Noel2

Ik weet het, ik ben niet zakenkundig. Met veel aarzeling kom ik nog hier. Het liefst reageerde ik helemaal niet meer.

Ik heb veel achting voor Kant, al zal op een gegeven moment de persoonlijke voorkeur van Kant in zijn theorie geslopen zijn, een voorkeur voor consequente denkers. De wereld reageert gewoon met inconsequente denkers. Verder is Kant wel de smalle weg gegaan, dat zie ik in zijn boeken, maar goed zien is nog niet hetzelfde als volgen. Misschien is luisteren meer het volgen van de smalle weg. Luisteren naar de Ander, al is het er maar 1.

Helemaal mijn type.

Ik dacht altijd dat langetermijndenken beter was. Maar nu kun je toch gewoon mindfulness betrachten, en in het moment blijven.

Je zou soms kunnen denken dat je met pluralisme of holisme aan de katalysatoren kunt ontsnappen, maar lijkt zo geschapen te zijn.

Misschien dat ik mij minder moet richten op de toekomst, die alleen maar onzeker is. En ook in het verleden hoef ik niet te blijven hangen. Dat smalle, zeer smalle gebied, tussen verleden en toekomst, daar is misschien de beste plek voor de geest.

nadeel is bij deze dat we het verleden zien en in onze geest is alles dan bepaald, het opschuiven naar moment nu kost nogal wat moeite

Naast de bronnen van kennis van rationalisme en empirisme, is morele kennis een mogelijke derde bron van kennis. Deze wordt daarbij door mij als apart gezien, en dus niet onderhevig aan bijvoorbeeld empirische kennis. Andere mogelijke derde bronnen zijn bijvoorbeeld pragmatisme, of intuïtie, of spirituele kennis. Al hebben die wel meer een rationele of empirische kant. We zijn dan bezig met een synthese tussen rationalisme en empirisme, en ik spreek me niet uit voor een van beiden.

Gestimuleerd worden door iets universeels, zo vatte ik het meer op

Is die universele stimulus hetzelfde als “God’s wil”? Dan is dat onderzoek, hoe gevormd ook door menselijke wil, alsnog geborgd in de goddelijke wil. Alleen, inderdaad, soms dan hoeft het niet meer. Dan is God klaar met het plaatselijk/tijdelijk onderzoek van een mens.

De aandacht is selectief. De vraag is hoe selectief.

We zullen toch eerst moeten bepalen of de realiteit volledig gedetermineerd is, of misschien toch niet. Anders vervalt het onderscheid tussen intentioneel en niet-intentioneel. Ondanks het feit dat ik wel wil geloven in een vrije wil, vind ik er maar weinig van terug bij mijzelf. Hierin wordt duidelijk dat je mensen kunt bestraffen op hun handelen, niet op hun intenties. Als bepaald handelen echt afkeurenswaardig is, schadelijk voor anderen.

Er is ook een wetenschappelijk onderzoek “Feeling safe”, waarbij twee groepen blind een cognitieve gedragstherapie krijgen of de feeling-safe aanpak, die meer kijkt naar achterliggende oorzaken in het verleden. Op de een of andere manier moeten de uitkomsten van de therapievormen dan worden vergeleken. Toch lastig met individuele kwesties.

Het was iets over onvolledig bewijs van de onvolledigheidsstelling. Maar ik kan er naast zitten. Met mijn 58 jaren wil het geheugen soms niet meer zo. De bravoure is wel weg.

Over die Gödel-nummering wist ik ooit wat, maar nu vergeten. Mag niet zijn.