Tomega

Er zijn genoeg volkeren en dieren, waar de seksualiteit een zodanig onbelangrijke rol speelt dat het geen invloed heeft op de dagelijkse en structurele verhoudingen, of althans dat een van de betrokkenen daar geen invloed op heeft. Dat in de traditie van de mens een moraal is ontstaan die bij de beesten af is, met een disproportionele focus op behoeftebevrediging, boven de gegeven en gezochte plaats in dagelijkse en structurele verhoudingen, zelfs zodanig, dat de van de norm afwijkende drang tot behoeftenbevrediging gelijk wordt gesteld aan de normatieve plaats in dagelijkse en structurele ver

Spiraal is in dit model nog niet de best gekozen bewoording. Want na de verwerking van de energie treedt een nieuw evenwicht op met een hogere lading of superpositie. Maar we gebruiken de term wel, want we willen juist precies die wetmatige link leggen naar het opklimmen naar het hogere niveau. Bron. De spiraal geeft dus het veld, waar geen tegendruk is.

Daar sta je dan; na een lange omzwerving aan de grenzen van het weten, voor de deur van kennis. Simpel is moeilijk, tot je de sleutel ziet. Als je zoekt, zul je vinden. Als het klopt, wordt open gedaan. Bron1 Bron2

Nu sla je de plank mis hoor. Dat wil dus zeggen dat je alles van het christendom dat wél oorspronkelijk is, weg zou gooien. Het fundamentele was er altijd al. In de wet, en in het geloof en in de boodschappen van de profeten, en zelfs in de natuur - voor wie het kan zien. Het eten van de boom, was in afwijking van het fundament. Het terugwillen naar de vleespotten van Egypte was een afwijking van het fundament. Het zoeken van een gouden kalf dat beter begreep dan Mozes wat het volk drijft en emotioneel nodig heeft, was een afwijking van het fundament. Het niet verder geloven, dan wat

Dat bewijst slechts het fundamentele punt, dat het fundament wordt verlaten, als er inbreng is van de oude mens die de nieuwkomers zoekt te accepteren zoals ze zijn. Het miskent dat er een nieuwe mens nodig is, die de oude mens verwerpt.

Eenduidig is dat alles terug te brengen is tot het botsen van twee lichamen met elkaar. De natuur brengt autonome botsingen die in het geheel een balans hebben/creëren. Elke actie, blijkt een reactie te zijn. De geesten hebben in die natuurlijke hoedanigheid vrij spel om aan de knopjes te draaien van de actie genererende werkingen in de natuur. En de mens s daar als enige wezen, dat de geestelijke en de natuurlijke reacties kan afstemmen en op een ander niveau en plan brengen, dan die van losgaan en laat maar botsen. Gezag, wet, discipline, zijn basisvormen van een kracht die het geestelijke z

Verbosi in facili, muti in dificili, difusi in angusta. Oftewel, ver verwijderd van de pauliniaanse redelijke nuchterheid in rationele waakzaamheid. Oftewel zo ver met de neus omhoog, dat ze niet zien dat ze op dun ijs staan, en zelfs als ze door het ijs zakken en verzuipen, nog diepzinnig delibereren hoe hogelijk complexe materie hun verheven denken heeft opgeleverd. En wie dat bestrijdt, begeeft zich op hun verheven terrein van complexiteiten, die ongeconfronteerd in hun eigen spelonken en krochten der duisternis, geldigheid behouden tot in eeuwigheid. Dear impasse. Want immers, waar anders

Dat is een kwestie van perceptie. God is niet onvoorwaardelijk. De liefde is niet onvoorwaardelijk. Als dat anders was, zou God zijn gelaat nooit afwenden. En zou de mens in het paradijs geen boom hebben gekregen met een doodstraf. Maar: God verlaat niet wat zijn hand begon. God blijft trouw, ook bij ontrouw. God blijft toegenegen, waar zelfs een minimum van oprechte zuiverheid is. Want wat zuiver is, is van God zelf. En zoals een mens ook zijn kapotte lichaamsdelen zoekt te bewaren, zo zoekt ook God wat van Hem is, te bewaren. Want een zuivere geest, is evenzo een deel van God, als een licha

Als de kerk de kinderen van God verdrukt of verjaagt of buitensluit, is dat een zaak van kapot maken van wat één is en van Christus. Oordeel over de zonde zegt niets over oordeel over de mensen die er onderdeel van uitmaken. En heel het volk verdierf het bij God, en ook meermaals. Dat er dan geschreven staat dat er een rest zal zijn dat behouden blijft, zegt niet iets over het volk als geheel en niet iets over het land als geheel, maar dat zegt iets over iets dat daarbinnen is, en verachtelijk, maar juist daardoor verhoogd wordt. Zoals Christus zelf ook te min was en vernederd, en zoals ook Pa

In wat je zegt is waarschijnlijk voor veel mensen iets herkenbaars. Een kerk maakt in de praktijk meer kapot, dan Christus lief is. Mattheüs 23: 1-4 Toen sprak Jezus tot de scharen en tot Zijn discipelen, Zeggende: De Schriftgeleerden en de Farizeën zijn gezeten op de stoel van Mozes; Daarom, al wat zij u zeggen, dat gij houden zult, houdt dat en doet het; maar doet niet naar hun werken; want zij zeggen het, en doen het niet. Want zij binden lasten, die zwaar zijn en kwalijk om te dragen, en leggen ze op de schouderen der mensen; maar zij willen die met hun vinger niet verro

Wat geldt als wet en als waarheid, is van God en de natuur, en heeft niets te maken met voorkeuren. Spijt voor wat een mens vindt of voelt, legt geen gewicht op de schaal van de waarheid bij de engelen. Want wat de mens voelt en begeert en rust brengt, is een heel andere zaak dan waartoe de mens wordt geroepen. De roeping van de mens, volgt de wetten van God. Niet de natuurwetten van het welbevinden van het vlees.

Jouw beeld, correspondeert met jouw ervaring en voorstellingskracht. Geest en eenheid en liefde in een grote gemeente, bewerkt iets groots en goeds, ook als er verschillende zijn die er in mindere mate vervuld en verguld mee zijn. Terwijl liefdeloosheid of ongevoeligheid ook in een kleine kring fnuikend kan zijn voor wie veel van het Koninkrijk verwachte. Het hangt er dus maar vanaf. Meer is niet minder, en minder is niet meer. En eenheid stopt niet bij de voordeur. Huiskamergroepjes kunnen dus evenzo van gebrokenheid getuigen, als een enorme kathedraal van eenheid getuigt.

Net zomin als de stoel van mozes voor het instituut en haar leer en haar vertegenwoordigers volgens Jezus geen rechtvaardigheid en betrouwbaarheid en waarheid garandeert, kan ook de kerk als instituut een gegarandeerd onderdeel uitmaken van Christus' lichaam. Dat is een denkfout die wel heel erg rust op persoonlijke ervaringen. Als de waarheid is dat de waarheid is in een concrete plaats van drie personen die zijn vergaderd in Christus naam, dan lacht de duivel breeduit, want drie personen brengen geen zegen over een ganze natie of wereld. Het woord van God zoekt steeds een weg naar de

En met tien woorden extra: de tien woorden van de wet. Want het Gode liefhebben boven alles, wordt in de praktijk vaak als iets puur emotioneels gezien. Maar God is zoals Hij zich heeft geopenbaard: wettig. Of anders gezegd: als er staat dat wet en profeten zijn gegrondvest op die ene dragende liefde, dan maakt dat niet die wet en die profeten tot ballast en aanstoot. Maar wel tot instrumenten om God te leren kennen, zoals Hij is.

Twee moordenaars hangen aan het kruis; een wordt aangenomen, en de ander zal verlaten worden. Lukas 17:34-36 Ik zeg u: In dien nacht zullen twee op een bed zijn; de een zal aangenomen, en de ander zal verlaten worden. Twee zullen te zamen malen; de ene zal aangenomen, en de andere zal verlaten worden. Twee zullen op den akker zijn; de een zal aangenomen, en de ander zal verlaten worden. Aan de vrucht, kent men de boom. De voorbeelden bewijzen, dat het naar het hart beoordeeld wordt. En het leven probeert uiteraard tot de laatste seconde vruchten uit de boom te persen. En

In Europa hebben wij nogal een ding ervan gemaakt dat wat is gebeurd, zo draconisch was, dat het echt nooit weer mag gebeuren. Daarbij past een terugplaatsen van de Joden op de plek waar ze vandaan kwamen. Die plek is tweeledig. Vanaf altijd eigenlijk al werden de Joden in een hoekje gedreven en van tijd tot tijd verjaagd of gebruikt als zondebok om volksagressie op los te laten. En veel Europese steden hebben vanaf de middeleeuwen eigenlijk gewoon een verbod voor de Joden om te wonen in de stad. Het geval wil. dat in de negentiende eeuw een omslag plaatsvond: de Joden deden mee aa

Mijn Jezus is voor IEDEREEN gestorven. Er is een systeem van genade, dat van toepassing is voor de mens, en dus voor alle mensen. Er is een systeem van wet en orde, dat van toepassing is voor de mens, die de mens uit de genade kan doen vallen. Er is een persoonlijke inbreng van God Zelf, die genade toekent naar persoon en persoonlijke relatie. Dan zeggen dat de genade voor iedereen is, is wel wat erg kort door de bocht, en zul je ook wel niet bedoelen. De onbekeerlijke zondaar, vindt weinig genade. Het adderengebroed, kwalificeert niet als kind van God. En zo kun je w

Dat is natuurlijk zo. Maar moreel gezien hadden de Joden niet moeten worden gestimuleerd om naar Palestina/Israël te gaan, maar hadden ze hun vooraanstaande plekken in de Europese steden weer terug moeten krijgen. Wat natuurlijk wel lastig was, omdat er niets over was. Maar ze horen thuis in Europa, en niet op een plek waar ze worden gehaat. Bedenk dat formeel de Joden in Europa niet (meer) gehaat werden. En praktisch behoren wij tot een Joods-Christelijke cultuur. Dus een warm bad was moreel geschikter geweest, dan het boeken van een vlucht naar dat land waar de bewoners ze haten, en welk gee

Je verkondigt nu inhoudelijke onzin. De bijl die uit het water omhoog komt, in 2 Koningen 6:6, bewijst dat het omgekeerde ook voorkomt: de bijl onttrekt zich aan de krachten van materie. De bijl betoont van de omgekeerde relatie, dat die bestaan kan. En zo ook sterven en opstanding van Christus, wat aantoont hoe de liefde tot grotere wonderen (verbreking) leidt, dan de wet geeft. De schepping is gemaakt voor God en de mensen. Voor God om er te wonen in hoedanigheid van Zijn, en de mens om er te heersen in en onder het gezag van de heerlijkheid van God. Welke heerlij

Dat is misschien zo. Tenzij dan tot het plan van Haman, de totale uitroeiing van Gods volk, behoort dat alle op de wereld levende nazaten bijeen worden gedreven op een plaats waar de eindstrijd concreet en haalbaar wordt. En wat zegen is, en in genade tot heerlijkheid, is niet altijd overeenkomstig hetgeen oppervlakkig wordt gezien. Hoewel ook oppervlakkige of vermeende of tastbare zegen en genade, wel degelijk reden is voor dankzegging en lofprijzing.

Zoals een steen in een water plonst, zo is de breking van wat goed is in een perfecte wereld. Breking is wat stuk gaat, maar wordt opgevangen naar de maat van inbreuk, en teruggeveerd, tot in het perfecte oppervlak, hoewel de verbreking nog lange tijd de oppervlakte blijft beroeren, tot de perfectie in sereniteit als rust weer teruggekeerd is. Dat is perfectie, zelfs in breking van het perfecte. Maar de ware perfectie, die die perfectie overstijgt, is dat het omgekeerde ook bestaat. Zoals een steen in het water plonst, zo is de liefde van wat hartstochtelijk is in een perfect

Oh. Die vrije wil speelt dus geen rol bij de mate van perfectie in jouw voorstelling?

bieden slechts een platform voor de geesten die zich daarop begeven. Als zij niet verheven zijn, biedt een verheven platform geen nut maar wel een grotere val en een nog lagere orde van zijn.

De perfecte vrije wil, kan ook afwijken, zelf iets maken, en naar believen afbreken wat perfect is gemaakt Zonder die wil, is een mens geen mens, maar een plant. Het nut van de vrije wil, is dat persoonlijke betrokkenheid bij het leven (God) en het gemaakte (schepping) en moraal (wet) en liefde (opoffering) begrippen worden die betekenisvol zijn. Dat zijn eigenschappen van God. En de perfectie, is dat de mens bij verkeerde keuzes, niet wordt gedood, maar juist een beter leven krijgt dat zodanig meer waardevol is, dat God het ook Zelf wil hebben. Maker en het gemaakte vinden elka

Het heeft niets met de bijbel te maken, als een mens zichzelf meent iets anders te zijn. In de vrijheid van de geest kan elk mens elke fantasie bedenken. Wat dan vrijelijk onwettig of onzedelijk of onsmakelijk kan zijn. Maar een fantasie uitrollen als reële werkelijkheid, afwijkend van de werkelijkheid, is een vorm van jezelf god te wanen die zichzelf maken kan, wat de mens uiteraard niet is en niet kan. Wat de mens kan is een toneelspel sls realiteit omarmen, tot iemand roept dat het niets om het lijf heeft. En dat blijkt dan ook zo te zijn.