Robert Frans

Of één van ons heeft gelijk en de anderen deels tot geen gelijk. Dat er verschillende godsdiensten en levensbeschouwingen zijn, betekent niet automatisch dat de waarheid daarom niet gekend wordt. Als de één A zegt en de ander B, dan kunnen zowel A als B onzin zijn, maar het kan ook zijn dat A juist is en B niet, of andersom. Of dat A en B beiden juist zijn als je (de wellicht nog onbekende) C erbij betrekt. Het kan echter ook zijn dat A het meest volledig juist is en B voor een deel juist en dat A en B dus ten diepste wel degelijk veel gemeen hebben. Het is niet altijd zo zwartwit, immers.

Dat is een relativistische of agnostische overtuiging. Het katholieke geloof is echter niet relativistisch. Zij leert dat de waarheid grotendeels te kennen is door het Evangelie, de Traditio, de wetenschap, de kunst, de wiskunde, etc. Zo openbaart Christus zich door Kerk en door schepping. We weten niet lang alles, maar sommige dingen weten we wél. Als je dus werkelijk relativistisch denkt, dan is jouw relativisme daarom ook maar een persoonlijke overtuiging en kun je enkel stellen dat je gelooft of vindt dat het katholicisme enkel een persoonlijke overtuiging is. Je kunt het dan niet zo

Johannes de Heer mag altijd wat mij betreft. Er is bijna niets onschuldigers op de wereld dan een groepje devote gelovigen die onder begeleiding van een harmonium uit volle borst Johannes de Heer zingen. Hét Marialied dat mij echter nog altijd het meest aan Johannes de Heer doet denken, is deze: Als Johannes de Heer katholiek was geweest, dan had hij dit geschreven, gegarandeerd.

Interessante vraag is dan: zijn ze op dat moment al christen, of worden ze het pas na de verrijzenis in de doop? Of ben ik nou, zeg maar, iets te mierencopulerend bezig?

In mijn baptistengemeente werden onder meer liederen van Johannes de Heer graag gezongen. Dus ik was gelukkig al wel wat gewend. En ja, zulke liederen kunnen mij nog steeds kippenvel geven.

Er zijn drie punten die als antwoord op de openingspost vermeld kunnen worden. 1. Zoals de openingspost het omschrijft, wordt het weesgegroetje niet altijd gebeden. Het klopt dat vooral bij het gezamelijk bidden van de rozenkrans de gebeden in beurtspraak worden gebeden, dus ook het weesgegroetje. Maar de voorbidder hoeft dan niet altijd een priester te zijn. Iedereen die de rozenkrans kent, kan met anderen deze bidden. En dat hoeft natuurlijk ook niet altijd in beurtspraak. Alleen de mis kan exclusief door de priester worden opgedragen, maar daarin is het weesgegroetje nergens voorge

Nou, laat nu net volgens 2 Samuel 24 het God zelf zijn die de volkstelling opdraagt. Maar als David dat dan vervolgens doet, krijgt hij berouw en moet hij zelfs van God een straf kiezen hiervoor. Blijkbaar was het nou ook weer niet de bedoeling dat David meteen enthousiast het gebod gehoorzaamde... Je haalt dus wel meteen een heel interessant verhaal aan, dat juist eerder lijkt te wijzen op een samenwerking tussen God en de satan, waarbij de satan de beproevingen uitvoert die God opdraagt, dan op een puur kwade daad van de satan zelf.

Daarom is, zo denk ik, de leer van Maria Tenhemelopneming ook zo mooi en belangrijk als het om de Kerk gaat. Want zij laat zien waar de toekomst van de Kerk ligt. Hoeveel beproevingen en hoeveel lijden de Kerk ook moet doorstaan, hoe zwaar de strijd tegen de zonde binnen en buiten haar ook is, hoe fanatiek veel mensen roepen dat God dood is en de Kerk niet van deze tijd (wat natuurlijk waar is, want de Kerk is tijdloos en niet van deze wereld), haar toekomst ligt niet in het graf. Haar toekomst is bij God, in de hemel, waar zij met haar Zoon en Bruidegom verenigd is. De Kerk zal nooit de

Wat ik probeerde uit te leggen, is de democratie in Europa in de praktijk meer getrapt, omdat het Europees Parlement niet dezelfde macht lijkt te hebben als de nationale parlementen jegens hun regeringen. Wanneer je een directe Europese democratie zou willen hebben, dan zou het Europees Parlement en de Europese regeringsinstanties dus overrulend moeten zijn ten opzichte van de nationale parlementen en regeringen. Je krijgt dan één Europese regering, samengesteld door het direct gekozen Parlement, die alle beslissingen neemt en daarvoor dus enkel de nationale politici hoeft raad te plegen voor

Het CETA-verdrag met Canada was vrijwel unaniem goedgekeurd door Europa, maar één kleine regio houdt dapper stand... Her en der komt ook hier de discussie nogal eens langs over het democratisch gehalte van Europa, of het gebrek eraan. Hoe wordt Europa dan eigenlijk bestuurd? De politieke corpus van Europa bestaat uit vier instanties: de Europese Commissie, het Europees Parlement, de Raad van de Europese Unie en de Europese Raad of top. De Commissie is het uitvoerende orgaan, dient wetsvoorstellen in en de leden worden door de lidstaten benoemd. Het Parlement wordt elke vijf jaar direc

Het cijfer geeft dan ook niet het aantal waarderingen en afkeuringen weer, maar de gemiddelde reputatie van een post c.q. user. Als evenveel users een post waarderen als er users zijn die het afkeuren, dan is het resultaat gemiddeld dus neutraal. Wanneer je op het cijfer klikt, dan zie je echter wel alle waarderingen en afkeuringen onder elkaar staan. Je verliest dus geen waardering als iemand je post afkeurt, maar alleen een stukje goede reputatie. Dit kan prettig zijn als je een post schrijft die zowel wordt gewaardeerd als afgekeurd, want je hebt dan niet meteen (ook) een rood cijfer als

In het menu "Activiteit" kun je een tijdlijn zien waarin op chronologische volgorde staat aangegeven wat er gebeurt is, met de nieuwste gebeurtenis bovenaan. Zowel waarderingen, afkeuringen (gek genoeg ook waarderingen genoemd), belangrijke profielwijzigingen als nieuwe posts worden er getoond. Het voordeel is dat je zo direct kunt zien wat er allemaal gebeurd is, wat een zekere dynamiek aan het forum geeft. Het nadeel is dat de pagina helemaal vol kan stromen met gebeurtenissen in een en dezelfde topic, zodat andere topics die je volgt of nieuwe mogelijk interessante topics ondergesneeuwd d

Ik denk dat het goed is om niet andere mensen zonder meer allerlei motieven toe te dienen. Zoals wellicht bekend is wraakzucht traditioneel één van de zeven hoofdzonden, geen lichtvaardig vergrijp dus, en draagt Christus ons op om niet te oordelen over andere mensen. Men kan dus denk ik prima vrijelijk spreken over iemands daden, over of hetgeen iemand gedaan heeft nu goed is geweest of slecht. Maar over het waaróm kunnen we enkel speculeren zolang we diegenen niet zelf te spreken krijgen of diegene niet openlijk diens motieven heeft prijsgegeven.

Het woord heidenen wordt in de Schrift vaak gebruikt om mensen aan te duiden die niet joods zijn. Een heiden kan dus wel gelovig zijn.

Het is niet zo dat ik van mening ben dat je echt van iedereen bent, maar ik wilde enkel aangeven dat men op meerdere wijze naar zelfbeschikking kan kijken en het dus een cultuurgerelateerde kwestie is. De reden dat ik dat aanstip, is omdat dergelijke wetgeving zo onafhankelijk mogelijk moet zijn van cultuur en (wetenschappelijke) ontwikkeling. Culturen veranderen immers, terwijl een wet niet zomaar altijd kan meeveranderen. Er zijn immers culturen waarin niet het individu de kleinste autonome eenheid is, maar de familie, of de gemeenschap waar het individu direct mee verbonden is. Deze cultu

Tja, vaak hoor je dat een of andere gruwelijke moordenaar toch zo'n rustige, aardige buurman was. Het begint een zodanig cliché te worden, dat je je gaat afvragen waarom mensen nog altijd zo geschokt en verbaasd reageren als zo'n aardig iemand wordt ontmaskerd. Je zou bijna die ongure kerel in een donker steegje nog eerder gaan vertrouwen... Vaak worden seriemoordenaars en -verkrachters als monsters afgeschilderd. Alsof mensen dat niet zouden kunnen doen (en alsof monsters geen fatsoen hebben, terwijl ze alleen maar kinderen laten schrikken 's nachts in bed). Maar het zijn en blijven toch

Wie ik ben om dat te bepalen? Dat lijkt mij nogal de omgekeerde wereld, alsof mijn visie zo vreemd of arrogant zou zijn. Terwijl het een vrij normale visie is dat het leven te verkiezen is boven de dood. Het is pas sinds de laatste decennia dat zaken als euthanasie toegestaan zijn. Ik ben dus geen vreemde eend in de bijt of zo, zeker omdat ik ook gewoon probeer te onderbouwen waarom ik zus en zo geloof. In het wetsvoorstel wordt echter helemaal niet geschreven over ondraaglijk lijden, maar over mensen die menen dat het leven voor hen voltooid is. Zou het immers over ondraaglijk lijden alleen

We kunnen inderdaad de vereenzaamde bejaarden de mogelijkheid geven zichzelf te doden. We kunnen natuurlijk ook de samenleving zódanig inrichten, dat ouderen er tot op hun laatste dag erbij horen, met alle ongemakken die erbij horen. Dat hebben we vele eeuwen al zo gedaan, zoals bovenstaande users hier omschrijven, dus dat is het probleem niet. Het probleem is alleen dat dat niet past in onze individualistische samenleving en we dat misschien ook helemaal niet meer willen. Dus kiezen we niet voor een collectievere oplossing waarin we naar elkaar omzien en waarin we respectvol, menselijk en s

Is het leven dan exclusief van jou? Dat is al een vraag die je niet zonder meer kunt beantwoorden, want daarover verschillen al vele meningen. Ik bedoel, je hebt het van je pa en ma gekregen en je hebt er zelf niet voor betaald. Je zou net zo goed kunnen zeggen dat je van je pa en ma bent, puur afhankelijk van of je individualistisch of collectief denkt. Het individualistische denken is in onze cultuur wellicht vrij vanzelfsprekend, maar daarmee nog niet meteen de enige juiste. Het denken dat jij verwoord is dus volstrekt cultuurafhankelijk, hoe mooi en terecht de gedachte misschien gevonden

Dat is echter wat de overheid ook "zegt" als je suicide wil plegen. Het kan zelfs een reden zijn om je gedwongen te laten opnemen. En, om een lichter voorbeeld te gebruiken, als je wil roken, dan mag dat ook enkel op daartoe aangewezen plekken en wordt dat ook steeds verder verontmoedigd. Drugsgebruik al helemaal. Van een brug basejumpen mag ook niet overal en veiligheidsmaatregelen op je werkplaats negeren kan je ook in problemen brengen met je leidinggevende. Dus nee, je mag inderdaad niet zomaar alles doen wat slecht voor je is, dus al helemáál niet jezelf van het leven (laten) beroven

Niet mee akkoord. Dat zou namelijk betekenen dat pasgeboren baby's in de hemel niet hetzelfde geluk zouden kennen als mensen die na een lang leven daar zijn aangekomen. Terwijl volgens Christus elke hemelbewoner dezelfde zaligheid wacht, volgens de gelijkenis van de dagloners. Hoewel wij hier op aarde een bijzondere roeping hebben, namelijk deelname aan de strijdende Kerk, en hoewel het lijden inderdaad louterend kan werken voor de ziel als men deze opdraagt aan Christus, is daarmee niet gezegd dat het lijden noodzakelijk zou zijn om het eeuwig geluk te verkrijgen.

De "hiërarchische uitleg" had ik inderdaad al eerder gehoord, maar ook de uitleg dat Paulus gewoon partijvorming binnen de kerk wilde voorkomen. Ik denk dat beide uitleggingen waar zijn. De Kerk is niet uitsluitend je eigen pastoor, je eigen bisschop, de paus of zelfs uitsluitend Christus. De Kerk is dat alles. Je kunt niet vroom roepen dat je de Kerk niet nodig hebt om tot Christus te komen, zoals de laatste leus lijkt te beweren. Nee, je hebt Christus nodig om tot de Kerk te komen. De vorming en voltooiing van de Kerk is het doel van Christus op aarde. Christus is dus inderdaad binnen d

Dat doet me dan ook denken aan hoe de H. Benedictus het westerse kloosterleven hervormde. De vroege woestijnvaders en ook de kloosters erna leefden, om het kort te zeggen, heel streng en legden veel nadruk op gebed, versterving en boetedoening. De woestijnvaders hielden bij wijze van spreken een wedstrijdje wie op het minste aantal rijstkorrels per dag kon leven. Benedictus schreef toen een mildere Regel waarin hij meer nadruk legt op de balans tussen werk, gebed en rust. Hij erkende dat de menselijke geest nu eenmaal zwak is en dat je haar ook tegemoet moet komen voor een vruchtbaar monasti

@Flash Gordon De vraag is dan wat je precies onder lijden verstaat. Stel dat het mij niets meer zou kunnen schelen of ik gezond ben of niet, dan nog kan ik lijden aan een ziekte. Simpelweg omdat de symptonen ervan heel erg pijn doen. Clusterhoofdpijn bijvoorbeeld, ook wel zelfmoordhoofdpijn genoemd, levert in het ergste geval dagelijks onvoorstelbare pijn op. Zoveel pijn, dat je niet eens de energie meer hebt om te onthechten van wat dan ook, omdat die pijn heel je leven beheerst. Mij lijkt dat toch ook een manier van lijden, die je niet zomaar oplost door overgave eraan. Pijn is nu eenma

@Flash Gordon Een vraagje. Hoe versta of hoe ervaar je dan de woorden "almachtige God" (omnipotens aeterne Deus) in bijvoorbeeld de prefatie van de H. Mis en volgens mij ook in de dogmatiek van de Kerk? Hoe moet je deze titel begrijpen, in het licht van wat jij schrijft en ik in mijn vorige post heb proberen te overwegen?