Tomega

Als je bij de vervulling van de profetie, nog andere mogelijkheden wilt openhouden van voor het vervuld zijn, dan geloof je niet daadwerkelijk dat die vervulling als vervulling ook bedoeld was. Dat na de vervulling meer begrip is van de profetie, geeft geen excuus om de profetie dubbelzinnig of voor meerdere uitleggingen vatbaar te doen zijn, tenzij je niet gelooft dat die vervulling ook als vervulling was bedoeld. Een taalpuritein oordeelt hier anders. Maar de bijbel is geen inspanning tot herhaling van nog duistere redengevingen, maar een openbaarmaking en een getuigenis wat God he

Mee eens. Toch spreekt het Woord mensenwoorden tegen mensen, en is de kunst om het Woord ruimte te geven om mensenwoorden te doen spreken tegen de mensen die wij zijn.

Wat is dan de vertaalissue?? Wat je weet, weet je. Dan is bij een vertaling doorslaggevend dat wat je weet, en niet de onhandige woordkeuze in het verleden waarvan wij niet meer weten hoe dat toen overkwam.

Duidelijk. Waar het woord gezag heeft, is elke discussie over een afwijking daarvan ijdel en een afbreuk op de duidelijkheid die de tekst geeft.

Eerlijk??? Het is nogal niet een verschil of een jonge vrouw onwettige gemeenschap heeft, of dat er een zwangerschap optreedt zonder tussenkomst van een man. Het weglaten van deze theologische en tegelijk feitelijke voorstelling, is een mes steken in het hart van het christendom. Dat iemand dat anders interpreteert kan buiten het christendom, maar het is corrupt en het begin van het einde, om heldere zaken zo te formuleren of voor te stellen, dat er een grotere gemene deler wordt gecreëerd. Lucas 1:34-35 En Maria zeide tot den engel: Hoe zal dat wezen, dewijl ik geen man be

Dat de wijzen uit het oosten de ster van Bethlehem volgden is een voorbeeld dat er iets wordt bereikt dat in jouw termen duidelijk een hoger octaaf of andere melodie bereikt. Dat Woord is empirisch en een in zichzelf of in andere zijns-bestanddelen gegrond. Je zou dat kunnen zien als het Woord dat in zichzelf spreekt, hoewel ik vermoed dat het empirische element dat jij ook benoemt hier een wezenlijke factor is. Toch zou ik ook hier niet spreken van een uitgesproken voorbeeld hoe het Woord in zichzelf tot zichzelf spreekt. Want het meest empirisch en tegelijk confronterend ongewenst, is wat Go

Alles wat beperkt is op aarde, behoeft de uiterste zorgvuldigheid om dat wat beperkt is, te doen naderen tot iets wat in onze voorstelling z'n beperktheid ontstijgt. En tekenend voor tijd en graad van zijn, is waar voortdurend wordt geroemd op het ontstegen zijn van beperktheid in wetenschap en kennis, terwijl tegelijkertijd de grootste onzorgvuldigheid of onzin wordt toegelaten als bouwstenen daarvan. Decadentie, is een staat van realiteit-ontkoppelend geestelijk bevinden, dat zelfbewustzijn als hogere graad van zijn beschouwt dan fysische werkelijkheden, en zodoende zelf naar willekeur de g

Een leerling en volger van Descartes, was Christiaan Huygens, die tot zijn teleurstelling ontdekte dat de rationaliteit (instrumentalistisch denken over het leven) van zijn leermeester Descartes feilen had. Huygens stond zogezegd op de schouders van Descartes, en bracht meer rationaliteit, maar legde het qua navolging af tegen tijdgenoten als Newton. Ik denk dat je zesde zintuig de kern raakt van wat Newton metafysica noemde: door kennis linken leggen en lijnen zien die in een rationeel verlengde liggen van wat we zien, maar aanvechtbaar zijn, omdat het immers niet te zien is. Wetenschap is he

op de hak van de tak

Dat gaat ergens over.

🙂 Technisch gezien is de komst van Christus in de voortgaande lijn der profeten, en is het christendom de voortgaande lijn van Gods volk. Dus inderdaad, het jodendom. Maar praktisch gezien is er geen enkele sprake van aansluiting bij het gedeelte dat de schrift en de profeten heeft verlaten.

Ja, alleen omdat het kritiek op jou is Daar is geen kaas van te maken. Het ging over dit: Jij kunt hier niets anders van naken dan wat je daar zegt. Zeg jij. Dat is toch echt uit jouw hand en jouw hoofd. Ik herken niets van mij er in, en het volgt ook niet uit wat ik schreef. Dat is fijn, maar dan komt jouw inhoud terug, dat persoonlijke meningen altijd tot lering ende opbouw zijn, zodat wat ik daarover zei op dezelfde voet tot lering ende opbouw is. Waardoor wat ik zei minder vreemd hoeft te vallen dan jij aannam. Inhoudelijke opmerkingen zijn gewoon beter te pl

Zo moeizaam dit. Ik zei: "of je zou ook kunnen zeggen." Dat is dezelfde lading en klank, als dat wat zij zei. Ik spiegelde dus, of althans deed een poging daartoe, om wat ik zeg op vergelijkbaar niveau van klank en kleur te brengen als wat zij zei, En wat zij er dan van maakt zal dus waarschijnlijk ook worden begrepen naar lading zoals ze het zelf bedoelde. Dat jij dan met wat er geschreven wordt aan de haal gaat, blijkt: Je leest niet wat er staat. Dat wat jij verzint over een ander, gaat in de eerste plaats niet over die ander, maar over wat jij aan het verzinnen bent. Het li

Jij schijnt jezelf te zien als gekwalificeerd om af te kunnen wijken van inhoud, om persoonlijke opmerkingen en typeringen van persoonlijke aard te maken. Het ging hier niet over Petra, maar over wat er werd gezegd. En wat mij daarvan werd aangewreven. Jij dan, vervolgens, maakt er dan weer je eigen persoonlijke verhaal van met je andere woorden. Met opnieuw het een en ander wat mij wordt aangewreven. Maar uit jouw hand en hoofd komt. Terwijl de inhoud, alvorens jij persoonlijke bagger gaat zitten storten en mij daarvan beschuldigd, jou zou horen te brengen op de vraag en de relev

In een tijd dat SIRE anti-polarisatie stimuleert, is het voldoende als iemand zegt kritiek te hebben. Kritiek rust daar op emotie en beleving. En een goed verstaander past zich aan. Maar in alle andere tijden rust kritiek op argumenten van waarheid en houtsnijdendheid. Wat was ook al weer jouw argument? Jouw gezag? Jouw zicht op iets waardevols? Maar waar zijn jouw inhoudelijke argumenten dan?

Je zou ook kunnen zeggen, dat je nog niet begrijpt waarvoor je inmiddels meer ingrediënten hebt gekregen om een beter gewogen oordeel te kunnen hebben. Er is een principe dat geldt voor allerlei groepjes van gelovigen: zij hebben zich afgescheiden of zijn afgescheurd van de stam waarmee ze verbonden waren. Dat kan niet en dat mag niet, TENZIJ. Dat tenzij gaat over iets als de Levieten. Diegenen die menen dat zij Gode meer eer en gehoorzaamheid zijn verschuldigd, die scheiden zich af van de hoofdstam tot bestemming van hun leven en leer aan wat zij zien als hogere graad van geho

Dat is dan wel net het probleem waar de kerk de mist mee in ging. Als het geen zonde is, maar een geschenk, dan is het inspelen er op minder kwaad, dan in het geval je er van uitgaat dat het een doodzonde is. Het is de moraal van allesreinigende toestemming. Zonder God. Zonder gebod. En met alles wat de mens verzint aan gemeenschap, vermaak en vertier. De mens en het samenleven van de mens staat centraal. Want als je er als mensen uit komt, is er geen barrière meer, nu God zich vooral via de mensen doet gelden. Het enige wat je dan nog nodig hebt, is Gods onmetelijke begrip, e

Nee. Wat Pell betreft is het lastig om er over te spreken, zonder in de diepte van de persoonlijke en ambtelijke en organisatorische en wereldlijke omstandigheden te geraken. In de kern lijkt mij dat het gaat om de afval en secularisatie van de Nederduitse invloedsfeer. Daarvoor moet je mij niet hebben, maar een andere bron, zie bijvoorbeeld over het moreel failliet van het Duitse episcopaat. En nee, ik bedoel niet persoonlijk te zijn, maar abstracties te geven zoals ik, meende ik, ook heb toegelicht. Dat in een gemeenschap harde woorden vallen en strijd komt, is niet iets buitenis

Je weet wel dat er christenen zijn die hier anders over denken toch, of niet ? Dus om nou alle christenen die niet RK zijn weg te zetten als .. ..dolenden, dwalenden, verketterden e.d. ... dat vind ik niet mals naar je geloofszusters- en broeders. Wat iemand denkt en in vrijheid zich toeëigent als zijn basis en normensysteem, verandert helemaal niets aan het ingestelde recht. Verder is het typeren van de mogelijkheden niet bedoeld als normatieve uitspraak. Vanuit het gezag worden ze zo gezien, en ik heb ook de tegenhanger, de verketterden genoemd,

Jij gaat er kennelijk van uit dat God een in de mens levend beeld is, waarover alleen de mens zelf gezag heeft. Maar een dergelijke gezagloze en goddeloze structuur is niet onze werkelijkheid. God bestaat wel. En gezag bestaat wel. En is ook ingesteld en ingericht. Dat is net als het overheidsgezag. En dan is niet goed te volgen voor mij, als je ziet hoe het gezag werkt, dat jij meent dat wie gezagsgetrouw is, kan heersen over wie dat niet is. Het gezag is wat ingesteld en gezien en erkend wordt. Want gezag dat niet wordt erkend, is per definitie een macht geworden, en puu

Inderdaad, en nee, niet omdat iemand dat vindt, maar omdat dat zo is gemaakt; ingesteld. Het gezag is er van rechtswege. Niet ingesteld door een individuele burger of gelovige, maar ingesteld door de machthebbers, de overheid of door God. Er is maar één gezag. Dat dat dan ook nog een dimensie heeft van een enige ware kennis, is een ander onderwerp. Maar onder dat onderwerp, zegt ook de wet dat het wettige gezag bevoegdheid heeft om normen op te leggen wat geldt als wet en als norm. Die wet en die norm is heersend, in het maatschappelijke verkeer, tot aan de grenzen van hogere wet en moraa

Dat is een van de grote boosdoeners, Even dit, eerst dat, als dit dan dat. Eeuwig koppelen van het een aan het ander, zodat er altijd redenen zijn waarom je nooit een enkel probleem kunt of wilt of hoeft op te lossen. Altijd als-dan situaties, die ingrijpen en belemmerend zijn voor de eenvoud van wat om actie en zuivering en evident ingrijpen vraagt. Maar een gezond lichaam begint met kleine maar zekere gezonde stappen te maken. Terwijl een ziek lichaam altijd het gezonde begeert, maar nooit een enkele gezonde stap vooruit maakt, zonder te vallen. En de berustende maximale winst is dan, dat wo

?

Vechten is tussen twee partijen. Strijd is met porties van moeite en energie. Dat is oeverloos. Stel voor jezelf vast of het belangrijk is. Zo ja, breek dan hard. Snoeihard. En harder dan dat. Is met een luciferstokje makkelijker dan met zoiets. Maar ziet er wel hetzelfde uit. Pijnlijk. Probleem is dat gebroken stokjes vragen om een spalk. En breken geeft een vijand erbij. Ik heb het dus over de drank. Gebrokenheid gegarandeerd. Maar breken is gezond. De bijl ligt aan de stam betekent: het komt er toch wel van. Kies als het nog kan.

Nee, als jij mij was zou je vragen wat er mis is met Noppert. De opmerking en de vaststelling en het zich verliezen in beelden van praten, lopen, zitten en waarschijnlijkheidspercentages, is alles uit en in het hoofd van Noppert. Dat hij zich dan zou schamen als hij het beeld was dat hij projecteert, dat is volkomen logisch. Vermaakt Noppert zich zo een beetje met zichzelf, denk je?