester zou zijn, in de dingen, die bij God te doen waren, om de zonden des volks te verzoenen. Want in hetgeen Hij Zelf, verzocht zijnde, geleden heeft, kan Hij dengenen, die verzocht worden, te hulp komen

Dat Jezus door de duivel beproefd werd, doet niets af aan zijn zondeloze natuur. Hij overwon de duivel dan ook glansrijk, wat de duivel ook probeerde. Juist omdat Hij machtiger en sterker is dan ons, kan Hij ons redden uit de zonde. Alleen zij die kunnen zwemmen, kunnen drenkelingen uit het water redden. In dezelfde Hebreeënbrief staat dan ook dit:

Want wij hebben een hogepriester die in staat is mee te voelen met onze zwakheden; Hij werd zelf op allerlei manieren op de proef gesteld, precies zoals wij, afgezien dan van de zonde.
-Hebreeën 4,15; WV75

22 uur geleden zei Hermanos2:

Ik zie Maria als een maagdelijke, dus huwbare, jonge vrouw gekozen door God, conform Jesaja's profetie. Maria was gewoon belast met erfzonde. Elders wordt beweerd dat Jezus geen dna van Maria kreeg. Dat betwijfel ik. Jezus werd geboren als mens. Zijn moeder was Maria, zijn vader is YHWH. Dus de mens Jezus kan belast met erfzonde ter wereld zijn gekomen. Daarna schoongewassen door de doop.. Maar daar zijn ook andere verklaringen mogelijk. Ondanks erfzonde en menselijke toestand slaagt Jezus er toch in om vruchten van de geest zoals bijvoorbeeld zelfbeheersing te tonen en daardoor zonde de baas te blijven. En hij bewijst dat mensen ook zonder eigenbelang God's wil doen.

Je mag natuurlijk geloven wat je wil, maar de idee dat Jezus met de erfzonde geboren zou zijn wordt in het christendom algemeen vrij stevig afgewezen. Jezus heeft geen zonde gekend en ook geen enkele neiging tot zonde. Jezus is immers God, God is liefde, dus is er in Hem geen enkele plaats daarvoor. Jezus was en is volmaakt mens, volmaakt God, dus volmaakt zuiver.
Voorts had het doopsel van Johannes niet dezelfde betekenis als het christelijke doopsel. Het christelijk doopsel reinigt inderdaad van de erfzonde en vergeeft eventuele begane persoonlijke zonden, maar het doopsel van Johannes was enkel een Joodse, algemene reinigingsrite ter voorbereiding op de komst van Jezus. Bekeerlingen die enkel het doopsel van Johannes hadden ontvangen, moesten daarom alsnog christelijk gedoopt worden.

Het bijzondere is dat anderen Maria's maagdelijkheid juist weer zien als teken van haar macht. Zij had immers geen man nodig om zwanger te worden, ze was een sterke, onafhankelijke vrouw waar geen kwaad tegenop gewassen was, zonder gemits en gemaar aanvaardde ze haar roeping, moedig en getrouw stond ze onder het kruis, terwijl op de geliefde leerling na alle apostelen gevlucht waren, en ze is dus nu in katholiek verstaan de koningin des hemels. En als je haar lofprijzing in Lucas 1,46-55 leest (ofwel het Magnificat), dan lees je ook dat zij bepaald geen zoetgevooisd geloof had.
Net zoals met haar maagdelijkheid zelf: ik vind het eigenlijk wel mooi dat mensen die geen relatie en geen seks hebben, blijkbaar net zo goed een buitengewone roeping van God kunnen ontvangen. In een samenleving waar men toch wat neerkijkt op volwassenen die nooit seks hebben gehad en waarin heel veel ook om seks draait, is Maria een baken van hoop en troost. Wij mogen er ook zijn.
Het is dus maar net met welke ogen je haar wilt bezien en hoe positief of negatief je erin wilt staan. En natuurlijk hoe graag je over medegelovigen en hun motieven wilt oordelen als zij anders in dingen staan dan jij. Immers, wat de boer niet kent hè...

Er is in de wereld bijna geen krachtiger beeld dan dat van een moeder en haar kind. Zelfs in ons seculiere westen blijft dat beeld inspireren en ontroeren en @sjako gaf al aan dat het beeld ook in de antieke godsdiensten veel voorkwam. Dat God zichzelf dus een Moeder kiest, is dan ook de meest prachtige vervulling van dat beeld, daar het Evangelie immers alle tijden vervult. Maria kreeg de onvoorstelbare eer om God zelf, de Schepper van hemel en aarde in haar schoot te dragen. Laat eens bij ons inzinken wat dat voor haar betekende, wat daar nu eigenlijk gebeurde. Je leest er misschien zo snel overheen, maar daar gebeurt wel echt iets ongeëvenaards.
Om Gods woord in de vorm van de tien geboden op aarde te bewaren, was er al een zuiver gouden verbondsark en tabernakel nodig, met een uitgebreide offercultus, helemaal toegewijd aan God. Ik noemde die ark al eerder om die reden. Toen al gold: eenmaal toegewijd aan God, altíjd toegewijd aan God. Een priester was voor het leven gewijd en heilige voorwerpen mochten nooit meer voor profane doeleinden gebruikt worden. Zelfs de tempelwierook mocht men buiten de tempel niet namaken voor eigen gebruik.

Als God zelf dan als het Woord op aarde komt, het vlees aanneemt en daartoe de schoot van een jonge vrouw verkiest, dan is het absoluut niet vreemd te beseffen dat Hij Maria daartoe nog veel meer heeft geheiligd en voor het leven toegewijd dan die ark destijds. Dat Hij haar daartoe het allerbeste gaf wat Hij als een liefhebbende Zoon kon geven: vrijwaring van elke zonde, volmaakte liefde voor haar Kind en zo voor God, dat haar weer op volmaakte wijze liefhad, een prachtige eeuwige toekomst en daartoe de zeer bittere, maar toch bijzonder eervolle gunst om ten volle te mogen delen in zijn Offer voor ons, door onder het kruis samen met Hem te lijden. Zij wordt dan ook wel de ark van het nieuwe verbond genoemd.
Zoals ik al zei: naast Jezus zelf heeft niemand zo geleden als zijn Moeder, toen haar enige Zoon in al zijn onschuld en liefde zo gruwelijk werd gemarteld en vermoord, en is daarom naast Jezus zelf niemand zo verheven als zij. Inderdaad, alle geslachten zullen haar zalig prijzen en dat blijven we tot in alle eeuwen doen. Als je dus meent dat Maria wel heel erg op een voetstuk zou staan binnen de kerk, bedenk je dan wel dat dat voetstuk door haar moed, trouw, nederigheid en verschrikkelijke lijden is opgebouwd en dat er geen enkel aan Christus opgedragen lijden is, dat niet rijkelijk en overvloedig door Hem wordt beloond. En geen enkel lijden zal opwegen tegen die heerlijkheid.

18 uur geleden zei sjako:

1Tim 2:5 Dit is voortreffelijk en aangenaam in de ogen van onze Redder, God, wiens wil het is dat alle soorten van mensen worden gered en tot een nauwkeurige kennis van de waarheid komen.  5 Want er is één God en één middelaar tussen God en mensen, een mens, Christus Jezus,  6 die zichzelf gegeven heeft als een overeenkomstige losprijs voor allen — [hiervan] dient op de speciaal daarvoor bestemde tijden getuigenis te worden afgelegd.

Maria is geen middelaar tussen God en de mens zoals door RKK wordt beweerd. Er is slechts één Middelaar en dat is Jezus Christus. 
Maria was een goede vrouw en de moeder van Jezus, maar meer ook niet. Ze heeft geen goddelijke status zoals de RKK haar die probeert te geven.

Het is prima om de discussie over Maria (weer eens) in relatie tot de katholieke kerk aan te gaan hier, maar dan wel op basis van wat de katholieke kerk daadwerkelijk leert. En je loopt hier volgens mij lang genoeg rond om hierin al lang en breed door katholieken gecorriceerd te zijn omtrent Maria's status. Ik begrijp dus eerlijk gezegd niet waarom je nu weer helemaal opnieuw wil beginnen, je een beetje van de domme houdt.

Voor users nieuw in deze discussie de feiten over wat de katholieke kerk wel en niet over Maria gelooft op een rij (ik zeg dus niet dat onderstaande doctrines zélf feitelijk zijn, maar alleen dat het een feit is dat de katholieke kerk het onderstaande gelooft):

De katholieke kerk gelooft dat Maria voor ons bidt, net zoals wij voor elkaar bidden, en zo dus voorspraak voor ons doet, en dat haar gebed in het bijzonder verhoort wordt.
Daar de heiligen in de hemel leven, en Maria dus ook, en samen met ons in één Christus verbonden zijn, kunnen wij hen en dus ook haar door Hem vragen om voor ons te bidden.
Haar voorspraak vervangt niet het ene, exclusieve Middelaarschap van Christus, net zoals jouw gebed voor je naasten en jouw verkondiging dat ook niet doet.
De katholieke kerk gelooft niet dat Maria goddelijk is en ook ooit is geweest, maar wel ons als geliefde leerlingen tot Moeder is gegeven toen ze onder het kruis stond.
Maria wordt binnen de katholieke kerk niet aanbeden, maar vereerd, wat binnen het katholicisme een groot verschil is, net zoals het houden van je geliefde geen aanbidding is.

Niemand anders dan Maria kon deze onvoorstelbare roeping ontvangen en aanvaarden, net zoals God ook een unieke roeping heeft alleen voor jou.
Daar Jezus zowel mens als God is en God eeuwig en ongeschapen is, heeft Maria met Jezus dus ook God gebaard en is zij dus ook Gods Moeder.
Jezus heeft zo voor eeuwig Maria als zijn Moeder, God de Vader als zijn vader en Jozef als zijn voedstervader.
Door haar exclusieve toewijding aan God is zij altijd maagd gebleven, net zoals de verbondsark altijd de ark bleef en eveneens alleen Gods woord droeg.
Om Jezus in volmaakte liefde te kunnen ontvangen, werd Maria vanaf haar conceptie door God gevrijwaard van de erfzonde en zo dus ook van zonde.
Na haar overlijden werd zij met ziel en lichaam in de hemel opgenomen en met haar Zoon verenigd, als laatste teken van zijn liefde voor haar.
Omdat naast Jezus niemand zoveel geleden heeft als Maria, is naast Jezus niemand zoveel verheven als zij, zodanig dat we haar als koningin van de hemel vereren.

Ongetwijfeld zullen nu heel wat protestantse en aanverwante tenen alle kanten op spartelen en de neiging krijgen om bijbels naar deze post te gooien en dat is prima (ik zou dat laatste alleen niet letterlijk doen, omwille van je beeldscherm). Maar als je hierover wilt discussieren, dan wel op basis van feiten en niet op basis van allerlei veronderstellingen en misverstanden die alleen maar ruis brengen.

1 uur geleden zei Petra.:

Hi RF, 

Daar heb je idd. al eerder op geantwoord. En je geeft een goeie uitleg. Maar toch maar toch.. blijf ik het een merkwaardig dingetje vinden.  Het is de manier waarop het er staat.. ik ben niet gekomen om vrede te brengen maar strijd... uit dezelfde mond van degene die -heb je vijanden lief en keer je andere wang toe- zei.  Dat gaat toch allemaal niet goed samen. 

Je noemde eerder ook al het feminisme. Waarbij je uiteraard bij mij aan het juiste adres bent 😘, maar hoe zie je dat dan ? Zie je dat als een vrucht van het Christendom ? Met Jezus die oproept om daarvoor te strijden ? 

Wat bedoel je met de cancel-cultuur op social media ? 

Ik ben het aan de ene kant wel met je eens hoor, maar het lastige is dan toch juist de conflicten vanwege meningsverschillen over het Evangelie, waar zoveel kerkscheuringen en afsplitsingen uit ontstaan zijn. 

Maar wat is zonde ? Wat volgens de ene zondig of verkeerd is, is volgens een ander juist goed en omgekeerd idem. Volgens mij zijn kerken tegenwoordig juist wat meer de weg van het compromis aan het bewandelen. Onderling, maar ook naar andere religies. Dat lijkt mij toch een betere vrucht dan mekaar vervolgen en uitmoorden.

Ik gaf het femisme als een jou aansprekend voorbeeld van hoe een op zich vreedzame beweging toch kan clashen met waarden die daar tegenin gaan en hoe de strijd om vrede toch, wel, strijd kan veroorzaken. Daarbij gaf ik dus nog geen oordeel over het feminisme zelf. Het feminisme is ook te pluriform en te complex om daar een eenvoudig oordeel over te kunnen vellen. Sommige feministen doen goed werk, anderen weer niet.
Met de cancelcultuur of afrekencultuur bedoel ik de afrekencultuur op social media, waarbij mensen die bekritiseerd worden ook direct worden geboycot en buitengesloten tot zelfs bedreigd, om ze zo monddood te maken. Waardoor er weinig ruimte meer overblijft voor vrije uitwisseling van ideeën, nuances en vergevingsgezindheid.

Het Evangelie en de wereld gaan inderdaad niet altijd goed samen. We worden opgeroepen om vreedzaam te leven en onze vijand de andere wang toe te keren, zelfs voor onze vijand te bidden. Maar dat kan dus wel conflicten opleveren in huis en dat is waar Jezus voor waarschuwt. Hij wil dat wij naar het Evangelie leven, ook als mensen ons daarom minachten, vervolgen, noem maar op. In die zin brengt Hij dus een zwaard: Hij weet dat mensen het Evangelie niet kunnen verdragen en zich eraan ergeren, maar toch wil Hij dat wij ernaar leven.
Ook als je ervoor kiest niet terug te vechten en inderdaad de andere wang toe te keren, kun je daarmee juist nog meer woede en verachting opwekken. Mensen die consequent vreedzaam, zachtmoedig en nederig leven, wekken nogal eens irritatie tot agressie op bij kwaadwillenden. Maar toch wil Hij dat je consequent vreedzaam, zachtmoedig en nederig leeft. Niet jij moet je dan aanpassen, maar de ander moet zich maar eens wat meer aanpassen aan wat goed is. Niet het slachtoffer is het probleem, maar de dader.

Het is ook goed te beseffen dat de evangelieën werden opgetekend en verspreid in tijden van hevige christenvervolgingen. De christenen destijds, en ook veel christenen nu, ervaarden dus aan den lijve het zwaard dat Christus bracht. Zij deden niet mee aan de hedonistische uitspattingen van die tijd en zij weigerden de goden van die tijd te vereren. Dat leverde hen smaad, buitensluiting, vervolging, marteling en de dood op. Ze hadden zichzelf veel ellende kunnen besparen als zij meer hadden meebewogen met de wereld en hun geloof en waarden (deels) hadden opgegeven, maar zij bleven standhouden. En het was door hun martelaarschap dat de kerk bloeide en zij het christendom tot op de dag van vandaag kon doorgeven.

1 uur geleden zei Petra.:

 🌻Die lijken mij ook het meest toepasselijk.  Huiselijke strijd als vrucht staat er i.i.g. niet bij. 

Vandaar dat ik "Zalig die vrede brengen, want zij zullen kinderen van God genoemd worden."  niet kan rijmen met "Jullie moeten niet denken dat Ik ben gekomen om vrede te brengen op de aarde. Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar strijd. Ik kom strijd brengen tussen ..."

Daar heb ik je al eerder over geschreven. Mensen die het absoluut goede doen en daadwerkelijk vrede willen stichten, worden niet zelden geminacht tot gehaat. Ik gaf je al het voorbeeld van de feministe in een huis vol conservatievelingen, die weliswaar geen ruzie in huis wil, maar ook respectvol en gelijkwaardig behandeld wil worden. En huisgenoten dus erop zal aanspreken als zij dat niet doen en de discussie erover zal aangaan als dat nodig is. Ook als dat toch tot conflicten leidt, omdat zij weet dat echte vrede pas kan ontstaan op basis van gelijkwaardigheid en respect jegens iedereen.
Maar je hoeft zelfs geen conflicterende waarden te hebben om geminacht te worden. Zodra je iemands geweten prikkelt door een consequent betere, rechtvaardigere leefwijze (en dat kan al door zoiets simpels als harder werken dan je collega's!), is de kans vrij aanwezig dat diegene niet zichzelf daaraan wil verheffen, maar jou naar beneden wil halen. 'Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.' Hoogmoed is nu eenmaal aantrekkelijker dan nederigheid. En volgens mij vindt de cancel-cultuur op social media daarin ook een grond.

Citaat

P.S. 

In de NBV21 tellen vrouwen wel mee.  

https://bijbel.nbv21.nl/bijbel/NBV21/MAT.25/Matteus-25/

"..alles wat jullie gedaan hebben voor een van de geringsten van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor Mij gedaan."

 

En stel nu dat je in een huis woont met mensen die dat níét vinden, en je kan er ook niet zomaar weg (er zijn genoeg gemeenschappen waar je héél moeilijk je uit kan losmaken zonder alles te verliezen wat je hebt opgebouwd, laat staan daarna een nieuw leven op te starten). De lieve vrede bewaren, ook als dat betekent dat ze jou respectloos behandelen en tot het aanrecht veroordelen, of toch maar iets minder vrede bewaren omwille van échte vrede?
Denk maar niet te gemakkelijk over het stichten van vrede. In de ideale wereld kun je daarmee inderdaad conflicten vermijden tot oplossen, omdat iedereen zich graag voor elkaar vernederd en van elkaar leert, maar in zo'n wereld leven we bepaald niet. Hoeveel ellende, tegenslagen, vervolgingen en mishandelingen hebben veel heiligen en hervormers in het algemeen moeten doorstaan om de samenleving rechtvaardiger te krijgen? Hadden zij om de lieve vrede dan moeten zwijgen, zich moeten schikken naar al het onrecht? Hadden de feministen van weleer zich moeten blijven schikken naar hun man, omdat dat anders alleen maar geruzie zou oplossen in huis, en dus nooit het feminisme moeten ontwikkelen?
Of laten we een politieker, groter voorbeeld noemen: had Oekraïne zich moeten schikken naar Rusland en zich geruisloos door haar moeten laten annexeren, om de nu gaande bloedige oorlog te voorkomen? Of was het terecht dat zij de wapens oppakte, juist om te vechten voor echte vrede en veiligheid?

Christus wist dit natuurlijk als geen ander; Hij kent de menselijke natuur beter dan wie ook. Zijn vrede is dan ook niet van deze wereld. Zijn vrede behelst de verzoening tussen God en mens, die levens op innerlijk niveau kan veranderen en daardoor uiteindelijk hele gemeenschappen. Hij wist dat zijn Evangelie lang niet overal in goede aarde zou vallen en daardoor conflicten zou veroorzaken. Maar toch bracht Hij het Evangelie en draagt Hij ons op dat ook te doen. Zijn vrede is compromisloos, ook als dat dus inderdaad kan betekenen dat je ruzie krijgt met mensen om je heen en voor die vrede moet vechten. Liever die strijd, hoe lang die ook mag duren, dan een valse vrede die enkel tot zonde leidt.

4 uur geleden zei Hermanos2:

Spijt me, maar ik kan het hier niet met je eens zijn. 

Iemand kan een zeer goed mens zijn. Goed voor medemens en alles erop en eraan maar als die persoon niet door Jezus gegrepen wordt dan heeft het helaas geen eeuwige waarde, slechts tijdelijk.

Voorts neem ik Petrus als voorbeeld van iemand die werkelijk veel foutjes had. Maar hij erkende volmondig dat Jezus de verlosser, de zoon van God was en is daardoor heilig. Petrus huilde nadat hij Jezus verloochend had. 

Koning David was ook zo’n man met onvolmaaktheden. Toch noemt God hem een man naar zijn hart. Want David had oprecht berouw en een onwrikbaar vertrouwen in God.

Het evangelie is voor ons een onbereikbaar streven, een vooruitzicht naar dingen die komen gaan.

Aanvulling: als ik er nu al in slaag om te leven naar Jezus waarvan moet ik dan nog verlost worden? 

Mensen die Hem niet (juist) kennen, zullen op hun geweten beoordeeld worden als zij zonder die kennis sterven. Zij kunnen gered worden als zij in hun leven werkelijk trachtten onvoorwaardelijk lief te hebben en de waarheid te zoeken. Zij zullen Hem dan juichend begroeten als de bron van alle liefde die zij ervaarden en waarvoor zij streden en leden, maar die zij geen naam konden geven. Niet hun verdiensten redden hen dan, maar ook dan Christus' genade alleen, die zichzelf in hen herkende.
Christenen die Hem wél kennen, maar toch welbewust zondigen, zullen alsnog verloren gaan als zij zonder berouw sterven, omdat zij zich immers afgekeerd hebben van Gods genade. Geloof zonder werken is dood, heeft geen betekenis, maar vindt alleen vrucht als je door gebed, sacramenten en naastenliefde dicht bij Hem blijft.

Bedenk wel dat God nergens aan gebonden is, zelfs niet aan het offer van Christus. Christus offerde zich aan ons omdat Hij van ons hield, niet omdat Hij offers nodig heeft. Wíj hebben offers nodig, niet Hij. Zijn onvoorstelbare tegemoetkoming aan ons om ons met Hem te verzoenen, moet je niet verwarren met noodzaak van Hem uit.
Onze roeping is om dat Evangelie te verkondigen en ons door Hem te laten redden uit het kwaad. Maar wij zijn geen poortwachters van de hemel, wij gaan niet over zijn deurbeleid. Als Hij een niet-christen wil redden omdat Hij van diegene houdt, dan staat niets Hem in de weg om dat te doen. Die niet-christen zou beter christen worden en nu al het geluk van het samenzijn met Hem smaken, maar als dat om goede redenen echt niet lukt, misschien wel door traumatische ervaringen met de kerk zelf, zal God hem dat niet zomaar aanrekenen.