Tomega

In welke concrete bijdrage is de omschrijving van de brontosaurus besproken? Mijn stelling was niet dat de brontosaurus leefde, maar dat deze in Job wel gewoon wordt beschreven. Waarom zou je je verlagen van vals tot valser? Is die zwakte niet te overwinnen? Wie concreet heb ik hier geïmponeerd, behalve jouw beïmponeerd gevoelen? Waar concreet maak ik die "constatering"? Stel dat iemand de bijbel totaal niet gelooft en totaal niet gevoelig is voor enige historiciteit van de bijbel. Die persoon zou logsicherwijs kunnen inzien dat Job iets als een dinosaurus heeft gekend.

Dat is één van de mooiste voorbeelden van de dwaasheid van de wetenschap. De wetenschap zegt namelijk de brontosaurus geen brontosaurus kan zijn, omdat mens en bronto nooit samen hebben geleefd. Dus Job kan het niet over een brontosaurus hebben gehad. FEIT 1: In de bijbel staat dat iemand het heeft verteld aan Job. Kennelijk was er dus iets van informatieoverdracht. FEIT 2: Nu nog in 2018 bestaan brontosaurausbottten en complete gevonden skeletten. Feitelijk was dat bewijs dus ook ergens toen Job leefde. Hier is de dwaasheid dat de wetenschap officieel concludeert dat de brontosaur

En een slang kan praten, een mens werd 969 jaar oud, Job zag een brontosaurus en er leefde 3 dagen iemand in een vis. En daar is dan geen sprake van bijgeloof en onwaarschijnlijkheden. Het mooie van de Verlichting was, dat er een goede balans was tussen geloof en wetenschap: het geloof in God was er, maar juist door dat geloof werd er vast vertrouwd dat God niet staat voor mystiek en onnavolgbaarheden die leidt tot allerlei vormen van bijgeloof, maar voor recht en waarheid en rede en nuchterheid, zodat het verstand daadwerkelijk werd verlicht en gevoed tot zegen voor heel

Het is altijd zo dat de mens een eigen draai geeft aan wat hem drijft. Dat maakt ook het goddelijke zo menselijk ten opzichte van de waarnemers. Maar op zich hoef je je daar niet aan te ergeren; want al het menselijke wordt ook beproefd en wat niet goed is, gaat als door een vuur en vergaat; terwijl wat wel goed is wordt bestendigd. Maar ook die bestendiging is er alleen voor het geloof en voor de gelovigen. Zodat de slotsom is dat alles wat uit God is, ook goed is en alles wat uit het kwaad is ook kwaad. Ook een kleine leugen is geheel onoprecht. En dan kan het inderdaad zijn dat je gelijk he

Wie niet wordt geleid door een bepaalde sturing, die kan zich verbazen over de openbaarheid van een bepaalde sturing bij anderen. Totaal vergetende dat hij vanaf de andere kant even openlijk overkomt als stuurloos. En het verschil tussen die twee perspectieven, geeft misschien wel véél meer het wezenlijke verschil aan dat er toe doet, dan al die verschillen tussen al die verschillende stromingen.

het zou hier dan om de draak moeten gaan. Maar beste @Tomega, draken bestaan niet. Een uitlating als: "hij beschrijft met ongeloofwaardige precisie een draak" is dan ook een volkomen belachelijke uitlating. Men KAN immers niet met ongelooflijke precisie iets beschrijven dat niet bestaat, in dit geval een draak. Los daarvan, voldoet het niet in de verste verte aan wat als een 'algemene omschrijving' kan worden gezien. Kleur, afmeting, vorm, het ontbreekt allemaal. En jij waagt het om dat te betitelen als "met een aan volstrekte ongeloofwaardigheid grenzende precisie" ?! Jij komt e

Welk beest is dit? Hoeveel soorten voldoen hieraan? Kun je er drie noemen? Nemen we het tweede deel, het dier waarover word geschreven Elk een zijner niezingen doet een licht schijnen; en zijn ogen zijn als de oogleden des dageraads. Uit zijn mond gaan fakkelen, vurige vonken raken er uit. Uit zijn neusgaten komt rook voort, als uit een ziedenden pot en ruimen ketel. Zijn adem zou kolen doen vlammen, en een vlam komt uit zijn mond voort. Dan is het duidelijk dat dit geen bestaand dier is. Kan het niet uit je mond komen? Is beantwoordin

Nee, maar een krokodil spuwt ook weer geen vuur. Het zijn lyrische, dus stijlvol overdreven omschrijvingen, die in de poëzie natuurlijk gewoon toegestaan zijn. Ik verwacht wel eens teveel van mijn medeforumgebruikers.......... - Je brengt hier een vorm van geconditioneerd denken in, waarmee je de realiteit haar toegang ontzegt. Als ergens een lyrische, dus stijlvol overdreven omschrijving voorkomt, dan moet dat blijken uit die lyrische stijlvol overdreven beschrijving. In ons geval wordt het er achteraf ingelegd, door de vertalers. Dat is een totaal andere zaak, en dat vraagt op

Zo inderdaad de Willibrord: "hoe gespannen zijn lid, als een ceder". Dat echter evenzo lang niet zo indrukwekkend is als bijvoorbeeld dat van een paard, waardoor die voorstelling wel grappig is, maar niet kan gelden als een reële beschrijving van wat er staat of is bedoeld.

Welk beest is dit? Hoeveel soorten voldoen hieraan? Kun je er drie noemen? Zult gij den Leviathan met den angel trekken, of zijn tong met een koord, dat gij laat nederzinken? Zult gij hem een bieze in den neus leggen, of met een doorn zijn kaak doorboren? Zal hij aan u veel smekingen maken? Zal hij zachtjes tot u spreken? Zal hij een verbond met u maken? Zult gij hem aannemen tot een eeuwigen slaaf? Zult gij met hem spelen gelijk met een vogeltje, of zult gij hem binden voor uw jonge dochters? Zullen de metgezellen over hem een maaltijd bereiden? Zullen zij hem delen onder de koopl

Dat geeft mij het gevoel dat ik een discussie voer met iemand die Game of Thrones als waarheid beschouwd. Job 40:10 en Job 40:20 beschrijven twee dieren met een aan volstrekte ongeloofwaardigheid grenzende precisie: een brontosaurus en een draak. Vroeger dacht ook de grootste kerk dat dit wel een fantasieverhaal moest zijn, en de wat meer nuchtere mindergelovigen gingen inlezen dat het om nijlpaarden en krokodillen ging. En de wetenschap wees het gehaal vanzelfsprekend naar het land der fabelen. Tot er overal dinosaurusskeletten opduiken. Het blijkt eenduidig dat wie 200 jaar g

Geen enkele moderne benadering helpt je om te ontsnappen aan de oudste en stoffigste waarheden, Geen enkele stroming of richting biedt inhoudelijk uitkomst als er niet een beginsel van inzien is, dat wat stoffig is, zicht op leven biedt. En wie eenmaal gegrepen wordt, door het leven, die zal vooral zichzelf zijn: de stoffige types wat stoffiger en de levendige types wat levendiger. En wie zich laat leiden tot iets wat 'ie zelf niet van nature is, die doet waarschijnlijk goed, maar komt zichzelf ook wel weer tegen.

-Zou het niet beter geweest zijn als er richtlijnen waren hoe met de gevangen van Quantanamo-bay om te gaan? -Is het immoreel dat er verdragen zijn gesloten over krijgsgevangenen? -Als IS wordt verslagen, wat doen we dan met de gevangen? Vrijlaten in de illusie dat ze alleen tot hun terrorisme kwamen door hun tirannen? Gevangen houden voor de rest van hun leven? Besef dat slavernij in de zuiverste vorm iets is voor een bevolkingsgroep die niet onder het gezag valt, omdat het zich daaraan niet onderwerpt. Maar bedenk ook dat het gezag zelf voor burgers en voor dienstknechten in principe gee

- Het is niet mijn bedoeling om iets te zeggen of te vinden van jouw normen en jouw schipperen, Ik beperk mij tot wat je hier inbrengt. - Het is niet mijn bedoeling om te blijven hakketakken bij zo onmiskenbaar verschillende perspectieven. - Het is wel mijn bedoeling om mijn zienswijze toe te lichten. - Maar ik zal me beperken to de kern die past in deze draad. Is het hier relevant of er vrijwilligheid is en wat de cultuur is en wat de omstandigheden zijn? Dat praat dan anders. Is in het voorbeeld al ingebakken dat de gelovige hardvochtig is en liefdeloos? Dat praat dan anders.

Ik geloof niet gaat dat het om blijdschap in de oppervlakkige betekenis. De blijdschap is bedoelt als boodschapper dat de gelovige hoewel vervolgd en onderdukt en gepijnigd en verslagen, van al die moeite is bevrijd en in een merkbare verbinding leeft met een werkelijkheid die alle moeite naast zich neer legt en daadwerkelijk aflegt en er zelfs eer en behagen in schept om die moeite te mogen ervaren. Dat is een enorme lange tong uitsteken naar de satan die meent dat hij alle macht heeft om alle mensen naar zijn geven en nemen te laten groeien en opbloeien of juist naar zijn goeddunken wegjagen

God heeft de mens geplaatst in de schepping om er macht en heerschappij over uit te oefenen. De kern van mens-zijn is dus iets doen op gezag van God en met de middelen die Hij geeft. Maar daar geldt wel de eis: wees heilig want God is heilig. Jezus mag zichzelf niet van het tempeldak gooien en de les is daar: verzoek God niet. En dan wordt het praktisch: 1) De vroedvrouwen die liegen dat ze barsten. Beloont God het liegen of hun trouw in het dienen van Hem en het beschermen van kinderlevens? 2) Wil God pas de noodleugen aan de deur, als de joden op de zolder zitten, of ons openl

Waar je moeite mee lijkt te hebben is dat er een norm kan gelden, waar in de praktijk soms meer en soms minder naar wordt geleefd. Volgens mij weet je zelf wel wat het verschil is tussen lenen en geven of allerhande halfsituaties van geven in de verwachting dat iets terug komt of lenen in de verwachting dat het niet terug hoeft te komen. Evenzo is lenen technisch niet meer van hetzelfde karakter als je het hebt over belenen of verpanden. In die gevallen is het niet je afhankelijke positie van jou en jouw arbeid of je economische waarde, maar het is de afhankelijke positie van een stukje van

Die slimmigheid van jou is niet eenduidig, en daarom ook niet slim. Het is speculatie. Voor de zekerheid van dertig jaar vast, betaal je ook een prijs, terwijl jouw privéleven mogelijk na één jaar al zodanig anders is dat je er vanaf wilt. Het gaat niet om de concrete scenario's waarin je de druk of de dreiging ontgaat. Het gaat om het principe dat je ziet in wat voor veld je je begeeft. Dat veld kan altijd meer of minder dwang en afhankelijkheid bieden naar gelang je de plaats, tijd of de gelegenheden en omstandigheden aanpast of kunt beïnvloeden. En de issue is dus niet huren of lenen, maa

Nee; integendeel. Je schetst je eigen feitelijke werkelijkheid, zodat jij jezelf geen toegang meer geeft tot de realiteit. Wij kunnen eindeloos feitenvoorbeelden aan elkaar geven waar dan het ene en dan het andere perspectief prevaleert, maar de Feitelijkheid met een hoofdletter komt niet meer aan bod.

Ik vind je reactie tekenend en voorbeeldig voor wat ik benoemde: een zó sterk emotioneel asociatieve begrippenbenadering, dat de feitelijke inhoud ontgaat. Heel ons begrip geld wordt gedragen door de gegoedheid van mensen van vlees en bloed. Niet door goud of economische waarde. Voordat je dus struikelt over een levend mens als bezit, zou je jezelf wel eens vragen mogen stellen of jouw werkgever jou betaalt vanwege je economische waarde, of vanwege jouw behoefte aan geld. Alles draait om geld en alles wat mensen aan elkaar zakelijk verbindt draait om de waardering van mensen als economisc

Sorry, ik had mijn voorbeeld ook uit moeten leggen. Het uitgangspunt van fietsen stelen is dat het moreel verwerpelijk is, zoals mensen stelen of helen verwerpelijk is. Maar een fiets bezitten is niet moreel verwerpelijk voor wie er op een wettige wijze aangekomen is. En de link: de slavernij zoals wij die kennen gaat over het roven of helen van mensen. Dat geeft een lading die veel negatiever is dan de klassieke situatie dat mensen hun eigen vrijheid vrijwillig verkopen omdat ze geen toekomst of middelen van bestaan meer hebben; of anderszins schulden hebben gemaakt waardoor er wettig beslag

Liefhebben maakt dat je het goede voor de ander zoekt. Als jij loopt op een lange weg naar een zekere afgrond, geeft een goddeloze je een fiets, terwijl een godvrezende je staande houdt en zelfs van de gekregen fiets probeert af te trekken. Allemaal uit diezelfde liefde. De liefde is dus niet meer hetzelfde. En aangezien het begrip liefde niet hetzelfde is, is ook de wet vervuld hebben door de liefde niet meer van toepassing. Maar omgekeerd wel: als je in liefdeloosheid de wet toepast, dan zijn je liefdeloze regels pijnprikkels van liefde. Die geen liefde bewerken en geen liefde uitstral

Ef.6:5-9 Gij dienstknechten, zijt gehoorzaam uw heren naar het vlees, met vreze en beven, in eenvoudigheid uws harten, gelijk als aan Christus; Niet naar ogendienst, als mensenbehagers, maar als dienstknechten van Christus, doende den wil van God van harte; Dienende met goedwilligheid den Heere, en niet de mensen; Wetende, dat zo wat goed een iegelijk gedaan zal hebben, hij datzelve van den Heere zal ontvangen, hetzij dienstknecht, hetzij vrije. En gij heren, doet hetzelfde bij hen, nalatende de dreiging; als die weet, dat ook uw eigen Heere in de hemelen is, en dat geen aanneming des persoons

@ modbreak: bedankt voor de correctie. De strekking was ook om "de Samaritaan zijn geloof los te zien van dit verhaal". Er wordt iets slechts gezegd over het geloof van de farizeeërs en schriftgeleerden. Efraïm was gemengd met de heidenvolken in Samaria en in belangrijke los gekomen van het Joodse geloof. Dat is op zich te beschouwen als ongelovig en dat is op zich ook te beschouwen als godsdienstige Joden. In die zin ook te beschouwen dus als wijzelf: christenen met godsdienstige verschillen, die soms wat meer en soms wat minder kwalificeren als heilig/afvallig/heidens. Wel blijft het voorbee

De begrippen god, goden, goddeloos en godvrezend, zijn begrippen die door mensen wordt ingevuld en in stand gehouden. God is met ons, was meermaals het blazoen van elkaar uitmoordende legers. Om hier iets van te snappen, moeten we die begrippen weer koppelen aan de totstandkoming en normatieve inhoud van die begrippen. Of meer praktisch: Wie is goddeloos, de farizeeër en schriftgeleerden of de ongelovige Samaritaan? *) Christus leert ons om het voorbeeld te volgen van de goddeloze barmhartige Samaritaan. Is daarmee iets goeds gezegd over het geloof van de Samaritaan? Nee; de Samaritaan zi