Tomega

De term 'schijnwerkelijkheid' citeer en plaats je onjuist, die slaat op de gereconstrueerde werkelijkheid die jij zoekt. Reconstructie vraagt inlezing en aanpassing. Dat is wat jij zoekt. De christelijke ontstaansgeschiedenis gaat niet over reconstructie of aanpassing van het bestaande, maar om nieuwe feiten en juist onderstreping en herhaling van het bestaande reeds eerder geopenbaarde. Wat jij dan zegt over studenten en hoe jij er met een beter inzicht over oordelen kunt dat het zo is gegaan, en hoe "gewone"gelovigen dat niet weten of vermoeden, vind ik onnavolgbaar. Niet onderbouwd, niet w

Of niet volledig! Het reconstrueren van bronnen is heel normaal in de letterkunde en geschiedkunde. Het gaat er dan wel om strikt te redeneren en niet de fantasie te laten heersen. Natuurlijk. Maar in beide gevallen ga je dus verwerpen wat er is, om te gaan reconstrueren wat niet meer is. In de normale bronnen van letterkunde en geschiedenis doe je dat niet maar accepteer je de authenticiteit van een bron als geheel. Maar bij de bijbel moet je eerst de authenticiteit van de bron als geheel verwerpen, en dan ook nog de leiding over het bewaren en beschermen van die bron in diskrediet

Zich een eigen God 'stellen' of 'maken', is de gebezigde uitdrukking. Ik krijg niet de indruk dat je me volgt als je aangeeft wat 'natuurlijk het idee is'. Aan het idee om te reconstrueren gaat vooraf de vooronderstelling dat er iets niet goed is overgeleverd. Maar er is wèl iets goed overgeleverd. Dan is de logische vraag waarom je in vredesnaam gaat reconstrueren, terwijl je aan de bronnen van die tijd als zodanig al geen gezag toekent. Uit de verworpen bronnen weet je zelf al dat de nog niet eens gereconstrueerde schijnwerkelijkheid voor jou helemaal geen gezag heeft als de reconstructie k

Het grappige is dat waar reconstructies ingebracht worden, dit nooit leidt tot bevestiging van wat men al in handen heeft. Het begrip reconstructie van de bronnen uit het verleden, ontspruit uit en bestaat bij de gratie van de creatieve geest van de mensen met voorstellinsgvermogen in het heden. Maar als men dan al zover gaat in het geloof en oprechte toewijding aan waarheid, dat er iets nieuws wordt gecreëerd als reconstructie, waarom zou men dan niet met overgave onvoorwaardelijk accepteren wat bewijsbaar overgeleverd is? Of in andere woorden: waarom zou je zo'n moeite doen om een authentiek

Als Adam niet had gezondigd, dan hadden wij nu geen communicatieruis en was dit gesprek volmaakt geweest. Maar in dat geval zou God ook niet mens geworden zijn, en ook niet in een perspectief zijn van een toekomst dat God met de mensen samenleeft op aarde. Want hoewel God in het paradijs wel degelijk wandelde, was dat een wandeling naar een andere aard dan als mens (als engel of als verschijning). Want God is geen mens, dat hij op de aarde woont en leeft als een mens. Maar dankzij de val is er een perspectief gekomen dat God ook zich kon verlagen en daarin een heerlijker toekomst legde van een

Natuurlijk; maar tegelijk met een verhogend doel: de mens werd als God (vrijheid om zichzelf zonder oorzaak boven alles te stellen tot zonde en schade) en God werd als mens (vrijheid om zichzelf zonder oorzaak tot zonde en schade te stellen). De verhoging is er dus, en tegelijk is er ook wat jij zegt: het is lesgeld tot bezinning (kennis) dat dit niet de juiste weg is. Maar in het proces zijn God en mens niettemin gelijkgeworden tot een heerlijker samenleving, waarin God in Christus aan de mens gelijk zal zijn van aard en gedaante: mens en zijn Koning beiden in het eeuwige wederopgestaan licha

Elk wezen heeft een beginsel van zijn met een wezenskenmerk. Dogma's en sacramenten en rituelen komen op hun eigen wijze aan die wezenskenmerken tegemoet. Je kunt die tegemoetkomingen misbruiken voor andere doelen of op een hoger plan zetten dan de wezenskenmerken. Maar dat neemt niet weg dat zij spiegelingen beogen te geven van de wezenskenmerken. Waar het dan gaat om God en een vrije en liefdevolle relatie met God, dan zul je toch op één of andere wijze aan de wezenskenmerken van God en van vrijheid en van liefde moeten tegemoetkomen. Doe je dat niet, dan heb je het in wezen niet over de wez

Christus offerde zijn leven en dat zie jij niet als lijden, maar als uiting van liefde. Misschien toch een idee om ook eens wat complexer te denken? God wilde geen extra lijden en schiep een volmaakt paradijs. Maar tegelijk schiep Hij de mogelijkheid dat de mens zou vallen, en door die val zou worden verhoogd om op het niveau van God te komen: kennis van goed en kwaad en tegelijk kunnen kiezen voor volmaakte liefde, dat inderdaad vooral een tijdelijk lijden met zich mee brengt. De mens slaagt er uit zichzelf niet zo goed in, maar dat neemt niet weg dat de kennis er wel van wordt gekregen en bo

Misschien is het niet zozeer het lijden waarom het gaat, maar om het verschil tussen goed en beter. Wie het goed heeft maar beter wil, die ondervindt een vorm van lijden. Begeerte is een vorm van lijden. Maar tegelijk is begeerte een vorm van iets beters willen. Daarom zegt de Schrift: over de begeerte moet je heersen, want anders ligt de zonde aan de deur. Dat vraagt dus een offer (=lijden). Kennis van een God die groter is, geeft ook kennis van een verschil. Dat is kennis van goed en beter. Goed en beter is een relatief begrip en staat gelijk aan goed en kwaad. Onder de engelen was dat al ee

Psalm 19; en vóór Noach was er geen wet van Mozes.

Het leek me wel zo correct om niet alleen de volksmond en de emotiewaarde ruimte te geven, maar ook de technische duiding van het begrip. Dat is in elke taal en vooral in elke geloofsgemeenschap met een centraal geschreven woord redelijk essentieel. Sekte kun je technisch zien als sectie of afdeling. Of volgens de media: Het Nederlandse woord "sekte" is afgeleid van het Latijnse secta dat letterlijk "richting", "pad", "weg" of "lijn" betekent en deze vertaling kan ook metaforisch worden gebruikt. En een sekte is een geloofsgemeenschap met opvattingen en gebruiken die zich onderscheiden va

Een sekte heeft m.i. niet als identificerend kernmerk dat zij valse leer verkondigt; en ook niet dat zij het leergezag van één persoon als heersend neemt; en ook niet dat de leden niet kritisch zijn. Nee; een sekte is in mijn beleving een groep waarbij een ontkoppeling is gemaakt vanuit een groter geheel, waarbij bewust en openbaar tegen rede en ratio in, een klemtoon wordt gelegd, waarmee tegelijk het grotere geheel waaruit die sekte voortkomt categorisch wordt verworpen. Het tegenstrijdige is hier dat er verstand en logica nodig is voor de ontkoppeling met het grotere g

Hiertoe ben Ik geboren en hiertoe ben Ik in de wereld gekomen, opdat Ik der waarheid getuigenis geven zou. Er is nogal een verschil tussen staan op een vast fundament en de waarheid die erin is verborgen onderscheiden, en anderzijds het staan op een rot en vervalst fundament. Wie waarheid volgt, heeft een verleden van vastheid en ongebrokenheid. Wie de leugen volgt, moet ergens in het verleden hebben gebroken met waarheid. Wie er niet zijn vallen erbuiten, maar tussen jou en mij is de vraag en ook de claim wie het meest in dezelfde waarheid meent te staan. Ik bevestig jouw fundament volledig.

Dat kun je net zo goed zien als bij de farizeeërs van bijna het jaar nul: de vorm geeft een spiegel van de beelden en normen, en de inhoud geeft een spiegel van de inhoudelijke winst. Maar het zijn niet de roepers die het laten zien, maar de doeners. Want het oordeel wordt geveld en de genade wordt gewonnen of verspeeld op het niveau diep binnenin. En waar dat maar genoeg ermee doordrenkt is, kan het niet onopgemerkt blijven. Dus is het merkbaar dat het overal beter kan. De Thora is eeuwig, en dat is een valide argument. Maar ook al vanaf het begin is er een ontwikkeling en een doel en ee

Ja, als je dat zelf doet is dat wel zo. Maar wie zegt dat hoe jij het ziet een zuivere voorstelling geeft? Dan zul je toch iets inhoudelijker op dat oude verbond moeten ingaan en dat lijkt me hier te off-topic. Uit datzelfde oude verbond komt ook de gedachte dat er een verbond gemaakt zal worden waarin de wetten worden gegeven in het hart en in het verstand, en er volledige vergeving is voor berouwvolle harten. Wat jij noemt arrogant, is dan (als je er onterecht een voorschot op neemt of onterecht in gaat participeren) toch vooral een moedwillig je eigen leven bemoeilijken, want immers: het ni

Misschien is het zo dat naar de aard van de loop der geschiedenis door de dienst van profeten en priesters het jodendom is overgegaan in het nieuwe verbond. Maar dat hoeft niet te zeggen dat wie zich desondanks beroept op het oude verbond (de Joden) geen beroep op dat verbond meer toekomt. En evenmin dat waar de priesterdienst weer wordt ingevoerd, die bij gebreke van benodigde tussenkomst is afgeschaft, niet kan fungeren zoals het in de eerste gemeente is ingesteld. Maar in alle gevallen lijkt het nuttig en bedoeld dat een priesterdienst bestaat die de tekenen en gebruiken en