Tomega

Die, jouw, wetenschappelijke methode gaat ervan uit dat elk gevonden geschrift getuigt van de leugen dat de Schrift onfeilbaar is. En dat doen ze door de niet overgeleverde snippers meer gezag te geven dan wat door de kracht van de Geest wel overgeleverd was. Maar de wet leert ons dat de waarheid en de zegen diegenen volgt die trouw blijven. Maar de ontrouwen klagen steen en been dat God hun niet trouw gebleven is.

Treffend. Jij geeft hier keurig weer hoe jij de wereld volgt en omarmt. Het hele idee van iets toevertrouwd krijgen, is dat het in enkelvoud of weinigvoud is. En neutraal vertalen is onbestaanbaar. En het hele idee van groener gras bij anderen is in strijd met trouw en volharding en geloof, dat wat je al hebt, geheel genoeg is voor je ziel en zaligheid. Wordt meestal ook nog zo beleden in deftige formuleringen van trouw in dappere volgzaamheid. En wat je dan zegt over meerderheidstekst en achterhalen met kennis en techniek, is een fraai fout voorbeeld van puur werelds ongeloof. Vind ik er

Foei! De christen is de door God geschreven brief, en de Geest raakt wat van Hem is en drijft wat van Hem is tot keuzes en zoeken en groeien in wat uit en van God is.

Elke vertaling vanaf Westcott en Hort, is een samengesteld zootje van brokken en snippers en de autoriteit van de oudst bevonden fragmenten, opnieuw herleid via een apparatus monstrus tot een niet meer bestaande moedertekst. Dat is principieel hetzelfde als de Koran, die onfeilbaarheid claimt met de claim dat wat Gof gaf is vervalst, en hetzelfde als de moderne christen die meent dat God nooit iets concreets heeft gegeven, en hetzelfde als de natuurgodsdiensten die God zoeken, maar slechts schaduwen vinden. De NBV claimt letterlijk dat de schrijvers sjoemelden en fantaseerden om hun boods

Wie ben je? Het Woord kan niet door de wereld worden begrepen. Terwijl de Statenvertaling er een heel zuivere weergave van geeft.

Toen ik een kind was, sprak ik als een kind. Nu ik volwassen ben, leg ik kinderlijkheid af, en ben gereed voor vast voedsel. Maar waarom, kind, eet je niet en vraag je om de melkspijs? Zeer zeker zijn fouten niet toegestaan, en het is wat wij aannemen en niet betwisten, waardoor wij de vrijheid hebben om dat wat wij doorgronden, ook in vrijheid te duiden naar wat het daadwerkelijk is. De bijbel is niet geschreven voor de wereld, maar voor de kinderen van God.

Denk het wel bijv de Statenvertaling Zeker. Om in de eenheid te blijven die God met zichzelf is. En om vast te houden aan de tittels en de jota's God aan de gemeente heeft gegeven, ongeacht wat er aan snippers en alternatieve teksten van geloofsgroepen uit de spelonken en krochten van de mensheid opgeduikeld worden.

Dan zal Hij ulieden tot een Heiligdom zijn; maar tot een steen des aanstoots en tot een rotssteen der struikeling den twee huizen van Israël, tot een strik en tot een net den inwoners te Jeruzalem.

Integendeel. Door het woord breed te wegen en te plaatsen in een pallet van bloemrijkheid, wordt de suggestie gewekt dat het niet onderscheidend was. De vrouw werd zwanger de zoon ging lopen en zijn handen deden het werk. Profetisch gehalte 100%. Overtuigend wondergehalte 0%. De duivel wint. In die tijd en zelfs tot ver in onze tijd was een vrouw geen dienstmaagd. En een meisje was altijd maagd. Het gebruikte woord kan beide betekenen. Dus zal er altijd een tegenstem zijn, die hangt in wetteloosheid, die loopt te traineren. Maar wat er staat was een aanstoot en een gesproken woord va

Als je bij de vervulling van de profetie, nog andere mogelijkheden wilt openhouden van voor het vervuld zijn, dan geloof je niet daadwerkelijk dat die vervulling als vervulling ook bedoeld was. Dat na de vervulling meer begrip is van de profetie, geeft geen excuus om de profetie dubbelzinnig of voor meerdere uitleggingen vatbaar te doen zijn, tenzij je niet gelooft dat die vervulling ook als vervulling was bedoeld. Een taalpuritein oordeelt hier anders. Maar de bijbel is geen inspanning tot herhaling van nog duistere redengevingen, maar een openbaarmaking en een getuigenis wat God he

Mee eens. Toch spreekt het Woord mensenwoorden tegen mensen, en is de kunst om het Woord ruimte te geven om mensenwoorden te doen spreken tegen de mensen die wij zijn.

Wat is dan de vertaalissue?? Wat je weet, weet je. Dan is bij een vertaling doorslaggevend dat wat je weet, en niet de onhandige woordkeuze in het verleden waarvan wij niet meer weten hoe dat toen overkwam.

Duidelijk. Waar het woord gezag heeft, is elke discussie over een afwijking daarvan ijdel en een afbreuk op de duidelijkheid die de tekst geeft.

Eerlijk??? Het is nogal niet een verschil of een jonge vrouw onwettige gemeenschap heeft, of dat er een zwangerschap optreedt zonder tussenkomst van een man. Het weglaten van deze theologische en tegelijk feitelijke voorstelling, is een mes steken in het hart van het christendom. Dat iemand dat anders interpreteert kan buiten het christendom, maar het is corrupt en het begin van het einde, om heldere zaken zo te formuleren of voor te stellen, dat er een grotere gemene deler wordt gecreëerd. Lucas 1:34-35 En Maria zeide tot den engel: Hoe zal dat wezen, dewijl ik geen man be

Dat de wijzen uit het oosten de ster van Bethlehem volgden is een voorbeeld dat er iets wordt bereikt dat in jouw termen duidelijk een hoger octaaf of andere melodie bereikt. Dat Woord is empirisch en een in zichzelf of in andere zijns-bestanddelen gegrond. Je zou dat kunnen zien als het Woord dat in zichzelf spreekt, hoewel ik vermoed dat het empirische element dat jij ook benoemt hier een wezenlijke factor is. Toch zou ik ook hier niet spreken van een uitgesproken voorbeeld hoe het Woord in zichzelf tot zichzelf spreekt. Want het meest empirisch en tegelijk confronterend ongewenst, is wat Go

Alles wat beperkt is op aarde, behoeft de uiterste zorgvuldigheid om dat wat beperkt is, te doen naderen tot iets wat in onze voorstelling z'n beperktheid ontstijgt. En tekenend voor tijd en graad van zijn, is waar voortdurend wordt geroemd op het ontstegen zijn van beperktheid in wetenschap en kennis, terwijl tegelijkertijd de grootste onzorgvuldigheid of onzin wordt toegelaten als bouwstenen daarvan. Decadentie, is een staat van realiteit-ontkoppelend geestelijk bevinden, dat zelfbewustzijn als hogere graad van zijn beschouwt dan fysische werkelijkheden, en zodoende zelf naar willekeur de g

Een leerling en volger van Descartes, was Christiaan Huygens, die tot zijn teleurstelling ontdekte dat de rationaliteit (instrumentalistisch denken over het leven) van zijn leermeester Descartes feilen had. Huygens stond zogezegd op de schouders van Descartes, en bracht meer rationaliteit, maar legde het qua navolging af tegen tijdgenoten als Newton. Ik denk dat je zesde zintuig de kern raakt van wat Newton metafysica noemde: door kennis linken leggen en lijnen zien die in een rationeel verlengde liggen van wat we zien, maar aanvechtbaar zijn, omdat het immers niet te zien is. Wetenschap is he

op de hak van de tak

Dat gaat ergens over.

🙂 Technisch gezien is de komst van Christus in de voortgaande lijn der profeten, en is het christendom de voortgaande lijn van Gods volk. Dus inderdaad, het jodendom. Maar praktisch gezien is er geen enkele sprake van aansluiting bij het gedeelte dat de schrift en de profeten heeft verlaten.

Ja, alleen omdat het kritiek op jou is Daar is geen kaas van te maken. Het ging over dit: Jij kunt hier niets anders van naken dan wat je daar zegt. Zeg jij. Dat is toch echt uit jouw hand en jouw hoofd. Ik herken niets van mij er in, en het volgt ook niet uit wat ik schreef. Dat is fijn, maar dan komt jouw inhoud terug, dat persoonlijke meningen altijd tot lering ende opbouw zijn, zodat wat ik daarover zei op dezelfde voet tot lering ende opbouw is. Waardoor wat ik zei minder vreemd hoeft te vallen dan jij aannam. Inhoudelijke opmerkingen zijn gewoon beter te pl

Zo moeizaam dit. Ik zei: "of je zou ook kunnen zeggen." Dat is dezelfde lading en klank, als dat wat zij zei. Ik spiegelde dus, of althans deed een poging daartoe, om wat ik zeg op vergelijkbaar niveau van klank en kleur te brengen als wat zij zei, En wat zij er dan van maakt zal dus waarschijnlijk ook worden begrepen naar lading zoals ze het zelf bedoelde. Dat jij dan met wat er geschreven wordt aan de haal gaat, blijkt: Je leest niet wat er staat. Dat wat jij verzint over een ander, gaat in de eerste plaats niet over die ander, maar over wat jij aan het verzinnen bent. Het li

Jij schijnt jezelf te zien als gekwalificeerd om af te kunnen wijken van inhoud, om persoonlijke opmerkingen en typeringen van persoonlijke aard te maken. Het ging hier niet over Petra, maar over wat er werd gezegd. En wat mij daarvan werd aangewreven. Jij dan, vervolgens, maakt er dan weer je eigen persoonlijke verhaal van met je andere woorden. Met opnieuw het een en ander wat mij wordt aangewreven. Maar uit jouw hand en hoofd komt. Terwijl de inhoud, alvorens jij persoonlijke bagger gaat zitten storten en mij daarvan beschuldigd, jou zou horen te brengen op de vraag en de relev

In een tijd dat SIRE anti-polarisatie stimuleert, is het voldoende als iemand zegt kritiek te hebben. Kritiek rust daar op emotie en beleving. En een goed verstaander past zich aan. Maar in alle andere tijden rust kritiek op argumenten van waarheid en houtsnijdendheid. Wat was ook al weer jouw argument? Jouw gezag? Jouw zicht op iets waardevols? Maar waar zijn jouw inhoudelijke argumenten dan?

Je zou ook kunnen zeggen, dat je nog niet begrijpt waarvoor je inmiddels meer ingrediënten hebt gekregen om een beter gewogen oordeel te kunnen hebben. Er is een principe dat geldt voor allerlei groepjes van gelovigen: zij hebben zich afgescheiden of zijn afgescheurd van de stam waarmee ze verbonden waren. Dat kan niet en dat mag niet, TENZIJ. Dat tenzij gaat over iets als de Levieten. Diegenen die menen dat zij Gode meer eer en gehoorzaamheid zijn verschuldigd, die scheiden zich af van de hoofdstam tot bestemming van hun leven en leer aan wat zij zien als hogere graad van geho