Hopper

Kolossenzen 1:15-16-17 15 Dewelke het Beeld is des onzienlijken Gods, de Eerstgeborene aller kreaturen. 16 Want door Hem zijn alle dingen geschapen, die in de hemelen en die op de aarde zijn, die zienlijk en die onzienlijk zijn, hetzij tronen, hetzij heerschappijen, hetzij overheden, hetzij machten; alle dingen zijn door Hem en tot Hem geschapen; 17 En Hij is voor alle dingen, en alle dingen bestaan te zamen door Hem; ----------------- Wil men de Christus Jezus begrijpen dan is het wel noodzakelijk dat men geen kerkelijke doctrines volgt, maar goed leest. De Zoon is d

Waaruit blijkt dat het begrip Zoon ook pas vanaf het begin van de schepping actueel werd. Het Woord was God en was bij God. Velen focussen te veel op de persoon Jezus, maar Jezus is niet hetzelfde als het Woord of de Zoon.

Dat is ook niet zo, de mensen lezen de Bijbel selectief. Gods liefde kan voor de schepping begon alleen hebben bestaan ten opzichte wat er toen al was. Dat was alleen God zelf. Wie God als 3 personen denkt die elkaar lief hebben gaat er al van uit dat die 3 personen voor de schepping reeds bestonden. Die hypothese houdt geen stand, tenzij men polytheïsme goedkeurt. In de heidense religies was het ook normaal dat goden elkaar beminden.

https://kro-ncrv.nl/katholiek/encyclopedie/d/drie-eenheid# De vroege kerk dwaalde al snel van de leer, zoals deze tekst aangeeft. Men kon kennelijk niet begrijpen dat de éne God diverse hoedanigheden heeft. Het begrip 'liefde' is wat anders dan het begrip 'zijn' (ik ben die ik ben). Zodoende is het christendom voornamelijk een exoterisch geloof geworden waar men meerdere goden heeft omschreven als 'persoon'. Vermoedelijk is dit omdat zelfverwerkelijking als een rivaliserende beweging werd gezien. En de zelfverwerkelijking van Maria Magdalena kon ook niet door de beugel, zij was i

Het katholicisme is dan ook geen monotheïstische religie. Jezus sprak duidelijk: Ik (de Zoon) en de Vader zijn één. De tragedie is dat de patriarchale kerk zelfverwerkelijking nooit heeft erkend en al snel de leer van Jezus heeft verlaten. Nu zijn er 3 personen God wat de vraag opwerpt welke God wie heeft geschapen? Dit is duidelijk een menselijke projectie op God. Het doet er verder ook niet toe, ieder mens heeft het recht om te geloven wat hij wil.

Over en sluiten maar, Hetairos. De Babylonische spraakverwarring is compleet.

Spiritualiteit is wat anders dan geloof. Het begrip spiritualiteit gaat terug op het Latijnse spiritualitas en het Bijbelse roeach/pneuma. En daar komen we in een vicieuze cirkel terecht: het is de geest (spirit)die gelooft. Geloof is dus een product ván de geest. Maar is nooit de geest zelf, laat staan de ziel. Maar zoiets als edelstenentherapie beschouw ik ook als geloof, net zoals contact met overledenen. Veel grotere onzin kun je niet uitkramen als hoogleraar zijnde. Vandaar dat ik het artikel niet zo interessant vond. Mystiek is weer geheel wat anders dan spiritualiteit, ho

Dat klopt, jij begrijpt iets anders dan ik bedoel. Je kunt dan de vraag stellen aan wie dat ligt, dat lijkt me een retorische vraag. Bijvoorbeeld één zijn zie ik niet als een gezindheid of mentaliteit. Het is God zelf die één is. En in dat één-zijn kan de mens deelachtig worden aan de Goddelijke liefde. Daar zien we de wonderbaarlijke vermenigvuldiging terug: de Goddelijke liefde kan zich eindeloos delen aan de mens zonder haar één-zijn te verliezen. Zodoende herkennen de geliefden uit Gods Koninkrijk elkaar: het is steeds dezelfde liefde. Geen liefde tot iets of iemand, maar dezelfd

Daarom moet de mens ook geheel zichzelf verlaten (Maar wie zijn leven vanwege Mij verliest) om God te zien, zie de zaligsprekingen: Zalig de zuiveren van hart, want zij zullen God zien. Jij omschrijft het begrip "liefde voor iets" , dat is een menselijke projectie. God is in zichzelf één en zou God liefde voor jou of mij voelen dan zou God het één-zijn verlaten en niet langer de éne God zijn. De mens dient zichzelf op te geven (zelfverloochening) , Jezus doet er niet geheimzinnig over. Niemand komt tot de Vader dan door Mij. M.a.w. zonder de innerlijke Christus gaat het niet. Die kan

God in zijn essentie is liefde die nergens op gericht is, God is immers de Ene. Dat kan niet begrepen worden, dat kan alleen tot stand komen in de mystieke dood: Lucas 9:23-24

Dat zal het zeker. In de Hegeliaanse absolute geest zijn subject en object verzoend met elkaar. Dan blijkt het Kantiaanse Cogito, ergo sum niet houdbaar. Of om met Jezus te spreken: "Meent niet, dat Ik gekomen ben om vrede te brengen op de aarde; Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard. Want Ik ben gekomen om tweedracht te brengen." Eerst moet er tweedracht zijn voordat de dualiteit tussen subject en object opgeheven kan worden. Waarmee de tegenstelling tussen het eeuwig nu en het verschijnen ook is opgeheven. Maar de natuurlijke mens welke verschijnt begrijpt ni

Dat is te gemakkelijk geformuleerd. De dualiteit subject-object verliest weliswaar zijn geldigheid, maar is dan toch weer noodzakelijk om indertijd Schopenhauer te laten verschijnen. De dualiteit subject-object verliest alleen haar geldigheid voor de persoon in kwestie. Die de smalle weg is gegaan.

Dit lijkt me een onzinnige vraagstelling, daar Jezus 2000 jaar terug de vraag al beantwoord heeft. Want wat baat het een mens de gehele wereld te winnen en aan zijn ziel schade te lijden? Want wat zou een mens kunnen geven in ruil voor zijn leven? (Marcus 8)

Een gesprek tussen ons is zinloos. Je hebt geen notie van het enig-zijn van de Christus bemerk ik. Dat is geen verwijt, ik denk dat je op zich wel goed bezig bent.

Gelukkig is het brein niet transcendent, het brein blijft gewoon met beide voeten op de grond. En met de dood sterft het brein inclusief degene die er in woont. Het is de natuurlijke mens die in het brein woont. En alles wat uit de natuur voortkomt (Adam en Eva) wordt geboren en gaat weer dood, zo eenvoudig is dat. De natuurlijke mens kan geloven in een hiernamaals, maar dat helpt hem of haar niets, wat in de lente geboren is gaat in de herfst weer dood. Alleen de liefde is onvergankelijk.

Verstandig is om eerst eens te kijken naar het begrip 'kennis'. En het verband met de rest van de tekst. Kennis is 'dat' waar je inzage in hebt. Je ontwikkelt kennis. En omdat er verwezen wordt naar het Evangelie van Christus gaat het om de specifieke kennis waar Jezus over predikte. Dat is geheime, verborgen kennis. Je kunt geen schooltje openen om die kennis te onderwijzen, ieder individu dient zichzelf al dan niet die kennis zich eigen te maken, zodat je die kennis ook bij anderen kunt herkennen. Zodat je ook valse predikkers kunt onderscheiden van hen die met verstand en hart sprek

Ik had het in die andere draad ook over essentie en daarmee bedoelde ik uiteraard de essentie van Christus welke de mens zich eigen kan maken. Nu lijkt het dan weer dat je twijfelt over de essentie en haal je er weer bij wat ik elders schreef en wat je afkeurde. Ik ben hier niet om jou te toetsen/testen noch ben ik hier om te onderwijzen. Toevallig liep ik gisteren dan weer wel een citaat over de geestelijke mens tegen het lijf. De geestelijke mens die van niemand onderscheiden wordt, maar zelf wel in staat is tot onderscheid, dát is de essentie van de Christus. Daar zit geur noch

Dat lijkt mij ook. Ik kan je helaas niet serieus nemen met je essentie, Hetairos.

1 Korinthiërs 2 9 Maar gelijk geschreven is: Hetgeen het oog niet heeft gezien, en het oor niet heeft gehoord, en in het hart des mensen niet is opgeklommen, hetgeen God bereid heeft dien, die Hem liefhebben. 10 Doch God heeft het ons geopenbaard door Zijn Geest; want de Geest onderzoekt alle dingen, ook de diepten Gods. De essentie van 1 Korinthiërs 2 is dat de natuurlijke mens blind is. Dat kan voor een atheïst nooit een probleem zijn, die is per definitie een naturalist. (Het naturalisme in de filosofie is de opvatting dat er alleen natuur bestaat.) Een atheïst die

Jezus heeft het over Mij volgen. Waar dat heen gaat dat kan degene die volgt niet weten. Het is een onbekende bestemming. En zoals Mattheüs 16:24-25 aangeeft dient de volgeling die zijn leven wil behouden hetzelve verliezen. Al die gelovigen die hun leven willen behouden door in een of ander hiernamaals te willen verschijnen zijn de sjaak. Die zullen hetzelve verliezen. En daarna draait Jezus de zaak radicaal om, wie zijn leven verliest om Mijnentwil die zal hetzelve vinden. Paulus schrijft in Galaten met een andere intentie: hij heeft hetzelve reeds gevonden: niet langer leef

Ik ben het eens met het antwoord van Hetairos. De innerlijke Christus vergelijkt zichzelf niet meer met anderen mensen, noch met goede mensen, noch met slechte mensen. De geliefden in Gods Koninkrijk zijn keuzeloos gewaar van zichzelf. Ingeschaald in liefde komen de juiste keuzes vanzelf in het moment. Dat neemt niet weg dat ik wel een mening heb over goed en kwaad. Het gaat louter om het vergelijken, het oordeel, het de maat nemen. Het oordeel is aan God en aan niemand anders. Het vraagt dus bescheidenheid.

Ik wilde maar duidelijk hebben dat het de bedoeling is om Jezus te volgen. En gezien dat Jezus al 2000 jaar fysiek niet gezien is kan dat alleen een innerlijk volgen zijn. En dan kom je idd uit bij de door jou geciteerde Galaten 2:20. Dan leef ik niet meer, maar de innerlijke Christus leeft in mij. Hoe zich dat presenteert, daar kunnen we het over hebben. Want bouwen op louter bijbelteksten vind ik erg wettisch en is m.i. een verkeerde weg. Ik ben het dus eens met 'jouw' interpretatie, voor de duidelijkheid.

De zonde dat is de mens zelf, de wereld waarin we leven is het veld van goed en kwaad met mensen met kennis van goed en kwaad. De innerlijke Christus maakt goed noch kwaad ongedaan maar bevindt zich buiten goed en kwaad. Omdat de innerlijke Christus in het huis van de Vader woont. De liefde van de Vader is een schaal voor de menselijke geest. Waar de mens zich aan onttrekken kan is zijn vergankelijkheid en alle vergankelijke zaken. Efeze 6:13 verwijst naar de liefde van de Vader, het is de liefde die de 'wapenuitrusting' is. Een ongelukkige woordkeuze, welke wellicht te verklaren valt ui

Johannes 12:26. "Zo iemand Mij dient, die volge Mij; en waar Ik ben, aldaar zal ook Mijn dienaar zijn. En zo iemand Mij dient, de Vader zal hem eren." Johannes 8:12 "Jezus dan sprak wederom tot henlieden, zeggende: Ik ben het licht der wereld; die Mij volgt, zal in de duisternis niet wandelen, maar zal het licht des levens hebben." Mattheüs 16:24-25 " Toen zeide Jezus tot Zijn discipelen: Zo iemand achter Mij wil komen, die verloochene zichzelven, en neme zijn kruis op, en volge Mij. Want zo wie zijn leven zal willen behouden, die zal hetzelve verliezen; maar zo wie zijn

Ik zie dat de discussie over 'God' gaat en over roeping gaat. Wie God zoekt zal Hem niet vinden. https://debezieling.nl/zwemmen-in-god-2/ Precies wat ik (sommige) deelnemers op dit forum zie doen. Hun medechristenen tot broeders verklaren en daarmee tegelijkertijd alle niet-christenen tot niet-broeders verklaren. Wie God in de kerk zoekt (onverschillig welke kerk) zal de God die in zijn hart woont niet vinden. Wie God aanbidt, sluit de 'rest van God' uit. Maar dat kan niet, want God is één. Amen. Enne...succes met de zoektocht naar de al dan niet ware 'God'.