Hopper

Ethiek plaats ik in het vlak van de (naasten)liefde. I.m.o is er een bepaalde nonduale eenheid waar ik aan kan gehoorzamen, en door dat gehoorzamen kom ik tot God. Het imago heeft een eigen wil die tegen de wil van God in gaat. Het zijn is geheel zonder wil. Het midden daarvan zoeken helpt mij dus niet. Immers, dan zou ik een klein beetje mijn eigen wil doen als het mij zo uitkomt.

Uiteraard dient dat niet klakkeloos te worden aangenomen, de meeste mensen kennen alleen het voortschrijdend nu. Kennen betekent ergens kennis van hebben. Iets aan nemen betekent niet kennis hebben, maar zomaar iets aan nemen omdat het goed uitkomt. Wat zou je er van vinden als het ene niet zonder het andere kan bestaan? Dan betreden we het principe van polariteit. Zoals dag en nacht niet zonder elkaar kunnen bestaan, bestaan Zijn en Imago wellicht ook uit elkaar? (Suggestie). Maar hoe overbruggen, herstel overnietsen we de kloof tussen Imago en Zijn?

Jezus als persoon is het vlees geworden Woord. Dan kunnen we ons afvragen wat het Woord is. Dat staat geschreven in Joh 1. Ik lees daar geen tweede persoon, maar een "in den beginne". Het Woord is dus een beginsel wat bij God was. Dus ja, Jezus had 2 naturen, de menselijke zoals we die allemaal kennen. En de goddelijke natuur die omschreven staat als een beginsel wat bij God was. Toen Jezus op aarde leefde bleef God uiteraard gewoon God. God stopte niet eventjes met God zijn. God bleef/is het ongeschapene, Jezus was het geschapene: het vlees geworden Woord. (Joh 1:14). Het Woo

Bedankt. Ik zal er naar kijken.

Wat het meest kwalijk is, is dat er niet letterlijk vertaald is. Bij de JG staat er 'visioen'. In de SV en andere vertalingen 'dit gezicht'. NBV en NBV21 geeft 'wat jullie hebben gezien'. Naardense bijbel 'dit vergezicht'. Zou er een bijbel zijn met de grondtekst , dan zou ik weten dat al deze 4 vertalingen foutief zijn. Mits @Sjako gelijk heeft en dat de letterlijke vertaling zie-effect is. Die term zegt mij namelijk wel wat.

Je formuleert het al verkeerd: "namelijk het inzicht dat je gedachten hebt, maar niet je gedachten bent," Ik herken daar wat van de dwaalleer van Wolter Keers, Alexander Smit in. Dat is veel te actief.

Je kunt gebruik maken van Google Translate , schrijven in het Engels, translate naar Nederlands en kopiëren/plakken. Of afwisselend met Nederlands schrijven. Succes.

Er wordt volop medicatie gebruikt om het eigen gevoelsleven te blokkeren. Dat is oude koek, daar over beginnen lijkt me niet aan de orde. Ik raad je dan ook aan om te stoppen met solipsisme, al dat mindfulness resulteert maar in de gedachte dat anderen slechts bestaan in de geest van de waarnemer.

Het is een wijze van beschouwen van zowel de Ander als van jezelf. Om de Ander affectief te kunnen beleven dient de mens zichzelf te verlaten. Zelfverloochening is dan weer het centrale thema van Jezus. Empathie is wel aardig, maar we kunnen ons veel affectiever met onze medemens verhouden.

https://www.bertaltena.com/soren-kierkegaard-de-ziekte-tot-de-dood/ Zo omschrijft Kierkegaard de zelf-bepaling en dat kan mijn goedkeuring wegdragen. Maar in dat geestelijke zelf is het eenzaam en er is geen enkele hoop op een betere toekomst. Het is een nare plek om te verblijven. Kierkegaard kent naar eigen zeggen in deze quote het 'eeuwig nu'. (oneindigheid) Doch het is het zelf wat die oneindigheid existentieel moet bloot leggen. Een verstandig advies. Theologie en filosofie lopen bij veel denkers door elkaar. Beide invalshoeken mogen gescheiden zijn, maar

Nee, zeker niet. Dat copingmechanisme lijkt me echt iets voor FT, die doen alleen aan psychologie en zoeken nooit verder dan dat.

In de zelf-bepaling is er geen andere mogelijkheid, de Ander is dan buiten beeld.

Het is de open plek. Waaraan de dingen verschijnen inclusief ik zelf.

Bij het stukje over 'ik' was ik hem ook kwijt. Hij begon goed, ik als zijnde onder de zijnden. Maar toen verloor hij zichzelf in geneuzel (m.i.) Zoals ik het zie is de dubbelvoudige existentie enerzijds "ik in verhouding tot de Ander". en anderzijds "ik in verhouding tot mijzelf". De laatste wijze is m.i. een universele wijze van ik-zijn. Of Kierkegaard zelf de sprong zelf heeft gedaan kan ik uiteindelijk niet weten. Over het ravijn des doods wordt op verschillende manieren geschreven en Kierkegaard lijkt er authentiek in.

Auto-didact. Wat Kierkegaard en Levinas schrijven wordt innerlijk bevestigd. En correspondeert ook met de leer van Jezus. De Radboud University Nijmegen heeft veel interessante verhandelingen op dit gebied. De kunst is als je weet hoe te zoeken, als je weet waar het over gaat innerlijk. Paragraaf 3 gaat over het anonieme zijn. (Blz 25) Het maken van 'de sprong' betekent het betreden van een geheel andere realiteit dan de ons bekende. De zogeheten 'open plek' is bekend bij meerderen. Daar ligt ook de geheimzinnigheid van de dubbele existentie. En kom je ook weer

Het komt mij voor dat Kierkegaard 'de sprong' ooit gewaagd heeft en dezelfde conclusie heeft getrokken als ik. Er is dan ook geen andere conclusie meer mogelijk. En 'de sprong' plaats ik dan ook in een Bijbelse context. Dan is Socrates wel even uit beeld. Levinas heeft een andere benadering van de Ander. Welke ik ook apprecieer. Maar dat is geen hulpvraag, doch de verlegging van het brandpunt van mijn bewustzijn naar de Ander. Zodat ik de Ander beter kan verstaan. https://repository.ubn.ru.nl/bitstream/handle/2066/148513/mmubn000001_073094226.pdf Wellicht da

https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2023/04/12/onthoofdingsfilmpjes-oekraiense-soldaten-door-rusland/ De christelijke traditie lijkt nog maar weinig te verschillen van de IS-traditie.

Door niet te gaan stemmen ben je juist neutraal. Het is dan weer wel de gemakkelijkste weg.

Ik ben meer van het bestuderen en contemplatie van tekst. Wie zijn dat toch met die hulpvragen? Ik hoor nooit iemand om hulp vragen.

Kennelijk hebben we twee verschillende Kierkegaarden bestudeerd. Maakt verder niet uit.

Je schrijft een contradictie, Robert Frans. Je suggereert een ander bestaansniveau van God, maar vervolgens ga je op het jou bekende bestaansniveau God in de overtreffende trap beschrijven (werkelijker en groter). Dat God niet kan bestaan zoals wij als mensen bestaan is duidelijk, de mens is immers het geschapene. God kan nooit het geschapene zijn, dan zou God zichzelf hebben geschapen en dat lijkt me onmogelijk. En op het menselijk begrip van 'bestaan' zijn zaken als 'groter' e.d. van toepassing. Misschien ziet God wel mét onze ogen? Dan is het onmogelijk om God te zien.

Beeldtaal is een taalachtige constructie, waarbij beelden en beeldelementen communicatie mogelijk maken. (Bron wiki) Getuige zijn van de toekomst is onmogelijk.

In spirituele zin bezien zou ik het gezegde liever omdraaien: wie nooit rechts is geweest, heeft geen verstand, wie later in zijn leven nog steeds rechts is, heeft geen hart. Verder zijn we het wel eens, het decadente gedrag van de rijken is weerzinwekkend. Of dat vanuit de kerk gebeurd of niet. Ik prijs me gelukkig dat ik in armoede ben groot geworden en dat ik altijd heb moeten werken voor mijn geld. God had vast het beste met me voor, anders zou Hij me de loterij o.i.d. wel hebben laten winnen. Het CDA komt voort uit KVP (katholiek) , ARP (gereformeerd, de kleine luyden) en

Johannes 8:58 zegt: "Jezus zeide tot hen: Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: Eer Abraham was, ben Ik." Jezus 'was' dus niet voor Abraham, Jezus 'ben' voor Abraham. De Evangeliën dienen zorgvuldig gelezen te worden. Het Woord spreekt, maar spreekt niet met aan maat gebonden woorden.

Die wijsheid staat anders gewoon in de Bijbel te lezen: met de maat waarmee ge meet zult ge weder gemeten worden. Het zelf zonder maat wordt louter door zichzelf bepaald, het zelf wat zich af meet aan 'de ander' is een werelds zelf. Zo een zelf kan de wereld of wereldse sfeer niet verlaten. Zo'n werelds zelf verliest zichzelf in cognitieve inhoud. Kierkegaard dacht in een Bijbelse context, dat wilde ik maar opmerken. Dat Socrates ook bekend was met het Woord is weer een ander verhaal. Wel intrigerend, dat dan weer wel. Socrates leefde vóór Jezus. Was het Woord dan al voordat