Tomega

- Het is niet mijn bedoeling om iets te zeggen of te vinden van jouw normen en jouw schipperen, Ik beperk mij tot wat je hier inbrengt. - Het is niet mijn bedoeling om te blijven hakketakken bij zo onmiskenbaar verschillende perspectieven. - Het is wel mijn bedoeling om mijn zienswijze toe te lichten. - Maar ik zal me beperken to de kern die past in deze draad. Is het hier relevant of er vrijwilligheid is en wat de cultuur is en wat de omstandigheden zijn? Dat praat dan anders. Is in het voorbeeld al ingebakken dat de gelovige hardvochtig is en liefdeloos? Dat praat dan anders.

Ik geloof niet gaat dat het om blijdschap in de oppervlakkige betekenis. De blijdschap is bedoelt als boodschapper dat de gelovige hoewel vervolgd en onderdukt en gepijnigd en verslagen, van al die moeite is bevrijd en in een merkbare verbinding leeft met een werkelijkheid die alle moeite naast zich neer legt en daadwerkelijk aflegt en er zelfs eer en behagen in schept om die moeite te mogen ervaren. Dat is een enorme lange tong uitsteken naar de satan die meent dat hij alle macht heeft om alle mensen naar zijn geven en nemen te laten groeien en opbloeien of juist naar zijn goeddunken wegjagen

God heeft de mens geplaatst in de schepping om er macht en heerschappij over uit te oefenen. De kern van mens-zijn is dus iets doen op gezag van God en met de middelen die Hij geeft. Maar daar geldt wel de eis: wees heilig want God is heilig. Jezus mag zichzelf niet van het tempeldak gooien en de les is daar: verzoek God niet. En dan wordt het praktisch: 1) De vroedvrouwen die liegen dat ze barsten. Beloont God het liegen of hun trouw in het dienen van Hem en het beschermen van kinderlevens? 2) Wil God pas de noodleugen aan de deur, als de joden op de zolder zitten, of ons openl

Waar je moeite mee lijkt te hebben is dat er een norm kan gelden, waar in de praktijk soms meer en soms minder naar wordt geleefd. Volgens mij weet je zelf wel wat het verschil is tussen lenen en geven of allerhande halfsituaties van geven in de verwachting dat iets terug komt of lenen in de verwachting dat het niet terug hoeft te komen. Evenzo is lenen technisch niet meer van hetzelfde karakter als je het hebt over belenen of verpanden. In die gevallen is het niet je afhankelijke positie van jou en jouw arbeid of je economische waarde, maar het is de afhankelijke positie van een stukje van

Die slimmigheid van jou is niet eenduidig, en daarom ook niet slim. Het is speculatie. Voor de zekerheid van dertig jaar vast, betaal je ook een prijs, terwijl jouw privéleven mogelijk na één jaar al zodanig anders is dat je er vanaf wilt. Het gaat niet om de concrete scenario's waarin je de druk of de dreiging ontgaat. Het gaat om het principe dat je ziet in wat voor veld je je begeeft. Dat veld kan altijd meer of minder dwang en afhankelijkheid bieden naar gelang je de plaats, tijd of de gelegenheden en omstandigheden aanpast of kunt beïnvloeden. En de issue is dus niet huren of lenen, maa

Nee; integendeel. Je schetst je eigen feitelijke werkelijkheid, zodat jij jezelf geen toegang meer geeft tot de realiteit. Wij kunnen eindeloos feitenvoorbeelden aan elkaar geven waar dan het ene en dan het andere perspectief prevaleert, maar de Feitelijkheid met een hoofdletter komt niet meer aan bod.

Ik vind je reactie tekenend en voorbeeldig voor wat ik benoemde: een zó sterk emotioneel asociatieve begrippenbenadering, dat de feitelijke inhoud ontgaat. Heel ons begrip geld wordt gedragen door de gegoedheid van mensen van vlees en bloed. Niet door goud of economische waarde. Voordat je dus struikelt over een levend mens als bezit, zou je jezelf wel eens vragen mogen stellen of jouw werkgever jou betaalt vanwege je economische waarde, of vanwege jouw behoefte aan geld. Alles draait om geld en alles wat mensen aan elkaar zakelijk verbindt draait om de waardering van mensen als economisc

Sorry, ik had mijn voorbeeld ook uit moeten leggen. Het uitgangspunt van fietsen stelen is dat het moreel verwerpelijk is, zoals mensen stelen of helen verwerpelijk is. Maar een fiets bezitten is niet moreel verwerpelijk voor wie er op een wettige wijze aangekomen is. En de link: de slavernij zoals wij die kennen gaat over het roven of helen van mensen. Dat geeft een lading die veel negatiever is dan de klassieke situatie dat mensen hun eigen vrijheid vrijwillig verkopen omdat ze geen toekomst of middelen van bestaan meer hebben; of anderszins schulden hebben gemaakt waardoor er wettig beslag

Liefhebben maakt dat je het goede voor de ander zoekt. Als jij loopt op een lange weg naar een zekere afgrond, geeft een goddeloze je een fiets, terwijl een godvrezende je staande houdt en zelfs van de gekregen fiets probeert af te trekken. Allemaal uit diezelfde liefde. De liefde is dus niet meer hetzelfde. En aangezien het begrip liefde niet hetzelfde is, is ook de wet vervuld hebben door de liefde niet meer van toepassing. Maar omgekeerd wel: als je in liefdeloosheid de wet toepast, dan zijn je liefdeloze regels pijnprikkels van liefde. Die geen liefde bewerken en geen liefde uitstral

Ef.6:5-9 Gij dienstknechten, zijt gehoorzaam uw heren naar het vlees, met vreze en beven, in eenvoudigheid uws harten, gelijk als aan Christus; Niet naar ogendienst, als mensenbehagers, maar als dienstknechten van Christus, doende den wil van God van harte; Dienende met goedwilligheid den Heere, en niet de mensen; Wetende, dat zo wat goed een iegelijk gedaan zal hebben, hij datzelve van den Heere zal ontvangen, hetzij dienstknecht, hetzij vrije. En gij heren, doet hetzelfde bij hen, nalatende de dreiging; als die weet, dat ook uw eigen Heere in de hemelen is, en dat geen aanneming des persoons

@ modbreak: bedankt voor de correctie. De strekking was ook om "de Samaritaan zijn geloof los te zien van dit verhaal". Er wordt iets slechts gezegd over het geloof van de farizeeërs en schriftgeleerden. Efraïm was gemengd met de heidenvolken in Samaria en in belangrijke los gekomen van het Joodse geloof. Dat is op zich te beschouwen als ongelovig en dat is op zich ook te beschouwen als godsdienstige Joden. In die zin ook te beschouwen dus als wijzelf: christenen met godsdienstige verschillen, die soms wat meer en soms wat minder kwalificeren als heilig/afvallig/heidens. Wel blijft het voorbee

De begrippen god, goden, goddeloos en godvrezend, zijn begrippen die door mensen wordt ingevuld en in stand gehouden. God is met ons, was meermaals het blazoen van elkaar uitmoordende legers. Om hier iets van te snappen, moeten we die begrippen weer koppelen aan de totstandkoming en normatieve inhoud van die begrippen. Of meer praktisch: Wie is goddeloos, de farizeeër en schriftgeleerden of de ongelovige Samaritaan? *) Christus leert ons om het voorbeeld te volgen van de goddeloze barmhartige Samaritaan. Is daarmee iets goeds gezegd over het geloof van de Samaritaan? Nee; de Samaritaan zi

Wat uit God is, is niet uit de mens. Wie om zich heen kijkt en de hogere werkelijkheden en liefde gaat zien, die kijkt niet langer vanuit zijn persoonlijk blikveld en zijn persoonlijke gevoelens, maar vanuit het blikveld van God, vanuit heilige gevoelens. Wat hij ziet, ziet hij met het oog op een tijdelijke wereld die gescheiden wordt in een goede blijvende wereld en een wegwerpwereld. Wat hem raakt, raakt hem omdat het God ook raakt. En hij ziet het nut van het goede dat beter moet worden, en het slechte dat inderdaad slechter zal worden; opdat de drijvende geesten openbaar worden. Mozes kij

Ten eerste: Niet alleen meer ontwikkeld, maar ook zodanig meer dat degene die de titel goden bezigt, daaraan ook alle instandhouding, beheer en beheersing toerekent. Ten tweede: ik maak hier niet een fout, maar vraag om een consequente benadering. Als het zo is wat jij hier zegt en ook al eerder hierboven is besproken, dat alles wat mogelijk is binnen de natuurwetten (in retrospectief) natuurlijk is, dan geldt dat op dezelfde voet voor wat natuurlijk is maar nog niet is ontdekt of ontstaan. Dus: voordat de mens bestond, was het voor onze voorouders (Australopithicus) mogelijk om binnen

Fair enough. De definitie van goden komt niet van mij, maar van jou en van iedereen die denkt in termen van goden. Wat een god is weet niemand precies. Toch heeft elke gelovige in goden er een beeld bij. Ten tweede is het begrip goden een heel relatief begrip. Het is steeds een verhoudingswaarde ten opzichte van wat minder is dan goden. De bijbel geeft een voorbeeld: Aäron zou voor Mozes de spreekbuis zijn, maar doordat nu Mozes extra is ingekomen tussen God en Aäron (feitelijk was Aäron er tussenin gekomen omdat Mozes gewoon zijn dienst weigerde), zegt God zelf tegen Mozes: je zult voor de Is

Wat zit je nu te prutten met mijn woorden? Is het nu werkelijk zo ontzettend moeilijk om het gesprek te blijven volgen zonder de lijn van het verhaal totaal uit het oog te verliezen? Lees terug! Goden zijn geen natuurlijke organismen, omdat ze nog niet ontwikkeld zijn (of niet onderkend). Dus zijn ze bovennatuurlijk en niet door feiten en objectieve waarnemingen vastgesteld. Maar in de evolutietheorie worden ze al wel begrepen als mogelijk toekomstige organismen. Als je nu begint om in al het nietszegggende het meerzeggende te onderscheiden; misschien komen we dan ergens.

Grapjas. Een-tweetjes werken niet door die alleen maar te denken. Daarvoor is dragende inhoud nodig. De definitie van goden is vrij, aangezien goden zich niet hebben geopenbaard. Maar wat er allemaal aan goden toegerekend wordt, behoort geheel tot het domein van de evolutietheorie. Immers: goden zijn levende organismen vanaf het moment dat je hun bestaan veronderstelt. Dan is de andere kant of de evolutietheorie iets als goden denkbaar acht. En kijk dan naar jezelf: je bent zelf een god. En als je dat niet vindt van jezelf, vraag het dan opnieuw vanuit het perspectief van de wereld ten ti

Natuurlijk. Maar bedenk wel dat pro-karyoten technisch helemaal geen cellen met een celkern zijn en dus ook technisch helemaal niet kwalificeren als karyoten. Dus in die zin zijn karyotische eencelligen toch weer organismen met een celkern. Maar hoe dan ook; ik gaf ook heel precies aan waar mijn conclusie op sloeg: op de tekst ervoor, die iedereen kan lezen. Waarin je ziet dat het verband met de (niet aanwezige) celkern zodanig groot is dat de definitie (ingegeven door evolutiegedachten) er een eenduidige verband naar legt. Wilde je het erover hebben, of ging het je erom om even biologie-weet

Dank je. Sorry dat je dat zo ziet. Laat ik dan vooral dicht bij je eigen woorden blijven: Geheel mee eens! Als uit feiten en objectieve waarnemingen blijkt dat iets bestaat, dan is dat natuurlijk. Als er geen feiten en objectieve waarnemingen zijn, dan is dat natuurlijke niet aangetoond en kun je het objectief en feitelijk gezien daar niet onder scharen. Vrijwel alles wat zich heeft ontwikkeld kan daardoor objectief en feitelijk niet worden geschaard onder het natuurlijke, tot het moment dat het zich daadwerkelijk ontwikkeld heeft of totdat er een voorvorm is ontwikkeld op basis waar

- Het hebben van hiaten biedt geen tegenspraak, maar alleen dat het kennelijk niet in één zin uitputtend is te benoemen en te verklaren. - Het is onjuist om te denken dat tijd onafhankelijk is van de ruimte. De wetenschap gaat er ook van uit dat het niet kan en definieert de tijd nog altijd gerelateerd aan een behaalde snelheid en een bepaalde waarneming. Met als bewijs van de wel degelijke dwingende afhankelijkheid dat bij terugkeer of herstel van de oude toestand de vermeende eerdere onafhankelijkheid weer volkomen teniet wordt gedaan. Je kunt daarmee ook wetenschappelijk aanvoeren dat het

The word prokaryote comes from the Greek πρό (pro) "before" and κάρυον (karyon) "nut or kernel". The first living organisms are thought to have been prokaryotes. Eukaryotes belong to the domain Eukaryota or Eukarya. Their name comes from the Greek εὖ (eu, "well" or "true") and κάρυον (karyon, "nut" or "kernel"). Eukaryotic cells also contain other membrane-bound organelles such as mitochondria and the Golgi apparatus, and in addition, some cells of plants and algae contain chloroplasts. Unlike unicellular archaea and bacteria, eukaryotes may also be multicellular and include organisms consis

Nee je volgt mijn woorden niet, je probeert jouw woorden in mijn mond te leggen. Jouw woorden: Als uit feiten en objectieve waarnemingen blijkt dat iets bestaat, dan is dat natuurlijk. Als er geen feiten en objectieve waarnemingen zijn, dan is dat natuurlijke niet aangetoond en kun je het objectief en feitelijk gezien daar niet onder scharen. Nu kun je dat beschouwen gedurende het proces, want immers die feiten en objectieve waarnemingen gelden niet alleen aan het einde maar ook onderweg. Of je kunt het ook in retrospectief beschouwen over de tijd die verstreken is. Maar daar

Jouw benadering is, ik citeer: Jij zegt: Als er geen feiten zijn en opjectieve waarnemingen, dan is dat natuurlijke niet aangetoond en kun je het feitelijk gezien daar niet onder scharen. De Evolutietheorie zegt dat ten tijde van de eencelligen geen feiten en objectieve waarnemingen kunnen zijn geweest van de later ontwikkelde levensvormen. Dan is het helder en zijn die latere feiten en objectieve waarnemingen niet te klassificeren als natuurlijk. In jouw benadering en in jouw voorstelling valt dus vrijwel heel de schepping op een gegeven moment (elk deel naar zijn aard en staat van vo

Dat laatste scheiding kun je dus wel aanbrengen. Dat is nu juist wat je benoemt met objectief en feitelijk beschrijven. Als uit feiten en objectieve waarnemingen blijkt dat iets bestaat, dan is dat natuurlijk. Als er geen feiten en objectieve waarnemingen zijn, dan is dat natuurlijke niet aangetoond en kun je het objectief en feitelijk gezien daar niet onder scharen. Dat is op zich een mooie benadering die je hier kiest. Zeker in het licht van ons gesprek over de Evolutieleer. Objectief en feitelijk is het daardoor door jouw benadering al miljoenen jaren zo dat voortdurend bovennatuu