Hopper

Het doceren spreken van Logia (of verzen) is niet specifiek gebonden aan Jezus. Er zijn inderdaad meer tradities. Dat is op zich best interessant , want de verzen uit bv het taoïsme zijn met erg veel diepgang. Maar zonder (goede) leraar is het erg lastig te doorgronden materie. Ik ben, in tegenstelling tot jou, van mening dat uitleg dient te ontbreken. En precies dat treffen we aan bij de Evangeliën zoals we die in de Bijbel aantreffen. Vandaar dat ik een mildere kijk heb op de Evangeliën (en de Bijbel) dan jij. Marga Haas noemt dat parelduiken in de Bijbel. Tussen alle verpakking

Het is algemeen bekend dat oorspronkelijk dat veel in zogeheten logia (Uitspraken van Jezus) is vastgelegd, ze werden mondeling overgeleverd. In de logia komt het lijden en sterven aan het kruis niet voor. De synoptische Evangeliën zijn gebaseerd op deze logia. Mijn interpretatie is dat Jezus middels de logia heeft onderwezen, het is onvermijdelijk dat evangelieschrijvers een kleuring hebben meegegeven, dat zou ik zelf ook gedaan hebben. Immers, als je je tot exoterisch gerichte mensen richt dan kun je bijna niet anders, je schrijft immers voor de exoterie, de esoterie redt zichzel

Mijn opinie is dat in de synoptische Evangeliën en het Evangelie van Johannes nog altijd verborgen kennis aanwezig is, met name in het Evangelie van Johannes. Met exoterische ogen lees je geheel iets anders dan met esoterische ogen. De Evangeliën echter zijn pas tientallen jaren na de dood van Jezus geschreven aan de hand van mondelinge (?) overleveringen of overleveringen welke nu verloren zijn gegaan. Al met al denk ik dat het een amalgaam is van exoterische en esoterische teksten. Bijvoorbeeld een wederkomst van Jezus kan van alles betekenen. Exoterisch gelovigen wachten al 2000 ja

https://www.esoterischchristendom.nl/wat-is-het-esoterische-christendom-2.html Al vanaf het allereerste begin bestaat er binnen het Christendom een exoterische en een esoterische stroom. In de bijbel wordt daar op verschillende plaatsen op gewezen. In het Markus evangelie bijvoorbeeld, wordt een situatie beschreven waarin Jezus zijn discipelen vertelt dat hij hen onderwijst in kennis die hij aan het volk (‘hen die buiten staan’) onthoudt. Letterlijk staat er: ‘En toen hij (met hen) alleen was, vroegen zij die in zijn omgeving waren met de twaalven, hem naar de gelijkenissen. E

Een exoterisch godsbeeld is het probleem, men denkt zich een God. Maar God is binnen het denken helemaal niet te vinden. Jezus heeft het duidelijk over een innerlijke God. Die dan zowel immanent als transcendent blijkt te zijn, hetgeen voor het denken dan ook een contradictie is. Jezus heeft het over díe God, vandaar dat de Vader en de Zoon zich kunnen verenigen.

Ik weet wat er in 1 Johannes 5:18 wordt bedoeld. Daar wordt Gods grond (ik ben) bedoeld. Daar is het veld buiten goed en kwaad. Dat blijkt ook uit de daaropvolgende vers: 19 Wij weten, dat wij uit God zijn, en dat de gehele wereld ligt in het boze. (SV) In vers 19 staat dat de gehele wereld in het kwaad ligt. Je wordt dus juist niet in de wereld bewaart. We zijn het radicaal oneens, je trekt een conclusie uit 1 Johannes 5:18 (NBG1951) welke er niet staat. Er is een geheel nieuwe geestelijke geboorte noodzakelijk, zoals deze tekst aangeeft (en andere teksten). En uiteraar

Mijn opinie is dat 'het Woord' geneeskracht heeft. Zo versta ik ook Matteüs 8:5-17. *Heere! ik ben niet waardig, dat Gij onder mijn dak zoudt inkomen; maar spreek alleenlijk een woord, en mijn knecht zal genezen worden.* Mijn voorstel is om elkaar in zijn of haar waarde te laten en niet de maat te nemen. Barnabas is de enige die kan getuigen van zijn genezing. Ik heb geen verstand van zijn aandoening en ik hoef er ook geen bewijzen van. En als het bij anderen niet werkt dan is wellicht 'het Woord' nog niet zo aanwezig bij die anderen. Dat kan ik allemaal niet weten. Het eni

Zolang je iemand nodig hebt om de liefde te laten zien, kun je God niet herkennen. Dan heb je een tussenpersoon nodig om God te herkennen. De liefde staat al prima omschreven in 1 Kor 13. Een retorische vraag kan zijn, hoe kan ik die liefde verwezenlijken? Niet door er over na te gaan denken, maar door jezelf open stellen voor de liefde om het wezen te leren kennen. Dat is een gradueel proces. En uiteindelijk leer je dan ook herkennen waar gedachten/woorden waar zijn betreffende de liefde. Iemand zei ooit: "Maar wat is liefde?" Het opgeven van de eigen wil was het antwoord. En

Vrijwel niemand. Matt 16:26 interesseert gelovigen doorgaans niet. Gelovigen zijn meer met het hiernamaals bezig dan met hun ziel. De (verloste) ziel is niet in deze wereld. God denkt niet zoals wij, dat is een simplificatie. Een doodlopende weg. Het Woord is de eerste geestelijke uitstraling van God. Maar het Woord spreekt niet met aan maat gebonden gedachten/woorden. Dat klopt. We spreken over hetzelfde maar niet hetzelfde. Het Woord onderwijst de mens, maar dat gaat natuurlijk niet in een paar jaar, dat is het gaan van de weg. (Ik ben de weg etc) Daar ben

Ja. En het aardige is dat je in de afgrond verdwijnt. Om gestorven dood te gaan is genade, maar wee hem die als in dubbele agonie levens- en stervenspijn tegelijk voelt: hij moet het ravijn des doods over zonder brug. (Nijhoff)

Dat zie je goed, ik zou het liefst vandaag nog het zinkende schip verlaten en definitief weer op gaan in het Ene. Alleen is dat mijn wil en niet mijn wil geschiedde. Mijn gedachten zullen nooit gesynchroniseerd zijn met God. Eén zien en één liefhebben is mij voldoende.

Ik laat Jesaja 45:7 jou tegen spreken. God zegt zelf dat Hij het kwaad heeft geschapen.

Jesaja 45:7. Ik formeer het licht, en schep de duisternis; Ik maak den vrede en schep het kwaad, Ik, de HEERE, doe al deze dingen.

De doorsnee mens is niet goed genoeg. De wereld is wel goed, maar wij mensen zijn dat niet. Omdat -zoals de tekst aangeeft- we aan allerlei zaken gehecht zijn. God heeft idd ook het Kwaad geschapen, daar zijn Bijbelse argumenten voor. Maar we hebben ook het Woord gekregen van God. God laat ons geestelijk niet in de steek. Maar omdat Schepping noodzakelijkerwijs uit tegendelen bestaat ligt het in de rede dat er ook een anti-Woord is. Het Woord brengt de mens naar de Vader, het anti-Woord brengt de mens naar aardse begeertes. Zoals de tekst aangeeft.

In 1 Joh 2:15 zien we de tweedracht in de mens terug die Jezus in zijn volgelingen plant. (Matteüs 10:34-39). En dat is een onthechting aan de wereld en de wereldse zaken zoals de vervolgversen 16 en 17 laten zien. Er is een duidelijke scheiding tussen de Vader en de wereld. Laat ik het verduidelijken met een voorbeeld. Karl Heinrich Marx is zo'n beetje de grondlegger van het communisme/socialisme. Wellicht heeft hij dat gedaan uit liefde voor de wereld, met alle goede bedoelingen. Het heeft meer dan 100 miljoen doden opgeleverd en de bijkomende ellende. Zolang ons willen op de

15 Heb de wereld en wat in de wereld is niet lief. Als iemand de wereld liefheeft, is de liefde van de Vader niet in hem, 16 want alles wat in de wereld is – begeerte, inhaligheid, pronkzucht –, dat alles komt niet uit de Vader voort maar uit de wereld. 17 De wereld met haar begeerte gaat voorbij, maar wie Gods wil doet blijft tot in eeuwigheid. Niet door het bloed van Jezus hebben wij overwonnen. Wederom een verkeerde interpretatie, alleen de liefde overwint. Zoon en Geliefde Vader leven in eeuwigheid.

Het was een conclusie van HJW dat er toch weer een hiernamaals aan te pas moet komen, ik onderschrijf die conclusie niet. Jij trekt dezelfde conclusie. Als de mens weet heeft van dat deel van de geest wat niet kan sterven, dan zijn (weder) geboren worden en sterven in het geheel niet aan de orde. Ook al dan niet opnieuw bewust worden is niet aan de orde. Het is weet hebben van het zijn zelf. (Tegenwoordigheid van geest, eeuwig nu) De gevangenschap van de geest bestaat er nu juist uit dat er steeds maar toekomstverwachtingen zijn. Dat deel van de geest wil voortbestaan in de tijd

Zeker bedoel ik het anders, God bemoeit zich niet met de wereld, maar wel met mij in geestelijke zin. Als ik schrijf "Het is alleen God zelf die verklaart. " , dan is dat in de geest (mijn of jouw geest) zoals Paulus schrijft. De God van de woorden in de Bijbel is een dode God, de werkelijke God is een levende God. Zolang de mens alleen maar gelooft en nadenkt over de woorden in de Bijbel (of elders) blijft het dode materie. Dan is het ik die over 'iets' buiten zichzelf nadenkt. (Of gelooft) Idem de Vader en de Zoon. Jezus zei niet voor niets: "Ik en de Vader zijn één". Paulus

Het verschilt tussen een oordeel en een mening is dat een oordeel onderscheidend is in de zijnswijze. De éne zijnswijze wordt dan als superieur of inferieur geacht.

De waarheid waar Jezus het over heeft is een mededeling. (Zie ook de opmerkingen van Paulus in Romeinen 8) Waarmee de persoonlijke vaststelling vervalt. Vanuit die waarheid kan vervolgens de theodicee begrepen worden. Reïncarnatie kan alleen betrekking hebben op het steeds veranderlijke. De waarheid van Jezus is onveranderlijk.

Het 'eniggeboren' in de wedergeboorte verwijst naar de afwezigheid van onderscheid 'in Christus'. Zoals Paulus dat vermeldt 1Kor 2-14 15. Dat is i.m.o. het daadwerkelijke zoonschap. Daarom zie ik het als de intrinsieke opdracht van ieder mens om geen onderscheid te maken tussen man en vrouw, blank en zwart, homo en hetero enz enz. Verder heb ik niet de intentie om iemand te overtuigen van mijn gelijk. Nauw is de poort naar het leven, en smal de weg ernaartoe, en slechts weinigen weten die te vinden. Meerdere personen kunnen dus eniggeboren zijn in de Geest.

Het lijkt mij dat in de dood geen oordeel meer mogelijk is van zij die oordelen. In de dood zijn er immers geen anderen meer om over te oordelen. Maar dat is gebaseerd op de uitspraak van Jezus: "Want wie zijn leven (het levende spiegelbeeld) wil behouden, zal het verliezen". Jezus spreekt op zoveel gebieden waarheid, dat ik Jezus geloof op dit gebied. En dan is een Alverzoening (De leer die stelt dat alle mensen behouden zullen worden.) uitgesloten. Een deel van de (menselijke) geest is in potentie onsterfelijk. Dat zegt Jezus dan ook in Mattheüs 16: 28 (Er zijn sommigen van d

Het is dat geestelijk spiegelbeeld wat oordeelt, tijdens dit leven uiteraard. Het is het oordelen wat het spiegelbeeld schept en het is het spiegelbeeld wat oordeelt. Spiegelbeeld en oordeel houden elkaar in stand (vicieuze cirkel) en houdt de ziel gevangen. Tussen de regels door kun je lezen dat ik op enig moment de vicieuze cirkel heb doorbroken. Als de mens in staat is zich te onttrekken aan oordelen en spiegelbeeld wordt het Onzichtbare zichtbaar, de volheid Gods. Liefde! Aanvankelijk gradueel, maar uiteindelijk ten volle. Of om het anders te zeggen, als 'de liefde' in de

Dat staat niet in Romeinen 8 waar ik aan refereer. Ik ga niet heel Rom 8 hier citeren, maar er staat o.a. dat we niet langer beheerst worden door onze eigen natuur, maar door de Geest. Wie zich door de natuur laat leiden laat zich leiden door wat hij zelf wil . Paulus stelt dus de eigen natuur tegenover de Geest. Als jij schrijft 'enkel de uitverkorenen' dan lijkt het alsof God de keuze maakt als je je maar in het juiste kamp aansluit. (Vergeef me als ik je fout interpreteer). Maar zoals ik het versta (de brief van Paulus) dienen we dat wat uit de natuur voortkomt op te geven en

Om dit te duiden moeten we naar het zelf . Binnen deze wereld-beleving beleven we ons zelf als een zelf in deze wereld. Bij onze geboorte zijn we een verhouding met de wereld aangegaan en hebben uit de interactie met de wereld ons een (geestelijk) zelf geschapen. Het is niet zo dat ik als baby gelijk al dacht: hé, ik ben man, ik ben hetero, ik ben dit, ik ben dat. Nee, dat is allemaal ontstaan in de loop van mijn leven. Het zelf wat ik heb ontwikkelt in deze wereld is niet meer dan een (geestelijke) weerspiegeling in mijn eigen geest. Duidelijk is het dat veel mensen deze weerspieg