Tomega

Dank je Desid. Fijn dat je gaat voor concreet, kort en aanspreekbaar. 1. Is afsnijden/afgesneden als technische vertaling van apokopte totaal uitgesloten van toepasbaarheid in de tijd van Paulus? 2. Heeft Paulus (c.q. God) recht op jouw respect en erkenning van zijn gezag en autoriteit, als het gaat om deze teksten? 3. Verdient Paulus als autoriteit op het gebied van zijn eigen teksten, dat zijn teksten serieus worden genomen? 4. Heeft Paulus zich te houden aan een norm om heilig te zijn? Heeft de lezer zich te houden aan de norm om heilig te zijn? 5. Heeft de tekst van Paulus d

Jij bent het nu die piept als een kuiken dat bij een totaal ontbreken van empathie, dwingend krijst en van de eigen opvoeders eist dat het méér wordt gevoed. Wat maakt het iemand dan ook uit of het bij ons onderwerp om 4000 jaar gaat of 3000 jaar? Wat maakt het uit of iets archaïsch is, voor de inhoud? De gevoelsmatige afstand voor mensen als jij wordt wat groter, maar inhoudelijk doet het niets. En wat doet de stijl ertoe? Als ik jouw op jouw stijl en vorm moet beoordelen, dan weet je toch ook zelf dat je als gesprekspartner diskwalificeert? En wat zit je nu ineens met een tij

Een interessante uitspraak in een topic dat de titel draagt "Is de Statenvertaling nog van deze tijd?". In dit topic wordt her en der beweerd dat de Statenvertaling een betere vertaling is dan de moderne vertalingen. Argumenten dat het archaïsche taalgebruik van de Statenvertaling niet meer van deze tijd is worden weggewuifd met bijvoorbeeld onderstaande bewering. En wat gaan we dan doen, Koine Grieks substitueren door modern Grieks. De wereld op zijn kop, lijkt mij. Hah, de Statenvertaling is in staat om met minder kennis en minder hoogstaande wetenschap

Je substitueerde Koine Grieks al door modern Grieks, maar hier sla je plank echt kilometers mis. De vroegste delen van de bijbel zijn van ergens tussen 800 en 600 voor Christus. De oudste bekende Hebreeuwse tekst is pakweg 3.000 jaar oud en bestaat uit 5 regels op een vaas en gaat zeker niet over geplette of beschadigde genitaliën. Ik word moe van dat eeuwige gebadineer van jullie. Abraham leefde in de 19e eeuw voor Christus, dat is de 40e eeuw voor nu, en tijdens zijn leven bestond er geschreven schrift. Daar zijn bewijzen van. Dus er is alle reden voor mijn chronologie van pakweg 4

Zeker, maar er bestaat zoiets als de hermeneutische cirkel. En er bestaat zoiets als taalkunde, waarbij geldt dat je niet zomaar betekenissen mag verzinnen. Zeg dan geen "maar", maar pas het concreet toe; in plaats van ermee te schermen als was het een tegenwerping. 1. Vierduizend jaren geleden staat er in het Hebreeuws: geplette of beschadigde genitaliën; 2. Tweeduizend jaar later maakt een Griekse vertaling ervan: gepletten of afgehakten, zonder het woord genitalïën. 3. En weer tweeduizend jaar later maak jij ervan: gepletten en afgehakten zijn

Het verval c.q. het verlaten van het (gezag in het) oorspronkeijke christendom leidt tot richtingen, stromingen, en allerlei tegenstrijdigheden. - Wat oorspronkelijk is kan op twee manieren worden onderkend: de signalen van oorspronkelijke leidingevende instructies, en de signalen van het vasthouden, bewaren of terugkeren naar de oorspronkleijke leidinggevende instructies. - Wat verdwaling of verval is, kan op één manier worden onderkend: dat het afwijkt van het oorspronkelijke. - Wat in eigenwilligheid afdwaalt kan op één manier worden onderkend: dat het afwijkt onder beklemtoning en be

- Heb je dan niet ook op school geleerd dat dat ten eerste en ten meeste ziet op de teksten in eigen verband en in eigen context?? - Hoe kun jij met gezag oordelen over verschillend gebruik in het Koine van de eerste eeuw, dat zo weinig heeft met modern Grieks, dat het moderne Grieks daarvoor als betekenisloos geldt??

Dit is modern Grieks, dus dat heeft niet zoveel te maken met het Koine van de eerste eeuw. Bovendien is hier sprake van een actieve vorm, niet van een mediale vorm. Als het Grieks van vandaag betekenisloos is; wat dan precies maakt dat je denkt dat jij met gezag kunt oordelen over het Koine van de eerste eeuw? Heeft niet wat Paulus zegt dan méér gezag als authentieke historische kennisbron bron tot begrip en nuance, dan jouw secundaire bron die ook uitsluitend geduid kan worden in de context van de vertaling van een Oud-Hebreeuwse tekst, waarmee jij schermt? Zeg je niet ook ze

Grieks >> Αν υπάρχει αλληλοβοήθεια, θα είμαστε τόσο ισχυροί που κανένας δεν θα μπορεί να μας αποκόψει. Engels >> If we all help each other, we will be so strong that no one will be able to disconnect us. Desid >> Als we elkaar allemaal helpen, zullen we zo sterk zijn dat niemand ons kan castreren. Bron: european parliament, europarl.europa.eu https://www.linguee.com/english-greek/search?source=greek&query=αποκόψονται

Zo is het. Ik reken vanwege context, leer en Gods Naam, met zaken die Paulus niet gezegd kan hebben; en jij rekent met alles. En dat alles dan zorgvuldig en met het grooste respect. Zo staan de zaken ervoor. Jouw Bühne, jouw gelijk. Zoals ik zei: er zijn heel veel connotaties, dus je vindt wel iets. Maar de logische link ligt bij wat ik inbracht. Open er een draad over, als je je standpunt over het voetlicht wil zien gaan. J. BJ 1.25.4 Met koninklijke familie is het als in een lichaam: beter te werken aan herstel, dan een lid af te snijden. Dat geeft wel degelijk de connot

Nee hoor. Ik neem aan dat je het wel met me eens bent dat het NT iets anders is dan het OT. En dat Paulus de Septuaginta citeert, onder andere uit Deuteronomium LXX? Paulus' spreken met gezag over de kerk Alle brieven van het nieuwe testament ontlenen hun gezag aan de bevestiging van hun juistheid door het oude testament; en door de getuigenissen van Jezus' discipelen. Elke brief en elk woord van het nieuwe testament en ook alle leer van elke gelovige behoeft derhalve de bevestiging dat het uit God is, om ook te kunnen gelden als met gezag op last van God geschreven of geleerd. Jur

Doe mij de reformerende (niet te verwarren met gereformeerd of contra-gereformeerd) variant maar, dan is er divergentie tot één huis met vele kamers. Een kamer met een klemtoon voor het ingestelde apostolische gezag. Een kamer met een klemtoon voor de spiegel van God: de Joodse Wet en de Profeten. Een kamer met een klemtoon voor het gecommuniceerde Woord, (dat wat daarvan in overeenstemming blijkt te zijn met de spiegel van God). Een kamer met een klemtoon voor de werken van de Geest en bezieling. Een kamer van afstemming van alle goede werken. Een kamer van afstemming van alle

Hoe zou je mij uitdagen als je de eerste beginselen van verhaaloverbrenging niet oppikt? Jij plukt uit het denken van de 19e eeuw dat een verhaal uitsluitend op één manier chronologisch wettig geordend verteld kan worden (verlichting plus codificatiedrang op gebied van kerk en staat). Maar wie heeft in jouw oor gefluisterd dat dat zo en niet anders moest gebeuren? Wie heeft in jouw oor gefluisterd dat als je een andere lijn of een ander aspect wilt belichten, dat je dat niet mag doen vanuit het perspectief van het begin? Of dat bij een nieuw kleitablet geen start of nieuwe lijn of nieuw perspe

Met dergelijke vragen over de uitverkiezing houd ik mij normaliter niet bezig. Ergens verwijnt uit zicht wat de mens doet en wat God, en door het steeds preciezer iets verder weg te gaan beschrijven, kom je òf uit bij God alleen, òf uit bij de mens alleen, òf je krijgt een abstract leerdingetje dat voor de praktijk als voorbeeld onnavolgbaar is. Maar belangrijker is dat het volk Israël werd verkozen en ook moest gehoorzamen. Het was afgedwongen gehoorzaamheid, maar wel met een appèl op geloof. Dat was er slechts beetje, en kostte daarom een hoop. Bij Jona en Paulus zie je ook de uitverkie

Ja, dat ben ik met je eens. I stand corrected. God koos Abraham om zijn gehoorzaamheid, en Abraham werd gerechtvaardigd door zij geloof. Ik verwaarloosde ten onrechte het stukje gehoorzaamheid, waardoor de klemtoon teveel komt te liggen op het 'zelfdoen' van het geloof.

De hele bijbel is zo'n beetje inconsistent met zichzelf en de geschiedenis. Dat wordt in de kerk niet vastgesteld. Welwaar. Robert Frans heeft op dit punt gelijk. En nietwaar; de bijbel is niet inconsistent met zichzelf.

God was er eerst. God koos Abraham om zijn geloof. God inspireerde Mozes. En het volk had geen geloof en geen keuze en werd meegesleurd vanwege Gods naam, en technisch gezien ook op voorspraak van Mozes. Hier nu uitgaan van geloof dat er eerst moet zijn, dat dan pas opgeschreven gaat worden, miskent de centrale rol die God uitoefent. Jezus zegt dat de Schrift zegt dat de Joden hun profeten steeds hebben vervolgd en vermoord en God hebben tegengestaan. Hoe kun jij daar nu uit halen dat die gelovige Joden hun leer hebben gekregen uit hun geloof? Hoe kun jij de geschriften van de Profeten be

Er is een algemene waarheid die geldt als leidend voor het geloof, namelijk Jezus die zegt: Ik ben de weg, de waarheid en het leven. - de weg: Jezus verlossing (en lijdensweg) aannemen (God liefhebben boven alles) en dan concreet dat in Jezus erkennen. - de waarheid: de waarheid liefhebben (eraan meewerken dat alle waarheid bekend wordt en ermee rekenen dat alles vereffend wordt) en dan concreet de waarheid van Jezus erkennen. - het leven: erkenning dat alle levende ziel, uit God is, en daarom je daarvoor in te zetten alsof je één bent (je naaste liefhebben als jezelf) en erkennen dat

Nee hoor. Ik neem aan dat je het wel met me eens bent dat het NT iets anders is dan het OT. En dat Paulus de Septuaginta citeert, onder andere uit Deuteronomium LXX? Zie je het? Probeer het nog eens. De rangorde is geest van de wet over de wet, en dan oud over nieuw en dan bijbel over vertaling. Dus het oude testament heeft gezag voor de toepassing van het nieuwe testament, maar de norm is niet materieel, maar geestelijk. Wat zei jij ook weer over een stro-pop? Ergens moet ik dankbaar zijn dat je zo laag van mij en zo hoog van jezelf opgeeft en daarbij een beroep doet op rede

Wat ik zeg: een geval van toedichting.

In een droom terechtgewezen, moet ik aan mijn laatste post nog iets toevoegen. De suggestie kan ontstaan dat ik denk dat ik wel in de lijn van Paulus spreek. Niets is minder waar! Ik schreef dat ik niet uitga van je goddeloosheid, maar in mijn woorden laat ik daar niets van blijken. Dat is ongeestelijk en ervan uitgaande dat ik de waarheid in handen heb, kan dat werken als terreur bedrijven met de macht van de waarheid. Dat is mij niet geoorloofd en dat is ook niet in lijn met wat ik zelf zei, namelijk dat ik ervan uitga dat je niet goddeloos bent. Dan is er een ziel aanspreekbaar en een geest

Paulus heeft bij mij gezag en ook het laatste woord. Terwijl ik niet idolaat van Paulus ben zoals jij dat kennelijk wel bent. Jij geeft geen gezag aan wat Paulus zegt, maar je stelt jezelf vragen of hij misschien in de geest van zijn tijd iets wil zeggen wat meer past bij de geest van die tijd. En je laat hem schelden, vergetende dat het schelden niet komt uit de tijd van Paulus, maar uit jouw tijd. Stel dat jij in een tijd en een geest leeft waarin het ongerichte schelden niet meer voorkomt. Dan komt het niet eens in je op dat Paulus maar wat ongericht zit te schelden. Wat je leest wordt dus

Je hebt er niets aan dat je voor Paulus bent, als je niet het fatsoen kunt opbrengen om zijn woorden te plaatsen binnen termen van redelijkheid en uitgaande van het goede. Paulus schreef met het oog op Christus en de opbouw van de gemeente, en hij was zich er volledig van bewust dat zijn brieven status van hoger gezag hadden of zouden moeten krijgen. Wel is het mooi dat je het beeld gebruikt van trekken aan een tafellaken. Het verklaart waarom jouw bijdragen zich niet zozeer richten op het onderwerp, maar vooral op mij. Dat is heel nadrukkelijk trekken aan het tafelkleed. En zelf geef je

Dat is helemaal niet tegenstrijdig!

Ik begrijp die emotie. Toch vertrouw ik ook jou toe om niet te licht door emotie of winden van wind mee of tegenwind van de wijs gebracht te worden. Emotie is als een geest die komt en gaat, en maar zo gezag kan krijgen over ons verstand. Als het verstand er al aan te pas komt. En in beide gevallen kan het hart van de wijs gebracht worden. Het kenmerkende van een groep zielen die elkaar van alles toeroepen is ook niet dat er altijd een eenstemmige wolk van zoetigheid is, maar juist een skala aan stemmigheden en onstemmigheden die van alles raken en bewegen. Dat het je raakt is wat je siert. En