Noel2

De ik-illusie en de ik-ben-van-de-ik-af-illusie, slechts twee fasen in het leven.

De ik-illusie en de ik-ben-van-de-ik-af-illusie, slechts twee fasen in het leven.

Als er nu een komeet zou neerstorten van puur goud, of diamant, zouden de geldzorgen dan voorbij zijn?

Dat mensen schuldig zijn aan zodanig veel zelfzuchtigheid dat hun “loon” als het ware vanzelf deze ellende zou moeten zijn. Als alle jubel-jaren, -decennia en -eeuwen opgeteld de zelfzuchtigen uiteindelijk ten voordeel strekken, zal dat sommigen, met een hard hart misschien niet rechtvaardig overkomen. Ik probeer zelf dat harde hart niet te hebben, maar het gaat bijna als vanzelf. Hetgeen dan betekent dat de zelfzuchtigen naar de hel gaan en diegene die ze daar heen stuurde ook.
 

In het Engels was het “unmerited favor”. Ik heb het misschien wat krom vertaald.
Het is juister om van onverdiende gunst te praten.
Wat iedereen “verdient” weet ik niet, sommigen ontvangen de onverdiende gunst.

Als viool spelen voor je belangrijk is, kan je misschien ook zoeken naar iemand om mee samen te spelen. Vroeger had je een muzikantenbank om mensen te zoeken om mee te musiceren. Er zal vast nog wel zoiets bestaan.
 

Hoe consistenter ikzelf, hoe minder verlossing, die is in ieder geval wel duidelijk.

Ik zat ook met het verhaal van Jona in mijn hoofd.
Vertrouwen iis mooi, als het lukt.

Ik denk dat er een plicht is, maar dat je die beter zelf kan ontdekken, omdat psychologisch een opgelegde plicht niet goed werkt.
Met de genade van God zijn we ook weer van de plicht ontheven. 

We kunnen ons afvragen waarom God het noodzakelijk vindt iets van zijn volgelingen te eisen? Mij lijkt dat logisch want God wil opnieuw beginnen met een schepping die hem volgt in de wetenschap en vertrouwen dat hij het beste met ons voor heeft. God zal echt niet in zee gaan met hen die zeggen, eerst zien dan geloven. Dan blijft de huidige puinhoop zich eindeloos herhalen. Ik ben heel blij dat God eisen stelt. Dat sterkt mijn vertrouwen dat hij serieuze voornemens heeft en geen loze beloften. 

De Heidelbergse Catechismus vraagt: wat eist God in zijn wet van ons? Zo gesteld is eisen een soort van befehl ist befehl. Dat roept bij mij weerzin op. Ik denk niet dat befehl ist befehl de bedoeling is. Die weerzin zegt iets over hoe ik God zie.
Bij eisen denk ik nu eerder aan vereisen. Het is vereist, dat is: het is nodig dat. Maar God walst niet over ons heen. Het is geen kadaverdiscipline. Alleen in vertrouwen kan je de weg gaan die God wijst. God heeft geduld, je mag met Hem in discussie gaan. God staat niet tegenover je of boven je, maar naast je. Hij geeft je de kracht die vereist is.

Ik ben opgehouden met vormen van narratieven om het allemaal begrijpelijk te maken. Ik kijk alleen nog maar hoe ik me waardig kan verhouden tot het waanzinwekkende.

Een moederolifant met hartaanval omdat ze haar kind niet kon redden uit een put.

Bedankt voor dit inzicht.

Ja het boek heeft veel indruk op mij gemaakt. Zodanig dat ik er in schreef: “Dit boek ik voor eens en voor altijd van mij”.
Ook in het Nederlands: https://www.bol.com/nl/nl/p/arthur-de-koning-van-eens-en-ooit/9300000018628094/?Referrer=ADVNLGOO002008J-G-137951547029-S-1680380355751-9300000018628094&gclid=EAIaIQobChMIuImC5-P8-AIV2oXVCh0rswyZEAQYAiABEgK4U_D_BwE
Kierkegaard schreef nog dat het leven achterwaarts begrepen kon worden, maar voorwaarts geleefd moest worden.

Het is nu nog erger.

En zo zijn we dus meer bezig met elkaar de maat meten, in plaats van rechtvaardig leven.

Het materieel bezit kan gezien worden als teken van God’s liefde, ik denk dat je dan een nogal raar beeld hebt van liefde.

Een fijne reactie, weet zelf niet goed wat ik kan antwoorden.
Een vriendin zei ooit: "alles is wel ergens goed voor".

Mijn hart geven aan God is een soort ego-dood, dat volstaat voor mij. Cynisme is dus dwaasheid. Rapport verstuurd.

Ik denk inmiddels anders over zelfdoding. Een vriend van mij heeft een poging gedaan, en ik begrijp hem nu.

De strijd is/was tussen goed en kwaad

Niet gekomen om vrede te brengen, maar om het zwaard te brengen.
Er staat toch niet “oorlog”?
Het zwaard is datgene dat beslissend is.

Het zwaard brengen betekent niet perse houwen met het zwaard, het kan ook scheiden betekenen (van goed en kwaad). Ik denk dat begrijpend lezen, een uitleg geven, juist nodig is, omdat het anders niet te begrijpen is.

Een waarheid als een klomp.