Hopper

Het komt mij voor dat Kierkegaard 'de sprong' ooit gewaagd heeft en dezelfde conclusie heeft getrokken als ik. Er is dan ook geen andere conclusie meer mogelijk. En 'de sprong' plaats ik dan ook in een Bijbelse context. Dan is Socrates wel even uit beeld. Levinas heeft een andere benadering van de Ander. Welke ik ook apprecieer. Maar dat is geen hulpvraag, doch de verlegging van het brandpunt van mijn bewustzijn naar de Ander. Zodat ik de Ander beter kan verstaan. https://repository.ubn.ru.nl/bitstream/handle/2066/148513/mmubn000001_073094226.pdf Wellicht da

https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2023/04/12/onthoofdingsfilmpjes-oekraiense-soldaten-door-rusland/ De christelijke traditie lijkt nog maar weinig te verschillen van de IS-traditie.

Door niet te gaan stemmen ben je juist neutraal. Het is dan weer wel de gemakkelijkste weg.

Ik ben meer van het bestuderen en contemplatie van tekst. Wie zijn dat toch met die hulpvragen? Ik hoor nooit iemand om hulp vragen.

Kennelijk hebben we twee verschillende Kierkegaarden bestudeerd. Maakt verder niet uit.

Je schrijft een contradictie, Robert Frans. Je suggereert een ander bestaansniveau van God, maar vervolgens ga je op het jou bekende bestaansniveau God in de overtreffende trap beschrijven (werkelijker en groter). Dat God niet kan bestaan zoals wij als mensen bestaan is duidelijk, de mens is immers het geschapene. God kan nooit het geschapene zijn, dan zou God zichzelf hebben geschapen en dat lijkt me onmogelijk. En op het menselijk begrip van 'bestaan' zijn zaken als 'groter' e.d. van toepassing. Misschien ziet God wel mét onze ogen? Dan is het onmogelijk om God te zien.

Beeldtaal is een taalachtige constructie, waarbij beelden en beeldelementen communicatie mogelijk maken. (Bron wiki) Getuige zijn van de toekomst is onmogelijk.

In spirituele zin bezien zou ik het gezegde liever omdraaien: wie nooit rechts is geweest, heeft geen verstand, wie later in zijn leven nog steeds rechts is, heeft geen hart. Verder zijn we het wel eens, het decadente gedrag van de rijken is weerzinwekkend. Of dat vanuit de kerk gebeurd of niet. Ik prijs me gelukkig dat ik in armoede ben groot geworden en dat ik altijd heb moeten werken voor mijn geld. God had vast het beste met me voor, anders zou Hij me de loterij o.i.d. wel hebben laten winnen. Het CDA komt voort uit KVP (katholiek) , ARP (gereformeerd, de kleine luyden) en

Johannes 8:58 zegt: "Jezus zeide tot hen: Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: Eer Abraham was, ben Ik." Jezus 'was' dus niet voor Abraham, Jezus 'ben' voor Abraham. De Evangeliën dienen zorgvuldig gelezen te worden. Het Woord spreekt, maar spreekt niet met aan maat gebonden woorden.

Die wijsheid staat anders gewoon in de Bijbel te lezen: met de maat waarmee ge meet zult ge weder gemeten worden. Het zelf zonder maat wordt louter door zichzelf bepaald, het zelf wat zich af meet aan 'de ander' is een werelds zelf. Zo een zelf kan de wereld of wereldse sfeer niet verlaten. Zo'n werelds zelf verliest zichzelf in cognitieve inhoud. Kierkegaard dacht in een Bijbelse context, dat wilde ik maar opmerken. Dat Socrates ook bekend was met het Woord is weer een ander verhaal. Wel intrigerend, dat dan weer wel. Socrates leefde vóór Jezus. Was het Woord dan al voordat

Binnen de Schepping is het goddelijke verweven. God heeft zelf op een bepaalde wijze plaats genomen in de Schepping, zo zie ik dat. Als mens bepalen we onze existentie in gedachte/bedachte vorm. We denken onszelf en bédenken ons zelf in geestelijke zin en nemen dat voor waar aan. In het kennen van de tegenover ons liggende wereld worden we het zijn in de wereld. De menselijke geest haalt allerlei verwachtingen uit die wereld en schept zichzelf zo geestelijk als een tijdelijk wezen wat aan de dood onderworpen is. Maar volgens Kierkegaard kunnen we ons zelf ook op een andere manier vers

Kierkegaard had daar een andere opvatting over en ik ben het met hem eens. https://www.filosofie.nl/historisch-profiel-kierkegaard/ Het goddelijke en het menselijke ligt pas op dezelfde lijn als we het hoogste gebod weten toe te passen en uit ons zelfbedachte centrum weten te stappen. Dan zie je de logica ook: God is wel in de Schepping, maar is niet de Schepping (het geschapene) zelf. Slechts éénmaal was God het geschapene: 2000 jaar terug.

De rechterkant van het politieke spectrum gaat uit van "eigen belang eerst". Dat lijkt mij tegen de leer van Jezus in te gaan. De rol van de overheid als de "grote herverdeler" (Robin Hood, de overheid neemt van de rijken en geeft aan de armen) is dan weer meer de christelijke kant op. Ik vraag me dus af waarom jij als christen zijnde tegen een grote overheid bent.

Wat moet ik met mentaal welzijn?

Hemelwerkers zijn dan niet populair. Bij mij is het 'evangeliseren' ook niet populair. Evangeliseren is niet de ware leer.

Medewerker van de Telegraaf?

De woestijn is metafoor voor de onvatbaarheid van God. Wat wil zeggen dat we het ons vertrouwde, het bekende dienen te verlaten. Dat is het betreden van de woestijn. Het geschapene is de mens bekend, het ongeschapene is de mens onbekend. Vandaar de beproeving in de woestijn die ieder mens -in navolging van Jezus- kan gaan. Vandaar de verleiding voor het wereldse. Woestijn staat beeld voor dor, droog, onvruchtbaar. We dienen als mens het onherbergzame te betreden , zodat iedere begeerte naar een onvervulde toekomst wegvalt. Dat is een mystiek proces, het gaan van de smalle weg met de na

https://www.bnnvara.nl/joop/artikelen/theoloog-huub-oosterhuis-overleden-een-christen-kan-niet-rechts-zijn Theoloog Huub Oosterhuis is op Eerste Paasdag op 89-jarige leeftijd overleden, zo heeft zijn familie bekendgemaakt. De ruimdenkende Oosterhuis gold als een vernieuwer binnen de kerk, schrijft de NOS. “Na een conflict over het celibaat werd Oosterhuis in 1969 uit de orde van jezuïeten gezet, en geschorst als priester.” In 1970 trouwde hij met Josefien Melief. Oosterhuis was links. Bij de Tweede Kamerverkiezingen in 2006 was hij lijstduwer voor de SP. “Een christen kan niet

Levinas heeft een ander perspectief dan ik op het gebied van de Ander. Desondanks waardeer ik zijn bespiegelingen ten zeerste. https://www.filosofie.nl/levinas-ik-ben-pas-vrij-in-het-gelaat-van-de-ander/ Het gelaat van de medemens spiegelt de ziel van de medemens. Zie mijn citaat op de vorige pagina: De mens leeft normaliter in één werkelijkheid, de werkelijkheid is echter dat er twee wijzen van werkelijkheid (existentialisme) zijn. De ene werkelijkheid is in relatie met de Ander, de andere werkelijkheid is in relatie met mij zelf.

Ik vind dat wat dunnetjes. Egoïsme is degene die begeert (Adam) en daarom uit de oorspronkelijke eenheid is gevallen. Iedere begeerte of genieting is een begeren naar iets wat er nú nog niet is. Het is het begeren/genieten wat de mens uit de tegenwoordigheid van geest vandaan haalt. Jezus' leer brengt de mens terug naar tegenwoordigheid. In dat begeren van Adam misgunt de mens de Ander wat hij zelf begeert.

De Ander is voor mij een object van liefde. Zonder de Ander kan ik niet liefhebben. Het is ook de Ander die mij wegvoert van eigenliefde/egoisme. Eigenliefde/ egoïsme ontstaat als de liefde op mijzelf gericht is. Dat is de wijze waarop ik als zelf afgezonderd ben van de andere zelven (Adam). Door kennis van goed en kwaad ben ik mentaal in staat om de Ander als een ander te beleven. Als we beseffen dat liefde een richting heeft dan begrijpen we meer van de Ander, maar ook meer van onszelf. Als Adam kunnen we sterven als we iedere eigen belang opgeven en uitsluitend onze liefde

Dat is een belachelijke veronderstelling.

Verantwoordelijkheid is een ethisch normbesef. Liefhebben gaat verder. Bij de relatie met God gaat het niet om leerstellingen en morele regels. Daarom noemt Jezus het ook het eerste en grote gebod en het tweede gebod is er aan gelijk. God is voor de mens onkenbaar (Tenzij men een beeld schept van God, maar dat neem ik niet serieus en is ook verboden door God) , daarom is het in de relatie met de Ander (het tweede gebod) en het liefhebben van de Ander dat we onze eigen dood ernstig kunnen nemen. Dat is geen verantwoordelijkheid , dat is een ernstigere kwestie. Namelijk, in het liefheb

https://www.theologie.nl/artikelen/wonen-in-het-eeuwig-nu/ Als het eigen ik niet meer centraal staat dan doen valuta er ook niet meer toe. Alleen het eigen ik is geïnteresseerd in valuta, aan de andere kant van de brug zijn geen betaalmiddelen. Valuta hebben hun oorsprong in het verleden en zijn een schuld of bezit aan de toekomst. Wie in het 'eeuwig nu' leeft stelt zich vrij voor wat God aan de orde stelt. Wij als mens dragen de waarheid al in ons, maar we verliezen ons in meningen en andere cognitieve inhoud. Meningen zijn niet zondig, maar meningen zijn het niet

Ik heb niks met valuta. Zet 1000 euro op de bank en je bent een jaar later armer door de inflatie. Doe mij maar de Christusliefde, die hoeft niet op een bank gezet en is ook niet onderhevig aan inflatie, die is eeuwig.