Hopper

Hoe kun je je de betere voelen als je je van niemand onderscheidt? Begrijp je dat soort dingen niet?

Onderwijl heeft Barnabas zich nog niet uit de tent laten lokken. Hij heeft geen zin om te spiegelen op Petra is mijn inschatting.

De reflectie van mensen onderling is een oceaan waarin de meesten verdrinken. Maar het houdt wel het idee van 'de ander' in stand, dat dan weer wel.

De natuurmens zit vast aan dogma. Een dogma is altijd conceptueel. De geestelijke mens onderscheidt zich van niemand, dus zit helemaal nergens aan vast. Iets kennen -de dingen van God- is niet er aan vast zitten. Het hart der verstandigen bekomt wetenschap, en het oor der wijzen zoekt wetenschap. Spreuken 18:15

Nee, alleen de natuurmens zit vast in dogma, de geestelijke mens kent de dingen die uit God zijn.

Ik werd door iemand attent gemaakt op Filippenzen 2:3. Laten dat nu ook weer over 'gevoelens' gaan. 1 Indien er dan enige vertroosting is in Christus, indien er enige troost is der liefde, indien er enige gemeenschap is des Geestes, indien er enige innerlijke bewegingen en ontfermingen zijn; 2 Zo vervult mijn blijdschap, dat gij moogt eensgezind zijn, dezelfde liefde hebbende, van een gemoed en van een gevoelen zijnde. 3 Doet geen ding door twisting of ijdele eer, maar door ootmoedigheid achte de een den ander uitnemender dan zichzelven. 4 Een iegelijk zie niet op het zijne

Ik vind Petrus altijd een beetje een problematisch personage in de Bijbel wegens Lucas 22:34

De topicstart is tegengesteld aan Filippenzen 2:3. We gaan niet meemaken dat Petra de man als uitnemender acht dan de vrouw. Zo vervult mijn blijdschap, dat gij moogt eensgezind zijn, dezelfde liefde hebbende, van een gemoed en van een gevoelen zijnde.

Heb je je wel eens gerealiseerd dat je vast zit in kerkelijke dogma?

Toch geen verhitte gemoederen hier? Zie dit forum als een plaats waar je het eigene kunt verliezen. Zodat je net als Paulus je zelf verliest.

Het blijft stil van Barnabas' zijn kant. Zou hij het doen? Zullen we een finale conclusie krijgen voorgeschoteld welk geslacht superieur is? Het licht springt op rood, het licht springt op groen, bij de natuurmens is altijd wat te doen!

Wie Kierkegaard wilt begrijpen kan nooit buiten zichzelf om, gedreven door hartstocht. Wat de buitenwereld -de naamloze indolente ‘massa’- van mij denkt, dat zoekt die massa maar uit. Behoeftebevrediging is de begeerte op de wereld. In die begeerte zijn we onszelf niet en zullen dat ook nooit worden. Zoals de (natuur)mens zichzelf beleeft in deze wereld veranderd het kennen van de wereld onmiddellijk is een 'zijn' in de wereld. De natuurmens is zich niet bewust van de verhouding die er aan ten grondslag ligt. In feite wordt alles in de wereld mij medegedeeld. Het me

Nu wel weer genoeg natuurmensen gezwam. Het wachten is op Barnabas, want die moet happen in het aas. Zodat de never ending discussie tussen Petra en Barnabas plaats kan hebben. Ze zijn elkanders spiegel.......

De kwestie is dus eigenlijk niet "wat was er eerder; de kip of het ei?" Maar wat was er eerder: "de man of de vrouw?". En daar geeft de Bijbel dan weer uitsluitsel over. De man was eerder!

Kierkegaard kan geen kennis van de zelfverhouding hebben gehad, als de zelfverhouding innerlijk niet bij hem tot stand zou zijn gekomen. Normaliter kent de mens alleen de zelf-wereldverhouding. https://www.welmoedvlieger.nl/essay-kierkegaard/ De verwerkelijking van wie wij in oorsprong zijn is de zelfverhouding. Deze verhouding is identiek bij ieder mens en vindt zijn grond in God, het 'ik ben'. Daarom moet het 'eigene' ook verdwijnen uit de mens om dit te kunnen ontdekken. En precies daar kom ik bij Paulus uit. Galaten 2:20 Daarom leef ik zelf niet meer, maar Christus

Kippen hebben dat proces nog vervolmaakt, hennen die leggen zelfs eieren. De haantjes gaan door de shredder. Weer een bewijs dat de vrouwen superieur zijn aan mannen. In de mensenwereld hebben wij mannen nog geluk dat er geen boer is die ons door de shredder haalt. Wij mannen leven bij de gratie van de vrouw.

Het moederziel alleen overblijven (de zelfverhouding bij Kierkegaard) is juist zonder gedachten, het is het vernemen wat zichzelf verneemt. Dat is de ziel welke in staat is om te vernemen. In de zelfverhouding zijn er geen gedachten in welke vorm dan ook om mij te kwellen. In U heb ik mijn rust gevonden.....

Stoïcisme is een onaangedaan zijn, juist dan wordt mijn bestaan niet langer meer gedacht/bedacht maar geleefd. Onaangedaan zijn wil zeggen 'zonder oordeel' zijn over wat je aangedaan wordt. Wat er overblijft als onaangedaan bent is het zuivere vernemen. Ik verneem alles wat mij beroert zonder er zelf bij betrokken te raken. De beroering is er wel (geroerd zijn door iets of iemand) , maar ik maak het me niet eigen. Daarmee verdiep ik mijn emotionele leven juist, het is het 'eigene' wat altijd vluchtgedrag vertoond. Zoiets als liefde (voor een ander) toont zich beter als het 'eige

Was het niet een zekere A.H. (Niet Albert Heijn) die een bepaald ras genetisch superieur vond?

Van mij mogen vrouwen genetisch superieur zijn....alleen natuurmensen hechten waarde aan superioriteit of inferioriteit. Geestelijke mensen onderscheiden zich van niemand, die laten anderen maar kletsen over hun vermeende superioriteit..

Dat ben ik helemaal met je eens, Jezus is geen Boeddha. Maar Jezus predikte wel om je kruis op te nemen, en daarmee lijdzaam te ondergaan wat je overkomt. Dat staat los van de naastenliefde die Jezus ook predikt. In Matt 25 zegt Jezus dit: 45Dan zal Hij hun antwoorden en zeggen: Voorwaar zeg Ik u: Voor zoveel gij dit een van deze minsten niet gedaan hebt, zo hebt gij het Mij ook niet gedaan.46En dezen zullen gaan in de eeuwige pijn; maar de rechtvaardigen in het eeuwige leven. Het kruis opnemen staat juist in verband met naastenliefde. Je ondergaat het lijdzaam als een naaste

Dat blijft een open vraag. Binnen de schepping is er altijd een onderscheid tussen mijzelf en de wereld: de zelf-wereld verhouding van Kierkegaard. Dat schept tevens een afstand tussen mijzelf en de wereld. In de 'unio' van purgatio, illuminatio en unio is die afstand afwezig. Dat betekent praktische gezien dat er verschillende werkelijkheden zijn. Daar waar de liefde des Vaders door mij heen stroomt ben ik 'unio', daar waar ik een verhouding aan ga (zoals nu met jou) daar is altijd een afstand. Daar waar ik op de bodem van mijn ziel ben, daar is geen enkele afstand tot mijzelf, dat i

https://wapenveldonline.nl/artikel/879/hij-is-het-die-ons-zijne-vriendschap-biedt/ Gelatenheid, om alvast een hint te geven, is bij Meister Eckhart het tegenovergestelde van wat wij erin horen: apathie en lusteloosheid. ‘Gelatenheid houdt bij hem in het ritme van een drievoudige beweging: het loslaten van alle intenties, van het zelf willen bewerkstelligen, en het je overlaten aan een bezield verband, dat van zich uit de dingen laat zijn, dat wil zeggen opneemt in de stroom van de zelfmededeling Gods’ [5]. Ook een bepaling die uitleg behoeft, maar die al wel in de buurt komt van een bevin

Ja. Jezelf niet onderscheiden van anderen is biologisch gezien fout. In de natuur wil het ene organisme overleven ten koste van het andere organisme. Het is ook de basis voor het kapitalisme. A handelt met B om er zelf beter van te worden. Of B er slechter van wordt doet er niet toe. Zo zit de hele natuur nu eenmaal in elkaar. De Christus-natuur zit geheel anders in elkaar, de innerlijke Christus handelt niet. De Christus natuur is niet zo als de biologische natuur. De zogeheten 'gezonde' natuurmens mist veel in zijn leven. De link die ik gisteren plaatste over het affectie

Alleen vanuit de natuurmens bezien is er onderscheid tussen 'ik' en de anderen. De geestelijke mens onderscheidt zich van niemand. Het is met het oordeel , waarmee de natuurmens onderscheid maakt tussen zichzelf en 'de anderen' waardoor er gevoelens van superioriteit of inferioriteit ontstaan. De geestelijke mens onderscheidt zichzelf positief noch negatief van 'de anderen'. In het uitspreken van het 'ik ben' zijn we (de mens) allemaal op dezelfde wijze. Ik onderscheid me dus in positieve noch negatieve zin van zo iemand als Bastiaan. Maar de onwetendheid die hij hier etaleert