Hopper

Ik zou niet weten waar anders. Ik behoor niet tot de hemelreizigers, het verborgen licht kan alleen in tegenwoordigheid schijnen.

vers 14: Het licht is verborgen, maar dat hoeft niet zo te blijven.

Behalve dan die schaduw op je gezicht op je avatar foto! (grapje)

Momenteel worden er zelfs christenen door christenen afgeslacht (Oekraïne). Hetgeen het merkwaardige schouwspel geeft dat christenen zowel dader als slachtoffer zijn. Hetgeen natuurlijk al weer eeuwenlang aan de gang is.

In het enkelvoudige is er geen docent. Die zijn alleen in het meervoudige aanwezig en dan hebben we het over intellectuele kennis.

Wat ik onmogelijk kan weten is dat ik niet weet hoe bepaalde kennis op enig moment in mij aanwezig is of was. Ik kan me er alleen over verbazen (alweer Kierkegaard ). Niet alle vragen krijgen een antwoord.

Kennelijk waren die dan ook al op de hoogte van de verborgen symboliek. Het is een traditie om 'de vis' in allerlei occulte zaken te gebruiken. Jezus gebruikte ook de 5 broden en 2 vissen om uit te beelden dat GEVEN doet vermenigvuldigen. Christenen (de vroege christenen) hebben het symbool op hun eigen manier weer gebruikt. In het Koine Grieks sprak men van Ichthus. Wie het gebruik van het symbool vis doorgrond die ziet ook aan het Ichthus dat de Zoon net zo enkelvoudig is als de Vader. Het is de Zoon die doet vermenigvuldigen zonder dat het afbreuk doet aan het enkelv

Dat is dan weer cherry picking. In Matt 16:25 staat duidelijk dat wie het leven wil behouden, die zal 'hetzelve' verliezen. Je leven verliezen is alles verliezen. Ik volg Jezus en die zegt dat ik mijn leven moet verliezen. Mijn leven verliezen om 'Mij'. Ik kan daar geen compromis in zien, je verliest je leven of niet. Daar tussen in zit niks. Praktisch gezien, de persoon die ik ben dien ik te verliezen om in Christus te kunnen leven. Marchanderen daar mee is niet mogelijk.

Daarom wordt het veld der overtuigingen eigener beweging verlaten, het intellect staakt het verzet om middels het discursieve denken de eigen existentie te verklaren. Het gemoed protesteert dan nog wel enigszins, misschien zelfs wel heviger in haar verzet, maar de mens kan uiteindelijk alleen capituleren en uit liefde zichzelf opgeven.

Alles verliezen kun je als een voorwaarde zien, maar dat is semantiek. Je bent zelf degene die zichzelf dient te verliezen.

Ik heb geen cursus gevolgd. Het is mij gebleken dat de heb-mens ook eigenaar is van de emoties. Dat is geen gok, maar een vaststelling. De zijn-mens luistert naar de goede raad die de emoties hebben mede te delen. De zijn-mens oordeelt niet, dus ook niet over emoties die zich eventueel voordoen. Wie niet oordeelt wordt wijs.

Hoe hadden we dan ooit wat kunnen leren? Je kunt alleen leren door fouten te maken. We overdrijven alleen een beetje in het maken van fouten, de mens is hardleers. De mens verblijft te graag in het veld van goed en kwaad waar begeertes de dienst uitmaken. Dus God schept miljarden planeten en slechts één daarvan bevolkt hij met leven? Wellicht zijn er honderden planeten met (intelligent) leven. Ik ga niet voor God buik spreken, het valt niet te weten. En van die honderden planeten mislukken er misschien de meesten. Omdat de inwoners elkaar naar het leven staan, net zoals op plane

Het 'zelf' kan geledigd worden van emoties. Daarmee beweer ik niet dat emoties verdwijnen, integendeel. Maar het is dan niet meer het 'zelf' wat die emoties beleeft, maar de toeschouwer die deze aanschouwt. Dat is een ware existentiële verplaatsing. Ik heb er nog wat over geplaatst elders op dit forum, maar er was geen belangstelling. Zo krijgt ieder mens wat hem of haar toekomt. Absolute rechtvaardigheid.

Als de vis gevangen is kan het net worden weggegooid, metaforisch gezegd. Je bent zelf 'het net'.

Dat is ook precies mijn bewering. Het moet allemaal gebeuren binnen dit huidige leven. Dat 'de ooggetuigen' fysiek dood zijn of zullen gaan heb ik nooit betwist. Voor de ooggetuigen die Jezus zullen zien wederkomen vervalt de dood simpelweg. Dat is de ware betekenis van in/met Christus leven. Dat mensen fysiek wel dood gaan lijkt me duidelijk. Er is geen enkel geval bekend van iemand die nooit fysiek sterft. Jezus maakt in zijn leer op vele plaatsen duidelijk dat er in geestelijke zin iets dient te veranderen in de mens. Of die mens in het jaar 30 leefde of in 2022 maakt niet uit

Dat is niet het geval. Zonder ook maar een minuut te onderzoeken valt vanzelf het inzicht toe dat het éne uit het ándere (binnen de wereld) bestaat. Het complementair zijn van de dingen aan elkaar. Zonder ook maar een minuut onderzoek verlaat men het veld der overtuigingen. Het smalle pad gaan is ook bemerken dat sommige dingen vanzelf gaan. Het intellect mag er naderhand zijn zegje over doen (wederom Kierkegaard).

Toen ik op het smalle pad was, wist ik niet eens dat ik op het smalle pad was. Laat staan dat ik er als een berg tegen op heb gezien. Niet-weten bleek het hoogste goed te zijn geweest, maar ook al weer achteraf.

Ter nuance: Lucas 18:19 "Jezus antwoordde: ‘Waarom noemt u Mij goed? Niemand is goed, behalve God." Helemaal zonder zonden zijn kan niet in dit leven. Er kan wel geweten worden 'wat' zonder zonden is. Omdat 'dat' geen zelfbelang kent.

Wacht, ik zie nu dat je op een andere synchroniciteit doelt. Vergeet dus mijn voorgaande reactie. Ja, er is een synchroniciteit (ik zou liever spreken van een niet-oorzakelijk verband) tussen twee gebeurtenissen. Ik zou daar over kunnen uitweiden, maar het individu moet dat zelf ontdekken binnen de smalle weg. Soms 'zie' je het pas na jaren. We leven voorwaarts en we begrijpen achterwaarts zou Kierkegaard zeggen.

Ja, precies dat. De 'sommigen' die de dood niet zullen smaken zijn oog'getuigen van de wederkomst binnen hun levens. Die 'sommigen' zijn ook binnen die levens 'tot de Vader' gekomen. Waarmee ze ook het "Ik en de Vader zijn Één" hebben mogen smaken. (Johannes 10:30 ). Zij dragen kennis van de mystieke eenwording van Vader en Zoon die één zijn en toch ook twee. Dan zijn die 'sommigen' mét Jezus de Christus gestorven.

Binnen het veranderlijke hanteer ik causaliteit. Is er iets synchroon dat houdt causaliteit op de bestaan. Hetzelfde herkent zichzelf: waar er twee of meer in Mijn naam vergaderd zijn, daar ben Ik in hun midden. Maar: Trump-aanhang herkent zichzelf in Trump, ook dat is synchroniciteit. Kijk om je heen waar je jezelf in herkent en je ziet in een spiegel. Het pad bewandelen kan alle kanten op gaan. Soms is men dicht bij het huis van de Vader, maar dwaalt er dan toch weer van af. Omdat er misschien toch nog ergens wat eigen-belang speelde, wie zal het zeggen?

https://repository.ubn.ru.nl/bitstream/handle/2066/113126/mmubn000001_158866053.pdf Heilswegen: niet aan één wijze gebonden. Wie het smalle pad bewandeld kan algemeen formuleren, maar vergeten mag niet worden dat het een individuele aangelegenheid is. Plotinus sprak van een vlucht uit de wereld, iets wat we bv ook in Matt 16:26 terug vinden. Het smalle pad is dan ook geen exclusiviteit van of voor christenen. Deze bestonden immers nog niet toen Jezus deze woorden uitsprak. Hier wordt gewezen op het 'willen'. Het is individueel bepaald wat jij of ik het meeste 'wil' (b

De smalle weg is mij voldoende. De GGZ zou me daar alleen maar van afhouden, dus ik doe met hen geen zaken.

Vers 28 dient gelezen te ivm met o.a. vers 24 en 26. Wie Jezus volgt brengt de 'wie' naar daar waar niks te halen valt. Vers 26 zegt luid en duidelijk dat er in 'de wereld' niks te halen valt. Het mystieke sterven gaat dan ook over het opgeven van 'de wereld' met alles wat er bijhoort. Wat dat stukje betekent is dat Jezus zijn volgers oproept om zichzelf weg te schenken. Hoe dat in de praktijk werkt moet je zelf uitvogelen. Ik kan dat wel gaan voorzeggen, maar dan ga ik op de stoel van Jezus zitten. In de forum-praktijk is er natuurlijk altijd verschil van mening tussen hen die ree

Niets in de wereld heeft daadwerkelijk 'bestaan' . Ik ben ongeschikt voor de politiek. Ik raak telkens verstrikt in de achterkamertjes en ik kan geen leugens onthouden. Er is geen 'laatste' getal, dat is bekend. Er is ook geen einde aan de ruimte, die dijt steeds maar uit zonder op een grens te stuiten. Zou de ruimte wel op een grens stuiten dan zou de vraag zijn wat er achter die grens zit.