Tomega

1. Absolute vanzelfsprekendheid = Het zit in het evolutiegeloof ingebakken. Onontkoombaar. 2. De moderne wetenschap heeft heel sterke en buitengewoon kenbare geloofspijlers. Fervente wetenschappers zijn meestal ook wetenschapsgelovigen en zien dat niet eens. De meeste burgers met wie je erover komt te spreken wel. 3. Lees jezelf waar je zegt: gangbaar is dat god "immaterieel en bovennatuurlijk" is. Ik weet niet hoe jij komt aan "de definitie die op dit forum gebruikt wordt", maar door God bovennatuurlijk en immaterieel te maken, haal je god uit de realiteit waarin we leven. In je definitie

Hoezo weten leeuwen en mensen beter als zij op een gegeven moment aan de 'top' van de veronderstelde evolutie staan? Dat klopt niet. Nu loop je vast in je eigen voorgevormde godsbeeld. Een god is vanuit de eigen aard niet gedefinieerd. Een god is een oppermachtig wezen aan wiens gunst en genade de soort die spreekt over goden, afhankelijk is. Een god is voor zichzelf een alleenheerser over heel zijn omgeving. Maar voor degene die hem als god beschouwt is dat een heel ander verhaal, aangezien hij zich een voorstelling maakt naar zijn eigen beeld en perspectief. En ook vanuit de eigen aard van b

1) Het begin is dat omdat mensen uit mensen voortkomen, er een eerste mensenpaar moet zijn. Gevolg is dat de mens nooit oorlog tegen de mens voert, want het is uit hetzelfde lichaam. Een natuurbreuk en natuurschending is dan dat de voortbrengselen van een levend wezen zijn eigen wezen en zijn gewemel het leven onmogelijk maakt. Liefde is daar geen zachtzoete stemming, maar de reële verzorging en ondersteuning van het eigen vlees zoals vele insekten, vogels en zoogdieren ook laten zien hoe het moet. En de verschuiving van aandacht van het geheel naar de individuele loot, breekt de natuurlijke o

Ik geloof dat de ziel een aard en een bestemming heeft om eeuwig te leven. Die aard en die bestemming is door God gegeven en staat als zodanig los van het aanvaarden van Jezus. Uit de aard van het verworpen zijn uit Gods heerlijkheid, is de bestemming van de mens eenduidig niet bij God en niet in heerlijkheid. Dat is dus de aard en de realiteit van het mensenleven. God kan dan die mens losbreken uit zijn aard en zijn bestemming. En daarvoor hoeft de mens zijn aard niet te verlaten (en dat kan hij ook niet), maar wel zijn wil zodanig principieel ontkoppelen van zijn aard, dat het voor hem en zi

Hoe zou je niet kunnen weten dat God bestaat, als je in je eigen wetenschappelijke leer met absolute vanzelfsprekendheid werkt met goden en oppergoden? Ik bedoel daarmee dit: Voor de verstokte wetenschapsgelovigen is er nog wel een krent in de pap. Technisch gezien moeten we er mee rekenen dat als de evolutie klopt, ook het concept god bestaat. Want ten opzichte van de eencelligen zijn leeuwen goden en ten opzichte van leeuwen zijn mensen goden. Dus ten opzichte van ons is wat komen gaat absoluut te duiden als goddelijk en almachtig. Inclusief wat voor een eencellige als onmogelijk wordt bes

Lukas 4:9 De duivel leidt Jezus naar het tempeldak en daagt hem uit: als u oppermachtig bent, spring dan van het dak en dan zal u niets overkomen. Maar Jezus, antwoordde: "Er is gezegd: Gij zult den Heere, uw God, niet verzoeken." Waarom zou een almachtige zijn macht wegnemen als bewijs dat hij almachtig is? Dat is een paradoxaal grapje, rechtstreeks uit het sprookje van de Markies van Carabas. Almacht is een term in een omgevingsveld dat totaal wordt beheerst en totaal onderworpen is aan het almachtige. Maar tegelijk is het juist datzelfde omgevingsveld waarin schepselen macht hebben gekreg

A. In de definite van almacht zit een grenzeloze macht. Niet een filosofisch sluitende cirkelredenering-proof abstractie van almacht die ook onmacht impliceert onderdeel van almacht te zijn. In jouw definitie van almachtig is God niet almachtig. God komt niet tegen zichzelf in verzet en komt niet op Zijn scheppingswoord terug en vernietigt niet het goede dat Hij eens heeft gesproken. Zelfs dat wat Hij vernietigt wordt een onderdeel van de realiteit tot verheerlijking van hetgeen wordt verheerlijkt. B. Als het gaat om God niet doorgronden in het geloof, gaat het om het niet begrijpen van

"almacht" is een woord dat je niet mag misbruiken tegen zichzelf. Het spreekt en het is er, en het laat zich niet van zijn positie beroven door een gesproken woord van een onmachtige. A. God is een God is een almachtige Geest en een alles verterend vuur, dus kan niet weggedaan of weggedacht worden. Ook Hijzelf kan dat niet want God kan zichzelf niet verloochenen en ongerechtigheid kan niet nabij hem komen en kwaad heeft tot Hem geen toegang. B. Toch heeft God zijn positie in heerlijke ongenaakbaarheid verloochend en is daarin kwetsbaar en onderworpen geworden aan lijden en aanvechting en

Ik weet niet precies wat WdG hier zou antwoorden, maar wat mij betreft kun je prima een overtuiging hebben die afwijkt van de formele uitkomst, ook als je gelooft in het systeem. Een getuige die een misdrijf heeft gezien, die getuigt daarvan tegenover een rechter. Maar bij gebreke van tweede getuige wordt de dader vrijgesproken. Is nu de getuige niet integer als hij niet wijkt van zijn getuigenis?

Zij brengen een concrete overspelige vrouw. Dat is een concreet misdrijf dat vraagt om een concrete gerechtsprocedure. Maar ze vragen dan concreet Jezus niet op het punt van dit misdrijf, maar op het punt van zijn leer: "Mozes heeft ons in de wet geboden, dat dezulken gestenigd zullen worden; Gij dan, wat zegt Gij?" Jezus dan, antwoordt niet naar de leer, maar begint te schrijven in het zand. Dus als antwoord op 'wat zegt gij' begint hij te schrijven. Hierin zie ik een concreet antwoord, namelijk op het punt dat zij een gerechtsprocedure simuleren. Jezus stelt zich hier dan feitelijk op al

Je vraagt naar het waarom. De mens staat centraal in de schepping en de duivel heeft daarin vanaf het begin een centrale plaats gekregen. Hij had macht en middelen om de mens te overheersen. Maar over God heersen kan hij niet. Door nu de mens te laten zondigen kon de duivel macht en middelen krijgen in een plan en een heerlijkheid van God Zelf, waarvan hij wist dat hij de centrale rol en positie bekleedt. Hij heerst daarmee toch over Gods bedoelde plan. Het lijkt erop dat God de mens niet terwille kan zijn (voor zichzelf kan behouden) zonder dat de duivel er als middelaar en beheerser tussen z

Dit is geen woordspel, maar ligt principieel. Tenminste, als je ervan uitgaat dat WdG bedoelde te zeggen dat hij geen bewijsstukken toestaat op het punt van zijn geloof. Is het echter zo dat hij overtuigd is van de bewijskracht van zijn gelijk, (wat hij wel impliceert maar in deze beantwoording niet benadrukt) dan zou hij principieel ook het tegenbewijs accepteren als bewijs. Dat zou dan (igv overtuigend ogend tegenbewijs) een constructie opleveren als bij het geloof van Abraham bij het moeten offeren van zijn zoon: het bewijs van de ongerijmdheid accepteert hij als realiteit, maar maar legt h

Jij beschouwt wetenschap kennelijk als iets met een bepaalde status. Maar wetenschap is gewoon kennis. En een hypothese is in zichzelf onkennis die wordt gebracht als kennis, in de hoop dat die kennis inderdaad blijkt kennis te zijn en toch geen onkennis. Daarmee is het begrip 'wetenschappelijk' niet méér maar minder houdbaar dan het begrip wetenschap in de betekenis van gewoon kennis. Omgekeerd is het volstrekt geldig wetenschappelijk om een hypothese te hebben dat iets door God is gedaan. Als dat dan blijkt te kloppen met de rest, dan is dat even of méér wetenschappelijk als/dan de ontdekkin

Wetenschap kan beschrijven hoe en waarom een mens die hoog geplaatst is uit de hoogte naar beneden valt. Wetenschap kan beschrijven waarom God het universum en de mens heeft geschapen. Daar is geen geloof voor nodig. De mens is zijn eigen bewijs van zijn bestaan, en eigenwijs van hart genoeg om te menen dat dat wat zijn bestaan heeft veroorzaakt van vergelijkbare heerlijkheid is. Als dan iets als of iets groters dan een mens wordt aangenomen te bestaan, dan leert ook de wetenschap dat er winst is bij samenleven, boven eenzaamheid. En winst bij samenleven met gelijksoortigen boven samenlev

Jouw wereldbeeld wordt gedragen door het normatieve beeld dat je hebt van Jezus; Elk ideaalbeeld over Jezus is logisch, samenhangend, principieel eenvoudig en niet geëvenaard door mensenkennis en wijsheid; Iedereen die Jezus van harte aanneemt heeft een belofte dat hij toegang krijgt tot Jezus' geest, door welke en uit welke hij dan ook kan spreken; En ook evenzeer algemeen is de dwaling dat Jezus Geest wel wordt aangenomen, maar niet de eenheid met God en Gods heiligheid en Gods wil; Elke mens maakt zich goden naar zijn eigen beeld, en elke ketter vindt een letter die

Wat een naar je toe gepraat! Als je niet gelooft in een hel, kan een hel je ook niet bang maken. Geloof je er wel in, dan ljkt het mij jouw eigen moraal die je ertoe dringt om er toch niet in te geraken. En of je een oordeel ziet in het heden of in de toekomst, is een zaak van je eigen perspectief. Jouw 'prettig' en 'pijnlijk' van je karma-denken doet precies hetzelfde, alleen voel jij je gewoon lekkerder bij de pijn van karma. Of eigenijk, op de keeper beschoud doet het veel minder, want ons begrip van hel gaat altijd samen op met een keuze voor het paradijs en eeuwig leven. Zoals ook Jezus t

Hoe kun je nou serieus in termen van karma en reïncarnatie denken zonder iets van een eindoordeel? Heb je soms zelf last van christelijke denkbeelden over wat precies een eindoordeel is? Waarom spreek jij de hoop uit dat irrationele angsten geen rol spelen? Dat leg je er eerst zelf in. Logisch is om niet de irrationele angst te vermoeden, maar de rationele angst om slecht te doen, waar het goede voorhanden is. Want dat is moreel verwerpelijk en slecht voor geest en lichaam. Waarom, als je de spirituele generieke filosofie zoekt, zou je niet willen groeien in kennis en wijsheid om d

Er is iets van het christendom en van de joods-christelijke cultuur dat je moet weten. Vreedzaam samenleven bestaat bij de gratie van een alles overziende en overheersende God en een oordeel aan het einde van de tijd. De mens oefent dat oordeel niet uit, en is ook niet geroepen om dat te doen. Maar de mens is geroepen om juist te helpen dat oordeel te voorkomen over andere mensen. En zelfs de engelen oefenen geen oordeel uit, maar spreken in termen van "God zal u straffen". In dit systeem van oordeel en recht en niet oordelen van mensen, kan het niet anders dat er een licht wordt geschenen op

De realiteit is heel eenvoudig dat de moordenaar aan het kruis genoeg had aan geloof en inzicht. De realiteit is heel eenvoudig dat de heidenen die in het allereerste begin tot geloof kwamen ook alle zoekers waren die met het joodse geloof in aanraking waren gekomen en erin zochten naar waarheid. De realiteit is heel eenvoudig dat de discipelen geen bijbel hadden met zeer diepe inzichten, waarvan sommige zeer moeilijk te begrijpen zijn: 2 Petrus3:16 Gelijk ook in alle zendbrieven, daarin van deze dingen sprekende; in welke sommige dingen zwaar zijn om te verstaan, die de ongel

Ik heb gemerkt dat dit iets van deze tijd/omgeving is: je rekent aan een ander onverstand toe en onredelijkheid, en dan ga je vanuit die door jouzelf ingelegde onredelijkheid en onverstandigheid redeneren met behulp van jouw helicopterblik en je betere begrip dan dat net door jouzelf erin gelegde dingetje. Concreet: Als je met ontdekkingen over het ontstaan van het nieuwe testament geen rekening gaat houden; "bijvoorbeeld omdat jouw geloof dat ontraadt; Dat is erin gelegd, en wel met een arrogante domheid (hoogmoedigheid). Want het suggereert dat de ander die redelijke overwe

Uit de vrijheid om maar te denken wat je wilt, kun je niet de historische feiten logenstraffen. Er is dus vooral als het gaat om geloofszaken, een groot belang om heel zuiver te kijken naar de historische bronnen en deze objectief en nuchter te bestuderen en te beoordelen. Dat wat zich historisch aandient als bron van of over een historische figuur, dient daarom ook te worden gewogen op schalen van recht en waarheid; niet op schalen van esoterie en geloof. Die zaken door elkaar heen husselen is gewoon bij voorbaat je verstand op nul zetten. Maar geloof is geen zaak van verstand op nul zetten,

Die zinloosheid ontstaat alleen maar doordat er eerst wordt ingelegd dat het begrip ijdel als één begrip met één betekenis werd gedacht. De zinloosheid zit dan al in de aanname vooraf. Maar ook dan is het zoeken naar een tegenstelling niet zinloos, maar dat vraagt dan om onderscheid te maken naar de verschillende betekenissen. Een knecht die niet werkt, maar wel de goede gezindheid heeft om te willen werken, krijgt genade van de heer en ontvangt evenveel loon als de wel werkende dienstknechten. Het is de liefde/toegenegenheid/welwillendheid/ruimhartigheid van de genadeverstrekker dat

Hoe komt het toch dat mensen zo onnadenkend antwoorden? Wie de historische Wilem van Oranje is, dat maakt eenieder zelf uit, in (godsdienst-) vrijheid. Zou Willem van Oranje en zou Jezus niet zelf uitmaken wij zij zijn? Of preciezer: zou de histrische realiteit dat niet uitmaken? Daar heb jij helemaal niets van te vinden, wie zij precies zijn. Wel kun je er je gedachten over hebben, maar dat doet aan de realiteit die zichzelf opdringt en oplegt aan iedereen niets af.

Wie zwijgt kan nog voor wijs doorgaan. Lees je laatste post aan sjako, ik wed dat de honden daar geen brood van lusten. Dat je dat zelf niet ziet, geeft mij aan dat je aan vakantie toe bent. Het is persoonlijk en ook persoonlijk concluderend en ook persoonlijk concluderend over de innerlijke motieven en gedachten van een ander, zoals respect hebben, bewust vertekenen, bereid zijn, braaf oplepelen, oogkleppen ophebben, de bijbel negeren, en niet in geïnteresseerd zijn. En dan bedoel je het ook nadrukkelijk niet-uitputtend. Man, relax; en zoek liever zelf een plekje onder de zon, voordat ook de

IJdelheid is ergens toe inspannen, maar er totaal niet toe kunnen geraken. Ook niet een beetje. Je zou dan als tegenhanger kunnen zien om je in te spannen voor iets en daarmee juist wel kunnen bereiken wat je zoekt, en dan kun je denken aan iets als vruchtbaar. Een zaak van ijdelheid staat dan tegen een zaak van vruchtbaarheid. Als al je werken vriuchtbaar zijn, dan is alles wat je doet nuttig en zinvol. Maar ik denk dat een betere tegenstelling is om te denken aan ergens totaal niet voor inspannen terwijl je het wel wenst, en er dan toch toe geraken, zelfs zonder er iets voor te doen. Da