Tomega

Ik kan je niet volgen. Volgens mij is er volgens jou geen een overgeleverde bijbel.

Het volk verlijert steeds en valt af van het geloof. En alleen het volk dat zich bekeert en teruggaat naar de oude wegen, vindt genade. Maar wat jij hier brengt is totaal van God los. En niet alleen van God, maar ook van de logica. Want als je weet dat alles verlijert en corrumpeert, moet je op zoek gaan naar de regio en de gemeente die dwars door alles heen trouw bleef, of zich bekeerde. Want als God leeft, zegent Hij dat. En als Hij niet leeft, is elk manuscript van de bijbel van a tot z gelogen. En zo zie je hoe ook de waarheid wordt gezegend in geloof. De gelovige die de verkeerde ver

Nee, is niet waar. Je begrijpt het niet. Er zijn letterlijk duizenden afschriften gevonden. Sorry, ik moet het ook uitspellen. De duizenden manuscripten die volgen lijnen van een apparatus. Van hoogstaande wetenschap, die per se uitgaat van godloosheid en integere onbedoelde corruptie van alle geschriften en fragmenten. God bestaat wetenschappelijk niet. Wetenschappelijk bestaan slechts afschriften van mensen die iets overschrijven, dat nergens in oorspronkelijke versie is overgeleverd aan de gemeente voor wie het bestemd was.

Je onderscheid op dit punt waarheid niet van onwaarheid en schijn niet van realiteit. Want elk gevonden manuscript is volgens jou beter. Volgens jou waren alle versies van alle groepen gelovigen identiek. Maar je eigen punt is nu juist dat er goede en slechte varianten zijn. Hoe dan kwalificeren de wereldse keuzes beter dan hetgeen aan de kerk was overgeleverd? Dat is in jouw geval helder: de uitkomst dient jouw perspectief. Maar de Heere waarschuwt om geen ongelijk span te vormen met de wereld. Jij daarentegen beroemt je op je gelijk, in het span en onder het juk van de wereld. Dat is

Wie of wat is goed en waarachtig? Vestig op prinsen geen vertrouwen, maar oo de Heere, uw God! Zouniet sl het goede aan vastgehouden moeten worden? En is dat niet altijd een minder populaire bandering? Hoe dan, zie jij dat precies omgekeerd?

Ik geef je een brief van je vrouw, en jij neemt die brief aan, maar besluit dan om wat anderen vinden van je vrouw authentieker is dan wat je vrouw jou gaf. En dan zeg je flink, dat jij alleen volgt wat je vrouw zegt. Maar ik zeg dat jij je vrouw ontrouw bent. Wat vind jij? Wat enig echt is, is wat jou is toevertrouwd en dat door jou in geloof is aanvaard. De rest is verleiding, verzoeking en de begeerte van je eigen vlees.

Die, jouw, wetenschappelijke methode gaat ervan uit dat elk gevonden geschrift getuigt van de leugen dat de Schrift onfeilbaar is. En dat doen ze door de niet overgeleverde snippers meer gezag te geven dan wat door de kracht van de Geest wel overgeleverd was. Maar de wet leert ons dat de waarheid en de zegen diegenen volgt die trouw blijven. Maar de ontrouwen klagen steen en been dat God hun niet trouw gebleven is.

Treffend. Jij geeft hier keurig weer hoe jij de wereld volgt en omarmt. Het hele idee van iets toevertrouwd krijgen, is dat het in enkelvoud of weinigvoud is. En neutraal vertalen is onbestaanbaar. En het hele idee van groener gras bij anderen is in strijd met trouw en volharding en geloof, dat wat je al hebt, geheel genoeg is voor je ziel en zaligheid. Wordt meestal ook nog zo beleden in deftige formuleringen van trouw in dappere volgzaamheid. En wat je dan zegt over meerderheidstekst en achterhalen met kennis en techniek, is een fraai fout voorbeeld van puur werelds ongeloof. Vind ik er

Foei! De christen is de door God geschreven brief, en de Geest raakt wat van Hem is en drijft wat van Hem is tot keuzes en zoeken en groeien in wat uit en van God is.

Elke vertaling vanaf Westcott en Hort, is een samengesteld zootje van brokken en snippers en de autoriteit van de oudst bevonden fragmenten, opnieuw herleid via een apparatus monstrus tot een niet meer bestaande moedertekst. Dat is principieel hetzelfde als de Koran, die onfeilbaarheid claimt met de claim dat wat Gof gaf is vervalst, en hetzelfde als de moderne christen die meent dat God nooit iets concreets heeft gegeven, en hetzelfde als de natuurgodsdiensten die God zoeken, maar slechts schaduwen vinden. De NBV claimt letterlijk dat de schrijvers sjoemelden en fantaseerden om hun boods

Wie ben je? Het Woord kan niet door de wereld worden begrepen. Terwijl de Statenvertaling er een heel zuivere weergave van geeft.

Toen ik een kind was, sprak ik als een kind. Nu ik volwassen ben, leg ik kinderlijkheid af, en ben gereed voor vast voedsel. Maar waarom, kind, eet je niet en vraag je om de melkspijs? Zeer zeker zijn fouten niet toegestaan, en het is wat wij aannemen en niet betwisten, waardoor wij de vrijheid hebben om dat wat wij doorgronden, ook in vrijheid te duiden naar wat het daadwerkelijk is. De bijbel is niet geschreven voor de wereld, maar voor de kinderen van God.

Denk het wel bijv de Statenvertaling Zeker. Om in de eenheid te blijven die God met zichzelf is. En om vast te houden aan de tittels en de jota's God aan de gemeente heeft gegeven, ongeacht wat er aan snippers en alternatieve teksten van geloofsgroepen uit de spelonken en krochten van de mensheid opgeduikeld worden.

Dan zal Hij ulieden tot een Heiligdom zijn; maar tot een steen des aanstoots en tot een rotssteen der struikeling den twee huizen van Israël, tot een strik en tot een net den inwoners te Jeruzalem.

Integendeel. Door het woord breed te wegen en te plaatsen in een pallet van bloemrijkheid, wordt de suggestie gewekt dat het niet onderscheidend was. De vrouw werd zwanger de zoon ging lopen en zijn handen deden het werk. Profetisch gehalte 100%. Overtuigend wondergehalte 0%. De duivel wint. In die tijd en zelfs tot ver in onze tijd was een vrouw geen dienstmaagd. En een meisje was altijd maagd. Het gebruikte woord kan beide betekenen. Dus zal er altijd een tegenstem zijn, die hangt in wetteloosheid, die loopt te traineren. Maar wat er staat was een aanstoot en een gesproken woord va

Als je bij de vervulling van de profetie, nog andere mogelijkheden wilt openhouden van voor het vervuld zijn, dan geloof je niet daadwerkelijk dat die vervulling als vervulling ook bedoeld was. Dat na de vervulling meer begrip is van de profetie, geeft geen excuus om de profetie dubbelzinnig of voor meerdere uitleggingen vatbaar te doen zijn, tenzij je niet gelooft dat die vervulling ook als vervulling was bedoeld. Een taalpuritein oordeelt hier anders. Maar de bijbel is geen inspanning tot herhaling van nog duistere redengevingen, maar een openbaarmaking en een getuigenis wat God he

Mee eens. Toch spreekt het Woord mensenwoorden tegen mensen, en is de kunst om het Woord ruimte te geven om mensenwoorden te doen spreken tegen de mensen die wij zijn.

Wat is dan de vertaalissue?? Wat je weet, weet je. Dan is bij een vertaling doorslaggevend dat wat je weet, en niet de onhandige woordkeuze in het verleden waarvan wij niet meer weten hoe dat toen overkwam.

Duidelijk. Waar het woord gezag heeft, is elke discussie over een afwijking daarvan ijdel en een afbreuk op de duidelijkheid die de tekst geeft.

Eerlijk??? Het is nogal niet een verschil of een jonge vrouw onwettige gemeenschap heeft, of dat er een zwangerschap optreedt zonder tussenkomst van een man. Het weglaten van deze theologische en tegelijk feitelijke voorstelling, is een mes steken in het hart van het christendom. Dat iemand dat anders interpreteert kan buiten het christendom, maar het is corrupt en het begin van het einde, om heldere zaken zo te formuleren of voor te stellen, dat er een grotere gemene deler wordt gecreëerd. Lucas 1:34-35 En Maria zeide tot den engel: Hoe zal dat wezen, dewijl ik geen man be

Dat de wijzen uit het oosten de ster van Bethlehem volgden is een voorbeeld dat er iets wordt bereikt dat in jouw termen duidelijk een hoger octaaf of andere melodie bereikt. Dat Woord is empirisch en een in zichzelf of in andere zijns-bestanddelen gegrond. Je zou dat kunnen zien als het Woord dat in zichzelf spreekt, hoewel ik vermoed dat het empirische element dat jij ook benoemt hier een wezenlijke factor is. Toch zou ik ook hier niet spreken van een uitgesproken voorbeeld hoe het Woord in zichzelf tot zichzelf spreekt. Want het meest empirisch en tegelijk confronterend ongewenst, is wat Go

Alles wat beperkt is op aarde, behoeft de uiterste zorgvuldigheid om dat wat beperkt is, te doen naderen tot iets wat in onze voorstelling z'n beperktheid ontstijgt. En tekenend voor tijd en graad van zijn, is waar voortdurend wordt geroemd op het ontstegen zijn van beperktheid in wetenschap en kennis, terwijl tegelijkertijd de grootste onzorgvuldigheid of onzin wordt toegelaten als bouwstenen daarvan. Decadentie, is een staat van realiteit-ontkoppelend geestelijk bevinden, dat zelfbewustzijn als hogere graad van zijn beschouwt dan fysische werkelijkheden, en zodoende zelf naar willekeur de g

Een leerling en volger van Descartes, was Christiaan Huygens, die tot zijn teleurstelling ontdekte dat de rationaliteit (instrumentalistisch denken over het leven) van zijn leermeester Descartes feilen had. Huygens stond zogezegd op de schouders van Descartes, en bracht meer rationaliteit, maar legde het qua navolging af tegen tijdgenoten als Newton. Ik denk dat je zesde zintuig de kern raakt van wat Newton metafysica noemde: door kennis linken leggen en lijnen zien die in een rationeel verlengde liggen van wat we zien, maar aanvechtbaar zijn, omdat het immers niet te zien is. Wetenschap is he

op de hak van de tak

Dat gaat ergens over.