Hopper

Jezus is de Zoon van God die ook nog heden ten dage de mens kan verlossen. Daarom zijn de Evangeliën ook veel belangrijker dan het OT. Dan moet je natuurlijk Jezus nog wel even aan nemen in je leven en niet in het OT blijven hangen. Als je dat zorgvuldig doet dan passeer je de nauwe doorgang en wordt je uit de Geest geboren. Dan raak je ook bekend met 'de ziel'. De ziel is de kraamkamer van het nieuwe. De kennis van goed en kwaad blijft aanwezig, maar geboren in het nieuwe raak je vervreemd van het oordeel over goed en kwaad.

Als je vrijzinnig bent heb je ook het recht om jezelf een kreng te noemen natuurlijk. Jezelf verheffen kunnen we gerust aan de hoogmoedigen overlaten. Jezus was ook te vinden aan de voeten van zijn leerlingen. Dat is natuurlijk niet geheel correct, heer Fundamenteel. De mens is naar het beeld van God geschapen, maar de mens moest zo nodig kennis van goed en kwaad hebben. Het (innerlijke) beeld van God is nog altijd intact. Maar zolang we goed en kwaad hanteren (oordelen) zijn we in zonde.

De beste vertaler ben je zelf, als je in staat bent om met je hart te lezen. Zou iemand het Grieks kunnen lezen, maar zijn hart thuis laten, dan zou hij nog altijd een blinde lezer zijn.

Jij hangt een geheel andere God aan dan de Vader van Jezus, Piebe. Je wilt zelfs met je ego naar het hiernamaals. Veel breder kan de weg niet worden. Hier gaan we geen overeenstemming over bereiken, ik volg Jezus in het licht, dat is mij voldoende. En omdat ik zelf ook geen handelaar ben verwacht ik geen hemelse beloningen in het hiernamaals. De liefde en het 'eeuwig nu' is mij voldoende.

Sommigen menen dat het paard geen sturing nodig heeft.

Chakra's zijn niet interessant. Laat staan dat ik de behoefte zou hebben om ze te gaan tellen.

Het was een een'voudige en smakelijke maaltijd. Een'voud is terug gaan naar de wortel waar we uit voortkomen. Kan een plant groeien zonder wortel? Ik dacht het niet. Maar wie alleen kijkt naar het zichtbare ontgaat het belangrijkste: de wortel. Een plant van zijn wortel ontdoen is het einde van de plant. De plant van zijn gebladerte ontdoen (de mystieke dood) maakt ruimte voor een nieuw 'gebladerte'...... Alles na te lezen in de Evangeliën .

Wat schetst mijn verbazing? Ik heb net tijdens de avondmaaltijd alle wortelen opgegeten! (Als een braaf kindje dat luistert, eet je bordje leeg). Wat nu?

http://dominicusamsterdam.nl/wp-content/uploads/Michel-Dijkstra-7-juli-2017.pdf Wie of wat is God? Uit de ontelbare antwoorden die er door de eeuwen heen op deze vraag zijn gegeven leg ik u graag dat van de dertiende-eeuwse middeleeuwse mysticus, theoloog en filosoof Meister Eckhart voor. God, zo stelt hij, is een, is eenheid. En met deze term, zo haast de Meister zich te zeggen, wordt niet simpelweg bedoeld dat er maar één God is. Er wordt nog iets diepers aangeduid. Namelijk: dat Gods wezen eenheid is. Hij is dan ook iets heel anders dan de wereld die wij om ons heen zien, het

Gooi maar in mijn pet, alleen het waarnemend oog is één en enkelvoudig. Dat is de wijsheid van de kinderen in de zandbak, die nog niet al die ingewikkelde termen van jou kennen. Het waarnemend oog van het kind in de zandbak is de eenvoud zelve, het oog van het kind is één met het zandkasteel. Veranderd er wat aan het zandkasteel als het kind zijn oog sluit? Ik denk het niet. Maar de Homo intellectus maakt er weer een scheiding van, dan is het oog hier en het zandkasteel daar. Belet ajb dat de Homo Intellectus er over gaat nadenken, want dan komt hij met automobieltermen zoals ee

Mystiek gezien zit je niet eens 'in' je lichaam. Het Akashaveld is weer iets geheel anders. Akasha is 'memoria'. https://dominicanen.nl/2011/06/drievuldigheidszondag-versleten-dogma-of-actueel-gezichtspunt/ "" Ten eerste is er de Vader, die Eckhart verbindt met de memoria, het geheugen. Dat vermogen heeft de mens om alle eeuwige dingen in zich te behouden, vast te houden. Zelf zou ik dit als volgt invullen: je bewust te blijven van het geheim dat God de oorsprong is van deze wereld. Dat wij allen door hem met elkaar verbonden zijn. Ten tweede is er de Zoon, die

Ik heb exact dezelfde ervaring. Bij sommigen kun je maar beter gesprekken over God e.d. vermijden. Bij anderen zie ik geestelijke groei. Evangeliseren is altijd zinloos. In de woestijn zaaien we ook geen graan.

Hallo LynMari Om nog even op dat zelf-pausen terug te komen, in wezen zegt Jezus hetzelfde in de Bergrede. Het zijn slechts weinigen die de nauwe doorgang vinden. Je kunt alleen zelf de nauwe doorgang vinden en niet op aanwijzing van een ander. Niemand anders kan het voor je doen.

De bevolking van dit forum is divers. Zo veel christenen schrijven hier niet eens. Je hebt gelijk, voorzichtigheid is de hoeder van de porceleinkast. (Lambik 1989)

Aan gene zijde van de ik-ben-van-de-ik-af-illusie verschijnen dan toch weer de ik-illusies. Of zoals de wijze Lao Zi ooit sprak: zijn en niet-zijn bestaan uit elkaar en kunnen niet zonder elkaar bestaan. Waarmee 'God' ook complementair is. Het Ene is eenheid zonder dat het eenheid is van iets wat benoemd kan worden: de onkenbare God. Die dan toch weer gekend kan worden in de mystieke eenwording.

Het zijn van een pannenkoek (gelukkig wel volgens de nieuwe spelling) lijkt me een oordeel. (grapje) Overigens ben ik in het 'ik ben' niet eens Hopper, laat staan een pannenkoek. Met het uitspreken van een oordeel verlaat de mens het 'ik ben' reeds. Ik krijg nu wel weer trek in een pannenkoek door al dat geschrijf over een pannenkoek.

In feite gaat reïncarnatie niet in tegen de christelijke leer. Jezus zelf was al de Incarnatie van het Woord. En in de Apostolische geloofsbelijdenis lezen we: "" Ik geloof in de heilige Geest; de heilige katholieke kerk, de gemeenschap van de heiligen; de vergeving van de zonden; de verrijzenis van het lichaam; en het eeuwig leven. "" Verrijzenis van het lichaam is niks anders dan reïncarnatie (Terugkeer in het vlees). De eeuwigheid an sich behoeft geen geloof, dat is een constatering welke binnen dit leven reeds gedaan kan worden. (optie). Het 'eeuwig nu' is per def

In de mystiek is het Cartesiaanse "Ik denk dus ik ben" niet langer geldig. Je bent niet omdat je denkt. Jouw denken bevindt zich op een locatie die 'mens' heet, maar er is niemand die denkt. Locatie is niet synoniem aan 'iemand'. Als het 'ik' is geledigd blijft er alleen het 'zijn' over plus het lokale denken. De gedachten die gedacht worden gaan ook altijd over de waarnemingen welke ik vanaf locatie heb gedaan. Het blijkt helemaal helemaal niet nodig dat er iemand is die zichzelf tot 'iemand' benoemd. Dat denk je maar dat dat noodzakelijk is. Dan blijkt ook dat het 'zijn' hele

Je geest moet er rijp voor zijn, dan gaat het snel. Misschien is dit interessant voor je: https://volzin.nu/van-goddelijk-dictaat-naar-menselijke-oproep/ "" Dat er door andere gelovigen ándere standpunten worden ingenomen, noopt bij degenen die zichzelf als Bijbelgetrouw beschouwen eerder tot veroordeling dan tot bescheidenheid. Want als de Bijbel het onfeilbare Woord van God is, valt daar uiteraard maar één heldere, allesomvattende visie of theologisch ontwerp aan te ontlenen. En het is zonneklaar dat die alleen in de eigen denominatie ondubbelzinnig verkondigd wordt. Maar wat als

Welkom LynMari Fijn om iemand te treffen die bezig is met lectio divinia. Contemplatie en (be)schouwen is helemaal mijn ding.

https://libris.nl/BookInfo/GetSample?guid=62f2ac76-2490-44ad-b0dd-b608a48c9ed9 Mystiek is de leerschool, de weg, van een veronderstelde externe en persoonlijke God naar de onkenbare, alomtegenwoordige God, dan wel het Absolute. Het is de weg van een persoon die zich een God denkt – ‘ik hier en U daar’ – naar het verdwijnen van die persoon, waarna niets anders dan God blijkt te bestaan. Dat is mystiek. Mystiek is een reis. Gedurende die reis is God aanspreekbaar, persoonlijk en is Hij voor mij de ander, de tweede. Ik denk mij veilig aan Zijn hand. Ik kan tot Hem bidden, Hem smeken, He

https://inzicht.org/artikelen/mystiek-gestamel/ Ik denk dat dit een bodem is voor de mystiek. Schouwen zonder motief is op zich is in ieder mens aanwezig. Ondanks dat het van nature in ieder mens aanwezig is, is het het denken an sich wat het probleem is. Die denker dat ben je zelf uiteraard. Je staat zelf de mystiek in de weg. En denk niet dat je leven opeens spectaculair veranderd als je schouwt zonder motief. De mystieke weg is een weg voor de rest van je leven. Naarmate 'de denker' terugtreedt zal dat stille gewaarzijn (niet te verwarren met bewustzijn) zic

https://www.theologie.nl/blogs/wat-is-mystiek/ Je zou kunnen zeggen dat God werkelijk is als God ook daadwerkelijk als werkelijk ervaren wordt. Dan zit je midden in de mystiek. Wat in de Bijbel 'duisternis' genoemd wordt is onwerkelijk. Werkelijkheid en onwerkelijkheid verhouden zich binnen de mens tot elkaar. Het is de ziel die is aangedaan met duisternis. Maar zolang de ziel is aangedaan met duisternis, heeft de mens geen notie van de ziel. Een gesloten cirkel. Liefde an sich is een verterend vuur: het verbrandt de duisternis. Mystiek staat los van god

Het woord 'zonde' heeft een negatieve connotatie, maar het is feitelijk te herleiden naar eigenwillendheid c.q. zelfzucht/hebzucht. Wie de zonde opgeeft, geeft de eigen wil op. De vaststelling dat 'zijn' en 'hebben' nooit samen gaan is alleen intern te realiseren. In Christus 'zijn' gaat dan ook alleen middels het afleren. Waar het 'hebben' verdwijnt komt het schenkende karakter vanzelf tevoorschijn.

Inderdaad, éénwording is het schenken aan elkaar, in dit geval man en vrouw. Dit kunnen we op allerlei gebieden tegenkomen. Naastenliefde is het schenken aan de naaste (en dan bedoel ik niet louter geld of goederen schenken) , je schenkt onbaatzuchtig iets van jezelf weg. De uiteindelijke éénwording met God werkt hetzelfde: mens en God schenken zichzelf aan elkaar. Het is het in de praktijk brengen van Lucas 6:38 "Geeft en u zal gegeven worden: een goede, gedrukte, geschudde, overlopende maat zal men in uw schoot geven. Want met de maat, waarmede gij meet, zal u wedergemeten wor